Πρωτοχρονιάτικα έθιμα που τείνουν να εκλείψουν

πως η Κρεμμύδα καθιερώθηκε σαν πρωτοχρονιάτικο γούρι

το σκυλοκρέμμυδο ή κρεμμύδα ή μπότσικα (Scilla maritima ή urginea maritima) είναι συνηθισμένο φυτό στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο....

μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι....

το αναφέρουν σχεδόν όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς σαν...

φυτό ιστορικό...

μαγικό....

θεραπευτικό συνδεδεμένο με...

την γονιμότητα...

στην αρχαία Αρκαδία το χρησιμοποιούσαν στην λατρεία του Πάνα για...

να υποβοηθήσει στην γονιμότητα της Γης και να...

κρατήσει μακρυά τις κακόβουλες δυνάμεις...

λένε ότι για να εξαγνίσεις ένα χώρο αρκεί να κάνεις ένα γύρω κρατώντας μια αγριοκρεμμύδα....

τα ζώα δεν το τρώνε....και...
ο χυμός του προκαλεί δερματίτιδα αν έρθει σε επαφή με το δέρμα...

η κρεμμύδα ακόμα και όταν βγαίνει απ' τη γη δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη.....

ο λαός πιστεύει ότι αυτή τη μεγάλη ζωτικής της δύναμη η κρεμμύδα έχει την δύναμη να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα γι' αυτό....

την πρωτοχρονιά συνηθίζεται από πάρα-πάρα πολλά άτομα να κρεμούν την κρεμμύδα στα σπίτια τους....
και την φυλάνε όλο το χρόνο για....
προστασία...
καλή τύχη...και...
υγεία.....
πρόκειται για ένα πανάρχαιο έθιμο καλοτυχίας και υγείας που αναφέρεται ήδη από τον 6 ο αιώνα π.Χ....
λέγεται ότι και ο ίδιος ο Πυθαγόρας κρεμούσε την κρεμμύδα μπροστά από την πόρτα του σαν αλεξιφάρμακο...
σήμερα είναι ένα έθιμο που τείνει να εγκαταλειφθεί....

Το σπάσιμο του ροδιού, ένα έθιμο που ξεκίνησε από την Πελοπόννησο

το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία....

ο νοικοκύρης κρατούσε στην τσέπη του ένα ρόδι για ....

να το λειτουργήσει.....

κατά την επιστροφή στο σπίτι έπρεπε να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας – δεν επιτρεπόταν να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του – και με αυτόν τον τρόπο ήταν ο πρώτος που θα έμπαινε στο σπίτι για....

να κάνει το καλό ποδαρικό με το ρόδι στο χέρι.....

έμπαινε πάντα με το δεξί και με δύναμη πετώντας το....

έσπαγε το ρόδι πίσω από την εξώπορτα

και ενώ οι ρώγες του πετάγονται παντού αυτός έλεγε:

"με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά"......

τα παιδιά συνήθως ήταν μαζεμένα γύρω-γύρω....

παρατηρώντας τις ρώγες και αν....

ήταν τραγανές...

κατακόκκινες.....

γερές και...

όμορφες....
τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που θα φέρει μαζί του ο νέος χρόνος........

Οι κολόνιες, έθιμο της Κεφαλλονιάς

την Παραμονή της πρωτοχρονιάς οι Κεφαλλονίτες έψαχναν στους αγρούς για τις αγιοβασιλίτσες ή ασκυνοκάρες -όπως λένε τον περίεργο αυτό βολβό τον γνωστό ως σκυλοκρέμμυδο ή απλώς κρεμμύδα ,urginea maritima -τον οποίο...
κρεμούσαν στα σπίτια τους...
το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς οι κάτοικοι με γέλια και χαρά για τον ερχομό του νέου χρόνο κατέβαιναν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες και....
ραίνοντας ο ένας τον άλλον για να τους βρει ο νέος χρόνος χαρούμενους και γεμάτους αρώματα ενώ...
εύχονταν ό ένας στον άλλο "καλή αποκοπή"τραγουδώντας:

"Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε χρόνους πολλούς".
η τελευταία ευχή του χρόνου που αντάλλασσαν ήταν:
"Καλή Αποκοπή"
δηλαδή με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό τον χρόνο....

"Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε,
ότι και αύριον εστί ανάγκη να χαρούμε
και να πανηγυρίζουμε Περιτομήν Κυρίου,
την εορτή του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου".

Το έθιμο του ποδαρικού

είναι ένα έθιμο πανάρχαιο...
με συμβολική σημασία...που...

διατηρείται χρόνια και χρόνια....
ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει με το πόδι του -θα κάνει δηλαδή ποδαρικό-στο σπίτι μετά την είσοδο του νέου χρόνου....
πρέπει να είναι τυχερός για να φέρει μαζί του την τύχη στο σπίτι που θα μπει...
οι άνθρωποι πίστευαν και πιστεύουν ότι αν ένας τυχερός και γουρλής άνθρωπος μπει στο σπίτι τους μόλις....
αλλάξει ο χρόνος και ευχηθεί όλα τα αγαθά τότε....
θα πάει καλά όλη η χρονιά και η οικογένεια θα έχει...
υγεία....
ευτυχία....
αγάπη και...
τα χρήματα θα ρέουν άφθονα....
πολλές φορές φτάνουν στο σημείο να δημιουργούν μόνοι τους την καλή τους τύχη επιλέγοντας από την παραμονή κιόλας κάποιο δικό τους άνθρωπο να έρθει αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου να τους κάνει ποδαρικό....
συνήθως προτιμούν ένα μικρό παιδί....
αγόρι αν έχουν πολλά κορίτσια....
κορίτσι αν έχουν πολλά αγόρια....
μόλις λοιπόν μπει στο σπίτι με το δεξί πόδι ο πρώτος επισκέπτης της καινούργιας χρονιάς τον βάζουν να πατήσει ένα σίδερο για να είναι όλοι σιδερένιοι και γεροί μέσα στο σπίτι καθ΄ όλη την διάρκεια του νέου χρόνου....και...
η νοικοκυρά τον φιλεύει μήλα ή καρύδια και μια κουταλιά γλυκό κυδώνι ή ότι άλλο γλυκό έχει φτιάξει.....
το έθιμο αυτό είναι πολύ παλιό....
υπήρχε στους αρχαίους Έλληνες τους Ρωμαίους αλλά και στους Ιουδαίους.....
οι δε βυζαντινοί ονόμαζαν τους τυχερούς ανθρώπους «καλόποδες»......

στις αγροτικές περιοχές της πατρίδας μας το ποδαρικό συνδέθηκε με την καλή σοδειά και την ευκαρπία της γης....
σε μερικά χωριά ο καλοπόδαρος σκόρπιζε ρύζι για να ριζώσει το καλό.....
εκτός από την Ελλάδα η συνήθεια αυτή συναντάται και σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως για παράδειγμα στην Αγγλία.....

ένα άλλο έθιμο -που σήμερα έχει εκλείψει- ήταν η μεταφορά νερού από την βρύση του χωριού στο σπίτι...
η μεταφορά γινόταν από τον νοικοκύρη του σπιτιού ενώ ταυτόχρονο έκανε την ευχή:
«Όπως τρέχει τούτο το νερό έτσι να τρέχουν και τα καλά στο σπίτι μου»....
αν τώρα ανήμερα της Πρωτοχρονιάς είχε λιακάδα πίστευαν πως ο καιρός θα είναι ο ίδιος για τις επόμενες σαράντα μέρες.....
"Τ' άλιασε η αρκούδα τα αρκουδάκια της, δε θα 'χουμε χειμώνα βαρύ"συνήθιζαν να λένε....
αντίθετα αν ο καιρός ήταν άσχημος την Πρωτοχρονιά τις επόμενες σαράντα μέρες θα κάνει βαρυχειμωνιά.....
ένα ακόμα έθιμο που είναι αρκετά γνωστό, αφορά την πέτρα της Πρωτοχρονιάς....
όταν αλλάζει ο χρόνος ο αρχηγός του σπιτιού φέρνει μια καλοσχηματισμένη πέτρα μέσα στο σπίτι
λέγοντας:
«Όπως είναι γερή τούτη η πέτρα έτσι να είναι γερό και το σπίτι μου».....
το έθιμο αυτό θέλει το σπιτικό γερό και στεριωμένο σαν την πέτρα για όλη την επόμενη χρονιά.

"τα κλωνάρια στο τζάκι" της Θεσσαλίας

στη Θεσσαλία συναντούσαμε ένα πολύ όμορφο έθιμο....
επιστρέφοντας από την εκκλησία στο σπίτι τα κορίτσια έβαζαν δίπλα στο αναμμένο τζάκι λυγερά κλωνάρια κέδρου που είχαν διαλέξει με μεγάλη προσοχή ενώ....
τα αγόρια τοποθετούσαν κλαδιά από αγριοκερασιά....
τα κλωνάρια αυτά αντιπροσώπευαν τις κρυφές προσωπικές τους επιθυμίες...
παρακολουθούσαν ποιο κλωνάρι θα καιγόταν πρώτο και με τον τρόπο αυτό γνώριζαν πια επιθυμία τους θα πραγματοποιηθεί πρώτη και ποιος από όλους θα παντρευόταν πρώτος...
Στις Κυκλάδες θεωρούσαν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά......
αν δε τύχαινε και 'ρθόταν περιστέρι στην αυλή τους την μέρα αυτή το θεωρούσαν πολύ ευνοϊκό σημάδι της τύχης...
αν όμως πετούσε πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τότε...
αυτό ήταν κακός οιωνός και μη εύνοια της τύχης....
για να είναι όλον τον χρόνο "σιδερένιοι"σε μερικά χωριά όταν πλένονταν το πρωί της Πρωτοχρονιάς άγγιζαν το πρόσωπό τους μ' ένα κομμάτι σίδερο.....
και δεν σταματούν εδώ οι προλήψεις που είναι συνδεδεμένες με την Πρωτοχρονιά...
πολλά άτομα τη μέρα αυτή αποφεύγουν να πληρώνουν χρέος...

να δανείσουν λεφτά...
να δουλέψουν ή...
να δώσουν φωτιά....και...
όλα αυτά γιατί πιστεύουν ότι ....
ότι κάνει και πάθει κανείς αυτή τη μέρα θα εξακολουθεί να συμβαίνει όλο το χρόνο .......

Πηγή
http://botanologia.blogspot.com/2011/01/2011.html
Διαβάστε περισσότερα...

Τρελοκαμπέρω

Η λέξη «τρελοκαμπέρω» αποτελεί μειωτικό χαρακτηρισμό και χρησιμοποιείται σήμερα για να δηλώσει, την παλαβή ή την απερίσκεπτη και ελαφρόμυαλη γυναίκα.

Παρ’ ότι το θηλυκό γένος της λέξεως μας παραπέμπει σε κάποια γυναίκα με το όνομα Καμπέρω, που προφανώς έμεινε στην ιστορία για την τρέλα της, εν τούτοις η αλήθεια είναι διαφορετική, αν και το κύριο πρώτο συστατικό της ετυμολόγησης παραμένει η τρέλα. Τρέλα όμως με θετική έννοια…

Οι ρίζες αυτής της λέξεως οδηγούν στον υπολοχαγό Δημήτριο Καμπέρο. Ο Καμπέρος ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες πιλότους της Ελληνικής Αεροπορικής Υπηρεσίας, που πραγματοποίησε πτήση στην Ελλάδα (για την ιστορία, ο πρώτος ήταν ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος στις 8 Φεβρουαρίου 1912). Ο Καμπέρος, αν και ήταν ο δεύτερος στη σειρά που πέταξε στους ελληνικούς αιθέρες (13 Μαΐου 1912), εν τούτοις ήταν ο πρώτος που πέτυχε παγκόσμια επίδοση πιάνοντας ταχύτητα 110 χλμ. την ώρα, μετατρέποντας ένα στρατιωτικό αεροπλάνο τύπου «Henry Farman», το οποίο ονομαζόταν «Δαίδαλος», σε υδροπλάνο.

Ο Καμπέρος έγινε ονομαστός για τις ριψικίνδυνες πτήσεις του και τους παράτολμους ελιγμούς που πραγματοποιούσε και που προκαλούσε τον θαυμασμό ακόμη και τον ξένων συναδέλφων του, τους οποίους ανταγωνίζονταν στα ίσα στον τομέα αυτό. Πραγματοποίησε την τελευταία του πτήση στις 20 Ιουλίου 1934, απαντώντας έτσι σε μια επίδειξη Άγγλων που είχε προηγηθεί.

Ο Καμπέρος πέθανε στα χρόνια της Κατοχής, το 1942 και σε ηλικία 59 ετών, από ασφυξία που είχε προκληθεί από διαρροή φωταερίου την ώρα που κοιμόταν. Στο μεταξύ όμως, λόγω της φήμης του ως παράτολμου αεροπόρου, είχε αποκτήσει κι ένα παρατσούκλι: Τρελοκαμπέρος.

Το παρατσούκλι αυτό, έγινε συνώνυμο της αποκοτιάς και του παράτολμου θάρρους. Στην πορεία του χρόνου όμως, έχασε την αρχική του σημασία, καθώς ως φαίνεται έγινε σύγχυση με την κλητική πτώση του ονόματος, έτσι ώστε να εκληφθεί σαν ονομαστική του ανύπαρκτου θηλυκού ονόματος «Τρελοκαμπέρω». Σ’ αυτό, προφανώς συνέβαλε η άγνοια της ύπαρξης και της ιστορίας του Καμπέρου, ταυτοχρόνως με την ύπαρξη ανάλογων όρων, όπως π.χ. τρελέγκω, που βοήθησε σ’ αυτόν τον μετασχηματισμό της αρχικής έννοιας και σημασίας.

Πηγή

http://www.pare-dose.net/?p=3974

Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Ειδικές διατροφικές ανάγκες των ηλικιωμένων

Προσεχτική διατροφή για την ευαίσθητη τρίτη ηλικία

Με την πάροδο των ετών στη ζωή ενός ανθρώπου παρατηρείται συνήθως μείωση στην πρόσληψη τροφής και ενέργειας. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στη μείωση της σωματικής δραστηριότητας καθώς και στη μείωση της μυϊκής μάζας (μείωση βασικού μεταβολικού ρυθμού), αλλά και σε προβλήματα μάσησης και κατάποσης.

Ταυτόχρονα όμως, αυξάνονται οι ανάγκες σε μέταλλα όπως το ασβέστιο λόγω μείωσης της οστικής πυκνότητας καθώς και σε άλλα μικροθρεπτικά στοιχεία, λόγω συχνής λήψης φαρμάκων. Συνεπώς, υπάρχει ο κίνδυνος να παρατηρηθούν πιθανές ελλείψεις απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, επειδή η προαναφερόμενη μείωση της συνολικής πρόσληψης τροφής καθώς και άλλες διαταραχές στον οργανισμό, όπως τα γαστρεντερικά προβλήματα, συνεπάγονται αντίστοιχη μείωση στην πρόσληψη θρεπτικών συστατικών.

Στα σημαντικότερα θρεπτικά συστατικά για τους ηλικιωμένους περιλαμβάνονται τα εξής:

Η βιταμίνη D είναι απαραίτητη στον μεταβολισμό του ασβεστίου και άρα για την υγεία των οστών, λειτουργία που αποκτά ιδιαίτερη σημασία γνωρίζοντας ότι πολλοί ηλικιωμένοι έχουν έλλειψη βιταμίνης D, καθώς προσλαμβάνουν το ήμισυ της συνιστώμενης ποσότητας. Αυτό μερικώς οφείλεται στην μειωμένη έκθεση του ηλικιωμένου στον ήλιο και στην ελαττωμένη ικανότητα του νεφρού να την μετατρέψει σε ενεργή μορφή. Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη D είναι ο σολομός, οι σαρδέλες και οι γαρίδες, καθώς και το εμπλουτισμένο γάλα, ενώ η χορήγηση συμπληρωμάτων συχνά αποτελεί σημαντική επιλογή.

Η βιταμίνη C είναι μία υδατοδιαλυτή βιταμίνη που βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στην πιπεριά, το πορτοκάλι, το μπρόκολο, το ακτινίδιο, τις φράουλες και τις ντομάτες. Αποτελεί, μαζί με τη βιταμίνη Ε, την κατεξοχήν αντιοξειδωτική βιταμίνη και ο μεταβολισμός της διαφέρει στους ηλικιωμένους άνδρες σε σύγκριση με ηλικιωμένες γυναίκες, καθώς οι ηλικιωμένοι άνδρες εμφανίζουν χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης στο πλάσμα, όταν η προσλαμβανόμενη ποσότητα είναι ίση ή και μεγαλύτερη από των γυναικών. Οι ηλικιωμένοι άνδρες έχουν ανάγκη 150 mg ασκορβικού οξέος ημερησίως, ενώ οι ηλικιωμένες γυναίκες επιτυγχάνουν το όριο του 1,0 mg/dl συγκέντρωσης ασκορβικού στο πλάσμα, λαμβάνοντας 75 με 80 mg της βιταμίνης ημερησίως.

Η βιταμίνη Ε είναι μία αντιοξειδωτική βιταμίνη, η οποία βρίσκεται κυρίως στα φυτικά έλαια και μαργαρίνες. Το ερευνητικό ενδιαφέρον για την βιταμίνη Ε επικεντρώνεται στις φαρμακολογικές δόσεις της βιταμίνης, οι οποίες δεν μπορούν να επιτευχθούν διαμέσου της υγιεινής διατροφής. Σε μία πρόσφατη μετα-ανάλυση των εγκυρότερων σχετικών ερευνών αναφέρεται σαφώς ότι δεν πρέπει να χορηγούνται περισσότερα από 267mg α-τοκοφερόλης / ημέρα, διότι αυξάνουν τη θνησιμότητα (Miller et al, 2005).

Βιταμίνες του συμπλέγματος Β: σημαντικό ρόλο στην υγεία των ηλικιωμένων παίζουν η βιταμίνη Β12 και το φυλλικό οξύ. Τα χαμηλά επίπεδα κοβαλαμίνης (Β12), είναι υπεύθυνα για μεταβολές στην πνευματική εγρήγορση, αλλαγές στην προσωπικότητα και διαταραχές του συνδετικού ιστού. Χαμηλά επίπεδα γαστρικού οξέος μειώνουν την απορρόφηση της βιταμίνης Β12 γιατί δεν αποδεσμεύεται σε ικανοποιητικό βαθμό από την τροφή ώστε να απορροφηθεί στη συνέχεια. Γι’ αυτό συστήνεται η κάλυψη των υψηλών αναγκών σε Β12 (2,5 μg/ημέρα) να γίνεται στους ηλικιωμένους είτε με εμπλουτισμένα τρόφιμα, είτε με συμπληρώματα Β12 (WHO-Tufts, 2002). Σχετικά με το φυλλικό οξύ και την σχέση του με την ομοκυστεΐνη υπάρχει πλούσια αρθρογραφία. Μέρος του ενδιαφέροντος για την υπερομοκυστεΐναιμία στα πλαίσια της πρόληψης καρδιοαγγειακών συμβαμάτων, έχει η σχέση μεταξύ επιπέδων ομοκυστεΐνης, φυλλικού οξέος και βιταμινών Β6 και Β12, καθώς η χορήγηση φυλλικού οξέος και συμπληρωμάτων βιταμινών έδειξε να μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης αίματος.

Η λουτεΐνη είναι ένα φυσικό συστατικό της χρωστικής της ωχρής κηλίδας των ματιών, της οποίας ρόλος είναι η προστασία του αμφιβληστροειδούς από τον εκφυλισμό. Ο εμφάνιση εκφυλισμού της ωχρής κηλίδας είναι ιδιαίτερα συχνή στους ηλικιωμένους και αποτελεί από τις συχνότερες αιτίες απώλειας της όρασης. Οι δίαιτες πλούσιες σε λουτεΐνη φαίνεται πως προστατεύουν από την εμφάνιση της πάθησης, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση της υγείας των ματιών.

Τέλος, το συνένζυμο Q10 (CoQ10) είναι ένα λιποδιαλυτό συστατικό με έντονη αντιοξειδωτική δράση, το οποίο έχει ευεργετική επίδραση στο καρδιαγγειακό μας σύστημα. Το σώμα μας το συνθέτει ενδογενώς, ωστόσο η παραγωγή του αρχίζει να μειώνεται μετά το 21ο έτος της ηλικίας. Οι ηλικιωμένοι έχουν αυξημένες ανάγκες για πρόσληψη CoQ10, λόγω του ότι τα αντιυπερλιπιδαιμικά φάρμακα (στατίνες) που λαμβάνουν οι περισσότεροι μπλοκάρουν την ενδογενή σύνθεση του συνενζύμου.

Είναι συνεπώς σημαντικό τα άτομα της τρίτης ηλικίας να προσλαμβάνουν επαρκείς ποσότητες των παραπάνω θρεπτικών συστατικών μέσω της διατροφής τους και, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, να συμβουλευτούν το γιατρό τους σχετικά με τη λήψη πολυβιταμινούχων συμπληρωμάτων που θα τους βοηθήσουν να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες.

Πηγή
http://www.nutrimed.gr/ArticleViewDetails.aspx?A_ID=448
Διαβάστε περισσότερα...

Πλάκα: Περπατώντας στη μακροβιότερη συνοικία της Αθήνας

Η πιο παλιά συνοικία της Αθήνας, η Πλάκα, χαρακτηρίζεται από μνημεία όλων των εποχών που δείχνουν ότι εδώ χτυπάει η καρδιά της πόλης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα: Πολλές μικρές εκκλησίες, αλλά και ένα τζαμί, ένα χαμάμ και το πρώτο πανεπιστήμιο της Ελλάδας, χωρίς να λείπει και η ρωμαϊκή αγορά, συνθέτουν το πολιτιστικό μωσαϊκό της πόλης. Και μετά την περιήγηση στα στενά της, ένα ποτήρι κρασί σε κάποιο από τα πολλά ταβερνάκια κάτω από την Ακρόπολη!

Η περιοχή της Πλάκας είναι μια από τις πιο ελκυστικές περιοχές της Αθήνας. Χτισμένη κάτω από τις πλαγιές της Ακρόπολης, η Πλάκα προσελκύει τους επισκέπτες της Έλληνες και ξένους με τα νεοκλασικά αρχοντικά και τα σπίτια με τις στέγες από κόκκινα κεραμίδια, τους μικρούς ανηφορικούς δρόμους με τα σκαλοπάτια, τα μπαλκόνια με τις μπουκαμβίλιες, γεράνια και γιασεμιά. Η Πλάκα αναφέρεται πολλές φορές στην ελληνική λογοτεχνία ως, η γειτονιά των Θεών, και αυτό γιατί πάνω από την Πλάκα δεσπόζει ο ιερός βράχος της Ακρόπολης και των θεών. Οι Αθηναίοι της παλιάς και ρομαντικής Αθήνας της Λατέρνας και της Ρομβίας, με το ίδιο χιούμορ όπως και οι Αρχαίοι πρόγονοι τους, φαντάστηκαν και τραγούδησαν την Πλάκα σαν τη γειτονιά που οι θεοί κατέβαιναν για διασκέδαση με μπόλικη Ρετσίνα και τραγούδι. Η Πλάκα ακόμα και σήμερα είναι ρομαντική ιδιαίτερα κάποιες ηλιόλουστες μέρες του χειμώνα χωρίς πλήθη από τουρίστες να ανεβοκατεβαίνουν τα σκαλάκια της φορτωμένοι με κάμερες. Οι Αθηναίοι απολαμβάνουν την λιακάδα κυρίως στα καφενεία της οδού Αδριανού κοντά στην στοά του Αττάλου, στην πλατεία Φιλόμουσου Εταιρείας και στο Θησείο με θέα την Αρχαία Αγορά και το βράχο της Ακρόπολης .

Η Πλάκα έχει την δική της ιδιαίτερη θέση στην μνήμη των ηλικιωμένων της Αθήνας. Η Πλάκα ήταν χώρος της εργατικής τάξης και πολλές ελληνικές ταινίες των αρχών της δεκαετίας του 50 και 60 έχουν γυριστή εδώ όταν τα σπίτια της δεν είχαν ανακαινιστή όπως και σήμερα και οι περισσότεροι δρόμοι της ήταν απλά χωματόδρομοι. Μια από τις πιο διάσημες ελληνικές ταινίες η "Στέλλα" με τη Μελίνα Μερκούρη και τον Γιώργο Φούντα γυρίστηκε στο σπίτι απέναντι από τους Αέρηδες που σήμερα φιλοξενεί το παράρτημα ενός αμερικανικού πανεπιστημίου. Άλλες ταινίες που γυρίστηκαν εδώ ήταν οι Φτωχοδιάβολοι του Τζων Κρίστιαν με τον Βέγγο, Μαλούχο και άλλους, η Μαγική Πόλη του Νίκου Κούνδουρου με τον Γιώργο Φούντα, το Ψηλά τα Χέρια Χίτλερ του Ροβηρου Μανθούλη με τον Θανάση Βέγγο και Βασίλη Διαμαντόπουλο και άλλες πολλές.

Η Πλάκα ήταν το μέρος που γέννησε την τυπική ελληνική ταβέρνα, όπου οι παλιό Αθηναίοι πήγαιναν και έπιναν Ρετσίνα βαρελίσια από τα Μεσόγεια και το Μαρκόπουλο συντροφιά με λίγο μεζέ και μια κιθάρα. Σε κάθε μικρή πλακιώτικη ταβέρνα πάντα κάποιος μπορούσε να παίξει μια καντάδα και άλλα τραγούδια του κρασιού και της παρέας. Η Πλάκα ήταν και είναι το πιο σημαντικό μέρος κατά τη διάρκεια της Ελληνικής αποκριάς. Χιλιάδες Αθηναίοι μεταμφιεσμένοι γυρνούσαν πάνω και κάτω από τους δρόμους της Πλάκας ρίχνοντας σερπαντίνες και κομφετί. Αυτή η παράδοση εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα, αλλά χωρίς τον ενθουσιασμό των παλαιών ημερών. ειδικά κάμποσα χρόνια πριν, όταν το κακό με τα πλαστικά ρόπαλα και τις ροπαλιές είχε παραγίνει και είχαν δημιουργηθεί πολλά επεισόδια.

ΜΠΟΥΑΤ Η Πλάκα του'60 έγινε ο τόπος γέννησης του ελληνικού νέου κύματος. Στις μικρές μπουάτ της Πλάκας όπως τις Εσπερίδες του Γιάννη Αργύρη και την Απανεμιά του Γιώργου Ζωγράφου πολλοί Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές, δημιούργησαν το νέο αυτό στυλ της ελληνικής μουσικής εμπνευσμένοι από το μουσικό ρεύμα του'60 στη Γαλλία και την Ιταλία. Τις μπουάτ της οδού θόλου ακολούθησε αργότερα ο Σκορπιός του Κώστα Χατζή και ο Ζυγός στην Κυδαθηναίων. Σήμερα υπάρχει μόνο η Απανεμιά και ο Ζυγός. Για τους Ροκάδες υπήρχαν το Φόλκ 17 ( όπου 9 στις 10 φορές έκανε μπλόκο η αστυνομία της χούντας και αν είχες μακριά μαλλιά κατέληγες στο αστυνομικό τμήμα της Πλάκας) και το Χρυσό Κλειδί στην οδό Πανός.

Η Πλάκα πέρασε εποχές δόξας αλλά κάποια στιγμή την δεκαετία του 70-80 είχε ξεπεράσει το όριο όταν είχε γίνει ένα κομφούζιο από μπαρ, ντίσκο με εκκωφαντική μουσική που είχαν καταστρέψει την παλιά ειρηνική γειτονιά των θεών, μέχρι που η Αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη, ο Αντώνης Τρίτσης και ο Στέφανος Μάνος κατάφεραν να σταματήσουν αυτόν τον πανζουρλισμό και εξευτελισμό της Πλάκας. Δυστυχώς όμως από ότι φαίνεται όλη αυτή η προσπάθεια των μεγάλων πολιτικών κινδυνεύει να πάει στράφι.... τη Θέση της Πλάκας σήμερα με αναρίθμητα φαγάδικα και μαγαζιά διασκέδασης έχει πάρει η κάποτε υποβαθμισμένη περιοχή του Ψυρρή και το Θησείο

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ Σήμερα η Πλάκα έχει ξανά την παλιά ειδυλλιακή της όψη. Γίνεται πολύβουη τα ηλιόλουστα Σαββατοκύριακα και φυσικά κατά τη διάρκεια της θερινής τουριστικής σεζόν όταν φθάνουν εκεί τουρίστες από όλο τον κόσμο για να δουν τα αξιοθέατα, που στην Πλάκα έχει πολλά για να δει κανείς. Μουσεία όπως το Παιδικό Μουσείο , το μουσείο Κανελλόπουλου, κάτω από τη βόρεια πλαγιά της ακρόπολης στην οδό Θεωρίας, το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων. Μνημεία όπως το μνημείο του Λυσικράτη ένα μνημείο που χτίστηκε από τον πλούσιο Αθηναίο Λυσικράτη το 334 π.Χ. όταν κέρδισε το βραβείο της καλύτερης επίδοσης που είχε σαν Χορηγός στο θέατρο του Διονύσου. Αρχαιολογικούς χώρους όπως η ελληνική και η Ρωμαϊκή Αγορά, η Βιβλιοθήκη του Αδριανού και το λουτρό των ανέμων (Αέρηδες) καθώς άλλων και πολλά ρωμαϊκά μνημεία που έκτισε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, η Στοά του Αττάλου, που φιλοξενεί μια μεγάλη συλλογή διαφόρων αντικειμένων στην περιοχή της Αρχαίας Αγοράς. Στη βορειοανατολική πλαγιά της Ακρόπολης στην οδό Θόλου, βρίσκεται το πρώτο πανεπιστήμιο της Ελλάδας το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών που πηρέ το όνομα του από τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια και ιδρύθηκε το 1837 αμέσως μετά την ελληνική ανεξαρτησία.

ΑΓΟΡΕΣ: Σαν κύριο τουριστικό αξιοθέατο της Αθήνας, η Πλάκα έχει πολλά μαγαζιά με τουριστικά είδη κυρίως καταστήματα, ελληνικής τέχνης, εικόνες, γουναράδικα και κοσμηματοπωλεία. Οι κύριοι εμπορικοί δρόμοι είναι η Αδριανού, η Πανδρόσου και η Ηφαίστου στο Μοναστηράκι.

Πηγή
http://topaliatzidiko.blogspot.com/2011/01/blog-post_05.html
Διαβάστε περισσότερα...

Ταβέρνες καπηλειά κουτούκια

Αθηναϊκή ταβέρνα

Χώρος επικοινωνίας, έκφρασης του λαϊκού κεφιού, διασκέδασης και γέλιου. Χώρος καλαμπουριού, ξεδόματος, ονειροπώλησης, χαλάρωσης και απόλαυσης. Χώρος εξομολογήσεων, αρσενικών αλληλοεκμυστηρεύσεων, πονεμένων ερωτικών ιστοριών και αθεράπευτων ερώτων. Χώρος λησμονιάς – βοηθούσης της οινοποσίας – φευγιού απο τα ντέρτια και τους καημούς της ζωής. Χώρος δημιουργίας, διαφύλαξης και ανανέωσης του μοναδικού πολιτιστικού μας αγαθού που είναι οι τοπικές μας κουζίνες. Χώρος ομαδικής ψυχοθεραπείας με θεράποντα τον ταβερνιάρη. Πρώτες συναντήσεις, ερωτικές εξομολογήσεις, αλλά και πολιτικές αναλύσεις και συνωμοτικές μαζώξεις. Χώρος κοινωνικών συναθροίσεων, οικογενειακών γιορτών όπου επιβεβαιώνεται η κοινωνική συνοχή, χαράς σπουδαίων γεγονότων, όπως γάμοι, βαφτίσια κλπ. Χώρος υπέρβασης της ζοφερής πραγματικότητας, διέξοδος και διαφυγή απο τη μοναξιά. Χώρος όπου ικανοποιείται η πείνα και η δίψα, αλλά όπου το φαγητό και το πιοτό δεν είναι παρά η αφορμή για να ενωθεί η μια ψυχή με την άλλη, να βρεί την άκρη του νήματος, να αποκαλύψει την ατομική αλήθεια και να ενωθεί με το πανανθρώπινο. Τέλος, χώρος ιστορικής μνήμης, συζητήσεων και σχολιασμού της καθημερινότητας, διαμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης.





Η Ταβέρνα, σε μια ιστορική πορεία, έθρεψε και ανέπτυξε τα πιο χαρακτηριστικά πολιτιστικά αγαθά του Ελληνισμού. Εδώ άνθησε η καντάδα, ανδρώθηκε το ρεμπέτικο, τραγουδήθηκαν τα αντάρτικα. Στην ταβέρνα πρωτογλέντησαν οι ξεσπιτωμένοι Μικρασιάτες, βρήκαν καταφύγιο οι απόκληροι και οι περιθωριακοί, χάρηκαν οι παλαιοί Αθηναίοι τις Απόκριες και τον Καρνάβαλο, σφυρηλατήθηκε η αντιδικτατορική συνείδηση των νέων την περίοδο της χούντας, τραγουδήθηκαν τα τραγούδια του Θεοδωράκη, έμαθαν οι νεολαίοι του 1980 να τραγουδούν τα αθάνατα ρεμπέτικα.

Γιατί όμως η ταβέρνα κι όχι ο άλλος κατ’ εξοχήν χώρος που περνάει ο Έλληνας τον ελεύθερο χρόνο του, το καφενείο;



Το καφενείο είναι ο χώρος έκφρασης του συνειδητού. Στο καφενείο μαθαίνονται τα νέα (απο τα πιο σημαντικά, πόλεμοι, σεισμοί, καταστροφές, ως τα πιο ασήμαντα, ποδόσφαιρο, προξενιά, χωρισμοί), σχολιάζεται η επικαιρότητα, υπερασπίζονται οι πολιτικές πεποιθήσεις. Αναπτύσσονται οι κομματικές έρριδες, φορτίζεται το κλίμα, δημιουργούνται οι μικρές «Βουλές» της χώρας. Ο ένας προσπαθεί να πείσει τον άλλο, κυριαρχεί η λογική της αντιπαλότητας και η αντιπαράθεση των ιδεών. Η ώρα του καφέ, του ούζου με το μεζέ, η «καφενοκουβέντα» της πολιτικής. Σύγκρουση προσωπικών απόψεων, έκφραση έλλογης σκέψης. Εδώ «σκοτώνεται» η ώρα, παίζονται τυχερά παιχνίδια αλλά και συνάπτονται οικονομικές συμφωνίες, κλείνονται δουλειές, κυριαρχεί η άμιλλα. Το καφενείο στεγάζεται συνήθως σε χώρους ευάερους και ευήλιους, κοντά σε πλατείες, εκεί όπου υπάρχει κόσμος, πέρασμα, «αγορά». Δεν κλείνεται ποτέ σε υπόγεια ή απόμερα μέρη. Το καφενείο είναι ο χώρος που κυριαρχείται απο τον Λόγο και τη Συνείδηση.

Η Ταβέρνα, απ’ την άλλη, είναι ο χώρος έκφρασης του ασυνείδητου. Εδώ οι άνθρωποι μιλούν με τη γλώσσα της ψυχής και όχι της λογικής. Πίνουν, μιλούν, τραγουδούν, γλεντούν, αδελφώνονται, αγαπούν, πονούν, υποφέρουν θυμούνται, λυτρώνονται. Το γλέντι, ο νταλκάς, το τσακίρ κέφι, το ζεϊμπέκικο, είναι μοναχικοί δρόμοι αναζήτησης και έκφρασης της αλήθειας, που ενωμένοι στον κοινό τόπο της ταβέρνας προσπαθούν να νικήσουν τον ανθρώπινο πόνο. Επι – κοινωνία. Η ταβέρνα είναι χώρος υπέρβασης. Ο χώρος που κυριαρχείται απο το συναίσθημα. Γι’ αυτό σπάνια βρίσκεται κοντά σε χώρους «αγοράς». Προτιμά το απόμερο, το ανήλιο. Στεγάζεται σε υπόγεια, εκεί που κατοικεί το ασυνείδητο.



Η ταβέρνα λειτούργησε σαν ο πυκνωτής της έλληνικής λαϊκής αστικής διασκέδασης. Συνδέθηκε όπως προαναφέρθηκε με πολλές εκφάνσεις του ελληνικού λαικού πολιτισμού και για αυτο το λόγο έπρεπε να βρεθούν οι τομές και οι διασυνδέσεις.

Ο Γιώργος Πίττας αποτυπώνει σε ένα νέο λεύκωμα τα αθηναϊκά κουτούκια που έγραψαν ιστορία

/

«Μες στην υπόγεια την ταβέρνα/ μες σε καπνούς και σε βρισές/ απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα/ όλη η παρέα πίναμε εψές...». Λογοτέχνες όπως ο Κώστας Βάρναλης, που έγραψε αυτούς τους στίχους, αλλά και εργάτες, ρεμπέτες, φοιτητές, πολιτικοί, έχουν κάνει σπονδή στην παραδοσιακή ταβέρνα με κεχριμπαρένια ρετσίνα, νόστιμο μεζέ και τραγούδι. (Φωτο:Βάρναλης, Τσίρκας, Παπαϊωάννου)Κατεβαίνεις μερικά σκαλοπάτια ή περνάς την ξύλινη πόρτα και βρίσκεσαι σε έναν κόσμο διαφορετικό. «Εδώ οι άνθρωποι μιλούν με τη γλώσσα της ψυχής και όχι της λογικής. Πίνουν, μιλούν, τραγουδούν, γλεντούν, αδελφώνονται, αγαπούν, πονούν, υποφέρουν, θυμούνται, λυτρώνονται» σημειώνει ο Γιώργος Πίττας στο βιβλίο του «Η αθηναϊκή ταβέρνα», καρπό πολύχρονης έρευνας, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες από τις εκδόσεις «Ινδικτος»...

Ο συγγραφέας ξεκίνησε με ρομαντική διάθεση να αποτυπώσει με λόγο και με εικόνες χώρους που χάνονται. Με αμείωτο ενθουσιασμό -«έγραφα επί τόπου, πάνω στα χασαπόχαρτα των τραπεζιών» λέει χαρακτηριστικά- επέκτεινε την καταγραφή του σε όλες τις παλιές γειτονιές: από την Πλάκα, τη Νεάπολη, το Μεταξουργείο, ως το Παγκράτι, την Κυψέλη, την Καισαριανή, το Χαλάνδρι αλλά και τον Πειραιά. Κι ακόμα, μας παρασύρει σε ένα ταξίδι δύο αιώνων, καθώς αφηγείται την ιστορία της αθηναϊκής ταβέρνας, παράλληλα με τη ανάπτυξη της πρωτεύουσας:
«Πώς δηλαδή η ταβέρνα από ένα υγρό, στενόχωρο υπόγειο κτίσμα, με ξύλινα βαρέλια στο χωμάτινο δάπεδο, όπου πουλιόταν κρασί χύμα, εξελίχθηκε στο πέρασμα των δεκαετιών στη μήτρα της λαϊκής διασκέδασης, ειδικά τη δεκαετία '50-'60, και πώς τη δεκαετία της χούντας, αλλά και μετά, η διασκέδαση αυτή μετατράπηκε σε μια ξέφρενη επίδειξη πλούτου και κακού γούστου».
.

* Η ιστορία της αθηναϊκής ταβέρνας ξεκινάει με την ανακήρυξη της Αθήνας σε πρωτεύουσα της Ελλάδας, το 1834. Ενώ η βαυαρική αυλή πίνει μπίρα, η ταπεινή ρετσίνα ρέει στα λαϊκά στρώματα. Αρχικά οι ταβέρνες είναι χώροι όπου πουλιέται κρασί. Ο χώρος παρασκευής των εδεσμάτων δεν ξεχωρίζει από τον χώρο κατανάλωσης, ενώ η προετοιμασία και το μαγείρεμα γίνεται εμπρός στα μάτια των θαμώνων, μέσα σε ατμόσφαιρα πνιγμένη από την «κνίσα του ψησίματος», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο γάλλος περιηγητής J. Ν. Abbot.
.

* Την εποχή εκείνη, παραμονή εκλογών πολλές ταβέρνες γίνονται κέντρα προεκλογικών συγκεντρώσεων: «Σε τέτοιες "σκηνογραφικές" ταβέρνες συναντάμε υποψηφίους δημάρχους, βουλευτές που χρησιμοποιούν με το αζημίωτο τραμπούκους (από την ονομασία μάρκας πούρων "Trabukos", που ελάμβαναν ως φιλοδώρημα οι πληρωμένοι οπαδοί για τη συμμετοχή τους στις προεκλογικές εκδηλώσεις) από τις περιοχές του Ψυρρή, της Πλάκας, του Μεταξουργείου και της Βάθη».
.

* Μέχρι το 1922 στις περισσότερες ταβέρνες της Αθήνας οι μουσικοί παίζουν δημοτικά τραγούδια, όμως οι Μικρασιάτες φέρνουν έναν άλλο τρόπο διασκέδασης και η ορχήστρα, στημένη στο κέντρο του καταστήματος, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Το άρωμα της ανατολής δίνει τη σκυτάλη στους μπουζουκομπαγλαμάδες όταν αρχίζει να αναδύεται το ρεμπέτικο τραγούδι. «Μάγκες, νταήδες, λαθρέμποροι, χασικλήδες, μαχαιροβγάλτες» κυριεύουν τις ταβέρνες.
«Κάθε βράδυ έπεφταν πιστολιές και μαχαιριές -χώρια τα αλλα» διηγείται ένας από τους υπαλλήλους της ταβέρνας του Σαραντόπουλου. «Ολοι οι σερβιτόροι και ο Σαραντόπουλος οπλοφορούσαμε, ενώ ήλθε καιρός που μέσα στο μαγαζί υπήρχανε πάνω από 15 πιστόλια. Αν, χωρίς να το θέλεις, γύριζες το κεφάλι και κοίταζες κάποιον, μπορούσε να γίνει σε δυο λεπτά φονικό άγριο».
...

* Οπως υπογραμμίζει ο Γ. Πίττας για πολλά χρόνια οι ταβέρνες ήταν χώρος όπου οι μάγκες έπαιρναν το βάπτισμα του πυρός. Ο ίδιος ήταν 16 ετών όταν «βαπτίσθηκε» σε ένα τέτοιο κουτουκάκι: «Εγινα φίλος του κρασιού και της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας της ταβέρνας. Ενιωθα ότι εκεί ο άνθρωπος διαστέλλεται και μοιράζεται πράγματα με άλλους», μας λέει. Ταυτόχρονα έμαθε και τους άρρητους κώδικες συμπεριφοράς: «Μια φορά άρχισα να φωτογραφίζω σε ένα λαϊκό καπηλειό, χωρίς να έχω φροντίσει να γνωρίσω πρώτα τον ταβερνιάρη. Ξαφνικά, σηκώνεται ένας μάγκας και μου λέει: "Παλληκαράκι, ακούμπησε το καρουλάκι, ατάκα και επί τόπου! Κι αν έχω πει στη γυναίκα μου ότι έχω πάει μετανάστης στη Γερμανία;"... Από τότε πριν μπω σε κάθε ταβέρνα ρωτούσα σχολαστικά αν ενοχλώ».
* Ο συγγραφέας τρυπώνει σε στέκια της Αθήνας και του Πειραιά που έχουν αφήσει εποχή. Ξεχωριστά, καταγράφει την ιστορία από 30 ταβέρνες, σαν σενάριο για κινηματογραφική ταινία. Ορισμένες ανήκουν πλέον στην ιστορία. Οπως ο «Απότσος», που έθρεψε γενιές αλλά και τον βασιλιά Κωνσταντίνο, όταν το 1920 επέστρεψε από την εξορία. «Η ταβέρνα του Θεόφιλου» στην Πλάκα με το πιο αριστοκρατικό ζευγάρι για ιδιοκτήτες: ο Θεόφιλος, όμοιος με εγγλέζο τζέντλεμαν, και η γυναίκα του, Ιώ, που άφησε τη σκηνή του Αττίκ για να σερβίρει φασολάδα.

.

Τραγουδώντας ρεμπέτικα και αντάρτικαΥπάρχουν, όμως, και πολλά άλλα στέκια που συνεχίζουν, τη δράση τους. Το «Ειδικόν», στα Ταμπούρια, που κοσμεί το εξώφυλλο της έκδοσης, έχει περίτεχνα ράφια μπακάλικου και τρία μεγάλα παλιά ψυγεία. Κι ακόμα, το «Στέκι του Αρτέμη», στον Πειραιά, συγκεντρώνει τους μερακλήδες της περιοχής, ενώ προς το μεσημέρι προστίθεται ένα μπουζούκι.
«Η ταβέρνα, σε μια ιστορική πορεία έθρεψε και ανέπτυξε τα πιο χαρακτηριστικά πολιτιστικά αγαθά του ελληνισμού» σημειώνει ο Γ. Πίττας. «Εδώ άνθισε η καντάδα, ανδρώθηκε το ρεμπέτικο, τραγουδήθηκαν τα αντάρτικα. Στην ταβέρνα πρωτογλέντησαν οι ξεσπιτωμένοι Μικρασιάτες, βρήκαν καταφύγιο οι απόκληροι, χάρηκαν οι παλαιοί Αθηναίοι τις Απόκριες και τον Καρνάβαλο, σφυρηλατήθηκε η αντιδικτατορική συνείδηση των νέων στην περίοδο της χούντας, ακούστηκαν τα τραγούδια του Θεοδωράκη, έμαθαν οι νεολαίοι του 1980 να τραγουδούν τα αθάνατα ρεμπέτικα».
Δύο παραρτήματα διανθίζουν την έκδοση. Το πρώτο με θέμα «Η ταβέρνα στον Ελληνικό Κινηματογράφο» και το δεύτερο «Εγραψαν για την ταβέρνα», με αφηγήσεις των Γιώργου Ζαμπέτα, Σωτηρίας Μπέλλου, Μέντη Μποσταντζόγλου κ.ά.

Πού να’ ναι εκείνος ο μπεκρής…

Ένα μικρό αφιέρωμα, για τους γραφικούς μπεκρήδες, που η παρουσία τους στα καπηλειά και τις ταβέρνες έδινε μια άλλη διάσταση στην ανθρωπιά, που σήμερα όλοι ψάχνουμε να βρούμε!..

Πολλά τα παλιά καπηλειά… Κι ακόμη περισσότερες οι ταβέρνες!.. Όσοι πήγαιναν παλιά στην Πλάκα τα θυμούνται ακόμη!.. Η ομορφιά και ο ρομαντισμός πήγαιναν μαζί… Ακόμη περισσότερο όταν τσίκνιζε λιγάκι ο μεζές και η ρετσίνα ριχνόταν στα μπουκάλια με τις οκάδες!

Εμείς οι πιο φτωχοί μαζευόμασταν συχνά στα καπηλειά και τις ταβέρνες των συνοικιών. Όπου ταβέρνα και γαζία, όπου καπηλειό και νυχτολούλουδο!.. Και οι γαρδένιες; Παντού μεθούσαν με το άρωμά τους τον περίγυρω, από τον ασβεστωμένο τοίχο με τους τσιμεντόλιθους μέχρι ... τα μαλλιά των κοριτσιών, που ήταν στολισμένα ειδικά για τ' αγόρια, που έριχναν κρυφά τις ματιές τους ή -τάχα μου- σφυρίζοντας αδιάφορα!

Ακόμη περισσότερο όταν οι καλοκαιρινοί μήνες γιόμιζαν από τραγούδια ευθυμίας και τα γκαρσόνια δεν προλάβαιναν να παίρνουν τις παραγγελίες για καλό μεζέ και καλή μυρωδάτη ρετσίνα!..

Εκείνο, όμως, που δεν θα λησμονήσουμε ποτέ είναι οι γραφικές φιγούρες των μπεκρήδων που πήγαιναν στα καπηλειά και τις ταβέρνες!.. Ήσαν όπως ακριβώς τους απεικονίζουν οι καλλιτέχνες στις ζωγραφιές τους ή τους περιγράφουν οι χρονογράφοι στα κείμενά τους: Κατακόκκινα μάγουλα, στο ίδιο χρώμα και η (συνήθως) χοντρή ή πλακουδερή μύτη τους, με λίγα μαλλιά ανακατεμένα και το ένα μανίκι συνεχώς ριγμένο στον ώμο!... Συνήθως άδολοι και βαθιά ανθρώπινοι τύποι!...

Δεν μιλάμε, ασφαλώς, για την περπατησιά τους. Όποιος έχει δει ταινίες με τον Ορέστη Μακρή, όπως για παράδειγμα, «Ο Μεθύστακας», ασφαλώς και έχει την εικόνα στο μυαλό του. Η ανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο!..

Πηγή
http://topaliatzidiko.blogspot.com/2011/01/blog-post.html
Διαβάστε περισσότερα...

Η αμερικανική βουλή «γονατίζει» στη μάχη του Μαραθώνα

Η αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων, στις 8 Δεκεμβρίου 2010, ενέκρινε με 359 ψήφους υπέρ και μόνον 44 κατά, το ψήφισμα 1704 με το οποίο:

1. H μάχη του Μαραθώνα το 490 π.X. θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μάχες της ανθρώπινης ιστορίας

2. Η μάχη του Μαραθώνα συνέβαλε στην ανάπτυξη του καινούριου τότε συστήματος διακυβέρνησης που ονομάστηκε Δημοκρατία, στις βασικές αρχές του οποίου στηρίχθηκε αιώνες αργότερα η ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Η απόφαση αυτή της αμερικανική βουλής συνιστά κορυφαίας σημασίας γεγονός, καθώς για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο οι ΗΠΑ παραδέχονται ότι το πολίτευμά τους έχει στηριχθεί στις αρχές της ελληνικής δημοκρατίας που διασώθηκε με τη μάχη του Μαραθώνα.

Το ψήφισμα 1704 της αμερικανικής βουλής κάνει επίσης συγκεκριμένη αναφορά στον αγγελιαφόρο Φειδιππίδη που έτρεξε 26 μίλια για να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης στους Αθηναίους από το Μαραθώνα, εμπνέοντας έτσι την Ολυμπιακή Επιτροπή για την καθιέρωση του Μαραθωνίου Αγωνίσματος.

Τέλος, όπως ορίζει το ψήφισμα 1704, η φλόγα του Μαραθώνα που την άναψαν πριν χρόνια στον τόπο της μάχης, παραμένει αναμμένη συνεχώς στον Hopkinton της Μασαχουσέτης για να τιμά τη μνήμη όλων των μελών των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων που έδωσαν τη ζωή τους για τη Δημοκρατία, όπως έκαναν οι Αθηναίοι πολεμιστές το 490 π.χ.

Όλα αυτά θα ήταν άγνωστα για την Ελλάδα αν δεν φρόντιζε η Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων να πληροφορήσει το newsbomb.gr για το σημαντικό αυτό θέμα.

Πηγή
http://www.newsbomb.gr/apokalypseis/story/h-amerikanikh-boylh-gonatizei-sth-machh-toy-marathwna
Διαβάστε περισσότερα...

Χρυσή Αυγή και λαθρομετανάστευση

Πηγή
http://xryshaygh.wordpress.com/2011/01/05/%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7/
Διαβάστε περισσότερα...

Ισραήλ προς Ελλάδα: “Μαζί απέναντι στην Τουρκία”

«Ελάτε να συνεργαστούμε οι τρεις χώρες, Ελλάδα, Ισραήλ και Κύπρος, για να εκμεταλλευτούμε τον ορυκτό πλούτο που υπάρχει στις περιοχές μας που συγγενεύουν στη Μεσόγειο και μη φοβάστε τους Τούρκους».Το μήνυμα αυτό στέλνει από το Τελ Αβίβ στην ελληνική κυβέρνηση ο υπουργός Εθνικών Υποδομών του Ισραήλ, Uzi Landau, σε αποκλειστική συνέντευξή του στο συνεργάτη του newbomb.gr Γιάννη Μούτσο.
Ο Ισραηλινός υπουργός μετά τη συμφωνία τη; Χώρας του με την Κύπρο, στην οποία καθορίστηκε η αποκλειστική οικονομική ζώνη των δύο χωρών για την έρευνα και εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων τονίζει στη συνέντευξή του: «Το Ισραήλ αδημονεί να συσφίξει τους οικονομικούς δεσμούς με την Ελλάδα ιδιαίτερα σε θέματα ενέργειας. Ο εντοπισμός σημαντικών κοιτασμάτων καθιστά πιθανότερο από ποτέ το ενδεχόμενο συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών».

Σε ερώτηση τι θα κάνει το Ισραήλ σε περίπτωση αντίδρασης της Τουρκίας για τη συμφωνία με την Κύπρο και την ενδεχόμενη μελλοντική συνεργασία με την Ελλάδα στη Μεσόγειο, ο κ. Landau είπε χαρακτηριστικά τα εξής: «Η Τουρκία δεν έχει κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνει σε συμφωνίες ανεξάρτητων κρατών που βασίζονται στο διεθνές δίκαιο για τη θάλασσα. Η Ελλάδα δεν πρέπει να δίνει σημασία στις κινήσεις αυτές της Τουρκίας και η συνεργασία μας μπορεί να προχωρήσει στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της ανατολικής μεσογείου.

Ήδη ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu πρότεινε στον ομόλογό του κ. Γιώργο Παπανδρέου κατά την τελευταία επίσκεψή τους την Αθήνα να μεταφέρεται το φυσικό αέριο που υπάρχει στο υπέδαφος του Ισραήλ στην Ευρώπη με κεντρικό αγωγό μέσω της Ελλάδας.

Όλα αυτά έρχονται ως απάντηση στη χθεσινή αποκλειστική δήλωση στο newsbomb.gr του Τούρκου αξιωματούχου Νεστέντ Παμίρ: ««Πετρέλαιο δε θα βγάλετε από το Αιγαίο, ούτε φυσικό αέριο από το θαλάσσιο βυθό της Κρήτης, αν δεν συνεργαστείτε και δεν το μοιράσετε μαζί μας».http://www.newsbomb.gr/apokalypseis/story/israhl-pros-ellada-mazi-apenanti-sthn-toyrkia

Δήλωση – βόμβα Τούρκου αξιωματούχου «Πετρέλαιο δε θα βγάλετε από το Αιγαίο, ούτε φυσικό αέριο από το θαλάσσιο βυθό της Κρήτης, αν δεν συνεργαστείτε και δεν το μοιράσετε μαζί μας». Αυτό το μήνυμα στέλνει στην Ελλάδα με τις αποκλειστικές δηλώσεις του στο newsbomb.gr ο επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής Ενέργειας της Τουρκίας, Νεστέντ Παμίρ, ο οποίος είναι και μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ενέργειας.

Ο κ. Παμίρ στις δηλώσεις του τονίζει ότι δε μπορεί η Ελλάδα μονομερώς να προχωρήσει σε έρευνες για το πετρέλαιο στο Αιγαίο και αυτό πρέπει να γίνει σε συνεργασία με την Τουρκία και με χώρες που θα έχουν συμφέρον προς τούτο.

«Κανείς δε μπορεί ανοικτά να επενδύσει και να ερευνήσει την περιοχή. Αλλιώς υπάρχει μια απειλή και γι’ αυτό όλες οι όμορες χώρες πρέπει να διαπραγματευτούν και να φτάσουν σε μια αποδεκτή λύση».

Ο κ. Παμίρ καταγγέλλει την Κύπρο και το Ισραήλ που υπέγραψαν συμφωνία για τον καθορισμό της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ των δύο χωρών χωρίς να βάλουν την Τουρκία σε αυτή την συμφωνία και απειλεί ανοικτά Κύπρο και Ισραήλ με τη δήλωση:

«Τέτοια βήματα βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ανατολική μεσόγειο, η οποία είναι ήδη ευαίσθητη σε μία κρίσιμη ισορροπία. Τέτοια γεγονότα όπως η διμερής συμφωνία Κύπρου - Ισραήλ θα προκαλέσουν περαιτέρω ζημία στο κυπριακό και θα εμποδίσου τη λύση του».

Όλο το σκοτεινό παρασκήνιο και η μεγάλη συνομωσία των τελευταίων ετών με τα κοιτάσματα ελληνικού πετρελαίου που κρύβονται 40 χρόνια παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ του Κώστα Χαρδαβέλλα, «Ελληνικά Πετρέλαια: Η μεγάλη συνομωσία», που κυκλοφορεί σε dvd και συνοδεύεται με έντυπους χάρτες στα περίπτερα.

Πηγή
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/01/blog-post_9131.html
Διαβάστε περισσότερα...

Το έγκλημα ολοκληρώνεται...

Νομοσχέδιο «σκούπα» για τα μέσα ενημέρωσης ετοιμάζει ο κ. Χυτήρης. Για να σωθούν παρηκμασμένες εφημερίδες και χρεοκοπημένα εκδοτικά συγκροτήματα. Το αλισβερίσι του Τύπου με την εξουσία καλά κρατεί. Τη δύσκολη ώρα, όταν τα ψέματα τελειώνουν, έρχεται το «ιππικό», δηλαδή ο κ. Χυτήρης. Μία ιστορία διαπλοκής που έρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια. Για να μην νομίζετε ότι το έγκλημα της χρεοκοπίας δεν είχε συνενόχους...

ο σχέδιο είναι έτοιμο. Θα μπορούσαν να έχουν ήδη κάνει πολλά περισσότερα πράγματα για τους εκδότες, αν δεν φοβόντουσαν ότι αυτό θα μπορούσε να είναι η αφορμή ακόμη και για λαϊκή εξέγερση. Την ώρα που η κρίση πλήττει τον κάθε Έλληνα, είναι σκέτη πρόκληση να χάνουν το χρόνο τους αναζητώντας τρόπους για να σώσουν τους φίλους τους στα Μέσα Ενημέρωσης.

Αλήθεια, γιατί δεν δείχνουν την ίδια ευαισθησία για άλλους κλάδους που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε άθλια κατάσταση και οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει στην ελληνική Οικονομία; Γιατί επιμένουν να διατηρούν την φούσκα των μέσων ενημέρωσης; Οι λόγοι είναι προφανείς. Το ερώτημα είναι αν σε αυτή την κοινωνία υπάρχουν ακόμη αντισώματα για να εκτεθούν και να πολεμηθούν σε τέτοιες φαύλες πρακτικές...

Αν ο κ. Χυτήρης, η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, ήθελε πραγματικά να ασχοληθεί με τα θέματα του Τύπου θα έπρεπε να μελετήσει τις παθογένειες που παρατηρούνται και οι οποίες κάθε άλλο παρά αθώες είναι. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ασχοληθεί με τη σχέση τηλεοπτικών σταθμών και διαφημιστικών εταιρειών. Όμως, το θέμα αυτό δεν τολμούν να το αγγίξουν, όπως και πολλά άλλα. Ας δούμε, όμως, σήμερα λίγο πιο αναλυτικά τι ακριβώς συμβαίνει στον θαυμαστό κόσμο των media και ειδικότερα πως παίζεται το παιγνίδι της κρατικής διαφήμισης στα τηλεοπτικά κανάλια...

Στην Ελλάδα οι τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν εδώ και είκοσι χρόνια με... προσωρινή άδεια. Πρόκειται για ένα μοναδικό φαινόμενο σε όλο τον πλανήτη. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί είναι κατά γενική ομολογία πολλοί, σε σύγκριση με τον πληθυσμό της χώρας και είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν όλοι. Τουλάχιστον όχι δίχως την εκταμίευση μεγάλων χρηματικών ποσών από τα κρατικά ταμεία με τη μορφή κρατικής διαφήμισης. Σε μία περίοδο, λοιπόν, που συζητάμε για το ποια κρατικά έξοδα πρέπει να περικοπούν, η κυβέρνηση εξακολουθεί και βγάζει στον αέρα διαφημιστικά προγράμματα των υπουργείων για την οικονομική ενίσχυση των τηλεοπτικών καναλιών!

Προσέξτε τώρα! Η τηλεόραση έχει το μεγαλύτερο κομμάτι της διαφημιστικής πίτας. Οι διαφημίσεις περνάνε στα τηλεοπτικά κανάλια δια μέσου των διαφημιστικών εταιρειών. Η επόμενη πρωτοτυπία (πέραν αυτής των προσωρινών αδειών) είναι το γεγονός ότι οι διαφημιστικές εταιρείες δεν περιορίζονται σε έναν ρόλο συμβούλου του πελάτη τους ή διαμεσολαβητή, αλλά σε έναν ολοκληρωτικό διαχειριστή των διαφημιστικών κονδυλίων! Στην πραγματικότητα ο πελάτης τους δεν είναι μόνο το κράτος, αλλά και τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης.

Έχουμε, λοιπόν, έναν φορέα, τη διαφημιστική εταιρεία, που παίρνει τα κρατικά κονδύλια, χρήματα που δεν είναι δικά της, για να τα διαχειριστεί προς όφελος του πελάτη (δηλαδή του κράτους), αλλά την ίδια ώρα απαιτεί αμοιβή και από τα μέσα ενημέρωσης! Αν αυτό δεν είναι παράλογο, αν δεν δημιουργεί έστω υπόνοιες διαπλοκής, ας μας πει κάποιος τι άλλο μπορεί να είναι...

Οι επιστροφές αυτές είναι μεγάλες. Δεν συζητάμε για ένα ποσοστό της τάξης του 2% και του 3%, αλλά για ποσοστά που κυμαίνονται από 10% ως και 30% (αν και έχει ακουστεί ακόμη και το 40%). Δηλαδή: Από τα 1.000 ευρώ που δίνει το υπουργείο για να διαφημιστεί (λες και έχει ανάγκη διαφήμισης ένα υπουργείο), τα 700 ευρώ καταλήγουν στο κανάλι και τα υπόλοιπα είναι η επιστροφή (η προμήθεια) από το κανάλι στη διαφημιστική εταιρεία. Και το ερώτημα κύριε Χυτήρη είναι που πάνε αυτά τα λεφτά!

Το αστείο σε αυτή την ιστορία είναι ότι τα πάντα γίνονται ξεδιάντροπα. Δίχως να κρατιούνται καν τα προσχήματα. Να σας αναφέρουμε ένα και μόνο παράδειγμα. Το Mega είναι ο μεγαλύτερος τηλεοπτικός σταθμός της χώρας. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι με βάση την θεαματικότητα θα έπαιρνε αντίστοιχα και το μερίδιο του λέοντος στις διαφημίσεις, αυτό τελικά δεν συμβαίνει! Άρα! Αρκεί να έχει κανείς μία τηλεοπτική συχνότητα και να δίδει μεγάλες προμήθειες στους... ενδιάμεσους, δηλαδή στις διαφημιστικές εταιρείες. Ποιος είναι ο λόγος να κάνει επενδύσεις και να προσπαθεί να κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό, όταν υπάρχουν πιο εύκολοι τρόποι για να βγάλει τον επιούσιο;

Θανάσης Μαυρίδης

Πηγή

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1111142

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/01/blog-post_4041.html

Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΕΚΔΟΤΑ και ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε: «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».
Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε: «Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό». Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε: «Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;»
Ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό: «Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;» Οι απεσταλμένοι απάντησαν: «Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο» Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας: «Ας μ’αφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος».

Παρακινούσαν τον Φίλιππο της Μακεδονίας να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε: «Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’άλλα μέρη;»
Είπαν στον Σωκράτη ότι κάποιος έλεγε άσχημα λόγια γι’ αυτόν. Ο Σωκράτης απάντησε: «Καθόλου παράδοξο. Ποτέ του δεν έμαθε να λέει καλά λόγια».
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».
Ρώτησαν τον φιλόσοφο Στίλπωνα, αν υπάρχει κάτι πιο ψυχρό από ένα άγαλμα. «Ναι» είπε, «ένας αναίσθητος άνθρωπος».
Ένα φίδι τυλίχθηκε γύρω από το κλειδί μιας πόρτας. Οι μάντεις χαρακτήρισαν το γεγονός θαύμα. Ο Λεωτυχίδης όμως, βασιλιάς της Σπάρτης, θεώρησε αδικαιολόγητο τον χαρακτηρισμό.
«Για μένα θαύμα θα ήταν», είπε «αν τυλιγόταν το κλειδί γύρω από το φίδι και όχι το φίδι γύρω από το κλείδι».
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιό του. Ο φιλόσοφος ζήτησε ως αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. «Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο». «Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
Η Ξανθίππη λέει στον Σωκράτη: «Άδικα σε καταδίκασαν σε θάνατο»
Κι ο Σωκράτης: «Αλίμονο αν η καταδίκη μου ήταν δίκαιη»
Ο Πλάτωνας επέπληξε κάποιον γιατί έπαιζε κύβους. Εκείνος δικαιολογήθηκε: «Τα ποσά που παίζω στο παιχνίδι είναι ασήμαντα»
Ο Πλάτωνας του παρατήρησε: «Η συνήθεια όμως να παίζεις δεν είναι καθόλου κάτι ασήμαντο».
Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στον Σωκράτη και στην συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε: «Η Ξανθίππη κάνει ότι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει».

Πηγή
http://enneaetifotos.blogspot.com/2010/12/blog-post_16.html
Διαβάστε περισσότερα...

Οι ταινίες της εβδομάδας (24 Δεκεμβρίου 2010)

Απνοια - Apnea (2010)

Biutiful (2010)

The Extra Man - Ο Συνοδός (2010)

The Tourist (2010)

Kawasakiho Ruze - Κάθε Ψέμα Κρύβει μια Αλήθεια (2009)

Submarino (2010)

Πηγή
http://cine.gr/index.asp
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΕΚ ΚΕΡΚΥΡΑ 0 0 (5-1-2011)

Όταν είσαι απόλυτα κυρίαρχη για 90 λεπτά, παίζεις μονότερμα τον αντίπαλό σου ο οποίος είναι «ταμπουρωμένος» συνεχώς, δημιουργείς τουλάχιστον 9 καλές ευκαιρίες, τις 7 με τον ίδιο παίκτη (Μπλάνκο) και δεν καταφέρεις να σκοράρεις, τότε για το 0-0 και την απώλεια βαθμών δεν σου φταίει κανείς άλλος...

Η ΑΕΚ έμεινε, λοιπόν, στη «λευκή» ισοπαλία με την Κέρκυρα στο ΟΑΚΑ, στην πρεμιέρα του δεύτερου γύρου και έκανε κακό ποδαρικό στο 2011, προκαλώντας, στο τέλος, τη δυσφορία των (λιγοστών) οπαδών της, που ξέσπασαν σε αποδοκιμασίες. Ετσι η «Ενωση» έχασε και άλλο έδαφος σε σχέση με την κορυφή αλλά κυρίως απέτυχε να «φτιάξει» την ψυχολογία της εν όψει των δύο προημιτελικών του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό.

Ο Μανόλο Χιμένεθ παρέταξε την ΑΕΚ με 4-2-3-1, έχοντας, τελικά, στη διάθεσή του τον Μάκο που ταλαιπωρήθηκε από ίωση. Αντίθετα, εκτός ήταν ο τιμωρημένος Μανωλάς και οι Ντιόπ, Γκέντσογλου και Τζιμπούρ, μετά το επεισόδιο που έγινε. Μπροστά από τον Σάχα, η άμυνα αποτελούνταν από τους Γεωργέα, Καράμπελα, Νασούτι και Δέλλα. Καφές και Μάκος ήταν οι αμυντικοί μέσοι, με τους Εντερ (δεξιά), Σκόκο (αριστερά) και Λυμπερόπουλο (ελεύθερος) πίσω από τον Μπλάνκο.

Από την άλλη πλευρά, ίδιο σύστημα και για τον Μπόζινταρ Μπάντοβιτς, που δεν είχε στη διάθεσή του τον τιμωρημένο Επστάιν και τους ανέτοιμους Φλαβίνιο και Γκουστάβο. Τερματοφύλακας ήταν ο Κωνσταντόπουλος, με τους Μίχο, Κοντοδήμο, Βενέτη και Μαϊστόροβιτς στην άμυνα. Μακρής και Στολτίδης ήταν οι αμυντικοί μέσοι, με τον Παρασκευαϊδη να τους υποστηρίζει, τους Καλαντζή και Ηλία Ιωάννου στα άκρα και τον Τσίγκα στην κορυφή.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν ένας επιθετικός μονόλογος για την ΑΕΚ, η οποία δημιούργησε και έχασε 5 καλές ευκαιρίες, όλες με τον Μπλάνκο (4’, 19’, 27’, 34’, 36’), ωστόσο ο Αργεντινός δεν κατάφερε να αξιοποιήσει κάποια από αυτές, αν και σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις είχε κλασική ευκαιρία. Η Κέρκυρα αμύνονταν μαζικά, ο Σάχα ήταν θεατής και η «Ενωση» προσπαθούσε να βρει, μάταια όμως, διαδρόμους και κενούς χώρους.

Ο Χιμένεθ άλλαξε αμοιβαία θέσεις σε Εντερ και Σκόκο, ωστόσο παρά την κινητικότητα από δεξιά οι «κιτρινόμαυροι» δεν μπόρεσαν να φτάσουν στο γκολ και έτσι οι φιλοξενούμενοι κράτησαν το 0-0 ως τη λήξη το 45’.

Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα του αγώνα δεν άλλαξε. Η ΑΕΚ ήταν συνεχώς στην επίθεση, αλλά χωρίς να έχει γρήγορο ρυθμό και να μπορεί να δημιουργήσει τις πολλές ευκαιρίες του πρώτου μέρους. Ουσιαστικά ένα τρίλεπτο (64’-67’) ήταν το καλό της, με τους Μπλάνκο (2 φορές) και Λεονάρντο να φτάνουν κοντά στο γκολ, χωρίς να το πετυχαίνουν.

Η ώρα περνούσε χωρίς αποτέλεσμα και ο Χιμένεθ άρχισε τις διορθωτικές κινήσεις. Λεονάρντο αντί Εντερ στο 56’ και Γκερέιρο αντί Μάκος στο 76’ σε μια προσπάθεια τόνωσης της επιθετικότητας. Το τελευταίο του «χαρτί» το έπαιξε στο 81’ με τον νεαρό Αμπντουραχμάνι, το «κανόνι» της δεύτερης ομάδας, να παίρνει τη θέση του Μπλάνκο ωστόσο το 0-0 δεν άλλαξε ως το τέλος, παρά την πίεση της ΑΕΚ και τα διαδοχικά κόρνερ!

ΣΚΟΡΕΡΣ:
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Βοσκάκης (Ρεθύμνου)
ΚΟΚΚΙΝΕΣ:
ΚΙΤΡΙΝΕΣ: 58' Μπλάνκο, 76' Καφές - 70' Μαϊστόροβιτς, 76' Παρασκευαϊδης, 86' Μακρής
ΑΕΚ: Σάχα, Γεωργέας, Καράμπελας, Νασούτι, Δέλλας, Καφές, Μάκος (76' Γκερέιρο), Εντερ (56' Λεονάρντο), Σκόκο, Λυμπερόπουλος, Μπλάνκο (81' Αμπντουραχμάνι).
ΚΕΡΚΥΡΑ: Κωνσταντόπουλος, Μίχος, Κοντοδήμος, Βενέτης, Μαϊστόροβιτς, Μακρής, Στολτίδης, Η. Ιωάννου (90'+4' Δ. Ιωάννου), Καλαντζής (62' Γιάντσης), Παρασκευαϊδης (85' Χάμπλε), Τσίγκας.

Πηγή
http://www.youtube.com/watch?v=VyM7O9Uxnk0
http://www.ethnos.gr/ethnosport/article.asp?catid=8186&subid=2&pubid=103052662
Διαβάστε περισσότερα...