Διδακτικές ιστορίες από την αρχαία Ελλάδα για το “χρέος”

Ίσως ακούγεται σαν «ατάκα» από την ταινία «Γάμος…αλά Ελληνικά» αλλά πραγματικά το χρέος είναι μια ελληνική υπόθεση από την αρχαιότητα. Έξι ιστορίες από την αρχαία Ελλάδα, που ίσως μας παραδειγματίσουν.

ΙΣΤΟΡΙΑ 1η : Πώς «διέγραψε» το χρέος του ο Διονύσιος των Συρακουσών

Λέγεται ότι  η πρώτη χρεοκοπία στην ελληνική ιστορία δεν έχει να κάνει με τη “λεηλασία” του ταμείου του ναού της Δήλου (που αναφέρουμε παρακάτω), αλλά με το δάνειο που εισέπραξε από τους υπηκόους του ο σπάταλος τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος. Αυτό που θα πρεπε ίσως να κάνουν σήμερα οι ευρωπαίοι , δηλαδή να «κόψουν» χρήμα, το κανε πρώτος ο Διονύσιος. Στην αρχή προσπάθησε να μαζέψει χρήματα από άλλες πόλεις-κράτη, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Αφου είδε ότι δεν έχει αποτέλεσμα αυτή η μέθοδος έδωσε διαταγή, υπό την απειλή  θανατικής ποινής,  οι συρακούσιοι να του παραδόσουν όλα τα χρήματα τους. Μόλις συγκεντρώθηκαν όλα τα νομίσματα, μετέτρεψε όλες τις δραχμές σε δίδραχμα! Κατόπιν τους τα επέστρεψε κανονικά  μόνο που πλέον άξιζαν το μισό. Με τα υπόλοιπα μισά που κράτησε ξόφλησε τα χρέη κι έτσι κατάφερε να εξαφανίσει τα δημοσιονομικά προβλήματα της ηγεμονίας του.

ΙΣΤΟΡΙΑ 2η: Δήλος 454 πχ. Η πρώτη χρεωκοπία στο κόσμο

Η «επίσημη» πρώτη πτώχευση στην παγκόσμια ιστορία σημειώθηκε το 454 προ Χριστού στον Ναό της Δήλου. Τον 4ο αιώνα π.Χ. στον Ναό του Απόλλωνα στη Δήλο βρίσκονταν οι θησαυροί της συνομοσπονδίας των ελληνικών πόλεων-κρατών κάτω από την ηγεσία της Αθήνας. Εκεί φυλασσόταν το τεράστιο ποσό των εισφορών των συμμάχων και εκεί γίνονταν οι συναντήσεις των αντιπροσώπων.

Οι πόλεις-κράτη συνέβαλαν στο ταμείο με τη μορφή οικονομικών πόρων, στρατευμάτων και πλοίων, ενώ τα μέλη είχαν ισότιμη ψήφο στο συμβούλιο που είχε δημιουργηθεί.

Το ποσό της οικονομικής συμβολής καθοριζόταν από την Αθήνα, η οποία κατάφερε κάποια στιγμή να μεταφερθεί το θησαυροφυλάκιο της Συμμαχίας από τη Δήλο στην Αθήνα, καθώς πολύ σύντομα η Δηλιακή Συμμαχία εξελίχθηκε σε Αθηναϊκή Ηγεμονία.

Ο Αριστείδης καθόρισε πρώτος το ποσό της εισφοράς για κάθε πόλη με τόσο δίκαιο τρόπο που οι σύμμαχοι τον ονόμασαν «τον δικαιότερο από όλους τους ανθρώπους».

Το 454 π.Χ., λοιπόν, και ενώ η περίφημη αθηναϊκή συμμαχία έχει ανασυσταθεί, 13 πόλεις-κράτη προχώρησαν σε δανεισμό από τον Ναό της Δήλου. Οι δέκα πόλεις-κράτη, όμως, δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, προχωρώντας έτσι στην πρώτη… στάση πληρωμών της παγκόσμιας ιστορίας!

Δύο από τις δέκα πόλεις-κράτη, μάλιστα, δεν μπόρεσαν τελικά να αποπληρώσουν τα χρέη τους, ενώ οι υπόλοιπες οκτώ ζήτησαν αυτό που αποκαλείται… επαναδιαπραγμάτευση χρέους.

Η στάση πληρωμών στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν, λοιπόν, άγνωστο φαινόμενο, διότι -όπως λέγεται- οι αρχαίοι Ελληνες ως έμποροι αναγνώριζαν αυτό που αποκαλείται σήμερα συνυπευθυνότητα χρέους – δηλαδή ότι ο δανειστής πρέπει να αναλαμβάνει μερίδιο του ρίσκου αν κάτι πάει στραβά.

Το θέμα είναι, πάντως, ότι πολλά από τα δάνεια χορηγήθηκαν τότε με τη σίγουρη πρόβλεψη ότι ο οφειλέτης θα αποδειχτεί τελικά ανίκανος να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.

Μετά το «κανόνι» ο Περικλής μετέφερε το ταμείο της Συμμαχίας στην Ακρόπολη της Αθήνας. Εκτοτε οι αποφάσεις λαμβάνονταν μόνο από την Αθήνα και ο φόρος οριζόταν από την Εκκλησία του Δήμου.

ΙΣΤΟΡΙΑ 3η:  Αθήνα 413 π.χ.  Παραχάραξη, κίβδηλα, κοπή νομίσματος χωρίς αντίκρυσμα

Ενώ σήμερα το νόμισμα έχει συμβολική αξία, σε άλλους καιρούς υπήρχε αντιστοίχηση στην αξία του και στο βάρος του μετάλλου.

Μετά την αποτυχία της Σικελικής Εκστρατείας το 413 π.Χ. η Αθήνα βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Οι αποστασίες πολλών συμμάχων και η συνακόλουθη κατάργηση του συμμαχικού φόρου περιορίζουν τα έσοδά της. Παράλληλα, η αυτομόληση των δούλων των μεταλλείων του Λαυρίου στο στρατόπεδο των Λακεδαιμονίων στη Δεκέλεια συρρικνώνει τα αποθέματα σε άργυρο. Ετσι το 407 η Αθήνα αναγκάστηκε να κόψει χρυσά νομίσματα και ένα χρόνο αργότερα τέθηκαν σε κυκλοφορία υπόχαλκα, δηλαδή κέρματα με αργυρό περίβλημα και χάλκινο πυρήνα

Πάντως, η παραχάραξη ανέκαθεν ήταν αδίκημα. Απόδειξη ο Νόμος Νικοφώντος, ένα ψήφισμα λίγο μετά την ίδρυση της Β” Αθηναϊκής Συμμαχίας που προσδιορίζει τα νομίσματα που επιτρέπονταν να κυκλοφορούν. Λαμβάνεται επίσης μέριμνα για τις απομιμήσεις αθηναϊκών τετραδράχμων, ενώ αναφέρεται η κατάσχεση των κίβδηλων νομισμάτων και οι ποινές για τους παραβάτες του νόμου.

ΙΣΤΟΡΙΑ 4η:  Σπάρτη 5ος αιώνας π.χ.  Η πρώτη περίπτωση καταγεγραμμένης δημόσιας δανειακής πράξης που γνωρίζουμε 

Γράφει ο Γάλλος οικονομολόγος και τραπεζίτης Ζακ Ατταλί στο τελευταίο του βιβλίο «Παγκόσμια κατάρρευση σε 10 χρόνια;

 Τον 5ο αιώνα π. Χ., οι κυβερνώντες της Σπάρτης και πολλών άλλων συμμαχικών πόλεων – κρατών, ελλείψει χρημάτων, όταν το 431 π. Χ. ξέσπασε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, που τους έφερε αντιμέτωπους με την Αθήνα, δανείστηκαν άτοκα πόρους που δεν μπορούσαν να καταλάβουν: τις αποταμιεύσεις των ιερών της Ολυμπίας και των Δελφών, που προορίζονταν θεωρητικά για τις τελετές και τη συντήρηση των ιερών χωρών».

Αυτή ήταν μια πρώτη προσέγγιση του «θεσμού», η οποία, ωστόσο, δεν είχε ακριβώς τη μορφή του κρατικού δανείου.

ΙΣΤΟΡΙΑ 5η:  Αθήνα 426 π.χ.  Η πρώτη «τρόικα»

Συνεχίζει ο Ατταλί  πιο κάτω:

Οι Αθηναίοι ήταν αυτοί στους οποίους κατοχυρώνεται και αυτή η «ανακάλυψη καθώς, στο αντίπαλο στρατόπεδο, η Αθήνα, η οποία σταδιακά καταστρεφόταν από αυτό τον πόλεμο, έπρεπε κι εκείνη να δανειστεί από τους ναούς.
Eτσι, από το 426 π. Χ. έως το 422 π. Χ. οι υπεύθυνοι της πόλης συνήψαν τρία δάνεια με τους ιερείς των ναών της Αθηνάς Πολιάδος, της Αθηνάς Νίκης και της Αρτέμιδος (σ. σ. οι οποίοι, υπό μία έννοια, θα αποτελούσαν και την «τρόικα» της εποχής), έπειτα από ιερά από άλλες περιοχές (σ. σ. ως γνωστόν, ο δανεισμός φέρνει κι άλλον δανεισμό), παροτρύνοντας τον λαό να τους δανείσει τους πόρους του προσφέροντάς του σε αντάλλαγμα κάθε είδους τιμές. Ωστόσο», καταλήγει ο Ατταλί, «οι κινήσεις αυτές δεν απέτρεψαν το τέλος του Xρυσού Aιώνος της Αθήνας, εξαιτίας της καταστροφικής αυτής σύρραξης».

Ο πόλεμος τελείωσε, όπως τελείωσε, οι κακές συνήθειες όμως, όπως αυτή του κρατικού δανεισμού, δεν κόπηκαν.

Και μάλιστα, έγιναν χειρότερες, υπό την έννοια ότι οι πρόγονοί μας γρήγορα «συνέλαβαν» και την… ιδέα της αθέτησης υποχρεώσεων.

Στο ίδιο βιβλίο, λίγο παρακάτω, αναφέρεται ότι «έναν αιώνα αργότερα, 10 από τις 13 πόλεις – κράτη της ναυτικής συμμαχίας, που είχε δημιουργηθεί κατά την ένδοξη εποχή της Αθήνας, αθετούν την εξόφληση των δανείων που είχαν λάβει από το συμμαχικό ταμείο».

ΙΣΤΟΡΙΑ 6η:  594 π.χ.  Σεισάχθεια – Η πρώτη διαγραφή χρέους

Ο όρος είναι σύνθετος από τα αρχαία ελληνικά, από το «σείω» (ταρακουνώ) + «άχθος» (βάρος, χρέος). Ουσιαστικά σήμαινε την «αποτίναξη των βαρών».Πριν την απαγόρευσή της από το Σόλωνα, στην Αθήνα ίσχυε ο θεσμός της υποδούλωσης για χρέη: ένας πολίτης που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το δανειστή του έχανε την ελευθερία του

Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας.

Η σεισάχθεια εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης που έλαβε ο Σόλων. Πιο συγκεκριμένα, καταργούνταν τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το «σώμα» (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.

Είναι γνωστό ότι με τη «σεισάχθεια» ο Σόλων έδωσε τέλος στην εξάρτηση των φτωχών αγροτών στην Αττική. Εκείνο που δεν είναι γνωστό και παραμένει θέμα διαμάχης ανάμεσα στους ερευνητές είναι η διαδικασία που ακολούθησε προκειμένου να αποκαταστήσει όσους είχαν πέσει θύματα της αυθαιρεσίας των πλουσίων, ακριβώς γιατί δεν υπήρχαν γραπτές διατάξεις (αυτό άλλωστε λέει και ο Σόλων σε ένα από τα ποιήματά του). Το μέτρο άλλοτε συνδέεται με τους εκτημόρους, τους εξαρτημένους αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη των προνομιούχων με τη συμφωνία να τους δίνουν το 1/6 της παραγωγής αντί ενοικίου, ενώ άλλοτε με όλους όσους είχαν δανειστεί και καλλιεργούσαν την γη των πλουσίων και ισχυρών με ενέχυρο την προσωπική τους ελευθερία.

Πηγές: Βήμα, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Έθνος, Forbes, wikipedia

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Μεγάλα έργα εις τους αιώνας των αιώνων!

Ακρόπολις 9.6.1957

Έτσι άρχισαν όλα. Η εκστρατεία της καλής εφημερίδας ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα. Μετά από πενήντα πέντε συναπτά έτη η μηχανοργάνωση και τα "κομπιούτερ" έλυσαν το πρόβλημα κι έτσι οι πολίτες δεν παθαίνουν πλέον "έλκος στομάχου" (γιατί έχουν ανακαλυφθεί στο μεταξύ ένα σωρό άλλες παθήσεις πιο πιασάρικες και ιατρικώς πιο προσοδοφόρες).

Εμπρός 25.1.1953

Κι επειδή δεν υπήρχε άλλη λύσις, όπερ και εγένετο. Το ΕΣΥ ήρθε αργότερα μεν, αλλά μέχρι κι ο Ομπάμα το ζήλεψε και μας αντιγράφει πλέον ασύστολα.

Αθηναϊκή 10.7.1965

Μέχρι δηλαδή το 1968 το μετρό θα ήταν έτοιμο, αν μετράμε καλά. Ας δούμε τι έγινε το 1968.

Ελεύθερος Κόσμος 22.12.1968

Απογευματινή 6.1.1970

Ακρόπολις 2.9.1972

Απογευματινή 8.5.1973

Ακρόπολις 29.3.1975

Βραδυνή 14.8.1976

Βραδυνή 4.12.1979

Εντάξει ντε, πέρασαν μερικά χρονάκια παραπάνω, αλλά σημασία έχει ότι έγινε το Μετρό. Έτσι δεν είναι; Κάτι σταθμούληδες έχουνε μείνει ακόμα, δηλαδή έτοιμοι είναι, αλλά δεν τους ανοίγουν γιατί το όνομα Siemens είναι κακιά λέξη.

Απογευματινή 26.8.1968 & 11.4.1973 αντίστοιχα.

Απογευματινή 24.4.1969

Ακρόπολις 15.5.1973. 

Ναι καλέ, η Αττική Οδός είναι. Θα αρχίσει λέει να κατασκευάζεται το 1974..

Βραδυνή 18.2.1965. 

Δεν θα το χαλάσουμε τώρα για το αν είναι γέφυρα ή σήραγγα. Σημασία έχει το "συντόμως"

Απογευματινή 3.12.1974 & Βραδυνή 26.6.1979

Ακρόπολις 12.7.1978. 

Αφού το εδήλωσεν ο πρωθυπουργός...

Ακρόπολις 18.7.1947. 

Ναι, έχουν περάσει εξήντα πέντε χρόνια. Αλλά αυτοί οι κερατάδες οι Φράγκοι (ουστ!) δεν μας δίνουν συμπληρωματική βοήθεια και πρέπει να διαπραγματευόμαστε αυτές τις ρημάδες τις "δόσεις"...

Ύστερα από όλα αυτά τα μεγαλειώδη γιατί αγανακτείτε; Γιατί διαμαρτύρεστε; Γιατί νιώθετε ανασφάλεια για το μέλλον; Μήπως είστε λιγουλάκι αχάριστοι; Για σκεφτείτε το λίγο.

Ίσως παρηγορηθείτε με τη σκέψη ότι ακόμα και πριν από μισό αιώνα plus υπήρχαν αντίστοιχοι ανικανοποίητοι και "αγανακτισμένοι" σαν και σας, που ξεσηκώνονταν από τους οργίλους κήνσορες των (τότε) ΜΜΕ

Έθνος 8.7.1952

Το "αργά" βέβαια είναι κάτι σχετικό. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών που διάβασαν το ανωτέρω δημοσίευμα στο Έθνος του 1952 είναι σήμερα στα θυμαράκια. Είτε έχοντας αντιδράσει, είτε όχι.
Α, ξέχασα και την Αιωνία Οδό, συγνώμη εννοούσα την Ιωνία Οδό....
Εις το επανιδείν.


 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Rothschild: Οι περίεργες συμπτώσεις της υπόθεσης “ελληνική κρίση”

Το ελληνικό χρηματιστήριο έχει δεχτεί έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο τους τελευταίους μήνες και αυτό αποτυπώνεται όχι μόνο στο ποσοστό της κατά 50%, περίπου, πτώσης του ΓΔ σε αυτό το διάστημα, όσο, κυρίως, στην τεράστια αρνητική απόκλιση του από τις διεθνείς αγορές μετοχών, καθώς έχει φτάσει να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αρνητική συσχέτιση με βασικούς δείκτες, όπως, ο S&P 500, από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90.

Μία από τις εταιρίες που πρωτοστάτησαν στη χρηματιστηριακή επίθεση εναντίον του ΧΑ ήταν η Neuberger Berman η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πτώση του ελληνικού χρηματιστηρίου, πουλώντας 1,7 εκατομμύρια μετοχές της Εθνικής Τράπεζας (μετοχή με τη μεγαλύτερη βαρύτητα στο ΓΔ) στο τελευταίο τρίμηνο του έτους.

 
 Μερικές περίεργες συμπτώσεις όσον αφορά στην εταιρία αυτή είναι πως ο νυν πρόεδρος της ήταν πρώην πρόεδρος του επενδυτικού τμήματος της Lehman Brothers, πρώην συνεταίρος και πρόεδρος του επενδυτικού τμήματος της Goldman Sacks και στενό συγγενικό πρόσωπο του τέως προέδρου των ΗΠΑ George Bush. Η πιο ενδιαφέρουσα σύμπτωση, όμως, είναι πως η συγκεκριμένη εταιρία έχει ιδρυθεί από ένα μέλος της οικογένειας Rothschild, της μεγαλύτερης τραπεζικής δυναστείας στον κόσμο.

Ένα άλλο μέλος αυτής της οικογένειας, ο Nathaniel Rothschild, το Φεβρουάριο του 2010 υποστήριξε σε συνέντευξή του στην Les Echos πως η ελληνική (και η ευρωπαϊκή κρίση) αποτελούν ‘πολύ φασαρία για το τίποτα’ και ότι στην πραγματικότητα τον καταλυτικό ρόλο στη δημιουργία της έπαιξαν οι κερδοσκόποι και όχι τα πραγματικά οικονομικά προβλήματα. ‘Ο ρόλος τους (των κερδοσκόπων στην ελληνική κρίση) ήταν πολύ, πολύ μεγάλος’ είπε χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας: ‘όλα έγιναν τόσο εύκολα (για τους κερδοσκόπους)’. ‘Το πρωτογενές έλλειμμα της Ευρώπης δεν είναι άσχημο συγκρινόμενο με αυτό των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και άλλων κρατών’.

Το πιθανότερο είναι ο Nathaniel Rothschild να ξέρει καλά τι λέει τόσο για τα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης, των ΗΠΑ της Ιαπωνίας και της Ελλάδας όσο και για το ρόλο των κερδοσκόπων στην δημιουργία της τεχνητής ελληνικής και στη συνέχεια ευρωπαϊκής κρίσης.

Η οικογένεια του έχει τη μεγαλύτερη παράδοση στον κόσμο στο εμπόριο χρέους έχοντας χρηματοδοτήσει δεκάδες κράτη για περισσότερα από 200 χρόνια ενώ αποτελεί τη μεγαλύτερη τραπεζική δυναστεία διεθνώς με ανυπολόγιστη περιουσία και αμέτρητες ‘εμπλοκές’ σε χρηματιστηριακές και χρηματοπιστωτικές κρίσεις. Στις 3 Δεκεμβρίου 1923 η Chicago Evening American είχε γράψει σχετικά: ‘Οι Rothschilds μπορούν να ξεκινήσουν ή να εμποδίσουν πολέμους. Ο λόγος τους μπορεί να δημιουργήσει ή να διαλύσει αυτοκρατορίες.’ Η New York Evening Post στις 22 Ιουλίου 1924 ε’ιχε γράψει: ‘Ο Κάιζερ έπρεπε να συμβουλευτεί έναν Rothschild προκειμένου να μάθει αν μπορεί να κάνει πόλεμο ή όχι. Ένας άλλος Rothschild σήκωσε όλο το βάρος της διαμάχης που οδήγησε στην κατάρρευση του Ναπολέοντα.’ Στις 8 Ιουλίου 1937, οι New York Times είχαν γράψει για τη δυναστεία: ‘Οι Rothschilds εισήγαγαν τον κανόνα του χρήματος στην ευρωπαϊκή πολιτική. Δεν έχουμε πλέον έθνη αλλά οικονομικές επαρχίες’:

Σύμφωνα με υπολογισμούς αναλυτών για τα έσοδα της δυναστείας Rothschild, το 2001 ο τζίρος τους από τόκους δανείων που είχαν πουλήσει ξεπερνούσε τα 5 δις δολάρια ημερησίως. Τότε το παγκόσμιο κρατικό χρέος υπολογίζονταν κοντά στα 10 τρις δολάρια ενώ σήμερα αγγίζει τα 40 τρις. Η οικογένεια Rothschild είναι στο τιμόνι του μεγαλύτερου διεθνούς δικτύου εξόρυξης και εμπορίας χρυσού, διαμαντιών, πολύτιμων λίθων και μετάλλων, μέσα από εταιρίες όπως η Barick Gold, η Gold Fields, η De Beers, η Rio Tinto κλπ ενώ είναι από τις ισχυρότερες οικογένειες της βιομηχανίας πετρελαίου. Οι Rothschilds εισήγαγαν τον υπολογισμό της spot τιμής του χρυσού στο χρηματιστήριο του Λονδίνου και ήταν οι ίδιοι υπεύθυνοι γι’ αυτή τη διαδικασία καθημερινά από το 1919 μέχρι το 2004 όταν τοποθέτησαν ως αντικαταστάτη τους την Barclays, εταιρία με την οποία έχουν ισχυρούς δεσμούς.

Ο ρόλος των Rothschild στην Ελλάδα υπήρξε και είναι εξαιρετικά σημαντικός και αυτό κάνει τις συμπτώσεις ακόμη πιο ενδιαφέρουσες. Τα δάνεια Rothschild ήταν από τα πρώτα και μεγαλύτερα που έλαβε το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος μετά το 1821, ενώ οι Rothschild είναι οι δημιουργοί του σύγχρονου τραπεζικού και νομισματικού συστήματος της Ελλάδας, καθώς ήταν βασικοί χρηματοδότες, συνιδρυτές και μεγαλομέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, μέσα από την οποία εισήγαγαν το κλασματικό αποθεματικό / κεντρικό τραπεζικό σύστημα στη χώρα , παρέχοντας στην ΕΤΕ την άδεια να τυπώνει χρήμα χωρίς αντίκρισμα, ένα ποσοστό του οποίου ανήκε στους ίδιους. Έχοντας το νομισματικό έλεγχο και τον έλεγχο της παραγωγής χρήματος στην Ελλάδα στα χέρια τους, μπόρεσαν να παίξουν κύριο ρόλο,σε βάθος χρόνου, στην έκδοση δανείων για τη δημιουργία έργων υποδομής, ενώ δανειοδότησαν εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις και δεκάδες βιομηχανίες.

Μέχρι του σημείου που τα στοιχεία γίνονται ασαφή, παρέμεναν βασικοί μέτοχοι της ΕΤΕ μέσω πολλών εταιριών (μία από αυτές η Neuberger Berman) αλλά και οι πιθανότεροι μεγαλομέτοχοι της ιδρυθείσας στην πορεία Τράπεζας της Ελλάδας η οποία πήρε το ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας από την ΕΤΕ. Η N.M. Rothschild & Sons υπήρξε σύμβουλος του ελληνικού κράτους για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου, σύμβουλος της Cosmote, των ΕΛΠΕ, της Τράπεζας Εγνατία, της Γενικής Τράπεζας, της Μυτιληναίου, της Eurobank και δεκάδων άλλων τραπεζών και εταιριών στην Ελλάδα.

Έτσι, το γεγονός πως η Neuberger Berman που πρωταγωνίστησε στην πτώση της ΕΤΕ στο κρίσιμο τελευταίο τρίμηνο του 2009, είναι συμφερόντων Rothschild, αποτελεί μία πολύ περίεργη και προκλητική σύμπτωση. Δεν είναι, όμως, η μοναδική.

Στις 13 Μαΐου 2010 ο νυν βασικός οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης Ομπάμα και πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ Paul Volcker, υποστήριξε στο Λονδίνο ότι η ελληνική κρίση δημιούργησε το πρόβλημα μίας ‘ενδεχόμενης αποσύνθεσης του ευρώ’, προκαλώντας πανικό στις αγορές. Έχει ενδιαφέρον η σύμπτωση πως ο Paul Volcker, αφού παρέδωσε τη θέση του διοικητή της FED στον Alan Greenspan το 1987, έγινε πρόεδρος της επενδυτικής τράπεζας J. Rothschild, Wolfensohn & Co, της οικογένειας Rothschild.

Στις 03 Μαρτίου 2010 ο George Soros, κατηγορήθηκε μαζί με τους Paulson, Cohen και Einhorn από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ότι οργάνωσε την επίθεση στο ευρώ.

Είναι ενδιαφέρον πως ο Soros, μαζί με την πρώην υπουργό των ΗΠΑ Madeleine Albright και τον τραπεζίτη Jacob Rothschild, είναι συνεταίροι σε επενδυτική εταιρία με έδρα το Λονδίνο, η οποία εξειδικεύεται σε επενδύσεις στην Αφρική.

Η οικογένεια Rothschild είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής στην Αφρική για περισσότερο από 200 χρόνια, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά χρυσού και πολύτιμων μετάλλων. Οι Rothschild έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και στη δανειοδότηση των αφρικανικών κρατών.

Ο Soros είναι στενός συνεργάτης της οικογένειας Rothschild σε μία σειρά άλλων επενδυτικών έργων ενώ μέλη του διοικητικού συμβουλίου εταιριών του Soros έχουν υπάρξει μέλη του διοικητικού συμβουλίου εταιριών των Rothschild και αντίστροφα. (Ο Soros, ήταν ο μεγαλύτερος δανειοδότης της πρώτης κυβέρνησης της ΠΓΔΜ). Η επενδυτική εταιρία του Soros ονομάζεται Quantum Fund. Μέλος στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας είναι ο Richard Katz ο οποίος προηγουμένως ήταν πρόεδρος της “Rothschild Italia S.p.A.” και μέλος της επιτροπής εμπορικών τραπεζών της “N.M. Rothschild & Sons” στο Λονδίνο.



Οι συμπτώσεις συνεχίζονται αυτή τη φορά με τον John Paulson, δεύτερο βασικό πρόσωπο που κατηγορήθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ότι οργάνωσε την επίθεση στο ευρώ. Είναι ο 50ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο και μαζί με τον Nathaniel Rothschild είναι βασικοί μέτοχοι της ‘Rusal’, της μεγαλύτερης εταιρίας παραγωγής αλουμινίου στον κόσμο.

Ο Steven Cohen είναι το τρίτο βασικό πρόσωπο που κατηγορήθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ για την επίθεση στο ευρώ. Είναι ο 27ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Μαζί με την Atticus Capital της οικογένειας Rothschild, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος του διάσημου οίκου δημοπρασιών Sotheby’s (ο οίκος είναι εισηγμένος στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης) κατέχοντας το 6,2% των μετοχών της εταιρίας, με τους Rothschild να κατέχουν το 5,4%. Η μετοχή της εταιρίας ενισχύθηκε κατά 700% μετά την τοποθέτηση των Rothschild και Cohen.
Οι παραπάνω είναι, πράγματι, λίγες από τις περίεργες συμπτώσεις της ‘υπόθεσης ελληνική κρίση’ που συνδέονται με τη δυναστεία των Rothschild. Σε επόμενα άρθρα θα παραθέσω περισσότερες και ίσως σημαντικότερες. Θα αναφέρω, όμως και μία σειρά άλλων περίεργων και προκλητικών συμπτώσεων από τις σχέσεις των πρωταγωνιστών της ελληνικής κρίσης, οι οποίες θα προβληματίσουν ακόμη και τον πιο αθώο και καλόπιστο παρατηρητή της υπόθεσης.


Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...