Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Αν γεννηθείς σκύλος στην Ελλάδα....

1 ημέρας:Επιτέλους! Τι χαρά! Βγήκα στον κόσμο.Πολύ στριμωγμένα ήταν εκεί μέσα!

1 εβδομάδας:Περνάω πολύ όμορφα.Κοιμάμαι συνεχώς,νιώθω ζεστά, μόλις κλάψω η μαμά μου με ταΐζει και με μπανιαρίζει.2 εβδομάδων:άνοιξα τα ματάκια μου.Με είδα!Είμαι άσπρη και έχω και λίγο μαύρο στα πόδια μου.Άλλα τρία αδελφάκια έχω που είναι πολύ όμορφα.


1 μηνός:Η μαμά μου είναι υπέροχη. Μας φροντίζει και δεν αφήνει κανένα να μας πειράξει. Πραγματικά την αγαπώ.

2 μηνών:Κάποια κυρία ήρθε και με πήρε .Η μαμά ήταν ανήσυχη. Εύχομαι να με φροντίζει όπως με φρόντιζε και η μαμά μου.


3 μηνών:Μεγάλωσα αρκετά. Με φροντίζουν πολύ .Η καινούρια μου οικογένεια με πήγε στο γιατρό και με τρύπησε με μια βελόνα.Με χαϊδεύουν και με αγαπούν.

4 μηνών:Σήμερα η «μαμά» ήταν πολύ αναστατωμένη! Με μάλωσε και με χτύπησε. Επειδή τα «έκανα»στο σαλόνι.

Όμως δεν το θέλω να την στεναχωρώ !Απλά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.


7 μηνών:Είμαι μια όμορφη σκυλίτσα. Έχω σπίτι, νιώθω ασφαλής. Τρώω κάθε μέρα ,με αγαπούν και τους αγαπώ πάρα πολύ! Μου αρέσει να παίζω μαζί τους! Έχω και την δική μου πολυθρόνα στο σαλόνι! Είμαι τρισευτυχισμένη!

1 χρόνου:Σαν σήμερα γεννήθηκα!Τι να κάνει άραγε η μαμά μου ,τα αδελφάκια μου; Μακάρι να είναι ευτυχισμένοι όπως εγώ!

14 μηνών:Σήμερα με έβγαλαν στην βεράντα. Δεν με βάζουν μέσα λένε ξανά γιατί δεν υποφέρομαι άλλο. Γιατί; Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ας μου εξηγήσουν τους παρακαλώ…

15 μηνών:η κατάσταση στο σπίτι δεν είναι καθόλου καλή.

Μάλλον δεν με αγαπάνε πια. Σίγουρα κάτι έγινε .Είμαι δεμένη συνέχεια και καμιά φορά ξεχνάνε να μου φέρουν φαγητό.

18 μηνών:Καλοκαίρι και ζεσταίνομαι πολύ εδώ που είμαι δεμένη. Η «μαμά» μου ήρθε και με έλυσε!Το ήξερα ότι με αγαπάει!!Τι ευτυχία! Πάλι ξανά μαζί σαν μια οικογένεια.

Με βάζουν στο αυτοκίνητο!θα πάμε βόλτα.

Φτάνουμε στην θάλασσα.Πρώτη φορά βλέπω τέτοια ομορφιά.Ανοίγει η πόρτα και κατεβαίνω.Γαβ,γαβ..πάμε να παίξουμε μαζί.Η «μαμά» κλείνει την πόρτα,φεύγουν!!

Που πάνε;Που με αφήνουν μόνη μου;

Έτρεχα πολύ ώρα από πίσω τους ..τους έχασα όμως.

Τι θα απογίνω;

21 μηνών:Μόλις γέννησα τα δικά μου παιδιά. Εδώ στην ερημιά. Πότε τρώω από τα σκουπίδια, πότε μένω νηστική.

Θα τα φροντίσω όπως φρόντισε και η δική μου μαμά εμένα!

22 μηνών:Τα μωρά μου μεγάλωσαν και γι αυτό τρέχω όλη μέρα να τους βρω φαγητό. Μερικές φορές συναντώ ανθρώπους που μου ρίχνουν κάτι να φάω άλλες πάλι φορές με διώχνουν με πέτρες και κλωτσιές.Έχω αδυνατίσει πολύ.Έχω ασχημύνει το ξέρω…γι αυτό δεν με θέλουν..έχουν δίκιο..

23 μηνών:Είμαι πολύ κουρασμένη. Δεν έχω γάλα να δώσω στα μικρά. Και το φαγητό είναι πολύ λίγο. Στεναχωριέμαι τι θα γίνουν τα μωρά μου. Αχ..ας βρεθούν κάποιοι να μας υιοθετήσουν!

Πήγα να περάσω τον δρόμο σήμερα όπως κάθε μέρα. Ένα αυτοκίνητο με χτύπησε. Πόνεσα πολύ..αλλά έζησα!Δεν με νοιάζει πια για μένα..τα παιδιά μου πρέπει να τους πάω φαγητό!Πήγα να σηκωθώ όμως δεν μπορώ!Προσπαθώ να συρθώ ,να πάω κοντά τους αλλά δεν έχω την δύναμη και ο πόνος είναι οξύς.

Πολλά αυτοκίνητα περνάνε από μπροστά μου! Γαβ,γαβ,,σταματήστε σας παρακαλώ…να σας εξηγήσω,βοηθήστε με.

Ξημερώνει..πέρασαν πολλές ώρες εδώ στην άκρη του δρόμου. Δεν αισθάνομαι καλά..ακούω θολά τα μικρά μου να με φωνάζουν..Τώρα έρχομαι μωρά μου.

Πήγα να σηκωθώ…δεν έχω δύναμη ..τα μάτια μου κλείνουν..

Θέλω να κοιμηθώ…θέλω να ξεκουραστώ..

Πριν πέσω σε αυτόν το γλυκό βαθύ ύπνο μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό:

Γιατί έπρεπε να γεννηθούμε και εγώ και τα μωρά μου αφού δεν μας ήθελε κανείς;

Πηγή
http://vassiakaulitz.zino.gr/journals/An_gennitheis_skulos_stin_Ellada Διαβάστε περισσότερα...

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΑΚΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ.ΑΣΕ ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ

πιστευω οτι θα επρεπε να ειναι αναποδα.
αρχικα θα επρεπε να εμφανιζεσαι με καποιο τροπο στην γη 90 χρονων.
μετα ζεις σε γηροκομειο , βλεπεις καθε χρονο το σωμα σου να βελτιωνεται, βγαζεις ασπρα μαλλια ωσπου γινεσαι 65 χρονων και σε διωχνουν.
πηγαινεις στο ετοιμο γραφειο σου οπου σε περιμενουν μια επιτυχημενη επιχειρηση, δυο σπιτια kai 3 αυτοκινητα
εργαζεσαι για σαραντα χρονια, τα μαλλια σου ολοενα πυκνωνουν και μαυριζουν, τα περιτα κιλα φευγουν μονα τους και στα 25 σου αφοτου εχεις βγαλει ολα σου τα γουστα με ταξιδια, ψωνια, γνωριμ i ες, πηγαινεις πια να μεινεις με τους γονεις σου για να τους γνωρισεις καλυτερα και να ξεκουραστεις.
τοτε ξεκινας το πανεπιστημιο , το ριχνεις στα παρτυ, στο σεξ και στο αλκοολ, και εισαι ετοιμος πια για το λυκειο.
εκει γνωριζεις την τελευταια σου σχεση οπου περνας μαζι της εκπληκτικα γιατι ξερεις οτι ειναι η τελευταια.
μετα γινεσαι παιδι, πας στο δημοτικο , το σεξ και τα λεφτα δεν σε ενδιαφερουν πια, παιζεις στις αλανες μεχρι να νυχτωσει, κανεις βλακειες με τους φιλους σου, δεν εχεις πια ευθυνες.
σιγα σιγα γινεσαι μωρο , ολοι σε φροντιζουν, σε αγαπουν και σου φερνουν παιχνιδια και δωρα. σταματας να μιλας..εχεις πει πια αρκετα...
επιστρεφεις στην κοιλια της μητερας σου οπου περνας τους τελευταιους εννεα μηνες σου κολυμπωντας ευχαριστα και εντελως ξαφνικα μια μερα.
τελειωνεις την υπαρξη σου με εναν οργασμο...

Πηγή
http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=402486&pg=5&pid=405655&orderdir=asc#post_405655 Διαβάστε περισσότερα...

Το χρηματιστήριο (και πως λειτουργεί) με απλά λόγια...

Κάποτε σε ένα χωριό στο οποίο κατοικούσαν αγρότες, εμφανίστηκε ένας ξένος ο οποίος ανακοίνωσε ότι ενδιαφερόταν να αγοράσει πιθήκους προσφέροντας Rs10 (υποθετικό τοπικό νόμισμα) για κάθε πίθηκο. Οι χωρικοί καθότι ήξεραν ότι υπήρχαν άπειροι πίθηκοι στο δάσος παράτησαν τις γεωργικές εργασίες τους και ξεχύθηκαν στο δάσος να τους μαζέψουν.
Ο ξένος - τηρώντας την υπόσχεση του - αγόρασε όλους τους χιλιάδες πιθήκους που του προμήθευσαν, προς Rs10 το κεφάλι. Η προσφορά όμως άρχισε να μειώνεται. Βλέπετε, οι χωρικοί τους είχαν πιάσει σχεδόν όλους...

Βλέποντας το ο ξένος αυτό, τους ανακοίνωσε ότι τώρα θα πλήρωνε Rs20 για κάθε πίθηκο. Αυτό ήταν αρκετό για τους χωρικούς να προσπαθήσουν ακόμα πιο σκληρά να βρουν και να πιάσουν τους πιθήκους εκείνους που τους είχαν ξεφύγει ή είχαν κρυφτεί στα πιο απίθανα και απομακρυσμένα μέρη. Σύντομα η προσφορά έπεσε σε τόσο χαμηλά επίπεδα που δεν είχε νόημα να κυνηγούν πιθήκους. Έτσι επέστρεψαν σιγά-σιγά στις αρχικές γεωργικές εργασίες τους.

Η προσφορά αγοράς αυξήθηκε ακόμα σε πιο ψηλά επίπεδα! Rs25 για κάθε πίθηκο και τώρα πια η προσφορά πιθήκων ήταν τόσο χαμηλή πού ήταν σχεδόν αδύνατο να δεις κανείς πίθηκο στο δάσος. Πόσο δε να τον πιάσει...

Και εκεί που φαινόταν ότι η ιστορία με τους πιθήκους θα τελείωνε, ο ξένος έκανε την πιο απίστευτη προσφορά: θα πλήρωνε Rs35 για κάθε νέο πίθηκο που θα κατάφερναν να του παραδώσουν! Όμως επειδή θα απουσίαζε στην πόλη για κάποιες δουλειές, θα άφηνε την βοηθό του για την πληρωμή.

Εν τη απουσία του αφεντικού της η πονηρή βοηθός έκανε μια πρόταση στους χωρικούς: «Κοιτάξτε όλους αυτούς τους πιθήκους στα κλουβιά που έχει μαζέψει το αφεντικό μου. Αντί να ψάχνετε να βρείτε καινούργιους σας πουλάω αυτούς προς Rs35 τον έναν. Όταν επιστρέψει το αφεντικό θα σας τους αγοράσει προς Rs50 τον έναν.»

Ήταν μοναδική ευκαιρία! Οι χωρικοί μάζεψαν όλες τις οικονομίες τους και αγόρασαν τους πιθήκους. Από τότε δεν ξαναείδαν ούτε τη βοηθό, ούτε το αφεντικό, αλλά έβλεπαν καθημερινά μόνο τους πιθήκους που είχαν κατακλύσει το χωριό τους....
Διαβάστε περισσότερα...