Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

ΥΓΕΙΑ: Αντίο σφραγίσματα

340x_shopofhorrorsteeth.jpg

Άτιμη φάρα οι οδοντίατροι. Εκτός από το σωματικό πόνο που μας προκαλούν, είναι ειδικοί και στην ψυχολογική βία. Μια από τις πλέον συνηθισμένες απειλές είναι θα χρειαστεί να κάνουμε μερικές δεκάδες οδυνηρά σφραγίσματα αν δεν ακολουθήσουμε με θρησκευτική ευλάβεια τις οδηγίες που μας δίνουν για τη στοματική μας υγιεινή. Να, όμως, που μια νέα εφεύρεση έρχεται να αμφισβητήσει ευθέως το οδοντιατρικό καθεστώς.

Μια ομάδα πεφωτισμένων επιστημόνων ανακάλυψε ένα τζελ, το οποίο μπαίνει εκεί που κανονικά μπαίνει το σφράγισμα. Δε λειτουργεί καθόλου ως σφράγισμα, όμως. Η πρώτη σκέψη που κάναμε ήταν ότι το τζελ στερεοποιείται λίγο μετά την εισαγωγή του στην κοιλότητα, όμως τελικά φαίνεται ότι είναι πολύ πιο προχωρημένο. Όπως λένε οι δημιουργοί του, ο ρόλος του είναι βοηθήσει το δόντι να δημιουργηθεί από την αρχή και τελικά να πάρει τη μορφή που πρέπει. Αν ισχύουν όλα αυτά, τότε μιλάμε για μια αδιανόητη ανακάλυψη που αξίζει το Νόμπελ Ιατρικής.

Οι δοκιμές έχουν γίνει για την ώρα σε ποντίκια με απόλυτη επιτυχία και αναμένεται να ξεκινήσει σύντομα και το πρόγραμμα με ανθρώπους.

Πηγή

http://t3mag.gr/news/3047

Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΦΕΡΩΝ

Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΦΕΡΩΝ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ

Στη θέση του σημερινού Βελεστίνου βρίσκεται, ως γνωστόν, η αρχαία πόλη των Φερών, μια από τις πιο σημαντικές της Θεσσαλίας, που ιδρύθηκε στα τέλη της Νεολιθικής Εποχής και διήνυσε μια τρισχιλιετή και πλέον λαμπρή πορεία μέχρι το τέλος της αρχαιότητας. Μια πόλη με αυτήν την ιστορική διαδρομή και την τόσο σημαντική θέση στα θεσσαλικά δρώμενα δεν είναι δυνατόν να μην διέθετε θέατρο, αναπόσπαστο στοιχείο των ακμαζουσών πόλεων της αρχαιότητας.

Σημαντικά στοιχεία για το αρχαίο θέατρο των Φερών παρουσίασε η Αργυρούλα Δουλγέρη-Ιντζεσίλογλου Δρ. αρχαιολόγος, διευθύντρια της ΙΓ΄Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Βόλου, στη διάρκεια της ημερίδας "Αρχαία θέατρα της Θεσσαλίας", που πραγματοποιήθηκε από το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου και το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Θεσσαλικών Σπουδών. Τα στοιχεία αυτά έχουν δημοσιευθεί και στα Πρακτικά για τα αρχαία θέατρα της Θεσσαλίας.

Σπουδαίο κέντρο της περιοχής ήδη από τη μυκηναϊκή περίοδο- αναφέρει η αρχαιολόγος- η πόλη των Φερών έφθασε στο απόγειο της ακμής της κατά το πρώτο ήμισυ του 4ου αιώνα π.Χ., εποχή της διακυβέρνησης της από τους τυράννους Λυκόφρονα, Ιάσονα και Αλέξανδρο.

Τη σημαντικότερη θέση μεταξύ τους κατέχει ο Ιάσων, ο οποίος εξελέγη ταγός ολόκληρης της Θεσσαλίας, επικεφαλής του Κοινού των Θεσσαλών (371 π.Χ.), επιδίωξε την ηγεμονία όλων των ελληνικών πόλεων και οραματίστηκε πρώτος μια πανελλήνια εκστρατεία κατά των Περσών, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Ισοκράτης στον "Πανηγυρικό" του.

Αλλά και κατά την ελληνιστική εποχή και κυρίως κατά τον 2ο και τον 1ο αιώνα π.Χ. η πόλη των Φερών γνώρισε μια τελευταία περίοδο ακμής, όταν ηγήθηκε και πάλι του Κοινού των Θεσσαλών με την επανίδρυση του το έτος 196/195 π.Χ. και την εκλογή του Φεραίου Παυσανία Εχεκράτους ως πρώτου στρατηγού του.

Μια πόλη μ' αυτήν την ιστορική διαδρομή και την τόσο σημαντική θέση στα θεσσαλικά δρώμενα δεν είναι δυνατόν να μην διέθετε θέατρο. Πράγματι, εξηγεί η αρχαιολόγος, η παρουσία αρχαίου θεάτρου στην πόλη των Φερών μαρτυρείται από φιλολογικές πηγές. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Πελοπίδας, XXIX, 5), ο τύραννος των Φερών Αλέξανδρος (369-358 π.Χ.), γνωστός για την σκληρότητα του και τα εγκλήματα του κατά των πολιτών, παρακολουθούσε την τραγωδία "Τρωάδες" του Ευριπίδη στο θέατρο της πόλης.

"Αξίζει να ανατρέξουμε στο ίδιο το κείμενο του Πλουτάρχου- σημειώνει η κα Δουλγέρη-Ιντζεσίλογλου- για να θυμηθούμε τις λεπτομέρειες αυτού του γεγονότος: '...ενώ παρακολουθούσε μια παράσταση των Τρωάδων του Ευριπίδη, σηκώθηκε και έφυγε από το θέατρο μηνώντας στον υποκριτή (τον ηθοποιό) να μην πάρει βαριά το πράγμα, αλλά να συνεχίσει την παράσταση χωρίς να μειώσει καθόλου την προσπάθεια του. Γιατί δεν φεύγει από περιφρόνηση προς εκείνον, αλλά επειδή ντρέπεται τους πολίτες, που θα τον έβλεπαν να δακρύζει για τις συμφορές της Εκάβης και της Ανδρομάχης, ενώ ποτέ του δεν σπλαχνίστηκε κανέναν από όσους ο ίδιος είχε σκοτώσει...'".

Η μαρτυρία αυτή θεωρείται ενδεικτική για την κατασκευή του θεάτρου πιθανότατα στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ., εποχή της μέγιστης ακμής της πόλης. Χαρακτηριστική είναι, επίσης, η ανεύρεση ενός μολύβδινου σφραγίσματος ("συμβόλου") ελληνιστικής εποχής με παραστάσεις της θεάς Εν(ν)οδίας, που ίσως χρησίμευε ως εισιτήριο σε θεατρική παράσταση.

Η πιθανή θέση του αρχαίου θεάτρου των Φερών εντοπίζεται στη ΒΑ πλαγιά του χαμηλού λόφου "Καστράκι", εκτός Σχεδίου Πόλης του Βελεστίνου του Ν. Μαγνησίας, αλλά σε επαφή σχεδόν με το βόρειο όριο του. Εμπίπτει σε κεντρικό σημείο της αρχαίας πόλης των Φερών, όπου τοποθετείται η "Ελευθέρα Αγορά", της οποίας η ταύτιση βασίζεται σε αρκετά ισχυρά αρχαιολογικά δεδομένα. Θα πρέπει με την ευκαιρία αυτή, εξηγεί η ίδια στη συνέχεια, να υπενθυμίσουμε ότι σύμφωνα με τον Αριστοτέλη (Πολιτικά, 7, 2,1331 α-β) στις θεσσαλικές πόλεις υπήρχε η "Ελευθέρα Αγορά", όπου ασκούντο οι δημόσιες λειτουργίες και η οποία βρισκόταν σε διαφορετική θέση από την "των ωνίων αγοράν ή αναγκαίαν", όπου λάβαιναν χώρα οι καθημερινές εμπορικές δραστηριότητες.

Για την πρόταση ταύτισης της "Ελευθέρας Αγοράς" καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε η αποκάλυψη τμήματος στοάς ελληνιστικής εποχής με ημίεργους κίονες δωρικού ρυθμού στη θέση τους πάνω στο στυλοβάτη, πολύ κοντά στην πιθανή θέση του θεάτρου, το οποίο είναι εύλογο να εντάσσεται σε ένα χώρο δημόσιων λειτουργιών.

Ο χώρος είναι απαλλοτριωμένος και ανήκει στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Πολιτισμού. Στην χαρακτηριστική κοίλη διαμόρφωση της πλαγιάς του λόφου διαγράφεται το κοίλο του θεάτρου, ενώ ένας παλιός δρόμος, που βρίσκεται ακόμη σε λειτουργία φαίνεται να ακολουθεί την καμπύλη πορεία του διαζώματος. Στους πρόποδες του λόφου, στο σημείο της κοιλότητας, διαμορφώνεται επίπεδος χώρος που θα μπορούσε να ταυτισθεί με την ορχήστρα. Η πιθανή θέση του θεάτρου των Φερών ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές που θέτει ο Βιτρούβιος και συγκεκριμένα βρίσκεται σε υγιεινή περιοχή, μακριά από έλη, δεν είναι εκτεθειμένη στο Νότο, αλλά στραμμένη προς ΒΑ, προς την ανατολική θεσσαλική πεδιάδα και τη λίμνη Βοιβηϊδα, σε χώρο ανοιχτό, όπου δεν εμποδίζεται η διάδοση του ήχου και δεν δημιουργείται ηχώ. Πρόσφατες μικρής κλίμακας δοκιμαστικές γεωφυσικές διασκοπήσεις έδωσαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, αλλά απαιτείται η διενέργεια δοκιμαστικών ανασκαφικών τομών για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του θεάτρου στο σημείο αυτό. Έτσι θα κερδίσουμε ένα ακόμη μνημείο που θα ενταχθεί στο δημιουργούμενο Αρχαιολογικό-Ιστορικό Πάρκο Φερών-Βελεστίνου, αλλά και έναν ακόμη χώρο πολιτισμού όχι μόνο για το σημερινό Βελεστίνο, αλλά και για το Νομό Μαγνησίας και για ολόκληρη τη Θεσσαλία.

Ένα αρχαίο θέατρο φορτίζει μια περιοχή με ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα, καθώς δεν αποτελούσε απλά ένα χώρο έκφρασης καλλιτεχνικής δημιουργίας υψηλού επιπέδου, αλλά και τόπο άσκησης δημοκρατικών λειτουργιών, όπως η συνάθροιση πολιτών για δημόσιες υποθέσεις. Για το λόγο αυτό αναμένεται να δοθεί προσοχή και προτεραιότητα στην προστασία, την έρευνα, την ανάδειξη και την απόδοση του μνημείου αυτού στους πολίτες ως ενός διακεκριμένου συμβόλου της οργανωμένης πόλης της αρχαιότητας, όπου η σημερινή πόλη θα μπορεί να συνεχίσει να εκφράζεται.

Σημαντικό ρόλο θα έπαιζε η ένταξη των θεάτρων σε οργανωμένες πολιτιστικές διαδρομές ώστε να είναι εύκολα προσιτά, κάτι που ευτυχώς μπορεί να εφαρμοσθεί στη Θεσσαλία. Στο Νομό Μαγνησίας τα τρία αρχαία θέατρα, της Δημητριάδος, των Φθιωτίδων Θηβών και πιθανότατα των Φερών, βρίσκονται πάνω σε σημαντικούς οδικούς άξονες που συνδέονται μεταξύ τους: στον άξονα της Εθνικής Οδού ΠΑΘΕ, στην οδό Αθηνών-Βόλου και στην οδό Βόλου-Βελεστίνου-Λάρισας, που στη συνέχεια συνδέονται με τη Λάρισα, όπου υπάρχουν άλλα δυο γνωστά θέατρα της Θεσσαλίας.

Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν πως η 4η Προγραμματική Περίοδος (ΕΣΠΑ) και οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 αποτελούν μεγάλη ευκαιρία για την εκπόνηση και υλοποίηση ενός συνολικού προγράμματος για τα αρχαία θέατρα της περιοχής, που χωρίς αμφιβολία θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών και θα τύχουν διεθνούς προβολής, με θετικά αποτελέσματα και για τον τουρισμό.

Κείμενο: του Αποστόλη Ζώη

Πηγή

http://walking-greece.ana-mpa.gr/ Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Νερό: απαραίτητο για την ύπαρξή μας

Μόνο όποιος έχει ζήσει την βασανιστική δίψα μπορεί να έχει μία αμυδρή υποψία της ανάγκης που έχει ο ανθρώπινος οργανισμός για νερό. Αν χάσουμε το 10% νερού του οργανισμού μας, χάνουμε μαζί και την ικανότητα της σωματικής μας δραστηριότητας.

Όταν γεννιόμαστε είμαστε κατά το 75% του βάρους μας νερό, όσο μεγαλώνουμε ανάλογα με το φύλο και την ηλικία το νερό μειώνεται περίπου στο 60%. Και δεν πρέπει να ελαττωθεί άλλο.

Καθαρό ή αναμεμιγμένο με άλλα μόρια, το νερό αναπτύσσει διάφορες βιολογικές λειτουργίες που κυμαίνονται από την πέψη και τον μεταβολισμό μέχρι τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος.

Το νερό του ανθρώπινου σώματος χωρίζεται σε δύο μεγάλα τμήματα. Αυτό που βρίσκεται εντός των κυττάρων (ενδοκυττάριο) και αποτελεί το 50% του σωματικού βάρους και αυτό που βρίσκεται εκτός κυττάρων (εξωκυττάριο), αντιστοιχώντας στο περίπου 20% του σωματικού βάρους. Το νερό που υπάρχει στο αίμα μας είναι εξωκυττάριο και αντιπροσωπεύει το 5% του βάρους μας.

Το νερό ως τρόφιμο

Το νερό αποτελεί τον κυριότερο διαλύτη για τις βιταμίνες, τα μέταλλα, τα αμινοξέα, τη γλυκόζη και άλλα θρεπτικά συστατικά. Παράλληλα, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της πέψης, της απορρόφησης και μεταφοράς των θρεπτικών συστατικών των τροφίμων στους ιστούς, ενώ ταυτοχρόνως συμμετέχει στην εξουδετέρωση και αποβολή των τοξινών και των άχρηστων υποπροϊόντων του μεταβολισμού από το σώμα. Μια ακόμη σημαντική λειτουργία του νερού είναι η θερμορύθμιση, δηλαδή η διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος σε φυσιολογικά επίπεδα, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Η ανεπαρκής ενυδάτωση του οργανισμού και οι αυξημένες απώλειες υγρών λόγω έντονης σωματικής δραστηριότητας μπορεί να οδηγήσουν στην αφυδάτωση. Ως αφυδάτωση ορίζεται η απώλεια υγρών που ξεπερνά το 1% του σωματικού βάρους, αλλά έχει διαβαθμίσεις - κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρή . Ακόμη, πάντως, και η ήπια αφυδάτωση, δηλαδή η απώλεια υγρών από τον οργανισμό που κυμαίνεται από 1% έως 2% του συνολικού σωματικού βάρους, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ομαλή λειτουργία του, προκαλώντας:

  • Πονοκεφάλους, κόπωση, οξυθυμία, αδυναμία συγκέντρωσης και μειωμένη απόδοση σε πνευματικές δραστηριότητες .
  • Μειωμένη απόδοση στα αθλήματα
  • Προβλήματα υγείας, όπως κυστίτιδες, δυσκοιλιότητα, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος κλπ.
  • Αύξηση του κινδύνου αναπτύξεως προβλημάτων στους νεφρούς, όπως δημιουργία λίθων.

Όταν η αφυδάτωση είναι πιο σοβαρή, δηλαδή ανέρχεται στο 3%-5% του συνολικού σωματικού βάρους, ο πάσχων μπορεί να εκδηλώσει δυσκολίες στην κατάποση, θολή όραση, ξηροδερμία και ρυτίδωση του δέρματος, μυϊκούς σπασμούς ή ακόμη και παραισθήσεις.

Αίσθημα δίψας

Κύριος παράγοντας ρύθμισης της ενυδάτωσης του οργανισμού είναι το αίσθημα της δίψας. Δυστυχώς, όμως, για να εκδηλωθεί στον άνθρωπο το αίσθημα αυτό πρέπει να εμφανίζει απώλεια υγρών που κυμαίνεται από 0,8 έως 2%, δηλαδή να έχει ήδη αναπτυχθεί ήπια αφυδάτωση. Εκτός αυτού, ο μηχανισμός της δίψας μπορεί να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Η αυξημένη θερμοκρασία και η υγρασία αυξάνουν τις άδηλες απώλειες από την αναπνοή και τον ιδρώτα, με σκοπό τη διατήρηση της θερμοκρασίας του οργανισμού και την καλύτερη λειτουργία του.

Οι ανάγκες του οργανισμού

Αν και το ανθρώπινο σώμα παράγει καθημερινά ορισμένη ποσότητα νερού, αυτή δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του. Γι' αυτό, είναι απαραίτητη η επιπλέον πρόσληψη υγρών μέσω της διατροφής.

Οι καθημερινές ανάγκες ενός ατόμου σε νερό ποικίλουν και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες ζωής του, αλλά και από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του οργανισμού του. Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις, η πρόσληψη νερού πρέπει να κυμαίνεται περίπου στο 1 ml ανά θερμίδα ενεργειακής κατανάλωσης για άτομα που ζουν σε περιβάλλοντα με κανονική θερμοκρασία. Γ ια έναν άνδρα, λ.χ., που καταναλώνει κατά μέσον όρο 3.000 θερμίδες ( Kcal ) την ημέρα, συνιστάται καθημερινή πρόσληψη υγρών της τάξης των τριών λίτρων. Τμήμα αυτής της ποσότητας καλύπτεται από τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, αλλά η υπόλοιπη πρέπει να καλυφθεί με κατανάλωση υγρών. Σε περίπτωση αθλούμενων, οι συστάσεις τροποποιούνται ανάλογα με το άθλημα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό πραγματοποιείται.

Ευάλωτες ομάδες

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η κάλυψη των αναγκών σε υγρά για τέσσερις ειδικές πληθυσμιακές ομάδες:

Τους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι, λόγω της μείωσης του αισθήματος της δίψας, συχνά, αντιμετωπίζουν προβλήματα σωστής ενυδάτωσης. Για το λόγο αυτό, απαιτείται η παρακολούθηση της πρόσληψης υγρών των ηλικιωμένων ατόμων και η παρέμβαση, όπου απαιτείται, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες τους σε υγρά.

Τις εγκύους. Οι ανάγκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αυξάνονται σημαντικά, κυρίως λόγω των αυξημένων απωλειών σε υγρά.

Τις γυναίκες που θηλάζουν τα μωρά τους. Οι ανάγκες τους είναι ακόμη μεγαλύτερες απ' ότι στην εγκυμοσύνη, προκειμένου να καλυφθούν οι απώλειες από την παραγωγή γάλακτος και την κατανάλωσή του από το μωρό.

Τα παιδιά. Κινδυνεύουν περισσότερο από αφυδάτωση σε σύγκριση με τους ενήλικες, διότι οι μηχανισμοί της δίψας δεν είναι καλά ανεπτυγμένοι στις μικρότερες ηλικίες. Το επακόλουθο είναι να αναπτύσσεται το αίσθημα της δίψας στα παιδιά όταν ήδη έχει χαθεί σημαντική ποσότητα υγρών από το σώμα. Επιπλέον, η αφυδάτωση και η θερμοπληξία εμφανίζεται πολύ πιο απότομα στα παιδιά σε σχέση με τους ενήλικες, καθιστώντας απαραίτητη τη λήψη υγρών, ακόμη και όταν αυτά δεν διψούν.

Οι ανάγκες των παιδιών

Η επαρκής κάλυψη των αναγκών των παιδιών σε νερό είναι ιδιαίτερα σημαντική διότι:

  • Δεν μπορούν να χειριστούν τις ακραίες θερμοκρασίες το ίδιο καλά με τους ενήλικες, επειδή έχουν λιγότερες απώλειες μέσω της εφίδρωσης
  • Ζεσταίνονται περισσότερο κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας
  • Συγκριτικά με το βάρος τους, η επιφάνεια σώματός τους είναι μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα να είναι πιο ευαίσθητα σε αλλαγές της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος

Οι ανάγκες των παιδιών σε υγρά παρουσιάζουν διακυμάνσεις, αναλόγως με την ηλικία τους.

  • Για τις ηλικίες 1 έως 6 ετών : απαιτούνται 65-90 ml νερό ανά κιλό σωματικού βάρους (περίπου 1 λίτρο για ένα παιδί με βάρος 15 κιλά)
  • Για τις ηλικίες 7 έως 10 ετών: απαιτούνται 55-65 ml νερό ανά κιλό σωματικού βάρους (1,8 λίτρα για ένα παιδί που ζυγίζει 30 κιλά )
  • Για τις ηλικίες 11 έως 18 ετών: απαιτούνται 40-50 ml νερό ανά κιλό σωματικού βάρους (2,2 λίτρα για έναν έφηβο με βάρος 45 κιλά )

Συνέπειες αφυδάτωσης στα παιδιά

Όπως προαναφέρθηκε, η αφυδάτωση εμφανίζεται πολύ πιο απότομα στα παιδιά απ' ότι στους ενήλικες.

Όταν το σώμα είναι αφυδατωμένο, η θερμοκρασία του αυξάνεται και αρχίζει να υπερθερμαίνεται - ιδίως ο εγκέφαλος. Απώλεια σωματικών υγρών κατά 2%, μπορεί να προκαλέσει μείωση στην απόδοση των παιδιών σε σωματικές και πνευματικές δραστηριότητες κατά 20%, ενώ αντίστοιχη απώλεια του 3% των υγρών του σώματος μπορεί να προκαλέσει σοβαρής μορφής θερμοπληξία, μια κατάσταση στην οποία τα παιδιά είναι πολύ πιο ευάλωτα από τους ενήλικες.

Ένας ακόμη λόγος που ενισχύει τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών σε νερό είναι το ότι οι μηχανισμοί της δίψας δεν είναι τόσο αναπτυγμένοι στις μικρότερες ηλικίες. Ως αποτέλεσμα, το αίσθημα της δίψας στα παιδιά δημιουργείται, όταν ήδη έχει χαθεί σημαντική ποσότητα υγρών από το σώμα, ποσότητα που κυμαίνεται από το 0,8% έως 2% του σωματικού βάρους . Γι' αυτό και τα παιδιά πρέπει να ενθαρρύνονται να καταναλώνουν νερό ακόμη και αν δε διψούν.

Συνήθως, σκεφτόμαστε ότι ο κίνδυνος αφυδάτωσης στα παιδιά αφορά μόνο στους καλοκαιρινούς μήνες, όταν οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν πιο γρήγορα την αύξηση της θερμοκρασίας. Ωστόσο, το ντύσιμο με πολλά ρούχα, σε πιο κρύες εποχές του χρόνου, εμποδίζει την εξάτμιση του ιδρώτα, με αποτέλεσμα οι «ψυκτικοί» μηχανισμοί του σώματος να είναι ανεπαρκείς. Για το λόγο αυτό, η δίψα στα παιδιά δεν αποτελεί ένδειξη των αναγκών τους σε νερό. Τα παιδιά πρέπει να ενθαρρύνονται να καταναλώνουν νερό ακόμη και όταν δεν αισθάνονται διψασμένα . .

Πρόληψη αφυδάτωσης

Πώς μπορεί να αποφευχθεί η αφυδάτωση σε παιδιά που αθλούνται; Βασικός στόχος πρέπει να είναι η ενθάρρυνση των αθλούμενων παιδιών, αλλά και των προπονητών, των γονιών και των άλλων ατόμων της ομάδας, στην κατανάλωση υγρών, ακόμη και όταν δεν αισθάνονται το αίσθημα της δίψας. Υγρά, με βασική προτεραιότητα το νερό πρέπει πάντα να είναι διαθέσιμα, σε κατάλληλη θερμοκρασία, καθόλη τη διάρκεια της άθλησης, ώστε να διευκολύνεται η κατανάλωση επαρκών ποσοτήτων υγρών από το παιδί. Στόχο αποτελεί η κατανάλωση υγρών σε χρονικά διαστήματα των 10-15 λεπτών, ακόμη και αν το αίσθημα της δίψας δεν είναι προφανές. Το νερό θα πρέπει να είναι σε κατάλληλη θερμοκρασία, ώστε να καταναλώνεται ευκολότερα και σε μεγαλύτερες ποσότητες. Από μελέτες σε ενήλικους, που όμως θα μπορούσαν να γενικευτούν και στα παιδιά έχει αποδειχτεί ότι η μείωση της θερμοκρασίας των πόσιμων υγρών (και του νερού) στους 10 0 C το καθιστά πιο εύληπτο.

Ένας τρόπος ελέγχου για το αν ένα παιδί καταναλώνει αρκετά υγρά, κατά τη διάρκεια της άσκησης, είναι η παρακολούθηση του σωματικού του βάρους, πριν και μετά τη σωματική δραστηριότητα. Τα παιδιά που δεν καταφέρνουν να διατηρούν το σωματικό τους βάρος μετά την άθληση θα πρέπει να ενθαρρύνονται, ώστε να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες υγρών πριν ξεκινήσουν να αθλούνται.

Οι συνήθεις απώλειες σε υγρά κατά τη διάρκεια της άσκησης είναι:

  • 1 ώρα προπόνηση: 224 ml
  • 45 min κολύμβησης: 280 ml
  • 45 min basket : 670 ml
  • 1 ώρα ποδηλασία: 9 30 ml
  • 2 km τρέξιμο: 670 ml

Σχολικό περιβάλλον και νερό

Για τα παιδιά που δαπανούν μεγάλο μέρος της ημέρας τους στο σχολικό περιβάλλον, η επαρκής πρόσληψη υγρών καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη διαθεσιμότητα υγρών και νερού στο σχολείο. Εκτός από τις διαθέσιμες εγκαταστάσεις για παροχή νερού (ψύκτες κ.λ.π.), σημαντικό είναι να εξασφαλίζεται διαθεσιμότητα εμφιαλωμένου νερού στα παιδιά, το οποίο διασφαλίζει την ασφάλεια και τη σταθερή ποιότητά του. Ταυτόχρονα, το εμφιαλωμένο νερό διασφαλίζει την απρόσκοπτη πρόσβαση των παιδιών σε αυτό .

Η επαρκής κατανάλωση νερού, κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι εξαιρετικά σημαντική για τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Η χαμηλή πρόσληψη υγρών έχει σχετιστεί με ποικίλα προβλήματα υγείας στα παιδιά, αλλά και με μειωμένη πνευματική και σωματική απόδοση σε πνευματικές και αθλητικές δραστηριότητες, αντίστοιχα. Αντίθετα, η επαρκής πρόσληψη νερού βελτιώνει σημαντικά την ικανότητα συγκέντρωσης και την ετοιμότητα του παιδιού, ενισχύει την μαθησιακή ικανότητά του και ταυτόχρονα επιδρά θετικά στην συμπεριφορά του, μειώνοντας την ευερεθιστότητα και την επιθετικότητα.

Συνήθως, η δυνατότητα κατανάλωσης υγρών περιορίζεται στα διαλείμματα, με αποτέλεσμα τα παιδιά να καταναλώνουν ελάχιστα υγρά, κατά τη διάρκεια των 6-7 ωρών που δαπανούν στο σχολείο (ή και για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αν μετά το σχολείο ακολουθούν εξωσχολικές δραστηριότητες). Αυτό γίνεται αντιληπτό από διάφορες μελέτες, στις οποίες διαπιστώνεται σημαντικά χαμηλότερη πρόσληψη υγρών από τα παιδιά στις σχολικές ημέρες, σε σύγκριση με τις ημέρες του Σαββατοκύριακου.

Νερό και άθληση

Άμεση συνέπεια της αυξημένης ενεργειακής κατανάλωσης, κατά τη διάρκεια της άθλησης, είναι η αύξηση της θερμότητας στο σώμα. Η εφίδρωση και η εξάτμιση του ιδρώτα αποτελεί τη βασική οδό για αποβολή θερμότητας, μία διαδικασία που παρατηρείται σε μεγαλύτερο βαθμό σε θερμά και εύκρατα κλίματα.

Μολονότι, όμως, η εφίδρωση αποτελεί ένα είδος «φυσικού ψυκτικού μηχανισμού» για το σώμα, ταυτόχρονα αυξάνει τις απώλειες σε υγρά και ηλεκτρολύτες, όπως είναι το νάτριο και το χλώριο.

Για να αποφευχθεί η υπερβολική απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών, απαιτείται επαρκής αναπλήρωση των απωλειών. Η αναπλήρωση, όμως, των υγρών δεν είναι πάντα εφικτό να πραγματοποιηθεί αμέσως ή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και αυτό γιατί ο μηχανισμός της δίψας, ο οποίος καθορίζει την πρόσληψη υγρών, τις περισσότερες φορές υποεκτιμά τις πραγματικές ανάγκες μας σε υγρά, κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης άσκησης. Η ανεπαρκής αυτή πρόσληψη υγρών, πιθανόν, να έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση αφυδάτωσης, ακόμη και σε περιπτώσεις που προσφέρονται υγρά ή νερό, αλλά ο αθλούμενος δεν επιλέγει να τα καταναλώσει.

Η αφυδάτωση, αν και δε φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά την απόδοση σε αθλήματα δύναμης (π.χ., άρση βαρών), ωστόσο επιδρά σημαντικά σε αθλήματα αντοχής, καθώς και σε αθλήματα που απαιτούν διαύγεια πνεύματος, συντονισμό ακρίβειας κινήσεων (π.χ. ενόργανη και ρυθμική γυμναστική, μπάσκετ κλπ.) . Σε περιπτώσεις αθλημάτων, στα οποία πραγματοποιείται εσκεμμένα απώλεια υγρών, με σκοπό τη μείωση του σωματικού βάρους, όπως είναι η κωπηλασία και η πάλη, η διαδικασία αυτή μπορεί να έχει δυσμενείς συνέπειες στην ψυχολογική κατάσταση των αθλούμενων, με τη δημιουργία άγχους, ευερεθιστότητας και επιθετικότητας. Συγκεκριμένα, για την πρόληψη της αφυδάτωσης σε όσους αθλούνται προτείνεται:

  • 24 ώρες πριν την άθληση: Λήψη ισορροπημένης δίαιτας και επαρκούς ποσότητας υγρών.
  • Δύο ώρες πριν την άθληση: Λήψη περίπου 500 ml υγρών.
  • Κατά τη διάρκεια της άθλησης: Κατανάλωση δροσερών υγρών (σε θερμοκρασία περίπου 15 - 22 ο C ) σε ρυθμό 110 - 220 ml κάθε 15 - 20 λεπτά.
  • Αν η άσκηση διαρκέσει για λιγότερο από 1 ώρα: Το νερό είναι το καταλληλότερο υγρό για ενυδάτωση και αναπλήρωση των απωλειών.
  • Αν η άσκηση διαρκέσει περισσότερο από 1 ώρα: Καλύτερη ενυδάτωση και απόδοση εξασφαλίζουν υγρά με περιεκτικότητα 4-8% σε υδατάνθρακες και ηλεκτρολύτες.
  • Μετά την άσκηση: Απαιτείται η λήψη 900 - 1100 ml υγρών για κάθε κιλό σωματικού βάρους που χάθηκε κατά τη διάρκεια της άσκησης।
Πηγή
http://health.ana-mpa.gr/view1.php?id=445 Διαβάστε περισσότερα...

Ο ποταμός Κηφισός αναπνέει


Από τους Δρ. Σταμάτη Ζόγκαρη (Γεωγράφο –Βιολόγο), Λεωνίδα Βαρδάκα (Ιχθυολόγο) και τον Νίκο Κούτσικο (Ιχθυολόγο)

Παρά την έντονη ρύπανση του ποταμού και τα προβλήματα υποβάθμισης του παραποτάμιου τοπίου, ο Κηφισός αντιστέκεται. Ένα ψάρι μήκους 31 εκατοστών (αλλά και αμέτρητα ακόμα μικρότερα) το αποδεικνύει.



Αν ρωτήσεις έναν Αθηναίο κατά που πέφτει το ποτάμι θα σε στείλει στην Πέτρου Ράλλη και την Ιερά Οδό. Η Εθνική Οδός έχει αποτυπωθεί στην συνείδηση όλων ως το Ποτάμι, και τωρα που μετατρέψαμε τον Κηφισό σε έναν μεγάλο αστικό υπόνομο, θεωρούμε οτι εξαφανίστηκε. Πράγμα αναληθές.

Ύστερα από 2 δειγματοληπτικές επισκέψεις της ιχθυολογικής ομάδας του Ινστιτούτου Εσωτερικών Υδάτων του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (12/6/2010 και 16/6/2010) στον ποταμό Κηφισό, αποδείχθηκε οτι το ποτάμι ακόμα αναπνέει. Στο ύψος από το Νοσοκομείο των Αγίων Ανάργυρων και πάνω εντοπίστηκαν μεγάλοι πληθυσμοί από ποταμοκέφαλους (Squalius sp.) και μπριάνες (Barbus sp.), αλλά δυστυχώς πουθενά το απειλούμενο ενδημικό είδος, που είχε καταγραφεί κατα το παρελθόν στον Κηφισό, το Αττικόψαρο (Pelasgus marathonicus)। Προς το παρόν, δεν μπορεί να εξαχθεί με ασφάλεια οτι το Αττικόψαρο εξαφανίστηκέ καθώς επίσης δεν μπορεί να πεί κάποιος με σιγουριά το πότε και πώς βρέθηκαν τα άλλα είδη στο ποτάμι. Ενδεχομένως, κάποιοι εισήγαγαν τα ψάρια στο σύστημα. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί το γεγονός να βρίσκονται και άλλα είδη ακόμα και το Αττικόψαρο σε άλλα σημεία του ποταμού.
















Έως και σήμερα η Πολιτεία δεν γνώριζε πώς και τι να ερευνήσει στον Κηφισό και τα πολλαπλά και σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει επικάλυπταν την οικολογική σπουδαιότητα του. Ο Κηφισός έχει στιγματιστεί αρνητικά λόγω της σοβαρής υποβάθμισης και των πολεοδομικών συγκρούσεων που σκιάσανε τις ευκαιρίες ανάπτυξης μιας προστατευόμενης φυσικής περιοχής μέσα στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας. Αντί να ερευνηθεί και να αναγνωριστεί η σημασία της φύσης, για να αποκατασταθεί και να βρεθούν τρόποι οργάνωσης ενός νέου πάρκου – όλοι απλά πονάμε ή ξεχνάμε τον Κηφισό.

Ωστόσο, ο Κηφισός δεν είναι μια χαμένη υπόθεση – αξίζει να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τις φυσικές ομορφιές του και να αποκαταστήσουμε τα προβλήματα που τον υποβαθμίζουν! Τώρα όλοι γνωρίζουμε πως ο Κηφισός αναπνέει…

Πηγή

http://oikoinfo.wordpress.com/ Διαβάστε περισσότερα...