Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Πως να περάσεις ένα ποτάμι…αν δεν υπάρχει γέφυρα!!!
Δείτε έναν έξυπνο τρόπο που χρησιμοποιούν στην Βολιβία για να περάσουν το αυτοκίνητο στην απέναντι όχθη του ποταμού, όταν δεν υπάρχει γέφυρα…….
Πηγή
Ένα Μήνυμα Ενδυνάμωσης
Δεν
μπορώ να κάνω κάτι άμεσα για την Ελλάδα. Δεν μπορώ να εμποδίσω να
πάρουν νέα φορολογικά μέτρα ή οτιδήποτε άλλο είναι να έρθει.
Δεν εξαρτάται από μένα αν θα γυρίσουμε στη δραχμή ή θα παραμείνουμε στο
ευρώ. Δεν εξαρτάται από μένα αλλά από την Κυβέρνηση. Επί του πρακτέου, η
τύχη της Ελλάδας εξαρτάται από άλλους... προς το παρόν. Αλλά θα μπορώ
να κάνω κάτι όταν έρθουν εκλογές. Αυτό το δικαίωμα θα το εξασκήσω
και τότε θα επιλέξω. Τότε θα μπορώ να πω κάτι στην Κυβέρνηση της
Ελλάδας. Μέχρι τότε θα περιμένω και θα παρακολουθώ ως παρατηρητής.
Μπορεί
επί του πρακτέου να μην μπορώ να κάνω πολλά, όμως μπορώ να κάνω
ενεργειακά. Επιλέγω λοιπόν να μη φοβάμαι. Επιλέγω να μη σπαταλώ ενέργεια
φοβούμενη αυτά που θα συμβούν και να ανησυχώ για πράγματα που δεν μπορώ
να ελέγξω. Εδώ είναι που σηκώνουμε τους ώμους και λέμε... "ωχ αδερφέ! Αν ανησυχώ, θα πληρωθεί ο λογαριασμός; Δεν θα πληρωθεί".
Αφήνω λοιπόν τις ανησυχίες σε εκείνους που ελέγχουν την κατάσταση. Όπως
και να έρθουν τα πράγματα, θα επιβιώσουμε. Δεν τελειώνει εδώ το σενάριο
της Ελλάδας, ξέρετε πως αλλαγές απαραίτητες περνάει. Δύσκολες μεν
αλλά αναγκαίες δε. Όλα όσα περνάμε θα οδηγήσουν κάπου λαμπερά και
χρειάζεται ο καθένας να κάνει το δικό του ταμείο ευθύνης για όλο αυτό.
Και το ταμείο έχει να κάνει με την νοοτροπία μας σε πολλά. Ας
ξεκινήσουμε με το ν' αναλάβουμε ο καθένας την ευθύνη σε αυτό χωρίς να
κοιτάζει αν ο διπλανός του κάνει το ίδιο.
Μπορώ
να κάνω κι άλλα. Να αλλάξω την οπτική μου απέναντι σε όλα αυτά που ζω ή
θα έρθουν. Γιατί, ό,τι κι αν γίνει, θα εξακολουθώ να είμαι εγώ.
Αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανένας. Να σκεφτώ τους γύρω μου και να
βοηθήσω όπως μπορώ. Να εν-δυναμώσω. Να παραμείνω θετική, μετρώντας τις
ευλογίες που έχω μέχρι στιγμής. Να νιώσω ευγνωμοσύνη για τις φακές που
έχω στο ντουλάπι μου και που θα μαγειρέψω αύριο. Να κοιτάξω έναν
λογαριασμό που λήγει την επόμενη βδομάδα και που δεν έχω να τον πληρώσω
και να πω... "Έχει ο Θεός..." Να πάω με την ροή. Να σηκώσω το
τηλέφωνο, να καλέσω φίλους για καφεδάκι στη βεράντα και να παίξουμε
επιτραπέζια ή να συζητήσουμε και να κυλήσει το βράδυ μέσα στα γέλια. Να
διαβάσω κρατώντας σημειώσεις σε αυτά που θέλω να μελετήσω και να
απολαύσω τη μοναχικότητά μου παρέα με ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι. Να φτιάξω
ένα αφράτο κέικ στα παιδιά μου και να τους κάνω έκπληξη με μια ταινία
που μας αρέσει να βλέπουμε, ξέρετε, εκείνες τις όμορφες του παλιού καλού
ελληνικού κινηματογράφου. Να μασουλίσουμε το κέικ μπροστά από την
τηλεόραση ξαπλωμένοι όλοι μαζί στο στρώμα και να γεμίσουμε τα μούτρα μας
σοκολάτα, χωρίς να με νοιάζουν τα ψίχουλα που θα πέσουν.
Η
ευτυχία είναι επιλογή και όχι κατάσταση ύπαρξης. Μην περιμένετε να σας
έρθει. Η ευτυχία δεν συμβαίνει, την επιλέγεις να τη ζεις.
Οι αλλαγές δεν
είναι πάντοτε εύκολες αλλά πάντοτε μα πάντοτε οδηγούν προς υψηλότερες
δονήσεις.
Να το θυμάστε αυτό όταν ο φόβος σας χτυπάει την πόρτα.
Να το
θυμάστε όταν διαβάζετε ή ακούτε άσχημα νέα.
Όλα είναι θέμα οπτικής.
Ο
ρυθμός της εξέλιξης πηγαίνει ένα βήμα πίσω, δύο μπρος. Στο βήμα πίσω
βρισκόμαστε. Αν είναι τελικά να χάσουμε πράγματα από την ύλη, τον λόγο
τους θα έχουν. Δεν αγκιστρώνομαι με νύχια και με δόντια για να κρατήσω
πράγματα, επιτρέπω στην αλλαγή να συμβεί έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη. Η
ύλη δεν με κάνει αυτό που είμαι ούτε ορίζει αυτό που είμαι. Και αν συμβαίνουν κάποια γεγονότα ώστε να χάσω κάποια πράγματα, το ακολουθώ.
Και
ξέρετε κάτι; Υιοθετώντας αυτή την οπτική, ενεργοποιούμε τον Νόμο της
Έλξης και η μετάβαση γίνεται πολύ πιο εύκολα. Και το κυριότερο...
συμβαίνουν θαύματα. Ω, ναι! Γιατί έτσι εκφράζεται ένας δημιουργός, ένας
θεός.
Γνωρίζει πως δεν είναι το οικονομικό πρόβλημα, δεν είναι ο φόβος, δεν είναι το
ευρώ. Είναι όλα ένα Παιχνίδι. Ένα καλοστημένο σενάριο για να δούμε αν
θα μπορούμε να κάνουμε υπερβάσεις σε δύσκολες στιγμές, καλή ώρα σαν τη
στιγμή αυτή. Πάρτε τη δύναμη στα χέρια σας, την έχετε, την έχετε βρει
όλοι σας, το ξέρετε. Εφαρμόστε την, μη διστάζετε. Συμβαίνει μια μάχη,
πάρτε τα όπλα που καλογυαλίζατε όλο αυτόν τον καιρό και τρέξτε προς τα
'κει γελώντας! Είναι η δική σας στιγμή... η στιγμή για να γίνετε
ένδοξοι! Και όταν επιστρέψετε στην Εστία, θα λέτε... "Ναι, εκείνη τη στιγμή που έγινε η στροφή, ήμουν εκεί! Ήμουν εκεί! Τί σπουδαίο! Συμμετείχα κι εγώ!" Και θα νιώθετε τόσο μα τόσο υπερήφανοι...
Όταν χαλάει
ένα δωμάτιο, να το βλέπετε ως ευκαιρία για ανακαίνιση. Όταν σας
παίρνουν κάτι από την αγκαλιά σας, προετοιμαστείτε να κρατήσετε κάτι
καινούριο, κάτι καλύτερο. Όταν σας τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια
σας, είναι η ευκαιρία να πατήσετε ξυπόλητοι στο χορτάρι. Όταν το έδαφος
γκρεμίζεται κάτω από τα πόδια σας, ήρθε η ώρα να πετάξετε με τα φτερά
σας. Αυτή την οπτική να κρατήσετε στην καρδιά σας...
Στέλνω σε όλους σας μια ζεστή αγκαλιά, όσο μακριά κι αν είστε. Είμαι σίγουρη πως θα τη νιώσετε...
φως και αγάπη
Elena Era
Πρωτοβουλία αποστράτων για ίδρυση πολιτικού κόμματος.
Αγαπητοί Φίλοι -Φίλες και Άλλοι
Η 28η Οκτωβρίου είναι ημέρα ανάτασης για το γένος αυτή την χρονιά όμως έχει την σημασία της διότι από αυτή την θλιβερή κατάσταση ξεπηδά ένα νέο κόμμα το οποίο θέτει νέους κανόνες και σκοπούς μέσα από τους οποίους πιθανόν να αλλάξει η πολιτική σκηνή της χώρας. Άλλοι το γνωρίζεται άλλοι όχι ένα είναι βέβαιο . Κάτι νέο κινείται επιτέλους. Κάποιοι θα γελάσουν ειρωνικά. Κάποιο θα χλευάσουν .Θα υπάρξουν όμως και κάποιο οι οποίοι θα σκεφτούν ότι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς εμείς οι στρατιωτικοί ΔΕΝ μάθαμε κάτι που ξέρουν πολύ καλά όλοι οι άλλοι. ΔΕΝ μάθαμε να ΚΛΕΒΟΥΜΕ.Όσοι από εσάς έχουν την διάθεση μπείτε στο site apostratoi.blogspot.com και περιηγηθείτε τις σελίδες διαβάστε τους σκοπούς και τα πιστεύω και βρείτε την τιμωρία της δικομματικής δικτατορίας που μας έχει επιβληθεί μέσα από την ψήφο σας σε κάτι νέο.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας
Πηγή
Ιστοσελίδα για το αεροδρόμιο “Μακεδονία” αναγνωρίζει την δήθεν…”makedonski jasik” (“Μακεδονική” Γλώσσα) ……
Το είδαμε και αυτό!!!! Σε Ιστοσελίδα για το διεθνές Κρατικό Αερολιμένα της Θεσσαλονίκης, “Μακεδονία“, αναγνωρίζεται “Μακεδονική” γλώσσα!!!
Έτσι καθημερινά οι χιλιάδες επισκέπτες της Ιστοσελίδας (http://www.thessalonikiairport.gr), αν πατήσουν τον σύνδεσμο (http://www.thessalonikiairport.gr/tickets/) για να κλείσουν τα εισιτήρια τους, έχουν την δυνατότητα να διαβάσουν όλα τα περιεχόμενα της Ιστοσελίδας σε κάποια… “Μακεδονική” γλώσσα!!!
Μπορεί να ζητάμε από τους ξένους να σέβονται τις διατάξεις του ΟΗΕ, αναφορικά πάντα με το
όνομα των Σκοπίων, αλλά ηεγκληματική αμέλεια και η προκλητική αδιαφορία ορισμένων στην χώρα μας δεν έχει προηγούμενο.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να διαμαρτυρηθούν μέσω e-mail στο info@thessalonikiairport.gr
Κίνηση Ματ στον Πειραιά του Μιχαλολιάκου ! ! !
Άλλο ένα χτύπημα στη διαπλοκή, τη μιζέρια και την πολιτική οκνηρία έδωσε χθες ο Δήμαρχος Πειραιά, Βασίλης Μιχαλολιάκος.
Σε μία τελετή – πρότυπο, στο «Βεάκειο», τίμησε τη μνήμη του Εθνικού Ευεργέτη, Κρίτωνος Δηλαβέρη, βρίσκοντας τον τρόπο να αξιοποιήσει τα κληροδοτήματά του προς όφελος του Πειραϊκού λαού (και όχι για το όφελος της τσέπης του κάθε επίορκου κρατικού μεσολαβητή).
Η Mercedes-Benz 300SL Roadster του 1960 του αείμνηστου ευπατρίδη, σάπιζε επί δεκαετίες στα αζήτητα του Δήμου.
Σα να μην έφτανε αυτό, είχε υποστεί τραγικές φθορές αφού ο χώρος στάθμευσης που υποτίθεται ότι φυλασσόταν δινόταν ακόμα και για rave party όπου το πολύτιμο αυτό όχημα γινόταν βατήρας και τραμπολίνο.
Δεν ήταν λίγοι αυτοί που «διαμεσολαβούσαν» για να εκποιηθεί όπως – όπως το όχημα παρουσιάζοντας το περίπου ως παλιοσίδερα για ευνόητους λόγους.
Όχι όμως στον Πειραιά του Βασίλη Μιχαλολιάκου.
Με μια πρωτοφανή για τα Ελληνικά δεδομένα κίνηση, ο δήμαρχος Πειραιά προκήρυξε δημοπρασία του οχήματος, κοινοποιώντας την σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Παράλληλα, διοργανώθηκε τελετή μνήμης για να θυμηθεί ο κόσμος ότι υπήρξαν Έλληνες που άφησαν την περιουσία τους στην πατρίδα ως μία ύψιστη πράξη πραγματικού πατριωτισμού και όχι πατριδοκαπηλίας τύπου μνημονίου.
Η έκβαση της δημοπρασίας ξεπέρασε ακόμα και τους πιο αισιόδοξους.
Παρότι η τιμή εκκίνησης των 240.000€ θεωρήθηκε υπερβολική, το τελικό τίμημα έφτασε στις 405.000€ αφού δύο… Γερμανοί, κονταροχτυπήθηκαν για το «αστέρι» !
(Αφού κατάφερες και αυτό δήμαρχε, να κάνεις τους Γερμανούς να ξηλωθούν προς όφελος των Ελλήνων πολιτών…)
Το πλέον τιμητικό όλων είναι ότι το ποσό που συγκεντρώθηκε θα χρησιμοποιηθεί για την αξιοποίηση του Πάρκου Δηλαβέρη ώστε να μείνει κληρονομιά για όλους του κατοίκους του Πειραιά.
Να πως βρίσκονται τα λεφτά για να γίνει πράξη το όραμα.
Χρειάζεται απλώς πολιτική αποφασιστικότητα και βέβαια αξιοπρέπεια.
Εναλλακτικά, θα είχε πουληθεί με ένα εικοσαρικάκι και άλλο ένα εικοσαρικάκι σε κάποια τσέπη…
Υπάρχουν πολιτικοί της δεκάρας και πολιτικοί που ως κίνητρο έχουν "τα εγγόνια τους" να εκφέρουν το όνομα τους με υπερηφάνεια ! ! !
Για την ιστορία, η Mercedes Benz 300SL Roadster κατασκευάστηκε το 1960 και φέρει straight-six 3λιτρο μοτέρ με απόδοση 240ps.
Μερικά χρόνια αργότερα ήρθε στη χώρα μας και αποτέλεσε το προσωπικό αυτοκίνητο του Κρίτωνα Δηλαβέρη ο οποίος είχε γεννηθεί το 1894 και ήταν λάτρης των αγώνων αυτοκινήτου.
Από το 1974, χρονιά που κατατέθηκαν στην εφορία οι πινακίδες του οχήματος παραμένει σε ακινησία σε κάποιο από τα παρκινγκ του Δήμου Πειραιά.
Συνολικά ο οδομετρητής έχει 97.172km.
Σύμφωνα με το Δήμαρχο Πειραιά γλίτωσε από το να πάει για παλιοσίδερα και ακόμη από το να καταλήξει με… περίεργους τρόπους στα χέρια κάποιου εμπόρου που θα την εκμεταλλευόταν προς ίδιον όφελος…
Περισσότερες φωτογραφίες του υπέροχου αυτοκινήτου εδώ !
Πηγή
Ο Μεσσήνιος Υπουργός του Ανδρέα, Δημήτρης Κουλουριάνος, θυμάται ! ! !
Άνοιξη του 1962. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επισκέπτεται την Κορώνη της Μεσσηνίας και µένει στο πατρικό σπίτι του φίλου του Δηµήτρη Κουλουριάνου. Είκοσι χρόνια αργότερα (1982) αναθέτει ως Πρωθυπουργός στον παλιό του φίλο (έγκριτο πια οικονοµολόγο και στέλεχος της Παγκόσµιας Τράπεζας) το υπουργείο Οικονοµικών. Η θητεία του Κουλουριάνου ήταν σύντοµη (13 µήνες), γεµάτη από «όχι» σε παροχές που θεωρούσε ότι οδηγούσαν σε νέο δανεισµό. Την περασµένη Τετάρτη «Το Βήµα» τον συνάντησε στο κτήµα του στην Κορώνη. Αγρότης πλέον και οινοπαραγωγός στα 81 του χρόνια, αποκάλυψε άγνωστες λεπτοµέρειες για τη γέννηση της «χιονοστιβάδας του χρέους» και µίλησε για το «καθαρτήριο» που θα οδηγήσει στην επόµενη ηµέρα.
Αλλιώς φανταζόταν τη δεκαετία του 1980 ο Δηµήτρης Κουλουριάνος. «Μετά την πτώση της χούντας, το 1974, υπήρχε διάχυτη ευφορία, νοµίζαµε ότι όλα τα προβλήµατα θα λυθούν αυτοµάτως. Η προσέγγισή µου ήταν ότι το ξεχαρβάλωµα της ελληνικής οικονοµίας απαιτούσε µια περίοδο νοικοκυρέµατος. Χρειαζόµασταν δύο τετραετίες για να αλλάξουµε τις δοµές µε µεταρρυθµίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές». Γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το πράγµα πήγαινε αλλού. «Βρε παιδιά, δεν γίνεται "στις 18 Σοσιαλισµό", δεν περνάς τόσο εύκολα από ένα σύστηµα δυτικό, καπιταλιστικό, σε κάτι άλλο» έλεγε στον στενό κύκλο των συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου όταν επέµεναν στο σύνθηµα «στις 18 Σοσιαλισµό» τις παραµονές του εκλογικού θριάµβου του ΠΑΣΟΚ (18 Οκτωβρίου του 1981).
Μετά τη νίκη ο Παπανδρέου ζήτησε από τον Κουλουριάνο να εγκαταλείψει την Παγκόσµια Τράπεζα και να αναλάβει διοικητής της ΕΤΒΑ. Επιπλέον, του έδωσε θέση στο Κυβερνητικό Συµβούλιο Οικονοµικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΠ). Τον επόµενο χρόνο, στις 4 Ιουλίου του 1982, ο Πρωθυπουργός τού έκανε το τραπέζι στο Καστρί. Του ανακοίνωσε ότι την επόµενη ηµέρα θα γίνει ανασχηµατισµός και ότι αναλαµβάνει υπουργός Οικονοµικών...
Δείτε εδώ τη συνένετευξη του Δημήτρη Κουλουριάνου !
«Όταν
ήµουν υπουργός Οικονοµικών, είδα ότι το χρέος άρχισε να παίρνει
διαστάσεις πολλαπλασιαστικές» θυµάται ο Κουλουριάνος. Το 1981 το δηµόσιο
χρέος έφθανε το 30% του ΑΕΠ – το 1989 ανήλθε σε 72% και σήµερα
πλησιάζει το 170%. Το «προπατορικό αµάρτηµα» της υπερχρέωσης συνέβη τη
δεκαετία του 1980. Το αίτηµα της αποκατάστασης όσων ζούσαν αποκλεισµένοι
και κυνηγηµένοι από το κράτος της Δεξιάς, επί δεκαετίες ολόκληρες, ήταν
δίκαιο και κυρίαρχο. Οδήγησε όµως σε νοοτροπίες και πρακτικές που
σήµερα θεωρούνται από πολλούς η αρχή των δεινών που υφίσταται τώρα η
Ελλάδα. «Ανησυχούσα µε ποιον έφαγε το βράδυ ο Ανδρέας για να δω την άλλη
µέρα τι "επιταγή" θα µου έρθει» λέει χαριτολογώντας. Με τη λέξη
«επιταγή» εννοεί τη βροχή των αιτηµάτων για παροχές. Παράγοντες του
κόµµατος και της κυβέρνησης αποσπούσαν τη συγκατάθεση του Πρωθυπουργού
και έµπαιναν µε θράσος στο γραφείο του.
«Και µου έλεγαν» θυµάται «"Εσύ τι το παίζεις; Πρωθυπουργός; Αφού συµφωνεί ο Πρωθυπουργός...". Κι εγώ απαντούσα: "Ο Πρωθυπουργός µπορεί να συµφωνεί αλλά σας είπε να πάτε στον ∆ηµήτρη. Και ο ∆ηµήτρης είναι Καραγεώργη Σερβίας 10". Εκεί ήταν αυτός που έπρεπε να πληρώσει, το υπουργείο Οικονοµικών».
Η απάντηση του Κουλουριάνου στη βροχή των αιτηµάτων ήταν τις περισσότερες φορές αρνητική. «Χαρακτηριζόµουν πλέον ως συντηρητικός της παλιάς σχολής που ήθελε διόρθωση του συστήµατος και όχι ανατροπή!»...
«Ο Ανδρέας δεν έλεγε ποτέ "όχι"» συνεχίζει ο Κουλουριάνος. «Όταν του µίλαγες στενά για οικονοµικά, αρρώσταινε. Με ρωτάνε µερικές φορές: "Μα δεν ήξερε ο Ανδρέας οικονοµικά;" Παραήξερε οικονοµικά και γι’ αυτό ακριβώς δεν ήθελε να συζητάει οικονοµικά. Γιατί ήξερε ότι εκεί ισχύει η λογική της οικονοµικής ανάλυσης». Ο υπουργός που πήγαινε στο γραφείο του µε το λεωφορείο και έλεγε «όχι» στις παροχές (κάνοντας έξω φρενών τους συναδέλφους του) δεν άντεξε για πολύ σε αυτή τη θέση. Έµεινε όµως αρκετά για να σχηµατίσει εικόνα. «∆ηµιουργήθηκε µια νοοτροπία, ένας τρόπος σκέψης που είχε αποσυνδέσει την αµοιβή από την προσπάθεια. Η αµοιβή είχε γίνει ένα είδος ανθρώπινου δικαιώµατος» λέει σήµερα. «Ακόµη και σε υπηρεσίες όπως η ΕΡΤ, για παράδειγµα, όπου υπήρχε πλεονάζον προσωπικό, ερχόταν ο υπεύθυνος και µου ζητούσε να προσλάβω 1.200. Του έλεγα ότι δεν γίνεται. Μου απαντούσε "τώρα θα βάλουµε δικούς µας", ανεξαρτήτως αν χρειάζονταν ή όχι». Τα λεφτά όµως δεν υπήρχαν για αθρόες προσλήψεις και η µόνη λύση ήταν ο δανεισµός. «Εκεί τους είπα ότι αυτό παίρνει πλέον τη µορφή της χιονόµπαλας, κάθε βόλτα και µεγαλώνει»...
Ο Κουλουριάνος παραιτήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1983
Προτού γίνει υπουργός ο Κουλουριάνος µετρούσε ήδη 13 χρόνια στην Παγκόσµια Τράπεζα και είχε συµµετάσχει σε αποστολές σε 20 χώρες. «Γι’ αυτό καταλαβαίνω και πώς λειτουργεί σήµερα η τρόικα» µας λέει, «την έχω κάνει αυτή τη δουλειά». Τον ρωτάµε αν θα αντέξει η Ελλάδα µια έξοδο από το ευρώ. «Η έξοδος από το ευρώ θα είναι αυτοκτονία» απαντάει κοφτά. «Η Ελλάδα βρίσκεται σε τέλµα. Το ένα πόδι είναι χρέος-έλλειµµα, το άλλο πόδι είναι ύφεση-ανεργία. Οταν σηκώνεις το ένα πόδι να ανασάνεις, βουλιάζει το άλλο. Και το αντίστροφο. Μέχρι να βρεθεί µια σχετικά στέρεη βάση να ανεβείς λίγο πιο πάνω.
Βλέπω ότι αυτή τη δεκαετία η χώρα µας θα µείνει σε αυτό το τέλµα. Είναι µια µεταβατική περίοδος, βρισκόµαστε στο Καθαρτήριο. Όπως έγραψε ο ∆άντης, πρέπει να περάσεις από το Καθαρτήριο για να δεις τον Παράδεισο. Έχουµε σταµατήσει ως κοινωνία, ως οικονοµία, να παράγουµε. Φτάσαµε να πωλούνται σκόρδα Κίνας στην Κορώνη. ∆εν µπορούµε να στηριχθούµε µόνο στις υπηρεσίες και στις ελπίδες ότι θα έρθουν ξένες επενδύσεις. Η νοοτροπία δεν αλλάζει από τη µια µέρα στην άλλη, δεν αλλάζει µε νόµους και µε ρητορεία. Η παλιά εποχή τέλειωσε»
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Συνδέθηκε µε τον Ανδρέα, τον πάντρεψε ο Γιώργος
«Με τον Ανδρέα γνωριστήκαµε το 1959, όταν υπηρετούσα στην Τράπεζα της Ελλάδας, στη Διεύθυνση Οικονοµικών Μελετών που είχε φτιάξει ο Ζολώτας. Έχει έρθει από το Μπέρκλεϊ µε άδεια µελετών. Θέµα της µελέτης του ήταν το γιουγκοσλαβικό σύστηµα της αυτοδιαχείρισης. Είχε µεγάλη εκτίµηση προς τον Τίτο, γιατί µεταξύ των άλλων ήταν εναντίον του σοβιετικού κατεστηµένου. Συγχρόνως είχε µεγάλη εκτίµηση, για να µην πω και θαυµασµό, για τον Περόν της Αργεντινής» Την επόµενη χρονιά, το 1960, ο Κουλουριάνος βρέθηκε µε κρατική υποτροφία για µεταπτυχιακές σπουδές στο Μπέρκλεϊ. Καθηγητής του σε δύο µαθήµατα το 1960 ήταν ο κοσµήτορας του Πανεπιστηµίου, ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Ηταν πάρα πολύ καλός δάσκαλος, πολύ αγαπητός από τους φοιτητές, και έχαιρε µεγάλης εκτίµησης στο Μπέρκλεϊ» θυµάται ο Κουλουριάνος. «Ακόµη και αν ο φοιτητής έκανε µια ερώτηση που ήταν λιγάκι ανόητη, ο Ανδρέας δεν τον έβαζε στη θέση του. "Είναι λάθος ερώτηση αλλά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση" έλεγε. Από αυτό καταλαβαίνεις πόσο διπλωµατικά χειριζόταν τη σχέση µε τους φοιτητές».
Οι δύο άνδρες συνδέθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο µε στενή φιλία. Τον Ιούνιο του 1967 έγινε ο γάµος του Δηµήτρη Κουλουριάνου µε τη σύζυγό του Ρούλα. Ο Ανδρέας είχε υποσχεθεί να τους παντρέψει. Τους πρόλαβε όµως η χούντα. Την ηµέρα του γάµου ήταν έγκλειστος στις φυλακές Αβέρωφ. Αναγκαστικά, στον γάµο εκπροσώπησε τον Ανδρέα ο 15χρονος τότε γιος του: ο σηµερινός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Το 1985 ο Κουλουριάνος αρνήθηκε να επιστρέψει στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνέχισε τη διεθνή σταδιοδροµία του ως πρέσβης της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ (1986-1990) και αργότερα (από το 1991 ως το 1993) ως αναπληρωτής διευθυντής στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD). Με τον Ανδρέα δεν ξαναβρέθηκαν µετά τη δεκαετία του 1980. «Όταν έµαθα τον θάνατο του Ανδρέα» θυµάται, «έκοψα ένα λουλούδι από τον κήπο του πατρικού µου σπιτιού στην Κορώνη και ανέβηκα στη Μητρόπολη»...
«Και µου έλεγαν» θυµάται «"Εσύ τι το παίζεις; Πρωθυπουργός; Αφού συµφωνεί ο Πρωθυπουργός...". Κι εγώ απαντούσα: "Ο Πρωθυπουργός µπορεί να συµφωνεί αλλά σας είπε να πάτε στον ∆ηµήτρη. Και ο ∆ηµήτρης είναι Καραγεώργη Σερβίας 10". Εκεί ήταν αυτός που έπρεπε να πληρώσει, το υπουργείο Οικονοµικών».
Η απάντηση του Κουλουριάνου στη βροχή των αιτηµάτων ήταν τις περισσότερες φορές αρνητική. «Χαρακτηριζόµουν πλέον ως συντηρητικός της παλιάς σχολής που ήθελε διόρθωση του συστήµατος και όχι ανατροπή!»...
«Ο Ανδρέας δεν έλεγε ποτέ "όχι"» συνεχίζει ο Κουλουριάνος. «Όταν του µίλαγες στενά για οικονοµικά, αρρώσταινε. Με ρωτάνε µερικές φορές: "Μα δεν ήξερε ο Ανδρέας οικονοµικά;" Παραήξερε οικονοµικά και γι’ αυτό ακριβώς δεν ήθελε να συζητάει οικονοµικά. Γιατί ήξερε ότι εκεί ισχύει η λογική της οικονοµικής ανάλυσης». Ο υπουργός που πήγαινε στο γραφείο του µε το λεωφορείο και έλεγε «όχι» στις παροχές (κάνοντας έξω φρενών τους συναδέλφους του) δεν άντεξε για πολύ σε αυτή τη θέση. Έµεινε όµως αρκετά για να σχηµατίσει εικόνα. «∆ηµιουργήθηκε µια νοοτροπία, ένας τρόπος σκέψης που είχε αποσυνδέσει την αµοιβή από την προσπάθεια. Η αµοιβή είχε γίνει ένα είδος ανθρώπινου δικαιώµατος» λέει σήµερα. «Ακόµη και σε υπηρεσίες όπως η ΕΡΤ, για παράδειγµα, όπου υπήρχε πλεονάζον προσωπικό, ερχόταν ο υπεύθυνος και µου ζητούσε να προσλάβω 1.200. Του έλεγα ότι δεν γίνεται. Μου απαντούσε "τώρα θα βάλουµε δικούς µας", ανεξαρτήτως αν χρειάζονταν ή όχι». Τα λεφτά όµως δεν υπήρχαν για αθρόες προσλήψεις και η µόνη λύση ήταν ο δανεισµός. «Εκεί τους είπα ότι αυτό παίρνει πλέον τη µορφή της χιονόµπαλας, κάθε βόλτα και µεγαλώνει»...
Ο Κουλουριάνος παραιτήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1983
Προτού γίνει υπουργός ο Κουλουριάνος µετρούσε ήδη 13 χρόνια στην Παγκόσµια Τράπεζα και είχε συµµετάσχει σε αποστολές σε 20 χώρες. «Γι’ αυτό καταλαβαίνω και πώς λειτουργεί σήµερα η τρόικα» µας λέει, «την έχω κάνει αυτή τη δουλειά». Τον ρωτάµε αν θα αντέξει η Ελλάδα µια έξοδο από το ευρώ. «Η έξοδος από το ευρώ θα είναι αυτοκτονία» απαντάει κοφτά. «Η Ελλάδα βρίσκεται σε τέλµα. Το ένα πόδι είναι χρέος-έλλειµµα, το άλλο πόδι είναι ύφεση-ανεργία. Οταν σηκώνεις το ένα πόδι να ανασάνεις, βουλιάζει το άλλο. Και το αντίστροφο. Μέχρι να βρεθεί µια σχετικά στέρεη βάση να ανεβείς λίγο πιο πάνω.
Βλέπω ότι αυτή τη δεκαετία η χώρα µας θα µείνει σε αυτό το τέλµα. Είναι µια µεταβατική περίοδος, βρισκόµαστε στο Καθαρτήριο. Όπως έγραψε ο ∆άντης, πρέπει να περάσεις από το Καθαρτήριο για να δεις τον Παράδεισο. Έχουµε σταµατήσει ως κοινωνία, ως οικονοµία, να παράγουµε. Φτάσαµε να πωλούνται σκόρδα Κίνας στην Κορώνη. ∆εν µπορούµε να στηριχθούµε µόνο στις υπηρεσίες και στις ελπίδες ότι θα έρθουν ξένες επενδύσεις. Η νοοτροπία δεν αλλάζει από τη µια µέρα στην άλλη, δεν αλλάζει µε νόµους και µε ρητορεία. Η παλιά εποχή τέλειωσε»
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Συνδέθηκε µε τον Ανδρέα, τον πάντρεψε ο Γιώργος
«Με τον Ανδρέα γνωριστήκαµε το 1959, όταν υπηρετούσα στην Τράπεζα της Ελλάδας, στη Διεύθυνση Οικονοµικών Μελετών που είχε φτιάξει ο Ζολώτας. Έχει έρθει από το Μπέρκλεϊ µε άδεια µελετών. Θέµα της µελέτης του ήταν το γιουγκοσλαβικό σύστηµα της αυτοδιαχείρισης. Είχε µεγάλη εκτίµηση προς τον Τίτο, γιατί µεταξύ των άλλων ήταν εναντίον του σοβιετικού κατεστηµένου. Συγχρόνως είχε µεγάλη εκτίµηση, για να µην πω και θαυµασµό, για τον Περόν της Αργεντινής» Την επόµενη χρονιά, το 1960, ο Κουλουριάνος βρέθηκε µε κρατική υποτροφία για µεταπτυχιακές σπουδές στο Μπέρκλεϊ. Καθηγητής του σε δύο µαθήµατα το 1960 ήταν ο κοσµήτορας του Πανεπιστηµίου, ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Ηταν πάρα πολύ καλός δάσκαλος, πολύ αγαπητός από τους φοιτητές, και έχαιρε µεγάλης εκτίµησης στο Μπέρκλεϊ» θυµάται ο Κουλουριάνος. «Ακόµη και αν ο φοιτητής έκανε µια ερώτηση που ήταν λιγάκι ανόητη, ο Ανδρέας δεν τον έβαζε στη θέση του. "Είναι λάθος ερώτηση αλλά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση" έλεγε. Από αυτό καταλαβαίνεις πόσο διπλωµατικά χειριζόταν τη σχέση µε τους φοιτητές».
Οι δύο άνδρες συνδέθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο µε στενή φιλία. Τον Ιούνιο του 1967 έγινε ο γάµος του Δηµήτρη Κουλουριάνου µε τη σύζυγό του Ρούλα. Ο Ανδρέας είχε υποσχεθεί να τους παντρέψει. Τους πρόλαβε όµως η χούντα. Την ηµέρα του γάµου ήταν έγκλειστος στις φυλακές Αβέρωφ. Αναγκαστικά, στον γάµο εκπροσώπησε τον Ανδρέα ο 15χρονος τότε γιος του: ο σηµερινός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Το 1985 ο Κουλουριάνος αρνήθηκε να επιστρέψει στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνέχισε τη διεθνή σταδιοδροµία του ως πρέσβης της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ (1986-1990) και αργότερα (από το 1991 ως το 1993) ως αναπληρωτής διευθυντής στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD). Με τον Ανδρέα δεν ξαναβρέθηκαν µετά τη δεκαετία του 1980. «Όταν έµαθα τον θάνατο του Ανδρέα» θυµάται, «έκοψα ένα λουλούδι από τον κήπο του πατρικού µου σπιτιού στην Κορώνη και ανέβηκα στη Μητρόπολη»...
Πηγή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
