Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Οδηγός χρεοκοπίας - Tα σενάρια σοκ!

Όλα όσα πρέπει να ξέρεις γι αυτό που έρχεται...

Επιμέλεια: Γιώτα Ηλιού, Μιχάλης Πολυδώρου

"Οι ωραίοι έχουν χρέη" και οι ωραίοι ως Ελληνες ακόμη περισσότερα. Πλέον μπήκε στη ζωή των νοικοκυριών και το περίφημο σπρέντ. Λίγοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, πολύ περισσότεροι όμως το νιώθουν ή θα το νιώσουν στην τσέπη τους. Το χρέος μας σε χρυσάφι ξεπερνά σε ύψος τον Πύργο του Αϊφελ, αλλά η ελληνική οικονομία μοιάζει με τον Πύργο της Πίζας. Πέφτει, δεν πέφτει, πέφτει, δεν πέφτει!

"Χρωστάμε και της Μιχαλούς", λέει η παροιμία.

  • Ποια είναι όμως η σύγχρονη Μιχαλού;
  • Πόσα χρωστάμε και που;
  • Ποιοι είναι οι δανειστές μας;
  • Τι δόση πληρώνουμε;
  • Τι σημαίνει χρεοκοπία
  • Ποιές είναι οι επιπτώσεις σε καταθέσεις και αποταμιεύσεις
  • Ποιός χάνει;
  • Ποιός κερδίζει;
Απλές ερωτήσεις, δύσκολες απαντήσεις.

Τί είναι δημόσιο χρέος;

Όταν οι ανάγκες μιας χώρας δεν καλύπτονται από το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) αυτή χώρα καταφεύγει στον δανεισμό. Το ποσό που χρωστάει είναι το δημόσιο χρέος, το οποίο συνήθως εκφράζεται σε ποσοστό του ΑΕΠ.

Χρέος είναι αυτό που χρωστάμε σήμερα συνολικά και προέρχεται από την συσσώρευση των ελλειμμάτων διαχρονικά. Συνήθως το χρέος αυξάνεται πιο γρήγορα από το άθροισμα των ελλειμμάτων, γιατί πολλές φορές τα ελλείμματα δεν περιλαμβάνουν όλες τις δαπάνες. Οι πρόσφατες αναθεωρήσεις, «έστειλαν» το δημόσιο έλλειμμα της χώρας στο 12,7% του ΑΕΠ

Πόσα χρωστάμε ως χώρα; Πόσο χρεωμένος είναι κάθε πολίτης; Ως χώρα χρωστάμε κάτι παραπάνω από την αξία που έχει όλος ο χρυσός των ΗΠΑ. Σε χρυσάφι, χρωστάμε δύο φορές το ύψος του Πύργου του Άιφελ.

Πάρτε μολύβι, χαρτί και ...κομπιουτεράκι:

326 δισ. ευρώ χρέος του Ελληνικού Δημοσίου για το 2010

+ 30 -40 δισ. ευρώ ομόλογα του Δημοσίου, που έχουν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι φορείς του Δημόσιου τομέα (το λεγόμενο ενδοκυβερνητικό χρέος- απαιτείται μάλιστα «επικαιροποίηση» του ποσού αυτού)

+25 δισ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο

+8 δισ. ευρώ χρέη για «δεδουλευμένα» προς κατασκευαστικές εταιρείες, προμηθευτές των νοσοκομείων και άλλους φορείς

+ 1,7 δισ. ομόλογα που θα δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για χρέη προς αυτήν

+1,3 δισ. κόστος αποζημιώσεων εργαζομένων στην Ολυμπιακή

+1,0 δισ. κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων

ΣΥΝΟΛΟ: 390 δισ. ευρώ χρέος, δηλαδή 120.000 ευρώ ανά τετραμελή οικογένεια. Αρα κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά περί τα 30.000 ευρώ!

Στα 390 δις ευρώ πρέπει να προσθέσουμε και 450 δις ευρώ, το αναλογιστικό άνοιγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων Επιπλέον, 280 δισ. ευρώ που αποτελούν τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες. Με λίγα λόγια χρωστάμε ένα σύνολο της τάξης του 1,1τρις. ευρώ!

Σε αυτά δεν περιλαμβάνεται το πακέτο στήριξης των τραπεζών ύψους μέχρι 28 δισ. ευρώ, μέρος του οποίου θεωρείται κάποιας μορφής «επένδυση» στο κεφάλαιο των τραπεζών, ενώ κάποιο άλλο μέρος αποτελείται από εγγυήσεις που θα αναγκασθεί να καλύψει το κράτος.

Τα ελλείμματα αφορούν τη διαφορά εσόδων – εξόδων (στα έξοδα δεν περιλαμβάνονται τα χρεολύσια) κάθε χρόνο. Ενώ κάθε νοικοκύρης προγραμματίζει τις δαπάνες του ανάλογα με τα έσοδα που εύλογα προσδοκά, στο Δημόσιο πρώτα θεσμοθετούμε παροχές και μετά αναζητούμε τους πόρους.

Εάν δηλαδή αθροίσουμε τις υποχρεώσεις του Δημοσίου Χρέους σε όλο το φάσμα της Δημόσιας Οικονομικής Δραστηριότητας, τότε η πραγματική υποχρέωση του Κράτους αντιστοιχεί στο 400% του ΑΕΠ, ποσοστό συγκλονιστικό.

Λογιστικά, τώρα, ο υπολογισμός του Δημοσίου Χρέους, σύμφωνα με τον επίσημο τρόπο καταμέτρησής του, ανέρχεται τώρα στο 133,6% του ΑΕΠ. Να θυμήσουμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη το παρέδωσε στο 107% και η κυβέρνηση Καραμανλή στο 120%. Ωστόσο, αυτή η εικόνα είναι απλώς λογιστική. Το επί της ουσίας σύνολο των υποχρεώσεων του Δημοσίου ανέρχεται στο τετραπλάσιο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος!

Πού χρωστάμε; Ποιοι είναι οι δανειστές μας;

Ο δανεισμός του κράτους γίνεται κυρίως μέσω των εκδόσεων κρατικών ομολόγων και μέσω του ΟΔΔΗΧ, του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Εκδίδονται πενταετή, δεκαετή, ακόμα και 30ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.

Δανειστές μας είναι μεγαλοεπενδυτές που δρουν μέσω επενδυτικών οίκων ανά τον κόσμο, χρηματοοικονομικοί οίκοι και τράπεζες, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ενώ τα ομόλογα κρατών αγοράζονται επίσης και από άλλα κράτη. Πάντως, οι περισσότερες αγορές ομολόγων γίνονται από το χρηματοοικονομικό κέντρο του Λονδίνου στη Μεγάλη Βρετανία, το γνωστό City. Με άλλα λόγια αυτοί οι Οικοι που μας υποβαθμίζουν, αυτοί και μας δανείζουν με το επιτόκιο στα ύψη.

Τί δόση πληρώνει το ελληνικό κράτος για την αποπληρωμή;

Ζούμε με δανεικά. Ακόμα και για να αγοραστεί ένα φωτοτυπικό μηχάνημα από μία δημόσια υπηρεσία, το κράτος πρέπει να δανειστεί.

Από τα 57 δισ. ευρώ φόρους που «θέλει» να εισπράξει το Δημόσιο – θεωρητικά –το 2010, τα 40 δισ. ευρώ και πλέον, θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων. Τα υπόλοιπα, δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς και τις συντάξεις.

Το ποσό που καταβάλλεται κάθε χρόνο για την αποπληρωμή των «δανεικών», είναι μεγαλύτερο από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από όσες δαπάνες αναλογούν σε σημαντικά υπουργεία, όπως το Άμυνας, της Ανάπτυξης κ.λπ.

Η απότομη αύξηση του κινδύνου που συνοδεύει τον ελληνικό δανεισμό, δηλαδή της διαφοράς αποδόσεων 10ετών ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων, το spread, διαφοροποιεί κάθε φορά το ποσό που πρέπει να αποπληρώσουμε για τον δανεισμό μας. Για παράδειγμα, η αύξηση του spread κατά 0,10%, μπορεί να απαιτήσει επιπλέον 10 δισ. ευρώ ετησίως.

Θυμίζουμε ότι μέχρι πρόσφατα οι ελληνικές τράπεζες κερδοσκοπούσαν (carry trade) αγοράζοντας τους ομολογιακούς τίτλους που εξέδιδε το ελληνικό κράτος με 4,5% και καταθέτοντάς τους ακολούθως ως ενέχυρο δανείζονταν με 1% από την ΕΚΤ, ώστε να συνεχίσουν τις επενδύσεις αυτές καρπούμενες τη διαφορά. Όμως, οι αγορές μακροχρόνιων τίτλων αποτελούν μεσομακροχρόνια επένδυση, ενώ ο δανεισμός των ίδιων των τραπεζών είναι βραχυχρόνιος. Τώρα, λοιπόν, που πρέπει να αποπληρώσουν την ΕΚΤ, οι εγχώριες τράπεζες χάνουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα. Κάμψη της ζήτησης ισοδυναμεί με αύξηση του κόστους διάθεσής τους (επιτόκιο) στη διεθνή αγορά.

Είναι δυνατόν να μηδενίσουμε το δημόσιο χρέος;


Όχι. Η αύξηση του κόστους του ελληνικού κρατικού δανεισμού, θεωρείται βέβαιη και θα έχει ανοδική συνέχεια γιατί η ελληνική οικονομία παραμένει στην ύφεση και έχει πέσει στην παγίδα του χρέους.

Δηλαδή, δανείζεται για να εξυπηρετήσει τα χρέη της τα οποία έχουν αποκτήσει αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική, αφού δεν παράγονται πρωτογενή πλεονάσματα.

Ο μόνος δρόμος, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, είναι αυτός των ριζικών διαρθρωτικών αλλαγών. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που χρειάζεται πρώτα και πάνω από όλα είναι να περιοριστούν οι σπατάλες του δημοσίου και να αναδιαρθρωθούν οι περιβόητοι και διαβόητοι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους.

Εάν η «λυπητερή» που αναπόφευκτα θα πληρώσει το ελληνικό κράτος δεν επιμερισθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ώστε να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας, τότε η χώρα θα κινδυνεύει να βυθιστεί σε παρατεταμένη κρίση.

Υπάρχει χώρα που δεν χρωστά; Ποια χρωστά τα λιγότερα;


Τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην ΕΕ εμφάνισαν η Ιρλανδία (7,1% του ΑΕΠ), η Μεγάλη Βρετανία (5,5%), η Ρουμανία (5,4%), η Ελλάδα (5%), η Μάλτα (4,7%), η Λετονία (4%) και η Πολωνία (3,9%).

Πλεονάσματα παρουσίασαν το 2008 η Φινλανδία με 4,2%, η Δανία με 3,6%, το Λουξεμβούργο με 2,6%, η Σουηδία με 2,5%, η Βουλγαρία με 1,5%, η Ολλανδία με 1% και η Κύπρος με 0,9%.

Τι σημαίνει χρεοκοπία;


Χρεοκοπία σημαίνει παύση πληρωμών των υποχρεώσεων. Μια χώρα πληρώνει κεφάλαιο και τόκους από τα δάνεια που έχει πάρει έχοντας δυο βασικές πηγές: Τους φόρους και τον νέο δανεισμό.

Συνήθως όταν κάποιος δηλώνει παύση πληρωμών, παρεμβαίνει το ΔΝΤ και γίνεται κάποια ρύθμιση. Υποχρεούται να καταβάλει ένα μέρος για να μπορεί να μετέχει των διεθνών συναλλαγών. Αυτό όμως έχει και τις συνέπειές του, διότι το ΔΝΤ επιβάλλει τους όρους του και στην ουσία είναι αυτό που ασκεί την οικονομική πολιτική.

Ποιοι χάνουν:

α) Οι πρώτοι που χάνουν από μια χρεοκοπία πάντα είναι οι δανειστές.

β) Μετά χάνει αυτός που χρεοκοπεί. Κατʼ αρχήν δεν είναι αξιόχρεος και δεν τον δανείζει κανένας. Μόνο τοκογλύφοι και αυτοί με υψηλά επιτόκια και σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.

Ομόλογα του ελληνικού κράτους έχουν: ξένοι ιδιώτες και θεσμικοί και Έλληνες ιδιώτες και θεσμικοί. Όλοι αυτοί χάνουν. Μεγάλες ποσότητες ομολόγων του ελληνικού κράτους έχουν οι ελληνικές τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα γράψουν μεγάλες ζημιές σε μια περίοδο που χάνουν και από αλλού. Αυτό ενδεχομένως θα δημιουργήσει πανικό στους αποταμιευτές που θα τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Εικόνες κατάρρευσης.

Αυτός είναι και ο λόγος που σε κρίσιμες περιόδους οι αρχές κλείνουν τις τράπεζες για όσο χρειαστεί. Χωρίς τραπεζική ρευστότητα όμως η οικονομική δραστηριότητα της χώρας μειώνεται δραματικά. Άρα, μειώνονται τα έσοδα από φόρους. Χωρίς χρήματα από δάνεια ή από φόρους το κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές λειτουργίες.

Κινδυνεύουν καταθέσεις & μετοχές


Τυπικά οι ιδιωτικές καταθέσεις είναι διασφαλισμένες. Ουσιαστικά όμως σε μια κρίση πανικού αν πάμε αύριο όλοι να ζητήσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες αυτές δεν υπάρχουν.

Η αξία των μετοχών σε ένα τέτοιο περιβάλλον πέφτει δραματικά. Κάποιες εταιρείες βάζουν λουκέτο. Το πρόσφατο παράδειγμα στη χρεοκοπία της Αργεντινής είναι χαρακτηριστικό. Το κόστος για την ευρωζώνη θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το να τείνουν χείρα βοηθείας. Χείρα βοηθείας βέβαια θα σημάνει και επίτροπο δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Σύμφωνα με το Foreign Policy (τεύχος Ιαν/Φεβ 2009) οι 5 χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να ακολουθήσουν την Ισλανδία στο δρόμο της χρεοκοπίας είναι κατά σειρά: Μεγ. Βρετανία, Λετονία, Ελλαδα, Ουκρανία, Νικαράγουα.

Το κοινό σημείο των 5 χωρών της παραπάνω λίστας είναι το τεράστιο χρέος. Το κρίσιμο και για τις πέντε χώρες είναι να μπορέσουν να συνεχίσουν να δανείζονται, κάτι εξαιρετικά δύσκολο γιατί οι πάντες «είναι στη γύρα» για να βρουν δανεικά, ακόμα και χώρες που δεν έχουν άμεσο και πιεστικό πρόβλημα (με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ). Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτοί που υποτίθεται ότι αγοράζουν τα ομόλογα (άρα δίνουν τα “δανεικά”) είναι κυρίως τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που δεν είναι βέβαιο ότι δεν είναι οι ίδιοι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας! Φαύλος κύκλος.

Η διαφορά της Ελλάδας από τις άλλες 4 χώρες της λίστας είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα. Το Euro είναι αλήθεια μας έχει γλιτώσει από χειρότερες καταστάσεις μέχρι στιγμής, αλλά αν η κρίση συνεχιστεί, οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Οι υπόλοιπες 4 χώρες έχουν τη διέξοδο να τυπώσουν επιπλέον χρήμα και να προσποιηθούν ότι πληρώνουν προσωρινά κάποιες από τις υποχρεώσεις τους (και να μειώσουν με μια υποτίμηση το χρέος τους), με αντίτιμο όμως -μεσοπρόθεσμα- την κατάρρευση του νομίσματος τους και την εκτόξευση του πληθωρισμού.

Χρωστάμε και της Μιχαλούς


Συμπέρασμα, «χρωστάμε και της Μιχαλούς». Μια εκδοχή για την προέλευση της φράσης αναφέρει ότι στα χρόνια του Όθωνα βρισκόταν σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου η ταβέρνα της Μιχαλούς. Η Μιχαλού ήταν παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια. Είχε περιορισμένη πελατεία, στην οποία έκανε πίστωση για ένα ορισμένο διάστημα, όμως αλίμονο σε όποιον δεν ήταν συνεπής. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού ξεφτέλιζε κυριολεκτικά τους άτυχους οφειλέτες της.

Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος αδυνατώντας να βρει χρήματα για να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και αν κανείς ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει αυτός ο άνθρωπος, του απαντούσαν «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς». Μπορεί η εκδοχή αυτή να είναι κατασκευασμένη, να μην ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, το βέβαιο είναι όμως ότι στη σύγχρονη Ελλάδα "παραμιλάμε" από τα χρέη!

Πηγή
http://kostasxan.blogspot.com/2010/11/t_21.html
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Στην ιστορική Καρύταινα

Μια πέτρινη πολιτεία, διατηρητέος οικισμός, με πρώτο το σπίτι του Κολοκοτρώνη

Του Ντινου Κιουση

Η Καρύταινα απέχει 54 χλμ. από την Τρίπολη, 20 χλμ. από τη Μεγαλόπολη και 17 από τη Στεμνίτσα. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω σε λόφο, περίπου στα 550 μέτρα. Περπατώντας στον οικισμό θα δείτε υπέροχα πέτρινα σπίτια, πολλά από τα οποία είναι του 19ου αιώνα, ενώ στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το φράγκικο κάστρο της, ένα από τα πιο γνωστά φρούρια της Πελοποννήσου από την περίοδο της Φραγκοκρατίας, της Τουρκοκρατίας και της Επανάστασης του 1821. Είναι χτισμένο πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης Βρένθης και μιας βυζαντινής εκκλησίας.

Η ιστορία της

Αν ανατρέξουμε στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του 1931, θα μάθουμε για την Καρύταινα ότι πρόκειται για... «μικρά κώμη της επαρχίας Γορτυνίας του Νομού Αρκαδίας, αποτελούσα ιδίαν κοινότητα. Κείται βορειοδυτικώς του όρους Διαφόρτι, παρά την δεξιάν όχθην του Αλφειού, επί υψομέτρου 583, συνδέεται δε δι' αμαξιτής οδού μετά της προς Β. Δημητσάνης και μετά της προς Ν. Μεγαλουπόλεως. Εχει ειρηνοδικείον, υποθηκοφυλακείον, αστυνομικόν σταθμόν, ΤΤΤ γραφείον, ημιγυμνάσιον και δημοτικόν σχολείον. Κάτοικοι (1928) 925.

Η Καρύταινα, προφανώς προϋπάρχουσα της φραγκικής κατακτήσεως, ωχυρώθη από τον Ούγωνα Βρυγέρην, τον λαβόντα την βαρωνίαν αυτής μετά 22 τιμαρίων, διά να προστατευθή η περιοχή από τους Σλαύους των Σκορτών ή μάλλον από τους Γορτυνίους, οίτινες έσωζον εισέτι το όνομα τούτο εκ της πάλαι ποτέ σλαυικής επιδρομής, αφ ης ετήρησαν μόνον την προφοράν και το πυρρότριχον. Το φρούριον της Καρυταίνης υπήρξεν εκ των οχυρωτάτων της Φραγκοκρατίας, διετηρήθη δ' ανέπαφον επί αιώνας».

Το 1320 κατέλαβαν με δωροδοκία το κάστρο και την πόλη οι Παλαιολόγοι, ενώ από τα μέσα του 15ου αιώνα, το 1461 συγκεκριμένα, περιήλθε στα χέρια των Τούρκων. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Καρύταινα αναδείχθηκε σε σημαντικό εμπορικό κέντρο καπνού, μεταξωτών και κρασιού, καθώς και διοικητικό. Κατά την Επανάσταση του '21 διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκεύασε το κάστρο και το οχύρωσε το 1826 για να προστατευτούν τα γυναικόπαιδα της γύρω περιοχής από τις ορδές του Ιμπραήμ. Εδώ έχτισε και το σπίτι του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Οποιος θυμάται τα παλιά πεντοχίλιαρα, είχαν πάνω μια άποψη της Καρύταινας και τη μορφή του Γέρου του Μοριά, ενώ οι ντόπιοι με περηφάνια θα σας πουν: «Να, το σπίτι του Κολοκοτρώνη».

Ευρήματα ελεφάντων

Εκανα μια πολύ σύντομη επίσκεψη στην πόλη και το κάστρο, αλλά πραγματικά μαγεύτηκα. Δύο ξενώνες και τρεις καφετέριες είδα όλες κι όλες, αλλά δεν έφυγα παραπονεμένος. Τη βρήκα έναν ιδανικό προορισμό για Σαββατοκύριακο.

Αναζητώντας στο Διαδίκτυο περισσότερες πληροφορίες, έμαθα ότι το λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης, που απλώνεται μπροστά στην Καρύταινα, ήταν στην προϊστορική εποχή λίμνη με 22 χιλιόμετρα μήκος και 10 πλάτος. Κατά την Πλειστόκαινο (1000000-50000 π.Χ.), έζησαν εκεί διάφορα ζώα: ελέφαντες, ρινόκεροι, ιπποπόταμοι, βίσωνες, ύαινες, ελάφια κ.λπ. Πριν από 100.000 χρόνια, συνεπεία γεωλογικών μεταβολών, τα νερά τούτης της λίμνης έφυγαν από τα στενά της Καρύταινας προς τη θάλασσα κι ότι κατά καιρούς ξεθάφτηκαν χαυλιόδοντες ελέφαντα μήκους τριών μέτρων.

Στην Καρύταινα ενώνεται ο Λούσιος (ο ποταμός όπου λούστηκε ο Δίας) με τον Αλφειό και μπορείτε να επιδοθείτε στο ράφτινγκ.

Αξιοθέατα

...η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου κάτω από την πλατεία. Είναι του 13ου αιώνα με εξαίρετες και σπάνιες βυζαντινές αγιογραφίες καθώς και η Εκκλησία της Παναγιάς στο κάστρο (11ος-12ος αιώνας) που λέγεται και εκκλησιά του Κολοκοτρώνη επειδή εκεί πήγαινε για να εκκλησιαστεί.

...το κάστρο βέβαια σήμερα είναι μισογκρεμισμένο. Θα ανακαλύψετε όμως πως η θέα που διαθέτει είναι εξαιρετική.

...ο Ναός της Ευαγγελιστρίας απέναντι από το κάστρο και το κωδωνοστάσι της.

...ακριβώς κάτω από την Καρύταινα βρίσκεται ο Αλφειός και το σημείο της ένωσής του με τον Λούσιο. Πάνω στον Αλφειό, εκτός από τη νέα και μοντέρνα γέφυρά του, βρίσκεται κι ένα παλιό γεφύρι από τη Φραγκοκρατία που αξίζει να το δείτε. Υπάρχει κι ένα ενσωματωμένο εκκλησάκι στο γεφύρι, ο Ναός της Γεννεσίου Θεοτόκου!

Πώς θα πάτε:

Ο καλύτερος δρόμος είναι μέσω της εθνικής Κορίνθου-Τριπόλεως. Στον κόμβο της Νεστάνης στρίβετε δεξιά για Βυτίνα-Στεμνίτσα-Ελληνικά-Καρύταινα.

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_18/10/2010_360231
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : ΑΓΡΑΦΑ

Ζωή για μικρούς και μεγάλους ήρωες

ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΛΑΤΣΙΟΥ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΕΞΑΡΧΟΠΟΥΛΟΣ

Αφήνουμε την άσφαλτο και ξεκινάμε ένα ταξίδι γεμάτο χωματόδρομους και μυρωδιές από μια ανόθευτη Ελλάδα. Παντοπωλεία παλαιάς κοπής, σπιτική φιλοξενία χωρίς ανταλλάγματα, παρθένα ορεινά τοπία με μύθους από ξωτικά και ιστορίες από ήρωες μιας δύσκολης καθημερινότητας.


«Βενζινάδικα τέλος. Βουλκανιζατέρ τέλος. Οδήγηση με προσοχή και όλα θα πάνε καλά», μου ξεκαθαρίζει ο νεαρός Στέλιος Αυγέρης, τον οποίο συναντάω στο καφενείο του μπαρμπα-Λάμπρου Κοντογούνη στη Βαρβαριάδα. «Τι νόμιζες; Ενας δαίδαλος από χωματόδρομους, που καταλήγει σε χωριουδάκια και αστραποκαμένες κορυφές, είναι τα Αγραφα. Το χειμώνα ούτε τανκ δεν περνάει από τα ψηλά». Ο ίδιος άφησε την Αθήνα όπου δούλευε για επτά χρόνια και αποφάσισε να επιστρέψει στο χωριό του για να κερδίσει τα προς το ζην «στον ηρωικό Μάραθο, την πατρίδα του Κατσαντώνη», όπως λέει. Μια-δυο κουβέντες ήταν αρκετές για να λάβω μια ευγενική πρόσκληση για φαγητό στο πατρικό του.

Ο Κατσαντώνης και τα παλικάρια του

Από τη Βαρβαριάδα ξεκινάει η στενή κοιλάδα του Αγραφιώτη. Η φύση σε κατακλύζει. Ελατόφυτες πλαγιές, βαθιές χαράδρες, ψηλές κορυφές. Στη διασταύρωση για Μοναστηράκι συναντάω το Χάνι του Διαβάτη του Σπύρου Γαντζούδη. Διάσημος, μαθαίνω στη συνέχεια, αφού έχει ξεπεράσει όλους σε αριθμό παιδιών! Εχει δέκα και άλλα τόσα εγγόνια και το καφενείο είναι γεμάτο ζωή. Τον βρίσκω να δένει σε ματσάκι τα βότανα που μόλις μάζεψε. «Ρίγανη, μέντα, φασκόμηλο, τσάι βουνού, τα μαζεύουν άπαντες για το σπιτικό τους. Εσύ, αν θες να πάρεις κάτι, και ρώτα αν θες και γιατρό που ξέρει, πάρε βαλσαμόχορτο», με συμβουλεύει. «Και προς Θεού, όχι ζάχαρη μέσα», μου φωνάζει καθώς με αποχαιρετάει με μια τσάντα γεμάτη φρεσκοκομμένα βοτάνια και το κολατσιό μου (για να το πληρώσω, ούτε συζήτηση).

Στην πλατεία στο Μοναστηράκι, μια προτομή του Κατσαντώνη αγναντεύει το τοπίο. Δεν είναι συνηθισμένη προτομή. Φαίνεται ότι ο καλλιτέχνης την έφτιαξε με αγάπη προς τον ήρωα και όχι με την πρόθεση να αποτυπώσει τα λεβέντικα χαρακτηριστικά του. «Σου αρέσει;» με ρωτάει ξαφνικά ένας ευθυτενής μυστακοφόρος κύ-ριος. «Ευτυχώς σε βρήκα εγώ», γελάει, «γιατί, αν με έψαχνες εσύ, τι πιθανότητες θα είχες να με βρεις, όταν το 70% του χωριού είμαστε Μπακογιάννηδες;» Ο κύριος Λευτέρης, αυτοδίδακτος μαρμαροτεχνίτης, «πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης», όπως λέει ο ίδιος, για να εξασφαλίσει τα προς το ζην στην οικογένειά του επιστρέφει στη γενέτειρά του τα καλοκαίρια. «Στην περιοχή έδρασε ο Κατσαντώνης. Εδώ ήταν η σπηλιά του και εδώ τον έπιασαν οι Τούρκοι», μου λέει. «Τον κυνηγούσαν 100 Τούρκοι για να τον σφάξουν και εκείνος πηδούσε εκεί όπου ενώνονται ο Αγραφιώτης, ο Μέγδοβας και ο Αχελώος, απέναντι. Το μεγαλύτερο παλικάρι όλων των εποχών!» Πριν φύγω, ο κύριος Λευτέρης μού εξομολογείται ότι δίπλα από τον Κατσαντώνη θέλει να βάλει και άλλο ένα έργο. Αφιερωμένο αυτήν τη φορά στους ανώνυμους ήρωες των Αγράφων.

Στον Μάραθο, αντιθέτως, η προτομή του Κατσαντώνη έχει άκρως ηρωικά χαρακτηριστικά. Ισως να παίζει ρόλο το εντυπωσιακό σημείο όπου είναι τοποθετημένη: στην πλατεία με την εκκλησία των Αγίων Ταξιαρχών, να κοιτάζει από την κορυφή τον γκρεμό που κατακρημνίζεται μέσα στο Μυρισιώτικο ρέμα. Ισως να είναι και η φοβερά υποβλητική διαδρομή για να φτάσεις μέχρι τον Μάραθο: οδήγηση σύρριζα στις κάθετες πλαγιές, μια πραγματική πτήση γύρω από τις ψηλές κορυφές των Αγράφων. Το χωριό σίγουρα κερδίζει στο διαγωνισμό της ομορφότερης θέας αλλά και της φιλοξενίας. Κάτω από την κληματαριά τρώμε σπιτικό φαγητό με τον Στέλιο Αυγέρη. Δυστυχώς, οι κάτοικοι που ασχολούνταν με την υλοτομία και την κτηνοτροφία έχουν λιγοστέψει και οι νέοι άνθρωποι, σαν τον Στέλιο, σπανίζουν.

Οι φωνές των Αγράφων

Το πρωινό με βρίσκει να αγναντεύω το χωριό Αγραφα πίνοντας καφέ στο μπαλκόνι της κυρα-Νίκης. Δεν χρειάζεται επίθετο, σε όλα τα Αγραφα τη γνωρίζουν εξ όψεως, αλλά και από τη φωνή της. «Είχα εδώ το τηλεφωνικό κέντρο και στα υπόλοιπα χωριά είχε βύσματα. Το κακό ήταν όταν το σήκωναν άλλοι από αυτούς που έπρεπε. Αλλοι το σήκωναν επίτηδες για να ακούνε τα κουτσομπολιά, εγώ πάλι, ήθελα δεν ήθελα, τα ήξερα όλα τα μυστικά. Μετά, το 1982 που ήρθε το ρεύμα, μπήκαν τηλέφωνα στα σπίτια», θυμάται η κυρα-Νίκη.

Σήμερα νιώθει τυχερή που συζητάμε στη θαλπωρή του φροντισμένου χώρου που έχει φτιάξει με τον σύζυγό της: ξενώνας και εστιατόριο. «Το 1975 πήραμε ένα κτίριο στην πλατεία, δήθεν για μαγαζί. Χωρίς ρεύμα, προσφέραμε μόνο λουκούμι και τσίπουρο, μαγείρευα και κανένα φαγητό στη γάστρα. Μετά, που πήραμε το τηλεφωνικό κέντρο, φιλοξενούσαμε σπίτι τους τεχνικούς των τηλεφώνων, που χαλούσαν συχνά, κέρδιζα και από εκεί ένα χαρτζιλίκι. Και τα βράδια ύφαινα. Το πρωί, βλέπεις, είχα να φροντίσω ζωντανά, γέρους, παιδιά. Δούλεψα είκοσι φορές πάνω από τα κουράγια μου. Σήμερα δεν υπάρχουν αυτά. Ολοι ξεκουράζονται, όλα είναι άφθονα».

Η άλλη διάσημη φωνή των Αγράφων βρίσκεται στα Επινιανά. Γεμάτο ζωή το χωριό από τους μηχανόβιους και τους ορειβάτες, που ετοιμάζονται για τις πρωινές τους εξορμήσεις και απολαμβάνουν ένα γερό πρωινό στην ταβέρνα-ξενώνα του Κώστα Γαντζούδη. «Ο Κατσαντώνης πήδησε τρία ποτάμια και σώθηκε, εγώ που έπεσα μονάχα από 6 μέτρα, γιατί να μη σωθώ;» αστειεύεται ο κύριος Κώστας για το σπασμένο του χέρι και τα υπόλοιπα εμφανή αποτελέσματα της πτώσης του από την οικοδομή όπου δούλευε.

Πάντως η επιστροφή στη γενέτειρά του, τα Επινιανά, εν έτει 1984, χωρίς ρεύμα και δρόμο, με γυναίκα και δύο παιδιά, ενός και πέντε ετών, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. «Πέντε χρόνια μείναμε έτσι. Σταματούσε ο δρόμος στη Βαρβαριάδα και από εκεί περπάτημα. Είχα όμως ραδιοφωνικό σταθμό με γεννήτρια», μου λέει υπερήφανος. «Ελεγα τα νέα: σήμερα ήρθε ο γεωπόνος, πέθανε ο τάδε, διάφορα κοινωνικά και έβαζα δημοτικά τραγούδια. Αν πήγαινες στο Δίστομο, στις καφετέριες άκουγαν μόνο εμένα. Ακόμα παίζω, μόνο που δεν μιλάω πια». Η σύζυγός του, η κυρία Μαρία, ούτε να ακούσει δεν ήθελε στην αρχή για το χωριό. Μετά όμως άλλαξε γνώμη. «Τα παιδιά δεν αρρώστησαν ποτέ. Ισως το οξυγόνο, ίσως να βοηθάει ο Θεός. Μέχρι και το δημοτικό σχολείο ανοίξαμε».

Ολο και ψηλότερα

Τα Αγραφα ήταν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένα με την κτηνοτροφία. Και αν τα άλλοτε τσελιγκάτα με τα 6.000 γιδοπρόβατα σήμερα δεν υπάρχουν πια, στα οροπέδια της Νιάλας ακόμα παρασκευάζεται η καλύτερη φέτα στην Ελλάδα. Ανηφορίζοντας τον φιδωτό δρόμο προς τα γυμνά βουνά, η θέα στο χωριό των Αγράφων είναι πανοραμική. Η κυρία Αθηνά, που τη συναντάω στο δρόμο να πηγαίνει στα «μανάρια» της, είναι αφοπλιστική. «Τι κάνεις εσύ εδώ; Εδώ κοπέλες δεν έρχονται», μου λέει. «Οχι για βόλτα, καλέ, να παντρευτούν δεν έρχονται. Αυτές θέλουν διασκέδαση και αυτοκίνητα. Τον μικρό ακόμα ανύπαντρο τον έχω», παραπονιέται εκ μέρους όλων των μανάδων που έχουν γιους στην περιοχή.

Λίγοι είναι οι νέοι άνθρωποι εδώ πάνω, κάποιοι δουλεύουν στο δήμο, κάποιοι λίγοι είναι κτηνοτρόφοι. Μεταξύ αυτών και ο Νίκος Τσιγαρίδας, ο οποίος έρχεται μαζί με τον πατέρα του από τα πεδινά στα Καμάρια όταν ανοίγει ο καιρός. Διάσημος οικισμός Σαρακατσαναίων τσελιγκάδων κάποτε. Σήμερα, όλοι σπούδασαν και έρχονται μόνο για διακοπές. «Τίποτα δεν θα μείνει», μου λέει απογοητευμένος ο Νίκος, «μόνο ό,τι επιδοτείται. Και από την άλλη, όταν έχεις ''κλιματολογηθεί'' βουνίσιος, δύσκολα αλλάζεις». Δεν έχει άδικο. Λίγο πιο κάτω, στο Τσαλαπάτ (Αγιος Νικόλαος), η κυρία Πηνελόπη έχει βοσκό για τα ζωντανά της, αλλά τα βουνά δεν τα αφήνει. Επιμένει να έρχεται εδώ πάνω με τα ζώα της από το Αγρίνιο κάθε καλοκαίρι και να ζει με παιδιά και εγγόνια χωρίς τις ευκολίες του ρεύματος και του νερού.

Σε μαγνητίζει το βουνό εδώ ψηλά, είτε είσαι βουνίσιος είτε όχι. Η ομίχλη φτιάχνει τα δικά της τοπία. Ταξιδεύει με τόση ταχύτητα, που νομίζεις πως ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα σήμερα. Και από την άλλη, οι δυσπρόσιτες κορυφές των Αγράφων, το Μπορλέρο, το Φλυτζάνι, οι Πέντε Πύργοι, στέκονται με σιγουριά. Εχεις ανάγκη από ήρωες εδώ πάνω. Να σου δώσουν κουράγιο να συνεχίσεις. Τουλάχιστον να ελπίζεις. Μπροστά μου, σαν να βλέπω ζωντανές τις δύο προτομές του Κατσαντώνη: το ηρωικό του πρόσωπο στον Μάραθο και την οικεία του μορφή στο Μοναστηράκι. Αναρωτιέμαι, την επόμενη φορά που θα έρθω, πώς θα μοιάζει ο σκαλισμένος ανώνυμος ήρωας του Λευτέρη Μπακογιάννη. Γιατί, όπως λέει και ο ίδιος: «Και ποιος δεν είναι ήρωας εδώ...».

Memo

ΜΕΤΑΒΑΣΗ

Το χωριό Αγραφα απέχει από την Αθήνα 378 χλμ. και θα φτάσετε με το αυτοκίνητό σας σε περίπου 6,5 ώρες μέσω Καρπενησίου - Κρέντη - Βαρβαριάδας.


ΑΓΟΡΕΣ

Βότανα και τυρί φέτα μπορείτε να προμηθευτείτε από παντοπωλεία και ταβέρνες. Οι ποσότητες είναι ελάχιστες, απόδειξη ότι τα προϊόντα είναι ντόπια.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Ελληνομουσείο Αγράφων (ή Σχολή Βραγγιανών): Ιδρύθηκε το 1661 στα Βραγγιανά από τον λόγιο Ευγένιο Γιαννούλη (δίδαξε επίσης ο μαθητής του Αναστάσιος Γόρδιος) και καταστράφηκε μαζί με την πολύτιμη βιβλιοθήκη της, 4.000 τόμων, στα Ορλωφικά. Σήμερα θα δείτε τις προτομές των δύο διδασκάλων του γένους και τα απομεινάρια της σχολής σε ένα καταπράσινο περιβάλλον γύρω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής με τις εξαιρετικές τοιχογραφίες.
Τρύπα του Αγραφιώτη: Ξεκινάει ανάμεσα στα χωριά Αγραφα και Επινιανά (υπάρχει ταμπέλα) και απαιτεί μόνο 30 λεπτά περπάτημα (με πέρασμα μέσα από το ποτάμι). Το τοπίο είναι μαγευτικό, με καταρράκτες όχι από ορμητικά νερά, αλλά από αμέτρητες σταγόνες.

ΧΡΗΣΙΜΑ

Δήμος Αγράφων: 22373-50.901-4
Αγροτικό Ιατρείο Αγράφων: 22370-93.233
Αστυνομία Κερασοχωρίου: 22370-31.216
Βενζινάδικα υπάρχουν στον Κρέντη και στην Παλαιοκατούνα (λίγα μέτρα μετά τη γέφυρα Κρυονερίου), που διαθέτει και βουλκανιζατέρ (Τ/22370-95.940).

Πηγή
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ecom1_1_01/11/2010_362233
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Ρεσβερατρόλη

Τι είναι η ρεσβερατρόλη;

Η ρεζβερατρόλη βρίσκεται κυρίως σε υψηλές συγκεντρώσεις στη φλούδα των σταφυλιών και ιδιαίτερα των κόκκινων σταφυλιών, στα φύλλα ευκαλύπτου και ελάτου, στους ξηρούς καρπούς, στα μούρα και σε μικρότερες ποσότητες έχει βρεθεί σε 70 ακόμη φυτικά προϊόντα. Η περιεκτικότητα των φρέσκων στη φλούδα των κόκκινων σταφυλιών σε ρεσβερατρόλη είναι 50-100 μg/g, ενώ στο κόκκινο κρασί μπορεί να βρεθεί σε συγκεντρώσεις 1,5-3 mg/L. Η ρεσβερατρόλη, όπως και άλλες φυτο-αντιοξειδωτικές ουσίες, αποτελεί φυσικό συστατικό των φυτών με αντιβιοτική δράση για την προστασία από μύκητες και οξειδωτικές βλάβες. Το λευκό κρασί περιέχει ρεσβερατρόλη, αλλά σε μικρότερες ποσότητες, γιατί η ζύμωση του κρασιού διεξάγεται μετά την απομάκρυνση της φλούδας των σταφυλιών.

Η ρεσβερατρόλη, όπως και άλλες πολυφαινόλες (φλαβόνες, ισοφλαβόνες, κ.λπ.), προστατεύει τα φυτά από εξωτερικούς εχθρούς (έντομα, μύκητες), επιβλαβείς οξειδώσεις και χαμηλές θερμοκρασίες (γι αυτό και βρίσκεται σε υψηλότερες συγκεντρώσεις σε σταφύλια ψυχρών περιοχών). Με την αντιοξειδωτική της δράση προστατεύει το φυτό από οξυγονούχες ελεύθερες ρίζες, οξειδωτικές ενώσεις που μέσω του μεταβολισμού προκαλούν οξειδωτικές βλάβες σε κρίσιμα βιομόρια, όπως συμβαίνει με όλους τους αερόβιους οργανισμούς που αναπτύσσονται σε περιβάλλον οξυγόνου, δηλαδή σε ατμόσφαιρα με υψηλή οξειδωτική δράση.

Οι βιταμίνες (βιταμίνη C, βιταμίνη Ε, κ.λπ.) και μικρού μοριακού βάρους ενώσεις (όπως η ρεσβερατρόλη και γενικά οι πολυφαινόλες), ιδιαίτερα σε φυτά, συμμετέχουν ενεργά στην αντιοξειδωτική άμυνά τους και στην πρόληψη εξωγενών βλαβών λόγω συνθηκών (π.χ. χαμηλές θερμοκρασίες, έντομα, μύκητες, έκθεση σε τοξικές ουσίες, κ.λπ.). Με τον τρόπο αυτό προστατεύουν τα βασικά βιομόρια τους, όπως πρωτεΐνες, σάκχαρα, λιπίδια μεμβρανών των κυττάρων και το DNA των κυττάρων από πιθανές οξειδωτικές βλάβες.

Παραδοσιακή ιατρική και ρεσβερατρόλη

Σκευάσματα που περιείχαν ρεσβερατρόλη παρασκευαζόντουσαν από τις ρίζες του φυτού Polygonum cuspidatum στην Κίνα και Ιαπωνία και αποτελούσαν παραδοσιακό φάρμακο της Ανατολική (Κινέζικης) ιατρικής (Kojohkon) για ασθένειες των αρτηριών, της καρδιάς και του ήπατος. Επίσης, τα τσάμπουρα (αφού παραληφθεί ο μούστος) των σταφυλιών και το κόκκινο κρασί χρησιμοποιούνταν και ως "φάρμακα" για καρδιαγγειακές ασθένειες εδώ και πολλούς αιώνες.

Η "κλασική" ή παραδοσιακή ιατρική έχει ανακαλύψει μεγάλο αριθμό φυτών και φυτικών εκχυλισμάτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φάρμακα. Η σύγχρονη συνθετική Χημεία έχει ασχοληθεί επί μακρόν με τις θεραπευτικές ιδιότητες πολλών παλαιών και παραδοσιακών φαρμάκων, αλλά με σκοπό να ταυτοποιήσει το δραστικό συστατικό, να μελετήσει τη φαρμακολογική δράση του, τις πιθανές τοξικές του ιδιότητες και σε πολλές περιπτώσεις να το συνθέσει σε καθαρή μορφή για φαρμακευτικά σκευάσματα. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί η ανθρώπινη ινσουλίνη, η οποία όταν άρχισε να παράγεται με βιοτεχνολογικές μεθόδους, το κόστος της μειώθηκε δραστικά. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της συμβολής της επιστήμης στην υπηρεσία του ανθρώπου.

Κόκκινο κρασί και επιπτώσεις στην υγεία, επιδημιολογικές έρευνες: Το "Γαλλικό παράδοξο"

Αρχική ένδειξη της ευεργετικής δράση της ρεσβερατρόλης ήταν η παρατήρηση ότι άνθρωποι που κατανάλωναν κόκκινο κρασί είχαν μειωμένη συχνότητα καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η μείωση του κινδύνου οφείλονταν βασικά στην αλκοόλη, η οποία σε μικρές ποσότητες δρα ως αιμοστατικός παράγοντας, εμποδίζει την οξείδωση των λιποπρωτεϊνών και αυξάνει την κυκλοφορία της υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνών (High Density Lipoproteins, HDL), ωστόσο οι πολυφαινόλες του λευκού και κόκκινου κρασιού παίζουν επίσης σημαντικό αντιοξειδωτικό ρόλο .

Το 1992 οι γιατροί Renaud και De Lorgeril καθιέρωσαν με μία εργασία τους στο Lancet (από τα πλέον έγκυρα ιατρικά περιοδικά) τον όρο "Γαλλικό παράδοξο" ("French Paradox"). Από στατιστικές έρευνες είχε διαπιστωθεί ότι οι Γάλλοι διέτρεχαν μικρότερο κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα (ισχαιμικά επεισόδια) σε σχέση με άλλους Βορειοευρωπαίους, αν και κατανάλωναν περισσότερο κρέας και λιπαρές ύλες κατά κεφαλήν. Η διαπίστωση αναφερόταν για πολλά χρόνια σε εφημερίδες και περιοδικά. Ως αποτέλεσμα, οι πωλήσεις κόκκινου κρασιού αυξήθηκαν δραματικά σε σχέση με το λευκό κρασί, ενώ συγχρόνως δημιουργήθηκε η μάλλον αφελής εντύπωση ότι "όσο πιο πολύ κόκκινο κρασί τόσο το καλύτερο", που μπορεί να οδηγήσει στον αλκοολισμό με αρκετά οδυνηρές συνέπειες. Τελικά, λεπτομερέστερες έρευνες και κλινικές έρευνες έδειξαν ότι δεν είναι μόνο το κρασί αλλά και μία σειρά διατροφικών συνηθειών και άσκησης σε καθημερινή βάση που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μικρότερο κίνδυνο καρδιαγγειακών.

Ρεσβερατρόλη και αντιοξειδωτική δράση

Η ρεσβερατρόλη παρουσιάζει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, δηλαδή εξουδετερώνει οξυγονούχες ρίζες και οξειδωτικές ενώσεις που παράγονται στους διάφορους ιστούς ή κυκλοφορούν στο πλάσμα του αίματος. Mε βάση αυτή την ιδιότητα έχουν γίνει πολυάριθμες έρευνες για την ρεσβερατρόλη και παράγωγά της Από την άποψη αυτή η ρεσβερατρόλη διαθέτει καρδιοπροστατευτικές ιδιότητες.

Ρεσβερατρόλη και αντικαρκινική δράση

Πειράματα με ρεσβερατρόλη σε πειραματόζωα και με διάφορες κλινικές έρευνες έδειξαν ότι είναι ισχυρή αντικαρκινική ουσία, με σημαντικό ρόλο στην αναστολή διεργασιών στην πρώτη (οξειδωτικό stress, φλεγμονώδεις καταστάσεις) και δεύτερη φάση (προαγωγή της καρκινογένεσης με συσσώρευση μεταλλάξεων στο DNA), ακόμη και με παρέμβαση στην έκφραση γονιδίων Η χημειοπροστατευτική δράση της ρεσβερατρόλης είναι επίσης μία ακόμη πλευρά της πολύπλευρης δράσης της.

Ρεσβερατρόλη και επέκταση του μέσου όρου ζωής σε ποντίκια

Οι έρευνες των τελευταίων χρόνων με ρεσβερατρόλη ανέδειξαν μία ακόμη εκπληκτική ιδιότητά της, την παράταση ζωής των πειραματόζωων Πρόσφατα διεξήχθησαν έρευνες σε ποντίκια, που είναι θηλαστικά και έχουν παρόμοια φυσιολογία με τον άνθρωπο.

Ερώτημα;

Το ερώτημα βέβαια που όλοι μας θέτουμε είναι: Μήπως η ρεσβερατρόλη και το κόκκινο κρασί αποτελεί το μαγικό φάρμακο για την παχυσαρκία και την πρόωρη εμφάνιση ασθενειών και θνησιμότητας; Αρχίζουμε όλοι να καταναλώνουμε κόκκινο κρασί και όλες οι διατροφικές καταχρήσεις αντιμετωπίζονται;

Σίγουρα γνωρίζουμε ότι οι βιολογικοί οργανισμοί είναι τόσο πολύπλοκοι και με πολυποίκιλες αμφίδρομες αλληλεπιδράσεις γονιδιώματος και περιβάλλοντος επί καθημερινής βάσης, που μία και μόνο αντιοξειδωτική-αντικαρκινική ουσία δεν μπορεί παρά να έχει περιορισμένη δράση και αποτελεσματικότητα. "Παν μέτρον άριστον" ήταν γνωστό και από την αρχαιότητα. Παρόλα αυτά "καλή υγεία, εβίβα"!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ρεσβερατρόλη

Η ρεσβερατρόλη ανήκει στην οικογένεια των ΣΤΙΛΒΕΝΟΕΙΔΩΝ (stilbenoids) και έχει ανιχνευθεί σε πλήθος φυτών (όπως σε Vitis sp.).

H ρεσβερατρόλη αποτελεί αντικείμενο πολλών φαρμακευτικών ερευνών, καθώς χαρακτηρίζεται από αντιοξειδωτική, αντιμικροβιακή και αντικαρκινική δράση.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η χημειο-ενζυμική παρασκευή υδρόφοβων παραγώγων της ρεσβερατρόλης, η οποία περιλαμβάνει την ολική εστεροποίηση των υδροξυ-ομάδων της ρεσβερατρόλης με οξέα μικρής ή μεγάλης αλειφατικής αλυσίδας και, στη συνέχεια, την εκλεκτική αλκοόλυση του εστέρα με βουτανόλη σε οργανικούς διαλύτες που καταλύουν λιπάσες όπως αυτή από Pseudomonas cepacia και Candida antartica, η οποία οδηγεί στην παρασκευή μονο- και δι-εστέρων της ρεσβερατρόλης
Τα προϊόντα αυτά χρησιμοποιούνται ως μοντέλα για τη μελέτη της σχέσης βιολογικής δράσης και δομής της ρεσβερατρόλης.

Υψηλές δόσεις από ένα συστατικό που περιέχεται στο σταφύλι και το κόκκινο κρασί, φαίνεται ότι βελτιώνουν τη μυϊκή αντοχή, ενώ κρατούν χαμηλά και το βάρος, σύμφωνα με έρευνα σε πειραματόζωα.
Η ΡΕΣΒΕΡΑΤΡΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΙΚΑΖΟΥΝ ΠΩΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΩΣ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΟ ΑΠΟΔΟΣΗΣ.
Ερευνητική ομάδα από το Ινστιτούτο Γενετικής, Μοριακής και Κυτταρικής Βιολογίας στο Illkirch της Γαλλίας, με επικεφαλής τον Johan Auwerx, υπέβαλε ποντίκια σε δίαιτα πλούσια σε λιπαρά.
Τα μισά πειραματόζωα κατανάλωναν καθημερινά μέχρι και 400 mg ρεσβερατρόλης ανά κιλό σωματικού βάρους.
Ένα άτομο θα έπρεπε να πιει περίπου 100 ποτήρια κόκκινο κρασί σε μία μέρα για να πάρει την ίδια δόση, λέει ο Auwerx.
Μετά από τρεις εβδομάδες, τα ποντίκια που έπαιρναν συμπλήρωμα ρεσβερατρόλης ζύγιζαν ΜΟΛΙΣ 20% ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ’ ό,τι τα ποντίκια που ακολουθούσαν φυσιολογική διατροφή.
Ωστόσο, τα πειραματόζωα που αν και έτρωγαν υψηλές σε λιπαρά τροφές, δεν έπαιρναν ρεσβερατρόλη, ΖΥΓΙΖΑΝ 60% ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από την ομάδα ελέγχου. Επιπλέον, η ρεσβερατρόλη ΒΕΛΤΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΤΟΧΗ της φυσικής κατάστασής τους, ενώ δεν έδειξε να έχει παρενέργειες.
Ο Auwerx λέει ότι απαιτούνται υψηλές δόσεις ρεσβερατρόλης προκειμένου να τονωθεί η μυϊκή αντοχή.
«Σε χαμηλές δόσεις, δεν ενεργοποιείται ο μηχανισμός των κυττάρων για την κατανάλωση της ενέργειας», εξηγεί για να μας βγάλει από το μυαλό ότι ένα ποτήρι κρασί μπορεί να βελτιώσει τις αθλητικές μας επιδόσεις.
Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η ρεσβερατρόλη
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΜΗΚΥΝΕΙ τη ζωή των ποντικιών κατά 15%, ενώ χρησιμοποιείται ήδη σε κλινικές δοκιμές για τη θεραπεία του διαβήτη.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΡΕΣΒΕΡΑΤΡΟΛΗ
Η ένωση ρεσβερατρόλη (resveratrol, RVT) είναι μια φυσική ουσία της κατηγορίας των ΦΥΤΟ-ΑΛΕΞΙΝΩΝ (PHYTOALEXINS) με βασική δομή των ΣΤΙΛΒΕΝΙΩΝ
[Στιλβένιο: 1,2-διφαινυλο-αιθυλένιο].
Πρόκειται για μια ουσία ΠΟΥ ΟΞΕΙΔΩΝΕΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ και είναι δύσκολο να παραμείνει καθαρή επί μακρό χρονικό διάστημα και για το λόγο αυτό οι κρύσταλλοί της αποκτούν ένα υποκίτρινο ή ακόμα πιο σκούρο χρώμα.
Η RVT βρίσκεται κυρίως σε υψηλές συγκεντρώσεις :
” ΣΤΗ ΦΛΟΥΔΑ (SKIN) ΤΩΝ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ και ιδιαίτερα ΤΩΝ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ,
” ΣΤΑ ΦΥΛΛΑ ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑΤΟΥ,
” ΣΤΟΥΣ ΞΗΡΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ,
” ΣΤΑ ΜΟΥΡΑ (mulberries, blueberries, cranberries, bilberries) και σε μικρότερες ποσότητες έχει βρεθεί σε 70 ακόμη φυτικά προϊόντα.
Η περιεκτικότητα των φρέσκων στη φλούδα των κόκκινων σταφυλιών σε RVT είναι 50-100 μg/g, ενώ στο κόκκινο κρασί μπορεί να βρεθεί σε συγκεντρώσεις 1,5-3 mg/L.
Η RVT, όπως και άλλες φυτο-αντιοξειδωτικές ουσίες, αποτελεί φυσικό συστατικό των φυτών με αντιβιοτική δράση για την προστασία από μύκητες και οξειδωτικές βλάβες.
Το λευκό κρασί περιέχει RVT, αλλά σε μικρότερες ποσότητες, γιατί η ζύμωση του κρασιού διεξάγεται μετά την απομάκρυνση των φλουδιών των σταφυλιών
Η δομή της RVT είναι αρκετά απλή, έχει τρία υδροξύλια σε διαμετρικές θέσεις των δύο βενζολικών δακτυλίων.
Οι δακτύλιοι βρίσκονται σε trans- δομή της αιθυλενικής ομάδας που τους ενώνει.
Υπάρχει επίσης και η cis-ρεσβερατρόλη, αλλά δεν έχει βρεθεί σε εκχυλίσματα σταφυλιών.
Η RVT, όπως και άλλες πολυφαινόλες (φλαβόνες, ισοφλαβόνες, κ.λπ.), προστατεύει τα φυτά από εξωτερικούς εχθρούς (έντομα, μύκητες), επιβλαβείς οξειδώσεις και χαμηλές θερμοκρασίες (γι αυτό και βρίσκεται σε υψηλότερες συγκεντρώσεις σε σταφύλια ψυχρών περιοχών)
Με την αντιοξειδωτική της δράση προστατεύει το φυτό από οξυγονούχες ελεύθερες ρίζες, οξειδωτικές ενώσεις (π.χ. Η2Ο2) που μέσω του μεταβολισμού προκαλούν οξειδωτικές βλάβες σε κρίσιμα βιομόρια, όπως συμβαίνει με όλους τους αερόβιους οργανισμούς που αναπτύσσονται σε περιβάλλον οξυγόνου, δηλαδή σε ατμόσφαιρα με υψηλή οξειδωτική δράση
‘Ολοι οι αερόβιοι οργανισμοί είναι εξελικτικά προικισμένοι με ενζυμικές και μη ενζυμικές αντιοξειδωτικές ουσίες που διατηρούν την οξειδοαναγωγική ισορροπία (ομοιόσταση) σε σχέση με τον ενδογενή μεταβολισμό και τις εξωγενείς επιδράσεις τοξικών ουσιών.
Οι βιταμίνες (ασκορβικό οξύ, βιταμίνη Ε, κ.λπ.) και μικρού μοριακού βάρους ενώσεις (όπως η RVT, οι πολυφαινόλες), ιδιαίτερα σε φυτά, συμμετέχουν ενεργά στην αντιοξειδωτική άμυνά τους και στην πρόληψη εξωγενών βλαβών λόγω συνθηκών (π.χ. χαμηλές θερμοκρασίες, έντομα, μύκητες, έκθεση σε τοξικές ουσίες, κ.λπ.). Με τον τρόπο αυτό προστατεύουν τα βασικά βιομόρια, όπως πρωτεΐνες, σάκχαρα, λιπίδια μεμβρανών των κυττάρων και το DNA των κυττάρων από οξειδωτικές βλάβες

Πηγή
http://www.inout.gr/showthread.php?t=36168
http://kosmaser.wordpress.com/2008/10/10/6/
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Οι 10 πιο υγιεινές εθνικές κουζίνες.

Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από Αμερικανούς διαιτολόγους που ασχολούνται με την προαγωγή της υγείας (Health Promotion), βαθμολογήθηκαν οι 10 πιο υγιεινές κουζίνες. Φυσικά πρώτη βγήκε η Ελληνική κουζίνα!
1. Ελληνική κουζίνα
Υπάρχει ένας καλός λόγος που οι περισσότεροι ειδικοί προτιμούν τη μεσογειακή διατροφή: Παραδοσιακά ελληνικά τρόφιμα όπως τα σκούρα φυλλώδη λαχανικά, φρέσκα φρούτα, φασόλια που είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, φακές, δημητριακά, ελαιόλαδο, και τα ω3- λιπαρά οξέα που βρίσκονται σε πολλά ψάρια ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνουν την εμφάνιση καρκίνου, τον κίνδυνο για καρδιακές νόσους, την εμφάνιση διαβήτη και άλλες παθήσεις που σχετίζονται και με την διατροφή.

Στην πραγματικότητα, η παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή σχετίζεται με 25% μείωση του κινδύνου θανάτου από καρδιακές παθήσεις και κάποιων μορφών καρκίνου, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Harvard. Επίσης η απώλεια βάρους είναι μεγαλύτερη και οι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερο ικανοποιημένοι για αυτό το είδος της διατροφής, η οποία είναι πιο πλούσια σε «υγιεινά» λιπαρά, από οποιαδήποτε άλλη «παραδοσιακή» διατροφή χαμηλή σε λιπαρά.

Η Miller, αναπληρώτρια καθηγήτρια από το Πανεπιστήμιο της California στο San Francisco, δήλωσε: «οι μικρές ποσότητες κρέατος, τα φρέσκα θαλασσινά, οι σύνθετοι υδατάνθρακες (φασόλια, μελιτζάνες, ή ολικής αλέσεως ψωμιά -σιτηρά),οι ελιές και οι ξηροί καρποί πχ: τα καρύδια, είναι οι βασικοί κανόνες τις υγιεινής Ελληνικής κουζίνας, και για αυτό βρίσκεται στην κορυφή της λίστας.

2. Καλιφόρνια Fresh

Η Καλιφόρνια Fresh βασίζετε στην απόλαυση κάθε εποχής με τοπικά φαγητά εύκολα στην προετοιμασία. Αυτός είναι ένα υγιεινός τρόπος διατροφής που μπορεί να υιοθετήσει ο καθένας ανεξάρτητα από το που ζει. Η συγκεκριμένη κουζίνα, χρησιμοποιεί τρόφιμα που καλλιεργούνται σε τοπικό επίπεδο, και είναι ανάλογα με την εποχή τους και πλούσια σε θρεπτικά συστατικά.

3.Βιετνάμέζικη κουζίνα


Φρέσκα βότανα και καρυκεύματα, πολλά λαχανικά και θαλασσινά, καθώς και τεχνικές μαγειρέματος που χρησιμοποιούν νερό ή ζωμό, αντί των ελαίων - αυτά είναι μερικά από τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά του Βιετναμέζικου τρόπου μαγειρέματος.
Αυτή η κουζίνα, προετοιμάζεται με τον παραδοσιακό τρόπο, βασίζεται λιγότερο στο τηγάνισμα και στις βαριές σάλτσες και περισσότερο στα βότανα. Οι παραδοσιακές βιετναμέζικες αρωματικές ουσίες ( μέντα, βασιλικός Ταϊλάνδης, γλυκάνισος, κόκκινο τσίλι και κολίανδρο)), εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιούνται και ως εναλλακτικές θεραπείες για κάποιες ασθένειες. Πχ: το κόλιανδρο και ο γλυκάνισος έχουν δράση στην ενίσχυση της πέψης.
Ένα από τα πιο υγιή και πιο εύγευστα βιετναμέζικα πιάτα είναι το Pho, μια αρωματική σούπα με βάση το noodle γεμάτη αντιοξειδωτικά.


4. Ιαπωνική κουζίνα


Η παραδοσιακή Ιαπωνική κουζίνα είναι πάρα πολύ υγιεινή. Η αναπληρώτρια καθηγήτρια Miller, εξηγεί ότι: "Δεν είναι μόνο μια διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά που καταπολεμούν τον καρκίνο, αλλά σημαντικό ρόλο παίζει και η προετοιμασία του φαγητού που γίνεται με ένα πιο υγιεινό τρόπο, όπως στον ατμό ή με ένα πολύ «γρήγορο ανακάτεμα» το stir-fry.
Επίσης προσπαθούν να εφαρμόσουν το "Hara Hachi Bu" που σημαίνει: "φάτε έως ότου είστε κατά 80% πλήρεις". Αυτοί οι απλοί κανόνες διατροφής μπορούν να εξηγήσουν γιατί οι άνθρωποι στην Ιαπωνία έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο του μαστού ή του παχέος εντέρου.

5. Ινδική κουζίνα:

Λέγοντας "ινδική - κουζίνα", ίσως να σκέφτεστε αρωματικά καρυκεύματα, όπως πιπερόριζα, κόκκινο τσίλι, και το masala garam (ένα μείγμα από κύμινο, κάρδαμο, μαύρο πιπέρι, κανέλα, κολίανδρο, και άλλα μπαχαρικά).
Τα παραπάνω μπορούν πράγματι να προάγουν την υγεία. Η κουρκούμη και το τζίντζερ βοηθάει στην καταπολέμηση της νόσου του Alzheimer, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες. Οι ερευνητές επισημαίνουν το γεγονός ότι τα ποσοστά της νόσου του Alzheimer στην Ινδία είναι τέσσερις φορές μικρότερα από ό, τι στην Αμερική ή στην Ευρώπη, ίσως επειδή οι άνθρωποι εκεί τρώνε κάρυ καθημερινά.
Η κουρκούμη, το κύριο συστατικό του κάρι, μπορεί να έχει αντιφλεγμονώδεις και θεραπευτικές ιδιότητες. Τα οφέλη της εξετάζονται αυτή τη στιγμή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες.


6. Ιταλική κουζίνα
Αυτό που κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει την ιταλική κουζίνα είναι τα πολύ καλά συστατικά της: τομάτα, ελαιόλαδο, σκόρδο, ρίγανη, μαϊντανός και βασιλικός.
Μελέτες έχουν δείξει ότι το λυκοπένιο στις ντομάτες μπορεί να βοηθήσει στην προστασία των γυναικών από καρκίνο του μαστού.


Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να προσλάβετε το λυκοπένιο είναι τα μαγειρεμένα προϊόντα τομάτας: μισό φλιτζάνι σάλτσα ντομάτας έχει περισσότερα από 20 χιλιοστόγραμμα. Επιπλέον, το σκόρδο και τα παραδοσιακά ιταλικά βότανα παρέχουν βιταμίνες Α και C. Το ελαιόλαδο βοηθά στη μείωση της χοληστερόλης και την καταπολέμηση των ασθενειών που σχετίζονται με την καρδιά.

7. Ισπανική κουζίνα

Οι κριτικοί χειροκροτούν την ισπανική παράδοση του φαγητού τάπας (μικρά πιάτα για το φαγητό. Οι Ισπανοί τρώνε τόνους από φρέσκα θαλασσινά, λαχανικά και ελαιόλαδο – όλα εξαιρετικές επιλογές, όταν πρόκειται για τον έλεγχο του βάρους σας. Η λίστα των πολύ υγιεινών πιάτων που θα παραγγείλετε: gazpacho (πλούσιο σε λυκοπένιο και αντιοξειδωτικά) και παέλια (πλούσια σε φρέσκα θαλασσινά, ρύζι και λαχανικά).
Προσοχή: Αποφύγετε τα λιπαρά λουκάνικα και τα τηγανητά, τα οποία μπορεί να τα συναντήσετε σε τάπας μενού.

8. Μεξικάνικη κουζίνα

Ξεχάστε αυτές τις υψηλής περιεκτικότητας, σε λιπαρά και θερμίδες, επιλογές που συναντάτε σε πολλά δημοφιλή εστιατόρια του Μεξικού. Η αυθεντική μεξικάνικη κουζίνα μπορεί να ωφελεί, στην υγεία της καρδιάς αλλα και στο αδυνάτισμα. Από μια μελέτη στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα βρέθηκε ότι στην πραγματικότητα, μια μεξικάνικη διατροφή από φασόλια, σούπες, και σάλτσες βασισμένες σε τομάτα, βοήθησε στη μείωση του καρκίνου του μαστού σε γυναίκες.Η μεξικάνικη κουζίνα δίνει έμφαση στα τρόφιμα που αφομοιώνονται αργά από τον οργανισμό, όπως τα φασόλια και το καλαμπόκι.

9. Κουζίνα της Νότιας Αμερικής

Με 12 χώρες, εντός των συνόρων της, η Νότια Αμερική έχει πολύ διαφορετικές γαστρονομικές συνήθειες. Η παραδοσιακή διατροφή της ηπείρου περιλαμβάνει κατανάλωση φρούτων και λαχανικών (συμπεριλαμβανομένων των οσπρίων) μαζί με δημητριακά. Στην πραγματικότητα, ένα τυπικό γεύμα της Νότιας Αμερικής που αποτελείτε από ρύζι και φασόλια δημιουργεί ένα τέλειο γεύμα πλούσιο σε πρωτεΐνη. Ενώ ορισμένα μέρη της Νότιας Αμερικής είναι διάσημα για την τεράστια μπριζόλα τους, μια πιο υγιεινή επιλογή είναι το ceviche. Αυτό το μίγμα φρέσκων θαλασσινών παρέχει μια ποικιλία υγιεινών συστατικών και μπαχαρικών, όπως το κόλιαντρο, τα καυτερά πιπέρια τη τομάτα και το κρεμμύδι.
Προσοχή: Τα Βραζιλιάνικα ή τα Αργεντίνικα εστιατόρια έχουν συχνά τηγανιτά τρόφιμα όπως τηγανιτές γλυκοπατάτες, τηγανιτό λουκάνικο, και τηγανιτή μπανάνα. Αν προσπαθείτε να χάσετε κιλά, αποστασιοποιηθεί ή μοιράστε την παραγγελία σας στο τραπέζι.

10. Ταϊλάνδέζικη κουζίνα

Μπορεί μια σούπα να προλαμβάνει τον καρκίνο; Εάν είναι η αγαπημένη της Ταϊλάνδης που ονομάζεται Tom Yung Gung, η απάντηση μπορεί να είναι ναι.
Φτιαγμένη με γαρίδες, κόλιανδρο, λεμονόχορτο, πιπερόριζα, και άλλα βότανα και καρυκεύματα που χρησιμοποιούνται στην ταϊλανδέζικη κουζίνα, η σούπα διαπιστώθηκε ότι διαθέτει ιδιότητες 100 φορές πιο αποτελεσματικές από άλλα αντιοξειδωτικά στην καταστολή της ανάπτυξης καρκινικών όγκων.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Kasetsart της Ταϊλάνδης και το Japan's Kyoto αλλά και το Πανεπιστήμιο Kinki άρχισαν να ενδιαφέρονται για την επίδραση της σούπας στο ανοσοποιητικό σύστημα μετά από την παρατήρηση ότι η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πεπτικού σωλήνα και άλλων μορφών καρκίνου ήταν χαμηλότερη στην Ταϊλάνδη από ό, τι σε άλλες χώρες.
Πολλά Ταιλανδέζικα μπαχαρικά παρουσιάζουν μεγάλα οφέλη. Η πιπερόριζα ενισχύει την πέψη, ο κουρκουμάς είναι αντιφλεγμονώδες, και το λεμονόχορτο χρησιμοποιείται από καιρό στην ασιατική ιατρική για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του κρυολογήματος και στα κοιλιακά προβλήματα.

Προσοχή: Όταν τρώτε έξω, αποφύγετε σούπες με γάλα καρύδας επειδή είναι πλούσια σε κορεσμένο λίπος και θερμίδες.

Από τον Ευμένη Π. Καραφυλλίδη BSc ( Hons ), MSc, NYSCDN
Κλινικό διαιτολόγο - διατροφολόγο
Διευθυντή Διαιτολογικού Τμήματος Νοσοκομείου ΙΑΣΩ General
Διευθυντή Τμήματος Διατροφής youdiet

Πηγή
http://www.youdiet.gr/
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: ΖΗΛΙΑ Πώς να τη δαμάσουμε προτού μας αναστατώσει τη ζωή

«Ξέρω ότι πιθανότατα έχω άδικο, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου. Ζηλεύω τις συναδέλφους του, τη γραμματέα του, ακόμα και την αγαπημένη του ξαδέλφη, με την οποία μιλάει συχνά στο τηλέφωνο!», μου έλεγε η φίλη μου η Μυρτώ, προσπαθώντας να μου εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους είχε γίνει πάλι ένας πολύ μεγάλος καβγάς ανάμεσα σε εκείνη και τον άνδρα της. Από το μυαλό μου πέρασαν εκείνη τη στιγμή πολλές άλλες περιπτώσεις για τις οποίες είχα ακούσει: η Νάντια, που δεν τολμούσε ούτε καν να μιλήσει στο τηλέφωνο όταν ήταν μπροστά ο άνδρας της, επειδή υποψιαζόταν συνέχεια ότι επρόκειτο για κάποιον εραστή, η Μαίρη, που παραπονιόταν ότι ο Χρήστος δεν τη ζήλευε καθόλου, άρα δεν την αγαπούσε, αλλά και η Ρένα, που ένιωθε ότι τιμωρούνταν για εκείνο το αθώο φλερτ που είχε ομολογήσει στο σύντροφό της και ο οποίος έκτοτε της έκανε διαρκώς σκηνές ζηλοτυπίας.

Τα παραδείγματα πολλά, καθώς η ζήλια είναι από τα συναισθήματα που πάνε χέρι-χέρι με τον έρωτα, το πάθος, την αγάπη... Άλλωστε, ζήλια έχουμε αισθανθεί όλοι μας από τη στιγμή που έχουμε νιώσει ενδιαφέρον, έρωτα, πάθος, αγάπη ή έχουμε κάνει μια σχέση. Για κάποιους ανθρώπους -ευτυχώς για λίγους- η ζήλια είναι ένα κυρίαρχο συναίσθημα σε κάθε σχέση τους. Πρόκειται για τους παθολογικά ζηλιάρηδες, για όσους βρίσκουν κάθε λέξη, βλέμμα ή κίνηση του συντρόφου τους ύποπτη και επιλήψιμη. Η ζήλια που εκδηλώνουν οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να οφείλεται σε βαθύτερες δυσλειτουργικές δομές της προσωπικότητάς τους και γι’ αυτό χρειάζονται πιθανότατα τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Παρ’ όλα αυτά, συχνά-πυκνά η ζήλια, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δημιουργεί προβλήματα και σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, που θεωρούμε ότι ζηλεύουμε «φυσιολογικά» ή και καθόλου.

1. Γιατί ζηλεύουµε

Υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορεί να κρύβονται πίσω από τη ζήλια. Πιθανώς παίζει ρόλο ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας (π.χ. σαν άχαρο, άχρηστο, ανίκανο κλπ.), αλλά και τους άλλους (π.χ. σαν άτομα που δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε και να βασιστούμε πάνω τους). Έτσι, η χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση μπορεί να μας προκαλέσουν συναισθήματα ανασφάλειας, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εμπιστευτούμε τους κοντινούς μας ανθρώπους (είτε υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι είτε όχι) και να εκδηλώνουμε κτητικότητα. Η κτητικότητα μας δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου πάνω στον άλλον (π.χ. αν δεν μιλά με καμία συνάδελφό του, δεν κινδυνεύω να με απατήσει κλπ.) και έτσι καταλήγουμε να ζηλεύουμε υπερβολικά. Σίγουρα το συναίσθημα της ζήλιας αυξάνεται όταν υπάρχουν αφορμές. Το μεγάλο πρόβλημα σε κάθε τέτοια περίπτωση όπου υπάρχει μια αφορμή για ζήλια είναι το αν αυτή η αφορμή είναι αντικειμενική ή όχι. Για παράδειγμα, αν ο άνδρας μας δεν απαντά στο κινητό του όταν του τηλεφωνούμε, μπορεί να είναι με μια άλλη γυναίκα -όπως θα σκεφτούμε αν είμαστε ζηλιάρες-, αλλά το ίδιο ή και περισσότερο πιθανό είναι να μην το άκουσε, να το είχε ξεχάσει κάπου, να έκανε κάτι άλλο και να μην μπορούσε να το σηκώσει κλπ. Όταν, όμως, μας κυριεύει το συναίσθημα της ζήλιας, κατά πάσα πιθανότητα θα σκεφτούμε ότι ο άνδρας μας μάς απατά και, σκεπτόμενες συναισθηματικά, θα θεωρήσουμε ότι αφού έτσι αισθανόμαστε, έτσι είναι. Φυσικά, εκείνη την ώρα δεν σκεπτόμαστε ότι μπορεί να μη σήκωσε το τηλέφωνο επειδή ήταν σε σύσκεψη, έκανε κάτι πολύ επείγον, το είχε ξεχάσει στο αυτοκίνητο κλπ. Επίσης, ξεχνάμε διάφορα γεγονότα που πιθανότατα ισχύουν, όπως ότι ο σύντροφός μας είναι πιστός, αξιόπιστος, ότι του αρέσει να μας μιλά στο τηλέφωνο κλπ.

2. Για όλα φταίει το µυαλό µας

Τα παραπάνω συναισθήματα, αλλά και τα λάθη που κάνουμε όταν σκεφτόμαστε και φτάνουμε να ζηλεύουμε μπορεί να απορρέουν από τα βιώματά μας, τις εμπειρίες μας (π.χ. έτσι και ο προηγούμενος σύντροφός μου έβγαινε με τους κολλητούς του χωρίς εμένα και τελικά αποδείχτηκε ότι είχε άλλη), τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας (π.χ. στους άνδρες δεν φτάνει ποτέ μία γυναίκα), αλλά και τις συναισθηματικές παγίδες στις οποίες έχουμε πέσει. Τα παραπάνω σχετίζονται με το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και το μέλλον μας. Αν βλέπουμε τον εαυτό μας σαν μη γοητευτικό, ανάξιο να αγαπηθεί και ανεπαρκή, είναι φυσική απόρροια να θεωρούμε ότι ο σύντροφός μας δεν θα μπορέσει να παραμείνει πιστός σε εμάς. Αν πιστεύουμε πως όλοι θα μας εγκαταλείψουν, θα μας πληγώσουν και θα μας κακομεταχειριστούν ή ότι δεν αξίζουμε να μας αγαπήσουν, τότε είναι αναμενόμενο να ζηλεύουμε πολύ εύκολα. Αν, πάλι, θεωρούμε πως δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας ή ότι κάτι κακό θα μας συμβεί κάποια στιγμή, τότε είναι μάλλον λογικό να νιώθουμε ανασφαλείς και να ζηλεύουμε ανά πάσα στιγμή.

3. Όταν «έχουµε δίκιο» να ζηλεύουµε

Μερικές φορές έχουμε αντικειμενικούς λόγους για να ζηλεύουμε. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει, για παράδειγμα, αν ο σύντροφός μας μάς έχει απατήσει στο παρελθόν και το έχουμε μάθει ή φλερτάρει ακόμα και μπροστά μας ή έχουμε βάσιμες υποψίες και ενδείξεις ότι μας απατά αυτή την περίοδο. Ωστόσο, έχουμε ποικίλες επιλογές για να αντιμετωπίσουμε τα αντικειμενικά γεγονότα, ακόμα κι αν μας φαίνεται ότι κάποια κατάσταση είναι μονόδρομος. Για παράδειγμα, ακόμα κι αν ο σύντροφός μας μάς έχει απατήσει στο παρελθόν, το να αφήνουμε μια προηγούμενη απιστία να μας κατατρέχει σε όλο το υπόλοιπο της ζωή μας είναι μία μόνο από τις επιλογές που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.

4. «Ζηλεύω πολύ το σύντροφό µου!»

Τι χρειάζεται να κάνουµε
Κατ' αρχάς, χρειάζεται να καταφέρουμε να μάθουμε να διαχειριζόμαστε και στη συνέχεια να δαμάσουμε τη ζήλια μας, που σε μικρές δόσεις είναι ίσως αναμενόμενο να υπάρχει σε μια σχέση. Σημασία έχει να εμπιστευόμαστε τον άλλον, ακόμα κι αν έτσι υπάρχει κίνδυνος να μας κοροϊδέψει, να πληγωθούμε ή να απογοητευτούμε. Όταν ο σύντροφός μας νιώθει ότι του έχουμε εμπιστοσύνη, καταλαβαίνει ότι έχουμε αυτοπεποίθηση και ότι δεν εμπιστευόμαστε μόνο εκείνον, αλλά και τον εαυτό μας και τη σχέση μας. Από την άλλη πλευρά, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι σε μια σχέση ο σύντροφός μας δεν είναι ιδιοκτησία μας. Με το να είμαστε κτητικοί το μόνο που καταφέρνουμε είναι να τον καταπιέζουμε, να τον «πνίγουμε» και, τελικά, να τον διώξουμε μακριά μας. Σε μια καλή, ισορροπημένη και ισότιμη σχέση οι σύντροφοι δεν μένουν στη σχέση επειδή φοβούνται, είναι υποχρεωμένοι, ανασφαλείς κλπ., αλλά επειδή έχουν βρει όλα όσα χρειάζονται και επιζητούν. Αν κατορθώσουμε, κάθε φορά που ζηλεύουμε, να εκλογικεύουμε την κατάσταση, τότε θα μπορέσουμε να διαφυλάξουμε τη σχέση μας, αλλά και να γνωρίζουμε πότε έχουμε έναν αντικειμενικό λόγο να το κάνουμε. Από την άλλη πλευρά, είναι σκόπιμο, ενώ η ζήλια μάς ωθεί στο να εστιάσουμε στον άλλον και να παρατηρούμε καχύποπτα κάθε πιθανή «ένδειξη» ή κίνησή του, να στρέψουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας, στις ανάγκες μας και σε ό,τι μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε ασφάλεια, επάρκεια και ικανοποίηση. Αν εντοπίζουμε στον εαυτό μας συναισθήματα ανεπάρκειας και μειονεξίας, ανταγωνισμού ή φθόνου, χρειάζεται να εστιάσουμε στην εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και στο κατά πόσον αυτή ισχύει, να δουλέψουμε για να χτίσουμε την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή μας, ώστε να αισθανόμαστε περισσότερη ασφάλεια, σιγουριά και εμπιστοσύνη στη σχέση μας.

5. «Βοήθεια! Με ζηλεύει, πνίγοµαι!»

Τι χρειάζεται να κάνουµε
Η μόνη λύση είναι να προσπαθήσουμε να το συζητήσουμε ειλικρινά μαζί του και να ακούσουμε τι έχει να μας πει. Έτσι, θα καταλάβουμε τι νιώθει, γιατί ζηλεύει, τι τον πειράζει, αν και πόσο φταίμε, τι μπορούμε να κάνουμε, αλλά και να εξηγήσουμε τη θέση μας, το τι θέλουμε και το πώς σκεπτόμαστε. Πιθανότατα, έτσι θα εκλογικεύσει τα όσα νιώθει και θα μάθει να συγκρατείται, σκεπτόμενος λογικά και όχι βασιζόμενος στην παρόρμηση ενός αδικαιολόγητου συναισθήματος ζήλιας. Συχνά, όταν κάποιος ζηλεύει, «κάνει σκηνές» κάθε φορά που νιώθει πως απειλείται, με στόχο να επιβεβαιωθεί και να νιώσει την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια που χρειάζεται. Αν επιτρέπουμε στο σύντροφό μας, κάθε φορά που νιώθει αυτή την ανάγκη, να κάνει σκηνές και ανεχόμαστε αυτή τη συμπεριφορά, ναι μεν για λίγο θα νιώθει πιο ανακουφισμένος, ασφαλής και επιβεβαιωμένος, αλλά η σχέση μας, εμείς οι ίδιοι, καθώς και ο σύντροφός μας, θα έχουμε αργότερα περισσότερα προβλήματα. Στη σπάνια περίπτωση που η ζήλια του είναι παθολογική, δεν εκλογικεύεται και καταλήγει να μας απειλεί, τα πράγματα δυσκολεύουν και ίσως η λύση να μη βρίσκεται στην επικοινωνία και την κατανόηση, αλλά στη βοήθεια από έναν ειδικό και αν αυτή δεν είναι αρκετή, ακόμα και στο χωρισμό.

6. Η έλλειψη ζήλιας είναι έλλειψη αγάπης;

Δεν είναι σπάνιο να συναντήσουμε ανθρώπους (γυναίκες ή άνδρες) που το παράπονο στη σχέση τους είναι ότι ο σύντροφός τους δεν ζηλεύει καθόλου. Αυτό τους ενοχλεί, επειδή σκέφτονται ότι ένας σύντροφος που είναι πιο ανεξάρτητος, φιλελεύθερος, μη κτητικός, που τους εμπιστεύεται και πιστεύει στην ανεξαρτησία, τους έχει βαρεθεί ή τους θεωρεί δεδομένους. Μάλλον τα θέλουν όλα δικά τους, θα σκεφτούμε. Δεν είναι, όμως, έτσι. Γενικά οι άνθρωποι θέλουμε από τη μια πλευρά την ανεξαρτησία μας, το χώρο και το χρόνο μας, αλλά από την άλλη επιζητούμε λίγες σκηνές ζηλοτυπίας από το σύντροφό μας, έτσι ώστε να νιώθουμε ότι μας θέλει και μας αγαπά. Γιατί, όμως, δεν ζηλεύει ο σύντροφός μας;
Κατ’ αρχάς, μπορεί να ζηλεύει και να μην το δείχνει, επειδή το θεωρεί έλλειψη εμπιστοσύνης για τη σύντροφό του ή επειδή είχε μια προηγούμενη σχέση που χάλασε λόγω της ζήλιας της συντρόφου του κλπ.
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως ένας άνθρωπος μπορεί να μη ζηλεύει επειδή νιώθει εμπιστοσύνη, επειδή δεν του δίνουμε δικαιώματα, αλλά και επειδή από τη φύση του εμπιστεύεται τους άλλους και δεν είναι κτητικός.
Δεν μπορούμε, βέβαια, να αγνοήσουμε το ενδεχόμενο η έλλειψη ζήλιας εκ μέρους του συντρόφου μας να οφείλεται στο ότι θεωρεί εμάς και τη σχέση μας δεδομένα (π.χ. λόγω τις συνήθειας που νιώθει, αφού πρόκειται για μια μακροχρόνια σχέση). Τότε, θα πρέπει να ανησυχήσουμε και να του κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Θα πρέπει, όμως, να διαχωρίσουμε τον άνθρωπο που νιώθει σιγουριά και εμπιστοσύνη σε μια υγιή σχέση και θα την προστατέψει όταν αυτή πραγματικά απειληθεί, από εκείνον που έχει απλώς συνηθίσει και αδιαφορεί.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΗ, κλινική ψυχολόγο, ψυχοθεραπεύτρια γνωσιακής-συμπεριφοριστικής προσέγγισης.


Άννα Δάλλα

Πηγή
http://www.vita.gr/html/ent/452/ent.12452.asp
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Ρόδι: Ο καρπός της ζωής και της καλοτυχίας

Είναι ο καρπός που δίνει ο Πλούτωνας στην Περσεφόνη για να τη «δέσει» με τον Άδη και το έμβλημα των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το έθαβαν μαζί με τους νεκρούς τους, ενώ αποτελεί ένα από τα τρία «ευλογημένα φρούτα» του Bουδισμού. Χρησιμοποιήθηκε ως διακοσμητικό στοιχείο στο ναό του Σολομώντα και στους μανδύες των ιερέων και αναφέρεται στο Άσμα Ασμάτων στην Παλαιά Διαθήκη. Στην ελληνική παράδοση, είναι σύμβολο γονιμότητας και αιωνιότητας (αν και συνδέεται και με το θάνατο), γι’ αυτό σε γάμους και την Πρωτοχρονιά σπάμε ρόδια. Μάλιστα, έχει δώσει το όνομά του στην ισπανική πόλη Γρανάδα. Μυηθείτε κι εσείς στα μυστικά του ροδιού και μάθετε γιατί τόσοι πολιτισμοί και τόσες θρησκείες έχουν το ρόδι ως σύμβολο γονιμότητας και καλοτυχίας.


Το ρόδι πρωτοεμφανίστηκε στην κεντρική Ασία και συγκεκριμένα στην Περσία. Είναι ένα από τα πρώτα φρούτα καλλιέργειας και η βοτανική ονομασία του είναι Punica granatum. Η ροδιά είναι ένα μικρό φυλλοβόλο δέντρο με γυαλιστερά φύλλα και πορτοκαλοκίτρινα λουλούδια, αν και πολλές φορές μοιάζει με θάμνο. Τα φρούτα της είναι στρογγυλά, κόκκινα (ή κίτρινα, όταν ωριμάσουν) και γεμάτα με σπόρους. Είναι φυτό ανθεκτικό στη ζέστη, στην ξηρασία και στην έλλειψη φροντίδας, και προσαρμόζεται εύκολα σε διαφορετικά εδάφη.




Το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνες (Α, C, Ε, φυλλικό οξύ), σίδηρο, κάλιο και φυτικές ίνες, ενώ είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες. Μάλιστα, ένα ρόδι καλύπτει το 40% της ποσότητας της βιταμίνης C και το 25% του φυλλικού οξέος που έχει καθημερινά ανάγκη ένας ενήλικος. ­Είναι πλούσιο σε τρεις διαφορετικές μορφές αντιοξειδωτικών ουσιών (τανίνες, ανθοκυανίνες, ελλαγικό οξύ) και η συνολική αντιοξειδωτική ικανότητά του έχει υπολογιστεί ότι είναι 2-3 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του κόκκινου κρασιού ή του πράσινου τσαγιού. Σε πρόσφατη μελέτη, φάνηκε ότι το ρόδι και οι διάφορες ποι­κιλίες μούρων έχουν την ισχυρότερη αντιοξειδω­τική δράση σε κυτταρικό επίπεδο, σε σύγκριση με άλλα 25 φρούτα που εξετάστηκαν.




Χάρη στις αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις, αντιβηχικές, στυπτικές, επουλωτικές και αντιδιαρροϊκές του ιδιότητες, ο χυμός του ροδιού χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς εδώ και αιώνες. Ανάμεσα στα άλλα, εμποδίζει την οξείδωση της «κακής» χοληστερίνης (LDL), που αποτελεί σοβαρό παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα, και φαίνεται να μειώνει τα επίπεδα της ολικής και της «κακής» χοληστερίνης σε διαβητικούς ασθενείς με υπερλιπιδαιμία. Προστατεύει από εγκεφαλικές βλάβες, ρίχνει την πίεση του αίματος και υπάρχουν ενδείξεις ότι η μακρόχρονη κατανάλωσή του βελτιώνει την ερωτική λειτουργία ανδρών με πρόβλημα στύσης. Επίσης, θεωρείται ότι συμβάλλει στην πρόληψη του καρκίνου του δέρματος, του μαστού και του προστάτη, αλλά και στην ­επιβράδυνση της ανάπτυξής τους. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της χρόνιας διάρροιας, της δυσεντερίας και των αιμορραγιών, και για την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας. Τέλος, καθαρίζει και προστατεύει το δέρμα, χρησιμοποιείται στην αντιμετώπιση των εγκαυμάτων και του ιού του έρπητα και μειώνει τις ρυτίδες και τα έλκη.




Πέρα από το φυσικό χυμό του ροδιού, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να επωφεληθείτε από τις ευεργετικές του ιδιότητες.
Σε 1 λίτρο βραστό νερό, ρίχνετε 1 φλιτζάνι φλούδα ροδιού και βράζετε για 3΄. Περιμένετε να κρυώσει και σουρώ­νετε. Μπορείτε να πίνετε 1 ποτηράκι 10΄ πριν από το φαγητό για 15 ημέρες. Το ρόδι συμβάλλει στην καλύτερη λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος.
Τα φύλλα της ροδιάς χρησιμοποιούνται, π.χ., σε περιπτώσεις αιμορροΐδων μετά από κάθε κένωση, αλλά και για τον πονόλαιμο. Σε ένα φλιτζάνι νερό, βάζετε 8-10 φύλλα και βράζετε για 10΄. Σουρώνετε και χρησιμοποιείτε στην πρώτη περίπτωση το μείγμα κρύο -για πλύσεις τοπικά κάθε βράδυ-, για όσο διάστημα χρειαστεί, και στη δεύτερη χλιαρό για γαργάρες, 2-3 φορές την ημέρα.





Υπάρχουν τρεις ποικιλίες ροδιών, τα γλυκά, τα ημίγλυκα και τα ξινά ρόδια. Ανεξάρτητα, ωστόσο, από τη γεύση που σας αρέσει, προτιμήστε τα βαριά ρόδια με γυαλιστερή και σφιχτή επιδερμίδα. Βέβαια, ακόμη κι όταν η φλούδα τους συρρικνωθεί, το εσωτερικό τους μπορεί να φαγωθεί.

Το καθάρισμα των ροδιών απαιτεί λίγο χρόνο, αλλά είναι εύκολο. Κόβετε κυκλικά και αφαιρείτε τη φλούδα στο μέρος του κοτσανιού και τη χαράζετε μέχρι το κάτω μέρος, χωρίς να πιέζετε πολύ το μαχαίρι, όπως κάνετε με το πορτοκάλι. Στη συνέχεια, ανοίγετε το ρόδι στη μέση και αφαιρείτε τους σπόρους. › Πώς να τα διατηρήσετε
Τα ρόδια διατηρούνται πολλές ημέρες εκτός ψυγείου ή σε σκοτεινό μέρος, αν κρεμαστούν μαζί με το κλαδί τους. Αν θέλετε να τα κρατήσετε για αρκετούς μήνες, μπορείτε να τα φυλάξετε στο κάτω μέρος του ψυγείου. Για να τα διατηρήσετε ακόμη περισσότερο, μπορείτε να τα καθαρίσετε και να τα φυλάξετε στην κατάψυξη, κλεισμένα σε ειδικό δοχείο ή σακουλάκι για τρόφιμα. Έτσι, όποτε χρειάζεστε σπόρους, παίρνετε απλά όσους θέλετε.

Σε πολλές συνταγές, εκτός από τους σπόρους του ροδιού, χρησιμοποιείται και ο χυμός του. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο τρόποι για να πάρετε το χυμό από τους καρπούς: είτε στύβετε τα ρόδια στο στύφτη, όπως κάνετε με τα πορτοκάλια, είτε πιέζετε τους καρπούς σε ένα σουρωτήρι. Μάλιστα, σε αντίθεση με την πρώτη περίπτωση, στη δεύτερη μένουν στο σουρωτήρι και οι μεμβράνες που χωρίζουν τους σπόρους, οι οποίες δίνουν μια ελαφρώς στυφή γεύση στο χυμό.




ανά ρόδι (περίπου 280 γρ.)*

Ενέργεια 234 kcal
Πρωτεΐνες 4,71 γρ.
Λιπαρά 3,30 γρ.
Υδατάνθρακες 52,73 γρ.
Φυτικές ίνες 11,3 γρ.
Ασβέστιο 28 mg
Σίδηρο 0,85 mg
Μαγνήσιο 34 mg
Φώσφορο 102 mg
Κάλιο 666 mg
Νάτριο 8 mg
Ψευδάργυρος 0,99 mg
Χαλκός 0,446 mg
Σελήνιο 1,4 mcg
Βιταμίνη C 28,8 mg
Νιασίνη (Β3) 0,826 mg
Φυλλικό οξύ 107 mcg
Βιταμίνη Ε 1,69 mg
Βιταμίνη Κ 46,2 mcg
* Πηγή: USDA National Nutrient Database for Standard Reference, Release 21 (2008)



Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον κ. Πωλ Φαρατζιάν, κλινικό διαιτολόγο-διατροφολόγο, και την κ. Ρένα Σιώζου, ιριδολόγο-ομοιοπαθητικό-φυτοθεραπεύτρια.

Πηγή
http://www.vita.gr/html/ent/834/ent.7834.asp
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΛOIOΓΡΑΦΙΑ : Eλλαδίτσα ξέχνα όσα μου χρώσταγες





Πηγή
http://www.enet.gr/?i=news.el.gallery&id=49&m=97732#gallery-item-container
Διαβάστε περισσότερα...

Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσιντζερ-Η Απόφαση για τη Διχοτόμηση.

Ο υπόγειος πόλεμος του Χένρι Κίσιντζερ εναντίον του Μακάριου, έφτασε στο αποκορύφωμά του στις αρχές του 1974. Παρά το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος γενικά ήταν συνεργάσιμος και δεν δημιουργούσε προβλήματα στον Αμερικανό υπουργό, εν τούτοις ο Κίσιντζερ συνέχιζε να μην τον αντέχει. Και εφεύρισκε «επιχειρήματα», που δεν στηρίζονταν σε γεγονότα και δεδομένα, για να διατηρεί ζωντανή την απέχθειά του για τον πρόεδρο της Κύπρου.

Στο βιβλίο «Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσιντζερ-Η Απόφαση για τη Διχοτόμηση» των δημοσιογράφων Μιχάλη Ιγνατίου και Κώστα Βενιζέλου (Εκδόσεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-Λιβάνης) περιγράφονται οι σχεδιασμοί του υπουργού Εξωτερικών εναντίον της Κύπρου, και αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας, πλέον, αυτό που πίστευαν όλοι οι Ελληνες από το 1974: ότι το έγκλημα εναντίον του νησιού σχεδιάστηκε στην Ουάσιγκτον και υλοποιήθηκε από τη CΙΑ με τη βοήθεια του αόρατου δικτάτορα, Δημήτριου Ιωαννίδη. Η Ημερησία δημοσιεύει σήμερα ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:


Η τετραετία, από την απόπειρα εναντίον του Μακάριου και τη δολοφονία του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, μέχρι το πραξικόπημα και την εισβολή, ήταν βαμμένη με αίμα. Ο εμφύλιος ήταν στο αποκορύφωμά του. Και η Κύπρος βρισκόταν συχνά στο μάτι του κυκλώνα. Ενας Αμερικανός αξιωματούχος, που απέδειξε με τις πράξεις τους ότι αγάπησε γνήσια την Κύπρο, παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα από το γραφείο του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ηταν ο Τόμας Μπόγιατ, διευθυντής του «Γραφείου Κύπρου» από τις αρχές του 1972, μια πραγματικά κρίσιμη εποχή για το νησί. Τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς, είχε σχεδιαστεί το πρώτο πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου, που απέτρεψε ο ίδιος ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον, αμέσως μετά την ενημέρωση που έτυχε από τον Αμερικανό πρέσβη, Ντέιβιντ Πόπερ. Προηγουμένως, και για τρία χρόνια, από το 1967 μέχρι το 1970, ο Μπόγιατ είχε υπηρετήσει στην αμερικανική πρεσβεία της Λευκωσίας ως πολιτικός σύμβουλος. Μετά την επιστροφή του στην Ουάσιγκτον, δεν έπαψε να ενδιαφέρεται και να ανησυχεί.

Ο αριστοκράτης πράκτορας
Την ίδια εποχή, δρούσε στη κυπριακή πρωτεύουσα, ο Ερικ Νεφ, σταθμάρχης της CΙΑ στη Μέση Ανατολή. Είχε έδρα τη Λευκωσία, αλλά ταξίδευε πολύ συχνά σε χώρες της περιοχής. Συνήθιζε να περνά τα βράδια του στο μπαρ του ξενοδοχείου «Χίλτον». Ο Μπόγιατ, ήταν ένας κλασικός διπλωμάτης, που τον χαρακτήριζε η σοβαρότητα. Πάνω απ’ όλα, ήταν ένας διπλωμάτης με αισθήματα. Ο Νεφ, από την άλλη πλευρά, ήταν γεννημένος προβοκάτορας, ήταν είρωνας, και είχε αρρωστημένο πάθος για το κουτσομπολιό, που ανέδειξε σε επιστήμη. Ενδιαφερόταν για τα εσωτερικά πολιτικά πράγματα του νησιού και είχε τον τρόπο να πληροφορείται ακόμα και «το χρώμα του παπλώματος που χρησιμοποιούσε για να σκεπαστεί ο Μακάριος», όπως έγραψε σε μια αναφορά του. Μισούσε τους κομουνιστές και πίστευε ότι ο Αρχιεπίσκοπος εργαζόταν για τους Σοβιετικούς. Διέμενε σε σπίτι Ελληνοκύπριου γιατρού στη Λευκωσία, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά, η οποία προκλήθηκε από άγνωστη αιτία. Μετά το επεισόδιο αυτό, μετακόμισε στο κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας.

Ο περιβόητος αριστοκράτης κατάσκοπος, όπως αυτοχαρακτηριζόταν, εξεδιώχθη κατόπιν παράκλησης του Μακαρίου προς τον Αμερικανό φίλο του, Τέιλορ Μπέλτσερ, που διετέλεσε πρέσβης στη Λευκωσία τα πρώτα δύσκολα χρόνια της νεογέννητης Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Μπέλτσερ έπεισε τους προϊσταμένους του Νεφ, ότι με τη δράση του προκαλεί ζημία στα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Κύπρο.

Στο προσωπικό ημερολόγιο της Νίτσας Χριστοδούλου, ιδιαιτέρας του Μακάριου, και με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Αρχιεπισκόπου, τον Μάρτιο του 1970, γίνεται αναφορά και στον Νεφ. Η κ. Χριστοδούλου τον εμπλέκει με τους παραλίγο δολοφόνους του Μακάριου και τον Ελληνα συνταγματάρχη των καταδρομών, Δημήτρη Παπαποστόλου, που ήταν ο εγκέφαλος της απόπειρας δολοφονίας.

Στις 5 Ιουνίου 1970, σημειώνονται στο ημερολόγιο, καθ’ υπαγόρευση του Μακαρίου, ανάμεσα στα άλλα, και τα εξής: («Μακάριος Ενα προσωπικό ημερολόγιο») «Κατ’ άλλας πληροφορίας που είχε ο Μακάριος, ο Νεφ της Αμερικανικής Υπηρεσιας Πληροφοριών διαθέτει δυσμενώς κατά του Μ. τα πνεύματα. Ο Μ. ανέφερε τούτο εις τον πρώην πρέσβυν της Αμερικής στην Κύπρο Τ. Μπέλτσερ, ο οποίος έδειξε έκπληξιν και ανέλαβε να του κάμει παρατήρησιν. Μέλη της πρεσβείας στην Κύπρο ειδοποιήθησαν να είναι έτοιμα ανά πάσαν στιγμήν δι’ αναχώρησιν. Συμπέρασμα: Η Αμερική οπωσδήποτε αναμεμειγμένη. Ο αγών πολυμέτωπος».

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο Νεφ, που είχε ξεκάθαρες ιδέες για την Κύπρο και υποστήριζε τη διχοτόμησή της και την ένταξη της στο ΝΑΤΟ, εκδικήθηκε αυτούς που τον κυνήγησαν από τη Λευκωσία. Σήμερα ζει στην Ουάσιγκτον. Δεν έχει μιλήσει ποτέ μέχρι τώρα για τη δράση του στο νησί, ούτε για τις σχέσεις του με τον Ιωαννίδη και την πολιτική πτέρυγα της ΕΟΚΑ Β. Από το 1974 και μετά, οι διπλωμάτες που τον γνώριζαν, τον θεωρούσαν «εξαφανισμένο». Είχε αποσυρθεί από τα «ελληνικά πράγματα» και σιγά-σιγά συνταξιοδοτήθηκε από τη CΙΑ. Ουδείς γνωρίζει πού υπηρέτησε μετά τη φυγή του από την Κύπρο. Οι μόνοι γνωστοί σταθμοί της πολυτάραχης καριέρας του, όπου και … «διέπρεψε», ήταν η Καμπούλ μέχρι το 1967 και αργότερα η Λευκωσία. Πιστεύεται ότι υπηρέτησε αρκετά χρόνια και στη Σαϊγκόν. Στην προσπάθεια μας να του δώσουμε την ευκαιρία να αμυνθεί στις κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον του, και τον θέλουν σχεδιαστή του πραξικοπήματος με τον Ελληνο-αμερικανό Πίτερ Κορομηλά, επικοινωνήσαμε μαζί του. Ο Αμερικανός πράκτορας, με ευγένεια μας ανακοίνωσε ότι η απόφασή του να μην τοποθετηθεί, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει, αλλά είναι πλέον οριστική.

Ο ρόλος του Τόμας Μπόγιατ
Σε αντίθεση με τον σταθμάρχη της CΙΑ, ο Μπόγιατ, είχε αρχές, και πίστευε στη Δημοκρατία. Αρχισε την καριέρα του από τη λάβα της Χιλής. Το 1972, βρέθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σε μια περίοδο συγκρούσεων και προστριβών μεταξύ αυτών που αρέσκονταν να αποκαλούνται «ηθικοί» και όσων μετακόμισαν μαζί με τον Χένρι Κίσιγκερ από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου. Ηταν οι «πραγματιστές», που καθοδηγούνταν σ’ όλες τους τις κινήσεις από το στρατηγικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών και δεν είχαν πρόβλημα να παραδεχθούν ότι δεν υπάρχει ηθική στη πολιτική.

Ο Μπόγιατ πίστευε πάντα ότι η εξωτερική πολιτική, την οποία προσδιόριζε ο Κίσιγκερ, «υπέφερε από έλλειψη ηθικής». Μετά την τραγωδία, και χρησιμοποιώντας μια δήλωση του υπουργού των Εξωτερικών -ήταν μία απάντηση σε ερώτηση που αφορούσε την ηθική της εξωτερικής πολιτικής- ο Μπογιατ είχε δηλώσει: «Ο υπουργός είπε ότι «ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών δεν θα ανεχθεί για πολύ καιρό μια εξωτερική πολιτική που ξεφεύγει από κάθε ηθικό παράγοντα». Και νομίζω, τόνισε ο Μπόγιατ, ότι ο υπουργός έχει απόλυτο δίκιο. Θα έλεγα ότι η Κύπρος, κατά τη γνώμη μου, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, για να επαναφέρουμε αυτή τη διάσταση στην αμερικανική εξωτερική πολιτική».

Ο Μπόγιατ, συνταξιούχος διπλωμάτης σήμερα, περνά αρκετές ώρες στο κτίριο που στεγάζει τον σύλλογο των συνταξιούχων πρέσβεων, δύο τετράγωνα από τον Λευκό Οίκο. Δεν πρόδωσε ποτέ τις αρχές του, και φροντίζει, πάντα με προσοχή, να ξεχωρίζει τη δική του θητεία και την εργασία των συναδέλφων του από τα πέτρινα χρόνια της «αυτοκρατορίας» του Κίσιγκερ στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όταν για πρώτη φορά στην ιστορία, οι πράκτορες της CΙΑ ονομάστηκαν επίσημα διπλωμάτες, και ασκούσαν εξωτερική πολιτική. Δεν έκρυψε ποτέ την αντιπάθειά του για τον τότε υπουργό των Εξωτερικών, αλλά επιμένει να αφήνει ανοικτό το παράθυρο της «αθωότητάς» του για την τραγωδία της Κύπρου. «Ηταν αλλάζων, ήταν υπερόπτης και δεν δεχόταν συμβουλές», λέει τώρα ο διευθυντής του «Γραφείου Κύπρου». Αλλά, όσο προχωρεί τον συλλογισμό του, τόσο περισσότερο επιβεβαιώνει τους φόβους του συνομιλητή του: «Είναι γεγονός ότι δεν συμπαθούσε καθόλου τον Μακάριο», δηλώνει ο Μπόγιατ. (Συνέντευξη του πρέσβη Τόμας Μπόγιατ στους συγγραφείς).

Στους διπλωματικούς υπαλλήλους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Κίσιγκερ, αντιπροσώπευε τον φόβο και τον τρόμο. Οχι τόσο για τον Μπόγιατ, αν και δεν αποκάλυψε ποτέ το αρχικό σημείωμά του, με το οποίο προειδοποιούσε όχι μόνο για το πραξικόπημα και για την εισβολή που ακολούθησε, αλλά και για τον (πιθανό) ελληνοτουρκικό πόλεμο (που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή), όπως και για τον κίνδυνο να μπει «σφήνα» στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ η Σοβιετική Ενωση, αν και οι ηγέτες της είχαν υποσχεθεί στον Κίσιγκερ ότι δεν θα εκμεταλλευθούν τη «μεγάλη ευκαιρία», όπως χαρακτήρισε ο Αντρέι Γκρομίκο τη κρίση του Ιουλίου, σε συνομιλία του με τον Αμερικανό ομόλογό του. Είκοσι επτά χρόνια μετά το πραξικόπημα, αυτό καθ’ αυτό το πολυσέλιδο μνημόνιο του Μπόγιατ, που εστάλη στο γραφείο του Κίσιγκερ τον Μάιο του 1974, παραμένει απόρρητο, όπως και ένα σημαντικό έγγραφο του Τζόζεφ Σίσκο -το έστειλε στον Κίσιγκερ τη δεύτερη εβδομάδα Μαΐου.

Ο Σίσκο άρχισε να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά στη Λευκωσία, λόγω της επιμονής του Μπόγιατ να μεταφερθεί στον Ιωαννίδη, η αμερικανική άρνηση στο πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου. Κάτι που δεν συνέβη ποτέ.

Ο Μπόγιατ γνώριζε ότι τις αποφάσεις λάμβανε ένα μόνο κέντρο, αυτό που έλεγχε ο Δημήτριος Ιωαννίδης, ο οποίος -για τον διευθυντή του «Γραφείου Κύπρου»- ήταν «παρανοϊκός και άκρως επικίνδυνος». (Προσωπικό σημείωμα του Τόμας Μπόγιατ στον Τζόζεφ Σίσκο). Συζητώντας με τους συναδέλφους του στο «Γραφείο Νότιας Ευρώπης», ο Μπόγιατ υπογράμμιζε, και είχε αποδείξεις για να στηρίξει τη θέση του, ότι η στρατιωτική χούντα, η αόρατη ελληνική κυβέρνηση, όπως τη χαρακτήριζε, έδωσε οδηγίες στους Ελληνες αξιωματικούς, που υπηρετούσαν στην Κύπρο, να ανατρέψουν τον Μακάριο σε συνεργασία με φιλοχουντικά στελέχη της ΕΟΚΑ Β και να υποστηρίξουν δήθεν την ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Σ’ ένα σημείωμά του, ο Αμερικανός αξιωματούχος υποστήριζε ακόμα ότι η Ουάσιγκτον δεν πρέπει να δίνει καμία σημασία στις ανακοινώσεις του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, τις οποίες θεωρούσε παραπλανητικές.

Η ειρωνεία είναι ότι τις ίδιες μέρες που ο Ιωαννίδης ηγείτο της συνωμοσίας εναντίον του Μακάριου, με εντολή του, το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι υποστήριζε «τις διακοινοτικές συνομιλίες, την ειρηνική επίλυση του Κυπριακού σε συνεργασία με τη Λευκωσία και την Αγκυρα και βέβαια αντίθετο στη βία (που εκπορευόταν από την ΕΟΚΑ Β) και την αντιβία (του Εφεδρικού Σώματος που είχε συγκροτήσει ο Μακάριος για να αντιμετωπίσει την ΕΟΚΑ Β)»…

Πηγή
http://www.elliniki-grothia.com/?p=4649
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ Φ


Ο χρυσός αριθμός φ ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά από τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι παρατήρησαν ότι όλα πάνω στην γη, από τα φυτά μέχρι το ίδιο το ανθρώπινο σώμα, αναπτύσσονται βάσει μίας αναλογίας.
Ο Πυθαγόρας ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τον μαθηματικό ορισμό της αναλογίας χρησιμοποιώντας δύο ευθύγραμμα τμήματα. Η σκέψη του ήταν πως αν υπάρχει ένα ευθύγραμμο τμήμα και ένα σημείο τομής να το τέμνει ασύμμετρα έτσι ώστε το μήκος του μεγαλύτερου τμήματος προς όλο το μήκος του τμήματος να είναι ίσο με το μήκος του μεγαλύτερου τμήματος προς το μήκος του μικρότερου, τότε ο λόγος τους φανερώνει κάποιους είδους αναλογία. Υπέθεσε ότι υπάρχει ένα τμήμα ΑΒ. Τέμνοντάς το σε δύο μέρη τα οποία δεν είναι ίσα μεταξύ τους στο σημείο Γ, δημιουργούνται δύο ευθύγραμμα τμήματα.

Έστω ότι ΑΓ>ΒΓ τότε ΑΒ/ΑΓ=ΑΓ/ΒΓ. Το σημείο τομής Γ δίνει την χρυσή αναλογία γιατί ο λόγος των ΑΒ/ΑΓ και ΑΓ/ΒΓ δίνει αποτέλεσμα 1.618 που είναι και ο χρυσός αριθμός φ. Ο αριθμός αυτός φανερώνει την αρμονία που διακατέχει ένα αντικείμενο το οποίο εξετάζεται. Είναι ο μοναδικός αριθμός για τον οποίο ισχύει η σχέση φ =φ+1 και φ=1+√5/2.
Η κυριότερη διαπίστωση είναι ότι το αποτέλεσμα είναι άρρητος αριθμός. Αυτό δείχνει ότι δεν είναι δυνατόν ένα μικρότερο ευθύγραμμο τμήμα να χωράει σε ένα μεγαλύτερό του ακριβώς. Συνεπώς υπάρχουν και κάποιοι αριθμοί που η λειτουργία τους είναι έξω από το ανθρώπινα αντιληπτό και πεδίο ορισμού τους είναι το ιδεατό.
Έτσι ανακαλύφθηκε και η έννοια της ιδέας, την οποία ερεύνησε ο
Πλάτων και διατύπωσε την θεωρία των ιδεών. Είναι φανερό ότι ήξεραν τα πάντα για την χρήση του αριθμού φ γιατί και το πεντάγραμμα που ήταν το σύμβολο της σχολής των πυθαγορείων υπόκειται σε αυτή την αναλογία.
Η χρήση του αριθμού φ στην αρχαιότητα είναι εντυπωσιακή. Στον Παρθενώνα από τα αετώματα και τα σκαλίσματα σε αυτά μέχρι τα κιονόκρανα, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, σε όλα τα αγάλματα, στις Πυραμίδες της Αιγύπτου που ακολουθούν την δομή ισοσκελούς τριγώνου.
Όμως όλα αυτά φαντάζουν μηδαμινά μπροστά
στο μέγιστο επίτευγμα των αρχαίων Ελλήνων. Την κατασκευή της Ελληνικής γλώσσας η οποία είναι καθαρά μαθηματική γλώσσα και αποδεικνύεται μέσω των λεξαρίθμων. Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα που μία λέξη ισούται με κάποια άλλη λεξαριθμηκά και ενώ έχουν διαφορετικό νόημα ως αυτόνομες λέξεις σαν λεξάριθμοι σχηματίζουν ένα νόημα και σχετίζονται άμεσα με τον χρυσό αριθμό φ αλλά και το π=3.14.
Σε καμία άλλη γλώσσα δεν ισχύει κάτι παρόμοιο και καμία άλλη γλώσσα δεν έχει θεωρηθεί σαν ένα αριστούργημα παγκοσμίως. Το ότι η μελέτη των αρχαίων Ελληνικών έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στην ανάπτυξη νευρώνων του εγκεφάλου κάνοντας τους ανθρώπους πιο έξυπνους είναι αποτέλεσμα της πολυπλοκότητας κατασκευής της γλώσσας. Με την βοήθεια των φ και π και των πράξεων μεταξύ των λέξεων λειτουργεί και σαν μέσο κρυπτογράφησης. Όλα αυτά ουσιαστικά είναι αποδείξεις που ακυρώνουν την ανακάλυψη του Fibonacci γιατί χρησιμοποιούνταν ήδη σε μέγιστο βαθμό οι συγκεκριμένες ακολουθίες με κύριο παράδειγμα την ίδια την γλώσσα και την διάταξη των διαζωμάτων στο θέατρο της Επιδαύρου.
Ήταν ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο κείμενα που είχαν χαθεί στο πέρασμα των αιώνων ή τα είχαν κρύψει σκόπιμα κάποιοι για να αποκρύψουν την γνώση, όταν έρχονταν ξανά στην επιφάνεια, αυτοί που τα κατείχαν να έθεταν τους εαυτούς τους ως τους μεγάλους επιστήμονες
που δήθεν ανακάλυψαν μόνοι από το πουθενά κάποια πολύ σημαντικά για την ανθρωπότητα στοιχεία χωρίς να το δικαιολογεί ούτε το υπόβαθρό τους αλλά ούτε και ο πρώτερος βίος τους, ενώ είχαν γραφεί πριν από αιώνες.
Είναι τυχαίο ότι όλοι σχεδόν οι μεγάλοι ερευνητές των προηγούμενων χιλίων χρόνων ήταν είτε πλούσιοι με μεγάλες συλλογές ελληνικών συγγραμμάτων, είτε ανήκαν σε κάποια μυστική οργάνωση που είχε σχέση και με την απόκρυψη ανώτερης γνώσης;

Στην μεταγενέστερη εποχή χρησιμοποιείται στους πίνακες μεγάλων ζωγράφων όπως του Da Vinci που δόμησε την Mona Lisa με βάση ένα χρυσό τρίγωνο και την ζωγράφισε επεκτείνοντάς το με άλλα χρυσά τρίγωνα, σε σχέδια που βασίζονται σε γεωμετρικά σχήματα όπως τα Fractals. Επίσης ανακαλύφθηκε ότι και το DNA ακολουθεί την αναλογία
αλλά και ολόκληρο το σύμπαν. Μέχρι και η κίνηση των πλανητών γίνεται βάσει της χρυσής αναλογίας.
Ο χρυσός αριθμός φ είναι μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της Γεωμετρίας. Φαίνεται ότι ήδη ίσχυε και ο Πυθαγόρας διατύπωσε κάτι το κοινά χρησιμοποιούμενο και αποδεκτό. Τα οφέλη από αυτή την διατύπωση του Πυθαγόρα είναι πάρα πολλά. Θεμελιώθηκε η χρυσή αναλογία σαν αριθμός ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κατασκευές στα μεταγενέστερα χρόνια γιατί οι αρχαίοι Έλληνες ήδη γνώριζαν, αναπτύχθηκε η θεωρία περί αναλογιών τμημάτων και πλευρών που οδήγησε στην διατύπωση πληθώρας θεωρημάτων και το κυριότερο ότι διατυπώθηκε η θεωρία των ιδεών.

Πηγή
http://enneaetifotos.blogspot.com/2010/10/blog-post_29.html
Διαβάστε περισσότερα...