Είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν; Ή μήπως κάπου εκεί έξω, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έτη φωτός πιο μακριά, υπάρχουν νοήμονα όντα που έχουν ακριβώς την ίδια απορία; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα να προκύψει η γνωστή εξίσωση Drake, είναι πιθανό να βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες κατοικήσιμοι πλανήτες στο γαλαξία μας και μάλιστα να έχουν αναπτυχθεί όντα με νοημοσύνη που θα μπορούσαν να έρθουν σε επικοινωνία μαζί μας. Ίσως κάποια στιγμή να δούμε τα διαστημόπλοιά τους να μας πλησιάζουν και να τα κοιτάμε με τον ίδιο θαυμασμό που κοίταζαν οι κάτοικοι της Κεντρικής Αμερικής πεντακόσια χρόνια πριν, τα ευρωπαϊκά πλοία να καταφθάνουν. 1976: Η προσεδάφιση του Viking στον Άρη ανιχνεύει χημικά ίχνη που είναι ενδεικτικά για την ύπαρξη ζωής
Η εξέταση δειγμάτων εδάφους από τον Άρη που έγιναν από την αποστολή του Viking της NASA υπαινίσσεται χημικές ενδείξεις για την ύπαρξη ζωής. Σε ένα πείραμα αναμείχθηκε έδαφος με θρεπτικά υλικά που είχαν σημανθεί με ραδιενεργό άνθρακα και στη συνέχεια ελέγχθηκε για το εάν θα παραγόταν ραδιενεργό αέριο μεθανίου.
Η εξέταση είχε θετικό αποτέλεσμα. Η παραγωγή ραδιενεργού μεθανίου υποδηλώνει ότι κάτι στο έδαφος μεταβόλισε τα θρεπτικά υλικά και παρήγαγε ραδιενεργό αέριο. Ωστόσο, άλλα σχετικά πειράματα απέτυχαν να βρουν κάποια ένδειξη ζωής, έτσι η NASA δήλωσε ότι τα αποτελέσματα ήταν λανθασμένα θετικά.
Παρολαυτά, ένας από τους αρχικούς επιστήμονες, και άλλοι που από τότε έχουν αναλύσει ξανά τα δεδομένα, επιμένουν ακόμα για τα ευρήματα. Επιχειρηματολογούν για το ότι στα άλλα πειράματα δεν χρησιμοποιήθηκε κατάλληλος εξοπλισμός ώστε να ανιχνευτούν στοιχεία οργανικών μορίων, κάτι που είναι ενδεικτικό για την ύπαρξη ζωής. 1977: Το ανεξήγητο εξωγήινο σήμα που ονομάστηκε Wow και ανιχνεύτηκε από το ραδιοτηλεσκόπιο του Πανεπιστημίου του Οχάιο
Τον Αύγουστο του 1977 ένα ραδιοτηλεσκόπιο του Πανεπιστημίου του Οχάιο ανίχνευσε έναν ασυνήθιστο παλμό ακτινοβολίας από κάποια περιοχή κάπου κοντά στον αστερισμό του Τοξότη. Το σήμα που είχε χρονική διάρκεια 37 δευτερόλεπτα ήταν τόσο εντυπωσιακό ώστε ο αστρονόμος που παρακολουθούσε τα δεδομένα σημείωσε τη λέξη Wow! στην εκτύπωση του τηλεσκοπίου.
Το σήμα ήταν μέσα στη δέσμη ραδιοσυχνοτήτων που οι μεταδόσεις είναι παγκόσμια αποκλεισμένες στη Γη. Ακόμα περισσότερο, οι φυσικές πηγές ακτινοβολίας από το διάστημα συνήθως καλύπτουν μια πιο ευρεία έκταση συχνοτήτων.
Καθώς το κοντινότερο άστρο σ' αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται σε απόσταση 220 εκατομμυρίων ετών φωτός, θα πρέπει να δημιουργήθηκε είτε από κάποιο μεγάλο αστρονομικό γεγονός, είτε από κάποια εξωγήινη νοημοσύνη με τη χρήση πολύ ισχυρού πομπού μετάδοσης. Το σήμα παραμένει ανεξήγητο. 1996: Ανακαλύφθηκαν αρειανά απολιθώματα στον μετεωρίτη ALH84001 από την Ανταρκτική
Επιστήμονες της NASA προκάλεσαν αμφισβήτηση όταν το 1996 ανακοίνωσαν ότι βρήκαν κάτι που έμοιαζε με απολιθωμένα μικρόβια σε μια μάζα βράχου από τον Άρη που είχε το σχήμα πατάτας. Ο μετεωρίτης πιθανότατα ξεκόλλησε από την επιφάνεια του Άρη κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης και περιπλανιόταν στο Ηλιακό Σύστημα για περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια, πριν πέσει στην Ανταρκτική, όπου και ανακαλύφθηκε το 1984.
Προσεκτική ανάλυση αποκάλυψε ότι ο βράχος περιείχε οργανικά μόρια και λεπτά θραύσματα από το μέταλλο μαγνητίτη, που κάποιες φορές συναντάται σε γήινα βακτήρια. Κάτω από εξέταση με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, οι ερευνητές της NASA ισχυρίστηκαν επίσης ότι εντόπισαν σημάδια από νανοβακτήρια.
Όμως από τότε, πολλά από τα στοιχεία αμφισβητήθηκαν. Κάποιοι άλλοι ειδικοί πρότειναν ότι τα σωματίδια του μαγνητίτη δεν ήταν τελικά τόσο όμοια με εκείνα που βρίσκονται σε βακτήρια και πως η πηγή των οργανικών μορίων ήταν η επαφή με τη Γη. Μια έρευνα που έγινε το 2003 έδειξε επίσης πως κρύσταλλα που μοιάζουν με νανοβακτήρια θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε εργαστήριο μέσω χημικών διεργασιών. 2001: Αυστηρότεροι υπολογισμοί που συνδέονται με την εξίσωση Drake του 1960 υποδηλώνουν ότι ο γαλαξίας μας ίσως περιλαμβάνει εκατοντάδες χιλιάδες πλανήτες που φιλοξενούν ζωή
Το 1961 ο αμερικανός αστρονόμος Frank Drake ανέπτυξε μια εξίσωση για να εκτιμήσει τον αριθμό των πλανητών στο γαλαξία που μπορούν να φιλοξενήσουν ευφυή ζωή και που θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μας.
Η εξίσωση Drake πολλαπλασιάζει επτά παράγοντες που περιλαμβάνουν: το ρυθμό σχηματισμού άστρων όπως ο δικός μας Ήλιος, το κλάσμα πλανητών που μοιάζουν με τη Γη και το κλάσμα αυτών στους οποίους αναπτύσσεται η ζωή. Πολλοί από τους υπολογισμούς αυτούς είναι ανοιχτοί για διαφωνία, αλλά ο ίδιος ο Drake εκτιμά ότι ο τελικός αριθμός των πολιτισμών του γαλαξία που έχουν τη δυνατότητα επικοινωνίας είναι περίπου 10,000.
Το 2001, μια ακριβέστερη εκτίμηση για τον αριθμό των πλανητών στο γαλαξία που μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν νέα δεδομένα και θεωρίες, συμπέρανε ότι ο αριθμός αυτός είναι της τάξης των εκατοντάδων χιλιάδων. Για πρώτη φορά, οι ερευνητές εκτίμησαν πόσοι πλανήτες μπορεί να βρίσκονται στις βιώσιμες ζώνες (habitable zones) γύρω από άστρα, όπου το νερό είναι σε υγρή μορφή και είναι πιθανή η φωτοσύνθεση. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ένας κατοικημένος πλανήτης που θα έχει παρόμοια μορφή με τη Γη θα μπορούσε να βρίσκεται ακόμα και μερικές εκατοντάδες έτη φωτός μακριά από εμάς. 2001: Η κόκκινη απόχρωση του δορυφόρου Ευρώπη στον Δία προτείνεται ότι προέρχεται από παγωμένα τμήματα βακτηρίων, κάτι που επίσης βοηθάει στο να εξηγηθεί το μυστηριώδες υπέρυθρο σήμα που εκπέμπει
Εξωγήινα μικρόβια ίσως να είναι η αιτία της κόκκινης απόχρωσης της Ευρώπης, πρότειναν ερευνητές της NASA το 2001. Παρόλο που η επιφάνεια είναι κατά κύριο λόγο παγωμένη, τα δεδομένα δείχνουν ότι αντανακλά υπέρυθρη ακτινοβολία με αλλόκοτο τρόπο. Αυτό υποδεικνύει ότι κάτι, ίσως άλατα μαγνησίου, βρίσκονται πίσω από τη μυστηριώδη αυτή ακτινοβολία. Αλλά κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να βρει τον σωστό συνδυασμό συστατικών για να εξηγήσει τα δεδομένα.
Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι το υπέρυθρο φάσμα κάποιων γήινων βακτηρίων, αυτών που αναπτύσσονται σε ακραίες συνθήκες, ταιριάζει στα δεδομένα τουλάχιστον τόσο καλά όσο τα άλατα του μαγνησίου. Επίσης, κάποια έχουν κόκκινο και καφέ χρώμα, εξηγώντας ίσως έτσι την κοκκινωπή χροιά του δορυφόρου. Αν και ίσως είναι δύσκολο για τα βακτήρια να επιβιώσουν στην λεπτή ατμόσφαιρα και στην επιφανειακή θερμοκρασία των μείον 170 βαθμών Κελσίου της Ευρώπης, ίσως να μπορούν να επιβιώσουν στο θερμότερο υγρό εσωτερικό της. Η γεωλογική δραστηριότητα θα μπορούσε να τα εκτοξεύει περιοδικά στο εξωτερικό μέρος και να παγώνουν καθώς φτάνουν στην επιφάνεια. 2002: Ρώσοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι πιθανόν να έχει αναπτυχθεί στον Άρη ένα μυστηριώδες είδος μικροβίων που είναι ανθεκτικό στην ακτινοβολία
Το 2002, Ρώσοι αστροβιολόγοι ισχυρίστηκαν ότι έχουν αναπτυχθεί στον Άρη υπέρ-ανθεκτικά μικρόβια Deinococcus radiourans. Τα μικρόβια αυτά μπορούν να αντέξουν και να επιβιώσουν με δόσεις ακτινοβολίας που είναι αρκετές χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από αυτές που θα μπορούσαν να σκοτώσουν έναν άνθρωπο.
Οι Ρώσοι ακτινοβόλησαν έναν πληθυσμό τέτοιων βακτηρίων με αρκετή ακτινοβολία που θα μπορούσε να σκοτώσει το 99,9% από αυτά, αλλά επέτρεψαν σε όσα επέζησαν να αναπτυχθούν ξανά πριν επαναλάβουν τη διαδικασία. Μετά από 44 φορές χρειαζόταν πενήντα φορές μεγαλύτερη δόση από την αρχική δόση της ακτινοβολίας. Υπολόγισαν πως θα χρειαζόταν πολλές χιλιάδες τέτοιων κύκλων για να καταστήσουν το κοινό μικρόβιο E.coli τόσο ανθεκτικό όσο τα Deinococcus. Και στη Γη παίρνει μεταξύ ενός και εκατό εκατομμυρίων ετών για να αντιμετωπιστεί κάθε δόση ακτινοβολίας. Έτσι, απλά δεν έχει υπάρξει αρκετός χρόνος στην γήινη ιστορία των 3,8 δισεκατομμυρίων ετών για να αναπτυχθεί μια τέτοιου είδους αντίσταση, όπως ισχυρίζονται οι επιστήμονες.
Αντίθετα, η επιφάνεια του Άρη που είναι απροστάτευτη λόγω απουσίας μιας πυκνής ατμόσφαιρας, βομβαρδίζεται από τόση πολύ ακτινοβολία που τα μικρόβια θα έπαιρναν την ίδια δόση σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Οι ερευνητές επιχειρηματολογούν ότι οι πρόγονοι των Deinococcus αποκολλήθηκαν από τον Άρη μέσω ενός αστεροειδούς και έπεσαν στη Γη ως μετεωρίτες. Κάποιοι άλλοι ειδικοί, παραμένουν σκεπτικοί. 2002: Χημικές νύξεις ζωής έχουν βρεθεί σε παλιά δεδομένα από αποστολές και προσεδαφίσεις στην Αφροδίτη. Θα μπορούσαν να υπάρχουν μικρόβια στα νέφη της Αφροδίτης;
Η ύπαρξη ζωής στα νέφη της Αφροδίτης ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξηγηθούν κάποιες περίεργες ανωμαλίες στην σύνθεση της ατμόσφαιράς της, όπως ισχυρίστηκαν αστροβιολόγοι του Πανεπιστημίου του Τέξας, το 2002. Επανεξέτασαν δεδομένα από τις διαστημικές αποστολές Pioneer και Magellan της NASA καθώς και από τις ρώσικες αποστολές Venera που προσεδαφίστηκαν στην Αφροδίτη τη δεκαετία του 1970.
Η ηλιακή ακτινοβολία και οι αστραπές θα πρέπει να δημιουργούν μάζες από μονοξείδιο του άνθρακα στην Αφροδίτη, ωστόσο είναι σπάνιο, σαν να υπάρχει κάτι που το εξαφανίζει. Υπάρχουν επίσης, υδρόθειο και διοξείδιο του θείου. Οι δύο αυτές ενώσεις αντιδρούν μεταξύ τους πολύ εύκολα και συνήθως δεν συνυπάρχουν, εκτός εάν παράγονται συνεχώς από κάποια διεργασία. Ακόμα πιο μυστηριώδης είναι η παρουσία σουλφιδίου του καρβονυλίου. Αυτή η χημική ουσία παράγεται μόνο από μικρόβια ή καταλύτες στη Γη και από καμιά άλλη γνωστή ανόργανη διαδικασία.
Η λύση που προτείνουν οι ερευνητές γι' αυτό το αίνιγμα είναι η ύπαρξη μικροβίων που ζουν στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η καυτή, όξινη επιφάνεια της Αφροδίτης μπορεί να είναι απαγορευτική για τη ζωή, αλλά οι συνθήκες σε ύψος 50 χιλιομέτρων στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι πιο φιλόξενες και υγρές, με θερμοκρασία 70 βαθμών Κελσίου και πίεση παρόμοια με αυτή της Γης. 2003: Ίχνη θείου στον δορυφόρο Ευρώπη του Δία μπορεί να είναι τα παραγόμενα απόβλητα αποικιών από βακτήρια που ζουν στο υπέδαφος
Το 2003, Ιταλοί επιστήμονες υπέθεσαν ότι τα ίχνη θείου στην Ευρώπη μπορεί να αποτελούν ένδειξη εξωγήινης ζωής. Τα στοιχεία αυτά ανιχνεύτηκαν αρχικά από τη διαστημική αποστολή Galileo, μαζί με ενδείξεις για έναν ηφαιστειακά θερμαινόμενο ωκεανό που βρίσκεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης.
Οι χημικές υπογραφές του θείου μοιάζουν με απόβλητα που παράγουν τα βακτήρια τα οποία είναι παγιδευμένα στον επιφανειακό πάγο σε λίμνες στην Ανταρκτική της Γης. Τα βακτήρια επιζούν στο νερό που βρίσκεται από κάτω και παρόμοια βακτήρια μπορεί επίσης να ευδοκιμούν κάτω από την επιφάνεια της Ευρώπης, όπως προτείνουν οι επιστήμονες. Άλλοι ειδικοί απέρριψαν την ιδέα, προτείνοντας πως το θείο με κάποιον τρόπο προέρχεται από τον γειτονικό δορυφόρο Ιώ, όπου βρίσκεται σε αφθονία. 2004: Το μεθάνιο στην ατμόσφαιρα του Άρη υπονοεί μεταβολισμό μικροβίων
Το 2004 τέσσερις ομάδες, χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια στη Γη και την αποστολή σε τροχιά γύρω από τον Άρη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ανεξάρτητα η μία από την άλλη βρήκαν ενδείξεις για την ύπαρξη μεθανίου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Σχεδόν όλο το μεθάνιο στη δική μας ατμόσφαιρα παράγεται από βακτήρια και άλλου είδους ζωή.
Το μεθάνιο θα μπορούσε επίσης να παράγεται από δράση ηφαιστείων, από την τήξη παγωμένων αποθεμάτων στο υπέδαφος, ή να εισέρχεται από συγκρούσεις με κομήτες. Ωστόσο, η πηγή θα πρέπει να είναι πρόσφατη, καθώς το αέριο καταστρέφεται πολύ γρήγορα στον Άρη ή διαφεύγει στο διάστημα.
Τον Ιανουάριο του 2005, ένας επιστήμονας της ESA ανακοίνωσε ότι βρήκε επίσης ενδείξεις για φορμαλδεΰδη, που παράγεται από την οξείδωση του μεθανίου. Εάν αυτό αποδειχθεί, θα ενισχύσει την υπόθεση για τα μικρόβια, καθώς θα χρειαζόταν μια τεράστια ποσότητα δυόμιση εκατομμυρίων τόνων μεθανίου κάθε χρόνο για να δημιουργηθεί η ποσότητα της φορμαλδεΰδης που προτάθηκε ότι υπάρχει.
Υπάρχει τρόπος να επιβεβαιωθεί η παρουσία του αερίου, θα πρέπει όμως να μεταφερθεί ο κατάλληλος εξοπλισμός στον Άρη. 2004: Ένα μυστηριώδες ραδιοσήμα έχει ληφθεί από το πρόγραμμα SETI σε τρεις περιστάσεις, από την ίδια περιοχή του διαστήματος
Τον Φλεβάρη του 2003, αστρονόμοι που εργάζονται στο πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης (SETI) χρησιμοποίησαν ένα τεράστιο τηλεσκόπιο στο Πουέρτο Ρίκο για να επανεξετάσουν 200 τμήματα του ουρανού που στο παρελθόν είχαν παρουσιάσει ανεξήγητα σήματα. Όλα αυτά τα σήματα είχαν εξαφανιστεί, εκτός από ένα που έγινε δυνατότερο.
Το σήμα αυτό, που ευρέως θεωρήθηκε ως η καλύτερη υποψηφιότητα για την περίπτωση εξωγήινης επαφής, προέρχεται από ένα σημείο που βρίσκεται μεταξύ των αστερισμών των Ιχθύων και του Κριού, όπου δεν υπάρχουν φανερά αστέρες ή πλανήτες. Κατά περίεργο τρόπο, το σήμα είναι σε μια συχνότητα που το υδρογόνο, το πιο κοινό στοιχείο, απορροφά και εκπέμπει ενέργεια. Κάποιοι αστρονόμοι πιστεύουν πως αυτή είναι μια πολύ πιθανή συχνότητα, την οποία θα προτιμούσαν να χρησιμοποιήσουν εξωγήινοι που θα ήθελαν να γίνει αντιληπτό το σήμα τους.
Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επίσης, το σήμα να προέρχεται από ένα άγνωστο μέχρι τώρα, φυσικό φαινόμενο. Για παράδειγμα, ένα ανεξήγητο παλμικό ραδιοσήμα θεωρήθηκε ότι ήταν τεχνητό το 1967, προέκυψε όμως να είναι η πρώτη θέαση ενός pulsar.
ΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ THE EXPENDABLES του Σιλβέστερ Σταλόνε με τους Σιλβέστερ Σταλόνε, Τζέισον Στέιθαμ, Τζετ Λι, Ντολφ Λούντγκρεν, Μίκι Ρουρκ, Έρικ Ρόμπερτς, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Μπρους Γουίλις
Υπόθεση: Μια ομάδα έξι άριστα εκπαιδευμένων μισθοφόρων, γνωστή ως "The Expendables", προσλαμβάνεται από τον μυστηριώδη κύριο Τσερτς, με σκοπό να ανατρέψει τον δικτάτορα ενός νησιού, που βρίσκεται κοντά στη Βραζιλία. Στο κατόπι τους όμως βρίσκονται ένας πράκτορας της CIA, ο ψυχωτικός σωματοφύλακάς του και ένα πρώην μέλος της ομάδας που αναζητά εκδίκηση.
Περισσότερα για την ταινία
O Σιλβέστερ Σταλόνε επιστρέφει με ένα προσωπικό project, στο οποίο υπογράφει το σενάριο και την σκηνοθεσία, ενώ έχει αναλάβει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τον πλαισιώνει ένα εντυπωσιακό cast, που περιλαμβάνει τους Μίκι Ρουρκ ("The Wrestler"), Τζετ Λι ("The Mummy 3"), Τζέισον Στέιθαμ ("Transporter"), Έρικ Ρόμπερτς ("The Dark Knight"), Ντολφ Λούντγκρεν ("Rocky IV"), αλλά και τους Μπρους Γουίλις και Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.
Αναλώσιμος: αυτός που είναι ικανός να θυσιαστεί με στόχο να πετύχει έναν στρατιωτικό σκοπό. Η Ιστορία
Ο Μπάρνεϊ Ρος (Σιλβέστερ Σταλόνε) είναι ένας άνδρας που δεν έχει τίποτα να χάσει. Ατρόμητος και κενός συναισθημάτων είναι ο αρχηγός, ο σοφός και ικανός για χάραξη στρατηγικής της ικανής και δεμένης ομάδας ανδρών, που ζουν στο περιθώριο. Η μόνη του προσήλωση είναι στο φορτηγό του, στο υδροπλάνο του και στην ομάδα του που αποτελείται από πιστούς σύγχρονους μαχητές. Είναι πραγματικά κυνικός που περιγράφει τη δουλειά του λέγοντας ότι "καθαρίζει τους δύσκολους λεκέδες". Η ομάδα του απαρτίζεται από τους Λι Κρίστμας (Τζέισον Στέιθαμ), πρώην μέλος μυστικών υπηρεσιών και βαθύ γνώστη κάθε αντικειμένου που έχει λεπίδα, Γιν Γιανγκ (Τζετ Λι), μάστερ στις μάχες εξ επαφής, Χέιλ Σίζαρ (Τέρι Κρους), γνωστό του Μπάρνεϊ εδώ και 10 χρόνια και ειδικό στα όπλα με μακριά κάννη, Τολ Ρόουντ (Ράντι Κουτούρ), ειδικό στις ανατινάξεις και διάνοια της ομάδας και, τέλος, Γκάναρ Τζένσεν (Ντολφ Λούντγκρεν), βετεράνο στις μάχες, που παλεύει με τους δικούς του δαίμονες.
Όταν ο μυστηριώδης κύριος Τσερτς (Μπρους Γουίλις) προσφέρει στον Μπάρνεϊ μια δουλειά που κανείς άλλος δεν θα αναλάμβανε, αυτός και η ομάδα του ξεκινούν μια φαινομενικά ρουτινιάρικη αποστολή: να ανατρέψουν τον στρατηγό Γκάζα (Ντέιβιντ Ζάγιας), τον φονικό δικτάτορα του μικρού νησιού της Βιλένα και να βάλουν έτσι ένα τέλος στον θάνατο και την καταστροφή που υπέστησαν οι κάτοικοι. Σε μια αναγνωριστική αποστολή στη Βιλένα, οι Μπάρνεϊ και Κρίστμας συναντούν την επαφή τους, τη Σάντρα (Γκιζέλ Ιτιέ), που κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό. Επίσης μαθαίνουν ποιος είναι ο αληθινός τους εχθρός: ο δόλιος Τζέιμς Μονρό (Έρικ Ρόμπερτς), πρώην στέλεχος της CIA, και ο μπράβος του, Πέιν (Στιβ Όστιν). Όταν τα πράγματα πηγαίνουν πραγματικά στραβά, οι Μπάρνεϊ και Κρίστμας αναγκάζονται να αφήσουν πίσω τη Σάντρα, στην ουσία καταδικάζοντάς την έτσι σε θάνατο.
Στοιχειωμένος όμως από αυτή τους την πράξη, ο Μπάρνεϊ πείθει την υπόλοιπη ομάδα να επιστρέψουν στη Βιλένα για να σώσουν τη Σάντρα, που κρατείται όμηρος, και να τελειώσουν τη δουλειά που αυτός ξεκίνησε, αλλά και να σώσουν ίσως μια ψυχή... τη δική του!
Η Παραγωγή
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ Όταν ο Σιλβέστερ Σταλόνε ξεκίνησε να γράφει το σενάριο στο χαρτί (σημείωση: γράφει χρόνια σε χαρτί, δεν δακτυλογραφεί ούτε γράφει σε υπολογιστή!), σκεφτόταν τη νέα του ταινία ως μια καταιγιστική περιπέτεια, με ένα θέμα στο οποίο θα ανταποκρινόταν το κοινό. Όπως εξηγεί, "ήθελα να είναι μια ιστορία με κάποιους άνδρες που δεν είναι συγχρονισμένοι με τον κόσμο όπου ζουν, αλλά ζουν τις ζωές τους με συγκεκριμένο τρόπο. Δεν έχουν οικογένειες, οι προσωπικές τους ζωές είναι σαν ένα εκτροχιασμένο τρένο- το μόνο που έχουν είναι ο ένας τον άλλον." Για έμπνευση, ο Σταλόνε χρησιμοποίησε παλιές ταινίες δράσης, όπως "The Dirty Dozen" και "Dogs of War", ταινίες στις οποίες οι άντρες ήταν άντρες, οι μάχες γίνονταν σώμα με σώμα και η ιστορία ήταν πιστευτή.
"Η δράση είναι δευτερεύουσα για τον Σλάι (Σταλόνε)", εξηγεί ο Κέβιν Κινγκ, ο εδώ και χρόνια παραγωγός ταινιών του Σταλόνε. "Γι' αυτόν το σενάριο πρέπει να έχει "καρδιά" και ιστορία. Αυτά είναι τα δύο κύρια πράγματα που με έχει διδάξει. Αν δεν έχεις καρδιά, δεν έχεις ιστορία, που σημαίνει ότι δεν έχεις ταινία. Για τον Σλάι, δεν σημαίνει τίποτα μια απλή έκρηξη και μόνο", προσθέτει. Και ενώ η δράση σε μια ταινία του Σταλόνε μπορεί να κερδίσει το κοινό, στο "The Expendables" η ιστορία είναι αυτή που υπερισχύει.
Όσο περνούσαν οι μήνες, κι ενώ ο Σταλόνε συνέχιζε να διαμορφώνει την ιστορία, επέστρεφε συνεχώς στο θέμα της λύτρωσης και στην ανάγκη να αποκαλύψει τον εσωτερικό κόσμο του κάθε ήρωα ξεχωριστά. Ήθελε να εξερευνήσει το πάθος τού να ζεις τη ζωή σου στα άκρα, εκθέτοντας τους φόβους και τις αδυναμίες των πρωταγωνιστών. Όμως ο Σταλόνε ήξερε και ότι ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης έμπαινε σε άγνωστη περιοχή με αυτό το σενάριο. Δεν υπήρχε ένα γνωστό πρόσωπο, όπως ο Ρόκι ή ο Ράμπο, που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει, γι' αυτό και η μυθολογία του "The Expendables" έπρεπε να χτιστεί από το μηδέν. Επίσης έγραφε σενάριο για ένα πλούσιο καστ ηθοποιών, που δεν έχουν εμφανιστεί ξανά όλοι μαζί στην οθόνη. Πάνω απ' όλα όμως, ο ρόλος του Μπάρνεϊ Ρος, που θα υποδυόταν, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι' αυτόν.
Ο παραγωγός Άβι Λέρνερ είδε τη δημιουργία του "The Expendables" ως μια ακόμη μεγάλη πρόκληση. "Ο Σλάι είναι ριψοκίνδυνος και πάντα ήταν", ομολογεί ο Λέρνερ. "Η πρώτη ταινία του Ρόκι ήταν ένα ρίσκο γι' αυτόν. Το ίδιο ισχύει και για τον πρώτο Ράμπο. Έτσι και τώρα ήταν ρίσκο να δημιουργήσει έναν νέο χαρακτήρα, να αποκτήσει τη φυσική κατάσταση του ήρωά του, να σκηνοθετήσει και να χειριστεί αυτό το απίθανο καστ και τα δύσκολα εξωτερικά γυρίσματα. Όλα ήταν ρίσκα. Η καριέρα του είναι γεμάτη από ρίσκα και αυτό είναι που τον κάνει είδωλο. Δεν φοβάται τίποτα."
ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ
Σε μια ταινία τέτοιου μεγέθους, είναι αναπόφευκτα και ορισμένα προβλήματα. Τα προβλήματα αυτά πολλαπλασιάζονται, όταν τα γυρίσματα γίνονται σε μια ξένη χώρα, ειδικά σε κάποια που δεν έχει την υποδομή για να χειριστεί τις όποιες δυσκολίες προκύψουν στην ταινία. Οι παραγωγοί του "The Expendables" έπρεπε να τα βγάλουν πέρα με δύσκολες τοποθεσίες, προβλήματα στην επικοινωνία και τη γλώσσα, συνεννόηση με τα μέλη του συνεργείου που ήταν ντόπιοι και προσαρμογή στα τοπικά ήθη και έθιμα. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες των γυρισμάτων στη Βραζιλία, ο executive producer Λες Γουέλντον τονίζει ότι η Βραζιλία παρείχε το κατάλληλο φόντο που χρειάζονταν οι συντελεστές για να δημιουργήσουν το εικονικό νησί της Βιλένα. "Το να κάνεις γυρίσματα στη Βραζιλία είναι αναμφισβήτητα μια πρόκληση σε πολλά επίπεδα", λέει ο Γουέλντον, "αλλά η αρχιτεκτονική, το τοπίο με τα ψαροχώρια και τη ζούγκλα και η μοναδικότητα των ανθρώπων μας παρείχαν το σκηνικό που δεν μπορούσαμε να βρούμε πουθενά αλλού." Και συχνά είναι η μη προβλεψιμότητα της Μητέρας Φύσης που αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για μια παραγωγή. Στη Βραζιλία δεν ήταν ασυνήθιστο να ξεσπάσει μια νεροποντή χωρίς προειδοποίηση, προκαλώντας έτσι καθυστερήσεις. Η ζέστη και η υγρασία ήταν επίσης καθοριστικοί παράγοντες, με τις θερμοκρασίες να φτάνουν σε υψηλά επίπεδα."
ΕΠΙΣΗΜΟ SITE : http://expendablesthemovie.com/
ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ http://www.imdb.com/
ΣΡΕΚ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ SHREK FOREVER AFTER: THE FINAL CHAPTER (AKA: ΣΡΕΚ 4) του Μάικ Μίτσελ με τις φωνές των Κάμερον Ντιάζ, Αντόνιο Μπαντέρας, Έντι Μέρφι, Μάικ Μάγιερς, Τζούλι Άντριους, Τζάστιν Τίμπερλέικ
Υπόθεση: Τον γνωρίσαμε, τον λατρέψαμε και εκείνος επιστρέφει με σύσσωμη την παρέα του έτοιμος για νέες περιπέτειες στo βασίλειο του Πέρα Πέρα... Μετά τους έρωτες και τα μεγαλεία ο Σρεκ είναι πλέον υπόδειγμα οικογενειάρχη… Όμως δεν αποχωρίζεται κανείς εύκολα το χούι του και έτσι, ο Σρεκ πολύ σύντομα μπλέκει σε νέες περιπέτειες καθώς, αναπολώντας τις εποχές που ήταν ο φόβος και ο τρόμος στο βάλτο, έρχεται σε συμφωνία με έναν απατεώνα, τον Ραμπελστίλτσκιν… Μια νέα εκδοχή του βασιλείου του Πέρα Πέρα τον περιμένει, με τον Ραμπελστίλτσκιν βασιλιά, τα τέρατα να είναι υπό διωγμό, ενώ η Φιόνα δεν υπήρχε ακόμα στη ζωή του και ο γάιδαρος ούτε που τον αναγνωρίζει… Τώρα, ο Σρεκ πρέπει με κάθε τρόπο να λύσει τα μάγια του Ραμπελστίλτσκιν, να επιστρέψει στο βασίλειο του Πέρα Πέρα και να ξαναβρεί τους φίλους του και την πολυαγαπημένη του οικογένεια.
Περισσότερα για την ταινία
Κάτι που ξεκίνησε ως απλά άλλη μια ταινία για παιδιά από τον Ουίλιαμ Στάιγκ [www.williamsteig.com] έχει εξελιχθεί σ? ένα από τα πλέον αγαπημένα κι εμπορικά επιτυχημένα προϊόντα της βιομηχανίας του θεάματος. Κι όχι μόνο… Ο πολυαγαπημένος ήρωας ήταν το πρώτο animation που έφτασε μέχρι τις Οσκαρικές υποψηφιότητες!
Οι φωνές που ακούγονταν στις τρεις πρώτες ταινίες δε θα μπορούσαν να λείπουν από το τελευταίο κεφάλαιο του Καλύτερου Παραμυθιού που Δεν Ειπώθηκε Ποτέ. Έτσι, ακούμε και πάλι τους γνώριμους: Μάικ Μάγιερς [Σρεκ], Έντι Μέρφι [Γάιδαρος], Κάμερον Ντίαζ [Φιόνα], Αντόνιο Μπαντέρας [Γάτος Σπιρουνάτος], ενώ σε αυτήν την περιπέτεια την παρέα συμπληρώνει ο Ουόλτ Ντορν δίνοντας τη φωνή του για το ρόλο του Ρεμπελστίλτσκιν, του γνωστού και μη εξαιρετέου κακού που επινόησαν το 1812 οι πασίγνωστοι παραμυθάδες, οι μοναδικοί αδελφοί Γκριμ.
Η ιστορία μας έχει εξελιχθεί... Καταρχάς ο ίδιος ο ήρωάς μας απέκτησε νέους φίλους, ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε, έγινε πατέρας κι υποδειγματικός οικογενειάρχης, ενώ ανέλαβε νέα καθήκοντα κι υιοθέτησε μια εντελώς νέα κοσμοαντίληψη, μ? αποτέλεσμα να μη θυμίζει σε τίποτε τον άλλοτε φόβο και τρόμο του βάλτου. Κι εκεί είναι που ξεκινάει το πρόβλημα, αλλά και το τελευταίο κεφάλαιο του παραμυθιού…
Τα τεχνολογικά άλματα έχουν απογειώσει τελείως την ιστορία… Τα προηγμένα συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν για ανάλογες ταινίες, τα προηγούμενα χρόνια, έχουν εξελιχθεί ακόμα περισσότερο και υπηρετούν άψογα τις ανάγκες του τελευταίου Σρεκ. Πλέον η δημιουργική ομάδα δε ζωγραφίζει απλά, αλλά λειτουργεί ως άλλοι γλύπτες που μορφοποιούν σχολαστικά τους χαρακτήρες, υιοθετώντας και την τρισδιάστατη τεχνολογία (3D) για να γράψουν -με τρόπο ανεξίτηλο- το τελευταίο κεφάλαιο του ταξιδιού του Σρεκ και της Φιόνα στη μεγάλη οθόνη…
Στη λίστα των νέων αφίξεων…πρωταγωνιστεί ο δαιμόνιος Ραμπελστίλτσκιν και μαζί με εκείνον η μαγεία κι έτσι… από τη μια στιγμή στην άλλη ο Σρεκ βρίσκεται σε μια νέα διάσταση όπου ο Γάιδαρος δεν τον ξέρει καν ενώ ο Γάτος δε θυμίζει σε τίποτε τον άλλοτε ατρόμητο Σπιρουνάτο… Όσο για τη Φιόνα…ακόμα αναζητάει την αληθινή αγάπη και εκ πρώτης όψεως ο Σρεκ δε φαίνεται να είναι ο εκλεκτός της καρδιάς της.
Τη μουσική υπογράφει και πάλι ο Βρετανός Χάρι Γκρέγκσον Γουίλιαμς.
Για να θυμηθούμε ποιος είναι ποιος…
ΣΡΕΚ
Ένας δράκος με μαλαματένια καρδιά… Πλέον ανυπομονεί να ξεφύγει από το Βασίλειο και να ζήσει μια ήρεμη ζωή στο βάλτο με τη γυναίκα του, Φιόνα και τους φίλους του, το Γάιδαρο και το Σπιρουνάτο Γάτο. Πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως, το να παντρεύεσαι μια πριγκίπισσα συνεπάγεται βασιλικές υποχρεώσεις…
ΦΙΟΝΑ
Δεν πρόκειται για μια τυπική αδύναμη κοπέλα που χρειάζεται έναν ανδρικό ώμο… Είναι έξυπνη, δυναμική και τα βάζει με τους πάντες, βγάζοντας τους νοκ άουτ… Είναι κι εκείνη δράκος και στο πρόσωπο του Σρεκ βρίσκει το άλλο της μισό. Αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλες τις άλλες πριγκίπισσες, καθώς τους βοηθάει να βρουν την εσωτερική τους δύναμη…
ΓΑΪΔΑΡΟΣ
Η παροιμία «γλώσσα έχει και μιλιά δεν έχει» δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για το Γάιδαρο, τον επιστήθιο φίλο του Σρεκ που γλώσσα δε βάζει μέσα… Σύζυγος μιας Δράκαινας τώρα πια και πατέρας πολλών χαριτωμένων Δρακογαϊδάρων… Αν και λατρεύει την οικογένειά του, ποτέ δεν λέει όχι για μια νέα περιπέτεια…
ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ ΓΑΤΟΣ
Ο άλλος επιστήθιος φίλος του Σρεκ… Έχει τη δύναμη, τη γενναιότητα και το ρομαντισμό του Ζορό, αλλά σε συσκευασία γάτας… Πάντα σπεύδει να συμβουλεύει το Σρεκ, όντας πλέον ο μόνος εργένης της παρέας και ένας αιώνιος Δον Ζουάν.
ΕΠΙΣΗΜΟ SITE : http://www.shrekforeverafter.com/
ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ http://www.imdb.com/
FUNNY FACE
του Στάνλεϊ Ντόνεν με τους Όντρι Χέμπουρν, Φρεντ Αστέρ, Κέι Τόμσον
[επανέκδοση] Υπόθεση: Ο φωτογράφος Ντικ Είβερι ψάχνοντας ένα λίγο πιο εξεζητημένο και ποιοτικό χώρο για να στεγάσει την επόμενη φωτογράφηση μόδας, ανακαλύπτει και «εκμεταλλεύεται» ένα μικρό και όμορφο βιβλιοπωλείο στο Γκρίνουιτς Βίλατζ. Όταν η φωτογράφιση τελειώνει όλα είναι ανάκατα, προς μεγάλη θλίψη της πωλήτριας Τζο Στοκτον. Ο Είβερι μένει για να τη βοηθήσει να συμμαζέψει το μέρος. Αργότερα, καθώς κοιτάζει τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει, ανακαλύπτει τη μορφή της Τζο κάπου στο φόντο μιας φωτογραφίας. Ιντριγκαρισμένος από την ιδιαίτερη εμφάνιση της, ενημερώνει την εκδότρια του, Μάγκι Πρέσκοτ. Κάνουν επαγγελματική πρόταση στη Τζο, η οποία δέχεται απρόθυμα, μόνο και μόνο γιατί η πρόταση περιλαμβάνει ένα ταξίδ... στο Παρίσι! Όσο περνάει ο καιρός, η επιφυλακτική και επιθετική στάση της απέναντι στη δουλειά μαλακώνει κι αρχίζει να απολαμβάνει και τη δουλειά και την παρέα του γοητευτικού φωτογράφου. Το ατίθασο αγοροκόριτσο γίνεται γυναίκα, ερωτεύεται και ταξιδεύει στη μαγεία της Πόλης του Φωτός και του Έρωτα...
Περισσότερα για την ταινία
ΑΠΌ ΤΟΝ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ STANLEY DONEN ME TH ΜΟΝΑΔΙΚΗ AUDREY HEPBURN TON ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟ FRED ASTAIRE KAI ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ GEORGE GERSHWIN
Υποψήφια για 4 Όσκαρ Σεναρίου, Σκηνογραφίας, Φωτογραφίας & Κουστουμιών 1958 Υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα 1957
Το Παρίσι, η Πόλη του Φωτός, λάμπει ακόμα περισσότερο όταν η Audrey και ο Fred, συναντιούνται και μεταφέρουν τη λάμψη τους σ? αυτό το εξαιρετικό μιούζικαλ υπό τους ήχους της μουσικής του George Gershwin. Από υπάλληλος βιβλιοπωλείου που μεταμορφώνεται σε μοντέλο, η Hepburn μας παρουσιάζει τις χορευτικές και μουσικές της ικανότητες, ερμηνεύοντας γνωστά κομμάτια όπως το "How Long Has This Been Going On?" και χορεύοντας από μπαλέτο έως και biba. Ο Astaire, ως φωτογράφος μόδας που ανακαλύπτει η μούσα του, μας ταξιδεύει με τον αμίμητο τρόπο του, χορεύοντας με την ντάμα του το χορό του έρωτα και της μαγείας.
Ομορφότερη από ποτέ η Audrey Hepburn γοητεύει με το «αστείο μουτράκι της», εκτός από το Fred Astaire και το θεατή, με τη μοναδική φρεσκάδα και το αξεπέραστο στυλ της. Γεμίζει την οθόνη και την καρδιά μας υπενθυμίζοντας μας, πως γυναίκα γεννιέσαι, δε γίνεσαι. Με το μοναδικό της ταμπεραμέντο, λαμπερότερη από ποτέ και χαμογελαστή, μας κάνει όταν χορεύει να χορεύουμε κι εμείς μαζί της. Είναι τόσο όμορφη κι αρμονική που δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας.
Ένας ανήσυχος φωτογράφος βρίσκει τη μούσα του σ? ένα βιβλιοπωλείο και την ταξιδεύει στην Πόλη του Φωτός, απολαμβάνοντας μοναδικές στιγμές. Ένα ταξίδι στο Παρίσι γεμάτο έρωτα κι ευτυχία υπό τους ήχους της μουσικής του μοναδικού George Gershwin. Υποψήφιο για 4 Oscar, το «Funny Face» είναι ένα Technicolor υπερθέαμα, με εξαιρετικά δεμένο καστ, υπέροχα κουστούμια και χορογραφίες. Θαυμάστε το στυλ της, αντλείστε από την λάμψη της και αφεθείτε στην ανακουφιστική της αισιοδοξία. Θα περάσετε υπέροχα.
ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ http://www.imdb.com/
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΓΚΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ LAST TANGO IN PARIS / ULTIMO TANGO IN PARIGI / LE DERNIER TANGO A PARIS
του Μπερνάντο Μπερτολούτσι με τους Μάρλον Μπράντο, Μαρία Σνάιντερ, Μαρία Μίτσι, Τζοβάνα Τζαλέτι
[επανέκδοση]
Υπόθεση: Ένας μεσήλικας προσπαθεί να ξεπεράσει το θάνατο της γυναίκας του, δημιουργώντας μια σχέση καθαρά σαρκική με μια άγνωστη νεαρή, σε ένα άδειο διαμέρισμα στο κέντρο του Παρισιού. Μια σπουδαία καταγραφή της απώλειας και της ανθρώπινης δύναμης της αυτοσυντήρησης και ταυτόχρονα μια καταβύθιση στον ανομολόγητο κόσμο του αρσενικού ψυχισμού και της επιθυμίας. Ρεσιτάλ ηθοποιίας του Μάρλον Μπράντο και πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Μαρίας Σνάιντερ.
Περισσότερα για την ταινία
"Η πιο δυνατή ερωτική ταινία που έχει γυριστεί ποτε!" - Pauline Kael, New Yorker
"Μπείτε στον αισθησιακό και ατμοσφαιρικό σύμπαν που έπλασε ο Μπερνάντο Μπερτολούτσι και ανακαλύψτε από μόνοι σας το λόγο που το "Tελευταίο Ταγκό στο Παρίσι" έχει χαρακτηριστεί ως "η πιο αμφιλεγόμενη ταινία στο είδος της" (Λέοναρντ Μάλτιν). 2 υποψηφιότητες για Όσκαρ - Καλύτερης Σκηνοθεσίας (Μπερνάντο Μπερτολούτσι) και Α' Ανδρικού Ρόλου (Μάρλον Μπράντο)
Η ταινία δημιούργησε σκάνδαλο για κάποιες τολμηρές σκηνές της στην εποχή της, δε παύει όμως παρά τα 38 χρόνια που πέρασαν να αποτελεί μια σημαντική καταγραφή αυτού που υποστηρίζει η συστημική ψυχιατρική ως social construction (κοινωνική κατασκευή) και την εξωτερίκευση του θυμού μας για την απώλεια, μέσα από τη σεξουαλική μας απελευθέρωση, για την ικανοποίηση της επιθυμίας. Ένας ειλικρινής ύμνος ενάντια στην ψευδεπίγραφη μονογαμία και η πρώτη καθαρά τολμηρή κινηματογραφική καταγραφή με αναμφισβήτητα διανοουμενίστικο τρόπο.
ΕΠΙΣΗΜΟ SITE : http://www.mgm.com/view/Movie/1090/Last-Tango-in-Paris/
ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ http://www.imdb.com/
Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΥΡΙΑ MADAME DE...
του Μαξ Οφύλς με τους Σαρλ Μπουαγιέ, Ντανιέλ Νταριέ, Βιτόριο Ντε Σίκα, Ζαν Ντεμπικουρ, Ζαν Γκαλάντ
[επανέκδοση]
Υπόθεση: Η Λουίζ πουλάει τα πανάκριβα σκουλαρίκια που της χάρισε ο σύζυγός της για να καλύψει κάποιο χρέος ισχυριζόμενη ότι κλάπηκαν. Όμως, επιστρέφουν στα χέρια της από ένα θαυμαστή της, τον Βιτόριο ντε Σίκα στο ρόλο του Ντονάτι, και αποκτούν ογκώδη συμβολική αξία. Μετακινούνται, χαρίζονται και μεταπωλούνται από συζύγους, συγγενής, εραστές και ενεχυροδανειστές.
Περισσότερα για την ταινία
«Ήταν η ματαιοδοξία της που την κατέστρεψε..»
Υποψήφιο για OSCAR κοστουμιών
«Η ρομαντική τραγωδία στο μεγαλείο της». Los Angeles Times
«Ένα εξαίρετο δείγμα κινηματογραφίας». The Guardian
«Λίγες ταινίες επιτυγχάνουν τόσο πολλά, σε τόσο πολλά επίπεδα, με τόσο οικονομικό τρόπο, όσο η υπέροχη ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΥΡΙΑ του Max Ophuls».
«Η χορευτική ζαλάδα της κινηματογράφησης του Ophuls, δημιουργεί ένα κομψοτέχνημα ρομαντισμού πλαισιωμένο από Βιεννέζικα βαλς».
Ο Οφίλς καταφέρνει να μετατρέψει ένα άψυχο αντικείμενο σε σύμβολο ενός απόκρυφου ψυχισμού, διαφορετικού για κάθε ήρωα. Η χορευτική ζάλη της κινηματογράφησης του Οφίλς δημιουργεί ένα κομψοτέχνημα ρομαντισμού πλαισιωμένο από βιεννέζικα βαλς.
«Τα σκουλαρίκια της Μαντάμ Ντε...», αποτελούν θρίαμβο του μελοδράματος. Η φόρμα του, αψεγάδιαστη, καταφέρνει να απογειώσει ένα συνηθισμένο ερωτικό τρίγωνο σε ένα λαμπρό και ταυτόχρονα οδυνηρό έργο τέχνης με μεθοδική κομψότητα που ταιριάζει απόλυτα στην επιφανειακή κομψότητα που περιστοιχίζει τους χαρακτήρες.
Η Γυναίκα στο σινεμά του Οφίλς, ερωτευμένη με τον έρωτα και κυριαρχημένη από το πάθος και τον πόθο, προκαλεί την μοίρα της, σ έναν αναίσθητο ανδροκρατούμενο κόσμο, για να συντριβεί τελικά κάτω από το βάρος της ψευδαίσθησης και της απάτης. Έτσι λοιπόν και Η άγνωστη κυρία είναι μια ταινία για την απατηλή λάμψη του ψεύδους και την ερωτική πλάνη· μια κατ επίφαση κωμωδία με τραγική κατάληξη, στην οποία οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, τα σκουλαρίκια της ηρωίδας, σέρνουν τον χορό της υποκρισίας, της ανειλικρίνειας, της μικροψυχίας και της εκδίκησης.
Χρησιμοποιώντας εκπληκτικά το θεατρικό του οπλοστάσιο, ο ποιητής του ψεύδους Μαξ Οφίλς μ ένα μελοδραματικό, πληθωρικό -σχεδόν μπαρόκ- κινηματογραφικό ύφος, μετατρέπει τον κόσμο των ηρώων του σ ένα τεράστιο παλκοσένικο, πάνω στο οποίο οι ηδονές και οι απολαύσεις της ζωής χορεύουν αγκαλιά με την μοναξιά και τον θάνατο. Να σημειώσουμε ακόμα ότι ο Στάνλεϋ Κιούμπρικ υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του έργου του Μαξ Οφίλς.
«”Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΥΡΙΑ”, σκηνοθετημένη το 1953 από τον Max Ophuls, είναι μία από τις πιο εξεζητημένες και τεχνικά άρτιες ιστορίες αγάπης που γυρίστηκαν ποτέ. Λάμπει, σε ζαλίζει και κάτω από τα τεχνητά στοιχεία, δημιουργεί μια καρδιά την οποία στη συνέχεια ραγίζει. Η ταινία είναι διάσημη για τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται τις κινήσεις της κάμερας, το χαριτωμένο στυλ της, τα σκηνικά, τα κοστούμια και φυσικά τα κοσμήματά της. Οι πρωταγωνιστές Danielle Darrieux, Charles Boyer και Vittorio De Sica, ενσαρκώνουν αβίαστα την κομψότητα. Θα μπορούσε να είναι μια εξεζητημένη σαχλαμάρα. Αντίθετα, θαυμάζουμε την οπτική απεικόνιση που καταφέρνει να αποδώσει ο Ophuls, ρευστή και περίπλοκη και, προς έκπληξή μας, συλλαμβάνουμε τους εαυτούς μας να νοιάζονται.»
Roger Ebert, Νοέμβριος 2001.
«Λίγες ταινίες επιτυγχάνουν τόσο πολλά, σε τόσο πολλά επίπεδα, με τόσο οικονομικό τρόπο, όσο η υπέροχη Άγνωστη κυρία του Max Ophuls. Η Λουίζ (Danielle Darrieux) είναι η άγνωστη κυρία, επειδή είναι ανώνυμη, χαρακτηριστική εκπρόσωπος της ανώτερης τάξης. Στην πρώτη σκηνή βλέπουμε μόνο τα σκουλαρίκια της τα οποία ετοιμάζεται να βάλει ενέχυρο, καθώς οδεύει προς την καταστροφή. Η κάμερα κινείται μαζί με τα σκουλαρίκια και αποκαλύπτει τελικά το πρόσωπο της Λουίζ στον καθρέφτη, ανάμεσα στα υπάρχοντα της. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ο Ophuls δεν μας αφήνει να παραβλέψουμε τα στοιχεία αυτής της πλούσιας κοινωνίας: άφθονο χρήμα και χρέη, πανταχού παρόντες υπηρέτες, πρωτόκολλο προετοιμασίας πριν από τις δημόσιες εμφανίσεις. Ακόμα και το ταξίδι από την κρεβατοκάμαρα μέχρι την εξώπορτα ανάγεται σε εκλεπτυσμένη κοινωνιολογική αναφορά.
Εκτός από το σπίτι και το ενεχυροδανειστήριο υπάρχουν μια εκκλησία, χώρος όπου κυριαρχεί η υποκρισία των αστών, και η όπερα, όπου τα πάντα είναι θέαμα. Εκεί συναντούμε τον σύζυγο της Λουίζ, τον Αντρέ (Charles Boyer), ο οποίος είναι εύθυμος όσο καιρό καταφέρνει να ελέγχει τις υποθέσεις (δικές του και δικές της) αυτού του «εκλεπτυσμένου» Γάλλου.
Όταν τα σκουλαρίκια επιστρέφουν στα χέρια του Αντρέ για τρίτη φορά, η Λουίζ έχει πια ερωτευτεί επικίνδυνα τον Ντονάτι (Vittorio De Sica). Αυτό που θα μπορούσε να είχε μείνει ένα χαριτωμένο ευφυολόγημα (τα σκουλαρίκια συνδέουν όλους τους χαρακτήρες, θυμίζοντας το παλαιότερο Ερωτικό γαϊτανάκι [1950]) καταλήγει να εκφράζει όλες τις λεπτές, σημαντικές διαφορές της πλοκής και του θέματος. Για τη Λουίζ, η οποία αρνείται να αποδεχτεί τις συνθήκες που εξασφαλίζουν την υποτιθέμενη ελευθερία της, τα σκουλαρίκια είναι μια απόδειξη του έρωτα της με τον Ντονάτι. Για τον Αντρέ είναι ένα σύμβολο ιδιοκτησίας, ένα σύμβολο της πατριαρχικής, στρατιωτικής και αριστοκρατικής εξουσίας του πάνω στους άλλους ανθρώπους.
Η Άγνωστη κυρία είναι άλλοτε εύθραυστη, άλλοτε σκληρή και άλλοτε συμπονετική ή συγκινητική. Ο Ophuls σκιαγραφεί αυτό τον κόσμο με μπρεχτική ακρίβεια. Και όμως ποτέ δεν υποτιμά τη δύναμη ή τη σημασία του καταπιεσμένου, ατομικού πόθου. Ακόμα και όταν οι χαρακτήρες υποφέρουν μέσα στις συμβολικές φυλακές τους ή θέτουν παγίδες ο ένας στον άλλο, τα πάθη τους μας αγγίζουν. Και μας αγγίζουν βαθιά όταν ο Αντρέ κλείνει το παράθυρο φυλακίζοντας τη Λουίζ και της ψιθυρίζει: «Σ? αγαπώ».
Δημοσιευμένο στο βιβλίο 1001 ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ, Εκδόσεις ΚΟΧΛΙΑΣ.
Η ΝΥΦΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
JAFFA της Κέρεν Γιεντάγια με τους Ρονίτ Ελκαμπέτζ, Ντάνα Ίβγκι
Υπόθεση: Στην καρδιά της Γιάφα, ενός προαστίου του Τελ Αβίβ που αποκαλείται από τους Ισραηλινούς "η Νύφη της Θάλασσας", ο Ρέβεν έχει ένα γκαράζ, μια οικογενειακή επιχείρηση. Η κόρη του Μάλι και ο γιος του Μέιρ δουλεύουν μαζί του, όπως και ο Τουφίκ και ο Χασάν, ένας νεαρός Παλαιστίνιος και ο πατέρας του. Κανείς δεν υποψιάζεται ότι η Μάλι και ο Τουφίκ είναι ερωτευμένοι από χρόνια. Καθώς οι δύο εραστές ετοιμάζονται μυστικά να παντρευτούν, η ένταση ανεβαίνει επικίνδυνα μεταξύ του Μέιρ και του Τουφίκ.
Περισσότερα για την ταινία
Τέσσερα χρόνια μετά τη Χρυσή Κάμερα και το Βραβείο στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών για την πρώτη της ταινία «Mon Tresor», η Κέρεν Γιεντάγια επιστρέφει με ένα ερωτικό δράμα σε πολιτικό φόντο, εμπνεόμενη από το ινδικό και το αιγυπτιακό σινεμά της δεκαετίας του '50, εμπλουτισμένη με την αιχμηρή, πολιτικοποιημένη και σύγχρονη ματιά της.
Επίσημη Συμμετοχή, εκτός Συναγωνισμού, στο Φεστιβάλ Καννών του 2009.
Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΛΥΣΗ
A RATIONAL SOLUTION / DET ENDA RATIONELLA του Γιόργκεν Μπέργκμαρκ με τους Περνίλα Όγκαστ, Στίνα Έκμπλαντ, Μάγνους Έρικσον, Ρολφ Λάσγκαρντ
Υπόθεση: Ο Έρλαντ και ο καλός του φίλος Σβεν-Έρικ εργάζονται σε μια επιχείρηση ανακύκλωσης χαρτιού σε μια μικρή πόλη της Σουηδίας. Ο Έρλαντ μαζί με τη σύζυγό του Μεϊ, στον ελεύθερο χρόνο τους απασχολούνται ως σύμβουλοι της εκκλησίας και βοηθούν τα ζευγάρια της περιοχής στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο γάμο τους. Μετά από ένα πάρτι και αφού έχει πιει αρκετά, ο Έρλαντ υποκύπτει στην έλξη που νοιώθει για την Καρίν, την νέα σύζυγο του Σβεν-'Ερικ. Αυτή η ερωτική σχέση που αναπτύσσουν τούς γεμίζει ενοχές γεγονός που τους οδηγεί στο να εξομολογηθούν στους συντρόφους τους την απιστία τους. Ο Έρλαντ προκειμένου να "ηρεμήσουν τα πνεύματα", προτείνει να βρεθούν τα δύο ζευγάρια και να συζητήσουν την κατάσταση. Στη συνάντηση και οι τέσσερις αποφασίζουν να συγκατοικήσουν στο ίδιο σπίτι, ακολουθώντας πιστά δέκα κανόνες...
Περισσότερα για την ταινία
Επίσημη Συμμετοχή ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2009 - Διεθνής Εβδομάδα Κριτικής
Η ταινία "Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΛΥΣΗ - A RATIONAL SOLUTION" είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του βραβευμένου σεναριογράφου Jorgen Bergmark (Kitchen Stories) σε σενάριο του διάσημου σουηδού σκηνοθέτη- συγγραφέα Jens Jonsson (The King of Ping-Pong) και με πρωταγωνίστρια τη σπουδαία Pernilla August (Βραβείο Ερμηνείας Καννών για την ταινία "Καλύτερες Προθέσεις").
"Πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε για χάρη του έρωτα; Αφού διάβασα το σενάριο του Γενς Γιόνσον για την ΙΔΑΝΙΚΗ ΛΥΣΗ μου φαίνεται ότι μπορούμε να φτάσουμε πολύ μακριά...
Τέσσερις ενήλικες σε μια βιομηχανική πόλη στα βόρεια της Σουηδίας υποφέρουν λόγω των θυελλωδών αισθημάτων τους. Τέσσερις διαφορετικές υποκειμενικές θέσεις και φωνές που κατευθύνονται από μια σειρά γεγονότων τα οποία θα αλλάξουν για πάντα τις ζωές τους. Τέσσερις άνθρωποι που δεν είναι και τόσο νέοι πια, αλλά που όμως είναι θύματα των αισθημάτων τους με τον ίδιο τρόπο όπως οι έφηβοι και το κρύβουν με μία επίφαση ορθολογισμού.
Αυτοί οι άνθρωποι και ο συνεχής αγώνας τους για τον έρωτα πραγματικά με αιχμαλώτισαν. Αμέσως αισθάνθηκα ένα πολύ ισχυρό δέσιμο μαζί τους και τους ένοιωθα σαν κοντινούς μου φίλους. Ήθελα το καλύτερο για αυτούς παρά τα λάθη και τα ελαττώματά τους. Το σενάριο είναι κατά κάποιον τρόπο "παλιομοδίτικο" με την έννοια του ότι η ταινία κινηματογραφήθηκε με ένα απλό, σχεδόν ακαδημαϊκό ύφος, και υποστηρίχτηκε μοναδικά από ερμηνείες χαμηλόφωνες και ρεαλιστικές. Μέσα από αυτές τις ερμηνείες ρέει αυθόρμητα το κωμικό στοιχείο που κάνει την εμφάνισή του όταν οι άνθρωποι σε μια κρίση προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους με τον εντελώς λάθος τρόπο.
Έχω προσπαθήσει να δημιουργήσω ένα τρυφερό πορτρέτο αυτών των ανθρώπων που κατά κάποιον τρόπο είναι χαμένοι στο πρόβλημά τους. Πραγματικά, η ευκαιρία που είχα μέσα από αυτό το σπουδαίο σενάριο, να διεισδύσω και να εξετάσω με καθαρό βλέμμα θέματα όπως η πίστη, η φιλία, ο ορθολογισμός και το πάθος, έχοντας στη διάθεσή μου αυτούς τους καταπληκτικούς ηθοποιούς, ήταν Θείο Δώρο για μένα.
Ελπίζω η ΙΔΑΝΙΚΗ ΛΥΣΗ να αγγίξει ένα ευρύ κοινό. Κάθε ενήλικας που έχει υπάρξει σε μια ερωτική σχέση θα μπορέσει να βρει σημείο αναφοράς στην ταινία και γιατί όχι, ίσως αναρωτηθεί για άλλη μια φορά: πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει για χάρη του έρωτα..."
TRACKLIST - Armin van Buuren presents – A State of Trance Episode ASOT 470 – 19.08.2010
01. Nacho Chapado & SMAZ feat. Sue McLaren - Between Heaven And Earth (Jan Martin Remix) 02. Armin [ Read More ... ]Van Buuren Feat. Sophie Ellis Bextor - Not Giving Up On Love [Future Favorite] 03. Joonas Hahmo - Mojito 04. Shogun feat. Emma Lock - Run to My Rescue 05. Dennis Sheperd - Left of the World (Mike Shiver’s Garden State Dub) 06. Arty - Twilight Tonight (Arty Remode) 07. Anhken - Always Look Back 08. Probspot - Blueberry (Rex Mundi Remix) 09. BT - The Emergency (Morgan Page Remix) 10. Cramp - Prelude [Tune of The Week] 11. Sied Van Riel - Crossroads 12. Solace - Believe Me 13. Dash Berlin - Till The Sky Falls Down (Arctic Moon Remix) 14. John Askew - Bad Apple 15. Dimension & Robbie Seed - Blue Line (Arisen Flame Remix) 16. Jaco - Beautiful Days 17. Jay B & Sandra Wagner - Desire (Daniel Kandi Remix) 18. Daniel Kandi Pres. Phillip Alpha - Valente (Juventa Remix) 19. Dimension & Robbie Seed - Blue Line 20. Solarstone - Touchstone (Aly & Fila Remix) 21. Motorcycle - Around You [ASOT Radio Classic]
Tracklist - ASOT 468 Armin van Buuren - A State of Trance Episode 468
Hour 1: Regular ASOT
01. Agulo [ Read More ... ]feat. David Berkeley - Fire Sign (Steve Brian’s Original Mix) 02. Leon Bolier feat. Fisher – By Your Side (I Will Be There) 03. Mike Foyle & DNS Project - Cayo Norte 04. Marcus Schossow - Strings 05. Sander Van Doorn - Daddy Rock 06. Wezz Devall -This Is Your Day 07. Gareth Emery feat. Lucy Saunders - Sanctuary (Sean Tyas Remix) 08. Solarstone - Touchstone (Aly & Fila Remix) [Tune of the Week] 09. Jo Micali feat. Linnea Schossow - Beyond The Sea 10. Filterheadz - Yimanya (Original Mix) [ASOT Radio Classic] [ASOT Radio Classic] Hour 2: Recorded LIVE from Armada @ Amnesia, Ibiza
01. Shogun Feat. Emma Lock - Imprisoned 02. Armin van Buuren feat Ana Criado – Down To Love [from album "Mirage"] 03. First State feat. Sarah Howells - Reverie [from album "Changing Lanes"] 04. First State - Cape Point (Blake Jarrell Remix) 05. Armin van Buuren - Face To Face (Martin Roth Remix) w/ Velvetine - Safe (Wherever You Are) 06. Mat Zo - Near The End vs. Dash Berlin - To Be The One 07. Kyau & Albert vs. Above & Beyond - Anphonic 08. Radion 6 - Lightwave 09. EDX vs. Tim Berg - Thrive Bromance (Armin van Buuren Mashup) 10. Moguai - Oyster (Michael Woods Remix) 11. Markus Schulz feat. Justine Suissa - Perception (Super8 & Tab Remix) 12. Armin van Buuren feat. Sophie Ellis Bextor - Not Giving Up On Love (Dash Berlin 4.AM Remix) [Future Favourite] live performance 13. Swedish House Mafia - One (Original Mix)
Έχετε προσέξει ποτέ ότι η Σελήνη φαίνεται μεγαλύτερη όταν είναι κοντά στον ορίζοντα από ό,τι όταν είναι κοντά στο ζενίθ; Η διαφορά είναι τόσο εμφανής, ώστε σχεδόν αποκλείεται να πρόκειται για πλάνη. Ωστόσο, πώς μπορεί να είναι αληθινή; Η Σελήνη δεν είναι πιο κοντά σε μας στον ορίζοντα από όσο είναι στο ζενίθ. Μάλιστα, είναι 6.500 χιλιόμετρα πιο μακριά, αφού στον οπτικό δρόμο προστίθεται και η ακτίνα της Γης.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ήλιο. Φαίνεται πελώριος καθώς βυθίζεται κάτω από τον ορίζοντα, μια φλεγόμενη μπάλα που γίνεται κόκκινη εξαιτίας της σκόνης και των σωματιδίων που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα της Γης. Εκείνες τις στιγμές το σχήμα του Ήλιου στρεβλώνεται σε ελλειπτικό εξαιτίας της διάθλασης της ατμόσφαιρας, η οποία κάμπτει τις ακτίνες φωτός – όμοια με ένα ίσιο κουτάλι που φαίνεται λυγισμένο όταν βυθίζεται κατά ένα μέρος σε ένα ποτήρι νερό.
Μήπως αυτή η διάθλαση κάνει τον Ήλιο να φαίνεται μεγαλύτερος; Απλές μετρήσεις έδειξαν ότι στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Η ατμόσφαιρα λειτουργεί ως ασθενής φακός, που συμπιέζει την κάθετη διάσταση του Ήλιου και του δίνει ελλειπτικό σχήμα, που είναι μικρότερο από τον κυκλικό δίσκο. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται όταν η Πανσέληνος είναι κοντά στον ορίζοντα. Φαίνεται σαν τεράστια κοσμική κολοκύθα με κοκκινωπό χρώμα, που οφείλεται στην ατμοσφαιρική σκόνη και ομίχλη, τους ίδιους παράγοντες που κοκκινίζουν τον Ήλιο. Αν ούτε η ατμοσφαιρική διάθλαση ούτε οι μεταβολές της απόστασης μεγεθύνουν το δίσκο της Σελήνης ή του Ήλιου στον ορίζοντα σε σχέση με το ζενίθ, γιατί φαίνονται τόσο μεγάλοι; Το φαινόμενο παρουσιάζεται ιδιαίτερα έντονο στην περίπτωση της Σελήνης, γιατί ο δορυφόρος μας μπορεί να παρατηρηθεί απρόσκοπτα, όταν είναι ψηλά στον ουρανό, ώστε να γίνει η σύγκριση, ενώ ο Ήλιος είναι πολύ λαμπρός για κάτι τέτοιο. Όταν άνθρωποι άσχετοι με την αστρονομία ρωτώνται για το μέγεθος της Σελήνης, ουσιαστικά όλοι επιμένουν ότι είναι μεγαλύτερη όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα. Γιατί;
Η ψευδαίσθηση της Σελήνης ή ψευδαίσθηση του ορίζοντα, όπως συχνά καλείται, είχε τεθεί ως αίνιγμα από το 350 π.Χ. περίπου, όταν ο Αριστοτέλης εσφαλμένα την απέδωσε σε ατμοσφαιρικούς "ατμούς" που στρεβλώνουν τα είδωλα κοντά στον ορίζοντα. Γύρω στο έτος 1000, ο Άραβας φυσικός Ibn Alhazan έδωσε την πρώτη σύγχρονη εξήγηση. Υπέδειξε ότι ένα οικείο φόντο, όπως τα μακρινά δέντρα ή σπίτια, παρέχει ένα πλαίσιο αναφοράς, αντίστοιχο του οποίου δεν υπάρχει όταν η Σελήνη είναι στο ζενίθ. Επειδή η Σελήνη δείχνει τεράστια σε αντιπαράθεση με αυτά τα οικεία αντικείμενα, το μυαλό επιμένει ότι είναι πελώρια σε διαστάσεις.
Η θεωρία του Alhazan ακούγεται εύλογη, αλλά δεν εξηγεί γιατί το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει και στον ορίζοντα μιας τελείως επίπεδης ερήμου ή ενός ωκεανού. Η ψευδαίσθηση συμβαίνει ακόμα και σε ένα πλανητάριο. Το προβαλλόμενο είδωλο της Σελήνης φαίνεται μεγαλύτερο κοντά στον ορίζοντα από ό,τι όταν είναι πιο ψηλά στον θόλο του πλανητάριου, παρ' όλο που στη δεύτερη περίπτωση το είδωλο μπορεί να είναι πιο κοντά στο θεατή. Προφανώς, ένας άλλος νοητικός παράγοντας υπεισέρχεται, πρόσθετα στην αντιπαράθεση με αντικείμενα του ορίζοντα. Αποκαλύφθηκε το 1959 κατά τη διάρκεια ενός πειράματος στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin.
Στο πείραμα αυτό, ένας δίσκος διαμέτρου 20 ιντσών (50 cm) αναρτήθηκε σε ύψος 25 μέτρων πάνω από το έδαφος με το επίπεδό του παράλληλο προς αυτό, κι ένας δεύτερος δίσκος, ίδιου μεγέθους, το ποθετήθηκε στον ορίζοντα, σε απόσταση 25 μέτρων, με το επίπεδό του κάθετο στο έδαφος. Ζητήθηκε από ανθρώπους κάθε ηλικίας να ταθούν σε ένα σημείο που ισαπείχε από τους δύο δίσκους. Οι συμμετέχοντες δεν γνώριζαν ότι οι δίσκοι ήταν πανόμοιοι κι ότι, συνεπώς, θα έπρεπε να φαίνονται ακριβώς ίδιοι. Όλοι όσοι πέρασαν τη δοκιμασία νόμιζαν ότι ο δίσκος στον ορίζοντα ήταν μεγαλύτερος. Τα μικρά παιδιά, μάλιστα, υπερεκτίμησαν τη διαφορά - μερικά έλεγαν ότι ο δίσκος στον ορίζοντα είναι τρεις ή τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τον δίσκο στο ζενίθ.
Κατά κάποιο τρόπο η ανάταση του βλέμματος πρέπει να έχει σχέση με την ψευδαίσθηση. Προς ενίσχυση αυτής της υπόθεσης, κάποιοι άλλοι ερευνητές έβαλαν εθελοντές σε έναν σκοτεινό θάλαμο όπου υπήρχε ένας δίσκος ίσια μπροστά κι ένας πανόμοιος σε ίδια απόσταση στην κατακόρυφο. Πάλι, όλοι νόμιζαν ότι ο δίσκος στην κατακόρυφο ήταν μικρότερος. Άρα, καθώς φαίνεται, υπεισέρχονται δύο παράγοντες: (1) συσχέτιση με τον μακρινό ορίζοντα, και (2) διαφορά μεταξύ οριζόντιας και κατακόρυφης θέασης.
Ωστόσο, υπάρχει και κάτι ακόμα στην υπόθεση, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι είναι. Μολονότι έχω πλήρη επίγνωση της ψευδαίσθησης της Σελήνης και των διάφορων ερμηνειών της, δεν παύω να βλέπω το φαινόμενο σε πλήρη ένταση. Είναι μία από τις πιο ισχυρές ψευδαισθήσεις στη φύση.
Υπάρχουν, όμως, τρόποι περιορισμού της ψευδαίσθησης. Όταν η Σελήνη είναι κοντά στον ορίζοντα, προσπαθήστε να τη δείτε μέσα από ένα σωλήνα. Χωρίς την αντιπαράθεση με τον ορίζοντα, φαίνεται μικρότερη. Μία άλλη μέθοδος για να αντιμετωπίσετε το φαινόμενο είναι να ξαπλώσετε κάτω και να κοιτάξετε τη Σελήνη κοντά στον ορίζοντα ενώ είστε παράλληλα προς το έδαφος. Η Σελήνη δεν φαίνεται ούτε κατά προσέγγιση τόσο μεγάλη όσο από στάση, ειδικά αν τεντώσετε το λαιμό για να τη δείτε πάνω από το κεφάλι σας ή κάτω, πέρα από τα πόδια σας. Ή δοκιμάστε από στάση, να σκύψετε τη μέση σας για να δείτε τη Σελήνη ανάμεσα από τα πόδια σας. Και πάλι, φαίνεται πολύ μικρότερη.
Αν όλα αυτά δεν ακούγονται πειστικά, ορίστε η τελική επαλήθευση: μία ασπιρίνη κρατημένη με τεντωμένο χέρι είναι μόλις μεγαλύτερη από τη Σελήνη. Θα την καλύψει το ίδιο καλά, είτε αιωρείται πάνω από τον ορίζοντα είτε περιδιαβαίνει ψηλά στον νυχτερινό ουρανό. Δοκιμάστε το.
Πηγή: NightWatch, Ένας Πρακτικός Οδηγός για να Δείτε το Σύμπαν, εκδόσεις ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ Θεσσαλονίκης
Επειδή, λοιπόν, τον μήνα Αύγουστο, είμαστε συνήθως σε διακοπές, μακριά από την πόλη, σε μέρη με ανοιχτό ορίζοντα, όπου έχουμε τη δυνατότητα να δούμε το φεγγάρι να χαμηλώνει και να πλησιάζει τον ορίζοντα, επηρεαζόμαστε από την "ψευδαίσθηση της Σελήνης" και νομίζουμε ότι το φεγγάρι είναι μεγαλύτερο από ό,τι συνήθως. Επιπλέόν, ακριβώς επειδή έχουμε τη δυνατότητα να δούμε το φεγγάρι χαμηλά, μπορούμε να το δούμε να βάφεται κόκκινο, καθώς πλησιάζει στον ορίζοντα. Η ψευδαίσθηση του μεγάλου μεγέθους και το "ζεστό", κόκκινο χρώμα του σεληνιακού δίσκου (που δεν είναι καθόλου ψευδαίσθηση) είναι οι δύο παράγοντες που κρύβονται πίσω από τη θρυλούμενη αίγλη του "αυγουστιάτικου φεγγαριού".
"Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το "Άσιμος" με γιώτα" Ο τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε σαν σήμερα στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους μαθητικούς αγώνες σχολείων της Μακεδονίας το 1965, καθώς και στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε.
Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Σε κάποιο άρθρο του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Άσιμος κι έκτοτε το καθιέρωσε. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έφτιαξε ένα φοιτητικό θεατρικό εργαστήρι, παίζοντας Αριστοφάνη, Μένανδρο, Μολιέρο.
Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Σχεδόν από την Α' Γυμνασίου έγραφε στιχάκια και ποιήματα, αλλά ποτέ δεν είχε εκδηλώσει καμία έφεση προς τη μουσική. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενά του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος, με τη «διευκρίνιση» στο σημείο του θρησκεύματος: Άνευ θρησκεύματος.
Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο». Ανάμεσα στους τότε συνεργάτες του, πολλά και γνωστά ονόματα: Γκαϊφύλιας, Τραντάλης, Πανυπέρης, Φινίκης, Μουζακίτης, Σπυρόπουλος κ.α.
Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σ' ένα δισκάκι 45 στροφών (Ρωμιός- Μηχανισμός). Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band» και συμμετείχε σε συναυλίες, κοινωνικοπολιτικές εκδηλώσεις, μουσικοθεατρικά σχήματα, θέατρο του δρόμου, διάφορα δρώμενα. Κατά καιρούς, συνεργάστηκε με πολλά σχήματα και καλλιτέχνες.
Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το», σε τέσσερα τραγούδια του οποίου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου.
Περίπου ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Ήταν ο «Χώρος Προετοιμασίας» όπως το ονόμασε, αλλά και διαμονής, αφού αυτό ήταν και το σπίτι του. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα.
Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι' αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με τ' άλλα προβλήματα που ήταν πολλά, συσσωρεύτηκαν μέσα του... Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του.
Μετά θάνατον, κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ - Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
