Παυσανίας: "Κατά την ταφή του Μ.Αλέξανδρου τηρήθηκε ο μακεδονικός νόμος" - Επέστρεψε η σορός του στη Μακεδονία;

Η ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ "ΑΝΑΒΕΙ" ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥΣ

Aκόμα όλοι αναρωτιούνται ποιος είναι ο νεκρός της Αμφίπολης και συνεχίζει να πλανάται το ερώτημα, που τελικά ετάφη ο Βασιλεύς των Βασιλέων Μέγας Αλέξανδρος και υπάρχει πιθανότητα η σορός του να επέστρεψε στην Μακεδονία;

 

Μια προσεκτική ματιά στον Παυσανία που αποτελεί πηγή της εποχής θα δέιξει ότι υπάρχει η πιθανότητα αυτή καθώς ο ιστορικός αναφέρει σαφέστατα ότι ο Μ.Αλέξανδρος ετάφη σύμφωνα με τον Μακεδονικό νόμο από τον Πτολεμαίο. Αυτό σημαίνει ότι ο Αλέξανδρος αποτεφρώθηκε και εν συνεχεία κάποια στιγμή η σορός επέστρεψε στα πάτρια εδάφη της Μακεδονίας. 

 

Εάν αποδεχτούμε ότι αυτό είναι αληθές υπάρχει πιθανότητα να βρίσκεται στην Αμφίπολη; Ο νεκρός της Αμφίπολης είναι όντως ο Νεκρός; Ή είναι μια παραπλανητική προστασία του πραγματικού ενοίκου του Τύμβου; Οι μέχρι τώρα ενδείξεις δείχνουν ότι ο λόφος Καστά κρύβει πολύ περισσότερα ευρήματα από ότι μέχρι αυτή την ώρα έχουν φανερωθεί, και είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν και άλλες εκπλήξεις.

Είναι πολυ παράξενο να έχει κατασκευαστεί ένα τόσο μεγάλο μνημείο με τονους μάρμαρο και ο νεκρός να έχει ταφεί με ευτελή υλικά όπως ο πορώλιθος, ενώ τα μισά του οστά ήταν εκτός του τάφου. Συνεπώς το μυστήριο συνεχίζεται ακόμα και το διαιωνίζει ο ίδιος ο Παυσανίας, ο οποίος δεν μπορέι να αγνοηθεί.

 

Ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του empedotimos.blogspot.gr το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί αφού δημιουργεί καίρια ερωτήματα. Το άρθρο αυτό είχε γραφτεί πριν την ανακάλυψη του τρίτου θαλάμου και του νεκρού. Θα δείτε ότι είχε προβλέψει ακριβώς τι θα επακολουθούσε αλλά και την τοποθεσία του νεκρού.

 

"Η σορός του Αλεξάνδρου αναχωρώντας από την Βαβυλώνα είχε προορισμό  τις Αιγές όπως μας αναφέρει ο Παυσανίας. Ο Πτολεμαίος όμως υφαρπάζει την σωρό την οποία και θάβει προσωρινά στην Μέμφιδα με βάση τον Παυσανία και το Πάριο Χρονικό αποτεφρώνοντας την λόγω της αναφοράς του Παυσανία ότι τηρήθηκε  ο Μακεδονικός νόμος κατά την ταφή, και μετά από λίγους μήνες, μετά από κοινή συμφωνία των διαδόχων στην διάσκεψη στον Τριπαράδεισο, τα οστά του Αλεξάνδρου μεταφέρονται μαζί με τους δύο βασιλείς (Φίλιππο Αριδαίο και Αλέξανδρο Δ’) στην Μακεδονία όπου θάβεται στον ήδη ετοιμασμένο τάφο που κατασκευαζόταν την διετία κατά την οποία η σορός του Αλεξάνδρου ήταν σε «αναμονή» στην Βαβυλώνα.

 

Φαίνεται ότι και σε αυτήν την περίπτωση ο Παυσανίας αποδεικνύεται αξιόπιστος καθώς πολύ πρόσφατα ενημερώθηκα ότι ο διακεκριμένος ερευνητής περί του Μεγάλου Αλεξάνδρου και συγγραφέας σχετικών βιβλίων Andrew  Chugg  ανέφερε ότι   “the sources say his tomb was intended to be at Aegae and Andronikos found an empty tumulus under the centre of the great mound at Aegae, which Hammond considered to be a cenotaph for Alexander” δηλαδή ότι ο Ανδρόνικος βρήκε ένα άδειο τύμβο στο κέντρο της Μεγάλης Τούμπας στις Αιγές (Βεργίνα) τον οποίο ο διακεκριμένος μελετητής  Hammond θεώρησε ότι είναι το κενοτάφιο του Αλεξάνδρου.

 

Με άλλα λόγια η πληροφορία που έχουμε από τον Παυσανία είναι σωστή, πράγματι στις Αιγές ετοιμαζόταν κάποιος τάφος ο οποίος ήταν και ο προορισμός της πομπής που μετέφερε την σορό του Αλεξάνδρου από την Βαβυλώνα. Καθώς ο Πτολεμαίος υφάρπαξε την σορό και την έθαψε στην Μέμφιδα, ο τάφος αυτός παρέμεινε αχρησιμοποίητος.

 

Αυτή η νέα πληροφορία αφένός μεν αναιρεί μέρος της υπόθεσης  μας ότι η αναφορά για μεταφορά στις Αιγές ήταν παραπλανητική και ότι ο πραγματικός προορισμός από την αρχή ήταν η Αμφίπολη και αφ’ ετέρου  μας αναγκάζει να ερευνήσουμε αν ο Πτολεμαίος έπαιξε κάποιον ρόλο στην κατασκευή του τάφου της Αμφίπολης μιας και, αν η ευρύτερη υπόθεση μας είναι σωστή, σε αυτόν φαίνεται ότι ενταφιάστηκε ο Αλέξανδρος μετά την μεταφορά του από τον Αντίπατρο στην Μακεδονία.

 

Κρίνοντας από την γενική συμπεριφορά του Πτολεμαίου και της σχέσης του με τον Αλέξανδρο, υποθέσαμε ότι η πρόθεση του Πτολεμαίου με την υφαρπαγή της σορού του Αλεξάνδρου, ήταν η προστασία των συμφερόντων του υιού του Αλεξάνδρου, του Αλεξάνδρου Δ’ και την de facto αναγνώριση του ως τον μόνο διάδοχο του Αλεξάνδρου. 

 

Κάνουμε λοιπόν την υπόθεση ότι από την αρχή ο Πτολεμαίος  είχε διαβλέψει τις προθέσεις του Περδίκκα και των λοιπών αντιπάλων του Αλεξάνδρου για την  υφαρπαγή της βασιλείας από τον Αλέξανδρο Δ’ και προετοίμασε την πράξη του (την υφαρπαγή δηλαδή της σορού ) προετοιμάζοντας δε ταυτόχρονα και την κατασκευή ενός νέου τάφου, μακριά από τις Αιγές, στον οποίο θα εθάβετο ο Αλέξανδρος.

 

Πολύ πιθανόν λοιπόν ο Πτολεμαίος να ήταν αυτός ο οποίος έδωσε εντολή στον Δεινοκράτη να σχεδιάσει και να κατασκευάσει τον τάφο στον οποίο θα ενταφιαζόταν ο  Αλέξανδρος.

 

Αν δε υποθέσουμε ότι η κατάσταση στην Μακεδονία , και συγκεκριμένα στην περιοχή της Αμφίπολης, την διετία σχεδόν μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν ευνοϊκά διακείμενη προς την αποκατάσταση του Αλεξάνδρου και του υιού του, που αυτό θα εσήμαινε δραστηριοποίηση ίσως της Ολυμπιάδας ή και του Κρατερού , ο οποίος άλλωστε επέστρεφε στην Μακεδονία με τους παλαιμάχους για να αναλάβει την θέση του Αντίπατρου κατ’έντολήν του ιδίου του Αλεξάνδρου, σε συνεννόηση με τον Πτολεμαίο για την κινητοποίηση των αναγκαίων πόρων για την κατασκευή του τάφου, τότε η υπόθεση μας να είναι πραγματικότητα είναι πολύ πιθανή.

 

Έτσι λοιπόν είναι και αναμενόμενο, ο Πτολεμαίος και ο Δεινοκράτης, επηρεασμένοι ίσως από την Αιγυπτιακή τεχνική κατασκευής τάφων να προσέθεσαν τέτοια χαρακτηριστικά στο ταφικό μνημείο, τα οποία και διακρίνουμε σήμερα, όπως υπερμεγέθης κατασκευή, σφράγιση πλημμυρίζοντας τους χώρους με άμμο, σφίγγες στην είσοδο και πολύ πρόσφατα οι Καρυάτιδες και η μικρή σχετικά θύρα που οδηγεί στην συνέχεια του μνημείου. (τα δύο τελευταία θα τα αναπτύξω αμέσως μετά).

 

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του τάφου που παραπέμπει στον Πτολεμαίο είναι ο τύπος της  Σφίγγας που συναντάμε στην είσοδο του Τάφου της Αμφίπολης που παραπέμπει στις Σφίγγες που βρέθηκαν στον τάφο του Αλεξάνδρου στην Μέμφιδα. 

Όσον αφορά τις Καρυάτιδες……
Όπως αναφέρει η κα Λίλα Μαραγκού , ομότιμη καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας  του ΑΠΘ, τα αρχαϊκά χαρακτηριστικά των Καρυατίδων ερμηνεύονται πολύ απλά στο ότι πολύ πιθανόν οι τεχνίτες που τις έκαναν δεν ήταν Μακεδόνες (άλλωστε η Μακεδονία δεν είχε σχολή γλυπτικής) αλλά Παριανοί τεχνίτες οι οποίοι εκείνοι την εποχή είχαν μεταναστεύσει στην Θάσο για να εργαστούν στα εκεί εργαστήρια, μιας και η αγορά εργασίας για αυτούς στην Πάρο είχε προβλήματα. Μαζί τους μετέφεραν και την τάση που είχαν να δίνουν αρχαϊκά χαρακτηριστικά στα όποια καλλιτεχνήματα τους.

Άλλωστε η Θάσος ήταν πρώτα αποικία της Πάρου και ακόμα και την εποχή που εξετάζουμε οι σχέσεις  ήταν άριστες, άλλωστε είχε ιδρυθεί και κοινός δήμος «Παρίων και Θασίων»  στα μισά του τετάρτου αιώνα, δηλαδή γύρω στο 350, πράγμα που υποδηλώνει την πολύ στενή σχέση μεταξύ τους.

(Πηγή : Inscription hellénistique de Dalmatie. in: Bulletin de correspondance hellénique. Volume 59, 1935. pp. 489-513)

 

Αν τώρα θυμηθούμε ότι οι Κυκλάδες, και συνεπώς η Πάρος, διοικητικά ανήκαν στους Πτολεμαίους, θα ήταν εύλογη η υπόθεση μας ότι κατ’  εντολήν του Πτολεμαίου, τα εργαστήρια του νησιού απασχολήθηκαν για την κατασκευή του ταφικού μνημείου, το οποίο είναι πολυτελέστατο και κατασκευασμένο με μάρμαρο Θάσου (άλλωστε το μέγεθος του μνημείου και οι ανάγκες σε επεξεργασμένο  Θασίτικο μάρμαρο είναι τεράστιες που θα μπορούσαν να επιτευχθούν μόνο αν υπήρχε κρατική εντολή για την εκτέλεση ενός τέτοιου τεράστιου έργου).

 

Σε αυτό το έργο  συμπεριλαμβάνονται και οι  Καρυάτιδες , οπότε και το μυστήριο των  αρχαϊκών χαρακτηριστικών λύεται πολύ απλά και όχι με τον ανεύθυνο και επιπόλαιο χαρακτηρισμό τους ως Ρωμαϊκών από κάποιους που το υποστηρίζουν για τους δικούς τους λόγους.

 

Άλλωστε οι πλέον αρμόδιοι τις τοποθετούν στον 4^ο αι.

 

Η χρήση τους στον Μακεδονικό Τάφο της Αμφίπολης δεν πρέπει να μας εκπλήσσει από το γεγονός ότι δεν έχουμε βρει παρόμοια χρήση σε άλλον Μακεδονικό τάφο, αν θεωρήσουμε ότι  το κατ’εντολήν Πτολεμαίου και εκτέλεση Δεινοκράτη ταφικό μνημείο θα φέρει και Αιγυπτιακή επιρροή.

 

Πράγματι στον Αιγυπτιακό Ναό της Hatshepsut υπάρχει ένα τρίθυρο με δύο αγάλματα του Οσιρη που μοιάζει εκπληκτικά με το μοτίβο που συναντήσαμε στον Τάφο της Αμφίπολης με τις Καρυάτιδες.

 

Στην παρακάτω φωτογραφία παρατίθενται τα δυο τρίθυρα για σύγκριση :

 

 ( http://en.wikipedia.org/wiki/Hatshepsut#mediaviewer/File:S_F-E-CAMERON_2006-10-EGYPT-WESTBANK-0153.JPG) 

 

Όσον αφορά την  μικρή θύρα που βρέθηκε στον τρίτο θάλαμο που υποθέτουμε ότι οδηγεί στον κυρίως τάφο αποτελεί και αυτή ένδειξη Αιγυπτιακής επιρροής μιας και η είσοδος στους Αιγυπτιακούς τάφους γινόταν από μικρές εισόδους οι οποίες οδηγούσαν μετά από διαδοχή σφραγισμάτων με χρήση άμμου στον κεντρικό ταφικό θάλαμο.

Έτσι λοιπόν υποθέτουμε ότι η θύρα Ε4 που βρέθηκε στον βόρειο τοίχο του τρίτου θαλάμου θα οδηγήσει μέσω ενός στενού και χαμηλού διαδρόμου στο φυσικό κοίλωμα που φιλοξενεί τον κυρίως τάφο που σίγουρα θα έχει την μορφή ενός μικρού ναού όπως όλοι οι Μακεδονικοί τάφοι με  κάποιον προθάλαμο και φυσικά τον νεκρικό θάλαμο.

 

Ίσως λοιπόν ο διάδρομος αυτός να είναι κάπως έτσι :

 

(Η φωτογραφία είναι από την είσοδο στην πυραμίδα του Χέοπα)

 

Ο οποίος θα μας οδηγήσει επι τέλους στον κυρίως τάφο που θα είναι κάπως έτσι :

 

Το αν η πρόσβαση θα είναι εύκολη ή όχι δεν το ξέρουμε, αλλά πολύ πιθανόν, αν και εδώ ακολουθηθεί η Αιγυπτιακή τεχνική, να αποτελείται από διάφορους σφραγιστικούς χώρους, όπως συναντήσαμε μέχρι τώρα στον ταφικό διάδρομο και να μοιάζει με την  παρακάτω κάτοψη που είναι χαρακτηριστική ενός Αιγυπτιακού τάφου :

 

 http://web.utk.edu/~museum/research/reoccpap/tombs/tomb_plan.jpg 

 

Αυτά βέβαια θα τα επιβεβαιώσει ή θα τα καταρρίψει η ανασκαφή οπότε ας έχουμε λίγο υπομονή."

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Πώς βλέπουν οι λαοί τους άλλους

Διαβάστε περισσότερα...

Ολλανδία, η βασίλισσα της φοροδιαφυγής

Είναι προφανές ότι, ο θόρυβος που δημιουργήθηκε σχετικά με το θέμα των πολυεθνικών που έχουν «έδρα φοροδιαφυγής» το Λουξεμβούργο, στο οποίο αναφερθήκαμε έγκαιρα, δεν οφείλεται σε μία ξαφνική «έκρηξη ηθικής» των ΜΜΕ - αλλά στην ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από τον κ. Juncker, ο οποίος τοποθετήθηκε ουσιαστικά από τις αγορές στη ηγεσία, παρά το ότι ήταν αντίθετες μεγάλες χώρες, όπως η Γερμανία και η Βρετανία.   
Υπενθυμίζουμε δε μία αναφορά στο θέμα από το παρελθόν, σύμφωνα με την οποία η τεράστια «φοροαποφυγή» εκ μέρους των πολυεθνικών δεν αντιμετωπίζεται από καμία χώρα - αφού σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν το «χρηματοπιστωτικό κτήνος», ασχολούμενες μόνο με τη φοροδιαφυγή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τις οποίες «διώκουν» και κλείνουν κατ' εντολή και προς όφελος των πολυεθνικών.  


Για παράδειγμα, τεχνάσματα όπως η διαφορετική τιμολόγηση των προϊόντων της μητρικής προς τις θυγατρικές ανά κράτος και φορολογικό συντελεστή (ιδιαίτερα των φαρμάκων μηδενικού σχεδόν κόστους παραγωγής), ο δανεισμός κεφαλαίων εκ μέρους της μητρικής προς τις θυγατρικές με «προσαρμοσμένο» επιτόκιο, η σωστή χρήση των διαφόρων μοντέλων «δικαιόχρησης ή/και σημάτων», η φορολογική εκμετάλλευση των ζημιών των εξαγορασθέντων εταιρειών από τις αγοράζουσες, μέσω συμψηφισμού με τα κέρδη τους εις βάρος των Εθνικών Οικονομιών και πολλά άλλα, είναι αδύνατον σχεδόν να αποκλεισθούν.

Ενδιαφέρον έχουν ίσως εδώ οι αναφορές της Κομισιόν, με βάση τις οποίες θα καταπολεμηθεί η νόμιμη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών - επειδή εδρεύει στην πρωτεύουσα μίας χώρας που προσφέρει ανέκαθεν εξαιρετικά μεγάλες δυνατότητες μειωμένης φορολόγησης, μέσω των  «Coordination Centers» που λειτουργούν στις Βρυξέλλες.
Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, περίπου 200 πολυεθνικές εταιρείες ίδρυσαν στο Βέλγιο (με πρωτοβουλία φυσικά της χώρας), τα παραπάνω κέντρα - σκοπός των οποίων ήταν ο συντονισμός των χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων των μητρικών εταιρειών τους! Η προσέλκυση τους έγινε από την πρωτεύουσα της Ευρώπης, η οποία πρότεινε τη φορολόγηση των χρηματοοικονομικών κερδών τους, μέσω ενός μικρού ποσοστού φορολόγησης επί των εξόδων λειτουργίας τους.
Τελικό αποτέλεσμα ήταν η φορολόγηση των χρηματοοικονομικών κερδών των 207 εγκατεστημένων εκεί πολυεθνικών εταιρειών, ύψους περίπου 5 δις €, με μόλις 73 εκ. € - κάτι που σημαίνει πως ο φορολογικός συντελεστής ήταν μόλις 1,36%. Η γερμανική Volkswagen, για παράδειγμα, είχε 81 εκ. € κέρδος από το γραφείο του Βελγίου το 2003, προερχόμενο προφανώς από άλλες χώρες - πλήρωσε δε μόλις 87.000 € φόρο (φορολογικός συντελεστής 0,1%). Η βασίλισσα όμως τη νόμιμης φοροδιαφυγής δεν είναι ούτε το Βέλγιο, ούτε το Λουξεμβούργο - αλλά η Ολλανδία. Ειδικότερα τα εξής:
Ο ολλανδικός παράδεισος
Στη νότια πλευρά του Άμστερνταμ, στο σταθμό «Amstel», έχουν τη φορολογική έδρα τους πάνω από 2.000 πολυεθνικές επιχειρήσεις - μεταξύ των οποίων η Danone, η Saab και η Gazprom, τα γραφεία των οποίων ευρίσκονται σε ένα κτίριο, χωρίς καμία απολύτως επιγραφή στην είσοδο του. Το όνομα τους δεν βρίσκεται ούτε στα γραμματοκιβώτια του κτιρίου - παρά το ότι η έδρα τους είναι ουσιαστικά ένα γραμματοκιβώτιο (πηγή: Spiegel).
Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο συγκρότημα γραφείων είναι υπάλληλοι της Intertrust - μίας εταιρείας «διαχείρισης» (Trust Company), η οποία διαφημίζει ως εξής τις υπηρεσίες της:
"Αν ψάχνετε για μία επιχειρηματική υποδομή υψηλής ποιότητας, για ευνοϊκές φορολογικές συνθήκες, καθώς επίσης για εξυπηρέτηση από πρώτο χέρι, τότε η Intertrust Ολλανδίας είναι το γραφείο σας".
Εταιρείες όπως η παραπάνω έχουν μεγάλη ζήτηση από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις - αφού τουλάχιστον 12.000 «ειδικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα», όπως αποκαλούνται επίσημα («εταιρείες γραμματοκιβωτίων» στην καθομιλουμένη), τα οποία δεν απασχολούν καθόλου προσωπικό, είναι εγκατεστημένα στην Ολλανδία. Η αιτία είναι το ότι η εντιμότατη αυτή χώρα (ανάλυση), η οποία συνεχώς κατακρίνει την Ελλάδα, είναι ίσως ο πλέον αγαπημένος φορολογικός παράδεισος του πλανήτη - πολύ πιο αγαπητός από το Λουξεμβούργο.
Προφανώς αυτό οφείλεται στους ακόμη χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, οι οποίοι επιτρέπουν στις πολυεθνικές να πληρώνουν ελάχιστους ή ακόμη και μηδενικούς φόρους, για ορισμένα εισοδήματα τους στο εξωτερικό - όπως για τους τόκους των δανείων που δήθεν παρέχουν στις μητρικές τους εταιρείες, για τα μερίσματα, για τα «δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας» κοκ. Ένας από τους τρόπους για τις πολυεθνικές των Η.Π.Α. περιγράφεται στο γράφημα που ακολουθεί - με τη μεσολάβηση της Ιρλανδίας και της Ολλανδίας, με τελικό «αποδέκτη» τις Βερμούδες.
Μέσω της αναγνώρισης ως έδρα των «ιρλανδικών» επιχειρήσεων τις Βερμούδες, καταφέρνουν και απαλλάσσονται τελικά εντελώς από την φορολόγηση στην Ιρλανδία. Παράλληλα, το κομμάτι των επιχειρήσεων αυτών που λειτουργούν και στις ΗΠΑ, απαλλάσσονται επίσης εντελώς της φορολόγησης – δημιουργώντας πλήρη φοροαπαλλαγή.
Συνεχίζοντας, μία σειρά μεγαθηρίων, όπως η σουηδική IKEA, η ημικρατική ιταλική πετρελαϊκή εταιρεία Eni, η αμερικανική Walmart, καθώς επίσης οι 17 από τους 20 ισχυρότερους ομίλους, όσον αφορά το τζίρο τους στη χρεοκοπημένη Πορτογαλία, μεταφέρουν και φορολογούν τα κέρδη τους στην Ολλανδία.
Οι Πορτογάλοι χαίρονται δυστυχώς για τις ξένες επενδύσεις, παρά το ότι πληρώνουν φόρους για να τις έχουν - εν αγνοία τους βέβαια, αφού θεωρούν τους εαυτούς τους υπεύθυνους για το κατάντημα της χώρας τους, όπως συμβαίνει και με τους Έλληνες.  
Από την άλλη πλευρά, το σύστημα των πολυεθνικών είναι πολύ απλό, όπως στο παράδειγμα της IKEA - η οποία, μέσω της «Ikea Inter Systems BV» που εδρεύει στην Ολλανδία, χρεώνει με τέλη δικαιωμάτων χρήσης (franchise fees) όλα τα υποκαταστήματα της στο εξωτερικό - μειώνοντας έτσι σημαντικά τη φορολόγηση τους.
Ανάλογα ενεργεί και η αμερικανική Starbucks, καθώς επίσης πολλές άλλες πολυεθνικές - τις οποίες φυσικά αδυνατούν να ανταγωνιστούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μη έχοντας τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν ανάλογα τεχνάσματα. Είναι εύλογο δε το ότι, τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα των κρατών επιβαρύνουν τους φορολογουμένους Πολίτες τους - οι οποίοι εξισορροπούν τις διαφορές.
Περαιτέρω, μέσω του παγκόσμιου «κέντρου φοροδιαφυγής» της Ολλανδίας (νόμιμης πάντοτε), έχουν διαφύγει της εθνικής φορολόγησης περί τα 4.000 δις € (4 τρις) μόνο το 2011 - 20 φορές περισσότερα δηλαδή, από το ετήσιο ΑΕΠ της Ελλάδας ή πενταπλάσια του ολλανδικού. Έχουν μετατρέψει δε την Ολλανδία, σύμφωνα με τις στατιστικές του ΔΝΤ, σε μία από τις δύο μεγαλύτερες χώρες παγκοσμίως, όσον αφορά τις απ' ευθείας επενδύσεις «από και προς» το εξωτερικό.   
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι μία χώρα, η οποία είναι λίγο μεγαλύτερη από την Ελλάδα (17 εκ.), έχει το τετραπλάσιο ΑΕΠ - αν και πρέπει να μας απασχολούν οι πραγματικές δυνατότητες της πατρίδας μας, εάν συνεχίσει να παραμένει αποικία του ευρωπαϊκού βορά, έχοντας οδηγηθεί δόλια στην παγίδα του χρέους.
Η βασίλισσα της νόμιμης φοροδιαφυγής
Συνεχίζοντας, σύμφωνα με μία μελέτη της αμερικανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης «Citizens for Tax and Justice - CTJ), το 48% των 500 ισχυρότερων χρηματοπιστωτικών εταιριών διαχείρισης χαρτοφυλακίων (Finance Holdings), διαθέτουν μία επιχείρηση γραμματοκιβωτίου στην Ολλανδία - περισσότερες από όσο στη Σιγκαπούρη, στο Χονγκ Κονγκ ή στο Λουξεμβούργο (34%).
Κατά την CTJ, οι αμερικανικοί όμιλοι φορολόγησαν κέρδη ύψους 127 δις $ το 2010 στην Ολλανδία - όταν τα αντίστοιχα στις Βερμούδες ήταν 91 δις $, στο Λουξεμβούργο 55 δις $ και στα νησιά Cayman 51 δις $. Μόνο η γερμανική BASF είχε το 2012 συνολικά 21 εταιρείες διαχείρισης χαρτοφυλακίων στην Ολλανδία - ενώ ακόμη και μουσικά συγκροτήματα, όπως η Rolling Stones, έχουν έδρα στο Άμστερνταμ.
Οι γερμανικοί όμιλοι της «εντιμότατης εταίρου» μας στη χώρα υπολογίζονται στους 800 - μεταξύ των οποίων και η πλέον μοχλευμένη τράπεζα του πλανήτη: η Deutsche Bank, η οποία εκμεταλλεύεται κυρίως τη δυνατότητα που έχουν οι πολυεθνικές στην Ολλανδία, να διενεργούν εμπιστευτικές συζητήσεις με της Αρχές, συμφωνώντας από κοινού το ύψος της φορολόγησης τους.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν προβληματίζονται, όσον αφορά τη φορολόγηση τους, ούτε από τις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου - επιλέγοντας επίσης το δρόμο της Ολλανδίας, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.

Ολοκληρώνοντας, μόνο το ύψος των μερισμάτων των πολυεθνικών, τα οποία εισέρρευσαν στην Ολλανδία για να (μην) φορολογηθούν εκεί, αυξήθηκαν μεταξύ των ετών 2004 και 2012 από 13,1 δις € στα 72,7 δις € - υπερπενταπλασιάσθηκαν δηλαδή, προς όφελος της Ολλανδίας και εις βάρος ολόκληρου του υπόλοιπου πλανήτη.    
Επίλογος
Είναι προφανές ότι, με βάση επίσης την ανάλυση «Διεθνής Διαφάνεια ΑΕ», η αυστηρότητα των κρατών όσον αφορά τη διαφθορά ή τη φοροδιαφυγή, «εξαντλείται» στα μεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας - ειδικά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες κλείνουν με τη βοήθεια των νόμων, προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών.
Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να χαιρόμαστε ιδιαίτερα, όταν ακούγονται μεγάλα λόγια εκ μέρους των εκάστοτε κυβερνήσεων, πόσο μάλλον από το ΔΝΤ, σε σχέση με την πάταξη της φοροδιαφυγής, με την καταπολέμηση της διαφοράς κοκ. - επειδή η «καμπάνα χτυπάει» κυρίως για τα αδύναμα θύματα και όχι για τους θήτες. Οι τελευταίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά να αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καταστάσεις - ενώ έχουν τον τρόπο τους να βοηθούνται από την Πολιτική, διαφθείροντας την μεταξύ άλλων. 
Ολοκληρώνοντας δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δολοφονία της Κύπρου, προς όφελος κυρίως των υπολοίπων φορολογικών παραδείσων - ενός νησιού που έκανε το μεγάλο λάθος να εισέλθει στην Ευρωζώνη, ενώ αποτελούσε χρηματοοικονομικό κέντρο για τους Ρώσους (οι οποίοι θα μπορούσαν πολύ καλύτερα να εγγυηθούν την ασφάλεια του, από ότι η Ευρώπη). Ίσως αλλάξει βέβαια τακτική, έστω πολύ αργά - αν και δεν πιθανολογούμε πως θα συμβεί, κρίνοντας από την πολιτική ηγεσία του.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...