Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012
Ένα (1) ευρώ για τα τέλη κυκλοφορίας κατέθεσαν δύο εκπαιδευτικοί στη ΔΟΥ Αγρινίου
Τα τέλη κυκλοφορίας δεν είναι φόρος αλλά
ανταποδοτική χρήση υπηρεσιών κάτι που ρυθμίζεται κάθε φορά από την εξουσία
ανάλογα με τις υπηρεσίες που μας παρέχουν.
Δεν προβλέπονται πρόστιμα για την περίπτωση διότι
δεν αρνούμαστε τη χρήση έστω των κακών δρόμων, διαφωνούμε όμως στο ύψος της αξίας
των προσφερόμενων υπηρεσιών του κράτους και την οριζόντια εφαρμογή του. Ούτε
μπορεί να μας βάλει πρόστιμο η Δ.Ο.Υ. ότι δεν καταβάλαμε εμπρόθεσμα τα τέλη! Ας
προχωρήσει σε νέα πράξη αλλά πρέπει να απαντήσει στους νόμιμους λόγους που
προβάλουμε στο γραμμάτιο πληρωμής που καταθέτουμε.
Άλλωστε μην γελιόμαστε η άρνηση-διαμαρτυρία αυτή
είναι και ένας τρόπος ανυπακοής., δήλωσαν στο
newspressagrinio οι δύο εκπαιδευτικοί
που χθες Τετάρτη 28-12-2011 κατέθεσαν στο παρακαταθηκών και δανείων του Αγρινίου το ποσό του ενός
(1) ευρώ.
Ο εκπαιδευτικός Κώστας Κορδάτος και Γεν. Γραμματέας της Β' ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας έδωσε συνέντευξη στον ΑΧΕΛΩΟ TV και θα μεταδοθεί σήμερα Πέμπτη, όπως διαβεβαίωσαν οι υπεύθυνου της τοπικής τηλεόρασης, στα δελτία ειδήσεων του καναλιού, όπου μεταξύ άλλων είπε: "ότι
η κίνηση αυτή έχει συμβολικό χαρακτήρα και είναι μια πρώιμη ανυπακοή σε
έναν εισπρακτικό μηχανισμό που η πλειοψηφία των πολιτών τον έχει
αποδεχτεί διότι οι θεσμικές άμυνές της είναι ανύπαρκτες και της
έχει επιβληθεί η προσωπική
ευθύνη έναντι της κρατικής κυριαρχίας των αστικών δομών. Δεν είναι μια
ακτιβίστικη δράση αλλά μια σοβαρή πολιτική πράξη με κοινωνικό και νομικό
υπόβαθρο. Κάτι που στην Κέρκυρα γίνεται με συλλογικό τρόπου και πρωτοβουλία του τ. βουλευτή Γιώργο Καλούδη και
νυν περιφερειακού συμβούλου Ιονίων νήσων. Το σοβαρό
των επιχειρημάτων μας φαίνεται από το γεγονός ότι το ταμείο
παρακαταθηκών και δανείων με αφορμή την παρέμβαση της Κέρκυρας έχει
υποβάλει ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για γνωμάτευση περί
των αιτιάσεων και στο τι ισχύει τελικά. Άρα η ρωγμή και στην είσπραξη
του υπέρογκου χαρατσιού των τελών κυκλοφορίας είναι γεγονός και ένα νέο
κοινωνικό μέτωπο κατά των διεθνών και ντόπιων τοκογλύφων ξεκινάει"...
Δείτε την αιτιολογική αίτηση - δήλωση που κατατέθηκε για τα τέλη κυκλοφορίας έτους 2012.........
ΑΙΤΗΣΗ-ΔΗΛΩΣΗΔείτε την αιτιολογική αίτηση - δήλωση που κατατέθηκε για τα τέλη κυκλοφορίας έτους 2012.........
Κορδάτου
Κων/νου του Διονυσίου
Κατοίκου Αγρινίου
................................
Κάτοχος του υπ’ αριθμόν κυκλοφορίας
ΥΗΡ
2869 οχήματος, 1761 Κ.Ε.Κ.
Αρ.
ειδοποιητηρίου προμήθειας σήματος: 66906482 1075017 030000
Αγρίνιο 28 Δεκεμβρίου 2011
ΠΡΟΣ
Τον κ. Προϊστάμενο του ΤΑΜΕΙΟΥ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Ενταύθα
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ: - Προϊστάμενο Δ.Ο.Υ
- Υπουργό
Οικονομικών
Θέμα: «Κατάθεση ποσού ενός (1) ευρώ για τα τέλη κυκλοφορίας
2012»
Κύριε προϊστάμενε
Παρακαλώ
να μου εκδώσετε γραμμάτιο πληρωμής τελών κυκλοφορίας έτους 2012 για το αυτοκίνητό μου ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΥΗΡ2869 με το ποσόν του ενός (1) ευρώ υπέρ δημοσίου στο οποίο να αναγράφεται η παρακάτω αιτιολογία:
1) Διότι, ενώ τα
τέλη κυκλοφορίας είναι τέλος
ανταποδοτικό και έπρεπε άμεσα να επανεπενδύεται στον τόπο είσπραξης, στη
προκειμένη περίπτωση στην Αιτωλοακαρνανία, για
συντήρηση του οδικού δικτύου και κατασκευή νέων δρόμων, από τα ποσά που
εισέπραξε πέρυσι το κράτος, που εσείς εκπροσωπείτε, από τα τέλη κυκλοφορίας
μόνον ένα πολύ μικρό μέρος επέστρεψε στο νομό Αιτωλ/νίας και στην περιοχή που
ζω, εργάζομαι και δραστηριοποιούμε. Αποτέλεσμα οι δρόμοι να είναι άθλιοι, επικίνδυνοι, γεμάτοι λακκούβες παντού, βασανιστήριο καθημερινό για τους πληρωτές Αιτωλοακαρνάνες
του τέλους ιδιοκτήτες των Ι.Χ. Η υστέρηση
και υπανάπτυξη του νομού οφείλεται κύρια και από το άθλιο και ελλιπές οδικό
δίκτυο σε αντιδιαστολή με τα υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας που επέβαλαν οι κυβερνώντες.
Αντί να καταβάλω τέλη
κυκλοφορίας σε ένα οδικό δίκτυο που δεν χρησιμοποιώ ως πολίτης πρέπει να
εισπράξω αποζημίωση από το κράτος (εσάς) και την αυτοδιοίκηση που δεν μου
επιτρέπεται να χρησιμοποιώ το αυτοκίνητό μου στις περισσότερες περιοχές και όχι
να πληρώνω και από πάνω αυτά τα δυσβάστακτα χαράτσια.
2) Διότι, δεν
υπάρχει λογοδοσία από τους υπουργούς και τους βουλευτές που πήγαν τα χρήματά
μας, και γιατί σημαντικό μέρος τους, δεν επανεπενδύθηκε στη συντήρηση του
οδικού δικτύου της Αιτωλίας και
Ακαρνανίας.
3) Διότι,
αντισυνταγματικά και παράνομα ζητούνται
προκαταβολικά τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτου.
4) Διότι, αντισυνταγματικά
και παράνομα προβλέπεται διπλασιασμός των τελών σε όποιον τα καταβάλει μετά την
1η του έτους.
5) Διότι, το κράτος
δεν εφάρμοσε τον ανταποδοτικό τους χαρακτήρα, ως όφειλε!
6) Διότι, ενώ ο μισθός, και το οικογενειακό μου εισόδημα
μειώθηκαν, κατά 40 %-50% παρά του ότι είμαι πολύτεκνος (4 παιδιά) με δύο
θυγατέρες που σπουδάζουν εκτός της μονίμου κατοικίας, ταυτόχρονα αυξήσατε τα τέλη
κυκλοφορίας κατά ληστρικό τρόπο και
χωρίς αιτιολογία και μάλιστα σε ένα παλαιό αυτοκίνητο που κατάφερα να
προμηθευτώ με δόσεις. Τα τέλη που ζητούνται να πληρώσω για το όχημα αυτό πλησιάζουν περίπου στην τιμή
αγοράς του μεταχειρισμένου οχήματος μου! .
7) Διότι, αδυνατώ να
τα πληρώσω, αφού μείωσα και τις μετακινήσεις μου με το αυτοκίνητο το δε Δημόσιο
– Κράτος (Εσείς) εισπράττει ως φόρο το
60 % του ποσού (1,78 €) που πληρώνω
για κάθε ένα λίτρο βενζίνης, χωρίς να μας λέτε που πάνε οι φόροι μας και
αφήνατε τους δρόμους άθλιους και ένα καθημερινό βασανιστήριο περιμένει όλους
τους πολίτες προκειμένω να μεταβούν με το αυτοκίνητό τους, όπως εγώ σε
επαρχιακό σχολείο που εργάζομαι με ζημίες και με διάφορες φθορές στο όχημά μου χωρίς κανείς να με αποζημιώνει
ούτε σε είδος αλλά ούτε και σε υπηρεσίες για τις ζημιές αυτές.
Συνημμένο 1.
Ειδοποιητήριο - απόδειξη πληρωμής τελών κυκλοφορίας 2012
Με τιμή
Κώστας
Διον. Κορδάτος
Εκπαιδευτικός
Πηγή
Διαβάστε περισσότερα...
«Οργιο ανομίας» έξω από τις σχολές
Ο Γιάννης στρίβει ένα τσιγάρο έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, πρώην ΑΣΟΕΕ. Είναι φοιτητής σ' ένα τμήμα με τίτλο τόσο μακρύ, που είναι δύσκολο να συγκρατήσεις το όνομά του.
Χρηματοοικονομικά, στρατηγικές, μάρκετινγκ... Μπροστά του, ένα απέραντο παζάρι μαύρων μεταναστών με τσάντες «μαϊμού». Στο βάθος του δρόμου ένας σερνάμενος άνθρωπος που κάτι αγοράζει από έναν μελαψό άνδρα. Ο Γιάννης ανάβει το τσιγάρο τη στιγμή που τον ρωτάω για τον διδακτορικό φοιτητή της ΑΣΟΕΕ που τον λήστεψαν δύο άνδρες με μαχαίρι μία εβδομάδα πριν. Το αγόρι με κοιτάζει σαν να κατέβηκα απ' τον Αρη. «Κοίτα γύρω σου! Κοίτα πού είμαστε», λέει και δείχνει προς την Πατησίων. «Τι σημασία έχει αν έβγαινε ή έμπαινε στο πανεπιστήμιο; Εδώ σε ληστεύουν και δεν προλαβαίνεις να μιλήσεις».
Ο Γιάννης και οι συμφοιτητές του σπουδάζουν «Λογιστική» και «Οικονομικές επιστήμες» και «Διοίκηση επιχειρήσεων» στην πρώτη γραμμή του μετώπου της Αθήνας. Οποιον και να ρωτήσω στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, έχει και μια ιστορία απ' τον δικό του μικρό πόλεμο να μου πει. Ο Κώστας, που μπήκε φέτος στη σχολή, λέει πως πριν από ένα μήνα είχε αφήσει στο αμφιθέατρο το μπουφάν του για να πάει έξω να πάρει καφέ, και όταν γύρισε βρήκε την καρέκλα άδεια. «Πού να φανταστώ πως μπαίνουν και κλέβουν και στα αμφιθέατρα;» λέει. Αλλά πάλι, είναι μάλλον φυσικό - στην πύλη της ΑΣΟΕΕ, δεν υπάρχει κανείς να ελέγξει κανέναν. «Πρόσεχε τα πράγματά σου», λέει ο Κώστας. «Μιας φίλης μου μ' ένα ξυραφάκι τής έκοψαν την τσάντα και της πήραν το πορτοφόλι». Τον ρωτάω αν αυτό είναι το πιο παράξενο που έχει ακούσει. «Πρέπει να δεις τι γίνεται όταν βρέχει», μου απαντάει. «Οι ναρκομανείς μπαίνουν μέσα στη σχολή και ξαπλώνουν στον διάδρομο, για να μη βρέχονται». Αμέσως μετά, θα μάθω πως υπάρχουν και χειρότερα απ' το να μπαίνουν στη σχολή ναρκομανείς. Υπάρχουν φορές που δεν μπορούν οι φοιτητές να βγουν από τη σχολή!
«Κάποια απογεύματα έχουμε πόλεμο», λέει ο Γιάννης. «Την προηγούμενη εβδομάδα, βρέθηκα στην εμπόλεμη ζώνη χωρίς καν να το καταλάβω. Οι Αφρικανοί και οι αντιεξουσιαστές απ' τη μία, το περιπολικό απ' την άλλη. Μέχρι να φύγουν οι αστυνομικοί, γινόταν μάχη εδώ πέρα. Πέτρες, καδρόνια, ό, τι θες. Πέφταν κορμιά στο πεζοδρόμιο».
Λίγο πιο κάτω στην Πατησίων, βέβαια, υπάρχουν κάποιοι που καθόλου δεν εκπλήσσονται με όλ' αυτά. Είναι οι... βετεράνοι του φοιτητικού μετώπου, τα παιδιά της Αρχιτεκτονικής - στη δική τους σχολή, κάθε φοιτητής έχει εκπαίδευση καταδρομέα. «Τοσίτσα και Στουρνάρη, οι πιάτσες εναλλάσσονται», μου εξηγεί ο Νίκος. Είναι δευτεροετής, αλλά απ' το πρώτο έτος τού τα έχουν πει οι πιο παλιοί. «Ξέρουμε ποιος είναι ο ντίλερ, ξέρουμε ποιος αγοράζει από ποιον, ξέρουμε και πόσο θα επιμείνει το κάθε πρεζόνι για τα «είκοσι λεπτά, ρε φιλαράκο»», λέει. Μερικές φορές τα πράγματα αγριεύουν, αλλά οι φοιτητές έχουν μάθει να φυλάγονται. «Στο κάτω κάτω, εμείς δεν τα μάθαμε τώρα όλ' αυτά», λέει ο Νίκος. «Απ' το πρώτο έτος τα ξέραμε. Και το μόνο που δεν ξέρουμε, είναι γιατί όλ' αυτά που ξέρουμε εμείς δεν τα ξέρει και η αστυνομία».
Τον ρωτάω εάν στην αρχή τον τρόμαζαν οι εικόνες έξω απ' τη σχολή, αλλά ο Νίκος λέει πως ήξερε πού πάει να σπουδάσει. «Ενα χρόνο πριν μπω», μου εξηγεί, «με είχε φέρει μια μέρα ο αδελφός μου, που σπούδαζε κι αυτός εδώ, να δω πώς είναι το Πολυτεχνείο. Μου είχε φανεί σαν πολεμική επιχείρηση. Για να μπω στη σχολή, αναγκάστηκα να περάσω πάνω από ένα λιπόθυμο παιδί στην είσοδο. Αν το κάνεις αυτό στα 17 σου, τι να σε τρομάξει μετά;»
Το «παρακράτος» πέριξ της Νομικής
«Είναι επικίνδυνα τα πράγματα εδώ;» Tα παιδιά έξω απ’ τη Νομική κοιτάζονται μεταξύ τους. Προφανώς, φταίει η ερώτηση. «Οχι μωρέ!», μου λέει ένα απ’ τα κορίτσια. «Για κάνε πως πας προς το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, να δούμε: θα γυρίσεις πίσω;»
Η ώρα είναι επτά το απόγευμα, η Μαρία και η παρέα της περπατούν μπροστά απ’ την είσοδο της Νομικής. Δέκα μέτρα πιο πέρα, στο πάρκο μεταξύ Νομικής και Πνευματικού Κέντρου, η ίδια εικόνα ξανά και ξανά. Σώματα και σύριγγες στο μάρμαρο. Μ’ ένα λουρί σφιγμένο, το αγόρι στο παγκάκι ψάχνει φλέβα. Ιδια ηλικία με τη Λένα δίπλα μου – το πολύ 20 χρόνων. Τρεις μήνες τώρα, και οι δύο τους είναι κάθε μέρα εδώ. Το αγόρι στο παγκάκι, η Λένα στη σχολή. «Να, κοίτα, απ’ αυτόν αγοράζει», λέει η Λένα και μου δείχνει έναν τύπο μισοκρυμμένο στη γωνία της εκκλησίας. Πια, η Λένα, όπως όλα τα παιδιά της Νομικής ό, τι και να δουν δεν σοκάρονται.
Στο παρκάκι της σχολής τους, τριάντα, ίσως και παραπάνω άνθρωποι σ’ ένα ατελείωτο ντιλ ναρκωτικών. «Ηρθε η μάνα μου απ’ το νησί να με δει και τρόμαξε η καημένη», κάνει η Μαρία. «“Θα σε σκοτώσουν εδώ, κοριτσάκι μου!” τσίριζε, και άλλα τέτοια γραφικά. Εχουν περάσει μήνες και ακόμα με παίρνει κάθε βράδυ, να δει αν ζω». Η Μαρία γελάει, όσο περίεργο κι αν μοιάζει να γελάς μπροστά σ’ αυτό το θέαμα. «Μα κι εμένα με έκλεψαν», αντιδρά όταν της το λέω. Στη Νομική, μου εξηγεί, είναι πια συνηθισμένο να πηγαίνεις για μάθημα και να φτάνεις στην τάξη χωρίς την τσάντα σου. Εκείνη το έπαθε όταν πρωτοήρθε στην Αθήνα. «Μιλούσα στο κινητό», λέει, «και είχα την τσάντα στον ώμο. Πάνε και τα δύο. Επεσε ένας τύπος επάνω μου, με πέταξε κάτω, πάει!» Ηταν απόγευμα, χειμώνας, είκοσι μέτρα απ’ το πεζοδρόμιο της Σόλωνος. Μια μέρα σαν όλες τις μέρες.
Αλλά πάλι, έξω απ’ τη Νομική δεν χρειάζεται να πέσει το φως για να ζήσεις την άλλη πλευρά της φοιτητικής ζωής. «Ερχόμουν να παρουσιάσω μια εργασία», λέει ο Γιώργος, ο οποίος είναι στο πτυχίο, «και κατέβαινα τον πεζόδρομο προς την Ακαδημίας. Κρατούσα τις σημειώσεις, τις διάβαζα, και ξαφνικά νιώθω να με σπρώχνουν, να με πετάνε κάτω. Ηταν σαν να με πατούσε κοπάδι από άγρια ζώα. Εγώ στις λάσπες και από πάνω μου να περνάνε πόδια. Ούτε κατάλαβα τι μου συνέβη».
Αυτό που έπαθε ο Γιώργος δεν είναι σπάνιο έξω απ’ τη Νομική. Τον είχε μόλις τσαλαπατήσει μια ομάδα μαύρων νεαρών απ’ αυτούς που συνήθως πουλούν τσάντες στο πεζοδρόμιο της Ακαδημίας. Κάποιος αστυνομικός εμφανίστηκε και όλα τ’ άλλα ήταν θέμα στιγμής. «Οταν σηκώθηκα δεν ήξερα τι να κάνω, να κλάψω ή να γελάσω. Ημουν γεμάτος λάσπες, τσαλαπατημένος, χάλια. Ούτε στα καρτούν δεν γίνονται αυτά», λέει ο Γιώργος. «Υστερα, βέβαια, είδα τις σημειώσεις μου, την τσάντα μου, το λάπτοπ μου μες στις λάσπες. Και αυτό δεν μου φάνηκε καθόλου αστείο».
Πηγή
Διαβάστε περισσότερα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
