Αναζητώντας τους πιο διάσημους κρυμμένους θησαυρούς της ανθρωπότητας (φωτό, βίντεο)

Ανέκαθεν η αναζήτηση ενός κρυμμένου θησαυρού ήταν κάτι που συνάρπαζε και γοήτευε τα πλήθη. Η σαγήνη του μυστηρίου και η ίντριγκα του αγνώστου, ήταν κάτι που οδήγησε μια πληθώρα λογοτεχνικών βιβλίων να γίνουν best seller, μετέτρεψε μια ευρεία γκάμα ταινιών σε block buster και κατέστησε το «παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού» ως ένα από τα πιο αγαπημένα παιδικά παιχνίδια διαχρονικά.
Όμως η ανάγκη αναζήτησης των χαμένων θησαυρών, είτε πρόκειται για ένα καταραμένο σεντούκι με παλιά χρυσά νομίσματα, κοσμήματα και μαργαριτάρια που αποτελούσε τον διακαή πόθο των κουρσάρων, είτε για κάποιο χειρόγραφο ιστορικής αξίας ή ακόμα και για την απόδειξη ύπαρξης μιας ιστορικής μορφής, δεν περιορίζεται εκεί. Υπάρχουν ουκ ολίγα παραδείγματα θρυλικών θησαυρών» που έχουν «στοιχειώσει» τη φαντασία αρχαιολόγων και κυνηγών θησαυρών ανά τους αιώνες, οδηγώντας τους σε ορισμένες περιπτώσεις  να πληρώσουν αυτό το «κυνήγι» ακόμη και με το ακριβότερο τίμημα· την ίδια τους τη ζωή!


 Το EThe Magazine του EleftherosTypos.gr,  αναζήτησε όλες εκείνες τις περιπτώσεις κρυμμένων θησαυρών που παραμένουν… χαμένοι ως τις μέρες μας και αποτελούν τον διακαή πόθο σημαντικών των ιστοριοδιφών και των μυστηριολάγνων!
 
Tο μυστήριο του Oak Island

Για περισσότερο από δύο αιώνες, αρκετοί αφοσιωμένοι κυνηγοί θησαυρών αναζητούν απάντηση στο μυστήριο του Oak Island, που βρίσκεται στην νότια ακτή της Νέας Σκωτίας του Καναδά. Το μικρό νησάκι Oak, φαίνεται πως κρύβει έναν μύθο τόσο καλά που κανείς δεν μπορεί να τον εξερευνήσει επαρκώς! Στην ουσία, όλα ξεκίνησαν εξαιτίας της παρατηρητικότητας τριών νεαρών χωρικών που είδαν κάτι παράξενα πράσινα φώτα σε ένα σημείο πάνω στο νησάκι, το μακρινό 1795.

Η πρώτη απόπειρα έρευνας έγινε από τους ίδιους, όμως αργότερα συμμετείχαν και μεγάλοι ερευνητές και μεγάλοι χρηματοδότες που φτάνουν ακόμα και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρούσβελτ! Ουσιαστικά αυτό που όλοι κατάφεραν να βρουν είναι μία κάθετη προς την θάλασσα κατασκευή που φτάνει έως τον πυθμένα της. Αν και υπολογίζεται ότι η κατασκευή αγγίζει τα εξήντα μέτρα, εντούτοις ουδείς έχει καταφέρει να φτάσει μέχρι το τέλος, αφού η κατασκευή είναι φτιαγμένη σε επίπεδα με ξύλα από κοκοφοίνικα (κανονικά δεν υπάρχει ούτε ίχνος κοκοφοίνικα στην περιοχή!) και από κάτω τους, υπάρχει πλήθος καναλιών και αγωγών υπερχείλισης που καθιστούν αδύνατη την περαιτέρω ανασκαφή. Το μόνο που γνωρίζουμε στα σίγουρα, είναι πως πριν αρκετούς αιώνες κάποιοι κατασκεύασαν ένα γιγαντιαίο υδραυλικό σύστημα κάτω από το νησί!









Το πιο περίεργο είναι πως στο νησί, έχει βρεθεί και μία πέτρινη επιγραφή της οποία η γλώσσα δεν έχει ακόμα αποκρυπτογραφηθεί και ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να γράφει ή και να προειδοποιεί. Μέχρι σήμερα, παραμένει ασαφές το τι ακριβώς ψάχνουν οι «κυνηγοί θησαυρών» και οι μύθοι και οι θρύλοι δίνουν και παίρνουν (χρυσάφι πειρατών, τα χαμένα χειρόγραφα του Σαίξπηρ, ένα βυθισμένο πλοίο των Βίκινγκς) χωρίς κανείς να μπορεί να τους αποδείξει αλλά ούτε και να τους διαψεύσει. Αξίζει να αναφέρουμε πως στο βωμό του «κυνηγιού» αυτού, έχουν χαθεί έξι άνθρωποι κατά τη διάρκεια των ανασκαφών.

 

Ο θησαυρός του Μαυρογένη

Αναμφίβολα ο Μαυρογένης (πραγματικό όνομα Έντουαρντ Τιτς), αποτελεί τον πιο διάσημο πειρατή της ιστορίας (λυπούμαστε αλλά ο πολυαγαπημένος κινηματογραφικός ήρωας Ct. Jack Sparrow δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο). Από πολύ μικρή ηλικία, στράφηκε στην πειρατεία και από την περίοδο του Πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής -στις αρχές του 18ου αιώνα- μέχρι και την οριστική ήττα-αποκεφαλισμό του από το βρετανικό ναυτικό το 1918, υπό την καθοδήγηση του λοχαγού Ρόμπερτ Μέιναρντ, λεηλάτησε εκατοντάδες εμπορικά πλοία φορτωμένα με χρυσό, ασήμι και άλλους θησαυρούς.

 

Στο αμπάρι του θρυλικού του πλοίου, «Η εκδίκηση της βασίλισσας Άννας», με το οποίο είχε κουρσέψει καράβια από τις Δυτικές Ινδίες ως την ατλαντική ακτή της Βόρειας Αμερικής, δεν βρέθηκε παρά ένα πολύ μικρό μέρος από τον θησαυρό που λέγεται πως είχε αποκτήσει.
Λίγο πριν τον θάνατό του, ο Μαυρογένης είχε υποστηρίξει πως είχε προλάβει να κρύψει τον ανεκτίμητης αξίας θησαυρό του, χωρίς όμως να αποκαλύψει σε κανέναν την τοποθεσία. Μάλιστα ελάχιστα πριν τον αποκεφαλισμό του, είχε δηλώσει πως «μόνο εγώ και ο διάβολος ξέρουμε πού είναι κρυμμένος!». Έκτοτε κυνηγοί θησαυρών τον αναζητούν διεξοδικά, ψάχνοντας για στοιχεία οπουδήποτε: από τις ακτές της Βιρτζίνια έως την Καραϊβική και τα νησιά Κέιμαν!

 

Ο χρυσός των Ναζί

Την ώρα που ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έφτανε προς το τέλος του και η ήττα του Άξονα είχε αρχίσει να φαίνεται, οι ναζί έψαχναν ήδη κρυψώνες για τους πολύτιμους θησαυρούς που είχαν κλέψει κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι χρόνων από μουσεία και εβραϊκές οικογένειες Εβραίων από όλη την Ευρώπη.

 

Αξίζει να αναφέρουμε ότι από το Παρίσι και μόνο, οι ναζί άδειασαν -μέχρι το 1945- 38.000 σπίτια ιδιοκτησίας Εβραίων, γέμισαν 150 φορτηγά και χρειάστηκαν 1.500 εργάτες για να μεταφέρουν τα κιβώτια! Το Γ’ Ράιχ δε, υπολογίζεται πως άρπαξε περισσότερο από το 20% των έργων τέχνης που υπήρχαν στην Ευρώπη!
Μέχρι και σήμερα, οι φήμες μιλούν για ένα «τρένο φάντασμα» των Ναζί, που φέρεται να μετέφερε 300 τόνους χρυσού και άλλων πολύτιμων αντικειμένων μέσω ενός μυστικού δικτύου τούνελ στην Πολωνία.
Άλλοι πάλι, θεωρούν ότι στη λίμνη Τόπλιτζ, στις αυστριακές Άλπεις, αξιωματούχοι των Ναζί βύθισαν χρυσό αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ακόμα βέβαια, κανένα κομμάτι τους δεν έχει εντοπιστεί αλλά οι δοξασίες δεν λένε να κοπάσουν. Μάλιστα οι ψίθυροι πολλαπλασιάστηκαν, όταν το 1959, μια ομάδα δυτών ανέσυρε από τον πάτο της λίμνης δεκάδες κιβώτια γεμάτα με χρήματα από νομίσματα συμμαχικών χωρών αξίας εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά όπως αποδείχθηκε όλα ήταν πλαστά.

 

Πάντως ο απίστευτος όγκος των ναζιστικών λαφύρων και η ανεκτίμητη αξία τους έχει μετατρέψει το σαφάρι για την ανεύρεσή τους στο… «Άγιο Δισκοπότηρο» των κυνηγών θησαυρού. Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον επτά άνθρωποι έχουν πνιγεί στα παγωμένα νερά της λίμνης αναζητώντας τον χαμένο χρυσό των Ναζί.

Η Κιβωτός της Διαθήκης

Κατά την Παλαιά Διαθήκη, ο Μωυσής είχε ένα επίχρυσο ξύλινο κιβώτιο, γνωστό ως «Κιβωτός της Διαθήκης», το οποίο είχε κατασκευαστεί κατόπιν εντολής του ίδιου του Θεού, με σκοπό να φυλαχθούν στο εσωτερικό του τα ιερά κειμήλα, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνονταν και οι δύο πέτρινες πλάκες με τις 10 εντολές!

 

Όπως αναφέρεται, οι Ισραηλίτες κουβάλησαν την Κιβωτό στη διάρκεια της 40χρονης περιπλάνησής τους, για να τη μεταφέρουν στη συνέχεια στον Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ. Το 607 π.Χ., οι Βαβυλώνιοι πολιόρκησαν την Ιερουσαλήμ και έσφαξαν πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, οδηγώντας τους επιζώντες στην εξορία. Όταν οι Ισραηλίτες επέστρεψαν, η Κιβωτός είχε πλέον εξαφανιστεί. Το αν το ιερό αυτό κιβώτιο κρύφτηκε κάπου πριν από την πολιορκία προκειμένου να προστατευτεί από τους εισβολείς, ή αν καταστράφηκε από τους Βαβυλώνιους, παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστο.
Δεν είναι πάντως λίγοι, όσοι υποστηρίζουν, σύμφωνα με χωρία της Αγίας Γραφής, πως το περιεχόμενο της Κιβωτού παραμένει προστατευμένο και ατόφιο ως τις μέρες μας, «μπλέκοντας» στη φύλαξή του το Βατικανό και τους Πεφωτισμένους.

 

Σε κάθε περίπτωση, αρχαιολόγοι και κυνηγοί θησαυρών αναζητούν το ιερό αυτό κιβώτιο για αιώνες, χωρίς όμως επιτυχία.
 
Το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο

Είναι σίγουρα ένας από τους πιο ξακουστούς και πολυσυζητημένους θησαυρούς. Πρόκειται για ένα το μικρό δωμάτιο, κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από κεχριμπάρι, με χρυσές επενδύσεις και καθρέφτες, που χτίστηκε τον 18ο αιώνα για τον Φρειδερίκο Α’, τον πρώτο βασιλιά της Πρωσίας.

 

Ο σκοπός, ήταν το δωμάτιο αυτό να δινόταν αργότερα ως δώρο στον τσάρο Πέτρο τον Μέγα και να παρέμενε σε ρωσικά χέρια. Μάλιστα λέγεται πως όσοι το είχαν δει, το χαρακτήριζαν ως το 8ο θαύμα του κόσμου. Και τότε ήταν που εξαφανίστηκε από προσώπου γης! Οι φρουροί του δωματίου κατά τη διάρκεια του πολέμου το κάλυψαν με ταπετσαρία για να κρύψουν την πολυτελή του φύση, γεγονός που δεν απέτρεψε φυσικά τους Ναζί από τη λεηλασία του ανεκτίμητου αυτού θησαυρού. Το μετέφεραν στο Κάστρο Konigsberg της Γερμανίας, με τους εκτεταμένους συμμαχικούς βομβαρδισμούς του 1944 να αφήνουν το κάστρο ερείπιο και το δωμάτιο χαμένο για πάντα.
Τελικά κανείς δεν ξέρει τι απέγινε το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο, και η υπόθεση ότι καταστράφηκε ολοσχερώς δεν ικανοποιεί, κανέναν συνωμοσιολάγνο! Οι μυθολογικές διαστάσεις που έχει λάβει ο θησαυρός του ωθούν ακόμα και σήμερα τους ακούραστους «κυνηγούς» στην ξέφρενη αναζήτησή του!

Το «Λουλούδι της Θάλασσας»

Ήταν το 1502 όταν κατασκευάστηκε το πορτογαλικό πολεμικό πλοίο «Λουλούδι της Θάλασσας» με σκοπό να τεθεί υπό την κυριότητα του αδελφού του περίφημου εξερευνητή Βάσκο ντα Γκάμα, Εσταβάο.

 

Το πλοίο αποτέλεσε τμήμα του μικρού εμπορικού στόλου που ξεκίνησε για την Ινδία το 1505, με τις περιπέτειές του να μετρούν μπόλικες μάχες στα επόμενα 6 χρόνια, όταν και θα χαθεί οριστικά από καταιγίδα στα 1511. Το περίφημο πολεμικό θρυλείται πως κουβαλούσε στα αμπάρια του πολύτιμα λάφυρα από τις νίκες που σημείωσε στη θάλασσα, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για έναν θησαυρό ανυπολόγιστης αξίας! Όταν βυθίστηκε, το «Flor do Mar» κουβαλούσε -μεταξύ άλλων- τον θησαυρό του βασιλείου Melaka, που βρισκόταν στη σημερινή Μαλαισία, ο οποίος υπολογιζόταν σε 60 τόνους χρυσού.
Το πού βυθίστηκε δεν έγινε ποτέ γνωστό και οι επίδοξοι «κυνηγοί» έχουν οργώσει τους βυθούς των επτά θαλασσών για να βρουν το ναυάγιό του.

Ο χρυσός του Leon Trabuco

To 1930 o Leon Trabuco, Μεξικανός πολυεκατομμυριούχος, είχε οργανώσει μια σειρά από μυστηριώδεις πτήσεις στην έρημο του Νέου Μεξικό υπό άκρα μυστικότητα. Με την οικονομική κρίση και το κραχ του 1929 να είναι ακόμα «νωπά» στις ΗΠΑ και με το δολάριο να βρίσκεται σε διαρκή «ελεύθερη πτώση» η τιμή του χρυσού ήταν έτοιμη να εκτοξευτεί.

 

Διαβλέποντας λοιπόν το τι μέλει γενέσθαι, ο Trabuco και οι στενοί του συνεργάτες αγόραζαν με φρενήρεις ρυθμούς χρυσό και τον περνούσαν λαθραία στις ΗΠΑ, περιμένοντας τις τιμές να απογειωθούν. Λέγεται πως περίπου 16 τόνοι χρυσού κρύφτηκαν στην έρημο, με τον Trabuco να μην πουλάει ωστόσο ούτε ουγκιά, περιμένοντας την αξία του χρυσού να ανέβει κι άλλο.
Ωστόσο, τα γεγονότα πρόλαβαν την απληστία του πολυεκατομμυριούχου και η αλλαγή της νομοθεσίας στο αμερικανικό δίκαιο και η απαγόρευση της ατομικής ιδιοκτησίας χρυσού, ήταν το οικονομικό «Βατερλώ» του. Μέσα σε πέντε χρόνια, έχασαν τη ζωή τους τρεις από τους στενούς του συνεργάτες και εν τέλει και ο ίδιος, παίρνοντας το μυστικό της κρυψώνας των ράβδων χρυσού στον τάφο τους.
Πολλοί θεώρησαν πως παραήταν… σύμπτωση ο θάνατος σχεδόν όλης της ομάδας που γνώριζε τη μυστική τοποθεσία στην έρημο του Νέου Μεξικό, αλλά δεν αποδείχθηκε ποτέ τίποτα δικαστικώς. Χρόνια αργότερα, κάποιοι φιλόδοξοι επιχείρησαν να… σκάψουν τμήματα της ερήμου μήπως και ανακαλύψουν κάποια ένδειξη για το πού θάφτηκε ο χρυσός, αλλά σύντομα εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους καθώς ήταν σαν να ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα!

Πηγή