Ο σουλτάνος Μωάμεθ Β' απο το Φεβρουάριο του 1453 αφού συμπλήρωσε όλες τις προετοιμασίες του έστειλε απο την Ανδριανούπολη στην Πόλη το πυροβολικό του με αρχηγό τον Καρατζά πασά και τον διέταξε να καταλάβει θέσεις γύρω απο την Πόλη.Ετσι κυριεύτηκαν η Μεσημβρία,Αγχίαλος,Βίζων και ο πύργος του Αγιου Στεφάνου καθώς και όλοι οι υπόλοιποι πύργοι στα περίχωρα.Μόνον η Σηλυβρία έμεινε να αμύνεται πράγμα που δεν εμπόδισε τον Καρατζά πασά να αποκλείσει απο ξηράς τελείως την Πόλη.Ο σουλτάνος μαθαίνοντας την άφιξη του πυροβολικού του αναχώρησε απο την Ανδριανούπολη και στις 5 Απριλίου στρατοπέδευσε σε απόσταση ενός μιλίου απο την Κωνσταντινούπολη περιμένοντας και την άφιξη του τουρκικού στόλου απο την Καλλίπολη ο οποίος έθφασε στις 11 Απριλίου και αριθμούσε 180.000 άνδρες.Για την δύναμη των Οθωμανών στην ξηρά υπάρχουν αντικρουόμενες μαρτυρίες που αριθμούν απο 90.000-400.000 άνδρες.Ο ποιο κοντινός ιστορικός στα πράγματα είναι ο Μορτμάνος και τοποθετεί την δύναμη του τουρκικού στρατού σε 160.000.
Ο σουλτάνος έστησε το στρατηγείο του στο Μαλτεπέ και αφού το οχύρωσε τοποθέτησε την καλύτερη μοίρα του στρατού του τους γενίτσαρους που αριθμούσαν σε 15.000 άνδρες.Δεξιά απο το στρατηγείο του και μέχρι την Προποντίδα τοποθέτησε τον ανατολικό στρατό αριστερά μέχρι τον Κεράτιο κόλπο τον ευρωπαικό.Πίσω απο το στρατηγείο τοποθέτησε αξιόλογη μοίρα ως επιφυλακή και διέταξε τον συγγενή του Ζαγανό πασά να καταλάβει όλα τα υψώματα πίσω απο τον Γαλατά.Σε όλη αυτή την απόσταση τοποθέτησε επίσης και 14 πυροβολοστάσια και 12 πυροβόλα απέναντι απο το βυζαντινό τείχος μαζί με το τεράστιο πυροβόλο που κατασκεύασε ο Ούγγρος Ορβάνος το οποίο γέμιζε με λίθινα βλήματα βάρους 700 κιλών και που για να μεταφερθεί απο την Ανδριανούπολη χρειάστηκαν 2 μήνες και 1.100 άνδρες.
Τέλος ο στόλος των 145 πλοίων με επικεφαλής τον Βούλγαρο Μπαλτά Ογλού απο είχε αλλαξοπιστήσει αγκυροβόλησε στον Βεσίκτασι επιτηρώντας τον Κεράτιο κόλπο μέσα στον οποίο στάθμευε ο ελληνικός στόλος.
Ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης εκείνη την εποχή ήταν περίπου 70.000-80.000 άνθρωποι άρα θα περίμενε κανείς να υπήρχαν τουλάχιστον 14.000-15.000 υπερασπιστές όμως επειδή οι περισσότεροι θεωρούσαν σίγουρη την άλωση και οι μοναχοί με παλαιότερο διάταγμα του Κωνσταντίνου δεν προσέρχονταν να πολεμήσουν αυτοί που καταγράφηκαν ότι επιθυμούσαν να πολεμήσουν ήταν 4973 Ελληνες και μαζί με τους ξένους δεν ξεπερνούσαν τις 7.000.
Απο αυτούς 3.000 απο τους οποίους 500 Γενουάτες μαζί με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τοποθετήθηκαν στην πύλη του Ρωμανού που ήταν και το ποιό επικίνδυνο σημείο επειδή βρισκόταν ακριβώς απέναντι απο το στρατηγείο του Μωάμεθ.Στα δεξιά στη Χαρσία πύλη τοποθετήθηκε ο Θεόδωρος Καρυστινός γενναίος άνδρας και ικανότατος τοξότης.Την επόμενη πύλη Πολύανδρο κατείχαν οι αδερφοί Παύλος και Αντώνιος Τρωίλος.
Το παλάτι του Εβδόμου και τα γειτονικά οχυρώματα δόθηκαν στον Ενετό Ιερώνυμο Μινότο.Ο τοίχος του περίβολου που ήταν κοντά στην Πόλη και μπορούσε να προσβληθεί απο τους γειτονικούς λόφους ανατέθηκε στον Γερμανό μηχανικό Ιωάννη Γκράντ.Στο βόρειο τμήμα στην εκκληησία του Αγίου Δημητρίου στα Βλαχερνά βρισκόταν με 200 Ρωμαίους και Χιώτες ο καρδινάλιος Ισίδωρος.Την βορειότερη πύλη κοντά στον Κεράτιο φυλούσαν οι Ιερώνυμος και Λεονάρδος.Ενω το μεγαλύτερο μέρος του Κεράτιου απο την πύλη του Πετρίου μέχρι την πύλη της Αγίας Θεοδοσίας ανατέθηκε στο δούκα Λουκά Νοταρά με 100 ιππείς και 500 τοξότες.
Το μέρος του τείχους απο την ακρόπολη ως το Εφταπύργιο ανέλαβε ο Τούρκος Ουρχάν,ο Ισπανός Πέτρος Ιουλιάνος και ο Ενετός Ιάκωβος Κονταρίνης αλλά ήταν τόσο αραιή η παράραξη λόγο της έλλειψης ανδρών που σε καθε έπαλξη βρισκόταν μόνο ένας τοξότης.
Στον επίσης Ενετό Φαβρίκιο Κορνέρο ανατέθηκε η γειτονική πύλη και στην τελευταία ο Θεόφιλος Παλαιολόγος,ο Γενουάτης Μαυρίκιος Καταναίος και ο Ενετός Νικόλαος Μοσενίγος.
Στην πόλη πίσω απο τα τειχίσματα βρισκόταν ο επίσης Ενετός Δολφίνος και τέλος στο κέντρο στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων σαν επιφυλακή τοποθετήθηκε ο Δημήτριος Κατακουζηνός και ο Νικηφόρος Παλαιολόγος με 700 άνδρες οι περισσότεροι των οποίων ήταν μοναχοί.Τέλος ο πύργος που φύλαγε την είσοδο του λιμανιού ανατέθηκε στον Γαβριήλ Τρεβιζάνο με 50 άνδρες.Δεν μπορούμε μετά απο όλα αυτά να μην παρατηρήσουμε ότι οι ξένοι αρχηγοί αναφέρονται 18 ενω Ελληνες 8.
Η πολιορκία της Πόλης άρχισε στις 6 Απριλίου αλλά μέχρι της 20 περιορίστηκε σε κανονιοβολισμούς και σε μερικές συμπλοκές στην τάφρο και το εξωτερικό τοίχος και μια απόπειρα εφόδου που χωρίς ελληνικές απώλειες σκοτώθηκαν 200 εχθροί και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.Το επόμενο πρωί φάνηκαν να πλέουν στην Προποντίδα ένα μεγάλο βασιλικό σκάφος και τρία μικρότερα γενουάτικα με ελληνικές σημαίες.Τα πλοία αυτά είχε διατάξει ο Κωνσταντίνος να φέρουν απο τις χριστιανικές πόλεις εφόδια αλλά λόγο των ανέμων καθυστέρησαν στην Χίο και έφτασαν αφού είχε ολοκληρωθεί ο αποκλεισμός.
Οταν έγιναν αντιληπτά απο τους Τούρκους ο σουλτάνος διέταξε τον Σουλειμανμπέη να τα καταστρέψει.Ο Τούρκος ναύαρχος έπλευσε αμέσως και συνάντησε τα 4 πλοία μπροστά απο το τοίχος της Προποντίδας εμβόλισε το βασιλικό πλοίο ενω τα άλλα τρία κυκλώθηκαν απο τα τουρκικά με τέτοιο τρόπο ώστε τα κουπιά δεν κινιόντουσαν και η ναυμαχία μετράπηκε σε πεζομαχία.Τα τουρκικά πληρώματα προσπαθούσαν να βάλουν φωτιά ενω άλλοι προσπαθούσαν να εισβάλουν.Οι αμυνόμενοι με επικεφαλής τον Φλανταντέλα πολέμούσαν επι 3 ώρες προσπαθώντας να σβήνουν τις φωτιές και άλλοι έκοβαν τα χέρια των Τούρκων που προσπαθούσαν να ανέβουν στα ελληνικά πλοία.Τελικά η μάχη άρχισε να γέρνει πρός το μέρος των Χριστιανών αφού οι Τούρκοι είχαν χάσει αρκετά πλοία και άρχιζαν να υποχωρούν.Ο σουλτάνος οργισμένος φώναζε απο την παραλία στους δικούς τους ότι είναι δειλοί και πάνω στον εκνευρισμό του πήδηξε με το άλογο του μέσα στη θάλασσα.
Απο την άλλη πλευρά ακούγονταν προσευχές μαζί με ζητωκραυγές απο το πλήθος που είχε μαζευτεί στις επάλξεις και παρακολουθούσε την μάχη.Τελικά ο τουρκικός στόλος υποχώρησε και τα 4 πλοία οδήγήθηκαν με ασφάλεια στο λιμάνι.Ο σουλτάνος την επόμενη μέρα δεν έμεινε άπρακτος πήρε 1.000 ιππείς και βάδισε στο Βεσίκτασι.Πρώτα όμως κάλεσε τον Σουλειμάνμπέη και αφού τον κατηγόρησε για δειλία θέλησε να τον σουβλίση.Υποχώρησε όμως στα παρακάλια των άλλων πασάδων και αρκέσθηκε στο να τον καθαιρέση και αφού μοίρασε την περιουσία του στους γενίτσαρους διέταξε να του δοθούν 100 βουρδουλιές.
Επειτα κάλεσε πολεμικό συμβούλιο ξαφνιάζοντας τους πάντες λέγοντας θα μεταφέρει τον στόλο απο την ξηρά μεσα στον Κεράτιο κόλπο.Το πρωί της 22ης οι κάτοικοι της Πόλης είδαν ξαφνικά αγκυροβολημένη την εχθρική μοίρα στον Κεράτιο παρόλα αυτά όμως δεν ανησύχησαν καθώς τα πλοία δεν είχαν μεγάλα πυροβόλα και δεν μπορούσαν να κάνουν ζημιά στα τείχη.Παρόλα αυτά δεν μπορούσαν να αγνοήσουν τον κίνδυνο και έτσι ανατέθηκε στον Ενετό κυβερνήτη Ιάκωβο Κόκκο να τα πυρπολήση.Στις 24 Απριλίου τα μεσάνυχτα 2 μεγάλα σκάφη και 2 μπρίκια καθώς και πολλές μικρές γαλέρες ετοιμάστηκαν για το εγχείρημα.Ομως Γενουάτες που έμεναν στο Γαλατά πρόδωσαν το σχέδιο στο σουλτάνο και εκείνος ενίσχυσε την άμυνα με πυροβόλα και τοξότες.
Καθώς τα χριστιανικά πλοία πλησίαζαν ο Κόκκος πάνω στον ενθουσιασμό του άφησε πίσω του τα υπόλοιπα πλοία.Οι Τούρκοι καθώς έτοιμοι περίμεναν άρχισαν να πυροβολούν με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 18 αξιωματικοί και 72 στρατιώτες και να βυθιστεί το πλοίο άλλοι να πνιγούν και άλλοι να αιχμαλωτιστούν.Την επόμενη μέρα το πρωί ο σουλτάνος διέταξε να θανατωθούν οι αιχμάλωτοι μπροστά στα τείχη της Πόλης και ο αυτοκράτορας ως αντίποινα διέταξε να θανατωθούν 260 αιχμάλωτοι Τούρκοι πάνω στούς πύργους.
Μέχρι της 7 Μαίου δεν έγινε καμιά αξιόλογη μάχη πέρα απο μερικές εχθροπραξίες.
Η αποτυχία όμως της πυρπόλησης σκόρπισε διχόνοια ανάμεσα σε Ενετούς και Γενουάτες καθώς οι πρώτοι κατηγορούσαν για προδοσία ενω οι άλλοι απέδιδαν την αποτυχία στην απειρία του Κόκκου.Εδω όμως φαίνεται σε ποιο έσχατο σημείο έιχε φτάσει η Πόλη και οι κάτοικοι της.Αφού λόγο της έλλειψης δράσης πολλοί άρχιζαν να λιποτακτούν.Ο Κωνσταντίνος έκανε αυστηρές παρατηρήσεις για να πάρει την απάντηση ότι αυτό γινόταν γιατί οι οικογένειες τους πεινούσαν.Ο Δολφίνος μάλιστα έγραφε ότι η έλλειψη τροφών παρουσιάστηκε γιατί πολλοί έκρυβαν τρόφιμα για να ανεβάσουν τις τιμές και κατηγόρησε τον αυτοκράτορα ότι δεν παίρνει μέτρα εναντίον των μαυραγοριτών.
Το θέμα λύθηκε με την παρέμβαση του αυτοκράτορα που διέταξε να τροφοδοτείται ο στρατός και οι οικογένειες τους με τιμή που όρισε ο ίδιος.Με αυτό τον τρόπο όμως άδεισε το δημόσιο ταμείο καθώς έπρεπε να πληρώνει και τους μισθοφόρους.Αδικά ο Κωνσταντίνος απευθύνθηκε στους άρχοντες της Πόλης αφού οι άνθρωποι αυτοί στην έσχατη ανάγκη ισχυρίζονταν πως ήταν...φτωχοί.Ετσι ο αυτοκράτορας αναγκάστηκε να κόψει νομίσματα χρησιμοποιώντας τα σκεύη των εκκλησιών για να εισπράξει την δυσφορία των μοναχών που άρχισαν μαζί με δημαγωγούς να τον κατηγορούν δημόσια στις πλατείες.
Στις 7 Μαίου στις 11 το βράδυ έγινε η πρώτη σπουδαία επίθεση των Τούρκων με κραυγές 30.000 άνδρες επιτέθηκαν για να αποκρουστούν όμως με μεγάλες απώλειες.Νέα έφοδος έγινε στις 12 Μαίου κοντά στο Εβδομο αλλά αποκρούστηκαν επίσης.Ο Τουρκικός στόλος δυο φορές προσπάθησε να πλησιάση την αλυσίδα που έκλεινε τον Κεράτιο αλλα πυροβολήθηκε και αναγκάστηκε και αυτός σε υποχώρηση.Στις 18 Μαίου στην Χαρσία πύλη ο επικεφαλής Θεόφιλος Καρυστινός είδε ξαφνικα σε μικρή απόσταση απο την τάφρο εναν ξύλινο πύργο καλυμένο με δέρματα βοδιών και τουρκικό στρατό να πλησιάζει.Οι Τούρκοι προσπάθησαν να γεμίσουν την τάφρο αλλά με ενισχύσεις που κατέφθασαν οι αμυνόμενοι πυρπόλησαν τον πύργο και έτρεψαν τον εχθρό σε φυγή.Ο σουλτάνος επέμενε και άρχισε να σκάβει υπονόμους με σκοπό να πλησιάσει τα τείχη και να τα ανατινάξει.Ο Ιωάννης Γκράντ όμως με την βοήθεια του Λουκά Νοταρά έκαψε τα υποστηρίγματα του υπονόμου και σκότωσε τους εχθρούς που βρίσκονταν μέσα.Ακόμα 4 παρόμοιες προσπάθειες του εχθρού αποκρούστηκαν.Οσο όμως και αν αντιστέκονταν οι πολιορκημένοι πιέζονταν καθημερινά περισσότερο καθώς τα εχθρικά πυροβόλα προξενούσαν σημαντικές ζημιές στα τείχη ενω βοήθεια δεν φαινόταν απο πουθενά.
Ο σουλτάνος προτού επιχειρήσει γενική έφοδο έστειλε στον Κωνσταντίνο το συγγενή του Ισμαήλ Χάμζα.Εκείνος προσερχόμενος είπε "γνώριζε ότι όλα είναι έτοιμα για την γενική έφοδο που θα επιχειρήσουμε αφήνοντας την έκβαση της στο Θεό.Τι λές;Αφήνεις την Πόλη και με τους κατοίκους μπορείς να πας ελεύθερα όπου θέλεις ή θα συνεχίσεις να μάχεσαι με αποτέλεσμα να σκοτωθείς και οι κάτοικοι να διασπαρούν ως σκλάβοι σε όλη την γή;".
Ο Κωνσταντίνος απάντησε "Εάν θέλεις να ζήσετε μαζί μας ειρηνικά όπως έζησαν οι πατέρες σας τότε η χάρη του Θεού θα είναι μαζί σας εκείνοι τίμησαν την Πόλη αυτή σαν πατρίδα και πολλές φορές βρήκαν άσυλο σε αυτή.Κράτησε τα φρούρια που αδίκως αρπάξατε και όρισε δίκαιο πλητωτέο φόρο και άπελθε εν ειρήνη.Γιατί δεν ξέρεις αν αντί κερδίσεις δεν βγείς ζημιωμένος.Οσον αφορά τους κατοίκους είναι αποφασισμένοι μην υπολογίζοντας την ζωή τους να πεθάνουν".
Στο τουρκικό πολεμικό συμβούλιο που ακολούθησε ο Χαλήλ πασάς όντως πρότεινε την λύση της πολιορκίας παραθέτοντας ως επιχείρημα την υποτιθέμενη άφιξη του ενετικού στόλου αλλά και την άφιξη του ουγγρικού στρατού και την μη άλωση της Πόλης μετα απο 7 εβδομάδες.Παρόλα αυτά υπερίσχυσε η γνώμη του Ζαγανου πασά που παρατήρησε ότι κανένας δεν ήρθε προς βοήθεια μεχρι τώρα και ούτε θα ερχόταν λόγο της διχόνοιας των χριστιανών βασιλιάδων.Ο Μωάμεθ τελευταία που άκουσε ήταν η γνώμη των γενίτσαρων που αρκέσθηκαν να πουν "αρκει να πέσουν τείχη".
Ετσι αποφασισμένος ο σουλτάνος για να φανατίση περισσότερο το στρατό του υποσχέθηκε την λεηλασία της Πόλης λέγοντας ότι για τον εαυτό του θα κρατούσε μόνο τα τείχη και τα κτίρια.Το βράδυ της 28ης το τουρκικό στρατόπεδο φωταγωγήθηκε και χιλιάδες δερβίσηδες γυρνούσαν και φώναζαν ότι όποιος πεθάνει θα παει στον παράδεισο και ότι με διαταγή του σουλτάνου όποιος δεν πάει στο πόστο που ορίστηκε θα θανατωθεί.
Στο μεταξύ ο λαός της Πόλης καταλάβαινε ότι πλησίαζε η κρίσιμη ώρα και για παρηγοριά ο αυτοκράτορας διέταξε τους αρχιερείς να μεταφέρουν την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας στα τείχη.Επίσης φρόντισε να κλεισει με σακιά ρήγματα που είχαν διμιουργηθεί απο του εχθρικό πυροβολικό.Στις 28 Μαίου ο Κωνσταντίνος επιθεώρησε για τελευταία φορά όλα τα τείχη και στις 4 μ.μ μπήκε στο εσωτερικό της Πόλης για να κάνει την διαθήκη του.Αφού συγκέντρωσε όλους τους ανώτερους αξιωματικούς και πολιτικούς ομολόγησε ότι ο κίνδυνος ήταν πολύ μεγάλος και τους ζήτησε να φανούν αντάξιοι των Ελλήνων και Ρωμαίων προγόνων τους και να αγωνιστούν για το καταφύγιο όλων των χριστιανών.
Γυρίζοντας προς τους Γενουάτες και Ενετούς τους πρόέτρεψε να αγωνιστούν σαν αδέλφια όπως έιχαν αγωνιστεί εναντίνο των Αγαρηνών.Οταν άκουσαν αυτά τα λόγια όλοι οι παρευρισκόμενοι φώναξαν "αποθάνωμεν υπερ πίστεως και πατρίδος".Ο αυτοκράτορας ακολούθως βάδισε στην Αγία Σοφία όπου κοινώνησε και περνώντας απο τα ανάκτορα ζήτησε συγχώρεση απο τους γέροντες και πήρε την θέση του στα τείχη.
Η τουρκική επίθεση επικεντρώθηκε στην πύλη του Ρωμανού απέναντι απο την οποία ο σουλτάνος παρέταξε 3 σώματα απο τα οποία το πρώτο αποτελείτο απο νεοσύλεκτους το δεύτερο απο άτακτους και το τρίτο απο απο γενίτσαρους και άλλα επίλεκτα σώματα με προφανή σκοπό να εξασθενίση τους αμυνόμενους.Εκείνοι λοιπόν που όρμησαν πρώτοι αποδεκατίστηκαν απο τα τουφέκια τις σφενδόνες και το υγρό πύρ μερικοί όμως κατόρθωσαν να φτάσουν στο εξωτερικό τοίχος και να ακουμπήσουν σκάλες.Αλλά οι σκάλες γκρεμίστηκαν απο τους αμυνόμενους.Η εικόνα πρέπει να είναι ασύληπτη καθώς κραυγές ακούγονταν παντού ενω οι καμπάνες χτυπούσαν αναγγέλοντας τον κίνδυνο.Πολλοί απο τους κατοίκους συγκεντρώθηκαν στις εκκλησίες ενω άλλοι μετέφεραν πέτρες στις επάλξεις που τις πετούσαν στον εχθρό.
Ακολούθησε η δεύτερη τουρκική έφοδος και αν και οι άτακτοι ήταν ποιο εξασκημένοι απο τον όχλο που επιτέθηκε πρώτος δεν μποέρεσαν ούτε αυτοί να ανέβουν στο τείχος γιατί εκτός των όσων σκοτώνονταν πολλοί υποχωρούσαν και έπεφταν πανω σε όσους ανέβαιναν με αποτέλεσμα να διαλύουν τις γραμμές τους..Πολλοί μάλιστα σκοτώθηκαν και απο το τουρκικό πυροβολικό αφού ο σουλτάνος αγανακτισμένος που το τείχος έστεκε ακόμα διέταξε το πυροβολικό να βάλλει ενω διαρκούσε η τουρκική έφοδος.
Τελευταίος όρμησε ο ίδιος ο σουλτάνος ακολουθούμενος απο τους γενίτσαρους ενω ραβδούχοι χτυπούσαν όσους υποχωρούσαν.Ηταν τόσο μεγάλος χαμός που οι τούρκοι όχι μονο προσπαθούσαν να ανέβουν με τις σκάλες στα τείχη αλλα και πατώντας ό ένας στον άλλο.Η μάχη είχε μεταβληθεί σε σφαγή καθώς οι νεκροί και απο τις δυο πλευρές ήταν πολλοί.Τα τμήματα γύρω απο τον Κωνσταντίνο και τον Ιουστινιανό άρχισαν να υποχωρούν αλλά την κατάσταση έσωσε ο Νικηφόρος Παλαιολόγος και Δημήτριος Κατακουζηνός που σπεύδοντας με την επιφυλακή έτρεψαν τον εχθρό σε φυγή και γκρέμισαν τις σκάλες.
Ξημέρωνε η 29η Μαίου και η αετοφόρος σημαία του Βυζαντίου κυμάτιζε ακόμα στα τείχη.Ο Κωνσταντίνος παρότι γνώριζε ότι το τέλος πλησίαζε για να εμψυχώσει τους εναπομείναντες άντρες του ανεβασμένος στα τείχη ώστε να τον βλέπουνν όλοι φώναξε "συστρατιώται και αδελφοί δική μας είναι η νίκη ο Θεός πολεμά μαζί μας".
Μεγάλο πλήγμα ήταν ο τραυματισμός του Ιωάννη Ιουστινιανού απο βέλος που τον ανάγκασε να αποσυρθεί.Οι Τουρκοι εκμεταλευόμενοι την σύγχυση της φρουράς επιτέθηκαν με μεγαλύτερο πείσμα και μερικοί απο αυτούς κατόρθωσαν να ανέβουν στο τείχος.Αφού όμως σκοτώθηκαν οι αρχηγοί τους τράπηκαν σε φυγή.Στο κατώτερο τμήμα του Εβδόμου υπήρχε μια πόρτα που είχε φτιαχτεί πριν πολλά χρόνια για να διευκολυνθούν οι έξοδοι της φρουράς είχαν όμως ξεχάσει να την κλείσουν.Οταν οι Τούρκοι τυχαία την ανακάλυψαν μπήκαν αρχικά απο εκείνο το σημείο 50 άνδρες και αφου βοήθησαν και άλλους να μπούν στράφηκαν εναντίον της πύλης του Ρωμανού.Ο Μωάμεθ ταυτόχρονα διέταξε γενική έφοδο.
Ο Κωνσταντίνος που είχε καταφέρει να αποκρούσει 4 εφόδους είδε ξαφνικά τους εχθρούς να περνούν τα τείχη και να τον κυκλώνουν.Τότε απελπισμένος όρμησε στο κέντρο των αντιπάλων.Γύρω του μάχονταν Θεόφιλος Παλαιολόγος,ο Φραγκίσκος Τολητίνος και ο Ιωάννης Δαλμάτης που προσπαθούσε απεγνωσμένα να εμοδίσει τα εχθρικά στίφη να ανέβουν στο τείχος.Στο τέλος πολλοί σκοτώθηκαν και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν αφού είχαν απομείνει περίπου 800 άντρες οι υπόλοιποι παρασύρθηκαν απο το σμήνος τνω εισβολέων.Την στιγμή εκείνη ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας φώναξε "δεν υπάρχει ένας χριστιανός να λάβει την κεφαλή μου" την ίδια στιγμή δέχτηκε χτύπημα στο πρόσωπο το οποίο ανταπέδωσε αλλά ταυτόχρονα δέχτηκε και χτύπημα απο πίσω πέφτοντας νεκρός ανάμεσα στους χιλιάδες στρατιώτες.
Ακολούθησε η τριήμερη λεηλασία της Πόλης που έιχε υποσχεθεί ο Μωάμεθ κατά την οποία σκοτώθηκαν 2.000 άνθρωποι.Οι αιχμάλωτοι ήταν πολλοί περισσότεροι περίπου 60.000 οι περισσότεροι απο τους οποίους γλίτωσαν όχι όμως απο την ευσπλαχνία αλλά την φιλαργυρία των Τούρκων καθώς οι περισσότεροι πουλήθηκαν ως δούλοι ή εξαγοράστηκαν έναντι λύτρων.
Πηγήhttp://protesilaos.blogspot.com/2010/03/blog-post_1866.html
