Ίσως δεν θα ήταν ουτοπικό να προσπαθήσουμε να βρούμε πίσω από την
αλληγορία των μύθων, την άκρη του νήματος που οδηγεί σε μία άγνωστη
αλήθεια. Αλλωστε η ίδια αυτή "ουτοπία" οδήγησε τον Σλίμαν στην ανακάλυψη
των Μυκηνών και της Τροίας, τον Έβανς στην ανακάλυψη των ανακτόρων της
Κνωσού κ.λ.π.
Οι αρχαίοι λοιπόν μύθοι, είτε Ελληνικοί είναι αυτοί, είτε Περσικοί,
Ινδικοί, Αιγυπτιακοί, Ινδιάνικοι κ.λ.π., σύμφωνα με αρκετούς μελετητές
μεταφέρουν μία αντίληψη που σε εμάς φαντάζει παράλογη: ότι
η ανθρώπινη ιστορία δεν ακολούθησε μία γραμμική πορεία από έναν
πρωτόγονο πολιτισμό σε έναν πιο εξελιγμένο, αλλά αντίστροφα μία
σπειροειδή πορεία από έναν πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό σε μία
συνεχόμενη παρακμή έως την εποχή που υπήρξε η μυθολογική εκείνη
καταγραφή, και μετά πάλι άρχισε η άνοδος κ.ο.κ.
ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
Είναι χαρακτηριστική η καταγραφή του
Ησιόδου στο "
Έργα και ημέραι", όπου αναφέρει ότι
οι
θεοί δημιούργησαν πρώτα το Χρυσό Γένος των ανθρώπων που έζησε την εποχή
που ο Κρόνος βασίλευε στο κράτος του Ουρανού. Τούτο το γένος ήταν το
πιο σοφό και προηγμένο απ' όλα, ενώ εν συνεχεία ακολούθησαν - σε μία
συνεχή παρακμή - τα επόμενα γένη φτάνοντας στο κατώτερο: το Σιδηρούν.
Εδώ έχουμε την αντίληψη της αντίστροφης πορείας του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά και μια αναφορά σε κάποιον πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό: Στο κράτος του Ουρανού.
Ο Ουρανός σύμφωνα με την αρχαιοελληνική παράδοση ήταν ο πρώτος βασιλέας ο οποίος και δημιούργησε ένα παγκόσμιο κράτος. Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος αναφέρει ότι ο Ουρανός φέρεται ως ο πρώτος των βασιλέων, ενώ ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι ήταν ο πρώτος που κατέκτησε τον κόσμο.
Ανάλογη καταγραφή έχουμε από την αρχαία κινεζική παράδοση, οπού κατά το πανάρχαιο κείμενο " I Τσίνκ" ο πρώτος βασιλέας ήταν ο 'Τσανγκ - Τι", που μεταφράζεται ως "Ό Βασιλιάς Ουρανός". Σύμφωνα λοιπόν με το "Ι Τσινκ", κατά την εποχή της βασιλείας του "εθεσπίσθησαν νόμοι χρηστότητος και δικαιοσύνης. Δεν υπήρχε τότε τόπος στη Γη που να μην ανήκε στον βασιλέα Ουρανό...".
Παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και στα αρχαία Ινδικά κείμενα "Ραγγού Βάνσα" και "Ραμαγιάνα", όπου γίνεται λόγος για ένα πανάρχαιο βασίλειο που ίδρυσε ο "Μανού", ο "πρώτος των βασιλέων" και στο οποίο ίσως είχε αναπτυχθεί ένας εξελιγμένος πολιτισμός.
Το
αρχαίο Ινδιάνικο(σ.Α.Π. :Μάγιας) κείμενο "
Popol Vuh" αναφέρει την ύπαρξη κατά τα πανάρχαια χρόνια ενός
παγκόσμιου πολιτισμού, ενώ μιλάει και για τον εποικισμό της Αμερικής από τους λευκούς στρατιώτες του βασιλιά "'Ηλα Τάκι".
Οι παρόμοιες έως ταυτόσημες αυτές αρχαίες καταγραφές, που έρχονται από λαούς που ζουν σε φοβερά απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές,
δεν μπορούν παρά να μας κινήσουν τουλάχιστον την υποψία, ότι τότε
υπήρχε ένα κράτος που είχε κατακτήσει όλον, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο
μέρος του πλανήτη δημιουργώντας έναν προηγμένο πολιτισμό.
Αυτός ο πολιτισμός
παρέμεινε στην μνήμη των ανθρώπων και
μετά την καταστροφή του (πιθανόν από κάποιον παγκόσμιο πόλεμο και από
έναν μεγάλο κατακλυσμό, γεγονότα που καταγράφονται και πάλι στα κείμενα
των αρχαίων λαών), η δε αίγλη του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι
πρωταγωνιστές του να πάρουν - με την πάροδο των αιώνων -
διαστάσεις θεών και τα γεγονότα που τον σημάδεψαν να πάρουν από στόμα σε στόμα τις διαστάσεις μύθου.
Η αιτία της θεοποίησης αυτών των προσώπων μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή από έναν αναγνώστη των αρχαίων κειμένων, αφού πάρα
πολλοί χρονογράφοι, ιστορικοί και συγγραφείς εκείνης της εποχής μιλούν
για τους θεούς και περιγράφουν τα περιστατικά της ζωής τους σαν να
πρόκειται γα ιστορικά πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα.
Δυστυχώς δεν έχει φτάσει στα χέρια μας λεπτομερής καταγραφή της ιστορίας
εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού. Ένας από τους λόγους είναι η
εξαφάνιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αρχαίων καταγραφών με την
πυρπόληση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας, της Κωνσταντινούπολης κλπ.,
που μας στέρησε από έναν πολύτιμο θησαυρό γνώσεων. Αξίζει να θυμηθούμε ότι η βιβλιοθήκη της Κωνσταντινούπολης καιγόταν επί μία ολόκληρη εβδομάδα.
Και μόνο αυτή η πληροφορία μας προκαλεί ρίγος, όταν αναλογιζόμαστε το
πλήθος και την έκταση των γραπτών μνημείων που εξαφανίστηκαν.
Παρ' όλα αυτά, έφτασαν μέχρι σήμερα κάποιες σποραδικές αναφορές, οι
οποίες σε συνδυασμό με διάφορα παράδοξα αρχαιολογικά ευρήματα και
διάφορα πορίσματα επιστημονικών ερευνών, μπορούν να μας μεταφέρουν αχνά
τον παλμό εκείνου του πολιτισμού.
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΙΑΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ
Η
μυθολογία βρίθει από αναφορές στα φοβερά όπλα των θεών, στα ιπτάμενα
άρματα τους, στα αυτόματα μηχανήματα και τα πολεμικά τέρατα, στις
"μαγικές" δυνάμεις που έφτιαχναν πελώρια οικοδομήματα ή γκρέμιζαν
ανίκητα τείχη, στους ταξιδιώτες του ουρανού και των άστρων. Σίγουρα όλα
αυτά μπορεί να είναι δημιουργήματα της φαντασίας.
Αυτή η "φαντασία" όμως είναι παρόμοια - σχεδόν ταυτόσημη -σε διάφορους λαούς,
και εφ' όσον υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που δεν μπορούν να
εξηγηθούν επαρκώς αν δεν θεωρηθούν ως απεικόνιση της πραγματικότητας που
κρύβουν οι μύθοι, αφού υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που υπαινίσσονται
την χρησιμοποίηση κατά διάφορες κρίσιμες περιόδους μη συμβατικής με τα δεδομένα της εποχής τεχνολογίας,
και εφ' όσον σύγχρονοι ερευνητές στηριζόμενοι σε αρχαίες μαρτυρίες
κατασκευάζουν πράγματα που έως τώρα τα θεωρούσαμε αντικείμενα που
συναντούμε μόνο σε μύθους.
Επομένως, είναι φυσικό να γεννιέται η υποψία ότι τα περί απλής φαντασίας δεν αποτελούν ικανοποιητική και επαρκή εξήγηση.
Οι αρχαίοι μύθοι και τα κείμενα είναι γεμάτα από αναφορές σε ιπτάμενα οχήματα που χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς.
Όσες από αυτές και να καταγράψουμε, δεν θα μπορέσουμε να μην έχουμε
αφήσει ένα σημαντικό πλήθος απ' έξω. Αξίζει όμως να μεταφέρουμε κάποιες
χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου ένας καχύποπτος ερευνητής μπορεί να διακρίνει πίσω από την αλληγορία πολλά πράγματα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μύθος του Τριπτόλεμου με την θεά Δήμητρα. Πρόκειται για έναν μύθο των Ελευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα με τον οποίο η
θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της,
που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην "αγέλαστο πέτρα"
στην Ελευσίνα.
Ύστερα παρέδωσε το ίδιο αυτό φτερωτό άρμα σε έναν από τους τέσσερις
βασιλείς της Ελευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ο οποίος έφυγε πετώντας, και
απουσίασε γiα πολλά χρόνια με σκοπό να διδάξει και σε άλλους λαούς την
τέχνη της σποράς του σίτου και του θερίσματος των χωραφιών.
Απεικονήσεις του μύθου του Τριπτόλεμου
Είναι σκανδαλιστικά παρόμοια η τοπωνυμία της περιοχής ("Ελευσίς") με την λέξη "έλευσις", που θα μπορούσε κάλλιστα να υποδηλώνει την έλευση της θεάς Δήμητρας με το ιπτάμενο άρμα της.
Επιπλέον
το
εκπολιτιστικό έργο το οποίο ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Τριπτόλεμος με
τα μέσα που του παρείχε η θεά, καταγράφεται και σε μυθολογίες άλλων λαών. Μεταφέρουμε χαρακτηριστικά από το βιβλίο του Γουίλ Ντιράν (
Wil Durant) "
Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας" την μαρτυρία της
Κινεζικής παράδοσης:
"...Πριν
έρθουν οι ουράνιοι Βασιλείς, οι άνθρωποι στην Κίνα ζούσαν σαν τα ζώα.
Σκεπάζονταν με δέρματα ζώων, τρέφονταν με ωμό κρέας και δεν ήξεραν τον
πατέρα τους...
...Όταν
ήρθε ο Φου Χι, με την βοήθεια μιας πολύ μορφωμένης βασίλισσας, έμαθε
στον λαό τον γάμο, την μουσική, τα γράμματα, και την ζωγραφική. Τους
έμαθε επίσης να ψαρεύουν με δίκτυα και να καλλιεργούν τον
μεταξοσκώληκα...
Μετά
τον θάνατο του Φου Χι, το έργο του το συνέχισε ο Σενγκ Μουγκ. Αυτός
βρήκε το αλέτρι, τη γεωργία, το εμπόριο, την Ιατρική επιστήμη, και το
πως να θεραπεύονται οι άνθρωποι με τα βότανα..."
Παραστάσεις του άρματος με τους φτερωτούς δράκοντες έχουμε σε ένα πλήθος
από αρχαία αγγεία. Ένα τέτοιο άρμα συναντάμε και στην τραγωδία του Ευριπίδη "Μήδεια",
πάνω στο οποίο αποχωρεί στο τέλος του έργου η τραγική παιδοκτόνος.
Αυτού του είδους οι σκηνοθετικές παρεμβάσεις προξενούν την περιέργεια,
αφού η θεατρική τους απόδοση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για την εποχή και σίγουρα θα προξενούσε πολλά προβλήματα.
Η εμμονή των δημιουργών και ιδιαίτερα του Αισχύλου στην χρήση (στο θέατρο) φτερωτών αρμάτων, ιπταμένων ανθρώπων και ζώων, αλλά και περιέργων ενδυμάτων με χαρακτηριστικούς τους περίφημους κοθόρνους (μεγάλες
μπότες που θυμίζουν έντονα αυτές των σημερινών αστροναυτών), υποδηλώνει
την επιθυμία των τραγωδών να γίνει πιστή καταγραφή των μύθων ή
τουλάχιστον την προσπάθεια να περάσουν εμμέσως στο κοινό κάποιες κρυφές αλήθειες (χωρίς η μία περίπτωση να αναιρεί την άλλη).
Στην τραγωδία του Αισχύλου "Προμηθέας Δεσμώτης" βλέπουμε τον Ωκεανό και τις κόρες του να έρχονται στον Προμηθέα οδηγώντας "με την θέληση, χωρίς χαλινούς" ένα "τετράσκελο πουλί". Στα αποσπάσματα που σώθηκαν από την τραγωδία "Σφίγγα" τον βλέπουμε να μιλάει για ένα "πουλί πού 'χει νυχάτο χέρι, το πολεμικό, με το κοντάρι", ενώ στον "Αγαμέμνονα" είναι χαρακτηριστική η εντολή: "τα σκυλιά, τα τολμηρά, όπου πετάνε στον αγέρα άφησε".
Ιπτάμενες μηχανές(?) σε αρχαίους πολιτισμούς
Η πιθανή εμμονή του Αισχύλου να αποκαλύψει με συμβολισμούς στους θεατές κάποια μυστικά, μπορεί να εξηγήσει και τις διώξεις
του από το ιερατείο της εποχής με την κατηγορία ότι ανεβάζει επί σκηνής
τα μυστικά των Ελευσίνιων Μυστηρίων, και ίσως και την ανεξιχνίαστη
δολοφονία του.
Το τετράσκελο πουλί που αναφέρεται στον "Προμηθέα Δεσμώτη" το συναντάμε σε πολλές αρχαίες απεικονίσεις, καθώς και σε κείμενα διαφόρων λαών.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα είναι η περιγραφή του Ιεζεκιήλ στην Παλαιά Διαθήκη όπου μιλάει για ένα ζώο με τέσσερα σκέλη:
"...και τα σκέλη αυτών ορθά και πτερωτοί οι πόδες αυτών και σπινθήρες ως εξαστράπτων χαλκός και ελαφραί αι πτέρυγες αυτών..."
Το όχημα το είδε ο προφήτης να βγαίνει λάμποντας ολόκληρο, μέσα από ένα σύννεφο σκόνης.
Είναι πολλές οι αναφορές των μύθων για τα ηλιακά άρματα με τα οποία ταξίδευαν διάφοροι ήρωες, με χαρακτηριστικότερο τον μύθο του ταξιδιού του Φαέθωνος.
Ακόμη οι αναφορές σε αστρονομικά θέματα, διαφόρων μυημένων στα μυστήρια φιλοσόφων, ξεπερνούν τα όρια των γνώσεων, που κατά την συμβατική ιστορία θα έπρεπε να έχουν.
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Σωκράτη στον "Φαίδωνα" του Πλάτωνα, όπου μιλάει για την σφαιροειδή
μορφή της Γης, την περιγράφει πως φαίνεται από ψηλά, και λέει ότι αυτό
που εμείς βλέπουμε για ουρανό δεν είναι ο πραγματικός, αλλά όταν βγούμε
έξω από αυτόν (έξω από την ατμόσφαιρα) βλέπουμε την πραγματική του
εικόνα.
Μία σειρά πανάρχαιων βραχογραφιών,
θέτουν στον καλόπιστο ερευνητή την απορία για το αν όσα λέγονται για τα
διαστημικά ταξίδια εκείνης της εποχής δεν είναι απλά παραμύθια.
Ορισμένες βραχογραφίες, αν ειδωθούν και ερμηνευθούν μ' ένα συγκεκριμένο τρόπο, παρουσιάζουν μορφές αστροναυτών. Τέτοιες έχουν βρεθεί στοΠαγγαίο όρος στην Θράκη, στην Βαλ. Καμόνικα της Ιταλίας, στο Κίμπερλι της Αυστραλίας και
σε πολλά άλλα μέρη. Όλα αυτά τα ανεξήγητα για τους επιστήμονες
στοιχεία, αποτελούν μία σημαντική ένδειξη ενός πανάρχαιου εξελιγμένου
πολιτισμού.
 |
| Βραχογραφία από το Κίμπερλι της Αυστραλίας |
ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ;
Στα
κείμενα των αρχαίων λαών υπάρχει η περιγραφή ενός τρομερού πολέμου που
συγκλόνισε όλη τη Γη. Αυτός ο πόλεμος, που ίσως στάθηκε και η αφορμή γα
την αρχή της παρακμής εκείνου του πολιτισμού, διεξήχθη με την
χρησιμοποίηση εξελιγμένων όπλων. Οι περιγραφές των αρχαίων κειμένων μας
μεταφέρουν την εικόνα μίας σύγκρουσης, η οποία επέφερε σφοδρές
καταστροφές. Εκείνη η πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε κατά πάσα πιθανότητα
σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Φαντάζει ακραίο, όμως διαβάζοντας κανείς τις περιγραφές των αρχαίων
παραδόσεων δεν μπορεί να μην πάει ο νους του σε μία τέτοια πιθανότητα.
Οι αναφορές σε "ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του σύμπαντος", σε μία "λευκό-φωτη λάμψη" και μία "φωτιά πρωτόφαντη που χυνόταν παντού", σε "μία θανατηφόρα σκόνη" που σκέπασε όσους σώθηκαν από τον όλεθρο, δύσκολα μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.
Αξίζει να μεταφέρουμε τα κείμενα των λαών, μέσα στα οποία εκτός των
άλλων, ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τις μεγάλες ομοιότητες που
υπάρχουν, και να εξάγει τα συμπεράσματα του.
Από την
Θεογονία του
Ησιόδου,
όπου γίνεται η περιγραφή του τρομερού εκείνου πολέμου μεταξύ των "Θεών"
και των 'Τιτάνων", μεταφέρουμε το εξής χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"...Έβραζε
η γη και η θάλασσα η απέραντη, και τους Τιτάνες τους τύλιξε μια καυτή
πνοή. Κι όπως η φλόγα ανέβαινε στον ουρανό, όσο γενναίοι κι αν ήσαν, οι
Τιτάνες τυφλώθηκαν. Τους τύφλωσε η λευκόφωτη από τους κεραυνούς λάμψη.
Ζέστη, φωτιά πρωτόφαντη χύνονταν παντού. Κι ότι έβλεπαν τα μάτια, κι ότι
τα αυτιά άκουγαν ήτανε σαν να είχαν σμίξει η ο ουρανός κι η γη..."
Ένας ερευνητής θα μπορούσε κάλλιστα να υποψιαστεί ότι ο "κεραυνός του
Δία" που ήταν το όπλο που έδωσε την νίκη της Τιτανομαχίας στους "Θεούς",
στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι διαφορετικό από την σημερινή πυρηνική βόμβα.
Ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η περιγραφή που υπάρχει στο
ινδιάνικο κείμενο "
Popol Vuh":
"...Ένας
σιδερένιος κεραυνός έπεσε από τον ουρανό στη γη. Τα πτώματα των ανδρών
της φυλής των Βρίσχνες, και των Αγχίκας. έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά
τους και τα νύχια τους είχαν πέσει, τα φτερά των πτηνών άλλαξαν χρώμα,
οι τροφές δηλητηριάστηκαν κι όσοι άνθρωποι σώθηκαν από τον όλεθρο
σκεπάστηκαν με μία θανατηφόρα σκόνη."
Η Ινδική βίβλος "Μαχαμπαράτα" αναφέρει σχετικά:
"Ήταν
ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του Σύμπαντος. Ήταν μία στήλη
από καπνό και φλόγα λαμπρή, σαν δέκα χιλιάδες ήλιοι, που σηκώθηκε μ'
όλη τη δύναμη της... Ήταν ένα νέο και άγνωστο όπλο, ένας σιδερένιος
κεραυνός που έκανε στάχτη τη φυλή των Βρίσνις και των Ανδάκας...
Τα
κορμιά κάηκαν, και κανείς δεν μπορούσε να τα αναγνωρίσει. Τα μαλλιά και
τα νύχια έπεσαν από τα σώματα. Τα πουλιά έγιναν κάτασπρα... Λίγες ώρες
αργότερα όλα τα τρόφιμα είχαν μολυνθεί... Για να γλυτώσουν από τη φωτιά
αυτή, οι στρατιώτες έπεσαν στα ποτάμια με τα ρούχα και τα όπλα τους...
Αρχισε να φυσάει ένας καυτός άνεμος...
Το
Σύμπαν τυλίχτηκε με τόση ζέστη σαν να ήταν άρρωστο με δυνατό πυρετό. Οι
ελέφαντες και τ' άλλα ζώα του πολέμου χτυπήθηκαν από την δύναμη του
όπλου... Τα νερά ζεστάθηκαν τόσο, ώστε ότι ζεί μέσα τους, άρπαξε
φωτιά...Ένα ακόντιο μοιραίο, σαν ραβδί του θανάτου. Μετρούσε τρία κύβιτα
και έξι πόδια. Προικισμένο με την δύναμη του κεραυνού του Ίντρα με τα
χίλια μάτια...καταστρεπτικό για όλα τα ζωντανά πλάσματα..."
Η καταπληκτική ομοιότητα των περιγραφών της "ΡοροΙ Vuh" και της "Μαχαμπαράτα", αλλά και οι προκλητικά όμοιες ονομασίες των φυλών "Βρίσχνες και Αγχίκας" από την μία και "Βρίσνις και Ανδάκας" από την άλλη, μας ωθούν στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται τα δύο αυτά κείμενα να περιγράφουν το ίδιο γεγονός.
Σε ένα άλλο σημείο της "Μαχαμπαράτα" διαβάζουμε για την σύγκρουση στον αέρα δύο όπλων από αυτά που προαναφέραμε: "...Τα
δύο όπλα συνάντησαν το ένα τ' άλλο στη μέση του αέρα. Τότε η γη άρχισε
να τρέμει μαζί με όλα τα βουνά της και τις θάλασσες και τα δέντρα, και
όλα τα ζωντανά πλάσματα κάηκαν από την ενέργεια των όπλων και
επηρεάστηκαν άσχημα. Τα ουράνια φλέγονταν και τα δέκα σημεία του
ορίζοντα γέμισαν με καπνό..."
Η περιγραφή της Παλαιάς Διαθήκης, σχετικά με την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορα, μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί ως μία μυθολογική απεικόνιση των δεινών εκείνου του μεγάλου πολέμου:
"...Και
έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και τα Γόμορα Φείον και πυρ εξ ουρανού,
και κατέστρεψε τας πόλεις αυτάς, και πάντα τα περίχωρα..."
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που μας μεταφέρουν οι αρχαίες παραδόσεις,
είναι αυτό της κατασκευής του περίφημου κεραυνού του Διός από τους
Κύκλωπες. Σύμφωνα
με την Αρχαία Ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες ήταν αυτοί που
δημιούργησαν το ανίκητο αυτό όπλο, το οποίο και έδωσαν στον Δία για να
κατατροπώσει τους Τιτάνες.
Από τα "Σχόλια του Αρτεμιδώρου" διαβάζουμε την γνώμη του Ερατοσθένη που υποστήριζε ότι η συνωμοσία των Θεών κατά των Τιτάνων έγινε στο "θυτήριο", όπου οι Κύκλωπες κατασκεύαζαν το φοβερό όπλο, "έχων επί του πυρός κάλυμμα, όπως μη ιδώσει την του κεραυνού δύναμιν".
Μήπως εδώ μιλάμε για ένα πυρηνικό εργοστάσιο, του
οποίου τα τοιχώματα προστάτευαν τους εργαζόμενους σε αυτό από "την του
κεραυνού δύναμιν", και του οποίου οι επιστήμονες, που θα φορούσαν
προφανώς μία ιδιόμορφη στολή με κράνος, η οποία τους προσέδιδε μία
διαφορετική περίεργη εικόνα, ονομάστηκαν από την μυθολογία "Κύκλωπες";
Αρκετά
τολμηρή ετούτη η υπόθεση, αλλά και αρκετά πιθανή, αν λάβει κάποιος υπόψιν του τις παραπάνω περιγραφές, καθώς και μία
βραχογραφία 10000 ετών, που βρέθηκε σε σπηλιά της κοιλάδας Τασσιλί, στις παρυφές της ερήμου της Σαχάρας, η οποία παρουσιάζει την μορφή ενός ανθρώπου, ντυμένου με μία παράξενη στολή, που θυμίζει έντονα αυτή των αστροναυτών ή των εργαζομένων σε πυρηνικό εργοστάσιο.
Το κράνος της στολής φέρνει στην μνήμη μας την περιγραφή ενός Κύκλωπα, αφού έχει στο μέτωπο έναν στρογγυλό φεγγίτη για να επιτρέπει την όραση.
