Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Διακήρυξη της Ακαδημίας Αθηνών για το πρόβλημα των Greeklish

Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μια τάση να αντικατασταθεί το ελληνικό αλφάβητο από το λατινικό. Η τάση αυτή γίνεται φανερή κυρίως σε κείμενα παραγόμενα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές – με χρήστες κρατικές υπηρεσίες ακόμη και Α.Ε.Ι. – σε κείμενα προβαλλόμενα από την τηλεόραση αλλά και από σχετικές προτροπές ξένων ραδιοφωνικών σταθμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προσπάθεια αυτή, η οποία θα καταφέρει καίριο πλήγμα κατά της ελληνικής σκέψης και όλων των πτυχών του ελληνικού πολιτισμού που εκφράζονται με γραπτά κείμενα, αλλά και των γένει ανθρωπιστικών σπουδών.

Η γλώσσα μας η αρχαιότατη αλλά πάντα σύγχρονη και ζώσα, αυτή η γλώσσα που εμπλούτισε όχι μόνο τη λατινική, αλλά και τις κυριώτερες ευρωπαϊκές γλώσσες, που έχει και οπτικά συνδεθεί άρρηκτα με το αλφάβητό της, δεν είναι δυνατό να υποστεί μείωση με την κατάργησή του από εμάς τους ίδιους. Είναι αδιανόητο να δεχθούμε ως Έλληνες την μεταμφίεση της γραφής μας με την κατάργηση πολλών γραμμάτων της, που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο, και με την αντικατάστασή τους από άλλα υποτίθεται ηχητικώς παραπλήσια γράμματά του.


Όταν άλλοι λαοί, όπως π.χ. Γάλλοι και Ισπανοί μάχονται ως σήμερα να διατηρήσουν μέχρι τη τελευταία τους λεπτομέρεια τον τρόπο γραφής των κειμένων τους με το δικό τους αλφάβητο, εδώ, με την δικαιολογία της δήθεν διευκόλυνσής μας στην παγκόσμια επικοινωνία, επιχειρείται η αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου των 2.500 και πλέον χρόνων με το λατινικό. Ως λαός, που μέσα από το ίδιο αλφάβητο της γλώσσας του μετέδωσε τον πολιτισμό σε όλο τον κόσμο, εμείς οι Έλληνες δεν είναι δυνατόν παρά να αρνούμεθα να εγκαταλείψουμε την ιστορική μας γραφή. Όχι μόνο γιατί αχρηστεύεται ένα από τα θεμελιακά στοιχεία του πολιτισμού μας, αποκόβοντάς μας από τις μέχρι σήμερα εκδηλώσεις του, αλλά και γιατί έτσι αγνοείται η σχέση αλφαβήτου και γλώσσας. Μιας γλώσσας, που ο τρόπος της γραπτής της απόδοσης έμεινε αναλλοίωτος επί ολόκληρες χιλιετίες ως σήμερα.

Θεωρούμε α ν ό σ ι α αλλά και α ν ό η τ η κάθε προσπάθεια να αντικατασταθεί η ελληνική γραφή στο λίκνο της, εφ’ όσον μάλιστα σε άλλες χώρες ανάλογες απόπειρες μεταβολής του τρόπου γραφής – σε μερικές περιπτώσεις πολύ δυσχερέστερης της ελληνικής – προσέκρουσαν στην καθολική και οργισμένη αντίδραση των λαών των χωρών αυτών. Όπως και επί Ενετών, όταν αυτοί στα μέρη που κυριαρχούσαν προσπάθησαν να αντικαταστήσουν στα ελληνικά κείμενα τους ελληνικούς χαρακτήρες με λατινικούς, έτσι και τώρα θα αντισταθούμε, καλώντας όλους τους συνέλληνες ν’ αντιδράσουν για την πρόρριζα εξαφάνιση των ανίερων αυτών σχεδίων.

Πηγή
http://vimadimokratias.wordpress.com/2011/01/27/21/
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Μολύνουν επί χρόνια με κάδμιο το ρύζι στην Κίνα

Δημοσίευμα της κινεζικής εβδομαδιαίας επιθεώρησης «Νέος Αιώνας», που επικαλείται επιστημονικές μελέτες που εκπονούνται από το 2007, υποστηρίζει ότι οι σοδειές ρυζιού στην ασιατική χώρα μολύνονται εδώ και χρόνια σε ποσοστό έως και 10% από τη γνωστή τοξική και καρκινογενή ουσία, κάδμιο, και ότι οι αρχές δεν κάνουν πρακτικά τίποτα.

Το νέο διατροφικό σκάνδαλο, σε μία χώρα που έχει συνηθίσει τη διεθνή κοινότητα σε αυτές τις δυσάρεστες εκπλήξεις, είναι απείρως σοβαρότερο από προηγούμενες περιπτώσεις, καθώς η ετήσια παραγωγή ρυζιού ανέρχεται εκεί σε 200 εκατομμύρια τόνους.

«Αυτά τα τοξικά βαρέα μέταλλα μολύνουν την ατμόσφαιρα και τον υδροφόρο ορίζοντα, σε μεγάλο μέρος της κινεζικής επικράτειας. Μία πλήρης αλυσίδα μόλυνσης διατροφικών ειδών απαντάται εδώ και χρόνια», επισημαίνουν οι συντάκτες του δημοσιεύματος.

Από όλα τα δημητριακά, το ρύζι έχει τη μεγαλύτερη ικανότητα να απορροφά κάδμιο, το οποίο απαντάται σε νερά με τα οποία αρδεύονται ορυζώνες και τα οποία έχουν κυλήσει από ορυχεία, κυρίως μολύβδου, κασσίτερου και χαλκού. «Οι μελέτες δείχνουν ότι σχεδόν το 10% του κινεζικού ρυζιού περιέχει ποσότητες καδμίου πάνω από το επιτρεπτό όριο», αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Ο Παν Τζενσίνγκ, ένας από τους επιστήμονες, που συμμετείχαν στις αναλύσεις, δήλωσε στο γαλλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Agence France Presse ότι οι ποσότητες του κάδμιου, που περιέχονταν στο ρύζι, ήταν μερικές φορές πολύ μεγαλύτερες.

«Στις περιοχές με όξινα εδάφη που είναι γνωστό ότι είναι βαρύτατα μολυσμένες, διαπιστώσαμε ότι το 60% των ποσοτήτων ρυζιού περιείχαν κάδμιο σε ποσοστό πολύ πάνω του φυσιολογικού», υπογράμμισε ο Παν Τζενσίνγκ και τόνισε ότι «αυτό συνιστά εν δυνάμει κίνδυνο για την υγεία».

Το κάδμιο συσσωρεύεται στο σώμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, με επιπτώσεις στα νεφρά, τα κόκαλα και το συκώτι.

Πηγή
http://www.skai.gr/news/health/article/163133/molunoun-epi-hronia-me-kadmio-to-ruzi-stin-kina/
Διαβάστε περισσότερα...

Τα μπισκότα… πάνε κόντρα στο μνημόνιο !

Η επικεφαλής της εταιρείας μπισκότων Παπαδοπούλου αποφασίζει να δώσει στους 800 εργαζόμενους της, αυξήσεις μεγαλύτερες από τις προβλεπόμενες!

Την ώρα που οι περισσότερες επιχειρήσεις απολύουν, η Ιωάννα Παπαδοπούλου, επικεφαλής της ομώνυμης εταιρείας μπισκότων αποφασίζει να... περάσει το δικό της θετικό μήνυμα και να δώσει στους εργαζόμενους της, αυξήσεις μεγαλύτερες από αυτές που προβλέπει η επίσημη συμφωνία ΓΣΕΕ-ΣΕΒ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Πρώτου Θέματος», η σιδηρά κυρία της ελληνικής βιομηχανίας τροφίμων, Ιωάννα Παπαδοπούλου μίλησε με τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλο και δήλωσε πως δεν κάνει απολύσεις στο προσωπικό των εργοστασίων της και ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να κάνει τις αυξήσεις των μισθών τους πριν τον Ιούλιο που προβλέπει η επίσημη συμφωνία.


Οι δυο τους είχαν τηλεφωνική επικοινωνία και αφού μίλησαν για αρκετή ώρα για τα προβλήματα της οικονομίας, η Ιωάννα Παπαδοπούλου είπε το εξής: «Δεν μου λες Δημήτρη, η εταιρεία πάει καλά κι εγώ προστατεύω τους 800 εργαζομένους μου. Δεν κάνω απολύσεις, ούτε και μειώσεις μισθών. Αυτό που θέλω να μου πεις είναι όσον αφορά στις αυξήσεις που πρέπει να δώσω για το 2010. Ισχύει το 1,7% αναδρομικά από τον Ιούνιο του 2010», ρώτησε.

Η απάντηση του προέδρου του ΣΕΒ, ήταν δεδομένη. «Μα φυσικά και ισχύει» της απάντησε κι εκείνη έκανε μια δεύτερη ερώτηση που τον αιφνιδίασε. «Όμως μπορώ να δώσω τις αυξήσεις αυτές αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου του 2010 αντί της 1ης Ιουλίου του 2010; δηλαδή να δώσω τις αυξήσεις αυτές και για το 6μηνο Ιανουαρίου - Ιουνίου; Υπάρχει κάτι που με δεσμεύει;», είπε.

Η απάντησή του ήταν η εξής: «Βεβαίως και μπορείς Ιωάννα. Τίποτα δεν σε εμποδίζει. Είναι στη διακριτική σου ευχέρεια...»

Μέσα από αυτήν τη συνομιλία, η Ιωάννα Παπαδοπούλου θέλησε να δώσει το δικό της μήνυμα στον πρόεδρο του ΣΕΒ, ξεκαθαρίζοντας πως παρά την κρίση, υπάρχουν εταιρείες που πηγαίνουν καλά. Κι όταν όλα πάνε καλά, πρέπει να σέβονται τους εργαζόμενούς τους, ανταποδίδοντάς τους κοινωνικό μέρισμα.

Η εταιρεία «Μπισκότα Παπαδοπούλου» είναι από τις μεγαλύτερες του κλάδου. Το 2009 πραγματοποίησε πωλήσεις 117 εκατομμύρια ευρώ, παραμένοντας στα επίπεδα του 2008, ενώ τα κέρδη προ φόρων ανήλθαν σε 14,1 εκατομμύρια.


Πηγή
http://staratalogia.blogspot.com/2011/01/blog-post_3025.html
Διαβάστε περισσότερα...

H ελπίδα για το μέλλον μας είναι η ελληνικότητά μας

Ζούμε την εποχή της απόλυτης παρακμής στη χώρα μας.Όλοι το αισθάνονται κι όλοι το βιώνουν εκτός από μια κλειστή ομάδα που προσπαθεί και συνεχίζει να αλλάξει το DNA της ψυχοσύνθεσης αυτού του λαού.

Εν μέρει το έχουν καταφέρει κι έχουν εκμαυλίσει την ελληνική κοινωνία όμως δεν έχουν καταφέρει να αλλοιώσουν ακόμα το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο αυτού του λαού που είναι η γλώσσα του και ο πολιτισμός του.Κι αν οι φελλοί ακόμα επιπλέουν αυτός ο πλούτος δεν θα χαθεί και θα έρθει η ώρα που θα τους πνίξει.Γιατί αυτός ο λαός άντεξε σε δυσκολότερες καταστάσεις.Δεν απεθνικοποιήθηκε, δεν έχασε τον πλούτο του παρά την πενία του.

Απολαύστε κι ακούστε τον καθαρό ελληνικό λόγο του Οδυσσέα Ελύτη και να αισιοδοξείτε …. όσο διατηρείτε την ελληνικότητά σας.

«…Κάποτε θα ερχόταν η στιγμή για την Ευρώπη να συνειδητοποιήσει τις ρίζες της, αφού δεν μπορεί να υπάρξει σαν αυτόνομη μονάδα, χωρίς κάποιο θεωρητικό υπόβαθρο. Αλλά και για την Ελλάδα η στιγμή, να αποφασίσει αν θα μείνει απομονωμένη στις δικές της αξίες ή θα ενταχτεί σε ένα ευρύτερο σύνολο με οφέλη πρακτικής φύσεως αναμφισβήτητα, αλλά και με τον κίνδυνο να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της.
Απ’ αυτή την άποψη, το ομολογώ, είμαι απομονωτικός. Μια ζωήν ολόκληρη αγωνίστηκα για αυτό που λέμε Ελληνικότητα και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος να βλέπεις και να αισθάνεσαι τα πράγματα. Είτε στην κλίμακα τη μεγάλη, είτε στην ταπεινή. Θέλω να πω, είτε σ’ ένα Παρθενώνα, είτε σ’ ένα λιθάρι. Το παν είναι η ευγένεια, η ποιότητα, σε αντίθεση με το μέγεθος και την ποσότητα που χαρακτηρίζουν τη Δύση.
Γιατί, εκεί βρίσκεται η διαφορά. Οι Ευρωπαίοι, αντλήσανε από τις Ελληνικές αξίες για να φτάσουν στην Αναγέννηση. Αλλά, η Αναγέννηση η δική τους είναι κάτι πολύ διαφορετικό απ’ αυτό που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει εμείς, εάν δεν μας σταματούσε η τουρκοκρατία. Το βλέπουμε αυτό στην ταπεινή κλίμακα, τη μόνη άλλωστε όπου μπορούσαμε ακόμα να εκδηλωνόμαστε. Από την άποψη ότι, μια εσωτερική αυλή νησιώτικου σπιτιού, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ή ένας περίβολος μοναστηριού, είναι, σαν αντίληψη εννοώ, πολύ πιο κοντά στο πνεύμα που έκανε τους Παρθενώνες και τις Θεομήτορες, παρά όλες οι κολόνες κι οι μετώπες των ευρωπαϊκών ανακτόρων. Που σημαίνει ότι, αν συνέχισε κάποιος την αισθαντικότητα την ελληνική και τη διατήρησε, είναι αποκλειστικά ο λαϊκός μας πολιτισμός. Μόνον που και αυτός στις ημέρες μας κινδυνεύει.
Οι αστοί στην πλειοψηφία τους, βέβαια υπήρξαν και εξαιρέσεις, μιμήθηκαν τους ευρωπαίους. Δηλαδή την παραποιημένη αίσθηση της Ελληνικότητας και στη συνέχεια οι ανερχόμενοι από το λαό μιμήθηκαν τους αστούς. Έτσι φτάσαμε σ’ ένα σημείο που αναρωτιέται κανείς σε τι πια μπορεί να ωφελεί η απομόνωση, τι πάει να προστατέψει. Και με κίνδυνο να φανώ αντιφατικός, οδηγούμαι στο άλλο άκρο: Λέω μήπως είναι σωφρονέστερον να μην αντιταχτούμε στο ρου της ιστορίας. Μήπως μια διαφορετική στρατηγική θα μας βοηθούσε να διακριθούμε από έναν άλλο δρόμο.
Ο ελληνισμός, έδειξε ανέκαθεν μια καταπληκτική ικανότητα να αφομοιώνει, να προσαρμόζεται και να δραστηριοποιείται μέσα στα ξένα σύνολα. Έχουμε μια πλειάδα ελλήνων που διακρίθηκαν την εποχή της διασποράς στα μεγάλα κέντρα του εξωτερικού και στην Ευρώπη και στην Ανατολή. Και πότε αυτά; Την εποχή που η Ευρώπη ήταν στην ακμή της και τα κράτη ήταν ισχυρά και σκληρά. Πόσο μάλλον σήμερα, που όπως και να το κάνουμε, είναι γηρασμένα, είναι εξασθενημένα και θα έλεγα ότι έχουμε ανάγκη από το σφρίγος νεοτέρων αιώνων. Αυτό με κάνει λοιπόν, να κατασιγάζω μέσα μου τον αισθηματία Έλληνα που κρύβω και να σκέπτομαι ότι ίσως είναι πιο σωστό, να μη φοβηθούμε τη σύγκριση και την άμιλλα, αλλά να προχωρήσουμε φυσικά πάντοτε με την προοπτική να διακριθούμε στην ποιότητα, που σημαίνει στο πνεύμα. Γι’ αυτό επιμένω πολύ στο θέμα της Παιδείας. Χρειαζόμαστε Παιδεία σοβαρή, βαθιά, όχι αυτή την τεχνική που συχνάζει στις ημέρες μας, γιατί μόνο μ’ αυτή θα μπορέσουμε και να διακριθούμε και να πορευτούμε σ’ ένα καινούργιο δρόμο αλλά και να διατηρήσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας μας…»
[Απόσπασμα από συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη το 1980 στην τηλεοπτική παραγωγή της ΕΡΤ «Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη» των Γιώργου & Ηρώς Σγουράκη].



Πηγή
http://www.greekamericannewsagency.com/main/index.php?option=com_content&view=article&id=10262:h---------&catid=100:2010-04-14-14-58-11
Διαβάστε περισσότερα...