Αναβιώνει η "Μεγάλη Απόδραση"

 Με την ιστορική απόδρασή τους έγιναν σύμβολο ελευθερίας και αποφασιστικότητας για όσους επιβίωσαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την ταινία του 1963, που αποτύπωσε την ιστορία τους και την ανδρεία τους, στην οποία πρωταγωνίστησαν οι Steve McQueen και Richard Attenborough, ένας ιστορικός ασχολείται με τους ηρωικούς άνδρες της RAF.








 

Οι αιχμάλωτοι πολέμου των Γερμανών κατασκεύασαν το 92 μέτρων τούνελ από 4.000 σανίδες κρεβατιών, ενώ έσκαψαν το χώμα με χιλιάδες μαχαιροπίρουνα. Ενενήντα διπλά κρεβάτια, 635 στρώματα, 3.424 πετσέτες και περίπου 1400 κουτιά γάλα ήταν τα σύνεργα ώστε να φτιάξουν ένα πρόχειρο αλλά άρτιο σύστημα εξαερισμού στο τούνελ που θα γινόταν ο δρόμος διαφυγής τους από την αιχμαλωσία. Σύμφωνα με μελέτες, η απόδραση από το περιβόητο στρατόπεδο Stalag Luft III στην Πολωνία, ήταν... αδιανόητη, καθώς ήταν κατασκευασμένο πάνω σε αμμώδες έδαφος, καθιστώντας αδύνατη την κατασκευή παρόμοιου τούνελ.



Ωστόσο, ιστορικός του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, ο δρ. Hugh Hunt, θέλησε να μελετήσει τοn τρόπο απόδρασης των ανδρών και τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν για να κερδίσουν την ελευθερία τους. Έτσι επέστρεψε στο στρατόπεδο και με τη βοήθεια ειδικών, αρχαιολόγων, βετεράνων και προσωπικού της RAF θέλησε να ανακατασκευάσει ένα παρόμοιο τούνελ μήκους μόλις 10 μέτρων.



Από την ανασκαφή οι ειδικοί ανακάλυψαν δύο σήραγγες αλλά και συντρίμμια διάσπαρτα στο χώμα, που απέμειναν εκεί 70 χρόνια μετά το γεγονός. Η ομάδα ακολούθησε την πορεία των αιχμαλώτων, προσπαθώντας να αναβιώσουν την ιστορική απόδρασή τους. Χρησιμοποίησαν παρεμφερή εργαλεία για τη διώρυξη της σήραγγας, αναπαρέστησαν την ιστορική πορεία του τρόλεϊ απ’ όπου 76 αιχμάλωτοι κατάφεραν να βγουν σώοι.



Ο καθηγητής του Κέιμπριτζ θέλησε με το εγχείρημά του να αποδείξει πόσο επικίνδυνη και δύσκολη ήταν η απόπειρα απόδρασης των ανδρών: «Αν και μόλις μία χούφτα ανθρώπων εργαζόταν μέσα στο τούνελ, στο σχέδιο διαφυγής εργάστηκαν εκατοντάδες αιχμάλωτοι αν και δεν γνώριζαν ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Ήταν υποχρέωση ορισμένων ανδρών να μεταφέρουν κάδους με μπάζα και άλλων να κρατούν τσίλιες και να ενημερώνουν όταν πλησίαζε Γερμανός φύλακας, ωστόσο δεν γνώριζαν για ποιο λόγο εμπλέκονταν σ’ αυτήν την αποστολή. Περίπου έναν χρόνο έσκαβαν το τούνελ και 70 χρόνια έχει παραμείνει μυστικό η όλη ιστορία. Θέλαμε να αποτίσουμε τιμή δείχνοντας πόσο δύσκολο κι επικίνδυνο ήταν το να κατασκευάσουν αυτό το τούνελ». Επίσης, μιλώντας για την κατασκευή του τούνελ πάνω στο αμμώδες έδαφος, ο καθηγητής ανέφερε: «Έιναι σαν να φτιάχνεις κάστρα στην άμμο... Είναι απλώς απ΄σιτευτο τι κατάφεραν δεδομένου πόσο δύσκολο ήταν».



Σκάβοντας επί έναν χρόνο δύο σήραγγες, 76 αιχμάλωτοι πολέμου κατάφεραν να αποδράσουν από το γερμανικό στρατόπεδο τον Μάρτιο του 1944.

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Πώς γεννήθηκαν οι «θαμμένες Άλπεις» της Ανταρκτικής

 Οι παράξενοι λόφοι που ανακαλύφθηκαν το 1958 στην Ανατολική Ανταρκτική αποδείχθηκαν οι βουνοκορφές μιας γιγάντιας οροσειράς, θαμμένης κάτω από ενάμισι χιλιόμετρο πάγου. Μισό αιώνα μετά, διεθνής ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι έλυσε το μυστήριο για το σχηματισμό αυτού του γεωλογικού θαύματος.


 Σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα βουνά, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό «Nature», η Οροσειρά Γκαμπούρτσεφ της Ανταρκτικής δεν δημιουργήθηκε από ένα μεμονωμένο τεκτονικό συμβάν, όπως μια σύγκρουση λιθοσφαιρικών πλακών.

Προέκυψε αντίθετα από μια μακρά σειρά γεωλογικών γεγονότων, η οποία ολοκληρώθηκε με τον ενταφιασμό των βουνών κάτω από το μεγαλύτερο κομμάτι πάγου του κόσμου.

«To μάθημα που πήραμε για τα πολλαπλά γεγονότα που σχημάτισαν τα Όρη Γκαμπούρτσεφ θα μπορούσε να επηρεάσει τη μελέτη της ιστορίας κι άλλων βουνών» σχολιάζει στο Γαλλικό Πρακτορείο η Κάρολ Φιν, ερευνήτρια της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας (USGS) και μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Κάποτε στη Γκοντβάνα
Η μελέτη βασίστηκε σε τοπογραφικά δεδομένα από δύο ερευνητικά αεροπλάνα, εξοπλισμένα με ραντάρ και αισθητήρες που ανιχνεύουν μεταβολές στο μαγνητικό και βαρυτικό πεδίο.

Η ιστορία που προκύπτει ξεκινά πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια, όταν πολλά, μικρά κομμάτια ξηράς ενώθηκαν για να σχηματίσουν την υπερήπειρο Γκοντβάνα. Στο σημείο της σύγκρουσης εμφανίστηκε τότε μια μεγάλη οροσειρά, η οποία αργότερα διαβρώθηκε και εξαφανίστηκε. Άφησε όμως πίσω της ένα υπόγειο υπόλειμμα, μια πέτρινη «ρίζα» που προχωρούσε σε μεγάλο βάθος μέσα στον φλοιό.

Το επόμενο βήμα ήρθε πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια, όταν η Γκοντβάνα άρχισε να σπάει σε κομμάτια. Αυτό δημιούργησε μια ρωγμή στο γήινο φλοιό που διακρίνεται ακόμα και σήμερα -εκτείνεται από την Ανατολική Ανταρκτική μέχρι την Ινδία, μια απόσταση 3.000 χιλιομέτρων.

Το ρήγμα αυτό, σε συνδυασμό με τον σχηματισμό άλλων γεωλογικών βυθίσεων στην Ανταρκτική, προκάλεσε τελικά τη θέρμανση της υποκείμενης ρίζας, με αποτέλεσμα την ανύψωση του φλοιού και την αναγέννηση της χαμένης οροσειράς που υπήρχε πάνω από τη ρίζα.

Αυτά τα νέα βουνά ήταν η Οροσειρά Γκαμπούρτσεφ, με συνολικό μήκος 1.200 χιλιομέτρων και κορυφές ύψους 2.700 μέτρων. Τα όρη αυτά μοιάζουν μάλιστα με τις Άλπεις, αφού χωρίζονται μεταξύ τους από κοιλάδες και δίκτυα λιμνών.

Διατήρηση στον πάγο
Μια ακόμα ιδιαιτερότητα της Οροσειράς Γκαμπούρτσεφ, σε σχέση με άλλες οροσειρές, ήταν ότι διατήρησε τις αιχμηρές κορυφογραμμές της, αντί να διαβρωθεί στο διάστημα που πέρασε από το σχηματισμό της.

Πριν από 34 εκατομμύρια χρόνια, όταν άλλαξε το κλίμα της Γης, η οροσειρά θάφτηκε στον πάγο, ο οποίος εμπόδισε τη διάβρωσή της από τα στοιχεία της φύσης.

Παγωμένη στο χρόνο, η οροσειρά αναμένεται να διατηρηθεί αναλλοίωτη για πολύ ακόμα καιρό: σύμφωνα με προηγούμενες μελέτες στις οποίες αναφέρονται οι ερευνητές, η Ανατολική Ανταρκτική θα διατηρήσει τους πάγους της ακόμα και αν η θερμοκρασία της Γης ανέβει κατά δέκα βαθμούς Κελσίου.


 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Halloween Cards

Άνοιγμα 

Διαβάστε περισσότερα...