Η παχυσαρκία είναι μια από τις μάστιγες που ταλανίζουν τον δυτικό – κυρίως – τρόπο ζωής. Κακή διατροφή, καθιστική ζωή και έλλειψη γυμναστικής είναι το τρίπτυχο του σύγχρονου ανθρώπου.
Κατά πόσο όμως είμαστε ολοκληρωτικά υπεύθυνοι σε περίπτωση που είμαστε παχύσαρκοι; Πώς αντιδρά ο οργανισμός στην έλλειψη του;
Μερικά πράγματα που διαβάσαμε στο Discover Magazine και αξίζει να αναφερθούν:
1.Κατ' αρχάς, αν είστε παχύσαρκοι δεν ευθύνεται απαραίτητα ο τρόπός διατροφής σας, Το “φταίξιμο” μπορείτε άνετα το ψάξετε στα γονίδια που κληρονομήσατε από τους γονείς σας.
2.Η παχυσαρκία είναι η πιο διαδεδομένη κληρονομική “ασθένεια”, ξεπερνώντας τη σχιζοφρένεια, την υψηλή αρτηριακή πίεση και τον αλκοολισμό.
3.Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται κατά 70% από λίπος.
4.Κατά τη διάρκεια ενός έτους, περίπου το 10% των λιπωδών κυττάρων ενός ενήλικου πεθαίνει. Παρ' όλα αυτά, η αντικατάσταση τους από τον οργανισμό, είναι άμεση.
5.Ο συνολικός αριθμός των λιπωδών κυττάρων σταθεροποιείται μετά την ενηλικίωση του ατόμου. Ακόμα και αν κάποιος υποβληθεί σε γαστρικό δακτύλιο, χάνοντας πολλά κιλά, τα λιπώδη κύτταρα αγγίζουν μέσα σε δύο χρόνια τον αρχικό τους αριθμό.
6.Τα λιπώδη κύτταρα εξαφανίζονται μόνο με λιποαναρρόφηση. Η δίαιτα και η γυμναστική, απλώς τα συρρικνώνουν.
7.Η λιποαναρρόφηση είναι ένας τρόπος για φαινόμαστε πιο αδύνατοι, αλλά δεν μας κάνει υγιείς. Και αυτό γιατί δεν απομακρύνεται το λίπος γύρω από τα εσωτερικά όργανα, άρα οι όποιοι κίνδυνοι που προκαλεί το αυξημένο λίπος στον οργανισμό παραμένουν.
8. Ο οργανισμός όμως είναι σύμμαχος μόνο για τους αδύνατους.
Το “σχιζοφρενικό” στην όλη ιστορία είναι ότι τα λιπώδη κύτταρα παράγουν την ορμόνη λεπτίνη που διοχετεύεται στο αίμα. Όσο περισσότερο λίπος υπάρχει, τόση περισσότερη λεπτίνη παράγεται και συνεπώς τόσο λιγότερο πεινασμένος αισθάνεται ο οργανισμός. Όμως το κακό είναι ότι οι περισσότεροι υπέρβαροι άνθρωποι τείνουν να αναπτύσσουν ανοσία στην ορμόνη αυτή.
9.Οι άνθρωποι που σιτίζονται συνεχώς με έτοιμα φαγητά έχουν διπλάσιες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι ακόμα και αν δεν έχουν τον κληρονομικό παράγοντα.
10.Η βιομηχανία της δίαιτας είναι από τις πιο κερδοφόρες βιομηχανίες παγκοσμίως, μετά τα πετρέλαια και τα... πορνό!
Το πλωτό μουσείο -θωρηκτό Αβέρωφ επιβάλλει σεβασμό. Διαβάστε πώς το καταδρομικό έγινε μνημείο που τιμά αυτούς που υπηρέτησαν και έπεσαν στη διάρκεια της ένδοξης ιστορίας μας και διαπιστώστε πόση αμετροέπεια χρειάζεται για να προσβάλλεις την κληρονομιά των θαλασσών.
Δέκα χρόνια μετά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διέθετε μια ελάχιστη δύναμη απαρχαιωμένων τορπιλοβόλων και τριών γαλλικών θωρηκτών που είχαν κατασκευασθεί το 1889. Η επιτακτική ανάγκη για τη δημιουργία αξιόμαχου στόλου είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση του στόλου -στα τέλη του 1908- με τέσσερα καινούργια αγγλικά και τέσσερα γερμανικά αντιτορπιλικά. Σε αυτά επρόκειτο να προστεθεί το Θωρηκτό-Καταδρομικό «Γ. Αβέρωφ», η Δόξα του Πολεμικού Ναυτικού. Για την ανανέωση του Στόλου η τότε κυβέρνηση Μαυρομιχάλη είχε απευθυνθεί στα Ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου εκείνη ακριβώς την εποχή κατασκευαζόταν ένα θωρηκτό – καταδρομικό το οποίο είχε παραγγελθεί και επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από το Ιταλικό Ναυτικό. Όμως, η ακύρωση της παραγγελίας από τη μεριά των Ιταλών και η άμεση προκαταβολή του 1/3 της συνολικής αξίας του πλοίου επέτρεψαν την απόκτηση του θωρηκτού από την Ελλάδα. Το ποσόν της προκαταβολής προήλθε από τη διαθήκη του Γεωργίου Αβέρωφ, ενώ τα 2/3 καλύφθηκαν με εξωτερικό δανεισμό.
Το 10.200 τόνων θωρακισμένο εύδρομο (όπως ακριβέστερα περιγράφεται) είχε ιταλικές μηχανές 19.000 ίππων, 22 γαλλικούς λέβητες, γερμανικές γεννήτριες και αγγλικά πυροβόλα 190 και 234 χιλιοστών τύπου ARMSTRONG. Η μέγιστη ταχύτητα που ανέπτυσσε το Θωρηκτό ήταν 23 κόμβοι.
Το «Γ. Αβέρωφ» καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου (27 Φεβρουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο) 1910 και την 11 Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο, όπου έγινε δεκτό από τους Έλληνες με ενθουσιασμό. Το Θωρηκτό δεν άργησε να γνωρίσει το βάπτισμα του πυρός. Τον Οκτώβριο του 1912, με την έναρξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, το «Αβέρωφ», επικεφαλής του Στόλου του Αιγαίου υπό τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, απέπλευσε προς τα Δαρδανέλια. Κατέλαβε τη Λήμνο και στον όρμο του Μούδρου εγκαταστάθηκε το προχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η κατάληψη του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου (Θάσος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Αγ. Ευστράτιος, Μυτιλήνη, Χίος) .
Η σύγκρουση με τον τουρκικό στόλο ήταν πλέον αναπόφευκτη. Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης έδωσε επιθετικό χαρακτήρα στον ελληνικό σχεδιασμό. Διέταξε το στόλο του να αρχίσει να πλέει από βορρά προς νότο, οπότε ο οθωμανικός στόλος εμφανίσθηκε στην έξοδο των Στενών.
Τότε ο Κουντουριώτης απηύθυνε το περίφημο σήμα του στα ελληνικά πλοία που συνέπλεαν με το «Γ. Αβέρωφ»: «Με την δύναμιν του Θεού και τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με πεποίθησιν προς την νίκην εναντίον του εχθρού του Γένους». Η έκβαση των ναυμαχιών της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913) που ακολούθησαν, διέλυσε τις προσδοκίες του Σουλτάνου και της Υψηλής Πύλης για τον έλεγχο του Αιγαίου. Ο οθωμανικός στόλος δεν θα επιχειρούσε πια νέα έξοδο στο Αιγαίο.
Κατά το μεγαλύτερο μέρος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα παρέμεινε ουδέτερη. Όμως το 1917 η Κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου απεφάσισε να συμμετάσχει στον πόλεμο, στο πλευρό των Συμμάχων. Με το τέλος της παγκόσμιας σύρραξης -Οκτώβριος 1918- η Τουρκία συνθηκολόγησε (ανακωχή του Μούδρου) και η Ελλάδα βρέθηκε στην πλευρά των νικητών. Το «Γ. Αβέρωφ» κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί ύψωσε την ελληνική σημαία ως μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Μεγάλου Πολέμου. Μετά την υπογραφή των συνθηκών ειρήνης το «Γ. Αβέρωφ» μαζί με τον υπόλοιπο στόλο μετέφερε τα ελληνικά στρατεύματα στην Ιωνία. Οι εξελίξεις των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία διέγραψαν γρήγορα αρνητική πορεία που κατέληξε στην Καταστροφή του ‘22. Το «Γ. Αβέρωφ» βρέθηκε ξανά στα μικρασιατικά παράλια, τούτη τη φορά για να βοηθήσει στη μεταφορά των στρατευμάτων και του ξεριζωμένου ελληνικού στοιχείου. Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ελληνικός Στόλος αποδημεί στην Αλεξάνδρεια και μαζί του φεύγει και το «Γ. Αβέρωφ». Από την Αλεξάνδρεια το Θωρηκτό θα βρεθεί στη Βομβάη, περιπολώντας στον Ινδικό Ωκεανό. Με το τέλος του πολέμου, το Θωρηκτό, έχοντας εκπληρώσει το χρέος του αγκυροβόλησε, μαζί με τον υπόλοιπο στόλο, στο Φάληρο, στις 17 Οκτωβρίου 1944, φέρνοντας πίσω στην Πατρίδα την τότε Ελληνική Κυβέρνηση. Όμως το πλοίο είχε ‘γεράσει’ και το 1952 διατάχθηκε ο παροπλισμός του. Από το 1956 μέχρι το 1983, το Θωρηκτό βρέθηκε πρυμνοδετημένο στον Πόρο. Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το αποκαταστήσει ως μουσείο πλέον και έτσι, μετά από τριάντα χρόνια στο περιθώριο, το Θωρηκτό ξεκίνησε τη νέα του πορεία. Την ίδια χρονιά το πλοίο ρυμουλκήθηκε από τον Πόρο και κατέληξε στο Φάληρο, όπου άρχισαν οι εργασίες αποκατάστασής του. Το μέγεθος της δαπάνης για τη σταθεροποίηση – αποκατάσταση από το 1985 μέχρι σήμερα είναι μεγάλο και ένα μεγάλο μέρος των δαπανών προήλθε από δωρεές ιδιωτών, οι σημαντικότερες των οποίων ήταν της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οικογένειας Λάτση και του Ιδρύματος Ωνάση. Σήμερα το πλοίο-μουσείο «Γ. Αβέρωφ» αποτελεί μνημείο που τιμά αυτούς που υπηρέτησαν και έπεσαν στη διάρκεια της ένδοξης ιστορίας του, υποκαθιστώντας, έστω και κατά στοιχειώδη τρόπο, την έλλειψη μνείας των ναυτικών αγώνων στο επίσημο μνημείο του Κράτους. Συνάμα διατηρεί ζωντανά τα μη-απτά ανθρώπινα αποθέματα, όπως η κληρονομιά των θαλασσών, η σημασία των θαλασσίων μεταφορών και η ελκυστικότητα του ναυτικού επαγγέλματος, όπου η αξιοπρέπεια, το ήθος και η δημοκρατική αντίληψη, είναι κοινός τόπος συνάντησης όλων των ναυτικών. Το Θωρηκτό «Γ। Αβέρωφ» αποτελεί εδώ και χρόνια μια δραστήρια εκπαιδευτική κοινότητα με καθημερινές επισκέψεις σχολείων, ιδρυμάτων, οργανισμών, καθώς και πλήθους ιδιωτών। Με τις επισκέψεις αυτές πραγματοποιείται και η δεύτερη πτυχή του οράματος του δωρητή, που ήθελε το πλοίο, παράλληλα με τον εθνικό του σκοπό, να εκπληρώνει και εκπαιδευτική αποστολή.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ,ΤΙ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΘΩΡΗΚΤΟ "ΑΒΕΡΩΦ":
Η παχυσαρκία είναι μια από τις μάστιγες που ταλανίζουν τον δυτικό – κυρίως – τρόπο ζωής. Κακή διατροφή, καθιστική ζωή και έλλειψη γυμναστικής είναι το τρίπτυχο του σύγχρονου ανθρώπου.
