Το κορίτσι που άφησε άφωνο τον κόσμο για πέντε λεπτά

Νίκη καταπληκτικό ! Εσύ έκλαψες ;

Μιλούσε από γραπτό, αλλά το ζούσε. Όχι σαν κάτι άλλους που δυσκολεύονται και να συλλαβίσουν ...

Σε τι θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς ; Ακόμη και βολεμένοι του ακροατηρίου χειροκρότησαν.
...
Το παιδί ήταν σαφές και στο τί θέλει και στην απόδοση της ευθύνης σε εμάς. Εμείς πρέπει να βρούμε το συντομότερο τον τρόπο να κάνουμε ό,τι χρειάζεται.

Αν ήταν να διορθώσει κανείς κάτι, είναι που είπε ότι φοβάται για τον κόσμο που θα δουν τα παιδιά της.
Φοβάμαι ότι έχουμε π-ο-λ-ύ λιγότερο χρόνο ...

Τώρα πρόσεξα ότι ήταν ομιλία του '92 ! Άρα .....

Παρασκευή 5/11/10 στις 3:02 π.μ.

Πώς λοιπόν θα χαρακτηρίζαμε έναν άνθρωπο

που επεμβαίνει στις καταστάσεις και τις κατευθύνει;



Κάποιες φορές, ο ρεαλιστής αγωνίζεται να αλλάξει την πραγματικότητα.

Ο οραματιστής απλώς την αλλάζει.

Πηγή
http://oneirokolakairinisnyktas.capitalblogs.gr/listArticles.asp
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ

1. Η ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ (Ματθαίου κεφάλαια ε'-ζ')

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας αναφέρει με λεπτομέρειες ολόκληρη την επί του όρους ομιλία του Ιησού Χριστού. Ο Κύριος, όπως ξέρουμε, είχε αρχίσει το δημόσιο έργο του. Δίδασκε στις Συναγωγές. Ήταν το μέρος εκείνο, όπου μαζεύονταν οι Ισραηλίτες για να ακούσουν το λόγο του Θεού. Ο Κύριος κήρυττε το Ευαγγέλιο για τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού, που ήταν η κοινωνία της αγάπης του Κυρίου με όλους μας. Ο Ιησούς Χριστός θεράπευε ακόμη θαυματουργικά όλους τους αρρώστους, που του έφερναν οι άνθρωποι. Ήταν ένα σημείο της θεϊκής δυνάμεως του Κυρίου.

Έτσι καταλαβαίνουμε, γιατί πολύς κόσμος πάντα ακολουθούσε τον Κύριο, όταν τον έβλεπε να βγαίνει έξω με τους μαθητές του. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Κύριος είδε το λαό, που τον ακολουθούσε και πήρε το δρόμο που έβγαζε σ' ένα λόφο. Ο Κύριος διάλεξε την κορυφή του λόφου, για να βλέπει τους ακροατές του και εκείνοι να τον ακούν και να τον βλέπουν χωρίς κόπο. Το λόφο αυτό τον ονομάζουν οι ιεροί Ευαγγελιστές «όρος», γι' αυτό και η ομιλία του Κυρίου ονομάστηκε «επί του όρους ομιλία».

Το περιεχόμενο της ομιλίας του Κυρίου είναι η Βασιλεία του Θεού. Ο Κύριος βοηθεάει τους ανθρώπους κάθε εποχής να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινής ζωής τους. Τους λέγει ότι ο άνθρωπος πρέπει να έχει πίστη και αγάπη στο Θεό. Μόνον έτσι μπορεί να αποφύγει την ψευτιά, το φθόνο, τη ζήλια, την αντιπάθεια και με μια λέξη την αμαρτία, που βασανίζει και ταλαιπωρεί τους ανθρώπους από τη μικρή τους ηλικία.

Όλα τα θέματα της επί του όρους ομιλίας είναι πολύ σπουδαία και ενδιαφέρουν κάθε άνθρωπο. Θα παρακολουθήσουμε, όσο μπορούμε όμως πιο σύντομα, την ομιλία του Κυρίου, όπως μας την αναφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος από το πέμπτο μέχρι και το έβδομο κεφάλαιο του ευαγγελίου του. Ο Κύριος άρχισε την ομιλία του με τη λέξη «μακάριοι», που σημαίνει στη γλώσσα μας «ευτυχισμένοι». Αλλά η ευτυχία εδώ είναι όπως τη θέλει ο Θεός και όχι, όπως συχνά τη φαντάζονται και την επιζητούν οι άνθρωποι. Το πρώτο μέρος της ομιλίας του Κυρίου το ονομάζουμε «Μακαρισμοί».

1. Οι Μακαρισμοί

1. Οι Μακαρισμοί (Ματθαίου κεφ. ε' στίχοι 1-12).

Α' ΚΕΙΜΕΝΟ

«Ιδών δε ο Κύριος τους όχλους ανέβη είς το όρος, και καθίσαντος αυτού προσήλθον αυτώ οι μαθηται αυτού, και ανοίξας το στόμα αυτού εδίδασκεν αυτούς λέγων· Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται. Μακάριοι οί πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γήν. Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται. Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται. Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται· Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι εστέ, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν υμάς και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς· ούτω γαρ έδιωξαν τους προφήτας τους προ υμών».

Όταν είδε ο Ιησούς τα πλήθη του λαού, ανέβηκε στο όρος. Και όταν κάθισε, ήλθαν οι μαθητές αυτού κοντά του. Τότε άνοιξε το στόμα του και άρχισε να τους διδάσκει λέγοντας: Μακάριοι είναι οι απλοί και ταπεινόφρονες, γιατί σ' αυτούς ανήκει η Βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι είναι εκείνοι, που πενθούν, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν. Μακάριοι είναι οι πράοι, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη. Μακάριοι είναι εκείνοι που πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, γιατί αυτοί θα χορτάσουν. Μακάριοι είναι οι ελεήμονες, γιατί αυτοί θα ελεηθούν. Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό. Μακάριοι είναι οι ειρηνοποιοί, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού. Μακάριοι είναι εκείνοι, που καταδιώκονται για χάρη της δικαιοσύνης, γιατί σ' αυτούς ανήκει η Βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι θα είστε, όταν θα σας βρίσουν και σας καταδιώξουν και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο, λέγοντας ψέματα εξαιτίας μου. Τότε να χαίρεστε και να αγαλλιάστε, γιατί η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στους ουρανούς. Έτσι ακριβώς κυνήγησαν τους προφήτες, που έζησαν πριν από σας.

ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι...». Είναι ευτυχισμένοι οι άνθρωποι, που αναγνωρίζουν τις αδυναμίες και τις ελλείψεις τους, δηλαδή την πνευματική φτώχεια τους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μέσα τους ταπείνωση και ζητούν τη βοήθεια του Θεού. Και ο Χριστός μας βεβαιώνει ότι η Βασιλεία των ουρανών ανήκει στους ταπεινούς ανθρώπους.

2. «Μακάριοι οι πενθούντες...». Όποιος αναγνωρίζει τις αμαρτίες και τα λάθη του, λυπείται γι' αυτή του την κατάσταση. Με την αληθινή μετάνοια παρακαλεί το Θεό για συχώρηση. Και ο Κύριος μας βεβαιώνει ότι οι άνθρωποι αυτοί θα δοκιμάσουν την αληθινή παρηγοριά του Θεού.

3. «Μακάριοι οί πραείς...». Ο άνθρωπος είναι πράος, όταν έχει μέσα του την ειρήνη και τη γαλήνη. Ο πράος δε θυμώνει ούτε οργίζεται με τους άλλους ανθρώπους. Ο Κύριος είναι το υπόδειγμα της μοναδικής πραότητας. Η πραότητα μας οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού.

4. «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην...». Όποιος ποθεί μέσα του τη δικαιοσύνη του Θεού, εργάζεται στη ζωή του, ώστε να επικρατήσει στις καρδιές των ανθρώπων αυτή η δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος αυτός είναι ευτυχισμένος, γιατί χορταίνει με τη δικαιοσύνη του Θεού.

5. «Μακάριοι οι ελεήμονες...». Όποιος αγαπά τους άλλους αμέσως τους συχωρεί. Είναι ευτυχισμένος, γιατί το έλεος του Θεού τον συνοδεύει σ' όλη του τη ζωή.

6. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία...». Ο άνθρωπος με την καθαρή καρδιά είναι ειλικρινής και γεμάτος αγάπη για το Θεό και τους άλλους ανθρώπους. Αυτός θα αξιωθεί να δει το Θεό στη Βασιλεία των ουρανών.

7. «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί...». Ο άνθρωπος που έχει ει ρήνη στην καρδιά του, τη μεταδίνει στους άλλους. Έτσι γίνεται το πραγματικό παιδί του Θεού και επομένως κληρονόμος του Παραδείσου.,

8. «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι...». Όποιος πιστεύει στο Χριστό και τη δικαιοσύνη του θα κυνηγηθεί από τους ανθρώπους. Δεν πρέπει όμως να λυπάται, γιατί ο Κύριος είπε: «Εφ' όσον έδιωξαν εμένα επομένως και σας θα σας διώξουν» (Ιωάννη κεφ. ιέ' στίχος 20).

«Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν...». Όταν ο άνθρωπος αποδέχεται για το χατίρι του Χριστού τις ειρωνείες και τα πειράγματα των άλλων ανθρώπων, τότε μέσα του πρέπει να αισθάνεται μεγάλη χαρά. Έχει πια πλησιάσει το παράδειγμα του Κυρίου, που οι άνθρωποι τον δίωξαν και τον καταδίκασαν.

Γ ΔΙΔΑΓΜΑ:

«Όποιος θέλει να ζήσει σύμφωνα με τους μακαρισμούς, πρέπει να έχει μια μεγάλη ψυχή» (Μέγας Βασίλειος).

Δ' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛ. ΠΑΤΕΡΩΝ

«Όταν λέγει εδώ καθαρούς στην καρδιά, εννοεί τους ανθρώπους εκείνους, που έχουν αποκτήσει όλες τις αρετές μαζί. Δεν αισθάνονται πως στον εαυτό τους έχουν κάτι το πονηρό, αλλά αντίθετα έχουν τη βεβαιότητα πως περνούν τη ζωή τους με σωφροσύνη, δηλαδή με αρετή και ταπείνωση» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος, όπως το θέλει ο Θεός;

2. Γιατί εκείνος που ακολουθεί στη ζωή του τη διδασκαλία του Κυρίου, διώ κεται από τους πονηρούς ανθρώπους;

3. Τι μας διδάσκει το σημερινό δίδαγμα;

2. Η οργή και η συμφιλίωση.

2. Η οργή και η συμφιλίωση.

(Ματθαίου κεφ. ε' 21-24)

«Ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, ου φονεύσεις· ός δ' αν φονεύση, ένοχος έσται τη κρίσει. Εγώ δε λέγω υμίν ότι πάς ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού εική ένοχος έσται τη κρίσει· ός δ' αν είπη τω αδελφώ αυτού ρακά, ένοχος έσται τω συνεδρίω· ός δ' αν είπη μωρέ, ένοχος έσται εις την γέενναν του πυρός. Εάν ούν προσφέρης το δώρον σου επί το θυσιαστήριον κακεί μνησθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρόν σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι τω αδελφώ σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρόν σου».

Έχετε ακούσει πως είπαν στους αρχαίους (Εβραίους) μη φονεύσεις· όποιος όμως φονεύσει θα είναι ένοχος και πρέπει να δικαστεί (στο τοπικό δικαστήριο). Εγώ όμως σας λέγω πως καθένας που οργίζεται χωρίς λόγο εναντίον του αδελφού του, είναι ένοχος και πρέπει να δικαστεί (στο τοπικό δικαστήριο). Εκείνος δε που θα πει στον αδελφό του, ρακά (= ανόητε) είναι ένοχος και πρέπει να δικαστεί από το συνέδριο (= ανώτατο δικαστήριο των Ιουδαίων). Εκείνος πάλι που θα πει μωρέ (= βλάκα) είναι ένοχος και θα πρέπει να παραδοθεί στη γέεννα του πυρός. Όταν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς, πως ο αδελφός σου έχει κάποιο παράπονο εναντίον σου, τότε άφησε το δώρο σου μπροστά στο θυσιαστήριο και πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου και τότε αφού ξαναέλθεις πρόσφερε το δώρο σου.

Β' ΑΝΑΛΥΣΗ-ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Ο Κύριος μας φανερώνει εδώ τα βαθύτερα αίτια, τα κίνητρα, που οδηγούν πολλές φορές τον άνθρωπο στη φοβερή αμαρτία του φόνου. Στην καρδιά του κάθε ανθρώπου δημιουργούνται και αναπτύσσονται όλες οι κακίες και αμαρτίες. Συχνά όμως δεν καταλήγουν σε πράξεις. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ανεύθυνος, γι' αυτά που δοκιμάζει στην καρδιά του.

2. Το πρώτο πάθος που δοκιμάζει ο άνθρωπος είναι η οργή. Ο εγωισμός μας είναι η πηγή του θυμού. Πρέπει πολύ να προσέξουμε. Να προσπαθούμε να απομακρύνουμε κάθε θυμό από την καρδιά μας. Αν δε το κάνουμε, είμαστε ένοχοι, όπως τονίζει ο Κύριος για την «κρίση», δηλ. το τοπικό δικαστήριο που δίκαζε τους Ισραηλίτες.

3. Το δεύτερο σκαλοπάτι είναι η φιλονικία. Αρχίζει συνήθως με τα λόγια και καταλήγει στα έργα. Όταν φιλονικούμε λέμε προσβλητικές φράσεις και λόγια στο συνάνθρωπο μας. Τέτοιες λέξεις είναι: «ρακά» (άμυαλε) και «μωρέ» (ανόητε). Η βρισιά δεν επιτρέπεται ούτε για αστείο. Δείχνει μεγάλο εγωισμό και έλλειψη αγάπης. Με τις βρισιές νομίζουμε, πως εμείς είμαστε οι έξυπνοι και οι άλλοι είναι οι ανόητοι και οι βλάκες. Αυτό είναι μεγάλη αμαρτία, γι' αυτό και ο Κύριος μας λέγει, ότι ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει και στο σημείο να χωριστεί από τη Βασιλεία του Θεού, που αναφέρεται στο ευαγγέλιο με τη φράση «γέεννα του πυρός».

4. Στη συνέχεια ο Κύριος μας λέγει, πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτές τις άσχημες καταστάσεις. Όταν αισθανθούμε μέσα μας κάτι απ' όλα αυτά (θυμό, οργή, μίσος) πρέπει να τρέξουμε να συμφιλιωθούμε με το συνάνθρωπο μας. Να του ζητήσουμε συγχώρηση, αν εμείς φταίξαμε και να του δώσουμε συγχώρηση αν μας έφταιξε εκείνος. Ο Κύριος μας λέγει πώς μπορούμε να συμφιλιωθούμε στο χώρο της Εκκλησίας, δηλαδή εκεί, όπου προσφέρουμε τη λατρεία, την αγάπη μας στο Θεό. Στην Εκκλησία παρακαλούμε αδιάκοπα το Θεό: «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Γι' αυτό και πρέπει να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή, ώστε η αγάπη του Χριστού να θρονιάζεται μέσα μας και έτσι να αποφεύγουμε τους θυμούς και τις φιλονικίες, που μας οδηγούν στην καταστροφή.

Γ ΔΙΔΑΓΜΑ:

«Ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι τω αδελφώ σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρόν σου» (Ματθαίου κεφ. ε' στίχος 24).

ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ

«Πρόσχωμεν την αγίαν αναφοράν εν ειρήνη προσφέρειν.... έλεον ειρήνης θυσίαν αινέσεως».

«Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν Πατέρα Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριοτον» (Από τη θεία Λειτουργία της Εκκλησίας μας)

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Γιατί ο θυμός και η οργή είναι κακό πράγμα;
2. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε τις φιλονικίες και τα άσχημα
3. Τι δείχνει, όταν λέμε άσχημες λέξεις στους άλλους;

3. Η εκδίκηση και η καλοσύνη.

3. Η εκδίκηση και η καλοσύνη.

(Ματθαίου κεφ. ε' στίχοι 38-42).

«Ηκούσατε ότι ερρέθη οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τω πονηρώ· αλλ' όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην. Και τω θέλοντι σοι κριθήναι και τον χιτώνα σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον και όστις σε άγγαρεύσει μίλιον εν, ύπαγε μετ' αυτού δύο· τω αιτούντι σε δίδου και τον θέλοντα από σου δανείσασθαι μη αποστραφής».

Έχετε ακούσει πως είπαν, αν ένας σου βγάλει το μάτι η το δόντι να ζητήσεις από τη δημόσια εξουσία να του βγάλουν μόνον ένα μάτι η δόντι. Εγώ όμως σας λέγω να μην αντισταθείτε καθόλου στον πονηρό (σ' αυτόν που επιτίθεται), αλλά όποιος σε χτυπήσει στο δεξί σαγόνι, εσύ να του στρέψεις και το άλλο. Και σ' εκείνον που θέλει να σου πάρει δικαστικά το πουκάμισο, εσύ άφησε του και το πανωφόρι. Και όποιος σε αγγαρεύσει για ένα μίλι, εσύ πήγαινε μαζί του δυο. Να δίνεις σ' όποιον σου ζητεί και σ' εκείνον που ζητεί δανεικά να μην τ' αρνηθείς.

Β' ΑΝΑΛΥΣΗ-ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Ο μωσαϊκός νόμος έλεγε τα εξής για την εκδίκηση:« Αν ένας σου βγάλει το μάτι να ζητήσεις από τη δημόσια εξουσία να του βγάλουν (του δράστη) μόνο το ένα μάτι». Δηλαδή αναγνώριζε την εκδίκηση. Για να καταλάβουμε κάτι τέτοιο, πρέπει να ξέρουμε τι επικρατούσε εκείνη την εποχή σχετικά με την εκδίκηση. Αν ένας άνθρωπος δεχόταν από κάποιον άλλον μια αδικία, έπρεπε να την ανταποδώσει ο ίδιος και μάλιστα δέκα φορές μεγαλύτερη από εκείνη, που είχε πάθει. Αν, π.χ. κάποιος του έβγαζε ένα μάτι, αυτός έπρεπε να του βγάλει δέκα μάτια. Γι' αυτό η εκδίκηση περνούσε στους συγγενείς και τους γνωστούς του ανθρώπου.

2. Έρχεται όμως ο μωσαϊκός νόμος και περιορίζει στο ελάχιστο την εκδίκηση. Πρώτα απ' όλα δεν επιτρέπει την αυτοδικία. Ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να εκδικείται με τα ίδια του τα χέρια. Έπρεπε να πάει στις δημόσιες αρχές (δικαστήρια). Αν σου έβγαζαν π.χ. ένα μάτι, δε θα ζητούσες να του βγάλουν δέκα, αλλά μόνον ένα. Αυτός ο περιορισμός της εκδικήσεως ήταν απαραίτητος, για να φτάσουμε στη συνέχεια στο νόμο του Ευαγγελίου, δηλαδή στην αγάπη.

3. Ο Κύριος απαγορεύει ολοκληρωτικά την εκδίκηση. Ο χριστιανός πρέπει να ξεπεράσει την κακία των ανθρώπων με τη βοήθεια της αγάπης. Πριν απ' όλα πρέπει να υποχωρεί. Να μη ρίχνει λάδι στη φωτιά, όπως συνήθως λέμε. Αυτή την υποχώρηση το Ευαγγέλιο την παρουσιάζει με δυο ωραίες εικόνες. Λέγει, δηλαδή, ο Κύριος: αν κανείς σε ραπίσει στο ένα σαγόνι, εσύ να του στρέψεις και το άλλο. Αν κανείς σε αγγαρεύσει για ένα μίλι, εσύ να πας μαζί του δυο. Αυτά δείχνουν πως ο χριστιανός πρέπει να υποχωρεί και να είναι έτοιμος να δεχτεί και δεύτερο ράπισμα.

4. Ο περισσότερος κόσμος δε συμφωνεί με μια τέτοια διαγωγή. Όλοι νομίζουμε πως η υποχώρηση είναι δειλία και μειώνει τον άνθρωπο. Ο εγωισμός όμως δε μας αφήνει να δούμε που βρίσκεται το κακό και το καλό. Ο αληθινός χριστιανός πρέπει να ξεπερνάει όλα αυτά τα εμπόδια από τη μικρή του ηλικία. Μια τέτοια διαγωγή δεν είναι καθόλου εύκολη. Γι' αυτό πρέπει να ζητάμε τη βοήθεια και την ενίσχυση του Χριστού. Όλοι να παρακαλούμε τον Κύριο να μην επιτρέπει να δοκιμάζουμε τέτοιους πειρασμούς. Αλλά όταν μας έρχονται, να τους ξεπερνάμε με τη βοήθεια της αγάπης και της υποχωρήσεως.

Γ' ΔΙΔΑΓΜΑ:

Εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τω πονηρώ

Δ' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ

«Και θα σας δώσω καινούρια καρδιά και καινούριο πνεύμα θα σας δώσω. Θα σας αφαιρέσω την πέτρινη καρδιά από τη ζωή σας και θα σας δώσω καρδιά γεμάτη ζωή και καλοσύνη» ( Ο προφήτης Ιεζεκιήλ κεφ. 36, στίχος 26).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Τι έλεγε ο μωσαϊκός νόμος για την εκδίκηση;
2. Γιατί δεν πρέπει να εκδικείται ο χριστιανός;
3. Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε την εκδίκηση

4. Τα καθήκοντα προς τους άλλους ανθρώπους.

4. Τα καθήκοντα προς τους άλλους ανθρώπους.

(Ματθαίου κεφ. ε' στίχοι 43-48).

«Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς. Και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Εάν γαρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθό ν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οί τελώναι ούτω ποιούσιν; Έσεσθε ούν ύμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν».

Έχετε ακούσει πως είπαν, να αγαπάς τον πλησίον σου και να μισείς τον εχθρό σου. Εγώ όμως σας λέγω, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται, ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν και προσεύχεσθε για εκείνους που σας μεταχειρίζονται άσχημα και σας καταδιώκουν. Έτσι θα γίνετε παιδιά του Πατέρα σας, που είναι στους ουρανούς, γιατί αυτός ανατέλλει τον ήλιο και για τους πονηρούς και τους αγαθούς και βρε- χει και για τους δίκαιους και τους άδικους. Αν αγαπήσετε αυτούς, που σας αγαπούν ποια ανταμοιβή θα έχετε; Το ίδιο ακριβώς δεν κάνουν με τη διαγωγή τους και οι τελώνες; Και αν χαιρετάτε μόνο τους φίλους σας, τι περισσότερο κάνετε; Δεν κάνουν το ίδιο και οι τελώνες; Να είστε λοιπόν τέλειοι, όπως και ο Πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος.

1. Η αγάπη του Χριστού προσφέρεται χωρίς κανένα περιορισμό. Ο μωσαϊκός νόμος έλεγε στους Ισραηλίτες να προσφέρουν μόνο στους συμπατριώτες τους την αγάπη. Όλοι οι άλλοι δεν ήταν «πλησίον» για τους Ισραηλίτες, αλλά εχθροί τους. Ο Κύριος μας καλεί να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους χωρίς καμιά διάκριση. Τοποθετεί μάλιστα ως κέντρο της αγάπης τον εχθρό μας. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά και απαραίτητο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτος απ' όλους ο Χριστός πρόσφερε την αγάπη στους εχθρούς του.

2. Όλοι οι άνθρωποι, είτε φίλοι είτε εχθροί μας, είναι παιδιά του Θεού και αδέλφια του Ιησού Χριστού. Χωρίς αυτή την αγάπη δεν μπορούμε να είμαστε αληθινοί χριστιανοί. Να ζητάμε βοήθεια από τον Κύριο με τη συχνή και θερμή προσευχή. Με τον εκκλησιασμό και τη θεία Κοινωνία. Ο Χριστός μας δυναμώνει, ώστε να μπορούμε να ευλογούμε αυτούς, που μας καταριούνται, να ευεργετούμε αυτούς, που μας μισούν και να προσευχόμαστε γι' αυτούς, που μας βρίζουν και μας καταδιώκουν.

3. Όταν ο άνθρωπος δείξει μια τέτοια διαγωγή, τότε έχει μέσα του τη βεβαιότητα, πως είναι αληθινό παιδί του Θεού. Το παιδί συνήθως εφαρμόζει εκείνο, που βλέπει στη διαγωγή του πατέρα του. Ο Κύριος μας παρουσιάζει την αγάπη που ο Θεός Πατέρας ανατέλλει τον ήλιο για τους καλούς και τους πονηρούς και ρίχνει τη βροχή για τους δίκαιους και τους άδικους.

4. Η αγάπη του χριστιανού δεν πρέπει να μοιάζει με την αγάπη των άλλων ανθρώπων. Οι άνθρωποι δίνουν αγάπη μόνο σε εκείνους που τους αγαπούν. Δανείζουν χρήματα, σ' εκείνους που ελπίζουν πως θα τα ξαναπάρουν. Ο χριστιανός προσφέρει την αγάπη του σ' όλους τους ανθρώπους, και ιδιαίτερα στον εχθρό του. Μόνον έτσι μοιάζει με τον Ουράνιο Πατέρα του και επομένως αποκτά την τελειότητα του Θεού.

Γ' ΔΙΔΑΓΜΑ:

«Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματθαίου κεφ. |στίχος 44)

Δ' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ

«Σε παρακαλούμε, Κύριε, να διατηρείς με την αγαθότητα σου τους αγαθούς ανθρώπους να μένουν αγαθοί. Με την καλοσύνη σου να μεταβάλεις τους πονηρούς ανθρώπους σε αγαθούς... Να αναθρέψεις τα νήπια. Να διαπαιδαγωγήσεις τους νέους. Να παρηγορήσεις τους δειλούς και μικρόψυχους ανθρώπους. Να επαναφέρεις στην οδό της αλήθειας, όσους πλανήθηκαν και απομακρύνθηκαν από το δρόμο της πίστεως και να τους ενώσεις με την Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία σου» (Ευχή από τη θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1.Γιατί πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας;

2. Σε τι πρέπει να διαφέρει η αγάπη του χριστιανού από την αγάπη των άλλων ανθρώπων;

3.Τι σου κάνει εντύπωση από το πιο πάνω κείμενο του Μεγάλου Βασιλείου;

5. Η ελεημοσύνη.

5. Η ελεημοσύνη.

(Ματθαίου κεφ. στ' στίχοι 1-14).

«Προσέχετε την ελεημοσύνην υμών μη ποιείν έμπροσθεν των ανθρώπων προς το θεαθήναι αυτοίς εί δε μήγε, μισθόν ουκ έχετε παρά τω πατρι υμών τω εν τοις ουρανοίς. Όταν ούν ποιής ελεημοσύνην, μη σαλπίσης έμπροσθεν σου, ώσπερ οί υποκριταί ποιούσιν εν ταις συναγωγαίς και εν ταίς ρύμαις, όπως δοξασθώσιν υπό των ανθρώπων. αμήν λέγω υμίν, απέχουσι τον μισθόν αυτών. Σού δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου, τι ποιεί η δεξιά σου, όπως η σου η ελεημοσύνη εν τω κρυπτώ, και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ».

Προσέχετε να μην κάνετε την ελεημοσύνη σας μπροστά στους ανθρώπους για να σας βλέπουν. Αλλιώτικα δε θα έχετε ανταμοιβή από τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς. Όταν λοιπόν κάνεις ελεημοσύνη, μη το διαλαλείς μπροστά σου, όπως κάνουν οι υποκριτές στις συναγωγές και στους πολυσύχναστους δρόμους για να τους θαυμάζουν οι άλλοι άνθρωποι. Σας λέγω αλήθεια, πως αυτοί έχουν πάρει το μισθό. τους. Όταν κάνεις ελεημοσύνη, ας μη γνωρίζει το αριστερό σου χέρι τι κάνει το δεξί, για να γίνεται η ελεημοσύνη σου στα κρυφά. Ο Πατέρας σου, που βλέπει τι γίνεται στα κρυφά, θα σε ανταμείψει στα φανερά.

Β' ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Ο Κύριος μας λέγει πως οι Φαρισαίοι έκαναν ελεημοσύνη για να τους βλέπουν οι άνθρωποι και να τους χειροκροτούν. Η ελεημοσύνη των Φαρισαίων δεν είχε σκοπό να ικανοποιήσει τις ανάγκες των φτωχών ανθρώπων, αλλά για να ικανοποιήσει τον εγωισμό τους. Αυτή την πράξη ο Κύριος την ονομάζει υποκρισία.

Η υποκρισία είναι μεγάλη αμαρτία, στην οποία δυστυχώς πέφτει ο άνθρωπος όλων των ηλικιών. Με την υποκρισία ο άνθρωπος άλλα σκέφτεται και άλλα δείχνει με τις πράξεις του. Και στη δική μας διαγωγή συμβαίνει πολλές φορές κάτι τέτοιο. Άλλη είναι η συμπεριφορά μας στο σχολείο, στους δάσκαλους και άλλη στο σπίτι. Στο σχολείο μπορεί να φαινόμαστε καλοί και πειθαρχικοί, ενώ στο σπίτι είμαστε ανυπάκουοι και τυραννικοί. Πρέπει από τώρα να φροντίσουμε να απαλλαγούμε από την υποκρισία, που δηλητηριάζει και καταστρέφει τη ζωή μας.

3. Οι Φαρισαίοι με αυτό τον υποκριτικό τρόπο έκαναν την ελεημοσύνη τους. Ήθελαν να μαζεύουν όσο μπορούσαν περισσότερους ανθρώπους για να τους χειροκροτήσουν. Είναι σαν να χρησιμοποιούσαν τη σάλπιγγα για να μαζέψουν τους ανθρώπους. Ο Κύριος απορρίπτει αυτή την ελεημοσύνη.

4. Στη συνέχεια ο Κύριος μας λέγει, πως πρέπει να κάνουμε σωστά την ελεημοσύνη μας. Με την ελεημοσύνη προσφέρουμε πάντα αγάπη στον πλησίον μας. Με την ελεημοσύνη ο χριστιανός θυμάται πάντα τον πλησίον, τον αδελφό του με τις τόσες ανάγκες και ξεχνάει τον εγωισμό του. Π' αυτό και δε λέγει σε κανένα τίποτα για τις καλές και φιλάνθρωπες πράξεις του.

5. Όταν δίνουμε ελεημοσύνη, πρέπει να προσπαθούμε και εμείς οι ίδιοι να το ξεχνούμε. Η κρυφή ελεημοσύνη είναι η καλύτερη πράξη, που έχουμε να κάνουμε. Είναι ωραίο πράγμα να αρχίσουμε την ελεημοσύνη από τη μικρή μας ηλικία. Έχουμε τόσα και τόσα παιδιά με πολλές ανάγκες. Ας κόβουμε κάτι από τον εαυτό μας και ας το προσφέρουμε σ' αυτά τα παιδιά. Πολλά μπορούμε να κάνουμε, αν η καρδιά μας φλογίζεται από αγάπη. Και το σπουδαιότερο: να κάνουμε την ελεημοσύνη μας χωρίς να μας παίρνουν είδηση οι άλλοι άνθρωποι.

Γ ΔΙΔΑΓΜΑ:

«Σού δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου τί ποιεί η δεξιά σου» (Ματθαίου κεφ. στ' στίχος 3).

Δ' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ

«Ο Κύριος είδε και κάποια φτωχή χήρα να ρίχνει στο θησαυροφυλάκιο του ναού δυο λεπτά και είπε: Σας βεβαιώνω αληθινά πως αυτή η φτωχή χήρα έβαλε περισσότερα από όλους τους άλλους. Γιατί όλοι οι άλλοι έβαλαν από το περίσσευμα τους, ενώ αυτή έβαλε από το υστέρημα της. Έβαλε, δηλαδή, όλα όσα είχε για να συντηρήσει τον εαυτό της» (Λουκά, κεφ. κα' στίχος 2-4).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Πώς έκαναν οι Φαρισαίοι την ελεημοσύνη τους;

2. Πώς χαρακτηρίζει ο Κύριος την ελεημοσύνη των Φαρισαίων;

3. Πώς πρέπει να γίνεται αληθινά και σωστά η ελεημοσύνη;

6. Η προσευχή.

6. Η προσευχή.

(Ματθαίου κεφ. στ' στίχοι 5-15).

Α' ΚΕΙΜΕΝΟ

«Και όταν προσευχή, ουκ έση ώσπερ οι υποκριταί, ότι φιλούσιν εν ταίς συναγωγαίς και εν ταις γωνίαις των πλατειών εστώτες προσεύχεσθαι, όπως αν φανώσι τοις ανθρώποις- αμήν λέγω υμίν ότι απέχουσι τον μισθόν αυτών. Συ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμιείόν σου, και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τω πατρί σου τω εν τω κρυπτώ, και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ. Προσευχόμενοι δε μη βαττολογήσητε ώσπερ οι εθνικοί· δοκούσι γαρ ότι εν τη πολυλογία αυτών εισακουσθήσονται. Μη ούν ομοιωθήτε αύτοίς· οίδε γαρ ο πατήρ υμών ων χρείαν έχετε προ του υμάς αιτήσαι αυτόν. Ούτως ούν προσεύχεσθε ύμείς· Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομα σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ και επί της γης· τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μη εισενέγκης ημάς είς πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν».

Και όταν προσεύχεσαι να μην είσαι, όπως οι υποκριτές, που τους αρέσει να προσεύχονται όρθιοι στις συναγωγές και στις γωνίες των πλατειών, για να τους βλέπουν οι άνθρωποι. Σας βεβαιώνω αληθινά, πως αυτοί έχουν πάρει την ανταμοιβή τους. Αλλά εσύ, όταν προσεύχεσαι, κλείσου στο πιο απόμερο δωμάτιο, κλείσε την πόρτα και προσευχήσου στον Πατέρα σου, που είναι παρών εκεί στο κρυφό μέρος. Και ο Πατέρας σου που βλέπει τι γίνεται στα κρυφά, θα σε ανταμείψει στα φανερά. Όταν προσεύχεσθε να μη λέτε πολλά και ανόητα, όπως ακριβώς κάνουν οι εθνικοί, που νομίζουν πως με την πολυλογία τους θα εισακουστούν. Μη γίνεστε λοιπόν όμοιοι μ' αυτούς, γιατί ο Πατέρας σας γνωρίζει πολύ καλά αυτά που χρειάζεστε πριν ακόμη του το ζητήσετε. Να λοιπόν, πώς να προσεύχεσθε: Πατέρα μας επουράνιε, ας είναι άγιο το όνομα σου· ας έλθει γι βασιλεία σου· ας γίνει το θέλημα σου, όπως γίνεται στον ουρανό, έτσι και στη γη. Το καθημερινό μας ψωμί δωσ’ μας για σήμερα και συχώρεσε ό,τι κακό σου έχουμε κάνει, όπως και μεις ακριβώς συγχωρούμε εκείνους που μας έχουν κάνει κακό. Και μη μας αφήνεις να πέσουμε σε πειρασμό, αλλά σώσε μας από τον πονηρό. Γιατί δική σου είναι η βασιλεία και η δύναμη και η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Και εδώ υπογραμμίζει ο Κύριος την υποκριτική προσευχή των Φαρισαίων. Προσεύχονταν για να τους χειροκροτούν οι άνθρωποι. Γι' αυτό και είχαν μεταφέρει την προσευχή από το ναό, στους δρόμους. Στους δρόμους σύχναζαν πάντα πολλοί άνθρωποι, ενώ στο ναό πήγαιναν μόνο στις ώρες της λατρείας. Ο Κύριος μας βεβαιώνει πως οι Φαρισαίοι κέρδιζαν τους επαίνους των άλλων .ανθρώπων.

2. Ο Κύριος μας δείχνει την προσευχή της ειλικρίνειας. Ο άνθρωπος μιλάει ταπεινά και με απόλυτη εμπιστοσύνη στον ουράνιο Πατέρα του. Ο χριστιανός-προσεύχεται χωρίς να τον βλέπουν και να τον ακούν οι άλλοι άνθρωποι. Η προσευχή δε χρειάζεται την πολυλογία και τη φλυαρία. Ο χριστιανός προσεύχεται με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, που ξέρει όλες τις ανάγκες μας.

3. Το μοναδικό υπόδειγμα της προσευχής είναι η Κυριακή προσευχή. Δηλαδή το «Πάτερ ημών». Είναι η προσευχή που πρέ πει να τη λέμε πολλές φορές την ημέρα. Το περιεχόμενο της είναι πολύ σπουδαίο και βαθύ. Εμεις εδώ μόνο μερικά σημεία της θα αναφέρουμε:

4. Όλοι μαζί προσευχόμαστε στο Θεό, που είναι ο ουράνιος Πατέρας μας. Όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι αδελφοί μας. Παρα καλούμε το Θεό να μας φανερώσει το άγιο Όνομα του. Να επι κρατήσει το θέλημα του στη γη, όπως ακριβώς εφαρμόζεται στον ουρανό από τους αγίους αγγέλους του. Να έλθει η Βασιλεία του. Μακάρι να μπορούσε ο κάθε άνθρωπος να εφαρμόζει στη ζωή του το άγιο θέλημα του Θεού.

5. Στη συνέχεια παρακαλούμε το Θεό για τις βασικές μας ανάγκες. Το καθημερινό ψωμί δείχνει εδώ αυτές τις ανάγκες μας. Παρακαλούμε το Θεό να μας συχωρήσει τις αμαρτίες και του δίνουμε την υπόσχεση ότι και εμείς θα συχωρούμε τους άλλους ανθρώπους, αν μας έχουν φταίξει σε κάτι. Αυτό είναι πολύ απαραίτητο, γι' αυτό και ο Κύριος κλείνει τη διδασκαλία του με την θαυμάσια αλήθεια: « Αν συχωρείτε στους ανθρώπους τις αμαρτίες τους, θα συχωρήσει και τις δικές σας ο ουράνιος Πατέρας σας».

6. Τελικά παρακαλούμε το Θεό να μην επιτρέπει να πέ φτουμε σε πειρασμό, αλλά να μας λυτρώνει από τον πονηρό και έτσι να βρισκόμαστε πάντα κοντά του. Η Κυριακή προσευχή τε λειώνει με τη θαυμάσια ομολογία: Η Βασιλεία ανήκει μόνο στο Θεό. Από αυτόν προέρχεται η αληθινή δύναμη και στο Θεό απευθύνεται η ατέλειωτη δόξα στους απέραντους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

Γ ΔΙΔΑΓΜΑ:

«Αδιαλείπτως προσεύχεσθε ( = χωρίς τελειωμό να προσεύχεσθε») (Α' Θεσσαλονικείς κεφ. ε' στίχος 17).

Δ' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ

«Δώσε μας, Κύριε, τη Χάρη σου, όταν ανοίγουμε το στόμα μας και δέξου με όση δύναμη έχουμε την ευχαριστία μας. Δίδαξε μας τα δικαιώματα σου, γιατί δε γνωρίζουμε να προσευχόμαστε, όπως πρέπει, αν εσύ, Κύριε, δε μας οδηγήσεις με το Άγιο Πνεύμα σου...» (Ευχή της Εκκλησίας μας από την Ακολουθία του Όρθρου).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Πώς πρέπει να γίνεται η αληθινή προσευχή;

2. Υπογράμμισε μερικές βασικές αλήθειες από την Κυριακή προσευχή.

3. Πώς μπορούμε να εφαρμόζουμε το άγιο θέλημα του Θεού στην καθημερινή μας ζωή;

7. Οι αληθινοί θησαυροί του ανθρώπου.

7. Οι αληθινοί θησαυροί του ανθρώπου.

(Ματθαίου κεφ. στ' στίχοι 19-34)

«Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, οπού σης και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι· θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν· όπου γαρ εστίν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών. Ο λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός· εάν ουν ο οφθαλμός σου απλούς ή, όλον το σώμα σου φωτεινόν έσται· εάν δε ο οφθαλμός σου πονηρός ή, όλον το σώμα σου σκοτεινόν έσται. Ει ουν το φως το εν σοι σκότος εστί, το σκότος πόσον; Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει η ενός ανθέξεται και' του ετέρου καταφρονήσει. Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμμωνά. Δια τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλειόν εστί της τροφής και το σώμα του ενδύματος; εμβλέψετε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ούχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών; τις δε εξ υμών μεριμνών δύναται προσθείναι επί την ηλικίαν αυτού πήχυν ένα; και περί ενδύματος τι μεριμνάτε; καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνει· ου κοπιά ουδέ νήθεί· λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού περιεβάλετο ως εν τούτων. Ει δε το χόρτον του αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιέννυσιν, ου πολλώ μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι; μη ούν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν η τί πίωμεν η τί περιβαλώμεθα; πάντα γαρ ταύτα τα έθνη επιζητεί- οίδε γαρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων. Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. Μη ούν μεριμνήσετε εις την αύριον· η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής.

Μη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς πάνω στη γη, όπου ο σκόρος και η σαπίλα (σκουριά) τους καταστρέφουν και όπου κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν. Αλλά θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκόρος ούτε σαπίλα τους καταστρέφει και ο'που κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη και ούτε κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί βρίσκεται κολλημένη και η καρ,διά σας. Το λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι. Αν το μάτι σου είναι υγιές τότε όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό. Αν όμως το μάτι σου είναι άρρωστο, τότε όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό. Αλλά αν το φως για σένα είναι σκοτάδι, τότε πόσο περισσότερο θα είναι το σκοτάδι; Κανένας δεν μπορεί να εργάζεται σε δυο κυρίους, γιατί η τον ένα θα μισήσει και τον άλλον θα αγαπήσει, η στον ένα θα προσκολληθεί και τον άλλον θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να δουλεύετε και το Θεό και το μαμμωνά. Γι' αυτό και σας λέγω, μη μεριμνάτε για τη ζωή σας τι θα φάτε και θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε· μήπως δεν είναι η ψυχή πιο πάνω από την τροφή και το σώμα παραπάνω από το ένδυμα; Κοιτάξτε τα πουλιά του ουρανού· δε σπέρνουν και δε θερίζουν και δε μαζεύουν σε αποθήκες και ο πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει· μήπως σεις δεν είστε καλύτεροι από αυτά; Και ποιος από σας μπορεί με τη μεριμνά του να προσθέσει στο κορμί του μια πήχη; Και τι φροντίζετε για το ένδυμα; Κοιτάξτε καλά τα λουλούδια του χωραφιού πως μεγαλώνουν δεν κοπιάζουν και δε γνέθουν σας λέγω λοιπόν πως ούτε ο Σολομώντας μέσα στη δόξα του δε στολίστηκε όπως ένα από αυτά. Αν λοιπόν το χορτάρι του αγρού (χωραφιού), που σήμερα είναι και αύριο το ρίχνουν στη φωτιά, ο Θεός έτσι το ντύνει, πόσο περισσότερο εσάς όλιγόπιστοι; Μη μεριμνάτε λοιπόν, λέγοντας· τι θα φάμε η τι θα φορέσουμε; Γιατί όλα αυτά μόνον οι ειδωλολάτρες τα ζητούν και γιατί ο ουράνιος πατέρας σας ξέρει ότι σας χρειάζονται. Να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας δοθούν στη συνέχεια.

Β'ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Ο Κύριος μας λέγει πως δεν πρέπει να μαζεύουμε υλικά αγαθά, γιατί μέσα τους κρύβουν ένα μεγάλο κίνδυνο. Μπορεί ο άνθρωπος να αντικαταστήσει το Θεό και στη θέση Του να βάλει τα χρήματα. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη αμαρτία του ανθρώπου, που έτσι γίνεται χωρίς να το καταλάβει ένας τέλειος ειδωλολάτρης.

2. Όποιος έχει πολλούς θησαυρούς, έχει και πολλές ανησυχίες και αγωνίες. Πρώτα απ' όλα η περιουσία του (χρυσάφι, κ.ά.) κινδυνεύει από τους κλέφτες και τους ληστές. Ύστερα οι διά φοροι θησαυροί (έπιπλα, υφάσματα, κ.ά.) κινδυνεύουν από το σκόρο και τα άλλα ζωύφια. Άλλοι πάλι θησαυροί σκουριάζουν και παλιώνουν. Αυτός που μαζεύει επίγειους θησαυρούς έχει στραμμένη την καρδιά του όχι στο Θεό, αλλά στο Μαμμωνά (= λέξη συροχαλδαϊκή που σημαίνει πλούτος).

3. Η ζωντανή πίστη και η απόλυτη εμπιστοσύνη μας στην Πρόνοια του Θεού θα μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε από τους κινδύνους των επίγειων θησαυρών. Ο Θεός φροντίζει για τα πε- τεινά του ουρανού. Ενδιαφέρεται και για τα κρίνα του χωρα φιού. Ούτε ο Σολομώντας δεν μπόρεσε να φτάσει το θαυμάσιο ντύσιμο των λουλουδιών. Αυτός λοιπόν ο Θεός δε θα φροντίσει για τον άνθρωπο, που όπως ξέρουμε τον δημιούργησε «κατ' ει κόνα του»;

4. Όταν πιστεύει ο άνθρωπος στο Θεό, τότε δεν έχει μέσα του ανησυχίες και αγωνίες για τις .διάφορες υλικές ανάγκες του. Ο χριστιανός ζητεί πρώτα τη Βασιλεία και τη δικαιοσύνη του

'Θεού και έχει απόλυτη πίστη, ότι όλα τα άλλα θα μας τα δώσει με το παραπάνω ο Θεός. Πρέπει να αποθέσουμε κάθε αγωνία μας για να υποδεχτούμε τον Ιησού Χριστό, ως το Βασιλέα των όλων.

Γ' ΔΙΔΑΓΜΑ:

«Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης... θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ» (Ματθαίου κεφ. στ' στίχοι 19-20)

Δ' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛ. ΠΑΤΕΡΩΝ

«Τι λοιπόν; Δεν πρέπει κανείς να σπέρνει; Δεν είπε ο Χριστός πως δεν πρέπει να σπέρνεις, αλλά ότι δεν πρέπει να κυριεύεσαι από αγωνιώδεις φροντίδες. Ούτε είπε πως δεν πρέπει να εργάζεσαι, αλλά ότι δεν πρέπει να είσαι μικρόψυχος και να μην οδηγείς τον εαυτόν σου σε τέτοιο σημείο, ώστε να εμπιστεύεσαι μόνο στις φροντίδες σου και όχι στο Θεό» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Γιατί δεν πρέπει να αποκτά ο άνθρωπος υλικούς θησαυρούς;

2. Γιατί δεν πρέπει να μεριμνάμε στη ζωή μυς;

3. Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τις αγωνιώδεις φροντίδες μας;

8. Η συμπεριφορά προς τον πλησίον.

8. Η συμπεριφορά προς τον πλησίον.

(Ματθαίου κεφ. ζ' στίχοι 1-6)

«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε. Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται ύμίν. Τι δε βλέπεις το κόρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμω δοκόν ου κατανοείς; η πώς ερείς τω αδελφω σου, άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, Και ιδού η δοκός η εν τω οφθαλμώ σου; υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, Και τότε διαβλέψεις έκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου. Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοίς ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς».

Μην κατακρίνετε, για να μην κατακριθείτε, γιατί με το κριτήριο που κρίνετε, θα κριθείτε και με το μέτρο που μετράτε, θα μετρηθείτε. Γιατί βλέπεις το σαριδάκι (αγκίδα) που είναι στο μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι που είναι στο μάτι σου δεν το παρατηρείς; η πώς θα πεις στον αδελφό σου; Άφησε με να σου βγάλω το σαριδάκι από το μάτι σου, όταν εσύ έχεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή, βγάλε πρώτα από το δικό σου μάτι το δοκάρι και τότε θα δεις καθαρά να βγάλεις το σαριδάκι από το μάτι του αδελφού σου. Μη ρίχνετε το άγιο στα σκυλιά και μην πετάτε στους χοίρους τα μαργαριτάρια σας, μήπως και τα καταπατήσουν με τα πόδια τους και έπειτα γυρίσουν και ξεσχίσουν και σας τους ίδιους.

Β' ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Ο Κύριος μας διδάσκει πως δεν πρέπει να κατακρίνουμε, τους άλλους ανθρώπους. Είναι μια κακιά συνήθεια και μεγάλη αμαρτία. Όταν κατακρίνουμε τον άλλο άνθρωπο δείχνουμε, πως μέσα μας δεν έχουμε αγάπη. Είμαστε σκληροί και αυστηροί στους άλλους και ξεχνάμε τα δικά μας ελαττώματα.

2. Αυτό που ξεχνάμε εμείς μας θυμίζει ο Κύριος. Μας λέγει ότι αυτός που κατακρίνει τον άλλον, πρέπει να ξέρει ότι θα κριθεί με το ίδιο μέτρο. Εδώ πρέπει να προσέξουμε πολύ. Είναι εύκολο σ' ένα παιδί να κοροϊδεύει να κατακρίνει ένα άλλο. Η διαγωγή όμως αυτή δεν είναι καλή και έρχεται σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι οι αδελφοί μας. Δεν μπορούμε λοιπόν με ευκολία να καταδικάζουμε τους άλλους και εμείς να γελάμε η και να χαιρόμαστε.

3. Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εμείς είμαστε αναρμόδιοι για να κατακρίνουμε τους συνανθρώπους μας. Ο μόνος που έχει δικαίωμα να κρίνει τους ανθρώπους είναι ο αναμάρτητος Θεός. Και όμως ξέρουμε πως ο Κύριος ήλθε στον κόσμο για να μας σώσει και όχι να μας κρίνει και να μας καταδικάσει. Ο Κύριος είναι ο καλός Σαμαρείτης που θεραπεύει τις πληγές της αμαρτίας μας. Είναι ο Καλός Ποιμένας που τρέχει να βρει το χαμένο πρόβατο και να το κουβαλήσει στους ώμους του με χαρά και να το φέρει στη μάντρα, δηλαδή, στην Αγία Εκκλησία του.

Γ' ΔΙΔΑΓΜΑ: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε»

Α' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, σε παρακαλώ μη μου δίνεις πνεύμα τεμπελιάς, περιέργειας, υπερηφάνειας και αισχρολογίας. Χάρισε μου, σε παρακαλώ, πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης. Ναι, Κύριε, συ που είσαι ο Βασιλέας μου, δίνε μου την ευκαιρία να βλέπω τα δικά μου αμαρτήματα και να μην κατακρίνω τον αδελφό μου. Γιατί εσύ είσαι ο ευλογητός Κύριος στους απέραντους αιώνες των αιώνων. Αμήν» (Ευχή της Εκκλησίας από την Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Γιατί δεν πρέπει να κατακρίνουμε τους συνανθρώπους μας;

2. τι δείχνει εκείνος, που κατακρίνει;

3. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την κατάκριση;

9. Ο αληθινός δρόμος που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών.

9. Ο αληθινός δρόμος που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών.

(Ματθαίου κεφ. ζ' στίχοι 13-20).

«Εισέλθετε δια της στενής πύλης· ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός, η απάγουσα είς την απώλειαν και πολλοί εισίν oι εισερχόμενοι δι’ αυτής, ότι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα είς την ζωήν, και ολίγοι εισίν οί ευρίσκοντες αυτήν. Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς. Μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν η από τριβόλων σύκα; ούτα πάν δένδρον αγαθόν καρπούς καλούς ποιεί, το δε σαπρόν δεν δρον καρπούς πονηρούς ποιεί. Ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν. Πάν δένδρον μή ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. Άραγε από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς».

Μπαίνετε από τη στενή πύλη, γιατί είναι πλατιά η πύλη και ευρύχωρος ο δρόμος που οδηγεί στην καταστροφή και είναι πολλοί εκείνοι που μπαίνουν από αυτή. Είναι στενή η πύλη και στενόχωρος ο δρόμος, που οδηγεί στη ζωή και είναι λίγοι εκείνοι που τον βρίσκουν. Προσέχετε τη τους ψευτοπροφήτες, που έρχονται κοντά σας με ένδυμα προβάτων, ενώ μέσα τους είναι λύκοι αρπακτικοί. Θα τους αναγνωρίσετε από τους καρπούς τους, Μήπως μαζεύουν από τα αγκάθια σταφύλια η από τα τριβόλια σύκα; Έτσι κάθε δέντρο καλό φέρνει καλούς καρπούς, ενώ το σάπιο δέντρο φέρνει σάπιους καρπούς. Δεν μπορεί ένα δέντρο καλό να φέρνει κακούς καρπούς, ούτε ένα σάπιο δέντρο να φέρνει καλούς καρπούς. Κάθε δέντρο που δε φέρνει καλό καρπό, το κόβουν από τη ρίζα του και το πετούν στη φωτιά. Ώστε λοιπόν από τους καρπούς θα αναγνωρίσετε τους ψευτοπροφήτες.

Β' ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Ο ευρύχωρος δρόμος είναι ο δρόμος της αμαρτίας. Είναι ευρύχωρος, γιατί η αμαρτια τουλάχιστον στην αρχή φαίνεται πως είναι εύκολη και βολεύει τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος νομίζει στην αρχή πως γίνεται με την αμαρτία ευτυχισμένος, αλλά ύστερα βλέπει πως γίνεται δούλος της και οδηγείται στο χάσιμο και αυτής της ζωής και της αιώνιας, δηλαδή του Παραδείσου.

2. Ο στενόχωρος δρόμος είναι ο δρόμος του Χριστού. Ο Κύριος καλεί όλους να απαρνηθούμε τον εγωισμό μας και να αγαπήσουμε το Θεό και τους άλλους ανθρώπους, Κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε και ευχάρκπο. Πρέπει να απαρνηθούμε αυτό που μας αρέσει, για να εφαρμόσουμε το θέλημα του Θεού. Πρέπει να εγκαταλείψουμε το κρεβάτι μας για να πάμε την Κυριακή στην εκκλησία Πρέπει να αρνηθώ και να περιορίζω τις λιχουδιές μου, για να βοηθήσω ένα συμμαθητή μου που έχει υλικές ανάγκες. Πρέπει να διακόψω το παιχνίδι μου για να διαβάσω, ώστε να μορφωθώ και να γίνω χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία.

3. Επίσης πρέπει να προσέχουμε και από τους ψευτοπροφήτες. Παρουσιάζονται με τη μορφή προβάτων. Δείχνουν πως δε θυμώνουν, συμπεριφέρονται με μια ψεύτικη ευγένεια και καλοσύνη. Όλα αυτά τα κάνουν για να μας ξεγελάσουν, ώστε να ξεμακρύνουμε από το σωστό δρόμο του Θεού. Τέτοιοι ψευτοπροφήτες είναι οι αιρετικοί όπως π.χ. οι χιλιαστές, οι υλιστές και οι άθεοι κάθε εποχής, που προσπαθούν να παρασύρουν τον κόσμο στο κακό και την καταστροφή. Ο χριστιανός πρέπει να τους αναγνωρίσει από τα έργα τους, που είναι η ψευτιά και ο εγωισμός. Ιδιαίτερα ο μαθητής, όταν δει πως τον πλησιάζουν τέτοιοι άνθρωποι, πρέπει αμέσως να ρωτήσει τους γονείς του, τον ιερέα της Ενορίας του και τον εξομολόγο του (πνευματικό).

Γ' ΔΙΔΑΓΜΑ:

« Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (είπε ο Χριστός, Ιωάννη κεφ. ι δ' στίχος 6).

Α' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ

«Σ' αυτό τον κόσμο θα συναντήσετε θλίψη, αλλ' όμως να έχετε θάρρος, γιατί εγώ έχω πια νικήσει τον κόσμο» ( Ο Κύριος, Ιωάννη κεφ. ιστ' στίχος 33).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Γιατί ο δρόμος της αμαρτίας είναι ευρύχωρος;

2. Πώς μπορούμε να βαδίσουμε το στενόχωρο δρόμο του Ευαγγελίου;

3. Πώς μπορούμε να προφυλαχτούμε από τους ψευτοπροφήτες;

10. Οι εκλεκτοί του Θεού.

10. Οι εκλεκτοί του Θεού.

(Ματθαίου κεφ. ζ' στίχοι 21-23).

«Ου πάς ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται είς την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ούρανοίς. Πολλοί ερούσί μοι εν εκεινη τη ήμερα· Κύριε, Κύριε, ου τω σω ονόματι προεφητεύσαμεν, και τω σω ονόματι δαιμόνια εξεβάλομεν και τω σω ονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν; και τότε ομολογήσω αυτοίς ότι ουδέποτε έγνων υμάς· αποχωρείτε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν».

Δε θα μπει στη βασιλεία των ουρανών καθένας που μου λέγει «Κύριε, Κύριε», αλλά εκείνος που εφαρμόζει στη ζωή του το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου. Πολλοί άνθρωποι θα μου πουν εκείνη την ημέρα: «Κύριε, Κύριε, δε χρησιμοποιήσαμε το όνομα σου για να προφητεύσουμε και δε βγάλαμε δαιμόνια στο όνομα σου και δεν κάναμε πολλά θαύματα στο όνομα σου;». Και τότε θα τους ομολογήσω, πως ποτέ δε σας γνώρισα· φύγετε σεις όλοι, που εργαστήκατε την ανομία, από κοντά μου».

Β' ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Η επί του όρους Ομιλία βρίσκεται στο τέλος της. Ο αληθινός οπαδός του Κυρίου δεν αναγνωρίζει τη διδασκαλία του μόνο με τα λόγια, αλλά κυρίως με τα έργα του. Δεν μπορεί ένας μαθητής, π.χ. να παραδέχεται πως δεν πρέπει να λέει ψέματα, ενώ καθημερινά στο σπίτι και στο σχολείο να χρησιμοποιεί σαν ψωμοτύρι τις ψευτιές.

2. Ο Κύριος μας βεβαιώνει πως στη Δευτέρα Παρουσία θα υπάρξουν άνθρωποι, που θα τον αναγνωρίσουν ως Παντοκράτορα Θεό. Θα του πουν πως έκαναν διδασκαλίες και θαύματα ακόμα και προφητείες στο .όνομα του, αλλ' όμως είχαν ξεχάσει στην καθημερινή τους ζωή να εφαρμόζουν το θέλημα του Θεού, που είναι η αγάπη και η συγχώρηση. Ο άνθρωπος που δεν προσφέρει την αγάπη παραμένει άγνωστος στον Κύριο. Ο Χριστός μας έχει υπογραμμίσει ότι το μοναδικό γνώρισμα των αληθινών μαθητών του είναι η αγάπη (Ιωάννη κεφ. κγ' στίχος 35).

3. Εκείνο που ο Κύριος ζητεί από όλους μας, τώρα που τελείωσε και η Ομιλία του είναι: να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε με κάθε τρόπο να εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας ζωή όλες τις αλήθειες, που μας φανέρωσε στη θαυμάσια ομιλία του. Αν συναντάμε δυσκολίες να ζητάμε τη βοήθεια του. Αν βλέπουμε πως είμαστε αδύνατοι να τον παρακαλούμε στην προσευχή μας να μας δυναμώνει με το Άγιο Πνεύμα. Μόνον έτσι γινόμαστε ικανοί να εφαρμόζουμε το θέλημα του Θεού όπως το εφάρμοσε και ο Κύριος σ' όλη την επίγεια ζωή του.

4. Αυτός τελικά, που προσπαθεί να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού, μοιάζει με τον άνθρωπο εκείνο, που κτίζει το σπίτι του πάνω στην πέτρα. Δε φοβάται τίποτα. Ας βουίζουν οι δυνατοί άνεμοι και ας πλημμυρίζουν τα ποτάμια. Το σπίτι μας, που είναι η ζωή μας, θα προχωρεί στο θείο προορισμό της. Στο τέλος μας περιμένει ο Ιησούς Χριστός για να μας βραβεύσει και να μας χαρίσει τη Βασιλεία του Θεού. Αμήν.

Γ' ΔΙΔΑΓΜΑ:

«Ου πάς ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ούρανοίς» (Ματθαίου κεφ. ζ' στίχος 21).

Δ' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ

« Εμπρός, ελάτε σεις που είστε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήστε τη Βασιλεία του, που την έχει ετοιμάσει για σας πριν ακόμα από τη δημιουργία του κόσμου. Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάγω. Δίψασα και μου προσφέρατε νερό. Ήμουν ξένος και με μαζέψατε στο σπίτι σας. Ήμουν γυμνός και με ντύσατε. Αρρώστησα και με επισκεφτήκατε» (Ματθαίου κεφ. κε' στίχος 34-35).

Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Ποιοι από τους ακροατές του Κυρίου θα γίνουν μέτοχοι της Βασιλείας του Θεού;

2.Τι έλειπε από τους ανθρώπους εκείνους που χρησιμοποίησαν το όνομα του Κυρίου για να διδάξουν και να κάνουν θαύματα;

3.Πώς μπορούμε να εφαρμόζουμε το θέλημα του Θεού στη ζωή μας;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Ο Ύμνος της αγάπης.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο Ύμνος της αγάπης.

(Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13).

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι παύσονται· είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη».

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η ΑΓΑΠΗ

Β' ΑΝΑΛΥΣΗ

1. Είναι από τα πιο θαυμάσια κείμενα της Καινής Διαθήκης. Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για την αγάπη. Είναι ένα άριστο ποίημα. Περιέχει καταπληκτικές αλήθειες, που φωτίζουν και εξυψώνουν τη ζωή του ανθρώπου. Μόνο ένας άνθρωπος φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, μπορούσε να γράψει έναν τέτοιο ύμνο, που περιέχει εξαίσιες και απαραίτητες για τη ζωή μας αλήθειες. Εμείς εδώ θα υπογραμμίσουμε μόνο μερικές.

2. Η αγάπη είναι θείο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ο Θεός φανερώνει την αγάπη του, στέλνοντας στον κόσμο τον Ιησού Χριστό. Χωρίς λοιπόν την αγάπη δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε να εφαρμόσουμε καμιά άλλη αρετή. Στους πρώτους στίχους του κειμένου μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, ότι μπορεί να έχω όλα τα προσόντα και τις ικανότητες. Αν όμως μου λείπει η αγάπη, τότε δεν είμαι απολύτως τίποτε.

3. Η συμπεριφορά του ανθρώπου, που έχει μέσα του την αγάπη του Θεού, είναι πολύ χαρακτηριστική και υπέροχη. Ο άνθρωπος, που αγαπά δε ζηλεύει, δε φουσκώνει από εγωισμό, δε θυμώνει, δε ζητεί το δικό του συμφέρον, δε σκέφτεται για τους άλλους κακό. Η αγάπη τίποτε δεν παθαίνει. Αυτή θα βασιλεύει και θα επικρατεί σ' ολόκληρο τον κόσμο. Η αγάπη θα γεμίζει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, που την παραδέχτηκαν και την εφάρμοσαν στη ζωή τους.

4. Έτσι η μακαριότητα και η χαρά θα είναι τα σημάδια των παιδιών του Θεού μέσα στους απέραντους αιώνες των αιώνων. ΑΜΗΝ.

Πηγή
http://sapfiros.blogspot.com/2010/11/blog-post_03.html
Διαβάστε περισσότερα...