olympios: 06/18/11

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Οι ιππείς της πύλου - Καραϊσκάκης (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

Πηγή
http://vasilisp.com/html/index.php?option=com_content&view=article&id=419:2011-03-08-08-26-31&catid=29:vasilis-
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Λετε να έχουν δίκαιο οι ...."τρελο" -''γιατροί'' της τηλεόρασης;;;;;

Καρκίνος: Φλέβα Χρυσού για τις Φαρμακοβιομηχανίες

Της Αλίκης Στεφάνου

«….Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω. Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη.»

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από τον όρκο που Ιπποκράτη ο οποίος παραβιάζεται ασυστόλως εν ονόματι του κέρδους.

Διότι, πως να το κάνουμε, καλοί οι όρκοι αλλά και το χρήμα έχει τη χάρη του.

Αυτό φυσικά, το ξέρουν πολύ καλά οι φαρμακευτικές και το χρησιμοποιούν για να πουλήσουν δηλητήρια με τη βοήθεια των «υπηρετών του Ιπποκράτη», που συνήθως ξεχνάνε ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής τους και ζούνε τις ζωές τους μέσα από τον θάνατο άλλων ανθρώπων.

Πρόκειται για ένα «ειδύλλιο» που ξεκινά από πολύ νωρίς, όταν οι γιατροί είναι ακόμη φοιτητές και συνεχίζεται μέχρι το τέλος της καριέρας τους. Απ’ τα 11 δις δολάρια που ξοδεύονται κάθε χρόνο για την προώθηση των προϊόντων τους τα 5,5 δις δίδονται ως παροχές στους γιατρούς μέσω των ιατρικών επισκεπτών. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο ένα ποσό της τάξεως των 8.000 με 13.000 ευρώ ξοδεύεται ετησίως για κάθε γιατρό σε κάθε χώρα του κόσμου! Μιλάμε δηλαδή, για μία παράνομη μισθοδοσία που γίνεται απ’ τις Φαρμακοβιομηχανίες και δικαιολογείται ως απλή δωρεά. Φυσικά και οι απαιτήσεις των Φαρμακοβιομηχανιών ζητούν δικαίωση απ’ τις πωλήσεις σε χημικά φάρμακα και άλλα συναφή.

Τα ετήσια κέρδη των φαρμακευτικών ανέρχονται σε πολλά τρισεκατομμύρια δολάρια.

Είναι ότι πιο κερδοφόρο υπάρχει στον κλάδο του εμπορίου με τη διαφορά – σε σύγκριση με άλλα είδη – οτι, είναι νόμιμα και απολύτως απαραίτητα για τη δημόσια υγεία, έχοντας φυσικά τις ευχές των αναρμόδιων «αρμοδίων» που τους παρέχουν άδεια κυκλοφορίας των «αγαθών» που παρασκευάζουν.

Και στην τελική, δεν έγινε και τίποτε αν το όλο σύστημα βασίζεται στο:

«Ο θάνατός σου, η ζωή μου»…

Είναι προφανές οτι για να επιβιώσουν οι φαρμακευτικές καθώς και οι παρατρεχάμενοι αυτών (βλ. Γιατροί), πρέπει συνεχώς να υπάρχουν άρρωστοι άνθρωποι.

Έτσι λοιπόν, μέσα από ένα καλά στημένο σύστημα, έχουν καταφέρει να κρατάνε ομήρους, δισεκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι στηρίζουν όλες τις ελπίδες επιβίωσής τους στους «μεσσίες» που θα τους δώσουν το σωστό γιατρικό.

Ο Θάνατός σου, η Ζωή Μου..

Είναι γνωστό πως, όλα μα όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό.

Κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από παρενέργειες φαρμάκων τα οποία οι γιατροί τους συνταγογραφούν για να αντιμετωπίσουν κάποια πάθηση που έχουν.

Το πιο τραγικό στατιστικό στοιχείο όμως, είναι η παγκόσμια θνησιμότητα από τις χημειοθεραπείες που χορηγούνται σε καρκινοπαθείς.

Εδώ, το νούμερο είναι σοκαριστικό: την τελευταία εικοσαετία σε όλο τον κόσμο, 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν οδηγηθεί στο θάνατο από τη χημειοθεραπεία…

Σύμφωνα με τον Δρ Χάμερ, ο οποίος φυλακίστηκε επειδή πήγε κόντρα στο ιατρικό κατεστημένο με την ανακάλυψη της θεραπείας κατά του καρκίνου:

Η χημειοθεραπεία είναι μια απάτη, είναι απλά μια δηλητηρίαση με σκοπό την εξόντωση των ασθενών. Κανένας γιατρός δεν την παίρνει για τον εαυτό του ή την οικογένεια του και κανένας Εβραίος στον κόσμο δεν…… κάνει ποτέ χημειοθεραπεία. Η θνησιμότητα της χημειοθεραπείας, σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας Καρκίνου της Χαϊδελβέργης, ανέρχεται στο 98%!!!

Φυσικά, οι φαρμακοβιομηχανίες σε συνεργασία πάντα με τους γιατρούς, έχουν φροντίσει να δώσουν στη δημοσιότητα διαφορετικά στοιχεία ως προς την «επιτυχία» της χημειοθεραπείας, συμπεριλαμβάνοντας στα δεδομένα τους, την πενταετή επιβίωση των ασθενών μετά τη χορήγηση χημειοθεραπείας.

Το γεγονός φυσικά οτι, μόλις περάσουν 5 χρόνια, οι καρκινοπαθείς που έχουν υποβληθεί σε χημειοθεραπείες πεθαίνουν, δεν το συζητούν καν…

Η ανακοίνωση επιμένει να δηλώνει με υπερηφάνια την επιτυχία της χημειοθεραπείας.

Η Άλλη Όψη

«Αν τηρώ τον όρκο αυτό και δεν τον παραβώ, ας χαίρω πάντοτε υπολήψεως ανάμεσα στους ανθρώπους για τη ζωή και για την τέχνη μου. Αν όμως τον παραβώ και επιορκήσω, ας πάθω τα αντίθετα…»

Ευτυχώς για την ανθρωπότητα, υπάρχει και η μερίδα γιατρών που τιμάνε τον όρκο τους.

Εννοείται φυσικά πως η ζωή τους δεν είναι εύκολη διότι είναι υποχρεωμένοι να παλεύουν καθημερινά με το κατεστημένο ιατρικό σύστημα, το οποίο προκειμένου να απαλλαγεί από την παρουσία τους, η οποία απειλεί να γκρεμίσει τους «ναούς της ακολασίας» τους οποίους έχουν χτίσει με θεμέλια τα εκατομμύρια πτώματα των ανθρώπων που σκότωσαν, είτε τους γελοιοποιούν, είτε τους χαρακτηρίζουν τρελούς, είτε τους εξαφανίζουν…

Η FDA δεν αφήνει τις εταιρείες να πωλούν προϊόντα με ιατρικές ιδιότητες, εκτός εάν έχουν πρώτα δοκιμαστεί με πολύ μεγάλο κόστος ώστε να εγκριθούν ως φάρμακα. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα..

Διττανθρακική Σόδα

Σε ένα φυλλάδιο του 1924 που δημοσιεύθηκε από την Arm & Hammer Soda Company, η εταιρία ξεκινά λέγοντας: «Η αποδεδειγμένη αξία της Arm & Hammer Διττανθρακικής Σόδας ως θεραπευτικού παράγοντα φαίνεται από τα ακόλουθα στοιχεία μιας εξέχουσας προσωπικότητας της ιατρικής που ονομάζεται Δρ Volney S . Cheney, σε επιστολή του προς την Εταιρία Church & Dwight:

«Το 1918 και 1919, ενώ καταπολεμούσα την γρίπη με τις Αμερικανικές Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, περιήλθε σε γνώση μου ότι σπανίως κάποιος που είχε αλκαλοποιηθεί με ανθρακικό νάτριο κολλούσε την νόσο, καθώς και ότι όσοι κολλούσαν αλλά έκαναν γρήγορα αλκαλοποίηση είχαν ήπια συμπτώματα.»

Το 1925 οι συνιστώμενες δόσεις από την Εταιρεία Arm and Hammer για τα κρυολογήματα και την γρίπη ήταν:

Κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας έξι φορές από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό, κάθε περίπου δύο ώρες.
Κατά την διάρκεια της δεύτερης ημέρας τέσσερις φορές από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό, με την ίδια συχνότητα
Κατά την τρίτη ημέρα από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό πρωί και βράδυ.
Στην συνέχεια μισό κουταλάκι σόδα με ένα ποτήρι δροσερό νερό κάθε πρωί μέχρι την αποθεραπεία.

Η μαγειρική σόδα προέρχεται από ένα φυσικό ορυκτό και είναι ένα από τα ασφαλέστερα και πιο χρήσιμα προϊόντα.

Ο δρ Tullio Simonici και ο Mark Sircus συμβουλεύουν την χρήση μαγειρικής σόδας, ακόμη και για την πιο σοβαρή από τις ασθένειες του: τον καρκίνο!

Δυστυχώς, παρ’ όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η μαγειρική σόδα πράγματι έχει τεράστιες δυνατότητες, όπως η αποτελεσματική και μη τοξική θεραπεία του καρκίνου, η συμβατική ιατρική αρνείται να το δεχθεί, αφού η μαγειρική σόδα δεν θα δώσει ποτέ τεράστια κέρδη για τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Ακόμη χειρότερα, προσπαθούν να δυσφημίσουν ή να καταστρέψουν εντελώς εκείνους που τολμούν να προβάλλουν φθηνές επιλογές θεραπείας όπως η μαγειρική σόδα.

Μην έχετε καμιά αμφιβολία για αυτό: η θεραπεία του καρκίνου είναι το «μπιφτέκι», και για όλες τις περιπτώσεις φαρμάκων θεραπείας φαίνεται να υπάρχει κάπου ένας άγραφος νόμος ότι το φάρμακο θα μελετηθεί και να γίνει δεκτό εφόσον υπάρχει πιθανότητα για μεγάλα κέρδη.

Ο δρ Simoncini, ο οποίος είναι ογκολόγος (ειδικός στον καρκίνο), απομακρύνθηκε από την ιατρική κοινότητα, όταν αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει συμβατικές μεθόδους θεραπείας του καρκίνου και αντί του όξινου ανθρακικού νατρίου.

Αυτό, παρά το γεγονός ότι είναι σε θέση να αποδείξει ότι το 99% του καρκίνου του μαστού και της ουροδόχου κύστης μπορεί να θεραπευθεί σε μόλις έξι ημέρες, χωρίς την χρήση χειρουργικής επέμβασης, χημειοθεραπείας ή ακτινοβολίας, χρησιμοποιώντας απλά μια τοπική συσκευή διείσδυσης (όπως καθετήρα) για να βάλει το διττανθρακικό νάτριο άμεσα με την μολυσμένη περιοχή στον ιστό του μαστού ή στην ουροδόχο κύστη σας!

Στο βιβλίο του «Κερδίζοντας τον πόλεμο με τον Καρκίνο», ο δρ Sircus γράφει:

«Το όξινο ανθρακικό νάτριο είναι η γρηγορότερη μέθοδος για να την επιστροφή της αλκαλικότητας του σώματος σε κανονικά επίπεδα. Το όξινο ανθρακικό είναι ανόργανο, πολύ αλκαλικό και όπως και άλλες ορυκτές ουσίες, στηρίζει έναν μεγάλο αριθμό βιολογικών λειτουργιών.

Το όξινο ανθρακικό νάτριο συμβαίνει να είναι ένα από τα πιο χρήσιμα φάρμακά μας επειδή η αλκαλική φυσιολογία είναι θεμελιώδους σημασίας για την ζωή και την υγεία».

Πολλές χημειοθεραπείες πράγματι περιλαμβάνουν σόδα για την προστασία των νεφρών του ασθενούς, την καρδιά και του νευρικού συστήματος. Έχει ειπωθεί ότι η χημειοθεραπεία χωρίς την ταυτόχρονη χορήγηση σόδας θα μπορούσε ενδεχομένως να σας σκοτώσει επί τόπου.

Θα μπορούσε, λόγω της ανάμειξης δηλητηρίων με μαγειρική σόδα, οι βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν να είναι αποτέλεσμα της μαγειρικής σόδας και όχι των τοξικών δηλητηρίων; Ο δρ Sircus πιστεύει ότι θα μπορούσε.

«Δεν υπάρχουν μελέτες που να χωρίζουν τις επιπτώσεις της σόδας από τα τοξικά φάρμακα της χημειοθεραπείας και ούτε θα υπάρξουν ποτέ», λέει.

Υπεροξείδιο του Υδρογόνου (H2O2) – Η απαγορευμένη πανάκεια

Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά 70%-80% από νερό, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου (89%) είναι οξυγόνο. Σχεδόν όλη η βιολογική ενέργεια του ανθρώπου πηγάζει από αυτό το δομικό στοιχείο, χάρη στο οποίο ο οργανισμός παραμένει ζωντανός και σε καλή κατάσταση. Και απόδειξη είναι το ότι ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει εβδομάδες χωρίς φαγητό, αρκετές μέρες χωρίς νερό, αλλά μόνο λίγα λεπτά χωρίς οξυγόνο.

Ο θεμελιώδης ρόλος του για τη διατήρηση της ζωής οδήγησε πολλούς επιστήμονες να μελετήσουν το ίδιο το οξυγόνο, καθώς και τη σχέση που μπορεί να έχει η έλλειψη του με την εμφάνιση ασθενειών, αλλά και την πιθανή αξιοποίηση του για την ανάκτηση της υγείας.

Το γενικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από το σύνολο των μελετών είναι ότι η πρωταρχική αιτία των περισσότερων ασθενειών συνδέεται -σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- με την ανεπαρκή παρουσία του, κυρίως σε κυτταρικό επίπεδο, και ότι η ενίσχυση του οργανισμού με επιπλέον οξυγόνο δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την πρόληψη ή καταπολέμηση της παθογένειας (Madison Cavanaugh, The one-minute cure: The secret to healing virtually all diseases).

Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις για τη δύναμη του οξυγόνου στη θεραπευτική διαδικασία πραγματοποιήθηκε το 1931.

Ο δρ. Otto Warburg κέρδισε το βραβείο Νόμπελ στη Φυσιολογία και Ιατρική, όταν απέδειξε ότι, οι ιοί δεν μπορούν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν σε περιβάλλοντα πλούσια σε οξυγόνο, επειδή είναι αναεροβικοί.

Επιπλέον, ο Warburg μέσω των πειραμάτων του διαπίστωσε ότι η αφαίρεση οξυγόνου από το κύτταρο κατά 35%, το μετατρέπει σε καρκινικό.

Υποστήριξε ότι, η βασική αιτία του καρκίνου είναι η ανεπαρκής οξυγόνωση των κυττάρων και ότι, αν αντιστρέψουμε αυτό το δεδομένο, ο καρκίνος θα μπορούσε να νικηθεί (Otto Warburg, The prime cause and prevention of cancer, 30/6/1966).

Μετέπειτα μελέτες του ίδιου του Warburg και άλλων επιστημόνων συμπέραναν ότι, σχεδόν όλες οι τοξίνες και τα βακτήρια εξουδετερώνονται σε περιβάλλοντα πλούσια σε οξυγόνο (Otto Warburg, The prime cause and prevention of cancer).. Κάποιες από τις θεραπείες που αναπτύχθηκαν με κεντρικό γνώμονα την παραπάνω διαπίστωση ονομάστηκαν «οξειδωτικές» γιατί, από τη μια, προκαλούν οξείδωση των προσβεβλημένων από βλαβερούς μικροοργανισμούς κυττάρων και, από την άλλη, θωρακίζουν τα υγιή κύτταρα οξυγονώνοντας τα.

Το υπεροξείδιο του υδρογόνου (Η2O2) συγκαταλέγεται σε αυτές και, μαζί με το όζον (Ο2), συνιστούν τις βιο-οξειδωτικές θεραπείες. Ο μηχανισμός δράσης τους είναι παρόμοιος: όταν διαλύονται μέσα στο σώμα, απελευθερώνουν το επιπλέον άτομο οξυγόνου που εμπεριέχεται στη μοριακή τους σύνθεση, δημιουργώντας ένα καλά οξυγονωμένο περιβάλλον που έχει διπλή αποστολή: την πρόληψη και τη θεραπεία.

Ωστόσο, η ιατρική και φαρμακευτική βιομηχανία επιμένουν να μην εκμεταλλεύονται αυτές τις θεραπευτικές λύσεις – προφανώς επειδή δεν τους δίνεται κανένα οικονομικό κίνητρο. Τόσο το όζον όσο και το υπεροξείδιο του υδρογόνου είναι ουσίες που δεν μπορούν να πατενταριστούν και το κόστος παρασκευής τους είναι εξαιρετικά χαμηλό.

Επιπλέον, αν η θεραπευτική δράση τους αφορά όντως στο σύνολο των ασθενειών, τις μετατρέπει σε απειλή για την καθιερωμένη βιομηχανία ακριβών συμπτωματικών φαρμάκων και πολυδάπανων ιατρικών πρακτικών. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που το σύστημα δεν χρηματοδοτεί και επίσημες έρευνες που θα αποδείκνυαν την αξία τους (Madison Cavanaugh, The one-minute cure: The secret to healing virtually all diseases).

Πρωτοπόρος στην εκμετάλλευση αυτής της θεραπείας, της οποίας θεωρείται και πατέρας, υπήρξε ο δρ. Richard Willhelm. Κατά τη δεκαετία του 1940, ίδρυσε, τον οργανισμό Επιμορφωτικού Ενδιαφέροντος για το Υπεροξείδιο του Υδρογόνου (ECHO) θέλοντας να διαδώσει τα θεραπευτικά οφέλη του. Ο ίδιος το χρησιμοποίησε σε ασθενείς, βλέποντας πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε δερματικά προβλήματα, πολιομυελίτιδα και διανοητικές ανωμαλίες που προκύπτουν από βακτηριακές μολύνσεις.

Προτού το ανακαλύψει ο Willhelm, ο βρετανός γιατρός Τ. Η. Oliver το είχε χορηγήσει πρώτος με ενδοφλέβιες ενέσεις σε 25 ασθενείς που έπασχαν από πνευμονία. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό: το ποσοστό θνησιμότητας από την ασθένεια έπεσε από το 80% στο 48% και η ενδοφλέβια έγχυση υπεροξειδίου του υδρογόνου έγινε το μυστικό όπλο αντιμετώπισης της επιδημίας πνευμονίας που ξέσπασε λίγο μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1950, ο δρ. Reginald Holman διεξήγαγε πειράματα, στα οποία χορηγούσε υπεροξείδιο του υδρογόνου 0,45%, διαλυμένο στο νερό, το οποίο στη συνέχεια έπιναν ποντίκια με καρκινικούς όγκους. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του, οι όγκοι εξαφανίστηκαν τελείως εντός ενός διαστήματος μεταξύ 15 και 60 ημερών (Madison Cavanaugh, The one-minute cure: The secret to healing virtually all diseases).

Πρόκειται για ελάχιστες περιπτώσεις της άγνωστης ιστορίας της θεραπευτικής δύναμης της ουσίας, οι οποίες αναφέρονται στο βιβλίο της Madison Cavanaugh The one-minute cure: The secret to healing virtually all diseases (Η θεραπεία του ενός λεπτού: το μυστικό για να γιατρέψεις σχεδόν όλες τις ασθένειες). Στο ίδιο βιβλίο έχουν συγκεντρωθεί και οι γνώμες ειδικών επιστημόνων που υποστηρίζουν τις εκπληκτικές ιδιότητες του υπεροξειδίου του υδρογόνου και γενικότερα των βιο-οξειδωτικών θεραπειών σε όλο το φάομα των ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης, και της τριπλής μάστιγας: AIDS, καρκίνος και καρδιακά προβλήματα.

Το 1993, ο Αμερικανός ερευνητής δρ. Charles H. Farr προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ στην Ιατρική, για την εργασία του σχετικά με την ευεργετική δράση του Υπεροξειδίου του Υδρογόνου στην καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Συμφωνά με την έρευνα του, τα κοκκιοκύτταρα (είδος λευκών αιμοσφαιρίων) παράγουν την ουσία που αμύνεται εναντίον βακτηρίων, παρασίτων και ζυμομυκήτων που προσβάλουν τον οργανισμό, ρυθμίζει τις ορμόνες και το σάκχαρο του αίματος, και αποτελεί απολυμαντικό, αντισηπτικό και οξειδωτικό παράγοντα (C. Η. Farr, The therapeutic use of H2O2, Townsend letter for Doctors, 1987).

Ο δρ. David G. Williams, ένας από τους κορυφαίους επι στήμονες φυσικών θεραπειών, αναφέρει:

« Ο αρχικός σκεπτικισμός μου για τη θεραπευτική λήψη υπεροξειδίου του υδρογόνου με οδήγησε σε ενδελεχή έρευνα, κλινική εργασία και πειραματισμό. Καταλαβαίνω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων πιθανότατα δεν θα πειστεί ποτέ, ωστόσο εγώ είμαι πεπεισμένος ότι το H2O2 είναι ασφαλές, διαθέσιμο και με εξωφρενικά μικρό κόστος. Αλλά το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι λειτουργεί!»

(David G. Williams, The many benefits of hydrogen peroxide, 17/7/2003)

Ο παθολόγος William C. Douglas προσθέτει ότι:

η ουσία «μπορεί να χορηγηθεί σχεδόν σε κάθε παθολογική περίπτωση, συχνά με εξαιρετικά αποτελέσματα»

(William C. Douglas, MD, Hydrogen Peroxide: Medical Miracle, Second opinion publishing, 1996).

Κάνναβις

Ομάδα Αμερικανών ειδικών σε άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Molecular Cancer Therapeutics υποστηρίζει οτι, συστατικό της Ινδικής Κάνναβης μπορεί να εμποδίσει τον καρκίνο του μαστού να δώσει μεταστάσεις σε άλλα σημεία του σώματος. Ερευνητική ομάδα από το Ιατρικό Ερευνητικό Ινστιτούτου της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον δρ Σον Μακ Aλιστερ, ευελπιστούν ότι η κανναβιδιόλη (cannabidiol ή CBD), μπορεί να είναι μια μη τοξική εναλλακτική λύση στη χημειοθεραπεία.

Σε αντίθεση με την ινδική κάνναβη, η κανναβιδιόλη δεν έχει ψυχο-ενεργές ιδιότητες, επομένως η χρήση της δεν παραβαίνει τους νόμους. Σπεύδουν, πάντως, να διευκρινίσουν ότι σε καμιά περίπτωση δεν συστήνουν τη χρήση ινδικής κάνναβης σε άτομα που πάσχουν από καρκίνο του μαστού. Προσθέτουν, επίσης, ότι είναι απίθανο οι αποτελεσματικές συγκεντρώσεις της κανναβιδιόλης στον οργανισμό να επιτυγχάνονται διά του καπνίσματος ινδικής κάνναβης. Η κανναβιδιόλη δρα μπλοκάροντας τη δραστηριότητα του γονιδίου Id-1, το οποίο πιστεύεται ότι ευθύνεται για την επιθετική εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων μακριά από το αρχικό σημείο του όγκου. Προηγούμενη μελέτη για την κανναβιδιόλη είχε δείξει ότι μπορεί να μπλοκάρει τους επιθετικούς καρκίνους του εγκεφάλου. Η παρούσα μελέτη δείχνει ότι έχει παρόμοια επίδραση και στα καρκινικά κύτταρα του μαστού, σε εργαστηριακό περιβάλλον.

Η κανναβιδιόλη, λοιπόν, προσφέρει ελπίδα μη τοξικής θεραπείας που θα μπορεί να επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα, αλλά χωρίς τις επώδυνες παρενέργειες. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ήδη αρκετά αντικαρκινικά φάρμακα με φυτικά συστατικά είναι διαθέσιμα, όπως η χημική ουσία vincristine που εξάγεται από ένα είδος λουλουδιού που ονομάζεται Μυρτιά της Μαδαγασκάρης και χορηγείται στην αντιμετώπιση των καρκίνων του μαστού και των πνευμόνων.

Σε ολόκληρο τον κόσμο περισσότερες από 400.000 γυναίκες πεθαίνουν από καρκίνο του μαστού το χρόνο, ενώ εκτιμάται ότι ποσοστό 8% με 9% των γυναικών θα αναπτύξουν καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αν ο καρκίνος διαγνωσθεί αρκετά γρήγορα, πριν επεκταθεί πέραν του μαστού, το πενταετές ποσοστό επιβίωσης των γυναικών με καρκίνο του μαστού ξεπερνά το 95%. Παρ’ όλες όμως τις προόδους στη διάγνωση και τη θεραπεία, ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την κύρια αιτία θανάτων σχετιζόμενων με τον καρκίνο στις γυναίκες, και την υπ’ αριθμό τρία αιτία θανάτου συνολικά στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μετά την αρχική θεραπεία, περίπου 50% των ασθενών αναπτύσσουν μεταστατικό (προχωρημένο) καρκίνο του μαστού (MBC). Μετά την αρχική διάγνωση μεταστατικού καρκίνου του μαστού, ο διάμεσος χρόνος επιβίωσης αυτών των ασθενών είναι 18 έως 30 μήνες….

Δείτε το βίντεο με τη μαρτυρία ασθενούς που έπασχε από καρκίνο του δέρματος και θεραπεύτηκε με κανναβιδιόλη.

http://www.forbiddenknowledgetv.com/page/932.html

Φύλλα Ελιάς

Η αντιμετώπιση του καρκίνου με εκχύλισμα από φύλλα ελιάς δεν είναικάτι πρωτοφανές. Έχει προϊστορία!

Ο ιατρός Δημήτρης Λαμπρόπουλος από την Πάτρα, ήδη από το 1960, είχε πειραματιστεί και είχε πολλές επιτυχίες, με καρκινοπαθείς που είχαν εξαντλήσει κάθε ελπίδα, με τις συμβατικές θεραπευτικές μεθόδους.

Ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά θεραπευμένων είχε όταν οι ασθενείς έπιναν τον χυμό από φύλλα ελιάς ενώ βρίσκονταν σε κάποιο από τα αρχικά στάδια της νόσου!

Γνωστοποίησε τα συμπεράσματά του στις αρμόδιες ελληνικές αρχές, από έρευνες που ο ίδιος είχε κάνει σε πειραματόζωα, Τα στοιχεία των πειραμάτων του τα είχε στείλει και στο αντικαρκινικό ινστιτούτο τού Μέριλαντ ΗΠΑ. Από το τελευταίο πήρε την απάντηση ότι πράγματι η μέθοδος με τα φύλλα της ελιάς ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, και συντελεί στην θεραπεία της λευχαιμίας!

Όμως ποτέ δεν επιχορηγήθηκε μια μεγαλύτερη και πληρέστερη έρευνα, ώστε να γίνει επαλήθευση ή μή των συμπερασμάτων του με επανάληψη των πειραμάτων του. ( γιατί άραγε? )

Η αναλογία που πρότεινε και ο κ. Λαμπρόπουλος, ήταν 1 «πατημένο» ποτήρι με φύλλα ελιάς και 2 ποτήρια νερό σε μπλέντερ-με λεπίδια που κόβουν-. Αρχίζει το άλεσμα με λίγο νερό πρώτα, επι 3 λεπτά, και σταδιακά προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό και ξανάλεθουμε. Σύμφωνα με την πρακτική του κ Λαμπρόπουλου, πρέπει να λαμβάνεται 1 μικρό ποτήρι (κρασίου) εκχυλίσματος από φύλλα ελιάς που παρασκευάσατε, 3 φορές την μέρα (πρωί-μεσημέρι-βράδυ), καθημερινά και χωρίς διακοπή, πριν ή μετά το φαγητό για τέσσερις μήνες το λιγότερο.

Το παρασκεύασμα είναι πικρό, και γι’αυτό αν δεν μπορείτε να το πίνετε σκέτο, τότε ανακατέψτε το με χυμό από άλλα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, όπως είναι το πορτοκάλι, ακτινίδιο, μάνγκο, ακόμα και μπανάνα, καρότο, ροδάκινα, μήλα, λαχανικά, και φυτό κρόκο Κοζάνης (αλλά όχι απαραίτητα) για να είναι πιο εύγεστο και ευεργετικό το ρόφημα.

Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που πρέπει να συνδυάζεται με αυτή όπως και με όλες τις θεραπείες κατά του καρκίνου, είναι η σωστή διατροφή η οποία πρέπει να περιέχει, πολλά λαχανικά και φρούτα και καθόλου κρέας και ζάχαρη.

Βιταμίνη C

Τα επίσημα στοιχεία της ιατρικής κοινότητας, κινούνται ακόμη σε πειραματικό επίπεδο αν και πριν από 30 χρόνια, το ενδιαφέρον για τις αντικαρκινικές ιδιότητες της βιταμίνης c, ήταν στο αποκορύφωμά του.

Ωστόσο κάποιες «καλά σχεδιασμένες» έρευνες το 1985 έδειξαν οτι οι ασθενείς με καρκίνο που λάμβαναν δόσεις βιταμίνης c, δεν είχαν κανένα όφελος… ( τυχαίο?δε νομίζω…).

Ευτυχώς, επιστήμονες «εκτός συστήματος» συνέχισαν τις έρευνες οι οποίες απέδειξαν οτι, οι υψηλές δόσεις βιταμίνης c έχουν σημαντικές δράσεις καταστολής και καταστροφής των καρκινικών κυττάρων,ενώ ταυτόχρονα αφήνουν ανεπηρέαστα τα κανονικά κύτταρα.

Οι γιατροί ισχυρίζονται οτι, χορήγηση πολύ υψηλών δόσεων βιταμίνης c ενδοφλεβίως, θεραπεύουν τον καρκίνο άμεσα με μοναδικές παρενέργειες κατά τη διάρκεια της θεραπείας, την δίψα και ελαφρυά ζάλη.

Για τις θεραπείες κατά του καρκίνου, των γιατρών Ryke Geerd Hamer και Wilhelm Reich, έχουμε ήδη αναφέρει στο miastala οπότε προχωράμε με κάποιες άλλες.

Βερίκοκο ή αλλιώς Β17

Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος.

Πρόκειται για την φυλή των Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και ισχυρίζεται οτι είναι …σπορά..των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Το φαινόμενο αυτό της μακροβιότητος.. δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες όλου του κόσμου, αλλά κυρίως των αμερικανών..

Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα.

Με έκπληξη οι ερευνητές, διεπίστωσαν, ότι οι Χούνζα έτρωγαν πολύ απλά φαγητά, αλλά και πολλά βερίκοκα, μαζί με τα κουκούτσια τους ..( εννοείται την ψίχα απ το κουκούτσι..)

Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση.

Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει.

Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας, και του είπανε οτι: Πέταγε το καλύτερο.

Ο βιοχημικός Ernst Krebs ανεκάλυψε μέσα στα βερίκοκα, μιαν ουσία που ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17.

Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (που είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, πειραματίσθηκε με ποντικούς, χρησιμοποιώντας λεατρίλη..

Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε.

Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα.

Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα.

Τι θα κέρδιζαν αυτοί με την αντικαρκινική αυτή ουσία προσβάσιμη στον καθένα?

Απλά τίποτα, ίσως λίγη δόξα…

Άλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του Μεμόριαλ ήταν όλοι στο..μισθολόγιο ..φαρμακευτικών εταιρειών..

Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και…. να αποδείξει πως.. ήταν λάθος.

Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν. Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν.

Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα.

Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε! Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες.

Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε την απάτη.

Χυμός Λεμονιού

Η πηγή αυτής της πληροφορίας είναι εντυπωσιακή: προέρχεται από μία εκ των μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιρειών στον κόσμο που διαβεβαιώνει ότι μετά από 20 χρόνια εργαστηριακών μελετών, που πραγματοποιήθηκαν από το 1970 και μετά:

Ο Χυμός του Λεμονιού είναι 10.000 φορές ισχυρότερος από τη Χημειοθεραπεία και σκοτώνει 12 ειδών Καρκινογόνα Κύτταρα.

Τα εξαχθέντα συμπεράσματα ήταν: καταστρέφει τα καρκινογόνα κύτταρα 12 τύπων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένων, του εντέρου κόλον, του στήθους, του προστάτη, των πνευμόνων και του παγκρέατος. τα χημικά συστατικά του δένδρου κατέδειξαν ότι δρα 10.000 καλύτερα στην επιβράδυνση ανάπτυξης των καρκινογόνων κυττάρων από το φαρμακευτικό προϊόν adriamycin, ένα χημειοθεραπευτικό φαρμακευτικό προϊόν, που χρησιμοποιείται συνήθως στον κόσμο όλο.

Το πλέον εντυπωσιακό της θεραπείας είναι ότι με τον εξαγόμενο χυμό λεμονιού καταστρέφονται μόνον τα καρκινογόνα κύτταρα και δεν επιδρά στα υγιή. Το κείμενο κυκλοφόρησε από το Ινστιτούτο των Επιστήμων Υγείας, llc 819n, Charles Street, Βαλτιμόρη, MD 1201.

Σελήνιο

Ο καθηγητής παθολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Σ. Καραγιαννόπουλος βασιζόμενος σε πλήθος μελετών, αναφέρει πως το σελήνιο – είναι ένα ιχνοστοιχείο όπως ο σίδηρος – είναι αντικαρκινικό.

Έχετε μήπως δει κανένα γιατρό να το χορηγεί στους ασθενείς του; Πείτε το μου για να σας πω μπράβο.

Η Κίνα πραγματοποίησε μελέτη σε 300.000 άτομα μαζί με το Πανεπιστήμιο Cornel των ΗΠΑ σχετικά με το σελήνιο επί 10 έτη. Είδατε τη μελέτη δημοσιευμένη πουθενά; Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.

Το σελήνιο προλαβαίνει τον καρκίνο και βοηθάει τη θεραπεία του στο αρχικό στάδιο μαζί με βιταμίνη Ε.

Η μελέτη του καθηγητή Μιχελάκη που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Cancer Cell θα ανοίξει το δρόμο προς χρησιμοποίησή του ή θα θαφτεί και αυτό προς δόξα της χημειοθεραπείας…

Ένας καρκινοπαθής μπορεί να ζήσει περισσότερο και καλύτερα, αν δεν κάνει θεραπεία.

Αυτό είναι το συμπέρασμα του καθηγητή της ιατρικής Χάρτιν Τζόουνς και άλλες τρεις μελέτες ερευνητών υποστηρίζουν αυτή τη θέση η οποία δεν έχει αντικρουσθεί ΠΟΤΕ. Ο Τζόουνς δήλωσε σε συνέδριο της Αμερικανικής αντικαρκινικής εταιρείας ότι οι ασθενείς που δεν υποβάλλονται σε καμιά αγωγή δεν πεθαίνουν νωρίτερα από τους ασθενείς στους οποίους εφαρμόζεται η ορθόδοξη αγωγή. Άλλωστε και στο τεύχος του Lancet της 13ης Απριλίου του 1991 ο Α. Μπρέιβμαν κάνει έκκληση για ένα περιορισμό του όλου χημειοθεραπευτικού τομέα.

Είναι άραγε κομπογιαννίτης ο Watson νομπελίστας -ναι αυτός που ανακάλυψε το DNA – όταν δήλωνε πως