ΟΙ 5 ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

απομαγνητοφωνήσεις

από ομιλίες του Gregg Braden

Ενας άτυπος τρόπος, που ονομάζεται " Καθημερινή Προσευχή". Ένας φίλος που ζούσε στο Σαν Φραντσισκο έλεγε αυτή την προσευχή γυρίζοντας από τη δουλειά του κάθε Παρασκευή : " Θεέ μου, αν φτάσω στο βενζινάδικο πριν μείνω από βενζίνη, δεν θα ξαναφήσω τόση λίγη βενζίνη στο ντεπόζιτο". Αυτή είναι μια άτυπη προσευχή στο Θεό.

Ο 2ος τρόπος προσευχής είναι η "Απαιτητική Προσευχή", όπου απαιτούμε από τις δυνάμεις, τους Αγγέλους, τον Θεό ... "Θεέ μου, διεκδικώ το δικαίωμα να θεραπεύσω και να θεραπευτώ τώρα, στο μέλλον και στο παρελθόν". Αυτή είναι μια απαιτητική προσευχή.

Ο 3ος τρόπος είναι η "Τελετουργική Προσευχή" :" Ο Θεός είναι μεγάλος και καλός".

Ο 4ος τρόπος είναι μια προσευχή χωρίς λόγια, μια "Διαλογιστική Προσευχή", όπου αντιλαμβανόμαστε μια παρουσία γύρω μας, μέσα στη σιωπή. Κάποιοι διαφωνούν για το εάν αυτό είναι ένας τρόπος προσευχής ή όχι, αλλά αυτό θεωρούν οι ερευνητές πως είναι η προσευχή. Κι όσο καλοί κι αν είναι αυτοί οι τρόποι, όσο καλά κι αν περιγράφουν τον τρόπο να προσευχόμαστε, πάντα υπήρχε ένας άλλος τρόπος.

Ένας 5ος τρόπος, που δεν έχει περιγραφεί σε αυτούς τους τύπους, είναι αυτό ακριβώς που μας περιέγραφε αυτός ο Ηγούμενος στο Θιβέτ. Περιέγραφε έναν τύπο προσευχής που είναι βασισμένος στο συναίσθημα.

Είπε :

" Πρέπει να νοιώθουμε σαν να έχει ήδη εισακουστεί η Προσευχή" και "Μέσα σε αυτό το συναίσθημα μιλάμε στις δυνάμεις της Δημιουργίας", επιτρέποντας στον κόσμο να μας ανταποκριθεί, επιτρέποντας σε αυτό το πεδίο, το Κβαντικό Ολόγραμμα, τον Νου του Θεού, να μας ανταποκριθεί, με ό,τι είναι αυτό που νοιώθουμε μέσα στην καρδιά μας.

Έτσι, αντί να προσευχόμαστε νοιώθοντας αδύναμοι σε μια δεδομένη κατάσταση, πχ. "Θεέ μου, σε παρακαλώ, κάνε να έρθει ειρήνη στον κόσμο", αυτό το είδος προσευχής, μας καλεί να νοιώσουμε σαν να συμμετέχουμε ήδη στην ειρήνη (όπως πρότεινε ο Τζων Γουίλερ), ότι είμαστε μέρος αυτού που βλέπουμε και καθώς νοιώθουμε την Ειρήνη στον κόσμο μας, ή την θεραπεία των αγαπημένων μας, .... στην ουσία ενδυναμώνουμε αυτό το πεδίο, ώστε να μας το αντικατοπτρίσει αυτό, με τρόπο ώστε να έρθουν αυτές οι αλλαγές στη ζωή μας, στον κόσμο μας. Αυτό ακριβώς μας έλεγε ο Ηγούμενος του μοναστηριού στο Θιβέτ.

Στις αρχές του 1990 είχα την ευκαιρία να δω αυτόν τον τύπο προσευχής, τον βασισμένο στο συναίσθημα, ζωντανά, σε μια πραγματική περίσταση και θα ήθελα να μοιραστώ αυτή την ιστορία, γιατί περιγράφει καλύτερα κάτι που αλλιώς είναι μια θολή έννοια : Πως η προσευχή του συναισθήματος λειτουργεί στη ζωή μας.

Το 1990, η έρημος στα Ν. Δυτικά, περνούσε την χειρότερη ξηρασία όλων των εποχών και ένας ιθαγενής Αμερικανός φίλος μου με προσκάλεσε να τον συνοδέψω μια μέρα σε ένα μέρος στο Ν. Μεξικό, για να συμμετάσχω σε μια προσευχή για βροχή. Δεν χρειάστηκε να με ξαναρωτήσει. Είπα " Σίγουρα ! Θα ήθελα να συμμετέχω και να δω τι είναι αυτή η προσευχή".

Ταξιδέψαμε στην όμορφη, αχανή έρημο και φτάσαμε σε ένα μέρος τόσο παλιό που οι άνθρωποι σήμερα δεν ξέρουν καν ποιος το έφτιαξε. Βασικά, ήταν ένας κύκλος από πέτρες που βρίσκονταν στην ίδια θέση όπου είχαν τοποθετηθεί από τους προγόνους του, πολύ-πολύ παλιά. Εκεί, ο φίλος μου, έβγαλε τα παπούτσια του και μπήκε μέσα στον κύκλο με γυμνά πόδια. Τίμησε όλους τους προγόνους του, τίμησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, μου γύρισε την πλάτη και στάθηκε με τα χέρια του σε θέση προσευχής, μόνο για μερικές στιγμές.

Μετά στράφηκε σε μένα και είπε : " Πείνασα ! Πάμε να φάμε κάτι" κι εγώ του είπα : "Νόμιζα πως θα προσευχόμασταν για να βρέξει !" Με κοίταξε και είπε : " Όχι. Αν προσευχηθούμε για βροχή, η βροχή δεν θα έρθει ποτέ! Γιατί τη στιγμή που προσεύχεσαι για να συμβεί κάτι, απλά αναγνωρίζεις ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή". Σκέφτηκα αυτό που είπε και το βρήκα πολύ λογικό. Αν πω "Θεέ μου, σε παρακαλώ, ας έρθει ειρήνη στον κόσμο, αυτό που λέω εκείνη τη στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει ειρήνη και ασυνείδητα μπορεί να ενδυναμώσω τις συνθήκες που θέλω να αλλάξω (δηλαδή, μπορεί να γίνει το αντίθετο).

Το ίδιο ισχύει και με τη θεραπεία του εαυτού μου και των αγαπημένων μου. Οπότε ρώτησα τον φίλο μου: " Αν δεν προσευχήθηκες για βροχή τότε τι έκανες; Τι συνέβη όταν έκλεισες τα μάτια σου και γύρισες από την άλλη μεριά;" Κι ο φίλος μου είπε: " Όταν έκλεισα τα μάτια μου, άρχισα να νοιώθω πώς είναι να βρέχει στο χωριό μου. Μύρισα τις μυρωδιές που βγαίνουν όταν η βροχή πέφτει στο χώμα και τους τοίχους. Κι ένοιωσα πώς είναι να πατάω με τα γυμνά μου πόδια μέσα στη λάσπη, την πολλή λάσπη από την πολλή βροχή. Έτσι άνοιξα τον δρόμο στην πιθανότητα να έρθει βροχή στον κόσμο μας".

Σκέφτηκα αυτόν τον τύπο προσευχής πολύ. Αργότερα εκείνο το απόγευμα κάτι καταπληκτικό συνέβη. Έβλεπα τον καιρό και η ξηρασία που κράταγε τόσον καιρό, ξαφνικά άλλαξε. Το χαμηλό βαρομετρικό πέρασε τη Γιούτα και κατέβηκε στο Κολοράντο, πέρασε το Ν. Μεξικό και ξανανέβηκε. Εκείνο το βράδυ έβρεξε! Έβρεχε όλη την επόμενη μέρα και έβρεχε, έβρεχε ... Πήρα τον φίλο μου και του είπα "Βρέχει πάρα πολύ! Πλημμύρισαν τα λειβάδια, οι δρόμοι ... Τι στην ευχή συμβαίνει;" Έμεινε για λίγο σιωπηλός και είπε: "Αυτό είναι το μέρος της προσευχής που δεν έχω καταλάβει!" Δεν έχω κανένα τρόπο να επιβεβαιώσω επιστημονικά ότι η προσευχή του φίλου μου είχε κάποια σχέση με εκείνη τη βροχή. Αλλά, οι συσχετισμοί είναι τόσοι πολλοί, το βλέπουμε να συμβαίνει τόσο συχνά, που ξέρουμε ότι υπάρχει επίδραση.

Το 1972, 24 πόλεις των ΗΠΑ χρησιμοποιήθηκαν σε ένα πείραμα όπου άνθρωποι εκπαιδεύτηκαν να νοιώσουν το συναίσθημα της ειρήνης με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Τοποθετήθηκαν σε στρατηγικά σημεία αυτών των πόλεων. Κάθε πόλη είχε πληθυσμό πάνω από 10.000 ανθρώπους. Αυτά καταγράφτηκαν ως οι πασίγνωστες ‘ΤΜ’ (Transcendental Meditation= Υπερβατικός Διαλογισμός) μελέτες του 1970. Κατά το διάστημα που αυτοί οι άνθρωποι ένοιωθαν το συναίσθημα της ειρήνης γύρω τους, πέρα από τα κτίρια όπου γινόντουσαν τα πειράματα, παρατηρήθηκε στατιστική μείωση των εγκλημάτων. Εγκλήματα βίας, τροχαία ατυχήματα, μειώθηκαν. Σε πόλεις με χρηματιστήρια, όπως το Σικάγο, οι δείκτες ανέβηκαν ενόσω υπήρχε ειρήνη. Όταν οι προσευχές σταμάτησαν, όλα τα στατιστικά αντιστράφηκαν.

Το πείραμα αυτό το έκαναν ξανά και ξανά, σε τέτοιο βαθμό που η επίδραση μπόρεσε να μετρηθεί και να εφαρμοστεί σε ένα μεγαλύτερο πείραμα που καταγράφτηκε στην εφημερίδα "Journal of Conflict Resolution" (Εφημερίδα Ανάλυσης Συγκρούσεων) το 1988. Αυτό το πείραμα ονομάστηκε "Σχέδιο Παγκόσμιας Ειρήνης" στη Μ. Ανατολή. Συνέβη κατά τον πόλεμο Λιβάνου-Ισραήλ στις αρχές του 1980, σαν αποτέλεσμα των προηγούμενων μελετών. Άνθρωποι εκπαιδευμένοι να νοιώθουν το συναίσθημα της ειρήνης τοποθετήθηκαν κατά μήκος των περιοχών του πολέμου στο Ισραήλ και στον Λίβανο.

Κατά τη διάρκεια που οι ερευνητές αποκαλούν "Παράθυρο της Προσευχής", όταν οι άνθρωποι ένοιωθαν αυτά τα συναισθήματα, οι τρομοκρατικές πράξεις έπεσαν στο μηδέν. Τα εγκλήματα μειώθηκαν. Οι επισκέψεις στις εντατικές των νοσοκομείων μειώθηκαν. Μάλιστα προσπάθησαν να κάνουν αυτά τα πειράματα διαφορετικές ώρες της ημέρας, διάφορες μέρες της εβδομάδας, για να σιγουρευτούν ότι δεν ευθύνονταν οι εβδομάδες ή τα Σαββατοκύριακα, ή σε διαφορετικές στιγμές μέσα στον μήνα, για να σιγουρευτούν ότι δεν έφταιγαν οι σεληνιακοί κύκλοι.

Όταν ολοκληρώθηκαν αυτά τα πειράματα, είδαν -αν και δεν ξέρουμε ακριβώς το γιατί αυτή η επίδραση συμβαίνει με τον τρόπο που συμβαίνει- ότι ο αλληλοσυσχετισμός είναι τόσο μεγάλος, που όταν ένας ορισμένος αριθμός ανθρώπων αρχίζει να νοιώθει το συναίσθημα της ειρήνης ή της θεραπείας σε ένα μέρος, η επίδραση εξαπλώνεται στην κοινότητά τους, πέρα από το μέρος όπου βρίσκονται. Αυτό είναι τόσο συγκεκριμένο που τώρα ξέρουμε: οι στατιστικολόγοι μπόρεσαν να προσδιορίσουν ακριβώς τον αριθμό των ανθρώπων που απαιτούνται για να αρχίσει κάτι τέτοιο. Θα σας πω τη συνταγή και μετά θα εξηγήσω τι σημαίνει.

Η επίδραση παρατηρείται όταν συμμετέχει ένας ορισμένος αριθμός ανθρώπων και ο ελάχιστος αριθμός είναι η τετραγωνική ρίζα του 1% του πληθυσμού. Αυτό σημαίνει ότι αν, πχ., έχεις μια πόλη ενός εκατομμυρίου, παίρνεις το 1% του 1.000.000 και βγάζεις την τετραγωνική ρίζα του 1 %. Αυτός ο αριθμός σου λέει πόσοι άνθρωποι είναι απαραίτητοι, είναι ο αριθμός αφετηρία δηλαδή, για να εκκινήσει η επίδραση. Προφανώς, όσοι περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα. Για μια πόλη ενός εκατομμυρίου ο αριθμός είναι μόλις 100. Σε έναν κόσμο 6 δισεκατομμυρίων, η τετραγωνική ρίζα του 1% είναι μόλις 8.000 άνθρωποι. Οχτώ χιλιάδες άνθρωποι (σύμφωνα με αυτές τις μελέτες, είναι το μόνο που απαιτείται) να νοιώσουν το συναίσθημα της ειρήνης στην καρδιά τους, σε μια δεδομένη στιγμή, ταυτόχρονα, για να ενεργοποιήσουν αυτή την συνειδητότητα μέσω του πεδίου που ξέρουμε σήμερα ότι υπάρχει, προκειμένου να έρθει η ειρήνη στον κόσμο μας ...

Η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Κάθε συζήτηση περί αυτής της συναισθηματικής προσευχής, αυτού του χαμένου τύπου προσευχής, μερικές φορές φαίνεται κάτι παραπάνω από ‘ακαδημαϊκή’ ώσπου να την εφαρμόσουμε στη ζωή μας, να τη δούμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας ...
Στα τέλη του 1990 είχα την ευκαιρία να κάνω ακριβώς αυτό βλέποντας το βίντεο της θεραπείας μιας ανίατης ασθένειας μιας γυναίκας, όπου χρησιμοποιήθηκε ακριβώς η τεχνική για την οποία μιλάμε. Για μένα αυτή ήταν η πληροφορία που έβγαλε αυτόν τον χαμένο τύπο προσευχής, από το πλαίσιο του ακαδημαϊκού, σε κάτι πολύ αληθινό που μπορούμε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας. Είχα την ευκαιρία να δω κάποιο βίντεο από τη θεραπεία ενός όγκου διαμέτρου 10εκ. μέσα στο σώμα μιας γυναίκας, ο οποίος είχε διαγνωσθεί μη εγχειρήσιμος.Σαν τελευταία λύση, πήγε σ' ένα νοσοκομείο στην Κεντρική Κίνα. Εκεί άρχισαν απλά να απευθύνονται στους τρόπους κατάφασης για τη ζωή, πώς θα μπορούσε να αλλάξει, πώς να ζει τη ζωή της. Της έμαθαν καταφατικούς τρόπους αναπνοής, καταφατικούς τρόπους διατροφής, απαλές κινήσεις ρύθμισης των ενεργειακών κέντρων του σώματός της. Καθώς τα έκανε αυτά και δυνάμωνε το σώμα της, κάποια στιγμή υποβλήθηκε σε μια διαδικασία που θα ήθελα να σας περιγράψω σαν ένα ισχυρό παράδειγμα του πώς ο κόσμος του συναισθήματος μέσα μας έχει επίδραση, σε αυτή την περίπτωση μια σχηματική επίδραση στον κόσμο, πέρα από το σώμα μας.
Σε αυτό το βίντεο λοιπόν, βλέπουμε τη γυναίκα ξαπλωμένη σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, απόλυτα ξύπνια, απόλυτα ενσυνείδητη. Πιστεύει σ? αυτό που πρόκειται να συμβεί... Μπροστά της έχει έναν τεχνικό υπέρηχων, που χειρίζεται μια συσκευή υπέρηχων πάνω στην κοιλιά της και το βλέπουμε στην οθόνη. Στο αριστερό μέρος της οθόνης έχουν παγώσει την εικόνα ως αναφορά, για να ξέρουν ποια ήταν η κατάστασή της εκείνη τη στιγμή. Στο δεξί μέρος της οθόνης μπορούμε να δούμε σε πραγματικό χρόνο. Καθώς τρεις πρακτικοί στέκονται πίσω της, δουλεύοντας με την ενέργεια του σώματός της και με τα συναισθήματα μέσα στα δικά τους σώματα, αρχίζουν να ψάλλουν μια λέξη που έχουν συνεννοηθεί ότι ενισχύει μέσα τους το συναίσθημα ότι έχει ήδη θεραπευτεί. Ο ψαλμός βασικά λέει:
"Είσαι ήδη καλά".
Καθώς νοιώθουν αυτό το συναίσθημα και λένε αυτές τις λέξεις μεταξύ τους, εμείς βλέπουμε στην οθόνη, σε πραγματικό χρόνο, τον ΚΑΡΚΙΝΟ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 3λ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!




Δεν είναι όπως στα ντοκυμαντέρ, που βλέπεις ένα τριαντάφυλλο να ανθίζει σε τριάντα δευτερόλεπτα, ενώ κανονικά διαρκεί μέρες ... Εδώ, σ’ αυτό το βίντεο, αυτό συμβαίνει σε λιγότερο από 3 λεπτά! Το σώμα της ανταποκρίθηκε στα συναισθήματα των πρακτικών που είναι εκπαιδευμένοι να δίνουν αυτή τη θεραπεία και το μόνο που ένοιωθαν είναι το συναίσθημα του πως είναι να είσαι απέναντι σε μια γυναίκα που έχει ήδη γίνει καλά, που είναι απόλυτα ικανή, απόλυτα υγιής. Δεν έλεγαν "Φύγε κακέ καρκίνε" ...
Πρόκειται για έναν πολύ διαφορετικό τρόπο σκέψης και είναι ένα σχηματικό παράδειγμα του πώς ακριβώς λειτουργεί αυτή η αρχή. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Λου Τσιν (Lu Chin), τον δημιουργό αυτού του φιλμ.
Τον ρώτησα: "Κι αν αυτοί οι πρακτικοί δεν ήταν εκεί; Θα μπορούσε αυτή η γυναίκα, ο καθένας μας, να το κάνει μόνος του;" Χαμογέλασε και μου είπε:
"Πιθανότατα θα το είχε καταφέρει μόνη της. Από την άλλη όμως, κάτι συμβαίνει με εμάς τους ανθρώπους. Φαίνεται ότι νοιώθουμε πιο δυνατοί όταν υποστηριζόμαστε από άλλους στα πράγματα που πιστεύουμε, που θέλουμε να πετύχουμε."
Έτσι, ενώ πιθανότατα θα μπορούσε να το έχει κάνει μόνη της, έχοντας εκείνους τους 3 πρακτικούς να δουλεύουν μαζί της, ήταν το ‘πάτημα’ που χρειαζόταν το σώμα της για να ανταποκριθεί. Το μόνο που έκαναν ήταν ότι ένοιωθαν το συναίσθημα ότι ήταν ήδη καλά και σε λιγότερο από 3λ το σώμα της ανταποκρίθηκε.
Η δυτική Φυσική αρχίζει τώρα να μας λέει ότι το ίδιο πεδίο που οδήγησε στη θεραπεία αυτής της γυναίκας, οδηγεί και στην Ειρήνη μεταξύ των κρατών. Είναι το ίδιο πράγμα σε διαφορετική κλίμακα, -η ίδια αρχή. Συμμετείχα επίσης σε πειράματα όπου χιλιάδες άνθρωποι ενώθηκαν μέσω διαδικτύου, συντονίστηκαν μια δεδομένη ώρα σε ένα χρονικό "παράθυρο", όπου μάθαμε να νοιώθουμε το συναίσθημα της Ειρήνης την ίδια εκείνη ώρα. Όταν το κάναμε αυτό, συνέβαιναν στον κόσμο πόλεμοι.
Επρόκειτο να βομβαρδιστεί το Ιράκ και ακυρώθηκε. Στη διάρκεια αυτού του χρονικού "παράθυρου", καθώς γινόταν αυτή η προσευχή, τα εγκλήματα μειώθηκαν, οι εντατικές μειώθηκαν. Έγινε μια έρευνα στο Πρίνστον όπου κατεγράφη το πεδίο συνειδητότητας παγκοσμίως, ενώ αυτές οι προσευχές ήταν σε εξέλιξη και είδαν στην οθόνη ότι η συνειδητότητα ανταποκρινόταν στους χιλιάδες ανθρώπους που ένοιωθαν το συναίσθημα της ειρήνης εκείνη τη στιγμή. Αυτό μας λέει ότι αυτό το πεδίο είναι μετρήσιμο. Μπορούμε να το μετρήσουμε σε μια οθόνη υπολογιστή. Αυτή η έρευνα του Πρίνστον ονομάστηκε " Έρευνα της Παγκόσμιας Συνειδητότητας".
Το πεδίο λοιπόν, υπάρχει. Είναι εκεί έξω. Ανταποκρίνεται σε μας με τρόπους που μόλις αρχίζουμε να κατανοούμε. Ακόμα πιο πρόσφατα έγινε μια έρευνα από τον επιστήμονα Masuru Emoto (Μαζούρου Ιμότο), όσον αφορά τη σχέση ανθρώπινου συναισθήματος και νερού. Δείχνει αυτή τη σχέση με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια.
Αυτοί οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι, σταγόνες νερού, -το οποίο ούτως ή άλλως αποτελεί το 70% του σώματός μας- ανταποκρίνονται στο ανθρώπινο συναίσθημα, είτε προέρχεται από το σώμα, είτε είναι γραμμένο σε ετικέτες πάνω στις φιάλες, -δηλαδή, στο συναίσθημα του ερευνητή καθώς τοποθετεί τις ετικέτες. Στην συνέχεια καταψύχουν τις φιάλες για συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Όταν τις αποψύχουν, καθώς το νερό λειώνει, κρυσταλλοποιείται. Αυτοί οι κρύσταλλοι μας λένε τι συνέβη με το συναίσθημα, -την συνειδητότητα του νερού.
Για παράδειγμα, πήραν πολύ μολυσμένο νερό, πολύ τοξικό, από την πιο μολυσμένη περιοχή της Ιαπωνίας. Αυτό το νερό δεν κρυσταλλοποιείται κι όταν το παρατηρήσεις στο μικροσκόπιο βλέπεις μια λασπώδη, θολή μορφή. Δεν παρουσιάζει καθόλου συμμετρία ή κρυσταλλική δομή. Αφού προβλήθηκαν σ’ αυτό συναισθήματα -όταν, πχ., 500 άτομα προσευχήθηκαν πάνω από λίγο μόνο από αυτό το μολυσμένο νερό- ενώ η πρώτη εικόνα δείχνει το νερό σε τοξική κατάσταση- η "μετά" εικόνα δείχνει το ίδιο νερό πανέμορφο, πεντακάθαρο, κρυσταλλοποιημένο, τελείως συμμετρικό. Είναι καθαρά το αποτέλεσμα της διάδρασης του ανθρώπινου συναισθήματος με το νερό.
Κάποιες άλλες μελέτες δείχνουν οικογένειες, παιδιά με γονείς, να έχουν κυκλώσει μια φιάλη με πολύ μολυσμένο, τοξικό νερό το οποίο επίσης δεν μπορεί να κρυσταλλοποιηθεί. Επινοούν ένα παιχνίδι :
Τα παιδιά στέλνουν αγάπη στο νερό. Λένε ‘σ’ αγαπάμε νερό, σ’ ευχαριστούμε, σ’ εκτιμούμε νερό, για ό,τι μας φέρνεις στον κόσμο μας και στη ζωή μας’. Μέσα σ’ αυτήν την αθωότητα, αφυπνίζουν μέσα τους αυθεντικά συναισθήματα. Η συνέχεια της έρευνας δείχνει ότι το νερό που έχει δεχτεί αυτήν την ενέργεια από τα παιδιά και τις οικογένειές τους, - συναισθήματα που οι Αρχαίοι ονόμαζαν ‘προσευχή’, - αυτό το νερό αρχίζει να κρυσταλλοποιείται σε όμορφες, συμμετρικές, ξεκάθαρες μορφές, δείχνοντας άλλη μια φορά, ότι υπάρχει άμεση επίδραση μεταξύ αυτού που νοιώθουμε μέσα στο σώμα μας και αυτού που βρίσκεται πέρα από το σώμα μας.Αυτό είναι ένα πανέμορφο, πολύ ενδεικτικό παράδειγμα, για τον τρόπο με τον οποίο κάθε ένας από μας μπορεί να συμμετέχει, - όχι να κατευθύνει, ή να μεταχειριστεί-, αλλά, να συμμετέχει, στα γεγονότα του κόσμου μας, της ζωής μας, της οικογένειάς, της κοινότητάς του σώματός μας, μέσω του πεδίου που συνδέει τα πάντα μέσα στην Δημιουργία.
ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΩΣ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ
Μία από τις πιο ισχυρές αρχές, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αυτό το πεδίο λειτουργεί, είναι το γεγονός ότι το πεδίο αυτό φαίνεται να είναι ολογραφικό από τη φύση του.
Ο ορισμός του ολογράμματος είναι ότι, όσο κι αν διαιρέσεις ένα μοτίβο το όλον παραμένει ακόμα και στο μικρότερο κομμάτι. Για παράδειγμα, πριν από χρόνια, υπήρχαν κάτι σελιδοδείκτες, κάτι φανταχτερές λωρίδες, που είχαν εικόνες όπως ένα ανθισμένο τριαντάφυλλο, ή μια παναγιά, ή ένα δελφίνι να πηδάει από μια πυραμίδα. Αυτούς τους σελιδοδείκτες, αν ήταν πραγματικά ολογράμματα, θα μπορούσες να τους κόψεις σε πολύ μικρά κομμάτια ξανά και ξανά και αν κοίταγες με μεγεθυντικό φακό, θα έβλεπες ολόκληρο το σχέδιο ακόμα και στο μικρότερο κομμάτι.
Μοιράζομαι αυτή την αρχή γιατί, όπως φαίνεται, η συνειδητότητά μας, μέσω αυτού του πεδίου, λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι όλοι μας, ως μέρη του μεγαλύτερου μοτίβου, είμαστε συνδεδεμένοι.Έτσι, τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα που κάνουμε κάθε μέρα, - το πώς συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον στο οικογενειακό τραπέζι, το πώς νοιώθουμε βλέποντας τις ειδήσεις, το πώς αντιδρούμε όταν ο μπροστινός οδηγός μας κόβει το δρόμο..., - σε όλες αυτές τις φαινομενικά ασήμαντες στιγμές της ζωής μας, στην πραγματικότητα κάνουμε μια συζήτηση με αυτό το πεδίο, το κβαντικό ολόγραμμα, το νου του Θεού, ατομικά. Κι αν βάλουμε μαζί όλες αυτές τις μικρές συζητήσεις, αυτό γίνεται η συλλογική απάντηση.
Το πεδίο αντικατοπτρίζει τη συλλογική αγάπη, τη συλλογική εκτίμηση, ή αγνωμοσύνη, το συλλογικό θυμό, οργή, ή φόβο. Έτσι, καθώς βλέπουμε τα γεγονότα στη ζωή μας να ξεδιπλώνονται και αναρωτιόμαστε "Γιατί να συμβαίνουν αυτά; Πώς μπορεί να γίνονται αυτά έτσι; " καλό θα ήταν να κρατήσει ο καθένας μας αυτές τις αρχές στο νου του και να ρωτήσει το εαυτό του :
"Πιστεύεις, βλέπεις αυτές τις αρχές, (που μόλις περιέγραψα), τις βλέπεις να εκδηλώνονται στον κόσμο γύρω σου;" Και αν η απάντηση είναι ναι, η αρχή δουλεύει αμφίδρομα : όταν αρχίζουμε να νοιώθουμε τα συναισθήματα των πραγμάτων που θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας και στον κόσμο μας, το ολόγραμμα εξ ορισμού θα αντικατοπτρίσει αυτά τα συναισθήματα πίσω σε εμάς.
Ακούω από πολλούς ανθρώπους ότι "όταν προσφέρουμε την προσευχή μας μέσα από το σώμα μας, πρέπει να σταλεί στο μέρος που επιθυμούμε. Αν προσευχόμαστε για τη Μέση Ανατολή, πρέπει να ‘στείλουμε’ την ενέργεια εκεί. Αν προσευχόμαστε για τη θεραπεία των αγαπημένων μας, πως πρέπει με κάποιο τρόπο να εκπέμψουμε από το σώμα μας προς τα εκεί που βρίσκονται."
Αυτές είναι καλές προθέσεις, αλλά το ολόγραμμα μας λέει ότι δεν χρειάζεται να στείλουμε τίποτα πουθενά. Λέει πως όταν νοιώθουμε το συναίσθημα στο σώμα μας, αυτό ήδη υπάρχει παντού, επειδή είμαστε μέρος αυτού του όλου.
Ακριβώς όπως το σχέδιο παραμένει ακέραιο, όσο κι αν τεμαχίσουμε εκείνον τον σελιδοδείκτη, έτσι κι εμείς είμαστε μικρά κομμάτια αυτού του μεγαλύτερου ολογράμματος, αυτής της μεγαλύτερης συνειδητότητας. Επειδή, πολύ απλά, όταν αισθανόμαστε χρησιμοποιούμε την ενέργεια μέσα μας για να δημιουργήσουμε ότι διαλέξουμε, αυτό ήδη υπάρχει, παντού και πάντα.Ίσως σας έχει τύχει να πηγαίνετε να τηλεφωνήσετε σε κάποιον που συμπαθείτε και να δείτε ότι είναι ήδη στην άλλη άκρη της γραμμής. Με τη μητέρα μου το παθαίνω αυτό συχνά. Προσπαθώ να της τηλεφωνώ τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα απ’ όπου κι αν βρίσκομαι και συχνά την πετυχαίνω στην άλλη άκρη ή η γραμμή είναι κατειλημμένη επειδή εκείνη τη στιγμή μου τηλεφωνεί.
Άρα, όταν συμβαίνει αυτό, τι γίνεται; Πώς μεταφέρεται η πληροφορία ώστε να έχουμε αυτήν την ταυτόχρονη επαφή; Όλοι σχεδόν έχουμε αυτήν την εμπειρία. Ίσως το κβαντικό ολόγραμμα, η ολογραφική αρχή, να είναι η απάντηση, λόγω του ότι όταν νοιώθουμε κάτι σε ένα μέρος, σε κάποιο βαθμό αυτό το συναίσθημα υπάρχει ήδη σε κάθε άλλο μέρος. Και στο βαθμό που μπορούμε να εστιάσουμε σ’ αυτό το συναίσθημα και να "ακονίσουμε" αυτήν την ικανότητα, να νοιώθουμε συναισθήματα στην καρδιά μας, αντί απλά να τα σκεφτόμαστε στο μυαλό μας, στο βαθμό αυτό, έχουμε τη δυνατότητα να θεραπεύσουμε και να μεταφέρουμε πέρα από το σώμα μας ό,τι νοιώθουμε μέσα μας.
Τι μας λέει αλήθεια, αυτή η πληροφορία για τον τρόπο που ζούμε τη ζωή μας και για ό,τι βλέπουμε να συμβαίνει στον κόσμο μας; Αυτό που τουλάχιστον μας λέει είναι ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω. Υπάρχει ένα πεδίο, μια ζωντανή ευφυΐα, που συνδέει τα πάντα στην Δημιουργία, μη εξαιρώντας τίποτα, οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο ή στο σώμα μας. Γνωρίζουμε λόγω αυτής της αρχής, ότι όλα είναι μέρος όλων των άλλων. Ξέρουμε ότι είμαστε συνδεδεμένοι μ’ αυτό το πεδίο μέσω αυτών που ονομάζουμε σκέψη, αίσθημα και συναίσθημα.
Πιο συγκεκριμένα, τα συναισθήματα στην καρδιά μας είναι η γλώσσα που μας ενώνει με το πεδίο. Είναι η γλώσσα που το πεδίο αναγνωρίζει. Το πεδίο ίσως να μην αναγνωρίζει τις διανοητικές διεργασίες της γλώσσας, όταν πχ. λέμε "Θεέ μου, κάνε να έρθει ειρήνη στον κόσμο". Σίγουρα όμως αναγνωρίζει τη γλώσσα του συναισθήματος όταν νοιώθουμε την ειρήνη στην καρδιά μας σαν να είναι ήδη εκεί.
Αυτές είναι οι αρχές, κάποιες πολύ ισχυρές αρχές, που μας άφησαν οι Αρχαίοι σε μια γλώσσα της εποχής τους. Σήμερα, 400 χρόνια μετά τη γέννηση της Δυτικής Επιστήμης, μόλις αρχίζουμε να κατανοούμε ακριβώς τις ίδιες αρχές. Κι ενώ, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε απόλυτα όσα γνωρίζουμε γι’ αυτό το πεδίο, από πού έρχεται, γιατί υπάρχει... , ξέρουμε αρκετά για να εφαρμόσουμε στη ζωή μας αυτές τις αρχές που είδαμε να λειτουργούν υπό συνθήκες εργαστηρίου και τις οποίες μας κληροδότησαν οι Αρχαίοι.
Κατά τη δική μου οπτική, πρόκειται για πολύ δυνατές πληροφορίες, γιατί πηγαίνουν την ιδέα της προσευχής πέρα από κάθε θρησκευτική ή πνευματική παράδοση και γιατί δημιουργούν μια εσωτερική τεχνολογία ανοιχτή σε όλους. Ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις μας, τον τρόπο ζωής μας, την γενεαλογία μας, την κληρονομιά μας, ή το πώς και πού διαλέγουμε να ζούμε, μας λέει ότι κάθε στιγμή έχουμε ένα συναίσθημα και λόγω αυτού του συναισθήματος επικοινωνούμε με τον κόσμο γύρω μας.
Έτσι, αντί να βλέπουμε την προσευχή σαν κάτι που "κάνουμε" πότε-πότε -όταν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο- και μετά σταματάμε και απομακρυνόμαστε, ίσως μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε την προσευχή ως τον τρόπο που νοιώθουμε στη ζωή μας και αφού νοιώθουμε πάντα, κάθε στιγμή της ζωής μας, η ζωή μας γίνεται προσευχή.
Μπορούμε πάντα να έχουμε το συναίσθημα της ειρήνης στην καρδιά μας. Είτε οδηγούμε, είτε μελετάμε, είτε πηγαίνοντας στα μαγαζιά ή στο αεροδρόμιο, αν σε ένα βαθμό, μπορούμε να νοιώσουμε αυτό το συναίσθημα, η ζωή γίνεται προσευχή. Έτσι, καθώς βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, βλέπουμε έναν κόσμο που αλλάζει πολύ γρήγορα.
Μερικοί πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι εκτός ελέγχου και νοιώθουν αδύναμοι να κάνουν οτιδήποτε. Αυτές οι αρχές όμως, μας θυμίζουν ότι είμαστε μέρος όλων όσων βλέπουμε. Ο κόσμος γύρω μας δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, από μια αντανάκλαση του ό,τι έχουμε γίνει εσωτερικά.
Η γλώσσα αυτών που ήρθαν πριν από εμάς, μας θυμίζει ότι πρέπει να γίνουμε αυτά τα οποία διαλέγουμε να μας συμβούν στη ζωή ... Πρέπει να γίνουμε η ειρήνη, η θεραπεία, η συνεργασία, η συμπόνια, η αγάπη, η φροντίδα, που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας. Πρέπει εμείς να γίνουμε αυτά τα πράγματα, έτσι ώστε το πεδίο να μας τα αντικατοπτρίσει. Με αυτό τον τρόπο, ο καθένας από εμάς, μαθαίνει πώς να είναι καλύτερος άνθρωπος και καθώς, μ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, χτίζουμε έναν καλύτερο κόσμο.

Πηγή
http://vickytoxotis.blogspot.com/2010/12/5.html
http://hellenic-spirit.blogspot.com/2010_12_29_archive.html
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Σκεφτείτε σαν νέοι για να δείχνετε νέοι

Όσοι σκέφτονται σαν νέοι δείχνουν πιο νέοι και υγιείς; Τι λέει μια νέα έρευνα για το πως επηρεάζει ο νους το σώμα μας.Κάθε ξεκίνημα νέας χρονιάς αποτελεί την ιδανική ευκαιρία για τους ανθρώπους να πάρουν νέες αποφάσεις και να αλλάξουν πολλά πράγματα στη ζωή τους. Μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, σχετικά με το πώς ο νους επηρεάζει το σώμα, έχει να προσφέρει την κατάλληλη διαπίστωση-συμβουλή: Όσοι άνθρωποι σκέφτονται και ντύνονται σαν νέοι, είναι όντως πιο υγιείς και γερνάνε πιο αργά σε σχέση με όσους σκέφτονται και ντύνονται πιο σοβαρά, σύμφωνα με την ηλικία τους.

Η δύναμη της θετικής και νεανικής σκέψης και νοοτροπίας μπορεί, όπως φαίνεται, να βελτιώσει από την πίεση του αίματος και τα αρθριτικά μέχρι την όραση. Ακόμα και η καρδιοπάθεια και ο καρκίνος (π.χ. του προστάτη), σε ένα βαθμό, μπορούν να κρατηθούν μακριά χάρη στη δύναμη των νοητικών εικόνων που σχηματίζει κανείς για τον εαυτό του και στην εσωτερική άρνησή του να γεράσει.

Η μελέτη των ερευνητών, υπό την Έλεν Λάνγκερ του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, σε συνεργασία με ερευνητές του πανεπιστημίου ΜΙΤ, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ψυχολογίας "Perspectives on Psychological Science", σύμφωνα με τη βρετανική "Ντέιλι Μέιλ".

Οι ερευνητές αναφέρουν, μεταξύ άλλων, ένα πείραμα στη διάρκεια του οποίου μερικοί ηλικιωμένοι "μεταφέρθηκαν" επί μια εβδομάδα πίσω στο 1959 και έζησαν σε ένα διαμέρισμα επιπλωμένο με τη μόδα εκείνης της εποχής, ενώ παρακολουθούσαν τηλεόραση και άκουγαν μουσική της δεκαετίας του πενήντα και του εξήντα. Μετά το τέλος του πειράματος, οι εθελοντές φάνηκε να έχουν ξανανιώσει, καθώς έδειχναν κατά τρία χρόνια νεότεροι, η ακοή και η όρασή τους είχε βελτιωθεί, οι αρθρώσεις τους ήσαν πιο ευέλικτες, οι μύες τους ήσαν πιο δυνατοί και το μυαλό τους πιο καθαρό.

Σύμφωνα με την Λάνγκερ, ένα μέρος από την κατάπτωση των ηλικιωμένων δεν οφείλεται παρά σε νοητικές προκαταλήψεις σχετικά με την ζωή στην τρίτη ηλικία. Έτσι, το σπάσιμο αυτών των νοητικών "αλυσίδων" μπορεί να βελτιώσει την υγεία και την εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου, χωρίς να χρειάζονται ακριβές καλλυντικές κρέμες ή επώδυνες δίαιτες.

Ένα άλλο πείραμα έδειξε ότι οι γυναίκες που κόβουν και βάφουν τα μαλλιά τους, όχι μόνο δείχνουν πιο νέες, αλλά έχουν και μειωμένη πίεση αίματος, μια βασική ένδειξη λιγότερου άγχους και καλύτερης υγείας. Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι οι γυναίκες που γίνονται μητέρες σε μεγαλύτερη ηλικία, γερνάνε πιο αργά σε σχέση με όσες γέννησαν σε ηλικία 20 - 30 ετών. Το γεγονός ότι μια μεγάλη γυναίκα περιβάλλεται ξαφνικά από νεαρότερα άτομα (τους συμμαθητές του δικού της παιδιού, αλλά και τις συνήθως μικρότερες μητέρες τους) βοηθάει και την ίδια να δει τον εαυτό της με άλλα μάτια και έτσι να νιώσει πιο νέα.

Ένα άλλο πείραμα έδειξε ότι όταν ένας άνθρωπος φοράει στολή στη δουλειά του, είναι πιθανό ότι θα γεράσει πιο αργά, ίσως επειδή με τον τρόπο αυτό αποφεύγει να ντύνεται πιο "σοβαρά" με βάση την ηλικία του. Ακόμα, όσοι άνδρες μένουν φαλακροί πρόωρα, τείνουν να γερνάνε πιο γρήγορα, επειδή επηρεάζεται αρνητικά η ψυχολογία τους.

"Έχουμε πολύ περισσότερο έλεγχο πάνω στην υγεία και την ευεξία μας από ό,τι συνειδητοποιούν οι περισσότεροι από εμάς", σχολίασε η Λάνγκερ.

Πηγή
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=58199&catid=5&la=1
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Ιώσεις: Πως να δυναμώσετε τις άμυνές σας

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατευθείτε από τις ιώσεις του χειμώνα; Οι περισσότεροι άνθρωποι θα απαντήσουν «μια τονωτική "ένεση" στο ανοσοποιητικό». Με ποιον τρόπο; Η επιστήμη ευτυχώς έχει μερικές απαντήσεις...

Τα τελευταία χρόνια, η ιατρική έρευνα έχει αποκαλύψει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι άμυνες του οργανισμού – και όσα μαθαίνουν οι επιστήμονες, οδηγούν σε πρακτικούς τρόπους που μας βοηθούν να μείνουμε υγιείς.

Το ανοσοποιητικό σύστημα διαθέτει τρεις βασικές γραμμές άμυνας, λέει ο δρ Τζων Κάρναου, λέκτορας Ανοσολογίας & Λοιμώξεων στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ. Η πρώτη είναι μια ομάδα κυττάρων που λέγονται ουδετερόφιλα και μακροφάγα, και ουσιαστικά είναι τα κύτταρα που «καταπίνουν» και σκοτώνουν τα βακτήρια. Στη συνέχεια είναι τα Τ-κύτταρα, τα οποία σκοτώνουν κάθε κύτταρο που μολύνεται από έναν ιό ή γίνεται καρκινογόνο. Η τρίτη γραμμή άμυνας είναι τα Β-κύτταρα, τα οποία βοηθούν τον οργανισμό να παράγει αντισώματα για να εμποδίσει την εισβολή των ιών μέσα στα κύτταρα.

Τα άσχημα νέα είναι ότι καθώς μεγαλώνουμε, το όλο σύστημα σταδιακά χάνει τις δυνάμεις του και μετά τα 65 είναι πάρα πολύ αδύναμο, κατά την δρα Τζάνετ Λορντ, διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης της Υγιούς Γήρανσης στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ. «Το ανοσοποιητικό σύστημα έχει αναπτυχθεί για να μας βοηθεί να περάσουμε την αναπαραγωγική ηλικία», λέει στην εφημερίδα «Daily Mail».

«Έτσι, μόλις τελειώσει η αναπαραγωγική ηλικία, ο οργανισμός παράγει σταδιακά ολοένα λιγότερα Τ-κύτταρα, τα αντισώματα που παράγει δεν είναι τόσο ισχυρά και κύτταρα όπως τα ουδετερόφιλα είναι λιγότερο ικανά να πέπτουν και να εξολοθρεύουν τα βακτήρια». Αυτό έχει μεγάλες συνέπειες στην υγεία, με πιο χαρακτηριστική την φθίνουσα ευκολία με την οποία αντιμετωπίζει ο οργανισμός μας τις λοιμώξεις καθώς μεγαλώνουμε.

Παρότι η εκφύλιση του ανοσοποιητικού συστήματος μοιάζει αναπόφευκτη, η δρ Λορντ τονίζει ότι το πόσο γρήγορα θα συμβεί αυτή υπόκειται σε μεγάλο βαθμό στον έλεγχό μας. «Ποτέ δεν είναι αργά για να υιοθετήσουμε κάποιες συνήθειες που θα επηρεάσουν βαθιά και ουσιαστικά το ανοσοποιητικό μας σύστημα, θωρακίζοντάς το μέχρι τα βαθιά μας γηρατειά», λέει.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Οι έως τώρα μελέτες έχουν δείξει πως οι συμβουλές που ακολουθούν αποδίδουν, σε όποια ηλικία κι αν τις βάλει κανείς στη ζωή του.

1. Μην χάνετε απότομα βάρος. Τα περιττά κιλά εξασθενούν τις φυσικές άμυνες του οργανισμού. «Το σωματικό λίπος εκκρίνεις ορμόνες που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα», εξηγεί η δρ Λορντ. «Κατ’ επέκταση, η μείωση του σωματικού λίπους μπορεί να επηρεάσει θετικά τη λειτουργία του».

Ωστόσο, η απότομη απώλεια βάρους δεν είναι η λύση. Πρόσφατη αμερικανική μελέτη έδειξε ότι πειραματόζωα που υποβλήθηκαν σε αυστηρή δίαιτα είχαν περισσότερες πιθανότητες να αρρωστήσουν απ’ ό,τι άλλα ζώα που έχαναν βάρος αργά και σταθερά.

«Ο πλήρης αποκλεισμός ολόκληρων ομάδων τροφίμων, όπως οι υδατάνθρακες (ψωμί, ρύζι, πατάτα, ζυμαρικά, δημητριακά, φρούτα) και τα λίπη, μπορεί να αποδυναμώσει σημαντικά το ανοσοποιητικό σύστημα», προειδοποιεί η διατροφολόγος δρ Σάρα Σένκερ, από το Βρετανικό Ίδρυμα Διατροφής. «Δεν είναι διόλου ωφέλιμο για τον οργανισμό να υποβάλλεται σε στερητικές δίαιτες».

2. Να ξεκουράζεστε. Μία και μόνο νύχτα κακού ύπνου αρκεί για να ελαττωθεί κατά το ήμισυ η αποτελεσματικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, ανακάλυψαν αμερικανοί ερευνητές. Ως φαίνεται, όταν έχουμε έλλειψη ύπνου μειώνονται τα επίπεδα των προστατευτικών Τ-κυττάρων και αυξάνονται αυτά των κυττάρων της φλεγμονής, με επακόλουθο να αυξάνεται ο κίνδυνος να αρρωστήσουμε από κάποιον ιό – είτε της γρίπης είτε του κρυολογήματος ή κάποιας ίωσης.

Επιπλέον, η δυσλειτουργία αυτή οδηγεί σε μείωση της αποτελεσματικότητας ορισμένων εμβολίων, διότι «ο οργανισμός παράγει λιγότερα αντισώματα», λέει ο δρ Τζων Παρκ, ειδικός σε θέματα ύπνου από την Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα. Αν, λοιπόν, πρόκειται να κάνετε το αντιγριπικό ή άλλο εμβόλιο, φροντίστε να έχετε καλοκοιμηθεί το προηγούμενο 24ωρο.

3. Να περπατάτε. Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η φυσική δραστηριότητα μπορεί να κάνει τη διαφορά στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Τον περασμένο μήνα, λ.χ., μελέτη που δημοσιεύθηκε στην «Βρετανική Επιθεώρηση Αθλητιατρικής» έδειξε ότι όσοι φροντίζουν να γυμνάζονται τουλάχιστον πέντε μέρες την εβδομάδα, μειώνουν έως 46% τις πιθανότητες να κρυολογήσουν τον χειμώνα.

Μία άλλη μελέτη έδειξε ότι μισή ώρα αεροβική δραστηριότητα (όπως το περπάτημα με γρήγορο βήμα) την ημέρα, διπλασιάζει την αντίδραση του οργανισμού στο αντιγριπικό εμβόλιο.

Συνεπώς, «φροντίστε να περπατάτε αρκετές φορές μέσα στην ημέρα για λίγα λεπτά και με αρκετά γρήγορο βήμα, ώστε να λαχανιάζετε λίγο και να αρχίζετε να ιδρώνετε», συνιστά η δρ Λορντ.

4. Αποφύγετε το στρες. Το στρες ασκεί «τεράστια» αρνητική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα, κατά τον δρα Κάρναου. «Ξέρουμε ότι η αποτελεσματικότητά του σχετίζεται με τα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης», εξηγεί. «Όταν έχει κανείς επίμονο στρες, η κορτιζόλη του παραμένει αυξημένη σε επιβλαβή επίπεδα και το ανοσοποιητικό σύστημα υποφέρει».

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι το στρες εμποδίζει τα ουδετερόφιλα κύτταρα να σκοτώνουν τα βακτήρια, με συνέπεια να καθίσταται ο οργανισμός ευάλωτος σε επικίνδυνες λοιμώξεις. «Συχνά λέμε ότι μπορεί να πεθάνει κανείς επειδή ράγισε η καρδιά του, αλλά στην πραγματικότητα πεθαίνει επειδή ραγίζει το ανοσοποιητικό σύστημά του», λέει παραστατικά η δρ Λορντ.

5. Προσέχετε τι τρώτε. Η διατροφή αποτελεί «κλειδί» για την υγεία του ανοσοποιητικού. «Ορισμένα τρόφιμα διεγείρουν τις φυσικές άμυνες του οργανισμού», τονίζει η δρ Σένκερ. Ποια είναι αυτά τα τρόφιμα; Το σελήνιο (στα καρύδια), ο σίδηρος (στο κόκκινο κρέας και τα όσπρια), ο ψευδάργυρος (σε οστρακόδερμα, δημητριακά και γαλακτοκομικά), η βιταμίνη Α (από καρότα, κολοκύθια, πορτοκαλί ή κίτρινες πιπεριές), η βιταμίνη C (από εσπεριδοειδή) και η βιταμίνη Ε (από σπόρους και ελαιόλαδο).

Όσον αφορά τα διατροφικά συμπληρώματα, το βότανο Echinacea φαίνεται ότι μπορεί να βοηθήσει. Μελέτη που δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση «The Lancet» έδειξε ότι μπορεί να μειώσει τη διάρκεια ενός κρυολογήματος κατά 1,4 ημέρες. Ωστόσο, η δρ Σένκερ εφιστά την προσοχή: να το παίρνετε μόνο όταν έχετε κρυολογήσει, διότι η δράση του διαρκεί έως δύο εβδομάδες. «Εάν παραταθεί η διάρκεια λήψης ή κάνει κανείς κατάχρηση, μπορεί να έχει αντίθετη από την επιθυμητή δράση, καταστέλλοντας την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος», λέει.

6. Μην ξεχνάτε τα «καλά» βακτήρια με την αντιβίωση. Τα προβιοτικά είναι «καλά» στελέχη των βακτηρίων του εντέρου, που παίζουν σημαντικό ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα.

«Πολλά φυτικής προελεύσεως τρόφιμα περιέχουν μικροοργανισμούς που διεγείρουν τις φυσικές άμυνες του οργανισμού για να τις ενισχύσουν», εξηγεί δρ Ρον Κάτλερ, καθηγητής Ιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. «Τα προβιοτικά “αντιγράφουν” και ενισχύουν αυτόν τον μηχανισμό, διεγείροντας το ανοσοποιητικό σύστημα και αποτρέποντας την εισβολή παθογόνων βακτηρίων».

Τα προβιοτικά παρέχουν τα μεγαλύτερα οφέλη όταν καταναλώνονται σε περιόδους που παίρνει κανείς αντιβιοτικά, τα οποία εξουδετερώνουν τόσο τα παθογόνα βακτήρια όσο και τα «καλά» βακτήρια της πεπτικής οδού, κατά τον δρα Κάτλερ.

7. Βγείτε έξω. Η «βιταμίνη του ήλιου», η βιταμίνη D, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ειδικών σε θέματα ανοσίας. «Τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι επηρεάζει πάρα πολύ τα μακροφάγα και ότι η έλλειψή της από τον οργανισμό έχει ως συνέπεια εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος», εξηγεί η δρ Λορντ.

Η βιταμίνη D παράγεται κυρίως από το δέρμα, όταν αυτό εκτίθεται στον ήλιο, αλλά μπορεί κανείς να την καταναλώσει τρώγοντας «παχιά» ψάρια και τρόφιμα εμπλουτισμένα με αυτήν. Είκοσι λεπτά την ημέρα στον ήλιο τώρα τον χειμώνα, είναι αρκετά για να αποκατασταθούν τα αποθέματα του οργανισμού σε αυτήν, κατά την δρα Λορντ.

Τι κάνουν οι ίδιοι οι ειδικοί

* Ο καθηγητής Ρον Έκλς, διευθυντής στο Κέντρο Κοινού Κρυολογήματος του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, τυλίγει πάντοτε τον χειμώνα ένα κασκώλ γύρω από τη μύτη του. «Η μύτη αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας του ανοσοποιητικού και όταν παγώνει, επιβραδύνεται η κίνηση των τριχών που επιστρώνουν το εσωτερικό της και απωθούν ιούς και βακτήρια», εξηγεί.

* Ο οικογενειακός γιατρός δρ Μάικ Σμιθ, αποφεύγει τις επαφές με άλλα άτομα όταν κρυολογεί, για να αποφύγει μια επιπλέον λοίμωξη που θα μπορούσε να τον καταβάλλει.

* Η δρ Τζάνετ Λορντ, διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης της Υγιούς Γήρανσης στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, κάνει κάθε πρωί τζόγγινγκ επί 30 λεπτά, για να εκτίθεται κιόλας στον ήλιο και να παράγει ο οργανισμός της βιταμίνη D.

* Ο δρ Τζων Κάρναου, λέκτορας Ανοσολογίας & Λοιμώξεων στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, πηγαίνει μια βόλτα όποτε νιώθει στρες, για να το καταπραΰνει γρήγορα.

Πηγή

http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=18&articleID=11096&la=1
Διαβάστε περισσότερα...

Τσιπάκι «απογειώνει» τους υπολογιστές…

Oμάδα ερευνητών από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ κατασκεύασε ένα τσιπάκι το οποίο όπως υποστηρίζει μπορεί να κάνει έναν συμβατικό υπολογιστή (ένα κοινό ΡC) να λειτουργεί 20 φορές ταχύτερα και πιο αποδοτικά απ΄ ό,τι σήμερα. Τα ΡC έχουν επεξεργαστές με μάξιμουμ 16 πυρήνες για να εκτελούν τις εργασίες. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και το Πανεπιστήμιο Lowell στη Μασαχουσέτη κατασκεύασαν το FΡGΑ (Field Ρrogrammable Gate Αrray), ένα τσιπ που ενσωματώνει 1.000 πυρήνες! Επιπλέον το νέο τσιπ είναι<…>

και οικολογικό αφού, αν και πολύ πιο ισχυρό από αυτά που χρησιμοποιούνται στους σημερινούς υπολογιστές, απαιτεί πολύ λιγότερη ενέργεια.

Οπως αναφέρουν οι ειδικοί, η υπάρχουσα τεχνολογία δεν επιτρέπει την άμεση χρησιμοποίηση του σούπερ τσιπ στα ΡC ως αυτόνομη μονάδα αλλά είναι βέβαιο ότι μεγάλοι κατασκευαστές όπως η Ιntel και η ΑRΜ θα ρίξουν σύντομα στην αγορά νέα τσιπάκια που θα συνδυάζουν την υπάρχουσα τεχνολογία με αυτή του νέου τσιπ αναβαθμίζοντας έτσι σημαντικά τους συμβατικούς υπολογιστές.

«Η τεχνολογία αλλά και οι αρχές λειτουργίας πάνω στις οποίες βασίσαμε τη δημιουργία του τσιπ δεν ήταν άγνωστες αλλά μέχρι σήμερα δεν είχε βρεθεί τρόπος να γίνει χρήση τους στη βιομηχανία των υπολογιστών. Εμείς καταφέραμε να βρούμε τρόπο να φτιάξουμε ένα τσιπ που όχι μόνο βελτιώνει σημαντικά τις επιδόσεις ενός ΡC αλλά που ταυτόχρονα είναι και φιλικό προς το περιβάλλον. Το τσιπ αλλά και γενικότερα η τεχνική πάνω στην οποία βασίζεται η λειτουργία του θα οδηγήσει πιθανότατα όχι μόνο στη δημιουργία πιο εξελιγμένων και γρήγορων υπολογιστών τα επόμενα χρόνια αλλά και διαφόρων άλλων ηλεκτρονικών συσκευών καθημερινής χρήσης όπως οι τηλεοράσεις ή ακόμη και πιο περίπλοκων συστημάτων όπως τηλεπικοινωνιακά δίκτυα» σημειώνουν οι ερευνητές.

Πηγή
http://www.secnews.gr/archives/7747
Διαβάστε περισσότερα...

Τα πλεονεκτήματα της ταπείνωσης

Κάποιος ρωτούσε μια μέρα έναν άγιο άνδρα: «Πώς θα αγαπήσω πολύ τον Αγαθό Θεό;». Α! αποκρίθηκε ο άγιος, «ταπεινότης, ταπεινότης». Η υπερηφάνεια είναι αυτή που μας εμποδίζει να γίνουμε άγιοι. Η υπερηφάνεια είναι αλυσίδα, από όπου εξαρτώνται όλες οι κακίες. Η ταπείνωση είναι αυτή από όπου εξαρτώνται όλες οι αρετές (Λουκ. ις΄ 15)

• Η ταπείνωση ήταν πάντοτε και θα είναι η αρετή των αγίων. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει αληθινή αγιότης. Είναι θεμέλιο αυτή και φύλακας όλων των χριστιανικών αρετών, τις οποίες αυτή παρουσιάζει καθαρές και ευάρεστες στο βλέμμα του Θεού (Λουκ. ιη΄ 13-14).
• Με αυτήν κερδίζουμε την χάρη και τις ουράνιες ευλογίες. Χωρίς αυτήν η δικαιοσύνη, η φιλανθρωπία, είναι αρετές ατελείς. Χωρίς αυτήν οι προσευχές μας και οι προσπάθειές μας είναι αδύνατες και οι θυσίες μας σχεδόν χωρίς αξία στα μάτια του Θεού. Ο Θεός εγκαταλείπει στις αδυναμίες τους τους υπερηφάνους και ευδοκεί να ευλογεί τους ταπεινούς (Λουκ. ιδ΄ 11).

• ωρίς την ταπείνωση, λέει ευλαβής συγγραφέας, η σκληραγωγία είναι καθαρή υποκρισία, η ύψιστη σκέψη είναι μυαλού πλάνη, και αυτή ακόμη η πτωχεία είναι ανόητη κενοδοξία (Β΄ Κορ. α΄ 9).
• Η ταπείνωση λέει κάποιος άλλος, είναι όπως η ζυγαριά: όσο περισσότερο χαμηλώνει από την μια μεριά, τόσο περισσότερο υψώνεται από την άλλη.
• Ο άγιος Κυπριανός λέει: Η ταπείνωση είναι η βάσις της αγιότητος.
• Ο άγιος Ιερώνυμος την παριστάνει σαν πρώτη αρετή των χριστιανών. Άλλος άγιος την ονομάζει θεμέλιο, συντήρηση όλων των αρετών.
• Ο άγιος Γρηγόριος την ονομάζει άλλοτε μητέρα και δέσποινα, άλλοτε ρίζα και πηγή των αρετών.
• Τέλος η πίστη προϋποθέτει την ταπείνωση.
• Η υπερηφάνεια είναι η αρχή όλων των αιρέσεων. Εάν νομίζει κάποιος ότι κατέχει ιδιαίτερη παιδεία και αυτήν εκτιμάει, φθάνει στο σημείο να προτιμάει περισσότερο αυτήν από την γνώμη όλης της Εκκλησίας (Ρωμ. ι΄ 13, 16).
• Η ελπίδα στηρίζεται πάνω στην ταπείνωση. Ο ταπεινός άνθρωπος γνωρίζει καλά την αδυναμία του και την αθλιότητά του και φέρεται προς τον Θεό με θερμότητα και αποθέτει σ’ Αυτόν και μόνο όλη την ελπίδα του (Ρωμ. θ΄ 16).
• Η αγάπη προς το Θεό ενισχύεται από την ταπείνωση. Ένα πνεύμα ταπεινό, βλέπει πως ό,τι έχει είναι από τον Θεό. Αισθάνεται κατά κάποιον τρόπο ότι ενθαρρύνεται στο να τον αγαπήσει ακόμη περισσότερο (Ιακ. α΄ 17).
• Η υπομονή γεννιέται από την ταπείνωση. Ο ταπεινός γνωρίζει τις ατέλειές του και τα σφάλματά του και κρίνει τον εαυτό του άξιο κάθε τιμωρίας (Β΄ Κορ. ς΄ 4).
• Η ειρήνη, η γαλήνη της ψυχής γεννιούνται από την ταπείνωση. Αυτό το λέει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμι και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. ια΄ 28-29).
• Να είσαι ταπεινός και θα είσαι ειρηνικός με τον εαυτό σου. Τίποτε δεν θα επιθυμείς, τίποτε δε θα ζητάς, δε θα είσαι μελαγχολικός (Ιωαν. ιδ΄ 27).
• Ο ταπεινός άνθρωπος, έλεγε παλαιός ιεροκήρυκας, είναι γλυκύς, ειρηνικός, ήσυχος, φαιδρός, ευπειθής, επιμελής, γεμάτος ζήλο, ανίκανος να αντιφάσκει.

• Οι ταπεινοί είναι πάντοτε ενωμένοι με τους αδελφούς τους.
• Η ταπείνωση διατηρεί την αγνότητα. Ο Θεός επιτρέπει πτώσεις στην ψυχή που στηρίζεται στον εαυτό της και έχει αυτοπεποίθηση (Μαρκ. ιδ΄ 29).
• Η ταπείνωση είναι αδελφή της πτωχείας. Ο ταπεινός είναι ευχαριστημένος πάντα για όλα, γιατί πιστεύει ότι έχει περισσότερο απ’ ό,τι του αξίζει.
• Η ταπείνωση είναι συνδεδεμένη με την υποταγή. Η τέλεια ταπείνωση συνίσταται στο να αφήσει κανείς τη δική του θέληση. Είναι και το ευκολότερο μέσο η υποταγή για να κερδίσει κανείς την ταπείνωση (Εφεσ. ε΄ 21).
• Όταν έτσι κάνουμε, θα δούμε ότι όλες οι αρετές εξαρτώνται από την ταπείνωση. Αντίθετα, εάν μια ψυχή δεν κατέχει το φρούριο της ταπεινώσεως, είναι σαν μια πόλη χωρίς οχυρώματα, ανοιχτή σε όλους τους εχθρούς και δε θα αργήσει να υποκύψει στα πάθη της και να πράξη τα σοβαρότερα αμαρτήματα.
• Η έλλειψη της ταπεινώσεως κάνει τους ανθρώπους και τον ίδιο τον εαυτό μας ενοχλητικούς στα μάτια της.
• Όπου λείπει η ταπείνωση, εκεί είναι ο τρόμος, η σύγχυση και καμμιά ανάπαυση. Σβήνεται η αγάπη μέσα στις ψυχές, γεννιέται το μίσος, η διχόνοια, η ζηλοτυπία, η ταραχή στην οικογένεια, στην κοινωνία (Ιακ. γ΄ 16). Αντίθετα, όπου βασιλεύει η ταπείνωση, εκεί δεν θα δεις φθόνο, φιλονικία, τίποτα από αυτά που εμποδίζουν την αγάπη (Εφεσ. δ΄ 2).
• Οποιαδήποτε ενάρετη πράξη χωρίς την ταπείνωση είναι σαν ένα τείχος χωρίς θεμέλια, που σε λίγο θα πέσει (Ψαλ. 126.1).

Πηγή
http://www.xfd.gr/%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B6%CF%89%CE%AE/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82
Διαβάστε περισσότερα...

Armin van Buuren - A State of Trance 489 Yearmix 2010

Armin Van Buuren - A State Of Trance 489 Yearmix 2010 (30 December 2010)

01. Intro – The Ten Commandments
02. D-Mad – She Gave Happiness (Arty Remix)
03. Shogun feat. Emma

04. Armin van Buuren feat. Ana Criado – Down To Love
05. Matt Darey presents Urban Astronauts feat. Kristy Thirsk – Black Flowers (Josh Gabriel Remix)
06. Susana feat. Omnia & The Blizzard – Closer
07. Luigi Lusini – Who We Are
08. Leon Bolier & Marcus Schossow – 2099
09. Max Graham feat. Ana Criado – Nothing Else Matters (Club Mix) (Re-Brand)
10. Mat Zo – Near The End
11. Velvetine – Safe [Wherever You Are] (Rank 1 Remix)
12. Yuri Kane – Right Back
13. Armin van Buuren vs Sophie Ellis-Bextor – Not Giving Up On Love (Club Mix)
14. Rank 1 vs Jochen Miller – The Great Escape
15. Arnej – They Need Us (Club Edit)
16. Nic Chagall, Rank 1 & Wippenberg – 100
17. Orjan Nilsen – Lovers Lane
18. Yuri Kane feat. Melissa Loretta – Daylight
19. tyDi feat. Audrey Gallagher – Calling
20. Tim Berg – Bromance (Avicii’s Arena Mix)
21. tyDi feat. Tania Zygar – Vanilla
22. Filo & Peri feat. Audrey Gallagher – This Night (Max Graham Remix)
23. Arty – Hope
24. Sander van Doorn pres. Purple Haze – Hymn 2.0
25. Orjan Nilsen – So Long Radio
26. Swedish House Mafia – One
27. Swedish House Mafia – Miami 2 Ibiza (Instrumental)
28. Ali Wilson – Pandora
29. Susana & Josh Gabriel – Frozen (Nic Chagall Remix)
30. Aruna with Mark Eteson – Let Go (Nic Chagall Remix)
31. Mango – Good Morning Track (Sunn Jellie Remix)
32. Super8 & Tab – Black Is The New Yellow
33. Roger Shah presents Sunlounger feat. Zara Taylor – Found (Club Mix)
34. Ron Hagen & Al Exander – Last Minute
35. Armin van Buuren feat. Nadia Ali – Feels So Good (Club Mix)
36. First State feat. Relyk – Cross The Line (Club Mix)
37. Reverse – Absolute Reality (Arty Remix)
38. Lange feat. Emma Hewitt – Live Forever (Mat Zo Remix)
39. Bart Claessen – Hartseer
40. Stoneface & Terminal – Don’t Give a Fuck
41. Arnej – The Strings That Bind Us
42. Dido – Everything To Lose (Armin Van Buuren Remix)
43. Gaia – Aisha
44. Armin van Buuren – Orbion
45. Who.Is – We.Are
01. Above & Beyond vs Kyau & Albert – Anphonic
02. Oceanlab feat. Gareth Emery – On A Good Day (Metropolis)
03. Armin van Buuren feat. Christian Burns – This Light Between Us
(Armin van Buuren’s Great Strings Mix)
04. 4 Strings feat. Ellie Lawson – Safe From Harm
05. Faithless – Not Going Home (Armin van Buuren Remix)
06. Andy Moor feat. Carrie Skipper – She Moves
07. Leon Bolier feat. Fisher – By Your Side (I’ll Be There)
08. Alexander Popov – Revolution In You (Main Mix)
09. Wezz Devall – Free My Willy
10. Armin van Buuren – Mirage
11. DNS Project feat. Johanna – Mindful (Ronski Speed Mix)
12. Gareth Emery feat. Lucy Saunders – Sanctuary (Club Mix)
13. Markus Schulz – Rain
14. Jochen Miller – Humanoid
15. Markus Schulz feat. Justine Suissa – Perception (Super8 & Tab Remix)
16. Markus Schulz feat. Jennifer Rene – Not The Same
17. Gareth Emery – Citadel
18. Marcel Woods – Tomorrow
19. Faithless – Tweak Your Nipple (Tiesto Remix)
20. Skytech – Comet
21. W&W – Alpha
22. Shogun feat. Emma Lock – Save Me (Ilya Soloviev Remix)
23. Vast Vision feat. Fisher – Behind Your Smile (Suncatcher Remix)
24. Dash Berlin – Never Cry Again (Jorn van Deynhoven Remix)
25. Solarstone – Touchstone (Aly & Fila Remix)
26. Simon Patterson – Miss You
27. Armin van Buuren – Coming Home
28. Armin van Buuren feat. BT – These Silent Hearts
29. Aly & Fila feat. Josie – Listening (Philippe El Sisi Remix)
30. Arctic Moon – True Romance
31. Andy Blueman – Florescence (Epic Mix)
32. Daniel Kandi pres. Timmus – Symphonica
33. Armin van Buuren – Full Focus
34. DJ’s United – Remember Love
35. Nitrous Oxide feat. Aneym – Far Away (Club Mix)
36. Max Graham feat. Neev Kennedy – Sun In The Winter (Alex M.O.R.P.H. Remix)
37. Giuseppe Ottaviani feat. Faith – Angel (Club Mix)
38. W&W – D.N.A.
39. Sebastian Brandt – 450
40. Dash Berlin – Till The Sky Falls Down (Arctic Moon Remix)
41. Marc Simz – Forbidden City
42. Jon O’Bir feat. Fisher – Found A Way (Joint Operations Centre Remix)
43. Outro – The Ascend

Πηγή
http://www.youclubvideo.com/audio/151599/armin-van-buuren-presents-a-state-of-trance-episode-489-yearmix-2010
Διαβάστε περισσότερα...

Εικονική περιήγηση στην Cappella Sistina

Δείτε στο Βατικανό την CAPELLA SISTINA , με τις τοιχογραφίες του Μιχαήλ Αγγέλου.

Αφού γεμίσει η οριζόντια μπάρα, κρατάμε πατημένο το αριστερό κουμπί του ποντικιού
και μετακινούμε αργά το βελάκι πάνω-κάτω αριστερά-δεξιά.

Με το + και το - κάτω αριστερά, μεγέθυνση η σμίκρυνση της εικόνας για να δούμε από κοντά οποιοδήποτε σημείο στην αίθουσα. Σιγά-σιγά μόνο γιατί θα ζαλιστείτε

Άνοιγμα αρχείου
http://www.vatican.va/various/cappelle/sistina_vr/index.html


Πηγή
http://groups.google.com/group/anhsma/browse_thread/thread/530fa448ec61b3f6
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Μαίναλο Ω, έλατα!

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΤΙΝΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ, ΦΩΤΟ: Β. ΣΥΚΑΣ, Κ. ΜΟΥΣΤΑΦΕΛΛΟΥ, Δ. ΣΚΛΑΦΟΥ, Γ. ΔΕΤΣΗΣ,

Συνώνυμο της ορεινής Αρκαδίας, καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του νομού - μια έκταση 1.500.000 στρεμμάτων «πλούσια» σε πράσινο και φυσικό ανάγλυφο, από το οροπέδιο της Τρίπολης μέχρι τον Λούσιο ποταμό και από τη Μεγαλόπολη μέχρι την τεχνητή λίμνη του Λάδωνα. Βουνό ευλογημένο, όχι τόσο σε... ύψος (η Οστρακίνα, η ψηλότερη κορυφή του, φτάνει τα 1.980 μ.), όσο σε βλάστηση και νερό: το μεν ελατόδασος του Μαινάλου, που καλύπτει το 65% της ορεινής ζώνης, είναι από τα πυκνότερα και μεγαλύτερα της χώρας, ο δε υδροφόρος ορίζοντάς του από τους πλουσιότερους στην Πελοπόννησο. Μυθολογική κατοικία του Πάνα, θεού-προστάτη των βοσκών και των ποιμνίων, με κτηνοτροφική παράδοση ριζωμένη στα βάθη της αρχαιότητας, ενέπνευσε τον Βιργίλιο, τον Γκαίτε και τον Πουσέν, που ζωγράφισε τους «Ποιμένες Αρκάδες».

Η Αρκαδία δέχτηκε επιδρομές από Σλάβους, γι' αυτό θα βρείτε και αρκετά σλαβικά τοπωνύμια, όπως Στεμνίτσα, Ζυγοβίστι αλλά και Μαγούλιανα από το magila (=ύψωμα). Χάρη στη σχετικά μικρή απόστασή της από την Αθήνα (περίπου δυόμισι ώρες) και τα γραφικά χωριά της, είναι τόπος ιδανικός για σύντομες αποδράσεις. Τα τελευταία δε χρόνια έχουν αυξηθεί σημαντικά και οι τουριστικές υποδομές της, ενώ το Μαίναλο έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα NATURA.

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Ι. Ο γύρος του Μαινάλου

Αρχίζει από τη διασταύρωση της Νεστάνης, λίγα χιλιόμετρα μετά τη σήραγγα του Αρτεμισίου, και συνεχίζει προς Κάψια - Λεβίδι - Βλαχέρνα - Βυτίνα - Καρκαλού - Δημητσάνα - Στεμνίτσα - Χρυσοβίτσι - Μαίναλο - Τρίπολη: ο μετρητής θα γράψει περίπου 110 χιλιόμετρα. (Εντός παρενθέσεως, το υψόμετρο και η απόσταση από την Τρίπολη.)

Κάψια (700 μ. - 8 χλμ.). Xτισμένη στους πρόποδες του βουνού, αριθμεί περί τους 500 κατοίκους. Το επισκέψιμο σπήλαιο κοντά στο χωριό θεωρείται από τα πιο αξιόλογα της Πελοποννήσου.
Λεβίδι (850 μ. - 25 χλμ.). Εδρα του ομώνυμου δήμου με 700 κατοίκους. Στην κορυφή του λόφου θα δείτε το ναό των Ταξιαρχών, με τα δύο ρολόγια του: το παλαιό έχει τους δείκτες σταματημένους στην ώρα που το ανατίναξαν οι Γερμανοί για να αποτρέψουν τους ντόπιους να προειδοποιήσουν με την καμπάνα τους αντάρτες για την έφοδό τους.
Βλαχέρνα (954 μ. - 32 χλμ.). Πάνω από το χωριό υψώνεται ο επιβλητικός βράχος του Μπεζενίκου. Εκεί βρισκόταν το ομώνυμο μεσαιωνικό κάστρο καθώς και το εγκαταλελειμμένο σήμερα μοναστήρι της Αγίας Ελεούσας με υπόσκαφο καθολικό.
Βυτίνα (1.033 μ. - 44 χλμ.). Το τουριστικό κέντρο της ορεινής Αρκαδίας, έδρα του ομώνυμου δήμου, με πλουσιότατη υποδομή. Φημίζεται για το υγιεινό της κλίμα - προπολεμικά λειτουργούσε ένα από τα σημαντικότερα σανατόρια στην Ελλάδα.
Καρκαλού (980 μ. - 57 χλμ.). Μικρός, όμορφος και σχετικά νέος οικισμός σε ένα καταπράσινο οροπέδιο περικυκλωμένο από ελατόδασος. Ακριβώς δίπλα κυλάει ο Λούσιος.
Δημητσάνα (850 μ. - 60 χλμ.). Χτισμένη πάνω από μια χαράδρα του Λούσιου, με εξαίρετη θέα προς τον κάμπο της Μεγαλόπολης και τον Ταΰγετο, έχει περίπου 600 κατοίκους. Αξίζει να την περπατήσετε, για τη μεσαιωνική ρυμοτομία της, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της, τα λιθόστρωτα καλντερίμια και τα πετρόχτιστα σπίτια και αρχοντικά της. Η Βιβλιοθήκη της, που αριθμεί 15.000 τόμους, διαθέτει σπάνιες εκδόσεις και πλούσιο ιστορικό αρχείο, ενώ οι Μπαρουτόμυλοι και το Μουσείο Υδροκίνησης προσφέρονται για διδακτικές στάσεις.
Στεμνίτσα (1.050 μ. - 75 χλμ.) Ενας από τους σημαντικότερους παραδοσιακούς οικισμούς της Πελοποννήσου - ονομάζεται και Yψούντα γιατί, κατά τον αρχαίο περιηγητή Παυσανία, είναι χτισμένη στην ίδια τοποθεσία με την ομώνυμη αρχαία πόλη που θεμελίωσε ο Yψούς, γιος του Λυκάοντα. Κατά την τουρκοκρατία και μέχρι τις αρχές του περασμένου αιώνα, γνώρισε μεγάλη άνθηση ως κέντρο αργυροχρυσοχοΐας και εμπορίου, οι δε καμπανοποιοί της ήταν από τους πιο φημισμένους στην Ελλάδα. Η βόλτα στο χωριό αξίζει για τα εξαιρετικά δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής -όλο ξύλο και πέτρα-, ενώ στις πιθανές στάσεις σημειώστε το Λαογραφικό Μουσείο της και τη μικρή Μονή της Zωοδόχου Πηγής, όπου έγινε η Συνέλευση της A΄ Πελοποννησιακής Γερουσίας. Mεταξύ Δημητσάνας και Στεμνίτσας βρίσκεται και η Mονή του Aγίου Iωάννη του Προδρόμου, χτισμένη μέσα σε κάθετο βράχο. Ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα από τον Mανουήλ Kομνηνό και μέχρι σήμερα λειτουργεί ανελλιπώς. Oι τοιχογραφίες της χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα.
Χρυσοβίτσι (1.100 μ. - 21 χλμ.). Ομορφος παραδοσιακός οικισμός, «χωμένος» ανάμεσα σε δύο καταπράσινες πλαγιές.
Αλωνίσταινα (1.250 μ. - 25 χλμ). Διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός, χτισμένος μέσα στο δάσος, με παλιό νερόμυλο, ωραία πέτρινα σπίτια και αρχοντικά. Ηταν η γενέτειρα της Ζαμπίας Κωτσάκη, μητέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Πιάνα (1.150 μ. - 19 χλμ.). Αλλο ένα χωριό γραφικό και ιστορικό: ήταν ορμητήριο και καταφύγιο των επαναστατημένων Ελλήνων στον απελευθερωτικό Αγώνα. Στην πλατεία, εκτός από τη θέα, να δείτε και τον αποκατεστημένο φούρνο της Επανάστασης.

ΙΙ. Βυτίνα - Μαγούλιανα - Βαλτεσινίκο

Μαγούλιανα (1.367 μ. - 58 χλμ. από Τρίπολη - 12 χλμ. από Βυτίνα). Με μόλις 80 μόνιμους κατοίκους, το ψηλότερο χωριό της Πελοποννήσου έχει να επιδείξει μεσαιωνικά ερείπια του Αργυροκάστρου, καλοδιατηρημένα πετρόκτιστα σπίτια και την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με ένα από τα ωραιότερα ξυλόγλυπτα τέμπλα στην Ελλάδα.
Βαλτεσινίκο (1.150 μ. - 60 χλμ. από Τρίπολη - 7 χλμ. από Μαγούλιανα). Πανέμορφο, αμφιθεατρικά χτισμένο παλιό κεφαλοχώρι της ορεινής Γορτυνίας - κάποτε είχε ειρηνοδικείο, αγρονομείο, συμβολαιογραφείο, γυμνάσιο, δημοτικό και ξυλογλυπτική σχολή! Σήμερα αριθμεί μόνο 200 κατοίκους και βαδίζει στο δρόμο της τουριστικής ανάπτυξης... Πριν φτάσετε στο χωριό, θα δείτε στο αριστερό σας χέρι το επιβλητικό παλιό σανατόριο «Μάνα του Στρατιώτου», που είχε ιδρύσει η αδελφή του Παύλου Μελά, Μαρία Παπαδοπούλου, για τους στρατιώτες των Βαλκανικών Πολέμων. Αξίζει επίσης να επισκεφτείτε τα δύο παλιά μοναστήρια που είναι κοντά στο χωριό, τη Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου και την ιστορική Μονή του Αγίου Νικολάου.

ΙΙΙ. Δημητσάνα - Ζάτουνα

Μόλις 4 χλμ. από τη Δημητσάνα, η Ζάτουνα παινεύεται ότι είναι το χωριό με την καλύτερη θέα στην περιοχή. Βρίσκεται απέναντι από το Φαράγγι του Λούσιου (η σλαβική ονομασία της σημαίνει «το χωριό πέρα από το ποτάμι»), είναι χτισμένη με την τυπική γορτυνιακή αρχιτεκτονική και διαθέτει άφθονες πηγές και βρύσες για να πιείτε κρύο νεράκι. Ανηφορίζοντας στο ψηλότερο σημείο της, στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, θα θαυμάσετε πανοραμική άποψη του τοπίου.

ΙV. Στεμνίτσα - Ελληνικό -

Καρύταινα

Ελληνικό (712 μ. - 8 χλμ. από Στεμνίτσα). Με ιστορία που ξεκινάει στις αρχές του 17ου αιώνα -παλιά ονομαζόταν Μουλάτσι-, το χωριό σήμερα έχει 250 κατοίκους και, λόγω της εγγύτητάς του με το φαράγγι του Λούσιου, αποτελεί ορμητήριο για περιηγήσεις στην περιοχή. Ακόμα, στα 6 χλμ. από το χωριό βρίσκεται η Αρχαία Γόρτυνα και η αφετηρία των αναπλασμένων μονοπατιών του φαραγγιού του Λούσιου.
Καρύταινα (582 μ. - 10 χλμ. από Ελληνικό). Γραφικότατη και ιστορική πέτρινη κωμόπολη, χαρακτηρισμένη διατηρητέος οικισμός, με ιδιαίτερη σημασία -λόγω στρατηγικής θέσης- από το Μεσαίωνα ώς την Επανάσταση. Το κάστρο της το ονομάζουν «ελληνικό Τολέδο» και είναι εξαίρετο δείγμα φρουριακής αρχιτεκτονικής των φεουδαρχικών χρόνων. Να την περπατήσετε για τα διώροφα πέτρινα σπίτια της και τις παλιές βυζαντινές εκκλησίες.

ΠΩΣ ΠΑΜΕ

Εξω από την Κόρινθο στρίβουμε για Τρίπολη, διασχίζουμε τη σήραγγα Αρτεμισίου και στρίβουμε δεξιά στον κόμβο της Νεστάνης (117 χλμ.).

ΦΑΓΗΤΟ

• Kληματαριά
(Bυτίνα, Τ/27950-22.226).
Μαγειρευτά και ψητά.
•Θόλος
(Δημητσάνα, Τ/27950-31.514).
Για νοστιμιές της κατσαρόλας - και κρασί δικό τους.
•Ταβέρνα του Παναγιώτη (Bλαχέρνα). Για ελληνικές γεύσεις αξιώσεων.
•Iωσήφ
(Mαγούλιανα, Τ/27950-82.359)
Πρόκειται για το «ναό» του κρέατος.Ο Ιωσήφ είναι κτηνοτρόφος, χασάπης και ψήστης!
• Λάθος
(Καρκαλού, Τ/27950-31.709).
Για να φάτε νόστιμα και παραδοσιακά.
• Στο Χρυσοβίτσι ο Γέρος του Μοριά θα σας ανταμείψει γευστικά.
• Στο Βαλτεσινίκο, καλά μαγειρευτά και κρέατα στην Κληματαριά (Τ/27950-82.113) και στον Βασιλικό (Τ/27950-82.300).
• Τέλος, στο χωριό Παναγιά μετά τη Ζάτουνα υπάρχει η Ζέρζοβα (Τ/27950-31.753). Εξαίρετη κουζίνα, που όμως πρέπει να την αποφεύγουν όσοι κάνουν δίαιτα!

ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ

Στα περισσότερα χωριά θα βρείτε καλή ντόπια φέτα και εξαιρετική μυζήθρα, όπως επίσης τραχανά και χυλοπίτες. Η περιοχή φημίζεται για το ελατίσιο μέλι της. Στη Στεμνίτσα θα βρείτε και ωραίες και... παχυντικές δίπλες.

Στο Bαλτεσινίκο μπορείτε να βρείτε κάστανα, καρύδια και, αν είστε τυχεροί, καλές πατάτες. Από κάποιο γνωστό ή από σπίτι να προμηθευτείτε παστό. Από γλυκά του κουταλιού σάς συνιστώ το βύσσινο του Συνεταιρισμού Tριπόλεως.

ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΣΠΟΡ

Στο Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου (30 χλμ. από την Τρίπολη) θα κάνετε σκι, snowboard και snowmobile, ενώ λειτουργεί σχολή για παιδιά και ενηλίκους. Τέσσερα lifts και οκτώ πίστες, από 100 μέχρι 2.500 μέτρα (τηλ. κέντρο: 6979-911.506, 210-57.81.880 και τηλ. σχολής σκι: 6979-911.501).

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Δήμος Δημητσάνας:

27950-31.665
Δήμος Βυτίνας: 27950-60.100
Κέντρο Υγείας Δημητσάνας: 27950-31.401-2
Αστυνομία Δημητσάνας:27950-31.205

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_27/11/2009_310279
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Δημητσάνα: Εισαγωγή στις ορεινές χαρές

Βόλτα σε ένα ωραίο, ορεινό χωριό, που θα μας βάλει στο πνεύμα των ορεινών απολαύσεων

Η Δημητσάνα 60 χλμ. από την Τρίπολη, σε υψόμετρο 1000 μέτρων και τον ποταμό Λούσιο να ρέει στα πόδια της, είναι ένας τέτοιος τόπος, χτισμένος στο Μαίναλο, με καταπληκτική θέα προς τον Ταΰγετο, τον κάμπο της Μεγαλόπολης και το δάσος από έλατα στο βουνό. Αφιερώνοντας ένα τριήμερο ή ένα Σαββατοκύριακο στην ατμοσφαιρική Δημητσάνα, θα θυμηθείτε τι σημαίνει φύση το φθινόπωρο, γιατί απλούστατα θα δείτε χρώματα. Θα περάσετε ήρεμες ώρες στα παραδοσιακά καφενεία του χωριού παίζοντας τάβλι ή πρέφα και πίνοντας καφέ, ή τρώγοντας το παστό που φτιάχνουν οι ντόπιες. Και βέβαια θα κάνετε απολαυστικές βόλτες στην περιοχή.

Εκτός από τη φύση όμως, το χωριό διακρίνεται για την αρχοντιά των πετρόχτιστων σπιτιών του, τα δρομάκια του και βέβαια για την σημαντική ιστορία του που είναι έκδηλη παντού. Η Δημητσάνα είναι διατηρητέος τόπος από το 1969 και κάνοντας βόλτες στην περιοχή, θα δείτε απομεινάρια του αρχαίου τείχους της Τεύθιδος -έτσι λεγόταν η περιοχή στην αρχαιότητα- όπως και από την εποχή του Μεσαίωνα.

Ο παραδοσιακός οικισμός της Δημητσάνας είναι ο τόπος που γεννήθηκε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, του οποίου ανδριάντες θα βρείτε σε όλο το χωριό. Στη θέση της ονομαστής Σχολής Δημητσάνας, σε κτίριο του 19ου αιώνα βρίσκεται η Βιβλιοθήκη με 20.000 σπάνιους τόμους, ιστορικό αρχείο και λαογραφική συλλογή. Αν ενδιαφέρεστε να εμπλουτίσετε το φυσιολατρικό σας Σαββατοκύριακο με λίγη ιστορία, μπορείτε να πάτε και στο Λαϊκό Μουσείο, όπου εκτίθεται η σέλα του Παπαφλέσσα και η λάρνακα των οστών του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Η Δημητσάνα ήταν από το 18ο αιώνα αξιόλογο εμπορικό κέντρο και γνώρισε μεγάλη ακμή και οικονομική άνθηση. Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συνέβαλλαν στο να ξεχωρίσει η Δημητσάνα, είναι και το νερό που άφθονο έρρεε από πηγές γύρω από το φαράγγι του Λούσιου. Αλευρόμυλοι, βυρσοδεψεία, μπαρουτόμυλοι, κατασκευάστηκαν στη Δημητσάνα, και συνέβαλαν στην οικονομική της άνθηση. Δεκατέσσερις μπαρουτόμυλοι της Δημητσάνας, από τους οποίους αρκετοί λειτουργούν και σήμερα με την δύναμη του νερού, τροφοδοτούσαν την επανάσταση του '21. Η υπέροχη βρύση του Μουσταφά είναι κάτι άλλο που αξίζει να δείτε, όπως και το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης Δημητσάνας, που βρίσκεται στο Κεφαλάρι του Αϊ-Γιάννη, 1.5 χιλ. από τη Δημητσάνα και όπου ο επισκέπτης μπορεί να πιάσει στα χέρια του το αλεύρι που αλέθει ο αλευρόμυλος, να παρακολουθήσει την κατεργασία του δέρματος στο βυρσοδεψείο, να δει τα ερείπια των παλιών βυρσοδεψείων που αναπαλαιώθηκαν και τον επισκευασμένο μπαρουτόμυλο, έτσι όπως λειτουργούσε την εποχή του ΄21. Από το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης ξεκινά κι ένα ωραίο μονοπάτι για πεζοπορία προς το Παλαιοχώρι και τη Μονή Φιλοσόφου και από εκεί προς τα ερείπια της Αρχαίας Γόρτυνας και του ναού του Ασκληπιού, με τις εγκαταστάσεις λουτρών.

Μην παραλείψετε μια επίσκεψη στο Ωρολογοστάσιο, ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό αριστούργημα, ύψους 27 μέτρων, του οποίου οι 4 πλάκες δείχνουν την ώρα κι είναι ορατές από μακριά, ενώ η καμπάνα του ζυγίζει 700 κιλά!

Στη Δημητσάνα θα σας δοθεί η ευκαιρία να θαυμάστε πολλές βυζαντινές εκκλησίες, με πιο αξιόλογες αυτές του Αγίου Ευθυμίου, του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Ιωάννη, αλλά και αρκετά εντυπωσιακά μοναστήρια, όπως το Μοναστήρι των Αιμυαλών, χτισμένο μέσα σε φυσικό σπήλαιο, 4χμ. Νοτιοδυτικά της Δημητσάνας, με τοιχογραφίες του 17ου αιώνα. Η Μονή Φιλοσόφου χτίστηκε σε φαντασμαγορική περιοχή με άγρια μεγαλοπρέπεια το 963 με σκοπό να γίνει ένα είδος Σχολής και η οποία στους χρόνους της σκλαβιάς, μετατράπηκε σε Κρυφό Σχολειό. Αν πραγματικά όμως θέλετε να σας κοπεί η ανάσα, πηγαίνετε στη Μονή Τιμίου Προδρόμου, που είναι χτισμένη από το 1167 μέσα σε κόχη βράχου και ουσιαστικά «κρέμεται» πάνω από το φαράγγι του Λούσιου.

Η Δημητσάνα είναι ένα καλό κομβικό σημείο για να εξερευνήσετε την γύρω περιοχή, όπως την ωραία Στεμνίτσα, 8 χλμ. μακριά, ή τη Ζάτουνα και τα χωριά της Ηραίας. Και βέβαια, η Τρίπολη είναι πολύ κοντά. Το βέβαιο όμως είναι, πως ακόμη κι αν δείτε μόνο τη Δημητσάνα, θα είστε πλήρεις εικόνων και εμπειριών. Αλλωστε κανείς δεν πάει στην Δημητσάνα μία φορά μόνο.

ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ

Διανύοντας την εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου με κατεύθυνση προς την Τρίπολη στρίβουμε δεξιά προς Βυτίνα - μετά τα διόδια της Νεστάνης και τη σήραγγα του Αρτεμισίου - δίνοντας προσοχή στις πινακίδες κατά μήκος του επαρχιακού δικτύου οδηγούμαστε στη Δημητσάνα. Ξεκινώντας από την Αθήνα το ταξίδι διαρκεί λιγότερο από δυόμισι ώρες, το επαρχιακό δίκτυο της Αρκαδίας είναι ομαλό και η διαδρομή γραφική και ευχάριστη.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Αστυνομικό Τμήμα: T/ 27950 31205
Δημαρχία (www.dimitsana.gr): T/ 2795 031665, 2795 031237
Αστυνομική Διεύθυνση Τριπόλεως: T/ 2710 230512, 2710 230550, 2710 230549
Κέντρο Υγείας: T/ 27950 31401-3
ΚΤΕΛ Αρκαδίας (Τρίπολη): T/2710 230140
ΚΤΕΛ Αρκαδίας (Αθήνα): T/ 210 5124910-11, 210 5132601, 210 5144887
Φαρμακείο - Μιχάλης Μπατής: T/27950 31233

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_20/02/2003_42107
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Νότια Εύβοια: Στη κορυφή της Οχης

Η Εύβοια μπορεί να καυχηθεί για το φυσικό κάλλος που πλαισιώνει τα μονοπάτια της όταν εκείνα διασχίζουν φαράγγια ή ανεβαίνουν σε βουνοκορφές όπως αυτή της Οχης

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΘΑΛΕΙΑ ΑΡΓΕΙΤΗ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΣΤΑΡΑΣ

Εύβοια είναι ένας ξεχωριστός βιότοπος με σπουδαία ποικιλία φυτών και ζώων. Ειδικά, η περιοχή της Οχης, στα νότια του νησιού, με το ομώνυμο βουνό, τον υγρότοπο της Καρύστου και το ακρωτήριο του Καφηρέα, εντυπωσιάζει για τη γεωμορφολογία και τη βιοποικιλότητά της, καταλαμβάνοντας επάξια μια θέση στο πρόγραμμα NATURA 2000. Το ακρωτήρι όπου δεσπόζει η Οχη είναι γεμάτο αντιθέσεις. Αντιθέσεις που προκαλούν κάθε φυσιολάτρη και πεζοπόρο που δεν έχει παρά να ακολουθήσει τα μονοπάτια, με πρώτο και καλύτερο αυτό που φτάνει ώς την κορυφή του βουνού με το μυστηριώδες Δρακόσπιτο.

Η πεζοπορία προς την κορυφή της Οχης θα μας χαρίσει μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία. Προορισμός των περισσοτέρων είναι το Δρακόσπιτο που στέκει στην κορυφή του βουνού, στα 1.398 μ. Πρόκειται για μια μεγαλιθική κατασκευή σε άριστη κατάσταση που θεωρείται μοναδικό μνημείο στην Ελλάδα, λόγω της πρωτότυπης μορφής του, της αρτιότητας της κατασκευής του αλλά και των ερωτηματικών που σχετίζονται με την ηλικία και τη χρήση του. Είτε υπήρξε ναός είτε νεκρικός θάλαμος είτε απλή κατοικία αρχαίων λατόμων και φυλάκιο, το Δρακόσπιτο της Οχης τυλίγει με μυστήριο την περιοχή κάνοντας για πολλά χρόνια πιστευτή την εκδοχή ότι κάποιο υπερφυσικό ον, όπως ένας δράκος, μετακίνησε τους τόνους πέτρας για να το κατασκευάσει. Ο,τι και αν ισχύει, το σίγουρο είναι πως, αν θελήσουμε να το προσεγγίσουμε, θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα ακόμη εξαιρετικό κομμάτι της ευβοϊκής φύσης.

Αφήνοντας πίσω μας την Κάρυστο, θα σταματήσουμε στο χωριό των Μύλων με τους ερειπωμένους μύλους και τα γέρικα πλατάνια, αν φυσικά έχουμε δυνάμεις να πεζοπορήσουμε για τέσσερις ώρες περνώντας από ρεματιές, βράχια, αρχαία λατομεία και δάση αγριοκαστανιών μέχρι το καταφύγιο και την κορυφή του βουνού. Αλλιώς, ακολουθώντας τους περισσότερους πεζοπόρους, θα οδηγήσουμε στον ανηφορικό δρόμο με χαλίκι που ξεκινά από τον Πλατανιστό και καταλήγει στο καταφύγιο.

Μακριά από τα καμένα που πληγώνουν το μάτι, η φύση μεγαλουργεί στα 600 στρέμματα όπου απλώνεται το αιωνόβιο δάσος με τις καστανιές, ο Καστανόλογγος. Μια περιοχή-καταφύγιο μικρών θηλαστικών, πουλιών, ερπετών και εντόμων που έχει συμπεριληφθεί στα Τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους. Δίπλα του αρχίζει η πορεία μας πάνω από το καταφύγιο και προς τα 1.398 μ. Το τοπίο μυστηριακό με τα γυμνά, γκρίζα βράχια να χάνονται στην ομίχλη και τον κρύο αέρα να δυσκολεύει το περπάτημα. Με κόπο θα διακρίνουμε τα κόκκινα σημάδια και τις στοιβαγμένες πέτρες που σηματοδοτούν το μονοπάτι το οποίο σε κάποιο σημείο διασταυρώνεται με ένα άλλο που κατηφορίζει αριστερά προς το Πετροκάναλο και την είσοδο για το φαράγγι του Δημοσάρη.

Μία ώρα περπάτημα μας έφερε πια στο πέτρινο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία που μοιάζει να είναι ένα με τις γύρω πέτρες. Θα μπούμε να ανάψουμε ένα κεράκι και να ξαποστάσουμε σε ένα χώρο σιωπηλό που προκαλεί δέος. Λίγα μέτρα μάς χωρίζουν από το Δρακόσπιτο. Το ορθογώνιο κτίσμα (4,85 x 9,80 μ.) έχει κατασκευαστεί με τέλεια τοποθετημένους ογκόλιθους, χωρίς να χρησιμοποιηθούν συνδετικό υλικό και θεμέλια. Θα μπούμε στον σκοτεινό θάλαμο από τη μία και μοναδική είσοδο, για να παρατηρήσουμε πόσο άρτια έχουν τοποθετηθεί οι τεράστιες πέτρες της στέγης, με το εκφορικό σύστημα, ώστε να σχηματίζουν κώνο. Θα αναρωτηθούμε πώς μεταφέρθηκε ο ογκόλιθος δέκα τόνων πάνω από την πόρτα. Ποιος και πώς έχτισε σε τέτοιο υψόμετρο αυτό το κτίσμα; Πότε και για ποια χρήση έγινε αυτό; Πολλοί επιστήμονες ασχολήθηκαν με αυτό και τα περίπου είκοσι άλλα δρακόσπιτα της Εύβοιας. Σύμφωνα με τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, πιστεύεται ότι χτίστηκε ανάμεσα στον 5ο και τον 3ο αιώνα π.Χ., ίσως να ήταν λατρευτικός χώρος, ναός της Ηρας ή, ακόμη, κατοικία λατόμων που δούλευαν στα αρχαία λατομεία που έβγαζαν τη φημισμένη πράσινη πέτρα της Εύβοιας, τη «στύρια λίθο».

Στεκόμαστε μπροστά στο παράξενο αυτό τοπίο πάνω από τα τεράστια βαθουλώματα που τρυπάνε τα σχιστολιθικά πετρώματα της κορυφής. Ο μύθος τα θέλει να είναι οι πατημασιές του δράκου που ακόμα κοιμάται κάπου εκεί κοντά. Ενας από τους μύθους που κάνουν ακόμη πιο γοητευτικές τις, ούτως ή άλλως, ενδιαφέρουσες, διαδρομές στην ευβοϊκή γη.

ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ

Πριν πέσουν τα χιόνια(!), θα φτάσετε στην Κάρυστο οδικώς από Εθνική Αθηνών-Λαμίας και μέσω της γέφυρας της Χαλκίδας (128 χλμ.). Επίσης, με φέρι μέσω του πορθμείου Αγίας Μαρίνας-Στύρων (τηλ. λιμεναρχείου: 22940-63.888) ή από Ραφήνα (τηλ. λιμεναρχείου: 22940-23.300) για Μαρμάρι. Για την κορυφή της Οχης θα οδηγήσετε μέχρι το καταφύγιο μέσω Πλατανιστού.

Για περισσότερες πληροφορίες (και μάλιστα από ειδικούς) μπορείτε να απευθυνθείτε στον Ορειβατικό Σύλλογο Χαλκίδας (T/22210-25.230, www.eoschalkidas.gr)

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_31/10/2009_305289
Διαβάστε περισσότερα...

Επιβάτης σε αεροπλάνο που πέφτει!

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΑΥΜΑ

Ένα πραγματικό γεγονός που το διηγείται επιβάτης σε αεροπλάνο που επέστρεφε από τους Αγίους Τόπους στις 29 Αυ­γούστου του 2003.

Ήταν χαράματα Παρασκευής, 29 Αυ­γούστου του 2003. Φεύγαμε με βαριά καρδιά από την Ιερουσαλήμ, με κατεύ­θυνση προς Τελ Αβίβ και από εκεί για Αθήνα.

Είχαμε περάσει υπέροχα. Την προηγούμενη, είχαμε γιορτάσει Πανηγυρικά την Κοίμηση της Παναγίας μας στον Τάφο Της, αφού στα Ιεροσόλυμα η Κοίμη­ση εορτάζεται 13 ημέρες μετά, στις 28 Αυγούστου.

Ζήσαμε μία πρωτόγνωρη, μοναδι­κή εμπειρία. Το πανηγύρι ήταν μεγα­λοπρεπές, πλούσιο, γενναιόδωρο προς πάντας. Αργά το απόγευμα ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας, το βράδυ λάβαμε μέ­ρος στην αγρυπνία στον Πανάγιο Τάφο και αμέσως μετά, γρήγορα στο πούλμαν που μας περίμενε ακριβώς έξω από την παλαιά Πόλη. O καιρός ήταν καλός. O ουρανός έναστρος και μέσα σε μία γλυ­κιά ησυχία απολαμβάναμε την Πόλη φωτισμένη. Είχαμε στυλώσει τα μάτια μας στα τείχη της, αγκαλιάζοντας νοερά όλα τα Πανάγια Προσκυνήματα, κλείνο­ντας τα ερμητικά μέσα στην καρδιά μας. Ένα σχεδόν αδιόρατο ελαφρύ χαμόγελο πρόδιδε την κούραση των ημερών, αλλά και την βαθιά ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό για όσα ζήσαμε. Η ευχαρίστηση μας ήταν τόση, που δεν κλονίστηκε κα­θόλου από την παρατεταμένη αναμονή, ούτε από τον εξαντλητικό έλεγχο των Ισραηλινών στο αεροδρόμιο.

Όταν επιτέλους επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο - εάν θυμάμαι καλά ήταν ένα δικινητήριο Airbus - πρόσεξα ότι τα φώτα του τρεμόπαιζαν συνεχώς και δεν σταθεροποιούνταν σε μία συγκεκριμέ­νη φωτεινότητα. Σκέφθηκα ότι κάποιο καλώδιο δεν κάνει καλή επαφή και βυ­θίστηκα στο κάθισμα μου. Όταν ξεκί­νησε η τροχοδρόμηση, τα πρόβλημα στα ηλεκτρικά έγινε πιο έντονο, ενώ παράλ­ληλα ακούγονταν και ο χαρακτηριστι­κός ήχος μικρών, πολλαπλών βραχυκυ­κλωμάτων. Δεν έδωσα σημασία· τα φώτα έσβησαν, απογειωθήκαμε και, όταν ξανά­ναψαν το πρόβλημα υφίστατο σε μικρό­τερο βαθμό. Καθόμουν με τη μητέρα μου στην αριστερή πλευρά του αεροσκάφους, μπροστά από το φτερό, ενώ φίλοι και γνωστοί κάθονταν σε κοντινές θέσεις.

Μετά από περίπου 20 λεπτά ακούσαμε έναν δυνατό θόρυβο και το αεροπλάνο άρχιζε να τρέμει και να κινείται δεξιά και αριστερά, σαν να «κοσκινίζει», όπως εύστοχα παρατήρησε κάποιος φίλος. O πιλότος είπε πρώτα στα εβραϊκά και με­τά στα αγγλικά να παραμείνουμε με τις ζώνες μας δεμένες, το ίδιο έκαναν αμέσως και οι αεροσυνοδοί Αρχικά δεν δώσαμε σημασία, ώσπου κοίταξα το φτερό και είδα την τουρμπίνα να φλέγεται και να εκσφενδονίζει κομμάτια από πυρωμένο σίδερο! Μετά από ένα καθησυχαστικό πρόλογο, την έδειξα στη μητέρα μου και στους γύρω φίλους. Όλοι μας είχαμε ταξιδέψει πολλές φορές με αεροπλάνο, αλλά ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε φλεγόμενο κινητήρα. Σφιχθήκαμε κάπως αλλά κρύψαμε επιμελώς την ανησυχία μας, σιωπώντας. Κάποιοι από εμάς όπως έμαθα αργότερα, λέγαμε νοερά την Ευχή. Μετά από αρκετά λεπτά έγινε νέα ανακοίνωση που μας πληροφορούσε για την απώλεια του αριστερού κινητήρα και ότι θα προσπαθήσουμε να φθάσουμε στα Ελευθέριος Βενιζέλος με τον άλλον.

Δεν πέρασαν άλλα είκοσι λεπτά όταν ακούστηκε ένας λιγότερος δυνα­τός θόρυβος από τη δεξιά πλευρά και νοιώσαμε όλοι τις ίδιες έντονες δονήσεις του αεροσκάφους, αναμεμιγμένες με αναταράξεις. Κάποιοι που κάθονταν μπροστά από το δεξί φτερό φώναξαν «πήρε φωτιά η τουρμπίνα»! Το μέχρι τότε ήπιο και, μάλλον ευχάριστο κλίμα, του θαλάμου αντικαταστάθηκε σύντομα από πανικό. Το αεροσκάφος έχανε διαρκώς και απότομα ύψος και ακουγόταν ένας θόρυβος σαν σφύριγμα, που μετά θυμήθηκα ότι τον άκουγα στις ταινίες, όταν έπεφταν οι βόμβες των αεροπλάνων. Οι αεροσυνοδοί, που μόλις είχαν ξεκίνησε να προσφέρουν αναψυκτικά, ασφάλισαν τρέχοντας τα καροτσάκια τους στις κατάλληλες θέσεις· κάθισαν γρήγορα κα προσδέθηκαν κρατώντας το κεφάλι τους κοντά στα γόνατα. Αρκετοί καρδιοπαθείς και ηλικιωμένοι έπαιρναν τα χάπια τους δύο-δύο. Μεταξύ συζύγων, γίνονται δημόσιες εξομολογήσεις για το πότε απάτησε ο ένας τον άλλον και με ποιόν και ζητούσαν συγχώρεση. Γιαγιάδες και παπούδες απεκάλυπταν στα παιδιά τους ότι τους αδίκησαν στη διαθήκη τους και ζητούσαν συγχώρεση και εκείνα την έδιναν, αλλά και τη ζητούσαν με τη σειρά τους για παλιές άπρεπες συμπεριφορές. Φίλοι ομολογούσαν ότι με αφορμή το τάδε περιστατικό είχαν πει ψέματα και συκοφαντήσει αλλήλους....

Όλα τα παραπάνω μαζί με τη συνεχή και απότομη απώλεια ύψους, τις ασυ­νήθιστες αναταράξεις και τη σιγή του πιλότου έκαναν βαριά την ατμόσφαιρα. Σαν να μην έφθανε αυτό, κάποιος από τήν παρέα φώναξε «είχε δίκιο ο τάδε», ενθυμούμενος τα λόγια ενός μοναχού, που του είχε πει, παρουσία τρίτων, πριν από λίγες ήμερες ότι η Ελλάδα θα θρηνή­σει μεγαλύτερο αριθμό νεκρών από ό,τι το Πάσχα - αναφερόμενος στο δυστύχη­μα λίγο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα στα Τέμπη - μόνο που αυτή τη φορά θα είναι στη θάλασσα. Είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε σοβαρά...

Το αεροπλάνο άρχισε να παίρνει κλίση καταλάβαμε ότι προσπαθεί να στρίψει και σκέφθηκα ότι θα επιστρέφαμε στο Τελ Αβίβ η ότι θα πηγαίναμε στην Κύ­προ. Σε λίγο σηκώθηκε μία αεροσυνοδός και πήγε βιαστικά να ασφαλίσει κάποια αντικείμενα που έπεφταν. Τη σταμάτησα και τη ρώτησα τι ακριβώς συνέβαινε. Η πρώην χαμογελαστή και γλυκομίλητη κοπέλα είχε γίνει κατάχλωμη και είχε χά­σει τη φωνή της. Ο φόβος κυριαρχούσε στην έκφραση του προσώπου της, στα σφιγμένα δόντια και κορυφώνονχαν στα ματιά της.

Τη ρώτησα εάν είχαμε χάσει και τους δυο κινητήρες και απάντησε με νεύμα καταφατικά. «Και τώρα τι θα γίνει; Πώς θα το αντιμετωπίσουμε;», ξανα­ρώτησα. Έπαψε να με κοιτάζει στα μάτια, το βλέμμα της έγινε μακρινό, σαν να κοιτούσε το κενό, κινούσε το κεφάλι της δεξιά και αριστερά, ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα, σαν όλα να είχαν τελει­ώσει και έκανε να φύγει. Τη συγκράτη­σα έντονα από το χέρι φωνάζοντας «Πέφτουμε;» και εκείνη μου έγνεψε πολλές φορές καταφατικά, χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη και έτρεξε να προσδεθεί πάλι στο κάθισμα της, κρατώντας σφιχτά το κεφάλι στα γόνατα. Πήραμε όλοι βα­θιά ανάσα και προσπαθούσαμε όσο το δυ­νατόν ψύχραιμα να συνειδητοποιήσουμε τα συμβαίνοντα.

Το πέπλο της μελαγχολίας έσκισε η δυνατή φωνή ενός ρασοφόρου: «Μην φοβάστε, αδελφοί μου, ας προσευχηθούμε, δεν θα αφήσει ο Θεός!». Οι ιερείς έβαλαν πετραχήλι και άρχισαν να διαβάζουν, κά­ποιοι λαϊκοί έλεγαν νοερά την Ευχή και οι υπόλοιποι χωρίστηκαν σε δυο ομάδες - τη δεξιά και την αριστερή πτέρυγα του θαλάμου των επιβατών - και άρχισαν δειλά να ψάλουν οι μεν την Παράκλη­ση της Παναγίας, οι δε τους Χαιρετι­σμούς. Αναθέσαμε την ελπίδα μας στον Θεό και αισθανθήκαμε πολύ καλύτερα ξελαφρώσαμε.

Οι αλλόθρησκοι επιβάτες, υπερβολικά φοβισμένοι σε σύγκριση μ' εμάς, νόμι­ζαν ότι τραγουδούσαμε και μας κοίταζαν σαν να ήμασταν τρελοί. Η παρήγορη όμως αυτή ψυχική ανάταση διεκόπη λί­γο αργότερα, όταν έκανε ανακοίνωση με τρεμάμενη φωνή ο πιλότος: «όπως ήδη καταλάβατε, πριν από λίγη ώρα χάσαμε και το δεύτερο κινητήρα ανεφλέγη. Ρί­ξαμε τα καύσιμα και θα προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στο Μπεν Κουριόν (το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ), αλλά...» του ήρθε ένας κόμπος στον λαιμό και στα­μάτησε απότομα. Προς στιγμήν πάγωσε το αίμα μας. Όπως και να το κάνουμε, αλλιώς είναι να υποθέτεις βάσιμα πώς οδεύεις σε κάτι δυσάρεστο και αλλιώς είναι να σου το επιβεβαιώνουν επισήμως! Μετά τις πρώτες αμήχανες στιγμές, συνε­χίσαμε όλοι μαζί να προσευχόμαστε από το σημείο που είχαμε σταματήσει, άλλοι την Ευχή, άλλοι την Παράκληση, άλλοι τους Χαιρετισμούς. Μού έκανε εντύπωση ότι προσεύχονταν θερμά και όσοι έδειχναν στο παρελθόν να μην πιστεύουν...

Προσπάθησα να φερθώ ψύχραιμα σε σημείο που κατηγορήθηκα για αναισθησία. Εξήγησα ήρεμα, με την ελπίδα να δώσω κουράγιο και σε κάποιους που έκλαιγαν: «Κάποτε όλοι θα πεθάνουμε αυτό δεν αλλάζει. Τι μας μένει τότε; Το πόσα χρό­νια θα ζήσουμε και το πώς θα τα ζήσου­με. Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε πολλά χρόνια, εάν όμως ο Θεός αποφάσισε να πεθάνουμε σήμερα, ούτε αυτό αλλάζει· έξαλλου, δεν υπάρχει κάτι που να μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως για να σωθούμε και δεν το κάνουμε. Άρα, εάν πάρουμε ως δεδομένο ότι σήμερα θα κληθούμε σε απολογία, τι πρέπει να μας ενδιαφέρει; Το σε ποιά κατάσταση βρίσκε­ται η ψυχή μας. Τώρα θα μού πείτε: «είμαι σε άσχημη κατάσταση, αλλά, εάν είχα και άλλα χρόνια, θα μετανοούσα!» Αυτή όμως η φιλοσοφική σκέψη δεν είναι της παρούσης, είναι μάλλον ένας ευσεβής πό­θος, γιατί είπαμε ότι παίρνουμε ως δεδομένο ότι παραδίδουμε σήμερα. Άρα τι μάς μένει να κάνουμε; Να προσευχηθούμε ειλικρινά και να ζητήσουμε με θερμή συγχώρεση των αμαρτιών μας. Όμως πρέπει να έχουμε την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού, γιατί:

ο Θεός από την άπειρη αγάπη Του για εμάς, δεν θα επέτρεπε ποτέ να γίνει κάτι προς ζημία της ψυχής μας, δηλαδή, εάν μάς πάρει σήμερα, αυτό θα πει ότι θα μας πάρει στην καλύτερη στιγμή μας.

Οι περισσότεροι από εμάς εξομολογηθήκαμε και κοινωνήσαμε μόλις χθες στη εορτή της Παναγίας, άρα είμαστε κατά το δυνατόν έτοιμοι^. σκεφθείτε να φεύγαμε εντελώς απροετοίμαστοι; Όσοι ήρθαμε εδώ, δεν ήρθαμε για τουρισμό αλλά για προσκύνημα· λέτε ο Κύριος και η Παναγία, που ήρθαμε στην εορτή Της, να μάς αφήσουν έτσι;

Οι αναταράξεις συνεχίζονταν πάλι έντονες. Ήμασταν χαμηλά, άρχισαν να διακρίνονται τα νησιά με τα χαρακτηριστικά τους και μακριά η στεριά. Ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος ο ίδιος ρασοφόρος, που καθόταν μπροστά δεξιά και μάς είχε παροτρύνει να προσευχηθούμε - δεν γνωρίζω εάν ήταν μοναχός η Ιερομόναχος (θυμάμαι μόνο την ψηλόλιγνη μορφή του το ιλαρό του προσώπου και τη μακριά του γενειάδα) και είπε με δυνατή και γεμάτι σιγουριά φωνή και δακρυσμένα μάτια «Παιδιά μου, σάς παρακαλώ, πιστέψτε με βλέπω την Παναγία μας μπροστά μου θεόρατη και κρατάει το αεροπλάνο από την κοιλιά- θα σωθούμε, θα σωθούμε!» και ξεσπώντας σε δάκρυα: «ας προσευχηθούμε να την ευχαριστήσουμε».

Όλοι οι επιβάτες πήραμε κουράγιο και αρχίσαμε να ψέλνουμε, δυνατά αυτή τι φορά, χαρμόσυνα την Παράκληση. Μέχρι και οι αεροσυνοδοί κατάλαβαν από τι γλώσσα του σώματος ότι κάτι ευχάριστο συμβαίνει και αναθάρρεψαν κοιτώντας απορημένες.

Σε λίγη ώρα φάνηκαν καθαρά τα κτήρια του Τελ Αβίβ- ήμασταν ήδη πολύ χαμηλά. Έμεναν λίγες μόλις στιγμές... Άρχισαν να μπαίνουν λογισμοί αμφιβολίας στο μυ­αλό μου: «Άραγε η πρόσκρουση θα γίνει στη στεριά η θα πέσουμε στη θάλασσα;», μα προσπαθούσα να τους διώξω με την προσευχή: «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία. Γεννηθήτω το θέλημα Σου. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ήμας.»

Σε λίγο φάνηκε το αεροδρόμιο. Ο διά­δρομος ήταν στρωμένος με αφρό και κα­τά μήκος του ήταν παρατεταγμένα πολλά νοσοκομειακά. Άλλο αεροπλάνο δεν φαι­νόταν, προφανώς μάς είχαν δώσει προ­τεραιότητα. Μας φάνηκε ότι κατεβαίνα­με με μεγάλη ταχύτητα σε σχέση με τις άλλες φορές, μάς χώριζαν λίγα μόλις μέ­τρα από το έδαφος. Όταν έγινε η επαφή, το αεροπλάνο σταμάτησε κατά θαυμαστό τρόπο σε μόλις 50 μέτρα, χωρίς κανένας μας να κινηθεί από τη θέση του, έστω και κατ' ελάχιστον. Τουρμπίνες δεν είχε, για να τις θέσει σε ανάστροφη λειτουρ­γία, ώστε να φρενάρει, και το φρένο στις ρόδες θα έπρεπε να είναι πολύ απότομο - πράγμα πολύ επικίνδυνο - για να στα­ματήσουμε μόλις σε 50 μέτρα, και ακόμα και τότε θα έπρεπε λόγω αδράνειας να πεταχτούμε όλοι προς τα μπροστά! (Εδώ φρενάρει κανείς λίγο με το αυτοκίνητο και με μικρές ταχύτητες και το σώμα του πηγαίνει μπροστά). Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έγινε. Το αεροπλάνο δεν σταμάτησε σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, αλλά σαν να εναποτέθηκε μα­λακά στο έδαφος!

Όλοι αρχίσαμε, γεμάτοι ανακούφιση,τα ευχαριστήρια: «Δόξα Σοι Κύριε», «Σε ευχαριστώ Παναγία μου», «Ας είναι ευλογημένο το Όνομα Σου, Κύριε».

Μόνο τις αεροσυνοδούς είχε πιάσει νευ­ρική κρίση. Για τουλάχιστον πέντε λεπτά η μία άνοιγε ένα γιαούρτι, έτρωγε μία κουταλιά, το πέταγε και έπαιρνε άλλο, η άλλη ανοιγόκλεινε συνεχώς κάποια μεταλλικά συρτάρια, η άλλη έτρεμε και χτυπούσαν τα δόντια της.

Μετά από λίγο αποβιβαστήκαμε και συνοδεία αστυνομικών, ιατρών και νο­σοκόμων πήγαμε σε ένα σαλόνι, όπου κάποιους προσπαθούσαν να τους συνε­φέρουν και στους υπόλοιπους πρόσφε­ραν ένα αναψυκτικό. Από την ένταση είχε στεγνώσει το στόμα μας, αλλά ποιος νοιαζόταν;

Ήμασταν ζωντανοί μόνο αυτό μετρούσε! Σε λίγο ήρθε άλλο αεροσκάφος να μάς πάει στην Αθήνα, όπου και φθάσα­με ασφαλώς. Βέβαια μάς περίμεναν δημο­σιογράφοι και κάμερες. Ένας φίλος μου τηλεφώνησε με αγωνία να δει εάν είμαι καλά, γιατί είδε ένα trailer στις πρωινές ειδήσεις μεγάλου καναλιού για την πτή­ση μας, αλλά μετά το θέμα αποσιωπήθηκε επιμελώς.

Από εκείνη τη στιγμή, όλοι μας χάσαμε το ενδιαφέρον μας για τις λεπτομέρειες. Δεν φώναζε κανείς, δεν διαμαρτύρονταν για την καθυστέρηση, για τις βαλίτσες, για τις δημοσίως εξομολογηθείσες βα­ριές αμαρτίες, για τίποτα. Βαδίζαμε στη γη, αλλά το μυαλό και η καρδιά μας ήταν γεμάτα ευγνωμοσύνη, κατά τη δύναμη του καθενός προσκολλημένα σε Εκείνον που μάς επιβεβαίωσε τόσο περίτρανα και πάλι την αγάπη Του. Ξέραμε ότι ζούσαμε μέσα στην πρόνοια του Θεού και αισθανόμασταν απέραντη χαρά και ανεκλάλητη ευγνωμοσύνη γι αυτό.

Και οι επόμενες ήμερες πέρασαν έτσι. Έβλεπα καθετί ως δημιούργημα του Θεού, το αγαπούσα και το θαύμαζα. Είχα πάψει να θυμώνω και να αναλώνομαι σε δευτερεύοντα πράγματα. Προσπαθούσα να ανταποκριθώ στην Αγάπη του Θεού με επιεική συμπεριφορά, μην κρίνοντας και, οπού μπορούσα, βοηθώντας τους άλλους. Δυστυχώς, μετά από μία περί­που εβδομάδα, ξαναμπήκα στή ρουτίνα τής καθημερινότητας. Ντρέπομαι που το αναφέρω, αλλά δεν κατάφερα να συγκρατήσω μέσα μου εκείνη την πρωτόγνωρη ειρήνη, την προσευχή, την ευγνωμοσύνη, την αγάπη.

Αυτά το πέρα για πέρα πραγματικό γε­γονός, με έκανε να βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά, να προσπαθώ να βγω από το καβούκι του εγωκεντρισμού μου και της παράλογης λογικής μας, που τα βάζει όλα σε κουτάκια και θέλει να τα εξηγεί με νόμους και κανόνες. Ο φόβος του τέλους επιχαχύνει τη συνειδητοποίηση των λαθών, ωθεί σε συναίσθηση...

Η ευγνωμοσύνη που νοιώθει κανείς την άπειρη αγάπη Του Θεού μαλακώνει την καρδιά του, τόν λιώνει, τόν κάνει να αγαπάει διά του Θεού τους αδελφούς του και τηνν κτίση και παράλληλα φοβάται μήπως με κάποια πράξη του λυπήσει τον Θεό και χάσει αυτό που αρχίζει να γεύεται η καρδιά του και σκιρτά, αυτό που φτιάχτηκε να αναζητά η ψυχή του την διά της αγάπης δωρεάν παρεχόμενης ένωσης της με τόν Θεό.

(Αποφάσισα να γράψω αυτή τη μοναδική για μενα εμπειρία κατά παράκληση ενός αγαπητού αδελφού «προς δόξαν Θεού» και πνευματική τόνωση των αδελφών. Παρακαλώ, συγχωρέστε τον προσωπικό τόνο της διήγησης, αλλά ήθελα να αποδώσω τα γεγονότα και τα συναισθήματα ακριβώς, όπως τα ζήσαμε. Ευχαριστώ για την κατανόηση σας.)

Πηγή
http://www.impantokratoros.gr/aeroplano-peftei.el.aspx
Διαβάστε περισσότερα...