Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Το πείραμα του Στάνλεϊ Μίλγκραμ - Η υπακοή στην εξουσία

Τον Ιούλιο του 1961, ο Αμερικανός ψυχολόγος Στάνλεϊ Μίλγκραμ (Stanley Milgram), πραγματοποίησε ένα πείραμα στο Πανεπιστήμιο του Γιέιλ των Ηνωμένων Πολιτειών, με σκοπό την μελέτη της αντίδρασης των ανθρώπων, όταν αυτοί καλούνται να εκτελέσουν εντολές κάποιας εξουσίας ή αυθεντίας, που έρχονται σε σύγκρουση όμως με την συνείδησή τους. Το ηθικό ερώτημα, αν πρέπει κανείς να υπακούσει τις εντολές, όταν έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την συνείδησή του, τέθηκε από τον Πλάτωνα, δραματοποιήθηκε στην «Αντιγόνη», και έχει υποστεί φιλοσοφική ανάλυση σε κάθε ιστορική εποχή. Συντηρητικοί φιλόσοφοι υποστήριξαν, πως η δομή της κοινωνίας απειλείται από την ανυπακοή, ακόμα κι όταν οι πράξεις που υποδεικνύουν οι αρχές είναι ύποπτες και επιλήψιμες. Από την άλλη, οι ανθρωπιστές τονίζουν την υπεροχή της ατομικής συνείδησης σε τέτοια θέματα, επιμένοντας ότι η ηθικές κρίσεις του ατόμου πρέπει να υπερισχύουν της αρχής, όταν αυτές βρίσκονται σε σύγκρουση.


Η αφορμή του πειράματος, ήταν η δίκη στην Ιερουσαλήμ, μόλις λίγους μήνες πριν, του Γερμανού εγκληματία πολέμου, Άντολφ Άιχμαν. Ο Μίλγκραμ επινόησε αυτή την ψυχολογική μελέτη για να απαντήσει στο ερώτημα: Είχαν ο Άιχμαν και οι συνεργοί του στο «Ολοκαύτωμα», αμοιβαία πρόθεση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους στόχους του «Ολοκαυτώματος»; Με άλλα λόγια, υπήρχε αμοιβαία αίσθηση της ηθικής μεταξύ εκείνων που συμμετείχαν σ' αυτό; Το πείραμα του Μίλγκραμ έτεινε να αποδείξει πως οι συνεργοί απλά εκτελούσαν τις εντολές, παρ' ότι παραβίαζαν βαθύτατα τις ηθικές αρχές τους. Πως η υπακοή είναι ο ψυχολογικός μηχανισμός που συνδέει επιμέρους ενέργειες για πολιτικό ή άλλον σκοπό.
Το πείραμα του Στάνλεϊ Μίλγκραμ (γραφική απεικόνιση)Ο Μίλγκραμ συγκέντρωσε μερικούς εθελοντές, μετά από αγγελία που δημοσίευσε, με πρόφαση την μελέτη της ανθρώπινης μνήμης. Οι εθελοντές πληρώθηκαν από 4 δολάρια για την συμμετοχή τους και ήταν ηλικίας μεταξύ 20 και 50 ετών, διαφόρων επαγγελμάτων και διάφορου μορφωτικού επιπέδου.
Ο κάθε εθελοντής, όταν προσέρχονταν στον χώρο του πειράματος, συναντούσε έναν άλλον εθελοντή, που υποτίθεται πως βρίσκονταν εκεί για το ίδιο πείραμα, ο οποίος όμως στην πραγματικότητα ήταν συνεργάτης του Μίλγκραμ. Οι ρόλοι που τους ανατίθονταν ήταν αυτοί του «εξεταστή» και του «εξεταζόμενου». Ο ρόλος που ήταν το ουσιαστικό αντικείμενο του πειράματος, ήταν αυτός του «εξεταστή» και θα έπρεπε να τον πάρει οπωσδήποτε ο ανυποψίαστος εθελοντής, με έναν τρόπο όμως που να φαίνεται τυχαίος και δίκαιος, έτσι ώστε να μην κινήσει καμμία υποψία του, ως προς την γνησιότητα του πειράματος. Έτσι γίνονταν μια στημένη κλήρωση με δυο διπλωμένα χαρτάκια, όπου υποτίθεται πως το ένα έγραφε «εξεταστής» και το άλλο «εξεταζόμενος». Έτσι ο καθένας θα έπαιρνε τον ρόλο που θα έγραφε το χαρτάκι που θα τραβούσε. Στην πραγματικότητα όμως, και τα δυο χαρτάκια έγραφαν «εξεταστής» κι έτσι ο εθελοντής έπαιρνε πάντα αυτόν τον ρόλο, ενώ ο συνεργάτης του Μίλγκραμ έλεγε ψευδώς (φυσικά) ότι το χαρτάκι του έγραφε «εξεταζόμενος».
Στην συνέχεια, τους χώριζαν και τους έβαζαν σε δυο διαφορετικά δωμάτια. Μπορούσαν να επικοινωνήσουν, αλλά δεν μπορούσαν να βλέπουν ο έναν τον άλλον. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, πως σε μια από τις εκδοχές τους πειράματος, ο «εξεταζόμενος» (δηλαδή ο συνεργάτης) ανάφερε στον «εξεταστή» (δηλαδή στον πραγματικό εθελοντή) σε ανύποπτο χρόνο και πριν γίνει η «κλήρωση», πως αντιμετώπιζε (δήθεν) καρδιακό πρόβλημα. Στο ίδιο δωμάτιο με τον «εξεταστή» καθόταν σ' ένα γραφείο και ο υπεύθυνος του πειράματος.
Στον «εξεταστή» δόθηκε μια μικρή ηλεκτρογεννήτρια, η οποία υποτίθεται πως ήταν συνδεδεμένη με το χέρι του «εξεταζόμενου». Ακολούθως, ο πειραματιστής, έδωσε στον «εξεταστή» έναν κατάλογο με ζευγάρια λέξεων, η καθεμία από τις οποίες, είχες τέσσερις δυνατές απαντήσεις-συνδυασμούς. Ο «εξεταζόμενος», σε περίπτωση που απαντούσε λάθος, θα δεχόταν μια μικρή ηλεκτρική εκκένωση από τον «εξεταστή» (με τάση προσαύξησης 15 Volt για κάθε λανθασμένη απάντηση), αν όχι, θα προχωρούσαν στην επόμενη λέξη. Για να γίνει πιστευτό αυτό, ο «εξεταζόμενος» προσποιήθηκε δυσφορία όταν πληροφορήθηκε πως θα «τιμωρείται» με ένα μικρό «ηλεκτροσόκ», σε κάθε λανθασμένη απάντησή του, ενώ στον «εξεταστή» έγινε δοκιμαστικά μια πραγματική ηλεκτρική εκκένωση, μικρής ισχύος, αλλά ικανή να τον «ταρακουνήσει», για να έχει υπόψιν του το πως θα νιώθει ο «εξεταζόμενος», όταν θα «τιμωρούνταν».
Όταν ξεκίνησε η διαδικασία του πειράματος, η ηλεκτρογεννήτρια αποσυνδέθηκε από το χέρι του «εξεταζόμενου» και συνδέθηκε σ' ένα μαγνητόφωνο, το οποίο αναπαρήγαγε προηχογραφημένους ήχους με κραυγές πόνου, αναλόγως με την ένταση του ρεύματος που υποτίθεται πως διαπερνούσε τον «εξεταζόμενο», κάθε φορά που πατούσε το πλήκτρο του «ηλεκτροσόκ» ο «εξεταστής». Μετά από μερικές «λανθασμένες» απαντήσεις κι ανάλογες ηλεκτρικές εκκενώσεις, αυξανόμενης εντάσεως, ο «εξεταζόμενος» άρχισε να διαμαρτύρεται, να κλαίει και να παραπονιέται για τα καρδιακά του προβλήματα, να χτυπά τον τοίχο που τον χώριζε από τον «εξεταστή» και στην συνέχεια σταματούσε ν' απαντά, δίνοντας την εντύπωση πως δεν έχει τις αισθήσεις του. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, πως σύμφωνα με τους κανόνες του πειράματος, η μη απάντηση από μέρους του «εξεταζόμενου» σε κάποια ερώτηση, θεωρούνταν ως λάθος απάντηση και επομένως τιμωρούνταν με ηλεκτρική εκκένωση από τον «εξεταστή».
Σ' αυτό το σημείο, πολλοί εθελοντές εξέφρασαν την επιθυμία τους να σταματήσουν το πείραμα και τον έλεγχο του «εξεταζόμενου». Κάποιοι άλλοι σταμάτησαν όταν η ένταση της ηλεκτρικής εκκένωσης είχε φτάσει στα 135 Volt και άρχισαν να ρωτούν για τον σκοπό του πειράματος. Μερικά άτομα, άρχισαν να γελούν νευρικά ή να εμφανίζουν άλλα συμπτώματα ακραίας πίεσης την στιγμή που άκουγαν τις κραυγές πόνου που προέρχονταν από τον «εξεταζόμενο». Οι περισσότεροι όμως συνέχισαν, αγνοώντας τις ικεσίες -ή και την σιωπή- του «εξεταζόμενου», έχοντας ήδη την διαβεβαίωση από τον πειραματιστή, πως δεν θα φέρουν καμμία ευθύνη για ό,τι κι αν συμβεί κατά την διάρκεια του πειράματος. Κάθε φορά που κάποιος «εξεταστής», εξέφραζε την επιθυμία να σταματήσει, ο πειραματιστής τού έδινε τέσσερις παραινέσεις, με την εξής σειρά:
1. Παρακαλώ συνεχίστε.
2. Το πείραμα απαιτεί να συνεχίσετε.
3. Είναι απολύτως σημαντικό να συνεχίσετε.
4. Δεν έχετε άλλη επιλογή· πρέπει να συνεχίσετε.
Αν ο εθελοντής επέμενε στην αποχώρησή του, μετά κι απ' τις τέσσερις αυτές παραινέσεις, τότε το πείραμα διακόπτονταν. Διαφορετικά, συνεχίζονταν, μέχρι η ένταση της υποτιθέμενης ηλεκτρικής εκκένωσης να φτάσει το μέγιστο όριο των 450 Volt, για τρεις συνεχόμενες φορές.
Πριν την διεξαγωγή του πειράματος, ζητήθηκε η άποψη δεκατεσσάρων ψυχολόγων του πανεπιστημίου, για το ποιο θα ήταν κατά την γνώμη τους, το ποσοστό των εθελοντών που θα έφταναν μέχρι το τελικό και ανώτατο όριο ηλεκτρικής εκκένωσης των 450 Volt. Κατά μέσον όρο, εκτιμήθηκε ένα ποσοστό γύρω στα 3%. Τα αποτελέσματα όμως, τους διέψευσαν με εντυπωσιακό τρόπο. Σχεδόν το 65% των εθελοντών (26 από τους 40), συνέχισε μέχρι το τέλος, έστω και κάτω από καθεστώς έντονης ψυχολογικής πίεσης.
Τα πειράματα του Μίλγκραμ, προκάλεσαν αρκετές αρνητικές κριτικές και ενστάσεις, όσον αφορά την ηθική πλευρά του θέματος, λόγω της ψυχολογικής πίεσης που ασκήθηκε στους εθελοντές. Ένας απ' τους εθελοντές που αποχώρησαν από το πείραμα, εβραϊκής καταγωγής (Joseph Dimow), υποστήριξε πως το έπραξε αυτό, όταν υποπτεύθηκε πως το πείραμα σχεδιάστηκε για να διαπιστωθεί αν οι απλοί Αμερικανοί θα υπάκουαν σε ανήθικες εντολές, όπως έπραξαν πολλοί Γερμανοί κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στον πρόλογο του βιβλίου του, «Υπακοή στην Εξουσία» (Obedience to Authority: An Experimental View, 1974), ο ίδιος ο Μίλγκραμ, ουσιαστικά επιβεβαιώνει τις υποψίες του αποχωρήσαντα εθελοντή, καθώς γράφει: «Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο υπάρχει οποιαδήποτε σχέση ανάμεσα σε αυτά που έχουμε σπουδάσει στο επιστημονικό εργαστήριο και τις μορφές της υπακοής που τόσο αποδοκιμάστηκαν στη ναζιστική εποχή».
Ο Στάνλεϊ Μίλγκραμ, συνόψισε το συμπέρασμα της μελέτης του στο άρθρο «Οι κίνδυνοι της υπακοής» (The Perils of Obedience, 1974), ως εξής:
«Οι νομικές και φιλοσοφικές πτυχές της υπακοής έχουν τεράστια σημασία, αλλά λένε πολύ λίγα για το πως οι περισσότεροι άνθρωποι συμπεριφέρονται σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Έστησα ένα απλό πείραμα στο Πανεπιστήμιο Γιέιλ, για να διαπιστώσω πόσον πόνο θα μπορούσε να προκαλέσει ένας απλός πολίτης, σε ένα άλλο πρόσωπο, μόνο και μόνο, επειδή έτσι διατάχθηκε από έναν πειραματιστή επιστήμονα... Η εξαιρετική προθυμία των ενηλίκων ν' ακολουθήσουν σχεδόν σε οποιοδήποτε μήκος τις εντολές της εξουσίας, αποτελεί το κύριο εύρημα της μελέτης και το γεγονός απαιτεί επειγόντως εξηγήσεις. Οι απλοί άνθρωποι, που κάνουν απλά τη εργασία τους, και χωρίς καμία ιδιαίτερη εχθρότητα από την πλευρά τους, μπορούν να μετατραπούν σε ενεργούς παράγοντες σε μια τρομερή καταστρεπτική διαδικασία. Επιπλέον, ακόμη και όταν τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της εργασίας τους γίνονται απολύτως σαφή, και τους ζητείται να προβούν σε ενέργειες ασυμβίβαστες με θεμελιώδεις κανόνες της ηθικής, σχετικά λίγοι άνθρωποι έχουν τους πόρους που απαιτούνται για να αντισταθούν στην εξουσία».
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, πως πειράματα, ανάλογα μ' αυτά του Μίλγκραμ, πραγματοποιήθηκαν κι αργότερα, από άλλους επιστήμονες, με παρόμοια αποτελέσματα και σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, με ακόμη υψηλότερα ποσοστά ολοκλήρωσης του πειράματος από πλευρά των εθελοντών.

















Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΟΡΤΕΡ ΤΟΥ 1947 ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΥ 2014

Έχει  ασφαλώς την αξία της  η  αφήγηση  του κ. Πόρτερ για όσα  είδε στην Ελλάδα του 1947, ξέχασε όμως να μας πεί  ποιοί ήταν  αυτοί  που  στήριξαν  με κάθε  οικονομικό και στρατιωτικό μέσο  όλη την πυραμίδα  της  διεφθαρμένης  εξουσίας και του κεφαλαίου.Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε  τα λεγόμενα  του κ. Πόρτερ, αλλά για να μπορέσετε να κάνετε συνειρμούς  στην  σωστή κατεύθυνση, διαβάστε παρακάτω και τί λέει  για  το σχέδιο Μάρσαλ και τους "δίκαιους" ...φίλους μας Αμερικανούς ο   Ν. Μπογιόπουλος










66 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ... 




"...Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδο­σκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώ­σεως. Αλλ΄ ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών..."
Το 1947, ο Πωλ Πόρτερ, επικεφαλής της Επιτροπής για την Αμερικανική βοήθεια στην Ελλάδα, επισκέφθηκε τη χώρα προκειμένου να υποβάλει τα συμπεράσματά του.  
Συνέταξε τη γνωστή έκθεση ή Μνημόνιο Πόρτερ. 
Σε αυτή την έκθεση, περιγράφεται η Ελλάδα πριν από 66 χρόνια. 
Οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές και βέβαια ο απλός κόσμος. 
Διαβάστε τα συμπεράσματα του Πόρτερ και βρείτε τις διαφορές με σήμερα. Η Ελλάδα είναι 66 χρόνια πίσω.

Γράφει ο Πόρτερ:

«Απ" ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολι­τική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος. [...] στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μίας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.

Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οι­κονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας.

Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν απο­κομίζει κανένα όφελος απ" αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελ­λάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες.

Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κρά­τος, κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα «Λίμπερτι», τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.

Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας - οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου - θα ενεργοποιηθεί. 
Οι περισσότεροι απ" αυτούς είναι άνθρωποι πολύ γοητευτικοί, που μιλάνε πολύ καλά τα αγγλικά. Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντι­κότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ΄ τα πιο φίνα κρασιά και φα­γητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αρι­στοκρατικών σπορ.

Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή.

Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ΄ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.

Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδο­σκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώ­σεως. Αλλ΄ ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών.

Δύο και ήμισυ έτη μετά την απελευθέρωσιν η Ελλάς ευρίσκεται εις μί­αν κατάστασιν νεκρώσεως παρά την ούσιαστικήν έξωτερικήν βοήθειαν και την αρμοδίαν εξωτερικήν καθοδήγησιν. 

Εις ολόκληρον την χώρα, απ΄ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον - μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία προς το παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίαι δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχαι δεν αποθηκεύουν προμήθειες.»
 

Σχέδιο Μάρσαλ | Του Νίκου Μπογιόπουλου
Λέγεται ότι «την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές». Στην Ελλάδα, λόγω των συνθηκών που διαμόρφωσε η ταξική πάλη και οι αγώνες του επαναστατικού κινήματος, αυτό τους έχει πέσει κομματάκι δύσκολο.
Εντούτοις οι «νικητές» ποτέ δεν παραιτούνται από την προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας. Ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή, που το σύστημά τους «μπάζει», επιδίδονται στη διαστροφή της αλήθειας με όρους ασύστολης προπαγάνδας.
Αν, μάλιστα, στην προπαγάνδα τους προστεθεί και η αγραμματοσύνη των «παπαγάλων» που βάζουν μπροστά για να επιτευχθεί η αποκολοκύθωνση της Ιστορίας, τότε εκείνο που προκύπτει είναι εκτρωματικά γελοίο.
*
Εσχάτως, λοιπόν, έχουν ανοίξει το κεφάλαιο «σχέδιο Μάρσαλ».
Οπου το σχέδιο Μάρσαλ ήταν κάτι το... καλόν, «έσωσε» τότε την Ελλάδα, και τώρα που η Ελλάδα είναι πάλι σε δύσκολη θέση «ευχής έργον» θα ήταν να είχαμε ξανά ένα «νέο σχέδιο Μάρσαλ»...
*
Για να μη μακρηγορούμε:
Το σχέδιο Μάρσαλ πράγματι ήταν «καλό». Οχι, όμως για την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Ηταν «καλό» για τους απόντες από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τους συνεργάτες των Γερμανών, που καθόλου δεν είχαν στο μυαλό τους τη βελτίωση των συνθηκών ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων παρά μόνο την αποκατάστασή τους στην εξουσία.
Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν «καλό» ως αντεπαναστατικό σχέδιο του ιμπεριαλισμού για το στέριωμα του καπιταλισμού στη Δυτική Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Αυτός ήταν και ο λόγος, μιλώντας ειδικά για την Ελλάδα, που τα κεφάλαια του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά εναντίον του λαϊκού κινήματος, για τη διατήρηση - και με στρατιωτικά μέσα - των πλουτοκρατών στην εξουσία και προς όφελος του προσωπικού θησαυρισμού των κεφαλαιοκρατών.
*
Τι ήταν, όμως, αυτή η περίφημη «αμερικανική βοήθεια» το μαρτυρά το γεγονός ότι εκατοντάδες προσωπικές και οικογενειακές επιχειρήσεις έγιναν εν μια νυχτί βιομηχανίες στην καθημαγμένη Ελλάδα με τα κεφάλαια του σχεδίου Μάρσαλ.
Μόνο δέκα βιομηχανίες, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Συντονισμού Γ. Καρτάλη, τον Απρίλη του 1952, είχαν «απορροφήσει το 60% των πιστώσεων» που εκταμιεύτηκαν σε εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ.
Αλλα 200 εκατομμύρια μοιράστηκαν σε 50 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις. Από τα χρήματα αυτά, που διασπαθίστηκαν απροκάλυπτα και που όσοι τα έλαβαν δεν πλήρωσαν ποτέ μια δραχμή, αναδύθηκαν, πολλές φορές μέσα από τους μαυραγορίτες και τους δοσίλογους, τα νέα τζάκια των αμερικανοθρεμμένων μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων.
*
Οι ΗΠΑ, όπως ομολογούσε ο ίδιος ο Porter, ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα, έκαναν «μια τόσο μεγάλη επένδυση» στη χώρα και συνεργάστηκαν με μια ελληνική κυβέρνηση που
«επικαλούμενη τον ίδιο της τον τεραστίων διαστάσεων αντικομμουνισμό ως επιχείρημα για την παροχή βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες (είχε) στόχο της... να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους, που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».
Περιγράφοντας δε την ελληνική άρχουσα τάξη, της οποίας τον κλάδο των εφοπλιστών αποκαλούσε «αργυρώνητους ηλίθιους», δε δίσταζε να προσθέτει ότι
«είναι αποφασισμένη, πάνω απ΄ όλα, να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας».1
*
Ακόμα και οι εκτιμήσεις της εποχής ότι μόλις 500 οικογένειες των Αθηνών ελέγχουν την Ελλάδα αποδείχτηκαν... επιεικείς.
«Λέγεται - ανέφερε ο Μαρκεζίνης - ότι 500 οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα, εγώ όμως πιστεύω ότι δεν φτάνουν καν τις πεντακόσιες, αλλά είναι μόνο 200».2
Οσο για τη χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου συνεχιζόταν με σκανδαλώδη τρόπο. Το βεβαιώνει και πάλι ο Porter, ο οποίος σημειώνει:
«Οι βιομήχανοι δεν επένδυαν περιμένοντας "δανεικά κεφάλαια", αν και κατά διάφορες εκτιμήσεις είχαν χρυσές λίρες. Οι εμπορικές τράπεζες όχι μόνο δεν διέθεταν πιστώσεις, αλλά δανείζονταν από την Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους».
*
Αποτέλεσμα ήταν νέα μεγαλύτερα ελλείμματα και δημόσια χρέη που, ως συνήθως, επιχειρήθηκε να καλυφθούν είτε με άγριες φοροεπιδρομές στα πενιχρά εισοδήματα του λαού είτε με καινούργιους δανεισμούς.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, με τα μέλη της εγχώριας πλουτοκρατίας που αποτελούσαν «μέλη της κομψής διεθνούς κλίκας» από τον Οκτώβρη του ΄44 μέχρι τον Ιούνη του 1953 να έχουν ξεκοκαλίσει τα πάνω από 3,2 δισ. δολάρια της λεγόμενης «βοήθειας» (σ.σ.: με το σχέδιο Μάρσαλ να ανέρχεται περίπου στα 2 δισ. δολάρια, χωρίς εδώ να υπολογίζεται η άμεση στρατιωτική βοήθεια στο αστικό κράτος), με τους υπέρογκους εξοπλισμούς που άγγιζαν το 50% του προϋπολογισμού και με τη διατήρηση του υπέρογκου κρατικού καταπιεστικού μηχανισμού,
είναι φανερό γιατί η «βοήθεια» και η «σωτηρία» δεν είχαν σχέση με το λαό, αλλά με τη σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος.
*
Το τίμημα, αντίθετα, για το λαό ήταν βαρύ. Και πληρώθηκε σε πολλά επίπεδα.
Πληρώθηκε με τη φτώχεια, τη μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων, με τις ναπάλμ του Εμφυλίου, με τους «Νέους Παρθενώνες» και με μια δημοκρατία, που ο ίδιος ο Αμερικανός υπεύθυνος του σχεδίου στην Ελλάδα,
ο Τζέιμς Γουόρεν, την περιέγραφε σε συνέντευξή του ως εξής:
«(Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν)...μια πολύ αυστηρή συμφωνία, πολλές πτυχές της οποίας αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι επρόκειτο όχι για απλή παρέμβαση, αλλά για επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας».
Και παρακάτω:
«Η επιτυχία (σ.σ.: των «πατριωτών» κυβερνώντων - όπως τους αποκαλεί ο Αμερικανός) ήταν ότι έφεραν τους Αμερικανούς, όχι απλά ως συμβούλους, αλλά ως ελεγκτές και υπεύθυνους των αποφάσεων. Για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχτεί ευρείες παρεμβάσεις. Αυτό ήταν το πνεύμα της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών».3
*
Προφανώς, όταν τα παραπάνω τα δηλώνουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί, εμείς δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο, ούτε για το «σχέδιο Μάρσαλ», ούτε για τους... νοσταλγούς του.
***
1. Paul A. Porter: «Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα - Ημερολόγιο ενός προεδρικού απεσταλμένου», έκδοση «Bήμα - Μαρτυρίες».
2. Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940 - 1950, εκδόσεις «Θεμέλιο».
3. Εφημερίδα «Καθημερινή», 17 Ιουνίου 2007.










Διαβάστε περισσότερα...

Μάθετε να μιλάτε Σωστά ελληνικά...

Υπάρχουν κάποιες λέξεις και φράσεις που για κάποιο λόγο τις λέμε λάθος. Παρότι το άρθρο δεν είναι οδηγός γραμματικής σε καμία περίπτωση, σκεφτήκαμε να δούμε ποιες από αυτές χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας και πώς λέγονται και γράφονται σωστά:











«Χαίρετε!» 
Είναι ευχή. Δηλαδή να χαίρεστε! Γράφεται με έψιλον και όχι «χαίρεται» (ό,τι θυμάται).
«Κύριε/κυρία/Δεσποινίς»
Προσφωνούμε πάντα κύριο και κυρία κάποιον που δεν γνωρίζουμε και τον ζητάμε πάντα σαν κύριο ή κυρία στο τηλέφωνο σε τρίτους ακόμα κι αν είναι κολλητός μας και παίζουμε μαζί σφαλιάρες. Το «δώσε μου το Μανώλη λιγάκι» όταν τηλεφωνούμε στην δουλειά του δεν δείχνει οικειότητα, αλλά αγένεια.
Επίσης δεσποινίδες λέμε μόνο τα κορίτσια από 16 χρονών και κάτω. Όχι για τον λόγο που βάζει το βρώμικο μυαλό σας, αλλά επειδή από 17 χρονών και πάνω όλες οι γυναίκες αποκαλούνται (και είναι) κυρίες.
Αντιθέτως, δεν αποκαλούμε ποτέ κύριο τον εαυτό μας!
Λέμε: «Είμαι ο Γιώργος Νταλάρας» και όχι «είμαι ο κύριος Νταλάρας» (γιατί όλο και κάποιος θα βρεθεί να μας πει «Δε μας χ… ρε Νταλάρα»).
Τέλος, δεν αποκαλούμε ποτέ κύριο κάποιον που έχει φύγει από τη ζωή γιατί έχει πάψει να είναι κύριος του εαυτού του.
«Με γεια!»
Ευχή. Δύο λέξεις. Με υγεία και όχι μεγιά (που δεν ξέρω τι θα πει…)
«Εξ απαλών ονύχων»
Το χρησιμοποιούμε λανθασμένα όταν θέλουμε να πούμε ότι κάτι έγινε ή το γνωρίζουμε πολύ επιδερμικά, ξώφαλτσα. Όμως σημαίνει ακριβώς το αντίθετο! Σημαίνει «από τότε που ήμουν μωρό και τα νύχια μου ήταν μαλακά, απαλά» δηλαδή από πάντα, και δείχνει την εξοικείωση με κάτι. Είναι συνώνυμο του "παιδιόθεν" (από παιδί). Αν σας ζορίζει να το θυμάστε, αντικαταστήστε το με το «Σε τα μας τώρα?» Και μια και είπαμε «παιδιόθεν»:
«-θεν»
Όλα αυτά τα επιρρήματα με κατάληξη «θεν» λέγονται σκέτα! Το «θεν» δείχνει κατεύθυνση και σημαίνει "από". Ετσι είναι πλεονασμός να ξαναβάζουμε το "από". Δεν λέμε από ανέκαθεν, απλά ανέκαθεν. Ομοίως, λέμε «έμπροσθεν», «όπισθεν», «άνωθεν», «κάτωθεν», «έξωθεν», «δεξιόθεν», «εκατέρωθεν», «πόθεν», «μακρόθεν» αλλά, προσοχή, δεν υπάρχει κοντόθεν! Εκείαν δεν θέλουμε να πούμε «από κοντά» μπορούμε να κοτσάρουμε το «εκ του σύνεγγυς».Επισημότητες!
«Ελαφρά τη καρδία»
Δηλαδή με ανάλαφρη καρδιά, άνετα, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Τσιριμπίμ, τσιριμπόμ. (Μπορείτε να το χρησιμοποιείτε εκεί που θα βάζατε λανθασμένα το «εξ απαλών ονύχων!»)
«Αβρόχοις ποσί»
Χωρίς να βρέξω τα πόδια μου. Ο λαός μας λέει «αν δε βρέξεις κώλο ψάρι δεν τρως» που σημαίνει ότι πρέπει να εμβαθύνεις σε μια δουλειά για να έχεις αποτέλεσμα και όχι να την κάνεις επιδερμικά.
«Άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου»
Το ακούμε συχνά λανθασμένα από τους τηλεπαρουσιαστές, οι οποίοι λένε “τους ασκούς τους Αιόλου”. Ο ασκός του Αιόλου σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν ΕΝΑ σακκούλι από δέρμα ζώου, που ο Αίολος, ο θεός των ανέμων είχε φυλακίσει μέσα όλους τους αέρηδες. Συνεπώς είναι λάθος να λέμε «άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου» γιατί ήταν μόνο ένα. Οπως και το κουτί της Πανδώρας.
«Υπέρ το δέον»
Και όχι υπέρ του δέοντος! Είναι το δέον (αυτό που πρέπει να γίνει) και κάνουμε κάτι, παραπάνω κι από αυτό.
«Ον ου τύπτει λόγος, ουδέ ράβδος»
Και όχι «εκεί που δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος». Σημαίνει φυσικά ότι αυτόν που δεν παίρνει από λόγια, ούτε και το ξύλο μπορεί να τον συγκινήσει. Οπότε τσάμπα ο κόπος!
«Προπηλακίζω»
Σημαίνει βρίζω χυδαία κάποιον, τον μπινελικώνω. Δεν σημαίνει σε καμμιά περίπτωση ότι του επιτίθεμαι σωματικά.
«Επί τούτω»
Και όχι «επι τούτου» «εξεπιτούτου» και άλλα τέτοια χαριτωμένα, που τα λέμε για αστείο και κοντεύουν να ενσωματωθούν στην γλώσσα μας. Ομοίως και το «Επί τω έργω».
«Νους υγιής εν σώματι υγιεί»
Δηλαδή ένα δυνατό μυαλό μέσα σε ένα σώμα που υγιαίνει, που είναι καλά!
«Ζην ή ζειν;»
Από τον καιρό που το «ζη» (η παλιά υποτακτική) έγινε «ζει», συμπαρέσυρε και το απαρέμφατο. Το απαρέμφατο όμως είναι τύπος της αρχαίας ελληνικής, οπότε καλό είναι να το αφήσουμε έτσι όπως ήταν. Άρα:
Στον πατέρα μου χρωστώ το ζην, στο δάσκαλό μου το ευ ζην.
βγάζω τα προς το ζην
το ζην επικινδύνως (vivere pericolosamente).
«Μέτρον άριστον»
Και όχι «παν μέτρον άριστο». Σημαίνει ότι είναι καλό να έχουμε μέτρο σε όλα. Βάζοντας όμως μπροστά το «παν» αλλάζει αμέσως το νόημα και σημαίνει «μέτρο να’ ναι κι ό,τι να ναι!» Καλό σλόγκαν για μια χούντα. Να τα προσέχουμε αυτά...
Στρατιωτικά παραγγέλματα:
Μερικές εκφράσεις είναι από στρατιωτικά παραγγέλματα και αυτές πάλι τις λέμε ως έχουν, αλλιώς λέμε μπούρδες:
Δίνω το «παρών»
Δηλαδή σε μια εκδήλωση, στο αγγελτήριο με κάλεσαν και δήλωσα «παρών». Και όχι δίνω το «παρόν» δηλαδή το …τώρα!
Με το όπλο «παρά πόδα»
Δηλαδή με το όπλο δίπλα από τον πόδα μου (το ποδαράκι μου). Φυσικά όχι «παρά πόδας». Σημαίνει είμαι σε προσοχή. Και δεν το μπερδεύουμε με το: «κατά πόδας» που σημαίνει παίρνω κάποιον στο κατόπι, τον ακολουθώ, κατά βήμα (και του έχω σπάσει τα νεύρα…)
«Εφ’ όπλου λόγχη»
Και όχι «εφ΄ όπλου λόγχης». Ομοίως, σημαίνει προσαρτώ στο όπλο μου τη λόγχη και είμαι ετοιμοπόλεμος. Βέβαια ίσως θα έπρεπε να εκσυγχρονιστεί αυτή η έκφραση και να λέγεται «με το δάχτυλο στο κουμπί» μια και οι πόλεμοι πλέον είναι πυρηνικοί (φτου φτου, κούφια η ώρα που τ’ ακούει…)
«Έρπειν»
και όχι έρπινγκ. Είναι ομολογουμένως απολαυστικό γιατί οι φαντάροι του κόλλησαν την αγγλική κατάληξη ing (erping) αλλά δεν υπάρχει! Είναι κι αυτό απαρέμφατο του ρήματος έρπω.
«Εκ των ων ουκ άνευ»
Και όχι σκέτο «εκ των ουκ άνευ». Δηλαδή από αυτά που δεν μπορείς να κάνεις χωρίς.
«Του λόγου το ασφαλές»
Και όχι το αληθές. Είναι από το απολυτίκιο των Φώτων (των Θεοφανείων) και δεν του αλλάζουμε τα φώτα!
Δεν έχει «που την κεφαλή κλίνη»
Και όχι «κλίναι». Δεν έχει δηλαδή που να γείρει το κεφάλι του να ακουμπήσει. Είναι αυτό που λέμε «δεν έχει μαντήλι να κλάψει!» Είναι από τα Ευαγγέλια κι αυτό και το κρατάμε ως έχει.
Πχ, π.Χ.!
Π.Χ. «Προ Χριστού» με κεφαλαίο το Χ.
Π.χ. «Παραδείγματος χάριν», με μικρό το χ.
Μ.Χ. «Μετά Χριστόν» και όχι μετά Χριστού.
Δεν έχω να σχολιάσω κάτι, το πρώτο συντάσσεται με γενική και το δεύτερο με αιτιατική. Και ο Χριστός σαν κύριο όνομα γράφεται με κεφαλαίο.
Και τώρα κάτι που μου δίνει στα νεύρα κυρίως όταν το ακούω από μορφωμένους, ανθρώπους:
Πως αποκαλούμε έναν ιερέα;
«Πάτερ Γεώργιε» (κλητική) όταν του απευθύνουμε το λόγο. Πως όμως μιλάμε για κάποιον ιερέα; Τον «πατέρα Γεώργιο» και όχι τον …πάτερ Γεώργιο. Γράφεται πάντα με μικρό γιατί Πατέρας με κεφαλαίο είναι μόνο ο Θεός.
Ο πατήρ/πατέρας Γεώργιος
Του πατρός/πατέρα Γεωργίου
Τω πατρί/(δεν έχουμε πια) Γεωργίω (πως λέμε "την έφαγα στο δόξα πατρί")
Τον πατέρα/πατέρα Γεώργιο
Ω! πάτερ!/πατέρα Γεώργιε
Αν πάλι δεν είμαστε χριστιανοί, μπορούμε να τον αποκαλέσουμε κύριο μαζί με το επώνυμό του, αλλά είναι άκομψο. Συνηθίζεται να αποκαλούμε τους ιερείς οποιασδήποτε θρησκείας με το αξίωμά τους.
(Εκτός φυσικά κι αν πρόκειται για σατανιστή, οπότε τον διαολοστέλνουμε και είναι κι αυτός στο στοιχείο του…)
Επίσης λέμε:
Ο συνήθης ύποπτος αλλά το σύνηθες φαινόμενο
Ο ευμεγέθης κύριος Πάγκαλος αλλά το ευμέγεθες πακέτο
Η αυτάρκης Κρήτη αλλά το αύταρκες νησί
Ο κακοήθης άνθρωπος αλλά το κακόηθες μελάνωμα (φτου φτου, έξω κι από μακριά) κλπ. Ομως προσοχή:
Ο φιλοθεάμων άνθρωπος και το φιλοθεάμον (και όχι φιλοθέαμον) κοινό.
Το πιάσατε το υπονοούμενο ε;
Ώρες και χαιρετούρες
Π.μ. «Προ Μεσημβρίας» αλλά μ.μ. «Μετά Μεσημβρίαν». (κατά το προ Χριστού / μετά Χριστόν).
Τέλος, από τις 12.01 πμ (προ μεσημβρίας) είναι πρωί και λέμε «καλημέρα!» μέχρι τις 12.00μ (το μεσημέρι). Από τις 12:01 μμ (μετά μεσημβρίαν) είναι απόγευμα και λέμε «καλησπέρα!» μέχρι τις 12:00 τα μεσάνυχτα!
Όταν φεύγουμε από κάπου καλό είναι να αποφεύγουμε το «αντίο» γιατί σημαίνει "θα τα πούμε στον άλλο κόσμο" (στο Θεό) και δεν είναι κι ελληνικό! Μπορούμε όμως με άνεση να χρησιμοποιήσουμε το «Εις το επανιδείν!» μια ευχή για να ξαναϊδωθούμε...
Είπαμε πολλά και σώνει,
ας λαλήσει κι άλλο αηδόνι…
archea_ellinika (1)


 Πηγή









Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ;;

Ο Jason Robinson προλογιζει κ παρουσιαζει αναλυτικα το προτζεκτ που εχει αναλαβει η PGS στην Ελλαδα τον Ιουνιο 2013 στο Λονδινο. Ηταν σε γνωση της ελλην.κυβερνησης, δινοντας την αδεια να προχωρησει η νορβηγικη PGS, σε ερευνες στο Ιονιο κ δυτικα της Κρητης, οτι αυτο θα γινοταν με τη σεισμικη μεθοδο. Με απλα λογια ΤΑ ΡΗΓΜΑΤΑ ΤΑ ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ.
Η μεθοδος-τεχνολογια GeoStreamer GS περιλαμβανει ισχυρα σεισμικα σηματα οπως κανεις μπορει να ενημερωθει απο την επισημη ιστοσελιδα της PGS. Στο βιντεο δινονται σημαντικες λεπτομερειες με αναλυση ακομα και των τεκτονικων πλακων στην Κεφαλονια! Δειτε το βιντεο ντοκουμεντο της αναλυτικοτατης παρουσιασης κ τις ανατριχιαστικες λεπτομερειες για Κεφαλονια, Παξους, Ζακυνθο, νοτιο Ιονιο και Κρητη.]



Το βιντεο στο οποιο παραπεμπει η αναρτηση ισως το αποσυρουν απο το ιντερνετ τις επομενες μερες ή ωρες.










Πηγή 1

Πηγή 2


















Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ;

Ο δρ.Χάμμερ βγήκε απο τη φυλακή και μιλάει για όλα! 

Το τελευταίο και ποιο αποκαλυπτικό άρθρο,για τον Δρ.Χάμμερ,της Αριάδνης Γερούκη που σας παραθέτουμε. 
Ο δρ.Χάμμερ μιλάει έξω απο τα δόντια για τη φυλάκιση του και το “ λόμπι” της ιατρικής και των φαρμακοβιομηχανιών. 

Ο δρ.Χάμμερ βγήκε απο τη φυλακή και μιλάει για όλα. 
Εδώ και χιλιετηρίδες, η ανθρωπότητα έχει, λίγο ως πολύ συνειδητά, την 
εμπειρία οτι στην πραγματικότητα, όλες οι ασθένειες έχουν μια ψυχική καταγωγή.Αυτό είναι κάτι που έχει εδραιωθεί μέσα στη παγκόσμια παρακαταθήκη γνώσης. Μόνον η «μοντέρνα ιατρική» συνεχίζει να θεωρεί την ζωντανή ύπαρξή μας ως ένα σάκο γεμάτο χημικούς τύπους. 
Στο 3ο τεύχος του ΖΕΝΙΘ (Απρίλιος-Μάϊος 2005), είχε δημοσιευτεί ένα άρθρο μου για τον Δρ. Χάμερ και τη Νέα Ιατρική, με τίτλο Ο Νικητής του Καρκίνου Σαπίζει στη Φυλακή! Η Καταστολή της Νέας Ιατρικής του Δρ. Χάμερ από το Ιατρικο-Φαρμακευ-ακό Κατεστημένο. Το άρθρο εκείνο πυροδότησε το ενδιαφέρον πολλών φίλων, που μας έστειλαν επιστολές και μηνύματα, ζητώντας περισσότερες πληροφορίες για τον Δρ. Χάμερ και τη θεωρία του. Για χάρη τους, αλλά και για χάρη των υπολοίπων που δεν έτυχε να διαβάσουν εκείνο το τεύχος, δημοσιεύουμε σήμερατην παρακάτω αποκλειστική συνέντευξη με τον αποφυλακισμένο πια. Δρ. Χάμερ.

Αν και ούτε το ΖΕΝΙΘ, ούτε εγώ προσωπικά δεν συμμεριζόμαστε τις αντσιωνιστικές από-ψεις που εκφράζει ο Δρ. Χάμερ (ο οποίος καταγγέλλει ανοιχτά ότι «το εβραϊκό λόμπι» Βρίσκεται πίσω από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες που στηρίζουν και διαδίδουν τα χημειοθεραπευτικά σκευάσματα), παρόλα αυτά, κρίναμε ότι δεν θα πρέπει να «λογοκρίνουμε» με τη σειρά μας, για ακόμη μια φορά έναν άνθρωπο που έχει «φτύσει αίμα» για το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του και το πλήρωσε με την στέρηση της ελευθερίας του, ρισκάροντας ακόμη και την ίδια τη ζωή του. Σεβόμαστε και αγαπάμε τον 70χρονο σήμερα Δρ. Χάμερ για την επιστημονική του ανακάλυψη και το θάρρος που είχε να παλέψει για την αλήθεια του σε ολόκληρη τη ζωή του και ακούμε τις ακραίες απόψεις του με κριτική ανεκτικότητα… Να είσαι καλά Δρα Χάμερ! 
Δρα Χάμερ, πρόσφατα, τον περασμένο Φλε βάρη, βγήκατε από τη γαλλική φυλακή του Fleury-Merogis, όπου περάσατε ενάμιση ολόκληρο χρόνο. Πείτε μας, αν θέλετε, δυο λόγια για την «εμπειρία» σας εκεί… 

Το Φλερύ-Μεροζί είναι ένα ιδιωτικό εβραϊκό στρατόπεδο συγκέντρωσης, χτισμένο πάνω στο σχήμα ενός τεράστιου άστρου του Δαβίδ, προορισμένο αρχικά για 7.000 κρατούμενους, ενώ τώρα κρατούνται εκεί 15.000, δυο σε κάθε κελί. Η ιδεολογία της υπηρεσίας αυτής είναι εβραϊκή.Ήμουν στην πτέρυγα Δ5, ειδική πτέρυγα για τους ψυχοπαθείς και τους ναρκομανείς. Ο γιατρός της πτέρυγας ήταν ψυχίατρος και οι 2.000 κρατούμενοι εκεί δηλώνονταν επίσημα ψυχικά άρρωστοι. Τρείς φορές χρειάστηκε ν’ αντισταθώ με νύχια και με δόντια για ν’ αποφύγω τον αναγκαστικό ψυχιατρικό εγκλεισμό. Πρόκειται για το χειρότερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που υπάρχει στην Ευρώπη σήμερα. 

Πόσα χρόνια σας καταδιώκουν για τις ιδέες σας και τη θεωρία σας για τον καρκίνο; Ποιοι θεωρείτε ότι υποκινούν αυτήν την καταδίωξη, ποιοι επιζητούν την εξόντωση σας; 
Καταδικάστηκα ερήμην οπό το γαλλικό δικαστήριο του Σαμπερύ σε τρίο χρόνια φυλάκιση, για «παρακίνηση προς τη Νέα Ιατρική με σκοπό την εξ 
άσκηση της;», μέσω, υποτίθεται, της κυκλοφορίας των βιβλίων μου στα γαλλικά. Σύμφωνα με το δικαστήριο, πριν 10 χρόνια, κάποιοι ασθενείς που δεν γνωρίζω καν, είχε τύχει να διαβάσουν τα Βιβλία μου, λίγο πριν πεθάνουν, χω-ρίς να μπορέσουν να θεραπευτούν απλά και μόνο διαβάζοντάς τα! Αλλά Βέβαια, πριν από αυτό, «τύχαινε» οι ασθενείς αυτοί να έχουν “ καταδικαστεί» σαν ανίατοι από τους γιατρούς τους, οι οποίοι τους είχαν στείλει σπίτι να πεθάνουν, αφού πρώτα είχαν υποστεί καμιά εικοσαριά γύ­ρους Βαριάς χημειοθεραπείας». Ο δικαστής του Σαμπερύ, Francois Bessy, αποδείχτηκε αργότερα ότι ήταν ο αρχιραβίνος της Σαβοΐας, επικεφαλής των 10 ταλμουδικών σχολείων του Chambery και του Aix-les-Bains, που βρίσκεται στα 5 χλμ. από το Σαμπερύ και την ίδια στιγμή, ο υψηλότερος ιεραρχικά ραβίνος της Γαλλίας. 

Σύμφωνα με το δικαστήριο, πριν 10 χρόνια, κάποιοι ασθενείς πον δεν γνωρίζω καν, είχε τύχει να διαβάσουν τα βιβλία μου, λίγο πρινπεθάνουν, χωρίς να μπορέσουν να θεραπευτούν απλά και μόνο διαβάζοντας τα! 
Πότε και με ποιο τρόπο πρωτο-ανακαλύψατε την επαναστατική θεωρία σας για τον καρκίνο; 

Στις 7 Δεκεμβρίου του 1978, ο γιός μου Ντερκ πέθανε, μετά από τέσσερα μήνες αγώνα κατά του θανάτου, που οφειλόταν στις αστοχες βολές της καραμπίνας ενός δολοφόνου (σημείωση της Αριάδνης Γερούκη: παρεμπιπτόντως, επρόκειτο για ένα τραγικό ατύχημα σε μια λίμνη των Γαλλικών Άλπεων, που προκάλεσε κατά λάθος ο πρίγκιπας της Ιταλίας, Βίκτωρ Εμμανουέλ της Σαβοΐας, ο οποίος ποτέ δεν καταδικάστηκε για την πράξη του). Δύο μήνες αργότερα, διαπίστωσα καρκίνο στους όρχεις;. Παρά την θέλησή μου, μου αφαιρέθηκε ο ένας όρχις. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να ενδιαφέρομαι και να ερευνώ αν έχει συμβεί και στους άλλους ασθενείς κάτι παρόμοιο. 
Εκείνη την εποχή, οι γιατροί, μετά από μια κρίση περιτονίτιδας, δεν μου είχαν δώσει παραπάνω από 1% πιθανότητα επιβίωσης. Τρία χρόνια αργότερα, από τη θέση του βοηθού διευθυντού παθολογίας, είχα την δυνατότητα να εξετάσω συστηματικά αυτό το ζήτημα στην γυναικολογική κλινική καρκινοπαθών, που είναι παράρτημα του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Όταν ανακάλυ 
ψα τον «Σιδηρού Κανόνα του Καρκίνου», ότι δηλαδή ο κάθε καρκινικός όγκος αναπτύσσεται μετά από ένα DHS (Σύνδρομο Ντερκ Χάμερ), ένα σοκ ρήξης (conflict shock), που μας βρίσκει «εξ απήνης», τελείως ανυπεράσπιστους, εξέθεσα την θεωρία μου στους προϊστάμενους της κλινικής. Μου είπαν να την αποκηρύξω, ή να φύγω από την κλινική. Έφυγα από την κλινική. 

Ποιές είναι οι βασικές διαφορές της θεωρίας σας και της επίσημης ιατρικής της λεγόμενης«της Σχολής»; 
Η προ-ιατρική,ή συμβατική ιατρική είναι ένας μη επιστημονικός πολτός,που βασίζεται σε πέντε χιλιάδες αναπόδεικτες υποθέσεις.Βασίζεται σε ένα εβραιο-χριστιανικό δυϊστικό σύστημα πεποιθήσεων ,που διαχωρίζει τα πάντα σε «καλά» και «κακά»,σε «καλοήθη» και «κακοήθη» και που σχηματίζει ένα μείγμα πεποιθήσεων χωρίς καμιά επιστημονική βάση.Όλες οι αλλαγές, οι συμπαθητικο-τονικές και παρασυμπαθητικο-τονικές αλλαγές, διακηρύχτηκαν «κακές». 
Χάρη στη Νέα Γερμανική Ιατρική, που δεν βασίζεται σε καμία απολύτως υπόθεση και γι’αυτό είναι αυστηρά επιστημονική,γνωρίζουμε οτι κάθε λεγόμενη «αρρώστια»είναι στην πραγματικότητα μια απο τις δύο φάσεις του Ειδικού Βιολογικού Προγράμματος(Senseful Biological Specialprogram,SBS)που έρχεται να αποκαταστήσει μια ρήξη που διέρχεται σε σωματικό-ψυχολογικό επίπεδο ο οργανισμός:είτε πρόκειται για την «κρύα»συμπαθητική φάση της ενεργού ρήξεως, είτε για την «ζεστή» παρασυμπαθητική φάση της επούλωσης(=λήξεως της ρήξης). 
Φυσιολογικώς εχόντων των πραγμάτων,το 98% των ανθρώπων και των ζώων επιβιώνουν απο ένα τέτοιο Ειδικό Βιολογικό Πρόγραμμα(SBS).Στην συμβατική ιατρική,τα περισσότερα απο αυτά τα SBS –όχι μόνον ο καρκίνος-αντιμετωπίζονται με δηλητήρια (χημειο-θεραπεία) και μορφίνη, ενώ το 98% των ασθενών πεθαίνουν. 

Τι ακριβώς προτείνετε ως θεραπεία για τον καρκίνο; Ποια η διαφορά σας με τη συμβατική ιατρική; 

Στη Φύση τα ζώα επιβιώνουν από τα Ειδικά Βιολογικά Προγράμματα αποκατάστασης όπως ο καρκίνος, χωρίς καμιά φαρμακευτική θεραπεία, κατά 95%. Οι άνθρωποι μπορούν κι αυτοί να επιβιώσουν από ένα SBS κατά 98%, αν και δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ένστικτο τους όπως τα ζώα.. 

Γιατί πεθαίνουν οι οσθενείς με την προ-ιατρική (συμβατική ιατρική); 
Πεθαίνουν εξαιτίας του πανικού που τους δημιουργούν οι ίδιοι οι γιατροί! «Έχείς καρκίνο και δεν θα ζήσεις για πολύ ακόμη…». Από τον πανικό προκαλούνται και άλλα διαδοχικά SBS και ούτω καθ’ εξής… Απλά, το 98% θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς φάρμακα και χωρίς, φυσικά, πανικό, γιατί η Φύση έχει τελειοποιήσει τα Ειδικά Βιολογικά Προγράμματα αποκατάστασής της, επί εκατομμύρια χρόνια… 

Γιατί ακριβώς είναι επικίνδυνες οι χημειοθεραπείες; 
Η χημειοθεραπεία είναι μια απάτη, είναι απλά μια δηλητηρίαση με σκοπό την εξόντωση των ασθενών. Κανένας γιατρός δεν την παίρνει για τον εαυτό του ή την οικογένεια του και κανέναν Εβραίος στον κόσμο δεν κάνει ποτέ 
χημειοθεραπεία. Η θνησιμότητα της χημειοθεραπείας, σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας Καρκίνου της Χαϊδελβέργης, ανέρχεται στο 98%!!! 

Έχετε προχωρήσει σε διπλές τυφλές έρευνες (double blind projects), δηλαδή έχετε κάνει συγκριτικές μελέτες για να δείτε το ποσοστό θανάτου των ασθενών που έκαναν χημειοθεραπεία, σε σύγκριση με αυτούς που ακολουθήσανε την εναλλακτική μέθοδό σας; 
Για ηθικούς λόγους, δεν συμφωνώ στη μέθοδο των διπλών τυφλών ερευνών, όταν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ένα θανατηφόρο δηλητή-ριο. Το διοικητικό δικαστήριο του Sigmaringen έκρινε οτι η Νέα Ιατρική μπορεί να θεωρηθεί επιστημονικά έγκυρη, Επιβεβαιούμενη μέσω της αναπαραγωγής των αποτελεσμάτων της σε κάθε επόμενη περίπτωση ασθενούν. 

Τελικά οι ασθενείς πεθαίνουν απο 
τον καρκίνο ή απο τις χημειοθεραπείες 
στις οποίες υποβάλλονται; 
Είναι αδιαμφισβήτητο όχι τα ζώα επιβιώνουν από τον καρκίνο (= Ειδικό Βιολογικό Πρόγραμμα) κατά 95%. Το Ιδιο ποσοστό θα ίσχυε και στους ανθρώπους αν κανείς δεν τους δημιουρ-γούσε τον πανικό. Αντίστοιχα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 98% τωνασθενών που υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία, πεθαίνει. Τα συμπεράσματα δικά σας. 

Σήμερα, πολλοί γιατροί εγκαταλείπουν τη συμβατική ιατρική και ακολουθούν εναλλακτικές μεθόδους. Γνωρίζετε άπλες περιπτώ­σεις γιατρών που να έχουν διωχθεί δικαστικά για την πρακτική τους, όπως εσείς; Νοιώθετε ότι συμμετέχετε (ή θα θέλατε να συμμετάσχετε) σε ένα παγκόσμιο δίκτυο εναλλακτικής αντιμετώπισης του καρκίνου; 
Η αποκαλούμενη εναλλακτική μέθοδοι «κατά του καρκίνου» δεν έχει καμιά σχέση σε τη Νέα Ιατρική. Διότι και αυτοί θέλουν να «πολεμήσουν κατά του καρκίνου». Αυτά είναι ανοησίες. Αν ο κάθε καρκίνος μας δείχνει ένα Ειδικό Βιολογικό Πρόγραμμα, τότε επιβιώνει κανείς καλύτερα μαζί με τον καρκίνο, παρά χωρίς αυτόν! Γιατί να παλεύουμε κατά του «κατά τού καρκίνου» (good thing cancer) και επιπλέον να καταστρέφουμε το κύκλωμα ανατροφοδότησα της Φύσης; 

Πιστεύετε ότι μοναδική αιτία του καρκίνου είναι η βιολογική ρήξη-σοκ; Τι γίνεται με αυτά που θεωρούνται κλασσικές αιτίες του καρκίνου, όπως το κάπνισμα, τα τοξικά τρόφιμα, ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ραδιενέργεια κλπ; 
Δεν είναι θέμα «πίστης». Η εγκυρότητα της Γερμανικής Νέας Ιατρικής έχει διαπιστωθεί με αστρονομική ακρίβεια, λόγω της «αναπαραγω-γιμότητας» των αποτελεσμάτων της. Δεν είναι θέμα πεποίθησης, γιατί η Γερμανική Νέα Ιατρική αποδεικνύεται στη πράξη. Οπότε όλες οι άλλες λεγόμενες «αιτίες καρκίνου», αυτόματο αποδεικνύονται λανθασμένες υποθέσεις. 

Η εναλλακτική θεραπεία του καρκίνου συνήθως προτείνει βιταμίνες, φρούτα, λαχανικά, αποχή από κρέας και αλκοόλ, θεραπευτικά Βότανα, καθώς επίσης, χαλάρωση, διαλογισμό, ψυχοθεραπεία κλπ. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτές τις μεθόδους; 
Όλα αυτά οφείλονται σε μια «θεολογική κακο-δοξία». Πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να «πολεμήσουμε» το «κακό» (αρρώστια) με το «καλό» (υγιεινή διατροφή κλπ). 

Καταδικαστήκατε για «παρακίνηση σε άσκηση ιατρικής χωρίς εξουσιοδότηση». Τι εννοούν «χωρίς εξουσιοδότηση»; Τι είδους αδίκημα είναι αυτή η «παρακίνηση»; 
Τιμωρήθηκα για «παρότρυνση προς την Νέα Ιατρική με σκοπό την εξάσκηση», εξαιτίας των βιβλίων μου. Αυτό έγινε χωρίς νο γνωρίζω προσωπικά κανέναν από τους καταγγέλοντες ασθενείς-υποτιθέμενους αναγνώστες μου. Εξάλλου, είχα να πατήσω το πόδι μου στη Γαλλία δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Καταδικάστηκα από έναν δικαστή, τον Bessy, που είναι ταυτόχρονα ο υψηλότερος ραβίνος στην Γαλλία. Με τον ίδιο τρόπο, αν κανείς κάποια στιγμή, στην Αργεντινή ή οτπν Αυστραλία, διαβάσει τα Βιβλία μου και παρατήσει την χημειοθεραπεία και μετά από λίγο, πεθάνει εξαιτίας της, τότε, μπορεί να κριθώ εγώ υπεύθυνος και να καταδικαστώ, επειδή κυκλοφόρησαν τα Βιβλία μου στα ισπανικά ή στα αγγλικά! Βαθιά μεσαιωνική Ιερά Εξέταση… 

Γιατί το γαλλικό κράτος (αστυνομία, δικαστές, μέσα μαζικής ενημέρωσης κλπ) ένοιωσε να απειλείται τόσο πολύ από την απόρριψη της χημειοθεραπείας; Απ’ ό, η διάβασα στο Διαδίκτυο, προσπάθησαν να σας συνδέσουν ακόμη και με «σέκτες» που χρησιμοποιούν «πνευματική θεραπεία», σας συκοφάντησαν ότι δεν εί 
στε καν γιατρός και τελικά, σας καταδίκασαν για τον θάνατο κάποιων ανθρώπων που, απλά, είχαν διαβάσει το βιβλίο σας, μετά από περίοδο βαριάς και πολύχρονης χημείο· θεραηείας… Δεν υπήρξαν κάποιοι δημόσιο-γράφοι να σας υποστηρίξουν; 

Πιστεύετε ότι τελικά το οικονομικό-πολιτικό-επικοινωνιακό σύστημα είναι ένα μπλόκ που κινείται ανάλογα με τα συμφέροντα της μεγάλης βιομηχανίας; Πώς μπορούμε να προστατευτούμε από αυτό το σύστημα; 
Το γαλλικό κράτος είναι συνώνυμο με τα συμφέροντα των ραβίνων και των Σιωνιστών. Για κάθε Εβραίο που ζει στον κόσμο, απαγορεύεται άλλη θεραπεία πλην της Νέας Ιατρικής. Αυτοί επιβιώ-νουν κατά 98% από τον καρκίνο, που τον ονομάζουν απλώς «φλεγμονή» (inflammation). Αλλά οι μη-εβραϊκοί πληθυσμοί οδηγούνται στη χημειοθεραπεία με θνησιμότητα 98%… 

Μίλησα με έναν φίλο ακτινολόγο, ειδικό στον μαγνητικό τομογράφο και μου είπε ότι αυτά που περιγράφετε ως «Εστίες Χάμερ» είναι απλά κυκλικά artifacts, που εμφανίζο­νταν στα μηχανήματα παλιότερης τεχνολο-γίαί, ενώ τώρα πλέον, στον μαγνητικό τομο­γράφο, δεν εμφανίζονται καν… Φαίνεται ότι ο φίλοί σου δεν έχει διαβάσει κανένα από τα βιβλία μου. Γιατί θα είχε δει ότι γράφω ξεκάθαρα ότι η Εστία Χάμερ εμφανίζεται στον μαγνητικό τομογράφο, μόνο αν είναι ενεργή επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι Εστίες Χάμερ έχουν εξάλλου επιβεβαιωθεί και επίσημα αηό την εταιρία SIEMENS (Σημείωση Αριάδνης Γερούκη: βλέπε συνημμένη φωτογραφία του σχετικού εγγράφου της εταιρίας). 
Σύμφωνα με τη θεωρία σας οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν από τον καρκίνο, αλλά από τον φόβο, που τους δημιουργεί νέα σοκ, νέες εστίες καρκίνου και από τις καταστροφικές χημειοθεραπείες. Πώς εξηγείτε τις περιπτώσει ασθενών που πεθαίνουν από καρκίνο, χωρίς καν να γνωρίζουν ότι πάσχουν; Είναι όπως τα λες. Κάποιοι, το 2%, πεθαίνουν. Απλά το 98% μπορεί να επιβιώσει, αν δεν πέσουν θύματα του πανικού τους, λόγω της απαι-σιόδοξης πρόγνωσης των γιατρών. Το Ειδικό Βιολογικό Πρόγραμμα (= καρκΙνος) είναι κάτι καλό και υπάρχει και στους ανθρώπους και στα ζώα. Παρόλα αυτά, ούτε οι άνθρωποι, ούτε τα ζώα δεν είναι αθάνατα… 

θα λέγατε ότι υπάρχει ένα σημείο «χωρίς επιστροφή» στον καρκίνο; Δηλαδή, όσο ανα-πτυγμένος και σοβαρος κι αν είναι ένας όγκος, υπάρχει δυνατότητα, αν βέβαια κάποιος κατανοήσει το αρχικό σοκ (τη βιολογική-ψυχολογική ρήξη) που τον προκάλεσε, να θεραπευτεί; 
Στην εποχή μας: οι άνθρωποι έχουν «ξεμάθει» πώς να ξεπερνούν τις φάσεις επούλωσης (θερα-πείας) τους με ηρεμία και χωρίς πανικό. Οταν η φάση δημιουργίας του καρκίνου έχει διαρκέσει πολύ χρόνο, και η φάση επούπωσής του θα χρειαστεί να κρατήσει επίσης πολύ χρόνο. Αλλά κανείς δεν χρειάζεται να πεθάνει σε αυτή τη διαδικασία. 

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον; 
Κάθε μέρα που περνάει, εκατό χιλιάδες ασθενείς δολοφονούνται σε όλο τον κόσμο με τη χημείο θεραπεία». Τα σχέδια μου και οι ευχές μου αφορούν αυτούς τους ανθρώπους. Εύχομαι να φτάσει η μέρα. που θα μπορούν να επιβιώνουν φυσικά, με τη Νέα Ιατρική και να μην οδηγούνται σε αυτή τη μαζική εξόντωση. Για να γίνει αυτό, η Γερμανική Νέα Ιατρική θα πρέπει να νομιμοποιηθεί. Επίσης, θα χρειαζόταν να γίνει ένα μικρό νοσοκομείο για να υποδέχεται τις επείγουσες περιπτώσεις. 

Γράμματα από τη Φυλακή Στις 21 Οκτωβρίου 2004, λίγες μέρες μετά τη μεταγωγή του στη γαλλική φυλακή του Φλερύ-Μεροζί, ο Χάμερ έγραφε μέσα από το κελί του: 
«Οι τελευταίες τρεις μέρες ήταν μια απόλυτη φρίκη. Επί 45 ώρες μου στέρησαν τον ύπνο. Έμπαιναν μέσα ξανά και ξανά και με έγδυναν για «έρευνα». Επί δύο μέρες έπρεπε να κοιμηθώ πάνω στο παγωμένο τσιμεντένιο πάτωμα, χωρίς κουβέρτα και χωρίς στρώμα. Το μοναδικό φαγητό ήταν μισό σάντουιτς και μισό λίτρο νερό… Γιο να απαλλαγώ από εκείνη τη βρώμα θα χρειαζόταν μια λεγεώνα από καθαρίστριες, να δουλεύουν κανένα μήνα… 
Νοιώθω ότι βρίσκομαι μέσα σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Από την αρχή μου «συνέστησαν» να υποβληθώ σε ψυχιατρική παρακολούθηση…» 
Λίγο αργότερα, τον Δεκέμβρη του 2004, έγραφε απευθυνόμενος στον κόσμο της Γερμανίας που του συμπαραστάθηκε με διαδηλώσεις δια-μαρτυρίας: 

«Αγαπητοί φίλοι, 

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Η συνείδηση μου δεν θα ήταν ήσυχη, αν αυτή η τιμή της συμπαράστασης σας γινόταν μόνο για τον μικρό ασήμαντο εαυτό μου. Τη δέχομαι για χάρη του μεγαλύτερου κοινού καλού. Νοιώθω τιμή να υπηρετώ εδώ μέσα στη φυλακή που είναι σαν στρατόπεδο συγκέντρωσης, αντιπρο-σωπεύοντας όλους τους ασθενείς σε όλο τον κόσμο και τη Νέα Ιατρική… Φίλοι μου, κατεβήκατε στους δρόμους να διαμαρτυρηθείτε για τα παιδιά σας, για τις γυναίκες και τους συγγενείς σας, γιατί μια μέρα αυτοί θα δολοφονούνται με ποντικοφάρμακο, μεταμφιεσμένο σαν χημειοθεραπεία, ή θα εκτοπίζονται και θα εξουδετερώνονται, γιατί θα έχουν τολμήσει να ασκήσουν κριτική στο σύστημα… Τα παιδιά σας θα είναι περήφανα για σας, επειδή αντισταθήκατε και είπατε: «Φτάνει πια!» στη μαζική δολοφονία… Δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν οδηγηθεί στο θάνατο από τη χημείο-»θεραπεία» σε ολόκληρο τον κόσμο, κατά την τελευταία εικοσαετία… Τη μέρα που οι υπεύθυνοι για τις μαζικές αυτές δολοφονίες θα αναγνωριστούν σαν τους χειρόττερους εγκληματίες στην ανθρώπινη Ιστορία, εσείς θα μπορείτε να κοιτάξτε τα παιδιά σας στα μάτια και να πείτε: «Εγώ ήμουν με τη σωστή πλευρά, τη πλευρά της αλήθειας!»… Ξέρω γιατί με ρίξανε στη φυλακή και θα αγωνιστώ να ολοκληρώσω το έργο που ανάλαβα, όσο καλύτερα μπορώ,εδώ, σε αυτό το παγωμένο κελί….. 
Σας παρακαλώ,μην ανησυχείτε για μένα, έχω περάσει και χειρότερα…. 

ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥ ΔΡ. ΧΑΜΕΡ ΠΟΥ ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. 
Εισαγωγή στη Νέα Ιατρική {γερμανικά, γαλλικά- ισπανικά] 
Περιέχει πολλές πληροφορίες σχετικά με τους πέντε βασικούς Βιολογικούς νόμους, τα ειδικά Βιολογικά προγράμματα της Φύσης, με πολλά παραδείγματα και εικόνες. 
2. Ο μαστός(γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά) Ειδικεύεται στον καρκίνο του μαστού, περιλαμβάνει τους πέντε βιολογικούς νόμους και τα ειδικά Βιολογικά προγράμματα που αφορούν τον καρκίνο του μαστού. Περιέχει πολλά παραδείγματα και σχήματα. 
3. Η Πεμπτουσία της Νέας Ιατρικής (γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά) 
Μια περίληψη της Νέας Ιατρικής, εκθέτει με καθαρό τρόπο τις διαδικασίες που μπορούν να μας Βοηθήσουν να κατανοήσουμε τις ασθένει-ες και τη Βιολογική σημασία τους. 
4. Κληροδότημα: Η Εδραίωση μιας Νέας Ιατρικής (γερμανικό, γαλλικά, ισπανικά) 
Αυτό το βιβλίο είναι η πρώτη συστηματική κατηγοριοποίηση, όχι μόνον των όγκων, αλλά και ολόκληρης της Ιατρικής, σε σχέση με τα «αρχέγονα» εμβρυϊκά κύτταρα, τις κατηγορίες των ρήξεων, τις 
εγκεφαλικές περιοχές και τους αντίστοιχους ιστολογικούς σχηματισμούς. 
Τα βιβλία θα βρείτε στην ιστοσελίδα: www.medicinenouvelle.com/ouvrages/ 
Για περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στο βιογραφικό και τη θεωρία της Νέας Ιατρικής του γιατρού Χάμερ, αναζητήστε το ΖΕΝΙΘ Νο 3, Απριλίου-Μαίου 2005.


Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...