Οι μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω καύσης άνθρακα αποτελούν μείζονα πηγή του θερμοκηπικού αερίου CO2, αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για το άμεσο μέλλον. Οι εταιρίες ενέργειας ελπίζουν ότι οι τεχνολογίες δέσμευσης και αποθήκευσης του άνθρακα ενδέχεται να είναι η απάντηση, αλλά πολλοί πολίτες δεν θέλουν το CO2 αποθηκευμένο κάτω από τις αυλές τους.
Αυτά αναφέρουν σε άρθρο τους στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel οι Frank Dohmen, Alexander Jung και Wieland Wagner.
Το άρθρο φαίνεται να υποστηρίζει την αναγκαιότητα του άνθρακα ως πηγή ενέργειας: Σχεδόν ο μισός από τον ηλεκτρισμό που παράγεται στη Γερμανία προέρχεται από άνθρακα. Στην Κίνα το αντίστοιχο ποσοστό είναι μεγαλύτερο από 80 τοις εκατό και η ζήτηση για ηλεκτρικό ρεύμα εκεί συνεχώς αυξάνεται.
Τελευταία η ζήτηση για άνθρακα αυξάνεται παντού, αφενός λόγω αύξησης των ενεργειακών απαιτήσεων και αφετέρου λόγω της εμφάνισης των τεχνολογιών δέσμευσης και αποθήκευσης του CO2, οι οποίες υποτίθεται ότι ανοίγουν τον δρόμο για μια καθαρή χρήση του άνθρακα. Παραμένει, βέβαια, ανοιχτό το ενδεχόμενο του κινδύνου για τη δημόσια υγεία από μια πιθανή διαρροή του αποθηκευμένου CO2.
Οι ειδικοί της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας (IEA) στο Παρίσι εκτιμούν ότι ως το 2030 η ζήτηση του άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα αυξηθεί από 6,7 δισεκατομμύρια τόνους, που είναι σήμερα, σε 10 δισεκατομμύρια τόνους. Υπεύθυνες για αυτήν την αύξηση θα είναι κυρίως η Κίνα και η Ινδία, που ήδη απορροφούν ποσοστό μεγαλύτερο από 50 τοις εκατό της παγκόσμιας ζήτησης.
Υπάρχουν, βέβαια, και άλλες πηγές ενέργειας. Αλλά η πυρηνική ενέργεια θεωρείται από πολλούς πολύ επικίνδυνη. Το πετρέλαιο λιγοστεύει και η εξόρυξή του γίνεται ολοένα πιο ακριβή. Το φυσικό αέριο συνεπάγεται εξάρτηση από «κυκλοθυμικούς» παρόχους. Ενώ, ο ήλιος, ο άνεμος και το νερό δεν μπορούν, με την υπάρχουσα τεχνολογία, να αξιοποιηθούν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καλύπτουν σημαντικό μέρος της ενεργειακής ζήτησης, υποστηρίζουν οι αρθρογράφοι.
Άρα; Άρα το μόνο που μένει είναι ο παλιός, καλός και δοκιμασμένος άνθρακας, λένε.
Η υπάρχουσα ποσότητά του άνθρακα επαρκεί για γενιές, η ευρύτατη γεωγραφική κατανομή των κοιτασμάτων του ευνοεί την εκμετάλλευση και δεν δημιουργεί εξαρτήσεις ή συγκρούσεις, ενώ η παραγωγή ηλεκτρισμού από αυτόν είναι φτηνή – μόλις 5 cents του ευρώ για κάθε κιλοβατώρα, έναντι 40 cents για μια κιλοβατώρα από ηλιακή ενέργεια.
Όμως, κανένα άλλο υλικό δεν είναι τόσο καταστρεπτικό για το περιβάλλον, όταν χρησιμοποιείται. Ο άνθρακας είναι ο χειρότερος εχθρός του περιβάλλοντος στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Για την παραγωγή μιας κιλοβατώρας από μαύρο άνθρακα εκπέμπεται ένα κιλό διοξειδίου του άνθρακα, ενώ η εκπομπές από λιγνίτη είναι ακόμα υψηλότερες. Συγκριτικά, μια σύγχρονη μονάδα παραγωγής ηλεκτρισμού από φυσικό αέριο εκπέμπει περίπου 350 gr CO2 ανά παραγόμενη κιλοβατώρα, ενώ μια πυρηνική μονάδα μόλις 30 gr.
Συνοψίζοντας τα παραπάνω, ο άνθρακας είναι η πιο εύκολη λύση για το ενεργειακό πρόβλημα. Υπάρχει παντού, υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες και η εκμετάλλευσή του κοστίζει φτηνά.
Υπάρχει μόνο ένα μειονέκτημα: η χρήση του άνθρακα είναι η μεγαλύτερη απειλή για το περιβάλλον.
Το ερώτημα, λοιπόν, που ανακύπτει είναι: επιλέγουμε την εύκολη λύση ή τη βιώσιμη;
Μπορούμε να αντιληφθούμε τις επιπτώσεις των επιλογών μας στο μέλλον ή είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια κοντόφθαλμη θεώρηση του παρόντος;
Αν αυτά τα ερωτήματα δεν απαντηθούν από τους πολλούς, θα απαντηθούν από λίγους ερήμην των πολλών. Και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ποιες θα είναι οι απαντήσεις.
