John Titor: Ο αμφιλεγόμενος χρονοταξιδευτής προφήτης από το 2036

O Χρονοταξιδευτης από το μελλοντικό χρόνο 2036 και οι προβλεψεις του 
για τον παγκοσμιο πολεμο
Για αρκετούς έμπειρους χρήστες του Διαδικτύου, η ιστορία του John Titor 
δεν είναι κάτι καινούργιο, αν και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν συναντήσει αυτήν την περίεργη ιστορία ακόμα και τώρα που έχει καταλήξει 
αστικός μύθος.





Σχεδιάγραμμα της χρονομηχανής που είχε δημοσιεύσει ο John Titor σε ιστοσελίδα 

Έχοντας περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από την εξαφάνισή του, ο John Titor ενέπνευσε στη συγγραφή ενός βιβλίου, μιας θεατρικής παράστασης, ακόμα και κινηματογραφικού σεναρίου, όπως επίσης πολλές διαδικτυακές σελίδες που επιχειρούν να αποδείξουν ή να απορρίψουν τους ισχυρισμούς του, ότι ήταν ταξιδιώτης του χρόνου που μας επισκέφτηκε από το κοντινό μέλλον. Ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2000 και συνεχίστηκε για μια περίοδο περίπου πέντε μηνών.
Κάποιος που αυτοαποκαλούνταν Timetravel_0 (Ταξιδιώτης του χρόνου_0) άρχισε να στέλνει μηνύματα σχετικά με ταξίδια στο χρόνο σε διάφορους διαδικτυακούς χώρους συζητήσεων, στα οποία ισχυριζόταν πως είναι ταξιδιώτης του χρόνου από το έτος 2036
. Οι πρώτες διαδικτυακές σελίδες όπου υπήρξαν δημοσιεύσεις του είναι οι Art Bell και η σελίδα του Time Travel Institute.
 Λίγο αργότερα, άλλαξε το όνομά του σε John Titor, αν και όπως φαίνεται δεν επρόκειτο για το αληθινό του όνομα.

 Γιατί βρέθηκε εδώ; Όπως έλεγε, ταξίδεψε πίσω στο χρόνο γιατί ήταν στρατιώτης από το έτος 2036 και είχε στρατολογηθεί από ένα κυβερνητικό πρόγραμμα ταξιδιών στο χρόνο.
Αρχικά τον είχαν στείλει στο έτος 1975 για να ανακτήσει έναν φορητό υπολογιστή IBM 5100 ο οποίος χρειαζόταν για να γίνει μια μετάφραση μεταξύ κάποιων παλιών συστημάτων IBM και UNIX. Ισχυρίστηκε πως κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει με τον IBM 5100 λόγω κάποιων συγκεκριμένων εσωτερικών λειτουργιών του. Ο ίδιος είχε επιλεχθεί για τη συγκεκριμένη αποστολή, γιατί ο παππούς του είχε αναμειχθεί στη συναρμολόγηση και στον προγραμματισμό του συγκεκριμένου υπολογιστή.
 Η εμφάνισή του στο 2000 είχε να κάνει με την επιθυμία του να επισκεφτεί την οικογένειά του και το νεώτερο εαυτό του, καθώς επίσης να παρακολουθήσει τα αποτελέσματα του Ιού της Χιλιετίας που όπως έλεγε θα προκαλούσε χάος, αν και όταν ρωτήθηκε γιατί δεν επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψή του, δήλωσε πως αποφεύχθηκε λόγω δικής του μεσολάβησης. Για όσο καιρό έμεινε στο 2000/2001 ο Titor ξεκαθάρισε πως ο σκοπός του δεν ήταν να πείσει οποιονδήποτε πως ήταν γνήσιος ταξιδιώτης του χρόνου, αλλά πως έστελνε μηνύματα για να εκτιμήσει την αντίδραση των ανθρώπων στο να συναντήσουν κάποιον από το μέλλον τους.
Ήταν πρόθυμος να δεχθεί ερωτήσεις και να συμμετάσχει σε συζητήσεις, όπως επίσης στο να δώσει πληροφορίες για τη χρονομηχανή του, να μοιραστεί την άποψή του για τον σύγχρονο κόσμο μας και να κάνει κάποιες προβλέψεις για το μέλλον, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου που ο σύγχρονος πολιτισμός μας θα τερματίσει το 2015 σε έναν σύντομο αλλά ισοπεδωτικό παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο.
Δημοσίευσε επίσης και έναν αριθμό από εικόνες της χρονομηχανής του καθώς και σκαναρισμένα σχέδια που έδειχναν τη λειτουργία της μηχανής.
Ίσως μια από τις πιο πολυσυζητημένες (και πιθανότερα μικρότερης ευκρίνειας) φωτογραφίες του, έδειχνε τη χρονομηχανή να παραμορφώνει το φως από έναν δείκτη Λέιζερ, λόγω του βαρυτικού εκτοπίσματός της.
 Για τους λόγους αυτούς, όπως επίσης για το ότι δεν υπήρχε κάποιο εμφανές κέρδος που θα μπορούσε να αποκομίσει ο Titor από τις δηλώσεις του, κάποιοι άνθρωποι τον πίστεψαν ως γνήσιο ταξιδιώτη από το μέλλον.
 Στις 24 Μαρτίου του 2001, ο Titor είπε πως σκόπευε να επιστρέψει στη δική του εποχή και παρά την εμφάνιση αρκετών που προσπάθησαν να εξαπατήσουν το κοινό προσπαθώντας να τον μιμηθούν, τίποτε δεν ακούστηκε ξανά από αυτόν.
Υπήρξε ένας ισχυρισμός ότι υπάρχει ένα βίντεο που τον δείχνει να επιστρέφει πίσω στην εποχή του, αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκε κάτι τέτοιο στο Διαδίκτυο.

 Η χρονομηχανή του Titor

 Ο Titor περιέγραψε τη χρονομηχανή του ως μια C204 μηχανή εκτροπής χρόνου και εκτοπισμού βαρύτητας (C204 time distortion gravity displacement machine) που κατασκευάστηκε το 2034 από την General Electrics.
Ζύγιζε περίπου 230 κιλά και ήταν προσαρμοσμένη στο σκελετό μιας Chevrolet Corvette Convertible του 1966. Η μηχανή δεν μπορούσε να ταξιδέψει στο χώρο, παρά μόνο στο χρόνο.
 Σύμφωνα με τον John Titor, η χρονομηχανή του είχε έξι βασικά χαρακτηριστικά:
 1. Δύο μονάδες μαγνητικής αποθήκευσης για διπλές σημειακές ανωμαλίες μικροσκοπικής κλίμακας.
 2. Έναν πολλαπλασιαστή έγχυσης ηλεκτρονίων για τη μεταβολή των σημειακών ανωμαλιών της μάζας και της βαρύτητας.
 3. Ένα σύστημα ψύξης και διόδου ακτινών X.
 4. Αισθητήρες βαρύτητας.
 5. Τέσσερα κύρια ρολόγια Καισίου.
 6. Τρεις κύριες υπολογιστικές μονάδες.
 Ο Titor τροφοδοτούσε τη μηχανή του με συντεταγμένες, στη συνέχεια ακουγόταν ένα προειδοποιητικό σήμα και αναβόσβηνε ένα φως, ενώ ακολουθούσε αντίστροφη μέτρηση.
 Στη συνέχεια, ένιωθε την έλξη λόγω της επιτάχυνσης 2G από τη βαρύτητα που δημιουργούταν απ' τη μηχανή και η χρονομηχανή επιταχυνόταν καθώς το φως καμπτόταν γύρω από αυτή. Εκτός από αποθέματα συμπιεσμένου αέρα, η μοναδική πηγή οξυγόνου ήταν ένας θύλακας αέρα που παγιδευόταν γύρω από το όχημα.
Υπολόγιζε πως η ταχύτητα του ταξιδιού ήταν δέκα χρόνια την ώρα και δήλωσε πως στην εποχή του γινόντουσαν προσπάθειες αύξησης της ακρίβειας για τον καθορισμό της χρονικής στιγμής στην οποία κατευθυνόταν η συσκευή.
 Σύμφωνα με τον Titor, η φύση του ταξιδιού στο χρόνο και το τι θα πρέπει να αναμένεται από αυτό εξηγείται μέσω του μοντέλου Everett-Wheeler της Κβαντικής Φυσικής, ή όπως συχνά αποκαλείται, θεωρία των Πολλαπλών Συμπάντων, το οποίο στην εποχή του Titor αποδεικνύεται πως είναι σωστό.
Απλοποιημένα, αυτό σημαίνει πως κάθε γεγονός που μπορεί να έχει πάνω από μια έκβαση, θα έχει ως αποτέλεσμα κάθε πιθανή έκβαση και κάθε τέτοια έκβαση θα είναι το σημείο εκκίνησης ενός νέου παράλληλου σύμπαντος, η κοσμικής γραμμής.
Ο Titor εξήγησε πως η σχέση του παραπάνω με το ταξίδι στο χρόνο είναι ότι οι ταξιδιώτες δεν εισέρχονται στο δικό τους παρελθόν γιατί η παρουσία τους θα προκαλούσε αλλαγές που με τη σειρά τους θα δημιουργούσαν ένα συνεχώς επεκτεινόμενο σύνολο νέων συμπάντων. Αντ' αυτού, ο ταξιδιώτης του χρόνου μπαίνει σε έναν σχετικά κοντινό κόσμο που η παρουσία του δε θα προκαλέσει μεγάλη αύξηση στον αριθμό των πιθανών κόσμων.

 Οι προβλέψεις του Titor 

 Τα περισσότερα από αυτά που έχει προβλέψει ο Titor για τα γεγονότα που μεσολαβούν μεταξύ του 2000 και του 2036 επικεντρώνονται σε έναν τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που ακολουθείται από δύο δεκαετίες ανάρρωσης. 
Σύμφωνα με τον Titor, μετα την  προεδρεία της Αμερικής το 2004-2005  τοποθετούνται οι σπόροι για έναν δεύτερο αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο.
 Η φύση των συγκρούσεων περιγράφεται ως αναταραχή που θα προέλθει από επιθετικές τακτικές της αστυνομίας και του κράτους στους πολίτες και που θα οδηγήσει σε έντονα βίαια επεισόδια μέχρι που αγροτικές και αστικές περιοχές θα στραφούν η μία ενάντια στην άλλη.
 Μέχρι το 2015 ο εμφύλιος πόλεμος θα έχει λήξει αποτελεσματικά εφόσον η Ρωσία θα ξεκινήσει μια σειρά πυρηνικών επιδρομών στις περισσότερες μεγάλες αμερικανικές πόλεις, εξολοθρεύοντας έτσι την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
 Την ίδια στιγμή, οι περισσότερες αστικές περιοχές του κόσμου θα έχουν επίσης προσβληθεί, πολλές από πυρηνικά χτυπήματα, με θανάτους που θα φτάνουν τα τρία εκατομμύρια ανθρώπων.
 Οι περισσότερο προσβεβλημένες περιοχές θα είναι η Ευρώπη, η Αφρική και η Αυστραλία.
 Μέχρι το 2036 ο κόσμος θα έχει αλλάξει σημαντικά. Η Αμερική θα έχει πέντε Πολιτείες με πρωτεύουσα τη Nebraska και θα αποτελείται από αποκεντρωμένες, στενά συνδεδεμένες, αγροτικές κοινότητες.
Θα δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη θρησκεία, στην αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων και οι άνθρωποι θα είναι αυτάρκεις εφόσον θα μπορούν να εργάζονται μέρος της ημέρας στους αγρούς για να παράγουν τρόφιμα. Το νερό θα είναι ακόμα μολυσμένο με ραδιενέργεια και θα πρέπει να φιλτράρεται.
Παρά την ύπαρξη του πολέμου και τις προσπάθειες για τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας από τα απομεινάρια της παλιάς, η τεχνολογία δε θα έχει σημαντικές απώλειες.
Ο Titor ανέφερε ένα σύστημα από ταχύτατα τραίνα για μετακίνηση μεταξύ των πόλεων, καθώς επίσης την ύπαρξη διαστημικών ταξιδιών, γενετικής μηχανικής και φυσικά, ταξιδιού στο χρόνο.
 Εκτός από τις εμφύλιες συγκρούσεις στην Αμερική και τον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Titor έκανε κάποιες άλλες σημαντικές προβλέψεις:  

• Στις αρχές του 2000 το CERN θα θέσει τα θεμέλια για το ταξίδι στο χρόνο. Το φθινόπωρο του 2001, αφού είχε φύγει ο Titor, το CERN ανακοίνωσε πως η δημιουργία μικροσκοπικών μαύρων τρυπών ήταν δυνατή.
• Η Αμερική θα κηρύξει πόλεμο στο Ιράκ, με τον ισχυρισμό ότι το Ιράκ έχει πυρηνικά όπλα. Ο Titor έκανε τη συγκεκριμένη πρόβλεψη αρκετά χρόνια πριν γίνει εμφανές ότι θα γίνει πόλεμος με το Ιράκ. Ισχυρίστηκε επίσης, πως δε θα βρίσκανε όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ.
• Ο μεγαλος σεισμος μεγεθους 9 Ριχτερ στην Ινδονησια το 2004 καθως και το τσουναμι θα προκαλεσουν εκατονταδες χιλιαδες νεκρων
• Εμφανιση των ρομποτ απο το 2012 και μετα
• Προεβλεψε οτι οι Ολυμπιακοι αγωνες το 2008 θα γινουν στο Πεκινο
•  Πόλεμος θα ξεσπάσει μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του και θα χρησιμοποιηθούν όπλα μαζικής καταστροφής.
• Η ασθένεια των τρελών αγελάδων θα παραμείνει ζήτημα υγείας στην Αμερική αλλά δε θα παίζει τόσο μεγάλο ρόλο.
• Γενετικά μεταλλαγμένη τροφή θα χρησιμοποιείται για να παραχθούν υβριδικοί σπόροι που θα έχουν επιζήμια αποτελέσματα στην υγεία του πληθυσμού.
• Η Κορέα, η Ταϊβάν και η Ιαπωνία θα προσαρτηθούν στην Κίνα καθώς η Δύση θα γίνεται ασταθής.
• Το 2019 Κινα ΗΠΑ ,Ιαπωνια θα χρησιμοποιουν μαζικα τα ρομποτ
• Το 2020 θα αρχισουν οι Αμερικανοι να μεταναστευουν μαζικα ανα τον κοσμο
• Το 2022 η Αγγλικη γλωσσα θα παψει να ειναι διεθνης γλωσσα και αντικατασταθει απο αλλες οπως  τα κινεζικα,αραβικα,ισπανικα κλπ
• Το 2027 μετα απο  καταστροφικο πολεμο οι Αμερικανοι μεταφερουν την πρωτεύουσά τους στην Ομαχα της Νεμπρασκα
• Το 2035 οι Ρωσοι επιστημονες μεσω της βιοτεχνολογιας θα επινοησουν τον ανθρωπο που δεν θα κοιμαται ποτε
• Το 2036 Ευρωπαιοι,Νεοζηλανδοι και Κινεζοι επιστημονες θα ανακαλυψουν χαπι το οποιο θα εξαλειφει ακαριαια τον καρκινο απο τον οργανισμο
• Το 2038 οι ανθρωποι θα δημιουργησουν εναν νεο τεχνητο δορυφορο εκτος απο το φεγγαρι
• Το 2042 η Αυστραλια θα βυθιστει στην θαλασσα και θα παψει να υφισταται σαν ηπειρος
• Το 2049 θα εξαφανιστει η ευλογια παγκοσμιως αμετακλητα
• Το 2052 Ιταλοι επιστημονες θα εχουν την δυνατητα να μελετουν το ανθρωπινο ειδους μεσω του χρονου χωρις να το επηρεαζουν
• Τ0 2053 πλεον οι μηχανες και τα ρομποτ θα κυριαρχισουν πανω στο ανθρωπινο ειδος

 Εάν αληθεύει η θεωρία των Πολλαπλών Συμπάντων, όπως υποστήριξε ο Titor, αυτό θα έχει συνέπειες στους ισχυρισμούς του ότι είναι ταξιδιώτης του χρόνου, καθώς επίσης θα επηρεάσει την αξιολόγηση των προβλέψεών του. Εάν πρόκειται να πιστέψουμε την ιστορία του, χρειάζεται επίσης να δεχτούμε ότι μας επισκέφτηκε από ένα κοντινό παράλληλο σύμπαν που έχει μικρές διαφορές από το δικό μας και μάλιστα με 2% ασυμφωνία, όπως ο ίδιος έχει ισχυριστεί.
Συνεπώς, κάποιες από τις προβλέψεις του για το δικό μας μέλλον ίσως να είναι εσφαλμένες, αλλά υπάρχουν πολλές πιθανότητες κάποιες άλλες προβλέψεις του να επαληθευτούν. Καθώς λοιπόν θα πλησιάζουμε στην εποχή του, η επαλήθευση ή διάψευση των λεγομένων του θα αποκαλύψει και το εάν έλεγε αλήθεια.
 Η ιστορία του έκανε τον γύρο του Διαδικτύου πολλές φορές για σχεδόν δέκα χρόνια, με κάποιους να προσπαθούν να αποδείξουν πως πρόκειται για μια καθαρή απάτη, ενώ άλλοι προτείνουν επιχειρήματα και στοιχεία για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό του Titor ότι είναι ταξιδιώτης του χρόνου από το 2036. Τα επιχειρήματα κατά του Titor είναι όμως αρκετά καταδικαστικά.
Για παράδειγμα, έχει δειχθεί πως η φωτογραφία που απεικονίζει την κάμψη της ακτίνας Λέιζερ είναι πλαστή και η εξήγηση του Titor για τη χρήση μικροσκοπικών μαύρων τρυπών για να ταξιδέψει στο χρόνο φαίνεται πως είναι επιστημονικά αδύνατη. 
Επίσης, εάν όπως λέει, είχε παρέμβει για να εμποδίσει καταστροφές που θα προκαλούνταν από τον Ιό της Χιλιετίας (Millennium Bug), τότε σύμφωνα με την εξήγησή του για τη θεωρία των Πολλαπλών Συμπάντων της Κβαντομηχανικής το δικό μας σύμπαν θα είχε αποκλίνει σημαντικά από το δικό του. Για όσους θέλουν να βρουν την αλήθεια μόνοι τους, υπάρχουν πολλές σελίδες στο Διαδίκτυο που διατηρούν αρχεία των μηνυμάτων που είχε στείλει ο John Titor.
Σε τελική ανάλυση όμως, ίσως η πιο ενδιαφέρουσα όψη της ιστορίας του Titor είναι το γεγονός ότι ένα τέτοιο φαινόμενο που θα μπορούσε εύκολα να αγνοηθεί και να περάσει απαρατήρητο, απασχόλησε τόσους πολλούς ανθρώπους για τόσο πολύ καιρό.
Η ιστορία διηγείται και συζητείται σε πολλές ιστοσελίδες και άνθρωποι έχουν ξοδέψει πολύ χρόνο και ενέργεια για να υποστηρίξουν ή για να καταρρίψουν τους ισχυρισμούς του Titor. Είναι ακόμα αξιοσημείωτο για μια ιστορία αυτής της φύσης, να επεκταθεί σε τόσους τύπου μέσων ενημέρωσης, από το Διαδίκτυο, σε βιβλίο ,κινηματογραφικη ταινια μέχρι και σε  μπαλέτο!


Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Το Ιερό Δισκοπότηρο και το Μυστήριο της Αιώνιας Ζωής

Δισκοπότηρο, μαγικός λέβητας, Σινδών, ομιλούσα λίθος ή βιβλίο… Όποια μορφή κι αν του προσδίδουν, όλοι συμφωνούν στο ότι το Γκράαλ είναι το σύμβολο της απόλυτης εξουσίας και γνώσης.

Οι ειδικοί είναι κάθετοι: το Γκράαλ είναι ένας σκοτεινός μύθος για τον οποίο δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Μερικοί εμμένουν ότι πρόκειται για αντικείμενο, το ιερό δισκοπότηρο που κρατούσε ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο. Άλλοι κάνουν λόγο για το κύπελλο στο οποίο ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, κρυφός μαθητής του Ιησού, συνέλεξε το αίμα Του όσο ψυχορραγούσε πάνω στο Σταυρό.



Κάποιοι άλλοι το ταυτίζουν με την Ιερά Σινδώνη και αρκετοί το βλέπουν ως σύμβολο ή ιερή γενιά. Ακόμα και η τοποθεσία στην οποία έκρυψαν το θρυλικό Γκράαλ έχει ταυτιστεί κατά περιόδους με διάφορες περιοχές ανά τον κόσμο: από το Γκλαστόνμπερι της Αγγλίας και το Ρενέ λε Σατό της Γαλλίας μέχρι το Οκ Άιλαντ των ΗΠΑ, τη Βαλένθια της Ισπανίας ή το Μπάρι της Ιταλίας.

Μέσα σ’ αυτή τη θάλασσα των εικασιών, οι ειδικοί μελετητές αναζητούν μια σύμβαση και συνάγουν τρεις πιθανές προσεγγίσεις για το Γκράαλ. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που το θεωρούν πολύτιμο αντικείμενο και το συνδέουν με τη μορφή του Χριστού, γι’ αυτό αναζητούν την ακριβή τοποθεσία όπου φυλάσσεται. Στη δεύτερη κατηγορία εκείνοι που το μελετούν ως σύμβολο και στην τρίτη εκείνοι που ερευνούν τις λογοτεχνικές ρίζες του μύθου.
Ο όρος Γκράαλ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ευρώπη του 1190, έτος θανάτου του συγγραφέα Κρετιέν ντε Τρουά, ο οποίος άφησε ημιτελές το τελευταίο ιπποτικό του μυθιστόρημα Πάρσιφαλ.
Α) Απαστράπτον κύπελλο

Το βιβλίο εξιστορούσε την περιπέτεια ενός νέου που άφησε το σπίτι του για να γίνει ιππότης. Όταν έφτασε στον πύργο του βασιλιά Πεσκατόρε έλαβε μέρος σε μια τελετή, κατά τη διάρκεια της οποίας μια κοπέλα διέσχισε το δωμάτιο κρατώντας στο χέρι της ένα γκράαλ που εξέπεμπε σπινθηροβόλο φως.
Στη γλώσσα οΐλ, αρχαία διάλεκτος της Βόρειας Γαλλίας που απαντάται μόνο στα λογοτεχνικά κείμενα, γκράαλ σημαίνει δοχείο, αγγείο. Το γεγονός ότι το μυθιστόρημα ήταν το πρώτο στο οποίο γινόταν αναφορά στο Γκράαλ δε σημαίνει ότι ο Κρετιέν επινόησε το αρχέτυπο του δισκοπότηρου. Άλλωστε ο κελτικός πολιτισμός βρίθει από διάφορους μύθους γύρω από θαυματουργά κύπελλα.
Ανάλογες ιστορίες συναντάμε και σε ουαλικούς μύθους όπως σ’ εκείνον με το λέβητα της θεάς Σέριντγουεν, μια μεγάλη χύτρα μέσα στην οποία παρασκεύαζε το μαγικό ελιξήριο της σοφίας. Αρκούσε να βουτήξει κάποιος το δάχτυλό του μέσα σ’ αυτό το ματζούνι για να κατακτήσει τη γνώση. Από τα μέσα του 12ου-13ου αιώνα το γκράαλ άρχισε να γράφεται με κεφαλαίο.

Η λέξη διασώθηκε από τα κείμενα των Φραγκο-κελτών και μετεξελίχθηκε σε κύριο όνομα. Στα λατινικά υπήρχε το gradalis, ενώ στα μέσα του 12ου αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους οι παραλλαγές grazal και grasal.
Έκτοτε το Ιερό Γκράαλ αποτελεί αντικείμενο μύθων, μελετών και ονείρων. Ωστόσο το περιεχόμενο των παραμυθιών δεν είναι αποκλειστικά προϊόν φαντασίας, καθώς εδράζονται σ’ ένα σύνολο μύθων. Γύρω στα 1200 το Γκράαλ ταυτίστηκε για πρώτη φορά με το κύπελλο που κρατούσε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο και στο οποίο αργότερα ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας συνέλεξε το αίμα Του από το Σταυρό.
Β) Η πέτρα που μιλάει

Γύρω στα 1210 ο Γερμανός Βόλφραμ φον Έσενμπαχ στο ποίημά του “Πάρσιφαλ” ταύτισε το Γκράαλ με μια ομιλούσα λίθο, ενώ αργότερα το Γκράαλ ταυτίστηκε με το ίδιο το βιβλίο. Κάποιοι μελετητές συνδέουν το λατινικό όρο gradalis με το νεότερο ιταλικό graduale, το συναξάρι της Καθολικής Θείας Λειτουργίας, γι’ αυτό και συνδέθηκε με το Βιβλίο της Σοφίας. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το Γκράαλ είναι ένα αντικείμενο που παίρνει διάφορες μορφές, παραμένοντας βασικά σύμβολο εξουσίας και γνώσης.
Αν το Γκράαλ υπάρχει στ’ αλήθεια, πού βρίσκεται; Θρυλείται ότι ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας το μετέφερε από την Ιερουσαλήμ στο Γκλαστόνμπερι της Αγγλίας, εκεί όπου ετάφη ο βασιλιάς Αρθούρος. Ωστόσο η πληροφορία είναι ανακριβής και τη διέδωσαν το 1191 οι μοναχοί του Γκλαστόνμπερι, όταν μια πυρκαγιά κατέστρεψε την εκκλησία τους. Ίσως οι καλόγεροι ήλπιζαν να την ξαναχτίσουν με τις εισφορές των προσκυνητών.
Σύμφωνα με άλλες διηγήσεις, το Γκράαλ βρήκαν Ναΐτες ιππότες ανάμεσα στα ερείπια του Ναού του Σολομώντος, στην Ιερουσαλήμ. Σήμερα φυλάσσεται μαζί με σπάνιους θησαυρούς σε μυστική αίθουσα του πύργου Γκιζόρ, στη Γαλλία.
Γ) Οι έρευνες των ναζί

Ακόμα και ο ναζιστής αρχαιολόγος Ότο Ραν ήταν βέβαιος ότι οι Ναΐτες είχαν μεταφέρει το Γκράαλ στη Γαλλία με σκοπό να το παραδώσουν στους Καθαρούς, αίρεση που καταδίωξε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο Ραν έπεισε τον Χάινριχ Χίμλερ, διοικητή των Ες Ες και οπαδό του αποκρυφισμού, να χρηματοδοτήσει τις έρευνες, αφού ήταν πεπεισμένος ότι είχαν κρύψει το Γκράαλ στον πύργο Μονσεγκούρ, τελευταίο οχυρό των Καθαρών. Τελικά μετά από αλεπάλληλες ανασκαφές ο αρχαιολόγος έφυγε άπραγος.
Άλλος μύθος αφηγείται ότι οι Ναΐτες, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το βασιλιά της Γαλλίας, εγκαταστάθηκαν το 1307 στη Σκοτία. Λέγεται ότι συνήψαν φιλία με τον πρίγκιπα Ανρί Σεν Κλερ κι ότι τον βοήθησαν να χτίσει το παρεκκλήσιο Ρόσλιν, στο οποίο υπάρχουν εκατοντάδες σύμβολα των Ναϊτών και του Ιερού Γκράαλ.
Κατόπιν έφυγαν για την Αμερική, όπου ίδρυσαν τη Νέα Ιερουσαλήμ, μακριά από την επιρροή του Ποντίφικα. Στο Οκ Άιλαντ της Νέας Σκοτίας ανέσκαψαν το σημείο στο οποίο θεωρούσαν ότι οι Ναΐτες είχαν κρύψει το μυθικό θησαυρό, αλλά δε βρήκαν τίποτα.
Μια άλλη θεωρία θέλει τον Απόστολο Πέτρο να έχει μεταφέρει το δισκοπότηρο στη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια των διωγμών λέγεται ότι ο Άγιος Λαυρέντιος το έστειλε στη Χουέσκα της Ισπανίας, όπου θεωρούσε ότι θα ήταν ασφαλές, κι ότι κατέληξε στη Βαλένθια το 1437. Στο παρεκκλήσιο Καπίγια ντελ Σάντο Κάλιθ της ισπανικής πόλης λατρεύουν μέχρι σήμερα ένα κύπελλο με πολύτιμους λίθους, το οποίο οι πιστοί θεωρούν ότι είναι το Ιερό Γκράαλ.
Δ)Ιερή Σινδώνη

Στον καθεδρικό ναό του Αγίου Λαυρεντίου στη Γένοβα το Γκράαλ ταυτίζεται με την Ιερή Λεκάνη από την Καισαρεία. Πρόκειται για οκταγωνική λεκάνη που έφεραν οι στρατιώτες που κατέλαβαν το 1101 την Καισαρεία. Αυτοί πίστευαν ότι ήταν ο πίναξ πάνω στον οποίο έπεσε η κεφαλή του Ιωάννη του Βαπτιστή.
Σύμφωνα με άλλους, η μυστικιστική μουσουλμανική οργάνωση των Σούφι παρέδωσε το Γκράαλ στον Φρειδερίκο Β’, ο οποίος το έκρυψε σε μια μυστική αίθουσα του Καστέλ ντελ Μόντε, κοντά στην Άντρια, περιοχή της επαρχίας Απουλία στην Ιταλία. Εκεί, στην πύλη του καθεδρικού ναού του Σαν Νίκολα, που βρίσκεται στο Μπάρι, υπάρχει μια εικόνα του βασιλιά Αρθούρου που υποδεικνύει την κρύπτη. Το Γκράαλ θα μπορούσε να φυλάσσεται και στο Τορίνο.
Πιθανότατα το μετέφεραν εκεί μαζί με την Ιερά Σινδώνη οι Σταυροφόροι του Μεσαίωνα. Στο ναό της Μεγάλης Μητέρας του Θεού υπάρχει το Άγαλμα της Πίστης, που στο δεξί χέρι κρατά ένα ανοιχτό βιβλίο και στο αριστερό ένα δισκοπότηρο. Λέγεται ότι το άγαλμα κοιτά την κρύπτη του Γκράαλ.
Κάποιοι μελετητές ταυτίζουν το Γκράαλ με την Ιερά Σινδώνη και υποστηρίζουν ότι ο όρος προέρχεται από τις λέξεις greil ή greille, που παραπέμπουν στις ιταλικές griglia (εσχάρα) και grata (κιγκλίδωμα). Βάσει των παραπάνω θεωρούν ότι ο όρος αναφέρεται στο επίχρυσο προστατευτικό πλέγμα κάτω από το οποίο τοποθετήθηκε το ιερό σάβανο για να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη.
Ε) Πορεία προς το θείο

Μετά από όλες αυτές τις αντικρουόμενες ερμηνείες εύλογα καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα ότι ίσως το Γκράαλ να μην υπήρξε ποτέ. Κάποιοι ιστορικοί αντιτείνουν ότι η παρουσία τόσων στοιχείων δεν αναιρεί το ότι κάποτε υπήρχε μια ενότητα μεταξύ τους. Άλλωστε η πραγματική δύναμη του Γκράαλ είναι ακριβώς ότι πρόκειται για ένα άδειο κύπελλο που ο καθένας μπορεί να γεμίσει αν επιστρατεύσει την πίστη του.
Μπορεί επομένως να το μετατρέψει σε σύμβολο του στόχου που επιθυμεί να επιτύχει. Η πλειοψηφία πάντως των ειδικών συμφωνεί στο ότι η έρευνα για το Γκράαλ συμβολίζει την πορεία προς την προσέγγιση ενός μυστηριώδους και υπερβατικού αντικειμένου που τελικά ταυτίζεται με τον ίδιο το Θεό.


Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Γιατί γιγαντιαίες τρύπες εμφανίζονται σε όλη την Αμερική; Συμβαίνει κάτι στο φλοιό της Γης;

Από πού προέρχονται όλες αυτές οι γιγαντιαίες τρύπες - καταβόθρες; Φυσικά πάντα υπήρχαν καταβόθρες, αλλά τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι τόσο η σοβαρότητα όσο και ο αριθμός των γιγαντιαίων καταβόθρων έχει αυξηθεί δραματικά. Γιατί λοιπόν τόσες πολλές γιγάντιες καταβόθρες εμφανίζονται σε όλη την Αμερική ξαφνικά; Είναι κάτι που συμβαίνει στο φλοιό της γης, ή υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση; Οι «ειδικοί» ισχυρίζονται ότι η «επιδημία των καταβόθρων» οφείλεται σε πράγματα όπως χαλαρό χώμα, όξινα υπόγεια ύδατα, νέες κατασκευές, τρύπιες σωλήνες νερού, ανθρακωρυχεία, μακρές περίοδοι ξηρασίας που ακολουθούνται από βροχή, και εξάντληση των υπόγειων υδροφορέων, αλλά είναι ενήμεροι πραγματικά για το τι συμβαίνει;

Την προηγούμενη Πέμπτη, ένας 37χρονος που ονομάζεται Jeffrey Bush που ζούσε κοντά στην Τάμπα της Φλόριντα έχασε τη ζωή του όταν η γη κάτω από το σπίτι του, ξαφνικά άνοιξε και τον κατάπιε ζωντανό. Ο αδελφός του προσπάθησε να βοηθήσει όταν άκουσε τον Jeffrey να ουρλιάζει, αλλά ήταν πολύ αργά. Ολόκληρο το υπνοδωμάτιο απορροφήθηκε βαθιά στη γη και το σπίτι έπρεπε να εκκενωθεί γρήγορα. Τώρα οι αρχές παραδέχονται ότι ο άνθρωπος πιθανώς να μην βρεθεί ποτέ. Ήταν αυτό το περιστατικό "φυσιολογικό"; Ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό; Γιατί η αλήθεια είναι ότι γιγαντιαίες καταβόθρες εμφανίζονται με αυξανόμενη συχνότητα σε όλο τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσε αυτό να είναι μια ένδειξη ότι επίκεινται μεγάλες αλλαγές στη γη;

Η Φλόριντα ήταν πάντα μια περιοχή που ήταν επιρρεπής σε καταβόθρες, αλλά οι αριθμοί δείχνουν ότι οι ζημιές από καταβόθρες στην πολιτεία έχουν αυξηθεί πολύ γρήγορα τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με το ABC News, οι ασφαλιστικές απαιτήσεις που σχετίζονται με καταβόθρες υπερδιπλασιάστηκαν μεταξύ του 2006 και του 2009 ...

Στο Hillsborough County, όπου βρίσκεται το Seffner, είναι μια περιοχή στη Φλόριντα που είναι επιρρεπής σε καταβόθρες, όπου οι ασφαλιστικές αποζημιώσεις που σχετίζονται με αυτές  υπερδιπλασιάστηκαν μεταξύ 2006 και 2009, σύμφωνα με έκθεση της Γερουσίας της Φλώριδας.

Αλλά συμβαίνει μόνο στην Φλόριντα;

Όχι.

Απλά δείτε τι έχει συμβεί στο Harrisburg της Πενσυλβάνια τον τελευταίο καιρό. Υπάρχουν δεκάδες καταβόθρες που έχουν ανοίξει στο Harrisburg, και η πόλη έχει υποστεί τέτοιες ζημιές που δεν έχει τα χρήματα για να τα διορθώσετε όλα αυτά.

Στην πραγματικότητα, σε αυτό το σημείο υπάρχουν 41 καταβόθρες που έχουν καταγραφεί στο Harrisburg, και πολλές από αυτές είναι ακριβώς στη μέση του δρόμου ...

Η πρωτεύουσα της πολιτείας της Πενσυλβανίας υποφέρει από μια αύξηση τεράστιων καταβόθρων, αλλά οι αξιωματούχοι της πόλης δεν έχουν λεφτά για να κάνουν κάτι γι’ αυτό.

Χαλαρά εδάφη και διαρροές, αιωνόβιες υπόγειες σωληνώσεις νερού ευθύνονται για το δημοτικό εφιάλτη, που ήρθε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν μια 50ποδιών καταβόθρα άνοιξε το τεράστιο στόμα της κατά μήκος της Fourth Street, αναφέρει η Wall Street Journal.

Φυσικά υπήρξαν πολλές πόλεις σε όλη την ιστορία των ΗΠΑ που έχουν βιώσει μια τέτοια επιδημία από καταβόθρες, έτσι δεν είναι;

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχεί κανείς, έτσι δεν είναι;

Σε ένα προηγούμενο άρθρο σχετικά με καταβόθρες, είδαμε μια καταβόθρα που δημιουργήθηκε πρόσφατα, στο Οχάιο που είχε το μέγεθος τεσσάρων γηπέδων ποδοσφαίρου και είχε πάνω από 30 μέτρα βάθος. Προκάλεσε την κατάρρευση ενός μέρους της εθνικής οδού και οι αρχές είπαν ότι ο δρόμος θα συνεχίσει να παραμένει κλειστό για τους επόμενους μήνες.

Αλλά αυτό είναι «φυσιολογικό», έτσι δεν είναι;

Η γιγαντιαία καταβόθρα στη Assumption Parish στη Λουιζιάνα η οποία έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες πέρυσι είναι τώρα πάνω από 800 πόδια σε διάμετρο. Συνεχίζει απλά να αυξάνεται, και οι αρχές δεν έχουν ιδέα πότε θα σταματήσει να αυξάνεται.

Αλλά αυτού του είδους τα πράγματα συμβαίνουν όλη την ώρα, έτσι δεν είναι;

Μόλις πρόσφατα, μεγάλες καταβόθρες αναγκάστηκαν να κλείσουν τους δρόμους στο New Jersey και στην Αριζόνα. Φυσικά αυτά τα περιστατικά θα ξεχαστούν σύντομα, γιατί υπάρχουν περισσότερες ειδήσεις για μεγάλες καταβόθρες στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν κάθε μέρα τώρα.

Μπορείτε να δείτε μερικές συγκλονιστικές φωτογραφίες από μερικές από τις πιο τρελές καταβόθρες τα τελευταία χρόνια εδώ. Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για γιγάντιες καταβόθρες που εμφανίζεται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι.

Για παράδειγμα, μια καταβόθρα που εμφανίστηκε στη μέση της Πόλης της Γουατεμάλας το 2010 ήταν περίπου 60 μέτρα βαθιά και κατάπιε ένα τριώροφο κτίριο διαμερισμάτων που στεγαζόταν ένα εργοστάσιο ενδυμάτων. (ΚΟ: Για την συγκεκριμένη δες και διάβασε εδώ και εδώ).

Κάτω στη Sarisarinama της Βενεζουέλας κάποιες καταβόθρες έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια που είναι πάνω από 1.000 μέτρα πλάτος.

Η Κίνα είναι μία από τις χειρότερες περιοχές του κόσμου για καταβόθρες κατά τα τελευταία αρκετά χρόνια. Στην πραγματικότητα, απλά δείτε τι έχει συμβεί σε ένα χωριό στην Κίνα, πρόσφατα ...

Οι κάτοικοι στο χωριό Lianyuan στη νότια επαρχία Χουνάν της Κίνας περπατάνε αρκετά προσεκτικά τους τελευταίους μήνες. Πάνω από 20 καταβόθρες έχουν ανοίξει στο έδαφος από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Αυτές οι σπηλαιώδεις τρύπες που κυμαίνονται σε μέγεθος, έχουν κάνει σπίτια να καταρρεύσουν και ποτάμια να στερέψουν. Και δεν υπάρχει ποτέ καμία προειδοποίηση για το πού και πότε θα παρουσιαστεί μια καταβόθρα. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, ο κύριος λόγος είναι ο αριθμός των ανθρακωρυχείων στην περιοχή. Δεν είναι σαφές ποια μέτρα λαμβάνονται για την πρόληψη της εμφάνισης νέων καταβόθρων.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με περισσότερα παραδείγματα από όλο τον κόσμο.

Το θέμα είναι ότι γιγάντιες τρύπες ανοίγουν σε όλη τη γη και καταπίνουν σπίτια, κτίρια, δρόμους και μερικές φορές ακόμη και ανθρώπους.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Γίνεται ο φλοιός της Γης όλο και πιο ασταθής;

Ή συμβαίνει κάτι χειρότερο;

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Επίσημη απάντηση της Ρωσίας στην πρόταση Λιλλήκα για διάσωση της Κυπριακής οικονομίας

Ο Πρώτος Αναπληρωτής Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής της Κρατικής Ομοσπονδιακής Δούμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας Μιχαήλ Εμελιάνοφ με επιστολή του προς τον Γιώργο Λιλλήκα αναφέρει ότι πρόταση Λιλλήκα για συνεργασία με τη Ρωσία και παροχή ρωσικής βοήθειας, ενδέχεται να αποτελέσει βάση για διαπραγμάτευση με την κυπριακή κυβέρνηση.






Ο Γιώργος Λιλλήκας ενημερώνει για αυτή την εξέλιξη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η πρόταση Λιλλήκα προβλέπει ρωσικό δάνειο προς την Κυπριακή Δημοκρατία από €5 δισ. μέχρι €10 δισ. με επιτόκιο 2,5% μέχρι 3% ετησίως, απόκτηση μετοχών, ή συμμετοχή της Ρωσίας στην προσπάθεια κεφαλαιοποίησης της Λαϊκής Τράπεζας ή και της Τράπεζας Κύπρου με την κυπριακή κυβέρνηση να δίνει την ευκαιρία σε ρωσική εταιρεία να συμμετέχει στην ανάπτυξη και την ευκαιρία σε ρωσική εταιρία να λάβει μέρος στην ανάπτυξη και την παραγωγή σε ένα τμήμα του κοιτάσματος φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και η επένδυση σε ποσοστό 20-30% στην ενεργειακή υποδομή της Κύπρου, όπως αγωγοί και εγκαταστάσεις Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου.
Στην επιστολή Εμελιάνοφ, που ανέγνωσε στο πλαίσιο δηλώσεων του ο Γιώργος Λιλλήκας αναφέρεται ότι οι προτάσεις Λιλλήκα έτυχαν πολύ θετικής ανταπόκρισης από αρκετά μέλη στην Κρατική Δούμας της Ρωσικής Ομοσπονδίας και έχουν προωθηθεί άμεσα προς την κυβέρνηση και το υπουργείο Εξωτερικών.
Προσθέτει ότι επί του παρόντος οι ενδιαφερόμενοι βουλευτές καταβάλλουν προσπάθειες ώστε το «πακέτο Λιλλήκα» να αποτελέσει τη βάση για τις διαπραγματεύσεις με την κυπριακή Κυβέρνηση, οι οποίες θα αρχίσουν στις 20 Μαρτίου.
Ο κ. Εμελιάνοφ διαβεβαιώνει τους ιστορικούς φίλους της Ρωσίας τους Κύπριους πολίτες ότι η όποια ρωσική βοήθεια θα παρασχεθεί, θα είναι σαφέστερα κάτω από πιο ευνοϊκές συνθήκες για την Κυπριακή Δημοκρατία σε σχέση με αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο κ. Λιλλήκας αφού ανέφερε ότι η χθεσινή απόφαση της Βουλής διατήρησε τις ελπίδες μας ζωντανές για έξοδο από τη σημερινή κρίση και τα τραγικά αδιέξοδα, είπε ότι λίγες ώρες μετά την ιστορική απόφαση της Βουλής πήραμε τα πρώτα θετικά μηνύματα και τις πρώτες αισιόδοξες ανταποκρίσεις από φίλες χώρες.
Η επιστολή Εμελιάνοφ είπε ο κ. Λιλλήκας του διαβιβάστηκε αργά χθες βράδυ μετά την απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Πρόσθεσε ότι με αυτή αποδεικνύεται περίτρανα λίγες μόνο μέρες μετά την απόρριψη της καταστροφικής συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και του Eurogroup, με σωστή στρατηγική και σωστές προτάσεις μπορούμε να ξεπεράσουμε και τα σημερινά αδιέξοδα.
Ο κ. Λιλλήκας κάλεσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αξιοποιήσει αυτή την προοπτική με αποφασιστικότητα και χωρίς αμφιταλαντεύσεις.
Ερωτηθείς εάν είχε ενημερώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είπε ότι για την απάντηση δεν είχε προλάβει να ενημερώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αναφέροντας ότι θα τον ενημέρωνε τηλεφωνικά και θα του διαβίβαζε αντίγραφο της επιστολής τόσο στη ρωσική και την ελληνική γλώσσα.
Απαντώντας σε άλλη ερώτηση, υπέθεσε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ενημερώσει τον Υπουργό Οικονομικών.
Ερωτηθείς σχετικά, ο κ. Λιλλήκας είπε ότι συμπεριέλαβε την πρόταση στην οποία αναφέρεται ο κ. Εμελιάνοφ στη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όπως και στην επιστολή που του απέστειλε και η οποία έχει ήδη δημοσιοποιηθεί.
Ερωτηθείς πότε υπέβαλε την πρόταση στη Ρωσική πλευρά, ο κ. Λιλλήκας ανέφερε ότι η ρωσική πλευρά πήρε την πρόταση από τα δημοσιεύματα τα οποία δημοσιοποιούσαν την πρόταση που υπέβαλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Περαιτέρω υπενθύμισε πως πριν από μερικούς μήνες προσκλήθηκε από τη Δούμα, στην οποία έκανε ομιλία για τις σχέσεις και τις προοπτικές ανάπτυξης ανάμεσα στη Ρωσία και την Κύπρο και συμπλήρωσε ότι αυτοί οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σήμερα και αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για να στηρίξουν την υπόθεση μας








Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ - ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ!!! ΜΑΘΗΜΑ ΗΘΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ...

Δεν έχω λόγια να γράψω για τους πολιτικούς που εκπροσωπούν την Κύπρο...
Ο Αποστόλης απο την Ελληνοφρένεια έκανε τηλεφώνημα φάρσα στους Κύπριους βουλευτές και προσωπικά εγώ με αυτά που άκουσα έμεινα με το στόμα ανοιχτό...δεν το περίμενα με αυτά που άκουσα,αξίζει ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ στους Κύπριους που αν μη τι άλλο είναι ενωμένοι μεταξύ τους και μας δίνουν να καταλάβουμε το πόσο μ@λ@κες είναι οι δικοί μας βουλευτες.
Η Φοβερή ατάκα....""Οι πολιτικές καριέρες δεν χτίζονται με οχι", μόλις το άκουσα δεν μπορεσα να γράψω απο τα γέλια...πολυ καλή!!!
Έλληνες πολίτες ακούστε την ηχητική φάρσα στους ΚΥΠΡΙΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ.... και πιστέψτε με θα καταλάβετε πολλά πράγματα....!!!

ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ....ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΥΧΝΑ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ!!!


 














Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Γκρεκάνοι: Οι ελληνόφωνοι τής Κάτω Ιταλίας - Η «κιβωτός» τής Μεγάλης Ελλάδας

«Είσαι Γκρίκο; Έμπα στο σπίτι μον να μπει ο ήλιος».
Μ' αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας, υποδέχονται σήμερα τους Έλληνες. Ταυτόχρονα απευθύνουν μια δραματική έκκληση προς κάθε αρμόδια αρχή της μητέρας Ελλάδας, η οποία φαίνεται συχνά να αγνοεί ακόμη και την ύπαρξή τους. Όμως, οι Γκρεκάνοι φωνάζουν γεμάτοι υπερηφάνεια με όλη τους την ψυχή: «Είμαστε Γκρέτσοι, γιατί έχομε το ίντιο αίμα τσε την ίδια γκλώσσα». Ποιος έχει δικαίωμα να μείνει αδιάφορος αντιμετωπίζοντας αυτό το αγωνιώδες μήνυμα;
Λίγα ταξίδια μπορούν πραγματικά να παρουσιάσουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τους Έλληνες ταξιδιώτες, όσο μια περιήγηση στην Κάτω Ιταλία και στη Σικελία, περιοχές οι οποίες αποτέλεσαν, ως γνωστόν, πεδίο εκπληκτικής αποικιακής δραστηριότητας του αρχαίου Ελληνισμού, κυρίως τον 6ο και τον 5ο αιώνα π.Χ. Σε αντίθεση με τους Τούρκους (οι οποίοι με επιμέλεια αποκρύπτουν το ελληνικό παρελθόν των τουριστικών περιοχών, όπως των παραλίων της Μ. Ασίας) οι Ιταλοί ευτυχώς αποκαλούν ακόμη και διαφημίζουν την Κάτω Ιταλία και τη Σικελία ως «Μεγάλη Ελλάδα» (Magna Grecia).

  

Το όνομα αυτό εμφανίσθηκε για πρώτη φορά τον 6ο αιώνα π.Χ. Η μεγάλη άνεση του χώρου της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας σε σχέση με τη στενότητα του κυρίως ελλαδικού, πιθανώς ήταν η αιτία για το όνομα. Οι απομονωμένοι Έλληνες της Καλαβρίας και της Απουλίας διατήρησαν πολλά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής τους παράδοσης και της γλώσσας τους...
Η ονομασία αυτή οφείλεται όχι μόνο στον πλούτο, την πυκνότητα και την ομορφιά των μνημείων που δημιούργησαν εκεί οι αρχαίες ελληνικές αποικίες, αλλά και στην πολιτιστική και οικονομική επικράτηση των Ελλήνων έναντι άλλων πολιτισμών, οι οποίοι άφησαν το στίγμα τους στην περιοχή. Με εξαίρεση τη Συρία, όπου υπάρχουν αρχαιότητες οκτώ διαφορετικών πολιτισμών, δεν υπάρχει άλλος τόπος στον κόσμο, ο οποίος να στολίζεται με μνημεία τόσων πολλών και ποικίλων πολιτισμών, οι οποίοι μάλιστα αλληλοεπηρεάσθηκαν και συγχωνεύθηκαν κατά τον πιο παράδοξο και ταιριαστό τρόπο. Φοίνικες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Αράδες, Νορμανδοί, Γάλλοι, Ισπανοί κ.ά. άφησαν στα μέρη αυτά σπουδαία δείγματα των πολιτισμών τους και μνημεία που δείχνουν αυτή την αλληλεπίδραση. Κανείς, όμως, από τους πολιτισμούς αυτούς δεν άφησε ζωντανή μέχρι σήμερα την παράδοση του, εκτός από τον ελληνικό.
Αυτό ισχύει για τις περιοχές της Καλαβρίας και της Απουλίας (Σαλέντο) στην Κάτω Ιταλία, όπου ακόμη και σήμερα διατηρείται άσβεστο το ελληνικό πνεύμα, μαζί με την ελληνική γλώσσα, η οποία εξελισσόμενη διαφορετικά μέσα στις συνθήκες της Ιταλίας έδωσε μια άλλη διάλεκτο, τα λεγόμενα «γκρεκάνικα» (στην Καλαβρία) ή «γκρίκο» (στην Απουλία).
Οι απομονωμένοι -για διαφόρους λόγους, οι οποίοι αναλύονται στη συνέχεια- Έλληνες των δύο αυτών περιοχών διατήρησαν πολλά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής τους παράδοσης και της γλώσσας τους, η οποία μέχρι σήμερα διέσωσε πολλές αρχαίες λέξεις και εκφράσεις. Πρόκειται για μια μοναδική στον κόσμο όαση αρχαιοελληνικής πολιτισμικής επιβίωσης, μαζί με εκείνη των φυλών Καφίρ στο Αφγανιστάν και Καλάς στο βόρειο Πακιστάν (στις δύο τελευταίες, όμως, δεν διατηρήθηκε η αρχαιοελληνική γλώσσα).
Τα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας είναι εννέα (Γκαλλιτσανό, Αμεντολέα ή Αμυγδαλέα, Κοντοφούρι, Ροχούδι, Χωρίο Ροχούδι, Βουνί ή Ροκκαφόρτε ντελ Γκρέκο, Χωρίο Βουνίου, Βούα ή Βονά (Μπόβα) και Γυαλός του Βούα - Bova Marina ή Φούντακας), αλλά στην ευρύτερη ορεινή περιοχή του βουνού Ασπρομόντε υπάρχουν αρκετά ακόμη με ελληνικά ονόματα (Βασιλικό, Στύλος, Πενταδάκτυλο, Καταφόριο, Ιέραξ (Τζεράτσε), Πολύστενα κ.ά.). Σε απόσταση 600 χλμ., στην περιοχή της Απουλίας (Σαλέντο), νοτίως του Λέτσε (Lecce, το οποίο ήταν γνωστό ως «Φλωρεντία του Νότου» ή «Αθήνα της Απουλίας») υπάρχουν άλλα εννέα ελληνόφωνα χωριά (Καλημέρα, Μαρτάνο, Μαρτινιανο, Κοριλιάνο ντ' Οτράντο, Καστρινιάνο ντέι Γκρέτσι, Τζολίνο, Σολέτο, Στερνατία και Μελπινιάνο) με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από γεωφυσική και οικονομική άποψη και με ελάχιστες επαφές και ανταλλαγές με τα χωριά της Καλαβρίας. Το μόνο κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των δύο περιοχών είναι αυτή η μοναδική και ιδιόρρυθμη γλώσσα, η οποία επέζησε 27 ολόκληρους αιώνες μέσα από τα τοπωνύμια, τα τραγούδια, τις παραδόσεις και τα έθιμα των κατοίκων τους.

Γλωσσολογικές παρατηρήσεις για την γκρεκάνικη διάλεκτο
Ο σύγχρονος γλωσσολόνος ερευνητής Αναστά­σιος Καραναστάσης, ο οποίος με εντολή της Ακα­δημίας Αθηνών μελετά επί πολλά χρόνια την γκρεκάνικη διάλεκτο, στηρίζει και ισχυροποιεί τη θεω­ρία του Γ. Χατζιδάκι περί αδιάλλειπτης συνέχειας της γλώσσας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα με μια σειρά παρατηρήσεων:
1. Η ύπαρξη πολλών σπάνιων αρχαίων λέξεων, κυρίως δωρικών, ανύπαρκτων όμως στη βυζαντινή και στη νεοελληνική γλώσσα, π.χ. νασίδα=νησίδα, τράφο=τάφρος, αγιολούπο =αιγίλωψ (άγρια βρώμη) κ.ά.
2. Η διαφορετική προφορά των διπλών συμφώνων, η οποία προέρχεται από τους Δωριείς και δεν απα­ντάται στη βυζαντινή ούτε στη νεοελληνική, π.χ. ξίφος=σκίφος, ψαλίς=σπαλίς.
3. Η γλώσσα των ελληνοφώνων διατηρεί σπάνια αρ­χαία σημασιολογικά στοιχεία, διαφορετικά στη νεο­ελληνική, π.χ. το ρήμα σηκώνω δεν έχει τη σημασία του υψώνω (νεοελληνικά) αλλά την αρχαία, δηλαδή φυλάσ­σω σε κλειστό χώρο.
Η γλώσσα, βέβαια, εμπλουτίσθηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους με λέξεις του λεξιλογίου της Εκκλησίας, π.χ. Πασκαλία=Πάσχα, Πιφανεία=Επι­φάνεια.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η ύπαρ­ξη ιδιόρρυθμων μοναδικών λέξεων, π.χ. αγαπησία=αγάπη, όστρια=έχθρα κ.ά. Το στοιχείο αυτό προέ­κυψε από την ανάγκη του εμπλουτισμού της γλώσ­σας κατά τη μακροχρόνια απομόνωση των ελληνό­φωνων πληθυσμών, κυρίως κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Τα γκρεκάνικα, όμως, εκτός από τις αρχαιοελ­ληνικές ρίζες τους και τον βυζαντινό εμπλουτισμό παρουσιάζουν μια εντελώς ιδιαίτερη μορφή εξαι­τίας και των λεξιλογικών δανείων τους από την ιτα­λική γλώσσα, τα οποία ενσωματώθηκαν αφού ακο­λούθησαν τους κανόνες της ελληνικής γραμματι­κής, π.χ. η ιταλική λέξη bicchiere (ποτήρι) έγινε το μπικέρι, του μπικεριού κ.λπ. Έτσι, το ιδίωμα των ελληνοφώνων έχει προσλά­βει έναν μελωδικό τόνο, και θυμίζει αμυδρά την κυ­πριακή ή την κρητική διάλεκτο.

Ιστορική αναδρομή
Μια ιστορική αναδρομή στις ρίζες των ελληνοφώνων της Κάτω Ιταλίας βοηθά και στη διερεύνηση του προβλήματος της καταγωγής τους, καθώς και της εξέλιξης της γλώσσας τους. Κατά τον Ηρόδοτο (7, 170) οι πρώτοι Έλληνες έφθασαν στην Ιταλία από την Κρήτη, ενώ κατά τον Στράβωνα οι πρώτες εγκαταστάσεις πραγματοποιήθηκαν κατά τον 12ο αιώνα π.Χ. Ο πραγματικός ελληνικός αποικισμός, ωστόσο, άρχισε τον 8ο και κορυφώθηκε τον 6ο και τον 5ο αιώνα π.Χ.
Οι αποικίες που ιδρύθηκαν στην Κάτω Ιταλία (ο Τάρας, το Ρήγιο, η Κύμη, η Ελέα, η Ηράκλεια, η Ποσειδώνια, η Σύβαρις, ο Κρότων, το Μεταπόντιο κ.ά.) από αποίκους διαφόρων περιοχών της μητροπολιτικής Ελλάδας ήκμασαν επί αιώνες σε όλους τους τομείς των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών.
Το αρχαίο ελληνικό όνομα της σημερινής Καλαβρίας ήταν Ιταλία ή Οινωτρία, ενώ Καλαβρία οι ΕΈλληνες ονόμαζαν τότε τη σημερινή Απουλία. Στους χρόνους της Ρωμαιοκρατίας, όπως τεκμηριώνεται από αρχαιολογικές ανασκαφές, έγιναν μετακινήσεις των ελληνικών πληθυσμών από τα παράλια προς την ενδοχώρα και την οροσειρά του Ασπρομόντε της Καλαβρίας, ενώ η ελληνική γλώσσα κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο έγινε επίσημη γλώσσα της Θείας Λειτουργίας, χωρίς να υποβαθμίζεται από τη λατινική.
Αργότερα οι Βυζαντινοί κατόρθωσαν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους σε ορισμένα τμήματα της Κάτω Ιταλίας (Καλαβρία, Οτράντο), ακόμη κι όταν έχασαν τη Σικελία από τους Άραβες (823 μ.Χ.). Πρωταρχικό ρόλο σ' αυτό έπαιξε το γεγονός ότι σε αυτά τα μέρη οι Βυζαντινοί βρήκαν πολλά και σημαντικά κατάλοιπα ελληνικών πληθυσμών, οι οποίοι αποδέχθηκαν τη βυζαντινή κυριαρχία. Σ' αυτούς προστέθηκαν επίσης Βυζαντινοί πολιτικοί και στρατιωτικοί υπάλληλοι με τις οικογένειες τους, αλλά και οι Έλληνες πρόσφυγες από το εξαρχάτο της Καρχηδόνας (Β. Αφρική) και από τη Σικελία, μετά την κατάληψη τους από τους Άραβες. Εξάλλου, οι συχνές επιδρομές των Σαρακηνών πειρατών κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους συνέβαλαν στις μετακινήσεις πληθυσμών, όπως αποδεικνύουν και οι λαϊκές παραδόσεις των ελληνοφώνων.
Από τον 5ο έως τον 11ο αιώνα μ.Χ. ο Ελληνισμός της Κάτω Ιταλίας κατόρθωσε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά κατά καιρούς να γνωρίσει μεγάλη ακμή λόγω των αλλεπάλληλων νέων εποικισμών από ελληνικούς πληθυσμούς, οι οποίοι μετακινήθηκαν από τον ελλαδικό χώρο, την Κωνσταντινούπολη, τη Μ. Ασία και τις βυζαντινές ανατολικές επαρχίες. Αιτίες υπήρξαν η δράση των μονοφυσιτών, επιδρομές αραβικών και σλαβικών φύλων και θρησκευτικές έριδες με αποκορύφωμα τους διωγμούς της Εικονομαχίας (726 - 843 μ.Χ.), περίοδο κατά την οποία ένα πλήθος εικονόφιλων μοναχών, κληρικών αλλά και λαϊκών κατέφυγε στις ελληνόφωνες περιοχές.
Η απώλεια των βυζαντινών εδαφών της Ιταλίας από τους Νορμανδούς στο τέλος του, 11ου αιώνα και άλλες επιδρομές από τους Γάλλους, τους Ισπανούς κ.ά. προκάλεσαν την παρακμή του ελληνορθόδοξου στοιχείου, με μόνη εξαίρεση τις περιοχές της Καλαβρίας και της Απουλίας, όπου οι κατακτητές παραχώρησαν προνόμια στους Έλληνες, σχετικά με τις παραδόσεις και τη γλώσσα, για να τους κρατούν σε ισορροπία μαζί με τους Λατίνους και τους Άραβες. Η ελληνική παρουσία ενισχύθηκε τον 12ο αιώνα με 15.000 Έλληνες τους οποίους μετέφερε ο Νορμανδός ηγεμόνας Ρογήρος Β' για την ανάπτυξη της σηροτροφίας στην Καλαβρία και τη Σικελία. Η ελληνική γλώσσα, βέβαια, υπέστη μεγάλες προσμείξεις, αλλά επιβίωσε βοηθούμενη από τον κλήρο και το ελληνικό θρησκευτικό τελετουργικό.
Η άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) και η σταδιακή τουρκική κατάκτηση του ελλαδικού χώρου προκάλεσαν ένα τελευταίο κύμα εποίκων προς την Κάτω Ιταλία και τη Σικελία, με αποτέλεσμα όχι μόνο να διασωθεί το ελληνικό στοιχείο από την εξαφάνιση, αλλά να ενισχυθεί και να ακμάσει επί δύο ακόμη αιώνες.
Δυστυχώς οι συνεχείς πιέσεις και παρεμβάσεις της Καθολικής Εκκλησίας και η σταδιακή υποχώρηση της ελληνικής γλώσσας έναντι της ιταλικής επέφεραν την απομόνωση των ελληνικών πληθυσμών και την τελική παρακμή τους στο τέλος του 16ου αιώνα. Οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών έχασαν τη θρησκευτική τους αυτονομία και την Ορθοδοξία τους βίαια: Στη μεν Καλαβρία με προδοσία (1574), στη δε Απουλία μετά από δολοφονία (1621). Ειδικότερα, στην Καλημέρα ο τελευταίος Έλληνας επίσκοπος δολοφονήθηκε από τους Λατίνους και κατά συνέπεια η Εκκλησία περιήλθε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στον Λατίνο αρχιεπίσκοπο του Οτράντο. Αντίστοιχα, στην Μπόβα (Καλαβρία) ο πρώτος ιερέας που δέχθηκε να λειτουργήσει στα λατινικά, ο Salvatore Seviglia, αποκλήθηκε Giuda (προδότης). Οι Έλληνες όμως της Καλαβρίας δεν έπαψαν να εκκλησιάζονται στα ελληνικά μέχρι τον 19ο αιώνα.

Το πρόβλημα της καταγωγής και της γλώσσας των Γκρεκάνων
Το 1802 ο Άγγλος περιηγητής John Chetwode Eustace «ανακάλυψε» τα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας. Αργότερα δημοσίευσε τις εντυπώσεις του, με στοιχεία της «περίεργης» διαλέκτου, ανακινώντας το ζήτημα του ιδιώματος τους. Οι ίδιο οι ελληνόφωνοι, λόγω της απομόνωσης τους, δεν γνώριζαν την ιδιαιτερότητα της γλώσσας και της καταγωγής τους, την οποία αντιλήφθηκαν μόνο μετά τις πρώτες επισκέψεις επιστημόνων ερευνητών. Όταν το θέμα εξαπλώθηκε διεθνώς, άρχισε και η διατύπωση ποικίλων θεωριών σχετικά με την καταγωγή τους, η βάση των οποίων είναι κυρίως γλωσσολογική, εφόσον δεν υπάρχουν άλλα ιστορικά δεδομένα.
Το 1870 και το 1878 ο Ιταλός γλωσσολόγος Giuseppe Morosi δημοσίευσε δύο πολύ επιμελημένες μελέτες σχετικά με την «γκρεκάνικη» διάλεκτο, όπου υποστηρίζει ότι το ιδίωμα είναι νεοελληνικό και ότι οι ελληνόφωνοι της Απουλίας προέρχονται από Βυζαντινούς εποίκους του 9ου - 11ου αιώνα, ενώ της Καλαβρίας από εποίκους του 11ου - 12ου αιώνα, στηριζόμενος στην παρατήρηση ότι από τον 4ο έως τον 9ο αιώνα υπάρχει ένα χάσμα της γραπτής παράδοσης στις περιοχές αυτές. Πρώτος ο Έλληνας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις, στις 11 Μαρτίου 1899, αντέκρουσε τη θεωρία αυτή υποστηρίζοντας τη συνέχεια της γλώσσας στην Κάτω Ιταλία από την εποχή της Μεγάλης Ελλάδας μέχρι σήμερα.
Τη θεωρία του G. Morosi υποστηρίζουν οι γλωσσολόγοι Battisti, Alessio, Or. Parlangeli, H. Pernot, Ιάκ. Διζικιρίκης κ.ά., ενώ αυτή του Γ. Χατζιδάκι οι Gerhard Rohlfs (Γερμανός καθηγητής και ένθερμος φιλέλληνας, ο οποίος έκανε την Κάτω Ιταλία δεύτερη πατρίδα του πραγματοποιώντας επί 60 χρόνια γλωσσολογικές έρευνες), Σταμ. Καρατζάς, Σ. Καψωμένος, Αγγ. Τσοπανάκης, Αναστ. Καραναστάσης κ.ά.
Οι ίδιοι οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών πιστεύουν ότι παρά τις προσμείξεις και τα νεώτερα γλωσσικά δάνεια, ο βασικός πυρήνας τους αποτελείται από απογόνους των Ελλήνων της Μεγάλης Ελλάδας του B' αρχαιοελληνικού αποικισμού και ότι δεν έχουν σχέση με τους νεώτερους Έλληνες πρόσφυγες «που τους χάλασαν τη γλώσσα», όπως υποστηρίζουν οι εντόπιοι «λόγιοι». Χρησιμοποιούν τη λέξη Griko (γρήκος, λατιν. Graecus), η οποία δεν χρησιμοποιείται στην Ελλάδα και γράφουν τις ελληνικές λέξεις με λατινικούς χαρακτήρες.
Πρέπει οπωσδήποτε να τονισθεί ότι αυτή η διάλεκτος αναπτύχθηκε και διατηρήθηκε μόνο με τον προφορικό λόγο και επιβίωσε τόσους αιώνες εξαιτίας της απομόνωσης των πληθυσμών αυτών. Μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχε ελάχιστη επαφή και επικοινωνία με τα γειτονικά αστικά κέντρα, ενώ επικρατούσε η ενδογαμία. Επί εποχής Μουσολίνι, ο οποίος ήθελε να εξαλείψει τις εθνικές μειονότητες του ιταλικού κράτους, η φασιστική προπαγάνδα έπαιξε αρνητικό ρόλο.
Οι συνθήκες, όμως, άλλαξαν. Η φοίτηση στα ιταλικά σχολεία και η στρατιωτική θητεία είναι πλέον υποχρεωτική, εφόσον παρά το παρελθόν τους οι κάτοικοι των περιοχών αυτών είναι Ιταλοί πολίτες. Οι μετακινήσεις και οι επαφές με τον ιταλικό πληθυσμό -μέσα από την καθημερινή ζωή και την επιρροή των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας- είναι πλέον εύκολες και απαραίτητες, καθώς η κοινωνική και η οικονομική οργάνωση είναι τελείως διαφορετικές. Έτσι, σήμερα ο κίνδυνος εξαφάνισης του γκρεκάνικου ιδιώματος είναι πια ολοφάνερος. Στα εννέα χωριά της Καλαβρίας ζουν περίπου 20.000 κάτοικοι, από τους οποίους μόνο οι 4.000-4.500 καταλαβαίνουν και πολύ λιγότεροι μιλούν τη γλώσσα, οι γεροντότεροι. Μόνο στο Γκαλλιτσανό των 200 περίπου κατοίκων η γκρεκάνικη διάλεκτος ομιλείται ακόμη και από τα παιδιά. Στην Απουλία, όπου οι ελληνόφωνοι είναι καλύτερα οργανωμένοι, η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη, αλλά παραμένει προβληματική (από τους 45.000 κατοίκους, 20.000 ομιλούν γκρεκάνικα).

Η σημερινή κατάσταση στα ελληνόφωνα χωριά
Στην Καλαβρία τα χωριά είναι «σκαρφαλωμένα» στις άγριες πλαγιές του Ασπρομόντε, 70 χλμ. νοτιοανατολικά του Ρηγίου, πρωτεύουσας του νομού. Παρουσιάζουν όλα τα χαρακτηριστικά των κλειστών, απομονωμένων κοινωνιών: Προβληματικό βιοτικό επίπεδο και, ως αναπόφευκτη συνέπεια, μετανάστευση και εγκατάλειψη του τόπου, η οποία είναι εμφανέστατη σε κάθε βήμα του επισκέπτη. Εκεί οι άνθρωποι ζουν στο πτωχότερο, ίσως, μέρος της Ευρώπης, με το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα και ασχολούνται με την καλλιέργεια σιτηρών, αμπελιών και ελαιών. Ορισμένοι εξελίχθηκαν σε δημόσιους υπαλλήλους (κυρίως στη δασική υπηρεσία), δασκάλους, ιατρούς και εμπόρους. Η κυριότερη όμως ελπίδα για την παραμονή των νέων στην περιοχή είναι η ανάπτυξη του τουρισμού.
Στην Απουλία οι συνθήκες είναι σαφώς καλύτερες. Τα ελληνόφωνα χωριά βρίσκονται σε μια εύφορη πεδιάδα γεμάτη από αμπέλια, οπωροφόρα, ελιές και φυτείες καπνού, με μικρές βιομηχανίες επεξεργασίας ξύλου, κάρβουνου και οικοδομικών υλικών, μικρά εργοστάσια χειροτεχνίας και κεραμοποιίας, καθώς και ένα καλό συγκοινωνιακό δίκτυο. Ετσι έχουν δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες διαβίωσης και ένα βιοτικό επίπεδο αρκετά υψηλό.
Κατά τις επαφές με τους ελληνόφωνους και των δύο περιοχών, είτε πρόκειται για απλούς βοσκούς και αγρότες, είτε για δασκάλους και καθηγητές, όπως ο πρώην υπεύθυνος του Κέντρου Ελληνόφωνων Σπουδών στη Bova Marina, Elio Cotronei, και ο σημερινός διάδοχος του Filippo Vidi, μπορεί κανείς να διακρίνει καθαρά την αγωνία και τον προβληματισμό τους για τη συνεχή συρρίκνωση της γλώσσας τους κατά τις τελευταίες δεκαετίες και την πορεία της στις αρχές του 21ου αιώνα.
Οι ενέργειες των Γκρεκάνων περιλαμβάνουν διαβήματα στις αρχές, αδελφοποιήσεις με διάφορους δήμους της Ελλάδας, εκτύπωση της πρώτης γκρεκάνικης γραμματικής, έκδοση μικρών εφημερίδων και περιοδικών, εκκλήσεις σε ξένους οργανισμούς, δημιουργία πολιτιστικών συλλόγων με ελληνικό όνομα, οργάνωση διεθνών συνεδρίων (ώστε να ανταλλαγούν απόψεις από τους ειδικούς επιστήμονες, όπως γλωσσολόγους, λαογράφους, εθνολόγους, ιστορικούς, αρχαιολόγους κ.ά.), ακόμη και την έκδοση μιας πλούσιας ποιητικής συλλογής με περισσότερα από 100 ποιήματα 30 σύγχρονων ποιητών από τις περιοχές αυτές, γεγονός το οποίο αποδεικνύει ότι η σύγχρονη ελληνόφωνη ποίηση της Κάτω Ιταλίας συνεχίζει τη μεγάλη λυρική παράδοση της αρχαιότητας.
Ευτυχώς οι νεώτεροι ελληνόφωνοι μετά από μια περίοδο κατά την οποία αισθάνονταν κάπως μειονεκτικά (π.χ. κατά τη δεκαετία του 1970 όλοι ήθελαν να ξεχάσουν όχι μόνο τη συγκεκριμένη αλλά όλες τις διαλέκτους, καθώς η τάση που κυριαρχούσε ήταν ότι η γλώσσα που έπρεπε να μάθουν ήταν η αγγλική), τελικά συνειδητοποιώντας τον γλωσσικό τους πλούτο, άρχισαν να αισθάνονται ξανά υπερήφανοι για την καταγωγή, τη γλώσσα και τις παραδόσεις τους. Πάντως το ιταλικό κράτος, σκόπιμα ή όχι, αδρανεί. Τουλάχιστον η απόφαση του ιταλικού κοινοβουλίου τον Απρίλιο του 1998 να αναγνωρίσει τα γκρεκάνικα ως προστατευόμενη γλώσσα ήταν εξαιρετικά σημαντική για τη διάσωσή της.
Το ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια δείχνει ευτυχώς μια ευαισθησία για τη διατήρηση αυτού του ιδιαίτερου ιδιώματος και έχουν εκπονηθεί εκπαιδευτικά προγράμματα κυρίως για τη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας. Το πρόβλημα είναι ότι οι δάσκαλοι, οι οποίοι στάλθηκαν από την Ελλάδα (σήμερα, έξι στην Απουλία και τέσσερις στην Καλαβρία), διδάσκουν τα παιδιά κυρίως νέα ελληνικά, ενώ το μάθημα πρέπει να γίνεται και στο ελληνόφωνο ιδίωμα, ώστε να διασωθεί. Στο Πανεπιστήμιο του Λέτσε υπάρχει εκτός από την έδρα Ελληνικής Φιλολογίας και Τμήμα για τα γκρίκο, ώστε οι διδάσκοντες να γνωρίζουν και τις δύο γλώσσες.
Εκτός από τη γλώσσα, ένα άλλο στοιχείο, το οποίο αξίζει μελέτης, είναι η νοσταλγική μουσική τους. Ο ρυθμός των τραγουδιών τους είναι είτε γρήγορος και εορταστικός είτε αργός και κατανυκτικός. Οι ελληνόφωνοι έχουν παραμύθια, μύθους, ιστορίες, μοιρολόγια, αφηγήματα σαν γνήσιοι Έλληνες, αλλά διακρίνονται ιδιαίτερα στο τραγούδι. Είναι φιλόξενοι, υπερήφανοι, ευγενικοί και η καλλιτεχνία τους είναι έμφυτη. Το κυρίαρχο στοιχείο, το οποίο τους συνδέει όλους, είναι ο δεσμός με την οικογένεια, ο σεβασμός στα μέλη της και ειδικά στους γεροντότερους.
Ο έρωτας και η κτητικότητα, η οποία τον συνοδεύει, συνδέει τους ανθρώπους για όλη τη ζωή τους. Και, βέβαια, ενώ τη γυναίκα την χαρακτηρίζει το ενδιαφέρον για την οικογένεια και η καλοσύνη, τον άντρα τον χαρακτηρίζει περισσότερο από όλα η τιμή. Τα μικρά παιδιά άρχισαν τα τελευταία χρόνια να συναντιούνται και να μιλούν μόνο το ιδίωμα τους ή να τραγουδούν τα παλαιά τραγούδια. Παράλληλα, οι γεροντότεροι συνηθίζουν να συγκεντρώνονται και να τραγουδούν τραγούδια του θερισμού ή του τρύγου για να μην τα ξεχάσουν. Κάπως έτσι σώθηκαν από τους νεώτερους και τα μουσικά παραδοσιακά όργανα της περιοχής, ορισμένα από τα οποία είναι όμοια με εκείνα της κυρίως Ελλάδας (π.χ. η λύρα τους, εκείνη του Ολύμπου στην Κάρπαθο της Δωδεκανήσου).
Επίλογος
Οι γλωσσικές μειονότητες στην Ευρώπη έχουν καταμετρηθεί και είναι περίπου 60. Συνήθως βρίσκονται κοντά στα σύνορα κρατών. Οι γκρεκάνοι της Κάτω Ιταλίας αποτελούν ένα σπάνιο παράδειγμα επιβίωσης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Είναι Ιταλοί πολίτες, οι οποίοι αγωνίζονται να διατηρήσουν τις ρίζες τους με την αρχαία Ελλάδα και τον Ελληνισμό, συνδέοντας πολιτισμικά τις δύο χώρες.
Από μια ιδιοτροπία της ιστορίας και της γεωγραφίας στην καρδιά της πάλαι ποτέ Μεγάλης Ελλάδας απέμειναν δύο ελληνόφωνες νησίδες. Μοναδικός θησαυρός τους είναι η γλώσσα τους. Αν χάσουν την ιδιαίτερη αυτή διάλεκτο και αρχίσουν να ομιλούν τη νεοελληνική θα αποτελέσουν ένα τουριστικό αξιοθέατο στην Κάτω Ιταλία, χωρίς ρίζες, ιστορία, παρελθόν και μέλλον. Η ύπαρξη, όμως, των ελληνόφωνων χωριών δεν είναι ένας μύθος για τουριστική εκμετάλλευση.
Αλλά οι τοπικοί παράγοντες και οι ελληνόφωνοι δεν είναι απαισιόδοξοι. Η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών δεν σημαίνει για τους ίδιους ότι η γλώσσα και η συνείδηση τους πεθαίνουν, εφόσον όλο και περισσότεροι νέοι δείχνουν ενδιαφέρον για τη γλώσσα των προγόνων τους.
Για μας οι περιοχές αυτές δεν αποτελούν απλώς μια ανάμνηση, ένα απέραντο μουσείο, γιατί μουσείο είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου ενός πολιτισμού. Ας ελπίσουμε ότι η κατάσταση στα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας θα καταστεί αναστρέψιμη, ότι θα καταφέρουν για μια ακόμη φορά να διασώσουν την παραδοσιακή τους διάλεκτο και την Ορθόδοξη παρουσία εκεί και ότι θα παραμείνουν κατά τον 21ο αιώνα ζωντανά μνημεία του σπουδαίου ιστορικού τους παρελθόντος και μοναδικές στον κόσμο οάσεις αρχαιοελληνικών γλωσσικών επιβιώσεων.


 Γιάννης Νιάνιος



Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...