Γιατί ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική

Πηγή
http://timi.gr/file.php?fid=3859&file=Giati_o_Kolombos_anakalypse_thn_Amerikh.pps
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Σπέτσες

Αποπνέουν έναν αέρα κοσμοπολιτισμού, ενώ δίνουν την εντύπωση ότι οι κάτοικοι δεν είναι συνηθισμένοι νησιώτες, αλλά αστοί σε ένα πολύ όμορφο και φροντισμένο τόπο που τον περιβάλλει η θάλασσα, με επιβλητικά αρχοντικά και ιστορία ταυτισμένη με ήρωες και καπεταναίους της Επανάστασης του 1821

Κείμενο: Κυριακή Βασσάλου, φωτογραφίες: Χάρης Χλουβεράκης - Πάπας

Οι Σπέτσες, το νοτιότερο και δυτικότερο από τα νησιά του Αργοσαρωνικού, απέχουν 53 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά και βρίσκονται στην είσοδο του Αργολικού Κόλπου, κοντά στις νότιες ακτές της Αργολίδας. Από τις ακτές αυτές το νησί χωρίζεται με το στενό των Σπετσών, που έχει πλάτος μόλις 1,5 ναυτικό μίλι. Απέναντι, στην περιοχή της Ερμιονίδας, βρίσκονται το Πόρτο Χέλι και η Κόστα, με την οποία υπάρχει τακτική ακτοπλοϊκή σύνδεση. Γύρω από τις Σπέτσες υπάρχουν τα μικρά νησιά Μπούρμπουλο, Πετροκάραβο, Aγιος Ιωάννης και Σπετσοπούλα, το πευκόφυτο νησάκι που αποτελεί ιδιοκτησία της οικογένειας Νιάρχου.

Oπως αναφέρουν ο Στράβων και ο Παυσανίας, το όνομα του νησιού κατά την αρχαιότητα ήταν Πιτυούσα, δηλαδή πευκόφυτη. Από την παραφθορά του ονόματος αυτού κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους προήλθε το Πέτσα, που έγινε από τους Ενετούς Spetsic και εν συνεχεία Σπέτσα και Σπέτσαι. Κατ' άλλους, το όνομα προέρχεται επίσης από τους Ενετούς, που αποκαλούσαν το νησί Isola di Spezzia, δηλαδή νησί των αρωμάτων, λόγω των πολλών αρωματικών φυτών του. Η αρβανίτικη παραφθορά του ονόματος αυτού γέννησε την ονομασία Σπέτσες.

Εδώ και αρκετές πλέον δεκαετίες, οι Σπέτσες, δεδομένης και της εγγύτητας του νησιού στον Πειραιά και την Αθήνα, πλάι στα παραδοσιακά νησιώτικα σπίτια φιλοξενούν εντυπωσιακές βίλες Ελλήνων και ξένων επιχειρηματιών, και ακολούθως οι Σπετσιώτες έχουν στραφεί στην προσέλκυση επισκεπτών υψηλού οικονομικού βεληνεκούς...

Γνωριμία με το νησί

Ηδη, από τα μέσα του 19ου αιώνα η ζωή στο νησί συγκεντρώνεται σε ένα και μοναδικό οικισμό, με στενά πλακόστρωτα δρομάκια και καλαίσθητη αρχιτεκτονική, πολλά και εντυπωσιακά αρχοντικά σπίτια, ο οποίος αναπτύχθηκε κατά μήκος της βορειοανατολικής ακτής. Για την περιήγησή σας στο νησί θα σας συμβουλεύαμε να έχετε ως αφετηρία την ιστορική πλατεία της Ντάπιας με τα κανόνια.

Προς Ανατολάς

Για αρχή, ακολουθήστε τον παραλιακό δρόμο, κατευθυνόμενοι βορειοανατολικά, ήγουν όπως κοιτάτε τη θάλασσα δεξιά, όπου θα συναντήσετε την παραλία του Αγίου Μάμμα, με αρκετά cafe και εστιατόρια. Στη συνέχεια της διαδρομής, παράλληλα με την παραλία του Αγίου Νικολάου, θαυμάστε μερικά από τα επιβλητικότερα αρχοντικά του νησιού, σε ένα εκ των οποίων πριν από πολλά χρόνια γυρίστηκε η ελληνική ταινία «Τζένη, Τζένη»(!), και στο τέλος της το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, όπου υψώθηκε η σημαία της Επανάστασης στις 3 Απριλίου 1821. Ο μεταβυζαντινός αυτός ναός είναι από το 1805 η μητρόπολη των Σπετσών.

Κοντά στον Αγιο Νικόλαο βρίσκεται η Καποδιστριακή Πνευματική Λέσχη, ενώ συνεχίζοντας θα φτάσετε στην παραλία του Παλιού Λιμανιού (Μπάλτιζα), περνώντας από παραδοσιακούς ταρσανάδες (καρνάγια). Εδώ, χτυπάει και η καρδιά του καλού φαγητού και της διασκέδασης τόσο για τους Σπετσιώτες όσο και για τους φίλους του νησιού.

Ο δρόμος συνεχίζεται προς το Φάρο, όπου βρίσκεται ο μικρός ναός της Παναγίας της Αρμάτας. Το εκκλησάκι χτίστηκε την περίοδο 1826-30 από την οικογένεια του Ι. Κούτση, προς τιμήν της Παναγίας που το 1822 βοήθησε τη μέρα του «γενεθλίου» της (8 Σεπτεμβρίου) τους Σπετσιώτες ενάντια στον τουρκικό στόλο. Στην ίδια περιοχή υπάρχει ο κήπος του κανονιοστασίου, με το αναστηλωμένο κανονιοστάσιο του Χατζηγιάννη Μέξη, αλλά και σύγχρονες παρεμβάσεις και συγκεκριμένα χάλκινα γλυπτά της Ναταλίας Μελά.

Η παραλιακή αυτή διαδρομή είναι από τις ομορφότερες που θα ακολουθήσετε στο νησί. Μπορείτε δε να την κάνετε πεζή ή ακόμα καλύτερα με ποδήλατο. Οταν φτάσετε στην περιοχή του Φάρου, τόσο η θέα προς το Παλιό Λιμάνι, όσο και προς τη θάλασσα θα σας αποζημιώσει για την πεζοπορία.

Προς Δυσμάς

Επιστροφή στην Ντάπια και ευκαιρία για μια γνωριμία με το εσωτερικό του οικισμού των Σπετσών αλλά και τη βορειοδυτική πλευρά της παραλίας.

Αν κινηθείτε στον εσωτερικό δρόμο θα θαυμάσετε το νεοκλασικό αρχοντικό του Ανάργυρου με τις δύο αιγυπτιακές σφίγγες να δεσπόζουν αριστερά και δεξιά από την είσοδο. Δίπλα, βρίσκεται η πλατεία Πευκάκια με το μικρό δασύλλιο και το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας, όπου από το 1991 λειτουργεί το ομώνυμο μουσείο.

Στο Μουσείο εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα της ηρωίδας και ντοκουμέντα σχετικά με τη δράση της. Από τη συλλογή των όπλων ξεχωρίζει η χρυσοποίκιλτη πιστόλα και ένα μογγολικό ξίφος σε σκαλιστή δερμάτινη θήκη, δώρο του τσάρου Αλέξανδρου Α΄, ενώ από τα προσωπικά της αντικείμενα η μεταξωτή και κεντημένη με χρυσό και ασήμι μαντίλα. Από τα εντυπωσιακότερα εκθέματα του μουσείου είναι το χρηματοκιβώτιο και το ξύλινο μοντέλο του «Αγαμέμνονα», ναυαρχίδας της Μπουμπουλίνας, καθώς και η επίπλωση του χώρου και το φλωρεντιανής προέλευσης ξυλόγλυπτο ταβάνι της μεγάλης σάλας. Αν κατευθυνθείτε προς την παραλία θα φτάσετε στην πλατεία Μπουμπουλίνας, όπου δεσπόζει το άγαλμα της ηρωίδας και το ιστορικό ξενοδοχείο Ποσειδώνιο. Χτισμένο με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική και πολυτελέστατη εσωτερική διακόσμηση το 1914 από τον Σ. Ανάργυρο, ήταν στην εποχή του το μεγαλύτερο επαρχιακό ξενοδοχείο των Βαλκανίων. Σήμερα, απ' ό,τι μπορέσαμε να δούμε, το Ποσειδώνιο ανακαινίζεται, γι' αυτό και θα το θαυμάσετε μόνο εξωτερικά. Στην πλατεία Μπουμπουλίνας κάθε χρόνο πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις της Αρμάτας, της αναπαράστασης, δηλαδή, της ιστορικής ναυμαχίας των Σπετσών της 8ης Σεπτεμβρίου 1822. Πρόκειται για το πιο γνωστό από τα έθιμα του νησιού και πραγματοποιείται την εβδομάδα 3 - 8 Σεπτεμβρίου. Η συμμετοχή κατοίκων και επισκεπτών είναι μεγάλη, ενώ αποκορύφωμά της είναι η ανατίναξη ομοιώματος της τουρκικής ναυαρχίδας, μέσα σε πανδαισία πυροτεχνημάτων και φωτοβολίδων.

Στη συνέχεια της διαδρομής θα συναντήσετε το Δημαρχείο, που στεγάζεται στο παλιό σπίτι του Ν. Κυριακού, με εντυπωσιακά αετώματα και μια πλατιά βεράντα που στηρίζεται σε λιθόκτιστα τόξα και πεσσούς. Ακολουθεί το συγκρότημα της Αναργυρείου-Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών, που πήρε το όνομά της από τον Σπετσιώτη Σ. Ανάργυρο και τον Κεφαλονίτη Μ. Κοργιαλένιο, οι οποίοι χρηματοδότησαν την ίδρυσή της. Η Σχολή λειτούργησε από το 1927 ώς το 1983, ενώ σήμερα φιλοξενείται στο κτίριό της το Πρότυπο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Εκεί κοντά βρίσκεται και Παράρτημα των ΤΕΙ Πειραιά (Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων), στο οποίο φοιτά ένας σχετικά μικρός αριθμός σπουδαστών, ικανός ωστόσο να προσδώσει μια ακόμα πιο έντονη νότα ζωής στο νησί καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αναφερόμενοι σ' αυτή τη μεριά του οικισμού, οι Σπετσιώτες κάνουν λόγο για τις Σχολές.

Επιστρέφοντας στο κέντρο του οικισμού, η Πλατεία του Ρολογιού πήρε το όνομά της από το ρολόι που δεσπόζει εκεί, χτισμένο στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Γ. Ι. Λεωνίδα. Από εδώ, ο εσωτερικός δρόμος οδηγεί στο αρχοντικό του Χατζηγιάννη Μέξη, στο οποίο από το 1939 φιλοξενείται το Μουσείο των Σπετσών με ευρήματα 4.000 και πλέον ετών. Στο Μουσείο εκτίθενται -μεταξύ άλλων- τα όπλα και τα οστά της Μπουμπουλίνας, ιστορικά έγγραφα, προσωπικά αντικείμενα και όπλα άλλων αγωνιστών. Η δε λαογραφική συλλογή του μουσείου περιλαμβάνει στολές, υφαντά, κεντήματα, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και ξυλόγλυπτα έπιπλα.

Κάνοντας το γύρο

Με δεδομένο ότι έχετε στη διάθεσή σας αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα, μια καλή ιδέα είναι να βγείτε από τα στενά όρια του οικισμού των Σπετσών και να γνωρίσετε και το υπόλοιπο νησί. Ο γύρος του νησιού είναι 25 - 27 χιλιόμετρα (μισή ώρα χωρίς στάσεις) και μπορεί να σας προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τις Σπέτσες, καθώς μόλις περάσετε την παραλία της Αγίας Μαρίνας, αν κινηθείτε βορειοανατολικά, τα σπίτια ή καλύτερα οι βίλες που θα συναντήσετε θα σας προκαλέσουν ιδιαίτερη εντύπωση, ειδικά όσοι δεν είστε συνηθισμένοι σε τέτοια μεγέθη, σε ιδιωτικές παραλίες, πισίνες και ελικοδρόμια.

Καιρού επιτρέποντος, ακολουθώντας αυτή τη διαδρομή, μπορείτε να διαλέξετε την παραλία της αρεσκείας σας, ενώ είναι ευκαιρία να επισκεφθείτε και το Καστέλι, τον μεσαιωνικό οικισμό του νησιού, σε μια γραφική τοποθεσία, όπου θα θαυμάσετε τα μεταβυζαντινά εκκλησάκια του Αγίου Βασιλείου, της Αγίας Τριάδας, της Κοίμησης της Θεοτόκου και των Ταξιαρχών. Στο Καστέλι μπορείτε να φτάσετε αν ακολουθήσετε τον μοναδικό δρόμο που κατευθύνεται νότια προς το βουνό, αλλά για να μη χαθείτε θα σας συμβουλεύαμε να ρωτήσετε καλύτερα κάποιον ντόπιο.

Παραλίες

Ο καιρός σιγά σιγά «ανοίγει» και οι Σπέτσες εκτός από ενδιαφέρουσα κοσμοπολίτικη ζωή διαθέτουν αρκετές οργανωμένες και μη παραλίες:

Δίπλα στο λιμάνι υπάρχει η αμμουδιά του Αγίου Μάμμα, ενώ στο δρόμο που οδηγεί στο Παλιό Λιμάνι υπάρχει η μικρή βοτσαλωτή παραλία του Αγίου Νικολάου. Αμέσως μετά το Παλιό Λιμάνι θα συναντήσετε την οργανωμένη και κοσμική παραλία της Αγίας Μαρίνας. Στην άλλη πλευρά του οικισμού υπάρχει η μικρή αμμουδιά της Κουνουπίτσας και εν συνεχεία η οργανωμένη παραλία της Αναργυρείου Σχολής.

Εξω από τον οικισμό των Σπετσών, και συγκεκριμένα στη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, μετά την Αγία Μαρίνα, θα συναντήσετε την παραλία Κουζουνός με άμμο και βότσαλα, ενώ ακολουθεί μια καταπράσινη οργανωμένη παραλία με βότσαλα, η Ξυλοκέριζα.

Με κατεύθυνση προς τη βόρεια πλευρά του νησιού, μετά την παραλία της Αναργυρείου Σχολής, θα συναντήσετε τον οικισμό Λιγονέρι με τις δύο παραλίες του, ενώ λίγο πιο πέρα υπάρχει η ήσυχη και απόμερη παραλία Βρέλλος. Ακολουθούν η Ζωγεριά, οι Καμάρες με τρεις μικρούς και απόμερους κολπίσκους και η Αγία Παρασκευή. Δυστυχώς, στην πρόσφατη βόλτα μας, η μέχρι πρότινος πευκόφυτη Αγία Παρασκευή, έπειτα από μεγάλη σε έκταση πυρκαγιά, έχει χάσει την ομορφιά, τη ζωντάνια και κυρίως την «ανάσα» της, με το δάσος γύρω από αυτήν καμένο.

Δίπλα στην Αγία Παρασκευή βρίσκονται οι Αγιοι Ανάργυροι με τον μικρό παραθεριστικό οικισμό και οργανωμένη παραλία. Τη θερινή περίοδο, μπορείτε να βρείτε και κάποια ενοικιαζόμενα δωμάτια για να μείνετε. Αν περπατήσετε 5΄ από το δεξί άκρο της παραλίας θα βρεθείτε στη Σπηλιά του Μπεκίρη, καταφύγιο των αγωνιστών του 1821.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ

Στις Σπέτσες μπορείτε να ταξιδέψετε με δύο τρόπους: Αν προτιμάτε την οδική μετακίνηση, δεν έχετε παρά να φτάσετε μέχρι την Κόστα, στη χερσόνησο της Ερμιονίδας, είτε με ΚΤΕΛ Ν. Αργολίδας από τον Κηφισό (T/210-51.34.588) είτε με το αυτοκίνητό σας. Προσοχή! Αν πάτε με ΚΤΕΛ θυμηθείτε να ρωτήσετε ποιο από τα δρομολόγια που προσφέρονται καθημερινά φτάνει μέχρι την Κόστα. Από την Κόστα για τις Σπέτσες υπάρχει σύνδεση με φέρι μποτ, θαλάσσια ταξί και καΐκια. Μπορείτε, επίσης, να πάρετε τα ταχύπλοα από τον Πειραιά, καθώς δεν υπάρχει συμβατικό πλοίο. Η διάρκεια του ταξιδιού είναι περί τις δύο - δυόμισι ώρες (Hellenic Seaways, T/210- 41.99.000, www.hellenicseaways.gr και Aegean Flying Dolphins T/210-41.21.654, www.aegeanflyingdolphins.gr).

ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ

Με τόσα φρέσκα ψάρια και θαλασσινά από τους ψαράδες του νησιού, όλοι καταλαβαίνουμε ότι στις Σπέτσες θα φάμε ψάρι: φρέσκο, νόστιμο και τσιμπημένο… Το νησί διαθέτει πολυτελείς ψαροταβέρνες και εστιατόρια, όπου μπορείτε να απολαύσετε τοπικά και μη θαλασσινά εδέσματα και φυσικά «ψάρι αλά σπετσιώτα», ήτοι μαγιάτικο στο φούρνο με λαχανικά.

Με κατεύθυνση προς τις Σχολές (βορειοδυτικά), ο Πάτραλης, δίπλα ακριβώς στη θάλασσα, προσφέρει πολύ καλό φαγητό και εξαιρετικό φρέσκο ψάρι, αστακομακαρονάδα, μυδοπίλαφο, ψαρόσουπα κακαβιά, σκορπίνες στο φούρνο με ντομάτα και σκόρδο. Εκεί κοντά μπορείτε να γευματίσετε επίσης στο Νερό της Αγάπης. Στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση, και συγκεκριμένα στο Παλιό Λιμάνι, το Κολωνάκι των Σπετσών, όπως το χαρακτήρισε ο Βασίλης, ένας εκ των ιδιοκτητών του ξενοδοχείου Orloff, μπορείτε να φάτε στην ταβέρνα του Χατζή, στην Εξέδρα, στον Κοσκινά, στον Ταρσανά και στο εστιατόριο Ορλόφ. Σε κάθε περίπτωση, το ψάρι έχει τον πρώτο ρόλο, ενώ ακολουθούν τα φρέσκα καλαμαράκια, οι γαρίδες, το χταπόδι, τα μύδια και οι αχινοί.

Φυσικά, στις Σπέτσες υπάρχουν και πολλές άλλες ταβέρνες, τόσο στο λιμάνι όσο και σε λιγότερο κεντρικά σημεία, με νόστιμα μαγειρευτά, όπως τουλάχιστον ακούσαμε για την ταβέρνα του Χαράλαμπου κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου.

ΤΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΤΕ

Κάθε «σωστός» επισκέπτης των Σπετσών δεν μπορεί να αποχαιρετήσει το νησί χωρίς ένα τουλάχιστον κουτί με αμυγδαλωτά Σπετσών. Θα τα βρείτε παντού και δεν έχετε παρά να τα δοκιμάσετε!

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Κωδικός κλήσης…..............22980
Λιμεναρχείο…...................72.245
Αγροτ. Ιατρείο…...72.590, 72.472
Θαλάσσ. Ταξί….................72.072
Μουσείο Μπουμπουλίνας….72.077
Μουσείο Σπετσών…...........72.994

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_20/04/2007_188130
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Σκιάθος

Τουριστικώς καλπάζουσα, η όμορφη Σποραδίτισσα αναμειγνύει με μέτρο το μυστηριακό ύφος άλλων εποχών, τη σύγχρονη υποδομή και τις φυσικές καλλονές της...

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΧΑΡΗΣ ΧΛΟΥΒΕΡΑΚΗΣ ΠΑΠΑΣ

Οι διηγήσεις του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη την έκαναν γνωστή... κατ' αρχάς. Στις παραλίες και στα πεύκα της, πάλι, οφείλεται η σημαντική τουριστική ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων, με άρτια πλέον υποδομή και επισκέπτες τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Εκείνα τα καλοκαίρια που έφτανε κανείς στο νησί και δεν έβρισκε δωμάτιο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί...

Προορισμός: Σκιάθος. Με τα βιβλία του Παπαδιαμάντη ανά χείρας, αναζητούμε το εκκλησάκι της Αγίας Αναστασάς από το ομώνυμο διήγημα. Βλέπουμε τη φρυκτωρία, που χρησίμευε για επικοινωνία με τις υπόλοιπες Σποράδες και με το Πήλιο. Πίσω στην πόλη αναζητούμε τα βήματα της Φραγκογιαννούς, της «Φόνισσας», ανάμεσα σε μεγάλες παρέες νεαρών που γυρνούν από το μπάνιο και ζευγαράκια Αγγλων. Στο παλιό λιμάνι, στο πιο hot σημείο, τις «μαξιλάρες» (τα μπαράκια και οι καφετέριες έχουν απλώσει μεγάλες μαξιλάρες στα πεζούλια και τα σκαλάκια), γυρνάμε το βλέμμα από τη μία στη θάλασσα και στο χαρούμενο πλήθος που απλώνεται μπροστά μας και από την άλλη στη βορινή, άγνωστη και μυστηριακή Σκιάθο.

Σήμερα, όλη η «ζωή» είναι συγκεντρωμένη στην πόλη του νησιού και από εκεί μέχρι και τις διάσημες Κουκουναριές υπάρχουν μόνο διάσπαρτα σπίτια και μικροί οικισμοί. Ο κεντρικός πεζόδρομος της οδού Παπαδιαμάντη, που ξεκινάει από το λιμάνι, είναι γεμάτος μικρά μαγαζάκια, μπαρ, καφετέριες και ταβέρνες. Ατελείωτο πηγαινέλα στον πεζόδρομο που τον Αύγουστο γεμίζει ασφυκτικά. Το ίδιο και στις παραλίες αλλά και στα μπαρ και τα κλαμπ στο δρόμο προς το αεροδρόμιο.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Μονή Ευαγγελίστριας. Ανεβαίνοντας από την πόλη προς τα ορεινά του νησιού, μέσα στο πράσινο και κάτω από την ψηλότερη κορυφή του νησιού, Καραφλυτζανάκια, βρίσκεται η Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ή αλλιώς το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας. Η απόσταση από την πόλη είναι μόνο 5 χλμ., αλλά έχεις ήδη εισχωρήσει στην άγνωστη Σκιάθο με το πολύ πράσινο και τους μικρούς στριφογυριστούς δρόμους. Χτισμένο με πέτρα, με μεγάλη λουλουδιασμένη αυλή και πολλά δέντρα, η μονή είναι ένα από τα πιο αξιόλογα σημεία του νησιού. Περιλαμβάνει πολλά πέτρινα κτίσματα εκτός του ιερού ναού: κελιά, παρεκκλήσια, τράπεζα και άλλους βοηθητικούς χώρους.

Αρχισε να χτίζεται το 1794 από μοναχούς που είχαν έρθει από το Αγιον Ορος. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1806 και από τότε άσκησε και ασκεί μεγάλη επιρροή στη ζωή του νησιού. Επαιξε επίσης μεγάλο ρόλο στην Επανάσταση του 1821, αφού οι μοναχοί βοήθησαν με πολλούς τρόπους τους οπλαρχηγούς και τους απλούς αγωνιστές.

Εδώ στεγάζεται σήμερα και το Μουσείο Μουσικών Οργάνων με πάνω από 1.600 αυθεντικά όργανα από όλο τον κόσμο. Εγχορδα, πνευστά, κρουστά, φτιαγμένα με διάφορους τρόπους, αντιπροσωπεύουν διάφορους πολιτισμούς και μουσικές κουλτούρες.

Κάστρο. Σκαρφαλωμένο στα απότομα βράχια της βόρειας πλευράς, δίπλα σε παραλίες με γαλανά νερά, το Κάστρο είναι από τις τοποθεσίες της Σκιάθου που κόβουν την ανάσα. Θαλασσοπούλια περνάνε ακριβώς πάνω από το κεφάλι σου, αποφασισμένοι Γερμανοί που ξεκίνησαν από την πόλη με τα πόδια φτάνουν λαχανιασμένοι και εσύ προσπαθείς να φανταστείς το Κάστρο ζωντανό, με τους κατοίκους να μένουν και να δουλεύουν, εδώ στην άκρη του νησιού. Στη Σκιάθο κυκλοφορούν διάφορες δοξασίες και όλες συγκλίνουν στην ιδιαίτερη ενέργεια που διαθέτει το Κάστρο, οι οποίες μπορεί να οφείλονται στη μαγική άγρια ομορφιά του σημείου ή στην ερειπωμένη πλέον καστροπολιτεία.

Στα μέσα του 14ου αιώνα, οι Σκιαθίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα παράλια από το φόβο των πειρατών. Επέλεξαν τη βόρεια πλευρά του νησιού, όπου τα βράχια λειτουργούσαν ως φυσικό φρούριο, και προς την ξηρά έχτισαν ψηλά τείχη. Αυτό έγινε το 1453 και μέχρι το 1830, οπότε εγκαταλείφθηκε, το Κάστρο ήταν το καταφύγιο των κατοίκων. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε επίδοξους κατακτητές. Τα μικρά σπιτάκια των κατοίκων, οι είκοσι εκκλησίες και η αίσθηση της κοινότητας ήταν που βοήθησαν τους κατοίκους στα δύσκολα αυτά χρόνια.

Σήμερα, σώζονται ένα σπίτι που έχει διαμορφωθεί ως παραδοσιακό σκιαθίτικο, μικρές εκκλησίες και μερικά ερείπια από άλλα κτίσματα.

Παλιά Πόλη. Πίσω από το παλιό λιμάνι, χτισμένη αμφιθεατρικά απέναντι από το Μπούρτζι και πάνω από τη θάλασσα, βρίσκεται η παλιά πόλη. Στενά σοκάκια, χαμηλά παράθυρα, βουκαμβίλιες και κισσοί, αυλές και ανοιχτές πόρτες και δίπατα σπίτια με εσωτερικές σκάλες. Οι μυρωδιές από τα φαγητά που μαγειρεύονται, οι γιαγιάδες που βγάζουν καρέκλα και κάθονται στο δρόμο και τα παιδάκια που παίζουν (αυτοκίνητα δεν μπορούν να περάσουν από εδώ) σε γυρίζουν σε άλλες εποχές.

Σπίτι Παπαδιαμάντη. Το σπίτι όπου μεγάλωσε και έζησε ο μεγάλος Ελληνας λογοτέχνης βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, λίγα μέτρα από τον κεντρικό πεζόδρομο της Παπαδιαμάντη. Το δίπατο σπίτι έχει μετατραπεί σε μουσείο. Λιτό και νησιώτικο, μεταφέρει λίγο την ατμόσφαιρα της ταπεινής και σχεδόν ασκητικής ζωής που έζησε ο Παπαδιαμάντης. Ενδιαφέρουσα και η συλλογή εκδόσεων για τον λογοτέχνη.

Μπούρτζι. Η μικρή χερσόνησος χωρίζει το παλιό από το καινούργιο λιμάνι. Παλιά, λειτουργούσε ως φρούριο με πολεμίστρες και πύργους. Το φρούριο καταστράφηκε το 1660, όταν κατέλαβε το νησί ο Ενετός ναύαρχος Φραγκίσκος Μοροζίνι. Αργότερα, λειτούργησε δημοτικό σχολείο. Σήμερα, αποτελεί ιδανικό μέρος για περίπατο και βόλτα, με τα δέντρα να το κάνουν ένα από τα πιο δροσερά σημεία του νησιού. Στην είσοδό του βρίσκεται, από το 1925, η προτομή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ενώ υπάρχει δημοτικό καφενείο και μικρό θεατράκι, όπου γίνονται εκδηλώσεις.

Στροφυλιά. Πίσω από τη θάλασσα στις Κουκουναριές βρίσκεται η λίμνη Στροφυλιά. Εχει ημίγλυκα νερά και, μαζί με το δάσος και την παραλία, αποτελεί προστατευόμενο βιότοπο, από τους πιο σημαντικούς της χώρας. Αποδημητικά πουλιά ξεχειμωνιάζουν και αναπαράγονται στις όχθες της, ενώ σπάνια φυτά και πουλιά βρίσκουν καταφύγιο εδώ.

ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Ξεκινώντας από την πόλη και πηγαίνοντας δυτικά, οι πρώτες παραλίες είναι οι πιο πολυσύχναστες και πιο οργανωμένες και, όσο απομακρυνόμαστε, γίνονται πιο απομονωμένες.

Μεγάλη Αμμος. Αμμώδης παραλία με ξαπλώστρες και water sports.
Βασιλιάς. Μεγάλη αμμουδερή παραλία, 2 χλμ. από την πόλη.
Κουκουναριές. Γνωστή και ως Χρυσή Αμμος, είναι η πιο διάσημη του νησιού, με τα πεύκα σχεδόν να ακουμπάνε τα γαλαζοπράσινα νερά.
Μπανάνα. Από τις πιο ωραίες παραλίες με ψιλή άμμο, ρηχά νερά και θέα στο Πήλιο. Το beach bar που λειτουργεί στην παραλία μαζεύει πολύ κόσμο και τον Αύγουστο το άπλωμα πετσέτας αποτελεί άθλο.

Μικρή Μπανάνα. Δίπλα στη μεγάλη, ανήκει στους γυμνιστές.
Μανδράκι. Μεγάλη παραλία με άμμο, γνωστή και ως η παραλία του Ξέρξη. Λιγότερο πολυσύχναστη ακόμη και τον Αύγουστο. Υπάρχει και καφετέρια με τα απαραίτητα, νερό και αναψυκτικά.
Ασέληνος. Μικρή και Μεγάλη Ασέληνος, με σχετικά δύσκολη πρόσβαση (λίγο χωματόδρομος και περπάτημα).
Κεχριά. Από τις πιο ωραίες παραλίες, επίσης με άμμο, αλλά σχετικά δύσκολη πρόσβαση.
Λαλάρια. Δίπλα στο Κάστρο, πρόσβαση μόνο μέσω θαλάσσης. Μεγάλα λευκά βότσαλα και διάφανα νερά.
Ξάνεμος. Κοντά στο αεροδρόμιο της πόλης, με αρκετή ησυχία, λίγο κόσμο και beach bar με χαμηλά όμως την ένταση.
Τσουγκριάς. Νησάκι απέναντι από την πόλη, με παραδεισένια παραλία, πρόσβαση μόνο με καραβάκι.
Πλάκες. Μέσα στην πόλη, κάτω από την παλιά συνοικία, τα μεγάλα άσπρα βράχια είναι ιδανικά για βουτιές.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ

Με αεροπλάνο της Olympic Air (T/801 801 0101, www.olympicair.gr) καθημερινά από το «Ελ. Βενιζέλος». Διάρκεια πτήσης 40 λεπτά. Από τον Αγιο Κωνσταντίνο με ταχύπλοο καθημερινά (150 χλμ. από την Αθήνα, 390 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη). Η διαδρομή διαρκεί 1½ ώρα και το εισιτήριο κοστίζει 60 και 65 ευρώ μετ' επιστροφής. Από Βόλο (320 χλμ. από Αθήνα, 220 χλμ. από Θεσσαλονίκη): l Με ταχύπλοο σε 1 ώρα και 25 λεπτά. Με το Express Skiathos από Βόλο σε 2 ώρες και 15΄. Ακτοπλοϊκές εταιρείες:
Hellas Speed Cat, τηλ.: 210-49.66.377, www.speedcat.gr
Hellenic Seaways, τηλ.: 210-41.99.000, www.hellenicseaways.gr

ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ

ΣKΙΑΘΟΣ

• Μπακάλικο
Στην παραλία προς το αεροδρόμιο. Οικογενειακή ταβέρνα με παραδοσιακές συνταγές, πολλούς μεζέδες και διακόσμηση παλιού παντοπωλείου.
• Αμφιλίκι
Απέναντι από το Κέντρο Υγείας. Φρεσκότατα ψάρια, ψητά και μαγειρευτά με ντομάτα και φρέσκα λαχανικά. Θαλασσινά και σπιτικά ορεκτικά, με μπαλκονάκι στη θάλασσα, ιδανικό την ώρα του ηλιοβασιλέματος.
• Αγνάντιο
Στο δρόμο για τη Μονή Ευαγγελίστριας. Ακρως παραδοσιακή ελληνική κουζίνα με συνταγές «της μαμάς» και ντόπια υλικά. Το προτιμούν όλοι οι VIP του νησιού.
• Ανεμόμυλος
Το καλύτερο εστιατόριο του νησιού, σύμφωνα με ξένους οδηγούς. Χτισμένο σε ύψωμα πάνω από την πόλη, γύρω από έναν ανεμόμυλο και με ωραία θέα. Gourmet πιάτα και ρομαντική ατμόσφαιρα.
• 1901
Στεγάζεται σε αναπαλαιωμένο πέτρινο κτίριο των αρχών του περασμένου αιώνα και σερβίρει παραδοσιακά πιάτα αλλά και ευφάνταστες συνταγές από τη σύγχρονη κουζίνα.
• Ψαράδικα
Στο τέρμα του παλιού λιμανιού, για φρέσκο ψαράκι και θαλασσινά.

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_25/07/2009_290140
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : ΠΛΑΚΑ

Η Πλάκα είναι η γραφικότερη και η παλαιότερη συνοικία της Αθήνας, η οποία – δικαίως – συγκεντρώνει την μεγαλύτερη τουριστική κίνηση της πρωτεύουσας.

Χαρακτηριστικό της είναι τα στενά – πλακόστρωτα ως επί το πλείστον – σοκάκια της, που σε πολλά σημεία τους είναι ένας πραγματικός λαβύρινθος. Είναι κτισμένη στα ριζά του λόφου της Ακρόπολης και συγκεκριμένα εκτείνεται στα βορειοανατολικούς πρόποδες του Ιερού Βράχου.

Κατά γενική ομολογία οι ιστορικές γειτονιές της Πλάκας είναι ότι πιο γνήσιο και αυθεντικό έχει να επιδείξει η Αθήνα από τον τρόπο ζωής των Αθηναίων του περασμένου αιώνα. Η περιοχή γνώρισε μεγάλες δόξες τον 19ο αιώνα. Ήταν η εποχή κατά την οποία πολλές εύπορες Αθηναϊκές οικογένειες έκτισαν εκεί μεγαλόπρεπα νεοκλασικά αρχοντικά τα οποία συνέβαλαν στην αναβάθμιση της Πλάκας. Πολλά από αυτά σώζονται ως σήμερα και αποτελούν πραγματικά αρχιτεκτονικά στολίδια για την περιοχή και για ολόκληρη την πρωτεύουσα.
Ένα ιδιαίτερο στοιχείο της συνοικίας αυτής που η συνύπαρξη των αρχοντικών κατοικιών με τις παλιές φτωχογειτονιές, καθώς οι αξιόλογοι αρχαιολογικοί χώροι και τα μικρά βυζαντινά εκκλησάκια που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη Πλάκα.

Η Πλάκα είναι μια πόλη μέσα στην πόλη. Ίσως ακούγεται υπερβολικό, μα όποιος έχει διαβεί τα σοκάκια της κι έχει χαθεί στα λαβυρινθώδη καλντερίμια της ξέρει ότι ο χαρακτηρισμός είναι πέρα για πέρα αληθινός. Μια συνοικία στο κέντρο στο κέντρο της Αθήνας που ο χρόνος σεβάστηκε την αρχοντιά της και την άφησε να λάμπει κάτω από την Ακρόπολη απολαμβάνοντας το θαυμασμό και τα διθυραμβικά σχόλια των επισκεπτών της.

Μια ολόκληρη εποχή ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των επισκεπτών που σεργιανίζουν στα σοκάκια και στα πλακόστρωτα καλντερίμια της περιοχής. Παραδοσιακά διώροφα, που η είσοδός τους κοσμείται με γλάστρες και λουλούδια πολύχρωμα συνθέτουν μια εικόνα που παραπέμπει σε εξοχή. Κι όμως, τα πολυσύχναστα στενά με τα εμπορικά καταστήματα στα οποία θα βρείτε είδη δώρων, είδη λαϊκής τέχνης, αντίγραφα αρχαιοτήτων και σουβενίρ που αναπαριστούν εικόνες χαρακτηριστικές της παραδοσιακής ζωής, θυμίζουν σε κάθε ονειροπόλο, ότι βρίσκεται στην καρδιά της πρωτεύουσας.
Γύρω από την κεντρική πλατεία που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Κυδαθηναίων, Φαρμάκη, Ολυμπίου Διός και Αγγέλου Γέροντα λειτουργούν πολλές καφετέριες, ταβέρνες και εστιατόρια, οι οποίες φημίζονται για την γνήσια Ελληνική τους κουζίνα.

Μια από τις ωραιότερες γειτονιές της Πλακάς είναι τα περίφημα Αναφιώτικα. Αποτελούν μια μικρογραφία κυκλαδίτικου οικισμού και βρίσκονται κάτω ακριβώς από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Κατάλευκα σπίτια με μπλε πόρτες και παραθύρια, πλακόστρωτα σοκάκια, μικρές αυλές με μποκαμβίλιες και γιασεμιά γεμίζουν την ατμόσφαιρα με Αιγαιοπελαγίτο μυστήριο. Οι πρώτοι κάτοικοι της γειτονιάς αυτής ήταν από την Ανάφη, το μικρό κυκλαδονήσι. Επρόκειτο για τους καλύτερους τεχνίτες της χώρας, τους οποίους έφερε στην πρωτεύουσα ο βασιλιάς Όθωνας για να φτιάξουν το παλάτι του.
Κι επειδή φαινόταν ότι θα έμεναν καιρό στην Αθήνα, δημιούργησαν στην Πλάκα τη δική τους γειτονιά. Ή καλύτερα μετέφεραν στην πόλη ένα κομμάτι του νησιού τους. Η αρχιτεκτονική και η ατμόσφαιρα των Κυκλάδων γρήγορα ενσωματώθηκε με το περίγυρο της Πλάκας.
Σήμερα τα Αναφιώτικα αποτελούν μια δημοφιλή γειτονιά της Πλάκας. Οι διαβάτες γοητεύονται από την παραμυθένια ομορφιά και οι καταστηματάρχες της περιοχής ευγνωμονούν τους Αναφιώτες για την έμπνευσή τους.

Βέβαια η περιοχή της Πλάκας εκτός από εμπορική κίνηση και τουριστικό ενδιαφέρον λόγο της γραφικότητάς της, έχει να επιδείξει και σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους.
Κάτω από την Ακρόπολη, στη βόρεια πλευρά της βρίσκονται τα ερείπια της Αρχαίας Αγοράς, που αποτελούσε το κέντρο της αστικής ζωής στην αρχαία Αθήνα. Στο χώρο αυτό πραγματοποιούνταν από τον 6ο αιώνα π.Χ. όλες οι πολιτικές, εμπορικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.
Εδώ τις εντυπώσεις κερδίζουν δύο οικοδομήματα. Ο ναός του Ηφαίστου, που μοιάζει με μικρογραφία του Παρθενώνα και είναι περισσότερο γνωστός ως Θησείο, από το όνομα της συνοικίας που βρίσκεται.
Η στοά του Αττάλου, είναι το δεύτερο οικοδόμημα της αρχαίας αγοράς που εντυπωσιάζει με την αρχιτεκτονική του. Πρόκειται για τη μοναδική διώροφη στοά στην Αθήνα, η οποία έχει αναστηλωθεί πλήρως. Κτίστηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. από τον βασιλιά της Περγάμου Άτταλο. Σήμερα, φιλοξενεί ένα μικρό μουσείο που μέσα από τα εκθέματά του ζωντανεύουν σκηνές από τη κοινωνία που άκμασε εκείνα τα χρόνια.

Καθώς συνεχίζουμε την περιήγησή μας στις γειτονιές της Πλάκας, και γνωρίζουμε την ιστορία της, την ματιά μας τραβάει ένα περίεργο οικοδόμημα. Είναι ο Πύργος των Ανέμων ή των Αέρηδων, που αποτελεί το επίνειο της Ρωμαϊκής Αγοράς. Πρόκειται για ένα μαρμάρινο πύργο που χρονολογείται από τα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. και το ύψος του φτάνει τα 12 μέτρα. Είναι κτισμένο από πεντελικό μάρμαρο και έχει την ίδια λάμψη με τον Παρθενώνα. Είναι ένα οκτάπλευρο κτίσμα, με διακοσμητικά ανάγλυφα στη ζωφόρο γύρω από το πάνω μέρος του πύργου που παριστάνουν τους οκτώ ανέμους της μυθολογίας.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Πύργος είχε ένα υδραυλικό ρολόι που λειτουργούσε με τη βοήθεια ενός υδραγωγού που κατέβαινε από την Ακρόπολη.


Πηγή
http://www.holiday.gr/gr/place6.php?place_id=164
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : ΑΘΗΝΑ ΚΕΝΤΡΟ

Η καρδιά της πρωτεύουσας χτυπά στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και ιδιαίτερα στο παραδοσιακό εμπορικό κέντρο. Πρόκειται για την περιοχή που περικλείεται μεταξύ των οδών Μητροπόλεως, Αθηνάς και Σταδίου. Είναι οι πιο πολυσύχναστοι και πολύβουοι δρόμοι της πόλης.
Στο λεγόμενο εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας λειτουργούν περισσότερα από 2.500 καταστήματα με όλα τα είδη των προϊόντων. Πολλοί από τους δρόμους αυτούς έχουν πεζοδρομηθεί και σχηματίζουν μεταξύ τους μια σχετικά ήσυχη περιοχή (αφού δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα), με μικρά καφέ και εστιατόρια στα οποία συνηθίζουν να χαλαρώνουν για λίγο απολαμβάνοντας το καφέ τους ή το φαγητό τους μετά τα ψώνια τους οι Αθηναίοι.
Οι δρόμοι που οριοθετούν την περιοχή αυτή, είναι συνδεδεμένοι με σημαντικές πτυχές της νεότερης ιστορίας της Αθήνας. Περπατώντας κανείς κατά μήκος τους, μπορεί να δει αξιόλογα νεοκλασικά κτίρια του περασμένου αιώνα που σήμερα στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες, ιδιωτικές επιχειρήσεις και ατμοσφαιρικά καφέ – μπαρ ή εστιατόρια.
Όπως, η οδός Μητροπόλεως η οποία ενώνει την πλατεία Συντάγματος με την πλατεία Μοναστηρακίου. Η πρώτη είναι η κεντρικότερη πλατεία της Αθήνας, σήμα κατατεθέν και τόπος συνάντησης για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης. Έχει υποστεί πολλές ανακαινίσεις. Η τελευταία από αυτές έγινε ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Στην πλατεία βρίσκεται και η κεντρική είσοδος του ΜΕΤΡΟ.

Διασχίζοντας την οδό Μητροπόλεως πάνω στην ομώνυμη πλατεία δεσπόζει ο Μητροπολιτικός ναός της Αθήνας. Πρόκειται για μια επιβλητική εκκλησία που κτίστηκε μεταξύ του 1842 και του 1862 ως ο καθεδρικός ναός της Αθήνας. Είναι μια τρίκλιτη βασιλική με τρούλο που συνδυάζει νεοβυζαντινά και νεοκλασικά στοιχεία.

Παράλληλη της Μητροπόλεως είναι η οδός Ερμού. Φέρει το όνομα του Ολύμπιου θεού Ερμή, ο οποίος προστάτευε το εμπόριο. Και είναι το ιδανικότερο όνομα για το συγκεκριμένο δρόμο καθώς είναι ο πιο εμπορικός της πόλης. Και όχι μόνο. Ο Πεζόδρομος της Ερμού έχει αποκτήσει διεθνή φήμη. Εκτός από τους κατοίκους της πρωτεύουσας και οι τουρίστες, μετά την επίσκεψή τους στην Ακρόπολη σπεύδουν να περπατήσουν στο πιο must δρόμο της πόλης. Εδώ, κάθε μέρα είναι γιορτή. Πλήθος κόσμου πηγαινοέρχεται προς κάθε κατεύθυνση, στρίβει και χάνεται στα στενά κι άλλοι ξεπετάγονται από τα δρομάκια κι ενσωματώνονται με το πλήθος.
Στα δεξιά κι αριστερά του δρόμου λειτουργούν επώνυμα εμπορικά καταστήματα, κυρίως ενδυμάτων και υποδημάτων, στα οποία θα βρείτε όλες τις πρωτοκλασάτες φίρμες της αγοράς. Οι τιμές είναι λίγο ΄΄τσιμπημένες΄΄ αλλά όχι απαγορευτικές.
Οι ατραξιόν δεν λείπουν από την Ερμού. Κυρίως τις εορταστικές περιόδους θα συναντήσετε από τον γραφικό λατερνατζή, μέχρι πλανόδιους μουσικούς από κάθε φυλή του κόσμου να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας, καθένας στο είδος του. Επίδοξους μάγους να κάνουν επίδειξη ταχυδακτυλουργικών και μίμους να εκτελούν το δικό τους σόου. Όλα αυτά δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα.

Στο κέντρο περίπου της Ερμού συναντάμε την Εκκλησία της Καπνικαρέας, που είναι ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Αθήνας. Ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα και είναι αφιερωμένος στη Παναγία. Έγινε όμως γνωστός με το όνομα του ιδρυτή του, του Καπνικάρη. Στο περίβολο της εκκλησίας ξεκουράζονται οι τουρίστες και οι ταλαιπωρημένοι, από το shopping therapy, καταναλωτές.

Διασχίζοντας όλη την Ερμού, φτάνουμε στην πλατεία Μοναστηρακίου. Στην ιστορική πλατεία βρίσκεται ο σταθμός του ηλεκτρικού και το τζαμί Τζισταράκη, το οποίο κτίστηκε το 1759 από τον Μουσταφά Αγά. Σήμερα, λειτουργεί ως μουσείο Παραδοσιακής Κεραμικής και είναι το μοναδικό επισκέψιμο τζαμί της Αθήνας.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η βιβλιοθήκη του Αδριανού και η βυζαντινή εκκλησία της Παντάνασσας.

Στην ομώνυμη πλατεία βρίσκεται και ο αναπαλαιωμένος νεοκλασικός σταθμός του μετρό του μετρό, ο οποίος είναι κι ένας από τους παλαιότερους του δικτύου.
Οι γύρω από την πλατεία δρόμοι παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη εμπορική κίνηση.

Το Μοναστηράκι είναι μια από τις γραφικότερες περιοχές της Παλιάς Αθήνας. Πρόκειται για μια ιστορική συνοικία με χαρακτηριστικό της τους στενούς δρόμους και τα μικρά κτίρια που παραπέμπουν στην οθωμανική – κυρίως – διάθρωση της πόλης.
Έχει συνδέσει το όνομά του με το παραδοσιακό παζάρι, το γνωστό γιουσουρούμ, που για πολλά χρόνια γινόταν κάθε Κυριακή στην πλατεία Αβησσυνίας. Από τα χαράματα οι μικροπωλητές άπλωναν την πραμάτειά τους στους υπαίθριους πάγκους. Ακόμη και τα καταστήματα που βρίσκονταν στους από την πλατεία δρόμους (Ηφαίστου, Πανδρόσου, Αδριανού, Αγίου Φιλίππου, Άστιγγος, Θησείου και Ερμού) παρέμεναν ανοιχτά. Εκεί, μπορούσε κάποιος να βρει και να αγοράσει τα πάντα σε αρκετά συμφέρουσες τιμές. Παλιά ρούχα, παπούτσια, οικιακά είδη, έπιπλα, βιβλία, μπρούτζινα και ασημένια αντικείμενα, παραδοσιακά μουσικά όργανα και αντίκες. Στα πλαίσια των προσπαθειών που γίνονται για την αναβάθμιση της περιοχής, το παραδοσιακό παζάρι έχει καταργηθεί.
Η ατμόσφαιρα όμως της περιοχής δεν έχει αλλάξει καθόλου. Στο Μοναστηράκι λειτουργούν οι περισσότερες αντικερί της Αθήνας, παλαιοπωλεία και πλήθος καταστημάτων με τόσο συγκεχυμένα εμπορεύματα που δυσκολεύεται κανείς να προσδιορίσει την κατηγορία που ανήκουν. Είναι γεγονός ότι σε αυτά τα καταστήματα πολλά από τα οποία στεγάζονται σε αναπαλαιωμένα κτίρια παλιών κατοικιών, μπορεί να βρει κανείς πραγματικούς θησαυρούς. Αντίκες ανεκτίμητης αξίας σε κάποιο σκονισμένο ράφι, παρέα με οικογενειακά κειμήλια που κάποιος ξεπούλησε σε τιμή ευκαιρίας, αλλά και αντικείμενα φαινομενικά άχρηστα που ποτέ δεν ξέρεις τι θα απογίνουν. Όλα λένε οι παλαιοπώλες έχουν τον αγοραστή τους.
Σεργιανίζοντας στα στενά δρομάκια θα εντυπωσιαστείτε από την αντίφαση που επικρατεί σ’ αυτές τις γειτονιές. Δίνουν την αίσθηση της παρακμής και της εγκατάλειψης. Κι όμως είναι από τους πιο εμπορικές και πολυσύχναστες περιοχές της πόλης.

Δίπλα από το Μοναστηράκι, στη βόρεια πλευρά της Ερμού εκτείνεται άλλη μια ιστορική συνοικία. Το Ψυρρή. Μια γειτονιά που γνώρισε ακμές και παρακμές και τώρα πια θεωρείται μια ανερχόμενη in περιοχή. Φημίζεται για τα μοντέρνα στέκια και τις επιλογές σε εστιατόρια, μεζεδοπωλεία, μουσικές ταβέρνες και μπαράκια που θα ανακαλύψετε στους δρόμους της άλλοτε ήσυχης περιοχής. Επίσης, το Ψυρρή τείνει να εξελιχθεί και σε καλλιτεχνικό στέκι. Τα τελευταία χρόνια στην περιοχή έχουν κτιστεί αρκετά θέατρα, τα οποία φιλοξενούν αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστούν οι δημοφιλέστεροι Έλληνες ηθοποιοί.

Πηγή
http://www.holiday.gr/gr/place6.php?place_id=161
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Rafting στην Ελλάδα: «βαρκάδα» στη φύση

Φορέστε σωσίβιο και κράνος, πάρτε τα κουπιά και φυσικά την… παρέα σας και φύγαμε για rafting στα εντυπωσιακά ποτάμια της Ελλάδας, σε τοπία απαράμιλλης ομορφιάς και άγριας βλάστησης, με καταρράκτες, φαράγγια και καθαρά νερά.

Τo rafting ξεκίνησε συστηματικά στην Ελλάδα περίπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Λέγεται ότι οι πρώτοι rafters στην Ελλάδα ήταν… εργαζόμενοι της ΔΕΗ που προσπαθούσαν να επιδιορθώσουν βλάβες σε δυσπρόσιτα σημεία, χρησιμοποιώντας φουσκωτές βάρκες στα ποτάμια!

Τα τελευταία χρόνια πάντως, το rafting ως hobby –δηλαδή η κατάβαση ποταμών με φουσκωτή βάρκα- έχει αποκτήσει όλο και περισσότερους οπαδούς, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και του κόσμου. Πρόκειται για ένα άθλημα που συνδυάζει τη δράση και την επαφή με τη φύση και απαιτεί συνεργασία, καλή διάθεση και κοινωνικότητα.

Στο rafting, το ρεύμα του ποταμού είναι αυτό που καθορίζει την πορεία, ενώ τα κουπιά χρησιμοποιούνται για την αποφυγή των εμποδίων και για κάθε περίπτωση ανάγκης. Οι βάρκες χωράνε συνήθως 6-10 άτομα και τον οδηγό, ανάλογα φυσικά με το μέγεθός τους.

Η ιδανική εποχή για rafting είναι όταν επικρατούν οι κατάλληλες καιρικές συνθήκες, κατά τη φθινοπωρινή, τη χειμερινή και την ανοιξιάτικη περίοδο, δηλαδή όταν έχει καλοκαιρία, αλλά έχει βρέξει και τα ποτάμια έχουν αρκετό νερό.

Rafting μπορούν να κάνουν όλοι, από 10 χρονών και πάνω, ανάλογα με την εμπειρία τους, τη φυσική τους κατάσταση και το βαθμό δυσκολίας της διαδρομής. Οι βαθμοί δυσκολίας κυμαίνονται ανάλογα με τον όγκο του νερού και τη μορφολογία του ποταμού, από 1 μέχρι 6 και με ενδιάμεσες διαβαθμίσεις του «+». Οι βαθμοί 1 και 6 δεν είναι άξιοι αναφοράς καθώς ανταποκρίνονται σε… απλή βαρκάδα και επαγγελματίες του αθλήματος αντίστοιχα. Οι ενδιάμεσοι βαθμοί περιλαμβάνουν από μέτρια περάσματα ποταμών, μικρές δίνες, χαμηλή ταχύτητα, εύκολα εμπόδια και σημεία για στάση, μέχρι κύματα και αυξημένη ταχύτητα, στενότερα περάσματα, κρυμμένα εμπόδια και καταρράκτες.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά γραφεία οργάνωσης υπαίθριων δραστηριοτήτων που προσφέρουν προγράμματα rafting και διαθέτουν εκπαιδευμένο προσωπικό που μπορεί να βοηθήσει τους αρχάριους και να προσφέρει μια ασφαλή διαδρομή. Οι τιμές τους ξεκινούν από 30 ευρώ περίπου κατά άτομο και μπορεί να φτάσουν μέχρι 120 ευρώ, ανάλογα με τις ημέρες, το βαθμό δυσκολίας και άλλες παροχές, (μετακινήσεις, διανυκτέρευση, φαγητό κ.ά.)

Οι συμμετέχοντες φοράνε μαγιό, αθλητικά ρούχα ή στολή, ανάλογα με τον καιρό. Απαραίτητα είναι επίσης, το κράνος και το σωσίβιο, που παρέχονται από τους διοργανωτές. Δείτε τα ελληνικά ποτάμια που προσφέρονται για rafting:

Βοϊδομάτης και Αώος στη Κόνιτσα

Ο Βοϊδομάτης (ένας από τους πιο καθαρούς ποταμούς της Ευρώπης) είναι ιδανικό ποτάμι για αρχάριους καθώς ο βαθμός δυσκολίας του δεν ξεπερνάει το 2 και προσφέρεται από τον Οκτώβριο μέχρι το Μάιο. Ξεκινάει από την Αρίστη, διασχίζει ένα καταπληκτικό φαράγγι και τελειώνει την κατάβαση με ένα πέσιμο από τεχνητό καταρράκτη στη Γέφυρα Κλειδωνιάς, σε μια διαδρομή 1.5 ώρας.

Αντίθετα ο ποταμός Αώος προσφέρεται για rafting όλο το χρόνο. Το επάνω τμήμα του φτάνει και τον 4ο βαθμό δυσκολίας ενώ το κάτω τμήμα του, μετά την ένωσή του με τον Βοϊδομάτη, ακολουθεί μία πιο ήσυχη πορεία 2ου βαθμού.

Άραχθος και Καλλαρύτικος στην Ήπειρο

Ο Άραχθος με το εντυπωσιακής ομορφιάς φαράγγι του και τον καταπληκτικό καταρράκτη, έχει περάσματα δυσκολίας από 2+ μέχρι 3 στη μικρή διαδρομή (γέφυρα Πολίτσας- γέφυρα Πλάκας) και μέχρι 4 στη μεγάλη (Τσίμποβο- Πλάκα). Η είσοδος στο στενό φαράγγι του Αράχθου είναι επιβλητική με κατακόρυφες ορθοπλαγιές 700μ., ενώ στην έξοδο του φαραγγιού δεσπόζει το ψηλότερο μονότοξο γεφύρι της Ελλάδος, το γεφύρι της Πλάκας. Η διαδρομή Άραχθος- Καλλαρύτικος Β΄ είναι για έμπειρους, με βαθμούς δυσκολίας 4 και 4+.

Αγγίτης στις Σέρρες

Ο Αγγίτης ποταμός ξεκινά λίγο κάτω από το σπήλαιο του Μαρά στο νομό Δράμας αλλά το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται μέσα στα όρια του νομού Σερρών, 50 χιλιομέτρα περίπου ανατολικά από την πόλη. Μία απόσταση 15 χλμ. χωρίζεται σε δύο διαδρομές βαθμών δυσκολίας 2 και 3+: α)1.30 ώρα για προχωρημένους με πολλές εναλλαγές και β)ήπιας μορφής, χωρίς μεγάλο βαθμό δυσκολίας, ιδανική για αρχαρίους και παιδιά ηλικίας άνω των 10 ετών. Τα καταλληλότερα σημεία για πρόσβαση είναι η περιοχή των «Γαλάζιων Νερών» και ο σταθμός της Αγγίστας.

Πηνειός στον Όλυμπο

Ο Πηνειός –πολύ κοντά στη Λάρισα- προσφέρει επίσης δύο διαφορετικές επιλογές για rafting στην περιοχή: α) τα στενά «Βερνέζι» με πολλά νερά και συνεχή περάσματα 3 και 4 βαθμού για πολλή δράση και β) την κοιλάδα των Τεμπών με ήρεμα νερά και πλεύση ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, ιδανική για αρχάριους και οικογένειες με παιδιά.

Αχελώος, Ταυρωπός και Τρικεριώτης στην Ευρυτανία

Ο Αχελώος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε μήκος ποτάμι στην Ελλάδα και η κατάβαση του επιβλητικού του φαραγγιού, είναι ιδανική γι’ αυτούς που θέλουν να δοκιμάσουν το rafting για πρώτη φορά. Ο Ταυρωπός ποταμός (αλλιώς Μέγδοβας), συγκαταλέγεται στους ήσυχους και πιο κατάλληλους ποταμούς για rafting, με βαθμό δυσκολίας 2, ενώ ο Τρικεριώτης που ξεκινάει από το χωριό Διπόταμα, με τις συνεχείς και απότομες στροφές του, έχει δυσκολία 3ου βαθμού και προσφέρεται από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο.

Ασπροπόταμος στα Μετέωρα

Ο Ασπροπόταμος είναι το άνω μέρος του Αχελώου και βρίσκεται στην κεντρική Πίνδο. Στη περιοχή Τρία Ποτάμια, υπάρχει κέντρο που αναλαμβάνει την κατάβαση με rafting. Είναι 2ου και 3ου βαθμού δυσκολίας, με συνεχείς αλλαγές στην πορεία του ποταμού και εκπληκτική φύση σε όλη την διαδρομή.

Εύηνος στη Ναύπακτο

Ο Εύηνος είναι ένα πολύ όμορφο ποτάμι που εκβάλλει στον Πατραϊκό κόλπο. Είναι ήρεμος ποταμός, με έντονη βλάστηση και προσφέρεται και για άπειρους, αφού έχει βαθμό δυσκολίας 2. Η διαδρομή έχει μήκος περίπου 10χλμ. και η κατάβαση διαρκεί περί τις 2 ώρες, μέχρι την τοποθεσία Χάνι Μπανιά.

Λάδωνας και Ερύμανθος στην Αχαΐα

Ο Λάδωνας είναι ένα ήσυχο ποτάμι που έχει αρκετό νερό από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο και προσφέρει μια καταπράσινη πεδινή διαδρομή για rafting, στα σύνορα Αρκαδίας και Αχαΐας, εύκολη και ιδανική για αρχάριους. Η διάρκεια της διαδρομής είναι περίπου 1.30 ώρα ανάλογα την στάθμη του νερού.

Το rafting στον Ερύμανθο, απαιτεί προηγούμενη εμπειρία και καλή φυσική κατάσταση και προσφέρει στιγμές έντασης και ευχαρίστησης στους έμπειρους rafters.

Λούσιος και ο Αλφειός στην Αρκαδία

Ο Λούσιος και ο Αλφειός προσφέρουν πολύ ενδιαφέρουσες διαδρομές για rafting: η μικρή διαδρομή ξεκινάει από το Λούσιο, κατεβαίνει μέχρι την ένωσή του με τον Αλφειό, συνεχίζει αρκετά ακόμη και καταλήγει στο τοξωτό γεφύρι του Κούκου με βαθμό δυσκολίας 3. Η μεγάλη συνεχίζει περίπου άλλα τόσα χιλιόμετρα, με περάσματα που δυσκολεύουν μέχρι τον βαθμό 3+ και τελειώνει κοντά στο χωριό Μάτεσι. Καταπληκτικό φαράγγι, όμορφη φύση και κρυμμένοι καταρράκτες θα σας ενυπωσιάσουν.

Βενέτικος, Αλιάκμονας, Μηλεοπόταμος στα Γρεβενά

Το κατέβασμα του Βενέτικου ποταμού (παραπόταμος του Αλιάκμονα) είναι εύκολο (2ος βαθμός, χωριό Ελευθεροχώρι- Αγάπη) αλλά ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Μετά την ένωσή του με τον Αλιάκμονα «αγριεύει», και το rafting γίνεται αρκετά ενδιαφέρον φτάνοντας μέχρι και τη δυσκολία του 3+ από τον Οκτώβριο έως και το Μάιο. Η διαδρομή που ξεκινάει από την γέφυρα ανάμεσα στα χωριά Τρίκωμο – Μοναχίτι είναι 3ου βαθμού και γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακή στα 4 πέτρινα γεφύρια.

Ο Μηλεοπόταμος (στενός παραπόταμος του Βενέτικου), προσφέρει μια απαιτητική κατάβαση με συνεχόμενα περάσματα 3ου, 4ου και 5ου βαθμού σε αλπικό τοπίο ανάμεσα στα πανύψηλα πεύκα της Πίνδου, που καταλήγει στο πολύ εντυπωσιακό φαράγγι του Σπηλαίου.

Αναζητήστε στο διαδίκτυο τις εταιρείες που διοργανώνουν εκδρομές rafting, ανάλογα με το μέρος όπου βρίσκεστε και συνδυάστε την εκδρομή σας με μια… ποταμίσια βαρκάδα στη φύση!

ΠΟΠΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Πηγή
http://www.clickatlife.gr/story/taksidi/rafting-stin-ellada-barkada-sti-fusi?id=1950873
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Αίγινα: ένας… θησαυρός σε απόσταση αναπνοής

Η Αίγινα είναι ένας από αυτούς του… θησαυρούς που βρίσκονται κάτω από τη μύτη μας και δεν το έχουμε καταλάβει. Είναι ένα μέρος που έχει τα πάντα και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την πρωτεύουσα.

Είναι πολλές φορές, που οι ομορφιές βρίσκονται τόσο κοντά μας, που αδυνατούμε να τις διακρίνουμε. Είναι φορές που ψάχνουμε ένα μέρος για να «αποδράσουμε» από την καθημερινότητα και δεν ξέρουμε ότι το έχουμε δίπλα μας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Αίγινα, ένα νησί με ιστορία, ομορφιές και ενδιαφέροντα αξιοθέατα, μια… ανάσα από την πολύβουη πρωτεύουσα.

Στην αρχαιότητα, η Αίγινα αποτελούσε εποικιστικό κέντρο, συμμετείχε στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ενάντια στους Πέρσες και κατά την κλασική εποχή, αποτέλεσε πόλη της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Σήμερα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση, πληθυσμό και ανάπτυξη, νησί του αργοσαρωνικού και νησιωτικό προάστιο του Πειραιά, μία ώρα κι ένα τέταρτο μακριά από το λιμάνι του Πειραιά, με το πλοίο και 35 λεπτά με το δελφίνι.

Εκτός από τις παραλίες της το καλοκαίρι, η Αίγινα έχει να προσφέρει πολύ περισσότερα στον επισκέπτη που θέλει να την γνωρίσει. Ο λόφος της Παλαιοχώρας με τα εκκλησάκια του, η καταπληκτική θέα του Σαρωνικού από το βουνό, τα μικρά χωριά και τα διάσπαρτα αρχαία απομεινάρια, οι καλλιέργειες φιστικιών, αλλά και η ζωντάνια και η νυχτερινή ζωή της πόλης, αποτελούν ένα μέρος του… θησαυρού που ονομάζεται Αίγινα.

O ναός της Αθηνάς Αφαίας

Στο λιμάνι και την παραλιακή ζώνη της Αίγινας –στα νοτιοδυτικά του νησιού- με τα όμορφα σπίτια και το λευκό εκκλησάκι του Άγιου Νικόλα του Θαλασσινού, η ζωή είναι έντονη, με αρκετή κίνηση και χαρακτηριστικά πόλης, αλλά και με τις παραδοσιακές άμαξες να σας περιμένουν για να σας ξεναγήσουν στο νησί. Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την ψαραγορά και τα παραδοσιακά ουζερί και μεζεδοπωλεία της, για να απολαύσετε φρέσκο ψάρι και τα παραδοσιακά αιγινίτικα φαγητά και μεζεδάκια.

Συνεχίστε με μια βόλτα στα σοκάκια και τα καλντερίμια της πόλης. Τα κτίρια στην Αίγινα είναι δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής με έντονο το λαϊκό στοιχείο, κτισμένα το 19ο αι., για να θυμίζουν ότι η Αίγινα υπήρξε κάποτε πρωτεύουσα της Ελλάδας. Η Εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, Μητρόπολη της Αίγινας, έχει στην αυλή της το Εϋνάρδειο σχολείο, όπου ορκίστηκε η πρώτη Ελληνική κυβέρνηση μετά την Επανάσταση του 1821. Στην οδό Μητροπόλεως βρίσκεται η βιβλιοθήκη της Αίγινας και στη συνέχεια το Καποδιστριακό Κυβερνείο, στο ισόγειο του οποίου βρισκόταν το πρώτο Νομισματοκοπείο.

Φυσικά, ομορφιές και αξιοθέατα δεν υπάρχουν μόνο στην πόλη, αλλά και στα παραθαλάσσια χωριά και στα ενδότερα του νησιού. Πηγαίνοντας νότια, προς το ψαροχώρι της Πέρδικας, θα απολαύσετε μια μαγευτική διαδρομή που καταλήγει σε ένα μέρος όπου μπορείτε να φάτε φρέσκα ψάρια και θαλασσινά ή να πάρετε το καραβάκι για μια βόλτα στο νησάκι Μονή, έναν προστατευόμενο βιότοπο σπάνιων ζώων και πουλιών.

Στην αντίθετη κατεύθυνση, βόρεια της πόλης (περίπου 10 χιλιόμετρα μακριά), βρίσκεται το δεύτερο λιμάνι του νησιού, η Σουβάλα, γνωστή για τα ιαματικά νερά της και βορειοανατολικά, ο περίφημος ναός της Αθηνάς Αφαίας, μέσα στα πεύκα, με θέα την απέραντη γαλάζια θάλασσα. Ο ναός κτίστηκε το 480 π.Χ., μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, θεωρείται το πρότυπο που είχαν στο μυαλό τους οι αρχιτέκτονες του Παρθενώνα και σήμερα βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση.

Το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου

Ένα ακόμη από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Αίγινας, που προσελκύει κάθε χρόνο εκατοντάδες επισκέπτες θρησκευτικού τουρισμού, είναι το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, που χτίστηκε ανάμεσα στα 1904-1910 και βρίσκεται στο δρόμο για την Αγία Μαρίνα, 6 περίπου χλμ. από την πόλη της Αίγινας.

Πολύ κοντά στο μοναστήρι, σε ένα ψηλό βραχώδη λόφο που προσφέρει φυσική προστασία, βρίσκεται η Παλαιοχώρα της Αίγινας, η μεσαιωνική πρωτεύουσα του νησιού που χρησίμευε ως καταφύγιο από τους πειρατές και στην οποία σήμερα σώζονται 20 εκκλησίες, που φανερώνουν το μέτρο ανάπτυξης της πόλης κατά τη διάρκεια της ενετοκρατίας.

Στο ανατολικό άκρο του νησιού, η κοσμοπολίτικη Αγία Μαρίνα, συγκεντρώνει πλήθη τουριστών, αλλά και όσων θέλουν να διασκεδάσουν στα πολύβουα bar που εκτείνονται στον κεντρικό της δρόμο, ή να φάνε στα δεκάδες ταβερνάκια της.

Άλλα αξιοθέατα που αξίζει να επισκεφτείτε στην Αίγινα είναι το λαογραφικό και το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης, ο αρχαιολογικός χώρος της Κολώνας, ο Πύργος του Μαρκέλλου, μνημείο από την Ενετοκρατία στην πόλη της Αίγινας, και το Μουσείο του Χρήστου Καπράλου, στο δρόμο που οδηγεί προς τη Σουβάλα.

Φυσικά η Αίγινα διαθέτει όμορφες, αμμώδεις οργανωμένες παραλίες, αλλά και πιο μικρές και ερημικές, για τις οποίες θα μιλήσουμε σε επόμενο αφιέρωμά μας στο νησί.

Δείτε πώς μπορείτε να φτάσετε την Αίγινα στο: www.aegina.com.gr/transportation . Για τη διαμονή και το φαγητό σας στο νησί, επιλέξτε από τα καταλύματα και τα καταστήματα εστίασης που παρουσιάζονται στον επαγγελματικό οδηγό της επίσημης ιστοσελίδας του νησιού: www.aegina.com.gr/eo/in/?category=7 και www.aegina.com.gr/eo/in/?category=5 .

Φιστίκι Αιγίνης

Διάσημα σε όλο τον κόσμο είναι τα φιστίκια Αιγίνης

Γίνεται να κάνουμε αφιέρωμα στην Αίγινα χωρίς να μιλήσουμε για το αιγινήτικο φιστίκι; Μάλλον όχι! Το φιστίκι Αιγίνης είναι το καλύτερο παγκοσμίως και διαθέτει προστατευμένη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ). Η ποικιλία των φιστικιών Αιγίνης ονομάζεται «Κοιλαράτη» και καλλιεργείται στο νησί από το 1860. Το ξύλινο κιόσκι του Αγροτικού Συνεταιρισμού Φιστικοπαραγωγών Αίγινας, βρίσκεται έξω από το λιμάνι. Το Σεπτέμβρη, διοργανώνεται στην Αίγινα το Φεστιβάλ Φιστικιού, το μεγαλύτερο εμπορικό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό γεγονός στο νησί, με εκθέσεις, συναυλίες, δραστηριότητες και παιχνίδια για παιδιά, γαστρονομία, κ.τ.λ. ( www.aeginafistikifest.gr ).

ΠΟΠΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Πηγή
http://www.clickatlife.gr/story/taksidi/aigina-enas%E2%80%A6-thisauros-se-apostasi-anapnois?id=1949586
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Πλούτος σπηλαίων στο Πήλιο

Σημαντικές πηγές πληροφοριών αποτελούν τα πολυάριθμα σπήλαια που είναι διάσπαρτα στο Πήλιο και προσφέρουν αξιόλογες μαρτυρίες για το μακραίωνο παρελθόν της περιοχής μας. Περισσότερα από 165 σπήλαια που βρίσκονται σε όλο το εύρος του βουνού των Κενταύρων, έχουν εντοπιστεί και καταγραφεί, από πολυμελή επιστημονική ομάδα, στο πλαίσιο τριετούς προγράμματος. Το πρόγραμμα συστηματικής επιφανειακής έρευνας που διεξήγαγε, συγκεκριμένα, η Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας Βόρειας Ελλάδος σε συνεργασία με το Ινστιτούτο της Δανίας στην Αθήνα, διήρκεσε από το 2006 έως το 2008 και απέφερε σημαντικούς καρπούς, οι οποίοι συνοψίζονται στην διαπίστωση ότι το Πήλιο είναι από τις πιο πλούσιες, σπηλαιολογικά, περιοχές της Ελλάδας. Παράλληλα, όμως, διαθέτει πολύ αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα, ορισμένα εκ των οποίων ανάγονται στο μακρινό παρελθόν και συγκεκριμένα στην νεολιθική εποχή.

Ενδιαφέρον είναι, εξάλλου, το γεγονός ότι στην διάρκεια του παραπάνω προγράμματος εντοπίστηκαν σπήλαια τα οποία είχαν σαφή δείγματα διαχρονικής κατοίκησης, από τα προϊστορικά, έως και τα σύγχρονα χρόνια, ενώ ορισμένα είχαν χρησιμοποιηθεί και σε ταραγμένες περιόδους, όπως ο εμφύλιος, ως καταφύγιο των ανταρτών. Το ένα τρίτο περίπου του συνολικού αριθμού των σπηλαίων που έχουν εντοπιστεί και καταγραφεί, περιείχαν αρχαιολογικά ευρήματα, κατά βάση τμήματα κεραμικής, τα οποία στην παρούσα περίοδο βρίσκονται σε φάση μελέτης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων υπάρχουν πολλά ακόμη σπήλαια στην περιοχή του Πηλίου, τα οποία θα καταγραφούν πιθανότατα στο μέλλον, ενώ ανάλογο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία που προέρχονται είτε από τις αρχαίες πηγές, είτε από προφορικές μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής.
Εντύπωση προκάλεσε στους επιστήμονες το σπήλαιο Τσούκα που βρίσκεται στην περιοχή του Μουρεσίου, το οποίο είναι σεβαστών διαστάσεων και αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ντόπιους, αλλά και για τους λάτρεις του είδους. Εξίσου ενδιαφέρουσες είναι οι βραχοσκεπές, κοιλώματα σε βράχους, τα οποία χρησίμευαν ως χώροι κατοίκησης κατά την αρχαιότητα. Το σύνολο των ευρημάτων που έχουν αποκαλυφθεί στην διάρκεια της συγκεκριμένης επιφανειακής έρευνας, μαρτυρούν εντονότερη κατοίκηση κατά την αρχαιότητα, ενώ στο διάβα των αιώνων η κατοίκηση γίνεται για περιστασιακούς λόγους, σε ταραγμένες κυρίως περιόδους της νεώτερης ιστορίας, ενώ παράλληλα χρησιμοποιούνταν για τον σταβλισμό ζώων και την αποθήκευση βρώσιμων και πόσιμων αγαθών, όπως το κρασί. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν εντοπιστεί βραχογραφίες, δηλαδή ζωγραφικές αποτυπώσεις στους βράχους, κατά τα πρότυπα των σπηλαίων της Ισπανίας και της Γαλλίας, εντούτοις, εντυπωσιάζει η πυκνότητα και η μορφολογία των σπηλαίων του Πηλίου. Ανεξαρτήτως διαστάσεων, τα σπήλαια του Πηλίου παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και οι εντυπώσεις που αποκόμισαν οι συμμετέχοντες στο παραπάνω ερευνητικό πρόγραμμα, συγκλίνουν υπέρ της άποψης ότι πρόκειται για πολύ σημαντικά μνημεία, τα οποία φωτίζουν άγνωστες πτυχές των μυθολογικών και των ιστορικών, γενικότερα, καταβολών της περιοχής.

Το ερευνητικό πρόγραμμα
Το ερευνητικό πρόγραμμα με τίτλο «Σταθερά σημεία σε μεταβαλλόμενα τοπία: μία εθνοαρχαιολογική μελέτη της χρήσης των σπηλαίων και των βραχοσκεπών στους προϊστορικούς και ιστορικούς χρόνους» που είχε ως επίκεντρο το Πήλιο, είχε ως στόχο την εξερεύνηση και ανίχνευση της χρήσης εντός και εκτός των σπηλαίων, καθώς επίσης και την αναγνώριση και ερμηνεία των αλλαγών στη διαχρονική ανθρώπινη δραστηριότητα στα σπήλαια. Βασικοί στόχοι της επιφανειακής έρευνας υπήρξαν η ακριβής χαρτογράφηση των αρχιτεκτονικών καταλοίπων στο εσωτερικό και τον περιβάλλοντα χώρο των σπηλαίων, καθώς και η καταγραφή των υλικών υπολειμμάτων της ανθρώπινης παρουσίας με ταυτόχρονη συλλογή πληροφοριών από συνεντεύξεις των κατοίκων της περιοχής. Το ερευνητικό πρόγραμμα διηύθυναν ο Δρ. Ανδρέας Ντάρλας και ο Nilels H. Andreasen εκ μέρους της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας Βόρειας Ελλάδος και του Ινστιτούτου της Δανίας στην Αθήνα αντίστοιχα. Από την Εφορεία συμμετείχαν, επίσης, οι γεωλόγοι Γιάννης Βλασταρίδης και Μάρκος Βαξεβανόπουλος, το διάστημα 2006-2008, ενώ κατά διαστήματα συμμετείχαν οι αρχαιολόγοι Κώστας Φίλης την διετία 2006-2007, Άρης Μπαχλάς το 20006 και Μιχάλης Κοντός το 2008.
Κατά την διάρκεια της τριετούς έρευνας εντοπίστηκαν, όπως προαναφέρθηκε, περισσότερα από 165 σπήλαια, βραχοσκεπές και τεχνητά σπήλαια-ορυχεία στην ευρύτερη περιοχή του Πηλίου, η ύπαρξη πολλών εκ των οποίων ήταν μέχρι πρότινος άγνωστη. Περίπου το ένα τρίτο των θέσεων που εντοπίστηκαν απέδωσε αρχαιολογικά ευρήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονολογικό φάσμα από τους προϊστορικούς έως και τους όψιμους ιστορικούς χρόνους, δηλαδή από την μακρά περίοδο που εκτείνεται από το 6.000 π.Χ. περίπου, φθάνοντας έως τον 20ο αιώνα. Το σύνολο των σπηλαίων και βραχοσκεπών χαρτογραφήθηκε και καταγράφτηκαν οι ακριβείς γεωγραφικές συντεταγμένες τους. Πραγματοποιήθηκε, επίσης, λεπτομερής καταγραφή των ευρημάτων που περισυνελέγησαν, τα οποία και τεκμηριώθηκαν με τις απαιτούμενες μετρήσεις, περιγραφές και ψηφιακές φωτογραφίες. Στην παρούσα φάση βρίσκεται σε εξέλιξη η μελέτη των κινητών και ακίνητων ευρημάτων που εντοπίστηκαν στο εσωτερικό και τον περιβάλλοντα των σπηλαίων, η οποία σε συνδυασμό με την ανάλυση των εθνογραφικών, εθνο-ιστορικών, τοπογραφικών και γεωλογικών δεδομένων που καταγράφτηκαν, αναμένεται να αποδώσει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τη διαχρονική χρήση των σπηλαίων στο Πήλιο.

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ, 5/6/2011

Πηγή
http://www.alfavita.gr/artro.php?id=34978
Διαβάστε περισσότερα...

Και όμως μας έχουν ειδοποίηση εδώ και καιρό!! Αγρογλυφικα που μας δείχνουν τι έρχεται!!Πλανήτης Χ μπροστά μας !!

Πριν δυο χρόνια στην Αγγλία στο Milk hill εμφανίστηκε ένα πολύ παράξενο αγρογλυφικο! Αυτό το αγρογλυφικο είχε τρία διαφορετικά στάδια εξέλιξης!Μέχρι σήμερα από ότι φαινεται κάνεις ερευνητής του φαινόμενου δεν έχει καταφέρει να αποδικοποιηση ολοκληρωτικά ποιο είναι το μήνυμα που θέλουν να αντιληφθούμε! Ας κάνουμε λοιπόν μια προσπάθεια μέσω φωτογραφιών να αγγίξουμε αυτό τον γρίφο!


Το πρώτο μέρος του "Milk Hill" που εμφανίστηκε στις 21 Ιουνίου του 2009 έδειχνε έναν "αστρονομικό εξάντα" με ενσωματωμένες πέντε διαφορετικές πλανητικές τροχιές, όπως αυτές φαίνονται κοιτώντας τον ουρανό από την Γη.

Το δεύτερο μέρος του "Milk Hill" στις 23 Ιουνίου του 2009 έδειξε περισσότερα για τις πέντε αυτές πλανητικές τροχείες, παρατηρήσιμες με εξάντα στον ουρανό της Γης.

< υψομετρικά κουτιά του εξάντα
1 = Σελήνη = χαμηλό (υψόμετρο)
2 =Ερμής = χαμηλό
3 =Αφροδίτη = μέσο
x = ψηλό
4 =Άρης = ψηλό
5 =Δίας = ψηλό

Ένα άγνωστο αντικείμενο "x" μεταθέτει τον Δία "από το 5 στο 6" στα αριστερά.

Αυτό η τόσο σπάνια ευθυγράμμιση θα εμφανιστεί στη Νέα Σελήνη της 2ας Ιουνίου, 2011 κατά την ανατολή του ηλίου στο Σύδνεϊ, ή 10 ώρες μετά στην νοτιότερη Αγγλία.

Τα σχετικά υψόμετρα των πέντε αυτών πλανητών, όπως μετρήθηκαν με τον εξάντα, επίσης φαίνονται ορθά για την Νέα Σελήνη της 1ης Ιουνίου, 2011.

Υψόμετρα του εξάντα:
5 = Δίας = ψηλό = +37 μοίρες
4 = Άρης = ψηλό = +23 μοίρες
x = ψηλό = ???
3 = Αφροδίτη = μέσο = +19 μοίρες
2 = Ερμής = μέσο = +13 μοίρες
1 = Σελήνη = χαμηλό = +1 μοίρες

Ένα άγνωστο αντικείμενο "x" ίσως εμφανιστεί ανάμεσα στην Αφροδίτη και τον Άρη κατά τη Νέα Σελήνη της 1ης Ιουνίου, 2011, αν έχουμε ερμηνέυσει σωστά το "Milky Hill" του Ιουνίου, 2009.

Το άγνωστο αντικείμενο "x" κυκλώθηκε για να τονιστεί η σημασία του, και ίσως εμφανιστεί μεταξύ της Αφροδίτης (3) και του Άρη (4) όπως φαίνονται από την Γη.

Το τρίτο μέρος του "Milk Hill" στις 30 Ιουνίου, 2009 έδειξε μια σειρά από παράξενα αστρονομικά ιεροφλυφικά που έχουν ξακάθαρα εξωγήινο χαρακτήρα.

Τα υψόμετρα και τα αζιμούθια τεσσάρων λαμπρών πλανητών και της Σελήνης, όπως αυτά φαίνονται κατά την ανατολή της 2ας Ιουνίου, 2011 στις 0400 UTC από την νοτιότερη Αγγλία.

Η ανατολή της 3ης Ιουνίου, 2011 ταιριάζει αρκετά με το "Milk Hill" του 2009.

3η Ιουνίου, 2011, όταν η Σελήνη, ο Ήλιος και πέντε πλανήτες ευθυγραμμίζονται.

Θα πρέπει τότε να δούμε ένα παραπάνω αστρονομικό αντικείμενο, το οποίο οι δημιουργοί του σχεδίου έχουν αριθμίσει σαν "έκτο πλανήτη".

Τι θα μπορούσε να είναι?

Θα μπορούσε το μυστηριώδες ουράνιο αντικείμενο από το "Milky Hill" του 2009 και της Ολλανδίας του 2011 να είναι ο κομήτης C/2011 C1 σε ξέσπασμα, ακριβώς μετά το περιήλιο?

Πέντε πλανήτες την 1η Ιουνίου, 2011 και η πορεία του κομήτη C/2011 C1 McNaught.

Εμείς ερευνούμε και σας δίνουμε στοιχεία , είναι στο χέρι σας να εξακριβώνετε η να αυξάνετε την έρευνα και να καταλήγετε σε συμπεράσματα.Ελπίζουμε την συγκεκριμένη ημερομηνία να βγει λάθος η ερευνά μας !!

Για τα Κατοχικά Παθιάκης Κώστας


Πηγή
http://katohika.blogspot.com/2011/05/blog-post_7472.html
Διαβάστε περισσότερα...

Τι βλέπουν οι αστροναύτες;

Η Γη είναι απίθανη! Έχει μαγευτικά τοπία, ομορφιές αφάνταστες, και μέρη μοναδικά. Κι ακόμη κι αν έχετε γυρίσει όλο τον κόσμο, ή έχετε εντρυφήσει στο θέμα (κατά το δυνατόν...) μέσω ντοκιμαντέρ, εκπομπών, ή ταξιδιωτικών οδηγών, τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει για ότι θα αντικρίσετε στο video που ακολουθεί.

Πρόκειται για ένα 7λεπτο video της NASA, έναν οδηγό, ουσιαστικά, για τις ομορφιές του πλανήτη μας. Σε ρόλο ξεναγού του διαστήματος, ο Dr Justin Wilkinson, ο οποίος περιγράφει όσα βλέπει ο αστροναύτης όσο καιρό είναι σε τροχιά γύρω από τη Γη...

Ένα από τα εντυπωσιακότερα τοπία, ακόμη κι από τροχιά, είναι η ακτογραμμή της Ναμίμπια στην Αφρική – και η αντίθεσή της με τις κόκκινες αμμοδίνες της ερήμου, λίγο πιο μέσα... Ο Dr. Wilkinson μας ξεναγεί μέχρι και στο μάτι του κυκλώνα, αλλά και στη μεγάλη αλμυρή λίμνη της Γιούτα, όπου φαίνεται ξεκάθαρα μια αλλαγή στο χρώμα του νερού, στο βόρειο σημείο που –λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης- το αλάτι απομονώνεται στο μισό της λίμνης...



Πηγή
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=72116&catID=14
Διαβάστε περισσότερα...

Υπάρχει ζωή και μετά το ευρώ!

Του Δημήτρη Καζάκη

Οικονομολόγου – Αναλυτή

Μπορεί να επιβιώσει η χώρα χωρίς το ευρώ; Για να απαντήσει κανείς σ' αυτό το ερώτη­μα θα πρέπει πρώτα να απαντήσει στο αν μπορεί να επιβιώσει η χώ­ρα με το ευρώ. Αν έχετε προσέξει, όλοι οι απολογητές του ευρώ και της Ε.Ε., από τους διατεταγμένους προ­παγανδιστές του επίσημου δωσιλογισμού έως τα «παπαγαλάκια» τους στην Αριστερά, αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθούν στο συγκεκριμένο ερώτημα.

Αρκούνται μόνο σε μια απίστευτη καταστροφολογία για το τι δήθεν θα γίνει, αν τυχόν η χώρα απαλλα­γεί από τον χαλινό του ευρώ. Ενώ όταν αναγκάζονται να μιλήσουν για το τι μας έχει «προσφέρει» το ευρώ, τότε απογειώνονται από τον μάταιο τούτο κόσμο της κοινής λο­γικής και αναζητούν καταφύγιο στη νεφελοκοκκυγία του παραλόγου. Εκεί δηλαδή όπου τα εξωτερικά ελ­λείμματα είναι απόδειξη αναπτυξι­ακής δυναμικής κι όχι παραγωγικής αποσύνθεσης. Εκεί όπου ο υπερδανεισμός, ιδιωτικός και δημόσιος, δεν αποτελεί πρόβλημα ούτε οδη­γεί στη χρεοκοπία. Εκεί όπου με τη δραχμή είχαμε πολύ περισσότερα αδιέξοδα και προβλήματα, παρά με το ευρώ. Εκεί όπου η άνοδος του ΑΕΠ, του πιο εικονικού δείκτη της οικονομίας, αποτελεί βασικό κρι­τήριο της οικονομικής ανάπτυξης. Εκεί όπου το να πληρώσουν με κά­ποιο τρόπο λαός και εργαζόμενοι το τοκογλυφικό χρέος που έχει συσ­σωρεύσει η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, είναι ο μόνος δρόμος.

Κι όχι μόνο αυτό. Η ίδια η κρίση του ευρώ και της ευρωζώνης έχει εξαφανιστεί παντελώς από την ανά­λυσή τους. Δεν είναι παρά μια απλή παράπλευρη συνέπεια της παγκόσμι­ας κρίσης, έστω κι αν ο ίδιος ο Τρισέ έχει πει ότι «από τον Σεπτέμβριο του 2008 αντιμετωπίζουμε την πιο δύσκο­λη κατάσταση από την εποχή του Δευ­τέρου Παγκοσμίου Πολέμου - ίσως ακόμη και από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου» («DerSpiegel», 15.5.10)

Η κρίση του ευρώ

Τι ξέρει ο Τρισέ από ευρώ και κρί­ση, όταν υπάρχουν προοδευτικοί, ακόμη και αριστεροί, φωστήρες, που ξεμπερδεύουν στα γρήγορα με όλα αυτά σαν να ήταν ασήμαντες λεπτο­μέρειες. Η απολογητική στην οποία ασκούνται όλοι αυτοί, κάνει ακόμη και τους Μπαρόζο - Τρισέ να ωχριούν.

Όσο για την τερατώδη υπερδιόγκωση των τραπεζών και την επιβολή ενός δημοσιονομικού ολοκληρωτισμού στην ευρωζώνη υπέρ των χρηματαγορών, ούτε που τους απασχολεί. Γι' αυτούς δεν υπάρχει μεγαλύτερος «διεθνισμός», δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση του «ευρωπαϊσμού» τους από την ολοκληρωτική ισοπέδωση λαών, χωρών και εργαζομένων που εφαρμόζει η Ε.Ε. σήμερα.

Τι θα γίνει άμα φύγουμε από το ευρώ και την ευρωζώνη; Θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει; Θα έρθει η συντέλεια του κόσμου; Θα χάσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε; Όλα αυτά μαζί και πολλά ακόμη έχουμε να πάθουμε στη νοσηρή φαντασία όσων νο-μ ίζουν ότι το να τα βάλουμε με τις αγορές, την ευρωζώνη και τους ισχυρούς αποτελεί συνώνυμο της καταστροφής. Όμως ας ηρεμίσουμε λίγο και ας σοβαρευτούμε.

Εκτός ευρωζώνης

Καταρχάς, σήμερα σχεδόν το σύνολο των οικονομικών αναλυτών διεθνώς, πέρα από τους τρόφιμους των ευρωκονδυλίων, των γνωστών τραπεζικών και επιχειρηματικών κυκλωμάτων που χρησιμοποιούν το ευρώ για να καταληστέψουν τα πάντα, έχει καταλήξει ότι η Ελλάδα δεν μπορείνα ανακάμψει χωρίς διαγραφή χρέους και επαναφορά του εθνικού νομίσματος.

Χαρακτηριστική περίπτωση, ο Mark Weisbrot, διευθυντής ενός από τα πιο φημισμένα διεθνώς κέντρα δημοσιονομικής πολιτικής, του Κέντρου Έρευνας για την Οικονομία και την Πολιτική (CEPR): «Η Πορτογαλία μόλις ολοκλήρωσε ένα σύμφωνο με το ΔΝΤ που προβλέπει δυο χρόνια ύφεσης ακόμα. Καμιά κυβέρνηση δεν πρέπει να δέχεται αυτή την τιμωρία. Κάθε ηγέτης που σέβεται τον εαυτό του και τη χώρα του θα τόνιζε προς τις ευρωπαϊκές αρχές πως έχουν τα χρήματα για να υποστηρίξουν την Ελλάδα με πολιτικές "αντι-κυκλικές" (όπως οι κεφαλαιακές ενισχύσεις), παρόλο που επιλέγουν να μην το κάνουν. Επίσης υπάρχει η ιδέα ότι η Ελλάδα - όπως και η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία - μπορούν να ανανήψουν μέσα από μια "εσωτερική υποτίμηση".

Δηλαδή, μέσα από την αύξηση της ανεργίας, με σκοπό οι μισθοί να πέσουν τόσο, ώστε να γίνει η χώρα ανταγωνιστική διεθνώς. Το κοινωνικό κόστος μιας τέτοιας ενέργειας, όμως, είναι εξαιρετικά υψηλό και δεν αποδίδει. Η ανεργία διπλασιάστηκε στην Ελλάδα (στο 14,7%), υπερδιπλασιάστηκε στην Ισπανία (σε 20,7%) και υπερτριπλασιάστηκε στην Ιρλανδία (σε 14,7%). Αλλά η ανάκαμψη δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Να είστε σίγουροι ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα προσέφεραν στην Ελλάδα μια καλύτερη συμφωνία αν αντιμετώπιζαν μια σοβαρή απειλή αποχώρησής της από την ευρωζώνη...

Όμως το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η Ελλάδα δεν αντέχει να δεχτεί συμφωνίες που δεν την αφήνουν να αναπτυχθεί και έτσι να βρει τον δρόμο της εξόδου από την ύφεση. Τα δάνεια που απαιτούν αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν πολιτικές που ενισχύουν τον "κύκλο" - μείωση εξόδων και αύξηση φόρων μπροστά στην ύφεση - πρέπει να βγουν από το τραπέζι. Η προσπάθεια να γλιτώσει η Ελλάδα μέσω της υποτίμησης έχει αποτύχει. Αν αυτό είναι όλο κι όλο που μπορεί να προσφέρει η Ευρώπη, τότε είναι ώρα για την Ελλάδα, ίσως και για άλλους, να πουν αντίο στο ευρώ» («The New York Times», 9.5).

Η λύση της δραχμής

Η απάντηση στο παραπάνω είναι έτοιμη: ο κύριος αυτός είτε είναι «γραφικός» είτε εκπροσωπεί σκοτεινά αμερικανικά συμφέροντα. Κι αυτά τα λένε όσοι δεν χάνουν ευκαιρία να εξαργυρώνουν επιταγές αλληγορικά και κυριολεκτικά.

Από πού προκύπτει ότι με το να φύγουμε από το ευρώ και να επανέλθουμε σε εθνικό νόμισμα θα οδηγηθούμε σε απανωτές υποτιμήσεις και θα εκτιναχθεί ο πληθωρισμός; Επειδή μας το λένε όλοι εκείνοι που ευθύνονται σήμερα για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας και το παπαγαλίζουν κάθε είδους μίσθαρνα όργανα; Δεν θα έπρεπε να μας το αποδείξουν αντί να το θεωρούν ως δεδομένο ή θέσφατο;

Για να καταλάβει κανείς πόσο παραμύθι είναι η επίκληση της καταστροφής της Ελλάδας λόγω εξόδου από το ευρώ, θα αναφέρουμε απλώς την περίπτωση των Βρετανών οικονομικών συμβούλων του Centre for Economics and Business Research (CEBR) που κάλεσε η ίδια η κυβέρνηση πριν από λίγες εβδομάδες για να τους συμβουλευτεί για το τι θα συμβεί αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ. Σύμφωνα με τους «Times» του Λονδίνου (30.5), ο επικεφαλής του CEBR Νταγκ ΜακΓουίλλιαμς απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με το τι θα υποστεί το νέο νόμισμα της Ελλάδας μετά την έξοδο από το ευρώ: «Εγκαταλείποντας το ευρώ θα σήμαινε ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί κατά 15%». Αποτελεί καταστροφή μια υποτίμηση κατά 15%;

Με εξαίρεση τα επίσημα και ανεπίσημα παπαγαλάκια της ΕΚΤ και της Ε.Ε., που όμως δεν προσκομίζουν κανένα σοβαρό αποδεικτικό στοιχείο, μια και ο σκοπός τους είναι μόνο να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός οικονομικός αναλυτής ανά τον κόσμο που να θεωρεί ότι θα υποστεί καταστροφή η Ελλάδα αν φύγει από το ευρώ. Αυτό που λένε είναι ότι η Ελλάδα θα περάσει μια περίοδο νομισματικής αστάθειας, την οποία άλλοι προσδιορίζουν σε λίγους μήνες και άλλοι σε ένα με δύο χρόνια, έως ότου η συναλλαγματική αξία της νέας δραχμής σταθεροποιηθεί μέσα από την ανάκαμψη της οικονομίας της. Σ' αυτό που συμφωνούν όλοι είναι ότι αυτός που πιθανόν να υποστεί την καταστροφή είναι το ίδιο το ευρώ, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Δύο μοντέλα

Κι όλα αυτά από αναλυτές που δεν υιοθετούν τα μέτρα ή την κατεύθυνση πολιτικής που προτείνουμε για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Όποιος έχει στοιχειώδεις γνώσεις οικονομίας, γνωρίζει ότι υπάρχουν δυο τρόποι να δημιουργήσεις νόμισμα: Ο πρώτος είναι να το ρίξεις στις αγορές, βορά και έρμαιο των κερδοσκόπων και να περιμένεις πού, πότε και πώς θα σταθεροποιηθεί η αξία του. Με ό,τι συνεπάγεται για την οικονομία και την κοινωνία σου. Αυτό συμβαίνει με το ευρώ, που είναι εκ φύσεως τέτοιο νόμισμα. Όμως αυτό συνέβαινε και με την παλιά δραχμή, την οποία οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν ως εργαλείο ραγδαίας υποτίμησης της εθνικής οικονομίας και των εισοδημάτων από εργασία προς όφελος των ντόπιων και ξένων κερδοσκόπων.

Ο δεύτερος είναι να δημιουργήσεις ένα εθνικό νόμισμα που να υποστηρίζει και να υποστηρίζεται από την πραγματική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και πρωτίστως της παραγωγικής της βάσης. Αν θέλει πραγματικά κάποιος την παραγωγική ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος του λαού και της χώρας, τότε δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει αυτό παρά μόνο έχοντας το δικό του νόμισμα. Ούτε η οικονομική θεωρία, αλλά ούτε και η ιστορική εμπειρία έχει να επιδείξει άλλο τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα σχήματα παγκόσμιου χρήματος, όλες οι νομισματικές ενώσεις, όλα τα συστήματα σταθερών ισοτιμιών και σταθερής νομισματικής αξίας, με πιο γνωστό εκείνο του χρυσού κανόνα, απέτυχαν παταγωδώς αφήνοντας πίσω τους ερείπια εκείνες ειδικά τις χώρες που ήταν πιο αδύναμες και εξαρτημένες από την παγκόσμια αγορά.

Ανάγκη «οικονομικής αυτονομίας»

Ο Αλέξανδρος Διομήδης, ιδρυτής και πρώτος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, προσπαθώντας να αντλήσει συμπεράσματα από την τραγωδία της επίσημης χρεοκοπίας του 1932, τόνιζε την «ανάγκη οικονομικής αυτονομίας», έναντι του μοντέλου της νομισματικά σταθερής δραχμής κλειδωμένης με τη χρυσή βρετανική λίρα, προκειμένου η ελληνική οικονομία να είναι ανοιχτή στην παγκόσμια αγορά και στις κυρίαρχες δυνάμεις της: «Η Ελλάς πρέπει απαραιτήτως να φροντίση πώς θα ζη, θα τρέφεται, θα κινήται, θα εργάζεται, με ίδια κατά το πλείστον εφόδια. Πώς θ' ασφαλίση με δυνάμεις αντλουμένας εκτου ιδίου αυτής τόπου, σχετικήν τουλάχιστον ισορροπίαν και μείζονα ή κατά το παρελθόν οικονομικήν αυτοτέλειαν. Αι προσπάθειαί της πρέπει προς αυτό το αποτέλεσμα να τείνουν».

Ο Διομήδης δεν ήταν οπαδός της οικονομικής αυτάρκειας, αλλά πίστευε ότι, αν δεν σταματήσει η εξάρτηση της οικονομίας από το εξωτερικό, αν δεν στηριχθεί η ελληνική οικονομία πρωτίστως σε εσωτερικούς όρους συσσώρευσης και ανάπτυξης, δεν πρόκειται να πάψει να είναι έρμαιο των συγκυριών στην παγκόσμια αγορά που αναγκαστικά οδηγούν τη χώρα στη χρεοκοπία όταν ξεσπούν μεγάλες παγκόσμιες κρίσεις. Το ίδιο ισχύει και σήμερα.

Αιτία χρεοκοπίας

Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο αν δεν διαθέτει η οικονομία το δικό της νόμισμα, ένα νόμισμα που να ελέγχει και να προσαρμόζει κάθε στιγμή στις ανάγκες της; Φυσικά και όχι. Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο, είτε είναι παντελώς άσχετος με το θέμα, είτε είναι πολύ μεγάλος απατεώνας. Μπορεί το ευρώ να λειτουργήσει ως τέτοιο νόμισμα για την ελληνική οικονομία; Μόνο όποιος δεν γνωρίζει την ιδιοσυστασία και τη λειτουργία του ευρώ, ή απλώς προτάσσει άλλες σκοπιμότητες, μπορεί να απαντήσει θετικά στο ερώτημα. Μπορεί να έχουμε ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης στην ελληνική οικονομία με το ευρώ; Μόνο όποιος δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να γνωρίζει τι συνέβη τη δεκαετία του ευρώ μπορεί να θεωρεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο εφικτό. Άλλωστε στον κόσμο της φαντασίας όλα είναι εφικτά.

Μια άλλη πολιτική

Όμως στον αληθινό κόσμο έχει αποδειχτεί ότι το ευρώ λειτούργησε καταλυτικά τόσο για την οικονομική καταστροφή που έχει υποστεί η χώρα όσο και για τη χρεοκοπία της.

Πώς μπορεί να υπάρξει ένα εθνικό νόμισμα που να μην υποτιμάται διαρκώς και να μην πυροδοτεί τον πληθωρισμό; Πρώτα και κύρια χτυ­πώντας τις εσωτερικές αιτίες των υποτιμήσεων και του πληθωρισμού, και αυτές δεν είναι νομι­σματικές, αλλά έχουν άμεση σχέση αφενός με τη συνολική κατάσταση και τις εξαρτήσεις της οικονομίας και αφετέρου με τις μονοπωλιακές καταστάσεις στην εσωτερική αγορά. Τι σημαί­νει αυτό; Σημαίνει με πολύ απλά λόγια ότι το χτύπημα των μονοπωλίων και των καρτέλ, ντό­πιων και ξένων, που κυριαρχούν στην ελληνική οικονομία, η αντιστροφή της σχέσης ιδιωτικών κερδών και αμοιβών που υπάρχει σήμερα, η άμεση ενίσχυση των μικρών και μεσαίων επι­χειρήσεων ιδίως στους τομείς της παραγωγής, η εθνικοποίηση κρίσιμων τομέων της οικονομί­ας και πρωτίστως του τραπεζικού συστήματος, ο πολλαπλασιασμός του προγράμματος δημο­σίων επενδύσεων με όρους άμεσης απόδοσης και στήριξης της εθνικής οικονομίας, όπως και η γενναία αναδιανομή εισοδημάτων και πλού­του, μαζί με μια ριζικά διαφορετική πολιτική ένταξης στον διεθνή καταμερισμό εργασίας μέσα κυρίως από διακρατικές προγραμματι­κές συμφωνίες, εναλλακτικές μορφές εμπο­ρικών σχέσεων, ανοίγματα σε χώρες και περι­οχές όπου η Ελλάδα σήμερα είναι απούσα και την επιβολή ενός επιλεκτικού ανταγωνιστικού πλαισίου για την προστασία των πιο σημαντι­κών τομέων της ελληνικής οικονομίας, μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια δυναμική που να μην αφήσει το νόμισμά της να κατρακυλά στις διεθνείς αγορές, ούτε να επιτρέψει την εκδή­λωση πληθωριστικών πιέσεων.

Στεγνώνει η οικονομία από ρευστότητα

Επειδή οι παπαγάλοι του ευρώ έχουν ιδιαίτερο καημό με τις καταθέσεις στις τράπεζες, θα πρέπει να τους πούμε τα εξής: Πριν προλάβουμε εμείς, που προτείνουμε όλα αυτά τα καταστροφικά, να εξανεμίσουμε τις καταθέσεις, θα το έχουν κάνει οι σημερινοί κρατούντες. Η πολιτική που ασκείται είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα «στεγνώσει» την οικονομία από κάθε ρευστότητα. Είναι κάτι που συμβαίνει ήδη και κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα. Με την κάλυψη της τρόικας και της κυβέρνησης η καταθετική βάση των τραπεζών, όση έχει απομείνει, λεηλατείται ασύστολα από τις ίδιες τις τράπεζες προκειμένου να καλύψουν τις «μαύρες τρύπες» του ενεργητικού τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα θα προχωρήσουν σε δέσμευση των καταθέσεων με τη μια ή την άλλη μορφή. Κι αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβεί τους αμέσως επόμενους μήνες, μια και η κρίση ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας θα επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και το χαρτονόμισμα θα γίνει δυσεύρετο.

Ποια αναστήλωση;

Αυτό θα είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει, αν και όποτε κατορθώσει ο λαός να επιβάλει την πολιτική που προτείνουμε. Θα έχουμε να αναστηλώσουμε μια οικονομία και μια κοινωνία εντελώς διαλυμένη, χωρίς ίχνος ρευστότητας στην αγορά και τις τράπεζες, με εισοδήματα πείνας και μαζική ανεργία πρωτοφανή, με κατεστραμμένους τους τρεις στους τέσσερεις ελευθεροεπαγγελματίες, βιοτέχνες, αγρότες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Κι από πάνω φορτωμένη με τα υπέρογκα βάρη του αναδιαρθρωμένου χρέους της και των ιδιωτικοποιημένων υποδομών της.

Μπορεί να αναστηλωθεί μια οικονομία σ' αυτή την κατάσταση δίχως δικό της νόμισμα, δίχως να αποκτήσει τον έλεγχο στους διαθέσιμους πόρους και στις υποδομές της; Μπορεί να γίνει με δεδομένο το καθεστώς εξάρτησης και υποταγής της χώρας που υπάρχει σήμερα;

Κάποιοι νομίζουν ότι δεν μπορεί να γίνει. Δικαίωμά τους. Άλλωστε όταν ένα έθνος, ένας λαός βρίσκεται σε ιστορική καμπή, όπως βρισκόμαστε εμείς σήμερα, όταν καλείται να ανατρέψει την τυραννία είτε του οθωμανικού ζυγού τον 19ο αιώνα είτε του ναζιστικού και φασιστικού ιμπεριαλισμού στη δεκαετία του 1940 είτε των αγορών και του πολιτικού τους προσωπικού σήμερα, υπάρχουν πάντα κάποιοι που θεωρούν αδιανόητο για έναν μικρό και ασήμαντο λαό να τα βάλει με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής του. Όμως από πότε η λιποψυχία, η αδυναμία να στρατευθείς σ' αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη ο λαός και ο τόπος αποτελεί επιχείρημα;

Πηγή
http://topontiki.gr/article/17684
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: 10 ερωτήσεις και απαντήσεις για το επικίνδυνο E.coli

Ολα τα τελευταία επιστημονικά στοιχεία για το αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο

Το βακτήριο E. coli έχει πολλά «πρόσωπα» : η επιδημία που πλήττει την Ευρώπη οφείλεται σε ένα νέο άκρως τοξικό στέλεχος του βακτηρίου

Πίσω από την επιδημία του αιμολυτικού ουραιμικού συνδρόμου (ΗUS) που «πλήττει» αυτή τη στιγμή κυρίως τη Γερμανία όπου έχουν καταγραφεί εκατοντάδες λοιμώξεις καθώς και 17 θάνατοι (ένας θάνατος έχει καταγραφεί μέχρι στιγμής και στη Σουηδία) κρύβεται ένας πολύ επικίνδυνος «ένοχος»: πρόκειται για ένα νέο ανασυνδυασμένο στέλεχος του βακτηρίου E.coli το οποίο σύμφωνα με ανακοινώσεις ειδικών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) δεν έχει απομονωθεί ποτέ στο παρελθόν σε ανθρώπους. Το «Βήμα» «σκιαγραφεί» τα κύρια χαρακτηριστικά του νέου τρόμου για τη δημόσια υγεία μέσα από 10 ερωτήσεις –απαντήσεις με τη βοήθεια των στοιχείων του ΠΟΥ, του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Πρόληψη και τον Ελεγχο των Ασθενειών (ECDC) καθώς και της αναπληρώτριας καθηγήτριας Μικροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με εξειδίκευση στα τρόφιμα κυρίας Χρυσάνθης Παπαδοπούλου.

1. Τι είναι το E.coli;

Πρόκειται για το βακτήριο Escherichia coli το οποίο είναι πολύ κοινό αφού «φιλοξενείται» στο έντερο των ανθρώπων και ζώων – ανήκει στη φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου. Τα περισσότερα στελέχη του βακτηρίου είναι αβλαβή, ωστόσο υπάρχουν και κάποια που παράγουν επικίνδυνες τοξίνες, ικανές να προκαλέσουν συμπτώματα όπως οι σοβαρές κράμπες στο στομάχι και η διάρροια. Ενα στέλεχος που είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο μπορεί πάντως να μην είναι επικίνδυνο για τα ζώα αλλά και το αντίστροφο.

2. Ποιο είναι το στέλεχος E.coli που έχει προκαλέσει την επιδημία;

Το ECDC επιβεβαίωσε την ταυτότητα του βακτηρίου το οποίο είναι ένα πολύ σπάνιο στέλεχος του E.coli 0104:Η4 (Stx2-θετικό, eae-αρνητικό, hly-αρνητικό, ΕSBL, aat, aggR, aap). Το βακτήριο παράγει τοξίνες Shiga (ή βεροτοξίνες) και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές εντερικές αιμορραγίες. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του ΠΟΥ στο παρελθόν είχαν εμφανιστεί μεμονωμένα κρούσματα που οφείλονταν στο συγκεκριμένο στέλεχος, ωστόσο ποτέ δεν είχε προκληθεί επιδημία εξαιτίας του. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι το νέο στέλεχος έχει προκύψει από τον ανασυνδυασμό άλλων στελεχών – σύμφωνα με την κυρία Παπαδοπούλου τέτοιοι ανασυνδυασμοί βακτηριακών στελεχών δεν είναι σπάνιοι. Όπως λένε οι επιστήμονες, φαίνεται ότι το καινούργιο στέλεχος διαθέτει γονίδια δύο διαφορετικών ομάδων Ε.coli: των εντεροαθροιστικών E.coli (EAEC) καθώς και των εντεροαιμορραγικών Ε.coli (EHEC).

3. Πώς κυριεύουν τα επικίνδυνα στελέχη Ε.coli τον οργανισμό;

Τα τοξικά στελέχη του E.coli προσδένονται στα τοιχώματα των κυττάρων του εντέρου δημιουργώντας αποικίες. Στη συνέχεια εκλύουν τοξίνες που καταστρέφουν τα εσωτερικά όργανα. Περίπου το 10% των ατόμων που μολύνονται με αυτά τα στελέχη παρουσιάζει σοβαρές επιπλοκές ενώ ένας στους 100 ασθενείς πεθαίνει.

4. Ποια είναι η πηγή της νέας επιδημίας;

Αυτή τη στιγμή δεν έχει εντοπιστεί. Οι γερμανικές κατηγορίες σχετικά με «ενοχή» αγγουριών από την Ισπανία έπεσαν στο κενό, αφού αναλύσεις έδειξαν ότι τα ισπανικά αγγούρια ήταν «καθαρά» από το συγκεκριμένο επικίνδυνο στέλεχος του βακτηρίου. Οι έρευνες συνεχίζονται και διεξάγονται μικροβιολογικές αναλύσεις σε όλη την αλυσίδα παραγωγής και διανομής ύποπτων τροφίμων. Με δεδομένο ότι το E.coli «κατοικεί» και στο έντερο των ζώων, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι πιθανώς η επιδημία ξεκίνησε από μολυσμένη κοπριά η οποία προστέθηκε στο χώμα λαχανικών. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη ότι το E.coli εντοπίζεται και στο νερό η κυρία Παπαδοπούλου σημειώνει ότι δεν είναι απίθανο να υπάρχει επιμόλυνση του πόσιμου νερού στη Γερμανία, όπου και επικεντρώνεται το πρόβλημα. Όπως υπογραμμίζει η καθηγήτρια, στη Γερμανία ο πληθυσμός πίνει νερό από τα ποτάμια - και κυρίως τον Ρήνο - το οποίο φιλτράρεται. Ένα πρόβλημα στο σύστημα φιλτραρίσματος θα μπορούσε να επιτρέψει στο βακτήριο να «τρυπώσει» στα σπίτια και στον οργανισμό πολλών ανθρώπων.

5. Εχουν καταγραφεί άλλες επιδημίες Ε.coli στο παρελθόν;

Ναι αν και δεν οφείλονταν στο συγκεκριμένο ανασυνδυασμένο στέλεχος. Της τωρινής ευρωπαϊκής επιδημίας προηγήθηκαν το 1996 η ιαπωνική επιδημία E.coli, η οποία προσέβαλε 9.000 ανθρώπους, καθώς και το 2000 η καναδική, εξαιτίας της οποίας πέθαναν επτά άνθρωποι.

6. Τι προκαλεί η εντεροαιμορραγική E.coli;

Προκαλεί δύο ειδών λοιμώξεις: την αιμορραγική κολίτιδα και το αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο. Στην αιμορραγική κολίτιδα η περίοδος επώασης είναι 3 ως 8 ημέρες και σπάνια φθάνει και τις 14 ημέρες. Εμφανίζεται αρχικώς αιφνίδιο και έντονο κοιλιακό άλγος το οποίο ακολουθείται από υδαρή διάρροια, ναυτία και έμετο. Μετά από 1-2 ημέρες εμφανίζεται αίμα στα κόπρανα. Το αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο εκδηλώνεται συνήθως με διάρροια η οποία συνοδεύεται από μικροαγγειοπαθή αιμολυτική αναιμία, θρομβοκυτταροπενία, αιμορραγικά ούρα και οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Σπανιότερα εκδηλώνεται πυρετός και νευρολογικά συμπτώματα, με χρόνια βλάβη των νεφρών και θάνατο, ακόμη και χρόνια μετά την εκδήλωση της λοίμωξης.

7. Ποια είναι τα κύρια «θύματα» της επιδημίας;

Αν και η εντεροαιμορραγική E.coli «χτυπά» συνήθως βρέφη και ηλικιωμένους, τα κύρια «θύματα» στη νέα επιδημία είναι νεαρά άτομα και μάλιστα (στα ¾ των περιπτώσεων) γυναίκες. Το γεγονός αυτό έχει προβληματίσει τους επιστήμονες οι οποίοι αναζητούν την απάντηση. Σύμφωνα με μια θεωρία οι γυναίκες είναι πιο εύκολο να προτιμούν στο πλαίσιο δίαιτας ή υγιεινής διατροφής ωμές τροφές όπως τα λαχανικά. Ωστόσο άλλοι ειδικοί χαρακτηρίζουν ως «ρηχή» αυτή τη θεωρία. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο δρ Ουλφ Γκέμπελ από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Charite στο Βερολίνο πιθανότατα το συγκεκριμένο στέλεχος για κάποιους, άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους, βρίσκει πιο ….πρόσφορο έδαφος στον οργανισμό των γυναικών παρά σε εκείνον των ανδρών (ακριβώς όπως κάποια στελέχη προτιμούν κάποιες φυλές σε σύγκριση με άλλες). Είναι αξιοσημείωτο ότι σε ένα προηγούμενο ξέσπασμα του ίδιου σπάνιου ορότυπου του βακτηρίου (αν και πολύ πιο περιορισμένο από αυτό που συμβαίνει τώρα στη Γερμανία) το 1994 στις ΗΠΑ, και πάλι τα κύρια θύματα ήταν γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 36 έτη.

8. Υπάρχει θεραπεία;

Το νέο επικίνδυνο στέλεχος φαίνεται να ανθίσταται στα περισσότερα αντιβιοτικά, όπως δείχνουν και τα στοιχεία από νοσοκομεία της Γερμανίας όπου νοσηλεύθηκαν βαριά περιστατικά με αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο. Ωστόσο οι γιατροί έχουν ήδη χρησιμοποιήσει με επιτυχία το μονοκλωνικό αντίσωμα εκουλιζουμάμπη (εμπορική ονομασία Soliris) το οποίο όμως είναι πολύ ακριβό – για την ακρίβεια θεωρείται το ακριβότερο φάρμακο στον κόσμο. Η εκουλιζουμάμπη αναπτύχθηκε από την αμερικανική φαρμακοβιομηχανία Alexia για την αντιμετώπιση της «παροξυσμικής νυχτερινής αιμοσφαιρινουρίας», μιας σπάνιας αιματολογικής ασθένειας που προκαλεί την καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων.Το φάρμακο μπλοκάρει ένα τμήμα του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζεται συμπληρωματικό σύστημα και αναλαμβάνει την καταστροφή εισβολέων που έχουν ήδη αναγνωριστεί από τον οργανισμό. Σύμφωνα με πρώιμες μελέτες που δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση « New England Journal of Medicine», στην περίπτωση της εντεροαιμορραγικής λοίμωξης από το βακτήριο Escherichia coli, το αντίσωμα πιθανώς εμποδίζει την υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, που μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο. Το περιοδικό «Forbes» αναφέρει ότι η εκουλιζουμάμπη είναι σήμερα το ακριβότερο φάρμακο του κόσμου - η φαρμακευτική αγωγή για κάθε ασθενή κοστίζει γύρω στα 400.000 δολάρια το χρόνο. Η παρασκευάστρια εταιρεία του φαρμάκου ωστόσο προσφέρει αυτή τη στιγμή δωρεάν τη θεραπεία για τους ασθενείς στη Γερμανία, με στόχο βέβαια να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα που θα προκύψουν προκειμένου να δοθεί έγκριση στο φάρμακο για αντιμετώπιση και άλλης μιας ασθένειας.

9. Πόσο θα διαρκέσει η επιδημία;

Κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα, αφού δεν έχει καν προσδιοριστεί η πηγή της. Πάντως οι επικεφαλής του Ινστιτούτου Ρόμπερτ Κοχ που παρακολουθεί την εξέλιξη της κατάστασης στη Γερμανία σημείωσαν ότι η επιδημία μπορεί να διαρκέσει επί μήνες καθώς και ότι μπορεί να μην μάθουμε ποτέ την αρχική πηγή της. Από την πλευρά του ο καθηγητής στο Τμήμα για την Προστασία της Υγείας στο Πανεπιστήμιο East Anglia στη Βρετανία Πολ Χάντερ εκτίμησε ότι ο αριθμός των νέων κρουσμάτων είναι πιθανόν να εμφανίσει πτώση τις επόμενες ημέρες. Και αυτό διότι, όπως είπε, η περίοδος επώασης του συγκεκριμένου τύπου E.coli είναι τρεις ως οκτώ ημέρες και οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν μέσα σε 10 ημέρες. Σύμφωνα με τον ειδικό με δεδομένο ότι τα ωμά λαχανικά δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, σε περίπτωση που αυτά είναι η πηγή της επιδημίας, πιθανότατα θα έχουν καταναλωθεί όλα μέσα σε μια με δύο εβδομάδες. Πάντως και τα νοσηλευόμενα άτομα έχουν μειωθεί σε αριθμό σύμφωνα με τον Ευρωπαίο Επίτροπο για την Υγεία και την Προστασία του Καταναλωτή Τζον Ντάλι.

10. Τι μπορεί να κάνει το κοινό για να προστατευθεί;

Παρότι η πηγή της επιδημίας δεν έχει διασαφηνιστεί, σε κάθε περίπτωση οι ειδικοί συνιστούν πολύ καλό πλύσιμο φρούτων και λαχανικών, καλό ξεφλούδισμα των φρούτων και λαχανικών τα οποία μπορούν να ξεφλουδιστούν, καλό πλύσιμο των χεριών πριν το μαγείρεμα ή την κατανάλωση τροφίμων καθώς και μετά από κάθε επίσκεψη στην τουαλέτα. Με δεδομένο μάλιστα ότι το επικίνδυνο νέο στέλεχος είναι πιθανό να επιζεί και μέσα στο φυτό και όχι μόνο στη φλούδα του, υπάρχει πιθανότητα να απαιτείται βράσιμο των λαχανικών. Σημειώνεται ότι τα διάφορα στελέχη Ε. coli αντέχουν ως και σε 55 βαθμούς Κελσίου επί πέντε λεπτά καθώς και επί ένα λεπτό στους 60 βαθμούς Κελσίου. Παράλληλα επιζούν στα κατεψυγμένα τρόφιμα. Στη Γερμανία το Ινστιτούτο Ρόμπερτ-Κοχ συστήνει αποφυγή της κατανάλωσης ωμής τομάτας, αγγουριού αλλά και γενικότερα ωμών λαχανικών.

Πηγή
http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=404470
Διαβάστε περισσότερα...