Αρχαία διαφθορά.....αθάνατη!

Το φαινόμενο της διαφθοράς είναι πανάρχαια υπόθεση και βαθιά συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση. Η ιστορία βρίθει από τέτοια παραδείγματα.

Ο θεωρούμενος ως μεγάλος και εντιμότατος νομοθέτης, ο Σόλων, καθιέρωσε τον 5ο αιώνα π. Χ. τη Σεισάχθεια, δηλαδή τη διαγραφή των χρεών. Όπως γράφει ο Αριστοτέλης, λίγο καιρό πριν την ανακοινώσει, ενημέρωσε τους φίλους του, οι οποίοι έσπευσαν να πάρουν δάνεια μεγάλα, τα οποία με την απόφαση του Σόλωνα διαγράφηκαν. Έτσι έγιναν πάμπλουτοι.

Ο Θεμιστοκλής έλεγε ότι δεν έχει καμιά αξία να είσαι ηγέτης, αν δεν πλουτίσουν οι φίλοι σου, ενώ την ίδια άποψη διατύπωνε και ο βασιλιάς της Σπάρτης, ο κατά τα άλλα σκληρός και άτεγκτος Αγησίλαος.

Τα μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών, που τόσο περήφανα επιδεικνύουμε σήμερα σε όλο τον κόσμο, συνέδεσαν την ανέγερσή τους με το πιθανότατα μεγαλύτερο σκάνδαλο κατάχρησης της εποχής. Οι λόγοι ήταν τόσο η χρησιμοποίηση των χρημάτων από το ταμείο της Αθηναϊκής Συμμαχίας από τον Περικλή, όσο και οι υποψίες ότι ο Φειδίας είχε νοθεύσει το κράμα χρυσού στο άγαλμα της Αθηνάς. Ο άνθρωπος που καθιέρωσε τα «μυστικά κονδύλια», ο Περικλής, όπως γράφει ο Πλούταρχος, πήρε από το ταμείο της Αθήνας 10 τάλαντα, ποσό τεράστιο για την εποχή. Στη λογοδοσία της Πνύκας, όταν ρωτήθηκε τι τα έκανε, απάντησε «ανηλώμενα εις το δέον», δηλαδή, «τα έδωσα εκεί που έπρεπε», χωρίς καμιά άλλη εξήγηση.

Ο Δημοσθένης είχε φυλακιστεί και εξοριστεί δύο φορές για δωροδοκία. Μια φορά τα πήρε από τον ταμία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Άρπαλο, που είχε βουτήξει το ταμείο από τη Βαβυλώνα και κατέφυγε στην Αθήνα, και μια φορά από τους Αμφίσεις για να καλύψει τα σκάνδαλά τους στο Μαντείο των Δελφών. Στην πρώτη περίπτωση ο Δημοσθένης αρχικά εισηγήθηκε την απέλασή του, αλλά, έπειτα από μια γενναία... «χορηγία» από τον Άρπαλο, άλλαξε γνώμη... Έτσι, στην προγραμματισμένη συζήτηση στην Εκκλησία του Δήμου για το αίτημα ασύλου στον Άρπαλο, όταν ήλθε η ώρα να μιλήσει ο Δημοσθένης, εκείνος προφασίσθηκε ότι δεν μπορούσε λόγω κρυολογήματος…
Ο Άρπαλος είχε δραπετεύσει στην Αθήνα για να αποφύγει την οργή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, λόγω των μεγάλων καταχρήσεων που είχε διαπράξει στα οικονομικά της στρατιάς, αλλά και του θησαυροφυλακίου της Βαβυλώνας που του είχαν εμπιστευτεί.

Αντίστοιχες περιπτώσεις, δυστυχώς, έχουμε βιώσει κατά κόρον στα χρόνια από τη μεταπολίτευση έως σήμερα. Με ποια, όμως, σημαντική διαφορά, που ίσως αποτελεί και την ελπιδοφόρα πλευρά των πραγμάτων; Η διαφορά έγκειται στον τρόπο που αντιμετωπίζονταν τότε οι αντίστοιχες απάτες.

Στην περίπτωση της αρχαίας Ελλάδας, οι νόμοι και το πολίτευμα δεν λειτουργούσαν «ελέω Θεού», αλλά «ελέω πολιτών». Έτσι, για την κατάχρηση που βάρυνε τον Περικλή ορίσθηκε δικάσιμος, έστω κι αν αυτός ουδέποτε τελικώς δικάσθηκε, καθώς μεσολάβησε η κήρυξη του Πελοποννησιακού Πολέμου. Παρ’ όλα αυτά, πριν ξεκινήσει η ανέγερση του ναού της Αθηνάς Νίκης οι τότε ελεγκτές «έκαναν φύλλο και φτερό» τη μελέτη του Καλλικράτη...

Όσο για τον Φειδία, αυτός μπορεί ν’ απέδειξε στο δικαστήριο την αθωότητά του, αλλά δεν γλίτωσε τη φυλακή. Ο λόγος ήταν η αλαζονία του που τον οδήγησε να απαθανατίσει τον εαυτό του και τον Περικλή πάνω στην ασπίδα της Θεάς.

Τέλος, ο Δημοσθένης, για την επιλογή του να συνεργαστεί με τον μεγαλύτερο καταχραστή της εποχής του, τον Άρπαλο, καταδικάστηκε κι εξορίσθηκε από την Αθήνα το έτος 324 π.Χ.

Άρα, διαπιστώνουμε ότι μπορεί το φαινόμενο της διαφθοράς να είναι διαχρονικό, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιορίζεται και δεν μπορεί να θεσπισθούν μέτρα που ν’ αποτρέπουν τους διαχειριστές του δημοσίου χρήματος να «βάζουν το δάκτυλο στο μέλι».

Πηγή
http://erroso.blogspot.com/2011/01/blog-post_909.html

Διαβάστε περισσότερα...

Πτώχευση ένα αρχαίο φαινόμενο...

Σταθερά δάνεια μεγάλης διάρκειας: επιτόκιο γύρω στο 10%. Τρέχοντα δάνεια: επιτόκιο 12% (υψηλότερα όμως τα επιτόκια των ναυτοδανείων). Η υπογραφή συμβολαίων ανάμεσα σε τράπεζα και ιδιώτη υποχρεωτική, παρουσία μαρτύρων.
Τραπεζική διευκόλυνση: η φύλαξη χρημάτων και άλλων αντικειμένων δωρεάν. Και όλα αυτά με την παλιά... πολύ παλιά δραχμούλα.


Τρίδραχμο Δελφών

Δεν πρόκειται για διαφήμιση σύγχρονης τράπεζας, αλλά για τα ισχύοντα στο τραπεζικό σύστημα της αρχαίας Αθήνας. Οι ομοιότητες άλλωστε με τη σημερινή λειτουργία των τραπεζών δεν σταματούν εδώ: ιδιωτικές τράπεζες και ιδιώτες δανειστές, προμήθειες, ισοτιμίες συναλλάγματος και ανταλλαγές νομισμάτων, διαχείριση περιουσιών, έκδοση εντολών προς τρίτους, επιστολές για εξόφληση χρημάτων από τράπεζες άλλων πόλεων.

Οι καλύτερες τράπεζες στην αρχαιότητα πάντως ήταν τα ιερά, από τα οποία δανειζόταν και το κράτος. Όσο για τους ιδιώτες τραπεζίτες ρύθμιζαν το ύψος του επιτοκίου ανάλογα με τον κίνδυνο.

Ετσι, τα λεγόμενα ναυτοδάνεια έφθαναν ακόμη και στο 100%, σε περίπτωση όμως απώλειας του πλοίου μαζί με το φορτίο του ο δανειστής δεν είχε καμία αξίωση από τον δανειζόμενο (αν είχε επιζήσει...).
Οι αργυραμοιβοί και οι τραπεζίτες της Αγοράς εξυπηρετούσαν εξάλλου (με προμήθεια γύρω στο 5%-6%) τους ξένους που ήθελαν να ανταλλάξουν το νόμισμά τους με αθηναϊκές δραχμές ζυγίζοντας τα ξένα νομίσματα και ελέγχοντας την καθαρότητα τους τρίβοντάς τα στη λυδία λίθο (σκληρή πέτρα από τη Λυδία της Μικράς Ασίας επάνω στην οποία δοκιμαζόταν η καθαρότητα του χρυσού και του ασημιού).
Γενικά όμως οι τραπεζίτες δε ήταν ανεξέλεγκτοι και ο πολίτης μπορούσε να καταφύγει στη Δικαιοσύνη.



Φόροι για όλους, πλην πτωχών

Νόμισμα Συρακουσίων

O ι μέτοικοι και οι πλούσιοι Αθηναίοι πλήρωναν κυρίως φόρους στην αρχαία Αθήνα, ενώ η πλέον εφευρετική μορφή φορολογίας θεωρείται η «λειτουργία», γιατί συνοδευόταν από δόξα και τιμές για τον φορολογούμενο! Πρόκειται για την ανάληψη μεγάλων έργων από πλούσιους επιχειρηματίες, όπως η συντήρηση πολεμικού πλοίου και του πληρώματος (τριηραρχία), η κάλυψη των εξόδων για θρησκευτικά δείπνα, η κάλυψη των δαπανών της αποστολής επίσημων αντιπροσωπειών σε μεγάλα ιερά (θεωρία), η ανάληψη δαπάνης για τις παραστάσεις των δραματικών αγώνων (χορηγία) κτλ. Η χορηγία κόστιζε 300-5.000 δρχ. (τον 5ο αιώνα π.Χ. ο ετήσιος μισθός της ιέρειας της Αθηνάς Νίκης ήταν 50 δραχμές) και δύσκολα μπορούσε να την αρνηθεί κάποιος, αφού θα έπρεπε υποδείξει άλλον πλουσιότερο στη θέση του και σε περίπτωση που εκείνος αρνούνταν, να προτείνει ανταλλαγή των περιουσιών τους.

Οικονομική κρίση πέρασε και η αρχαία Ελλάδα τον 3ο π.Χ. αιώνα. Το αποδεικνύουν οι λιτοί τάφοι εκείνης της περιόδου, ενώ παράλληλα υπήρχαν ρητές συστάσεις από τους άρχοντες για λιτότητα και περιορισμό της σπατάλης.

Στοιχείο που γίνεται έκδηλο και από την ανασκαφή σε χωράφι βορειοδυτικά του οικισμού αρχαίας Πύδνας στην Πιερία.

Πήλινα αγγεία και γυάλινο αλάβαστρο
από τάφο του νεκροταφείου της Αρχαίας Πύδνας

Ασύλητοι, ως επί το πλείστον, οι τάφοι μαρτυρούν το πέρασμα από την εποχή του πλούτου στην εποχή της οικονομικής στενότητας σε μια περιοχή στρατηγικής σημασίας που αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό κέντρο του βασιλείου της Μακεδονίας.
«Στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα ο διορισμένος από τον βασιλιά Κάσσανδρο επιστάτης των Αθηνών, Δημήτριος Φαληρεύς, εξέδωσε διάταγμα με το οποίο απαγόρευε την ανέγερση πολυτελών ταφικών συνόλων.
Ετσι, ενώ οι τάφοι του 4ου αιώνα ήταν εντυπωσιακοί και πλούσια κτερισμένοι, αυτοί του 3ου αιώνα π.Χ. γίνονται μικρότεροι και περισσότερο λιτοί», δήλωσε ο αναπληρωτής προϊστάμενος της ΚΖ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Μάνθος Μπέσιος.
Πιο συγκεκριμένα, στους τάφους του 4ου π.Χ. αιώνα, οι νεκρικοί θάλαμοι είχαν βάθος περίπου δύο μέτρων από την επιφάνεια της γης και η κάθοδος σε αυτούς γινόταν με σκαλοπάτια, ενώ τα τοιχώματά τους ήταν επιχρισμένα με χρωματιστό κονίαμα (ερυθρό, κίτρινο και λευκό), υπολείμματα του οποίου σώζονται. Οι νεκροί τοποθετούνταν επάνω σε ξύλινες κλίνες πλούσια διακοσμημένες με πήλινες μορφές, ελεφαντόδοντο, γυαλί και μεταλλικά εξαρτήματα.
Τον 3ο π.Χ. αιώνα, η κατάσταση αλλάζει, οι τάφοι γίνονται αισθητά μικρότεροι, λιγότερο διακοσμημένοι και κτερισμένοι με λιτά αντικείμενα.
και συνιστούσε τον περιορισμό της σπατάλης στις νεκρικές τελετές.

Πηγή

http://erroso.blogspot.com/2011/01/blog-post_20.html


Διαβάστε περισσότερα...

Μιλάτε τούρκικα;; Όχι;; Κι όμως...μιλάτε!!!

400 χρόνια ήταν αυτά παδιά μου! 400 χρόνια! Λέτε να μην μας άφησαν κανένα ενθύμιο;

Για ρίξτε μια ματιά στις πιο κάτω λέξεις!

Όλες μέσα στην καθημερινή μας συνομιλία και συναλλαγή...ΚΑΙ...

ΟΛΕΣ τούρκικες!! Και δεν είναι οι μοναδικές!!!

ΑΛΑΝΙ (αλήτης), ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος), ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),

ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο), ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),

ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων), ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),

ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι), ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),

ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο), ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),

ΤΑΒΑΝΙ (οροφή), ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),

ΚΑΙΚΙ (βάρκα), ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),

ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης), ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),

ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση), ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία),

ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία), ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),

ΝΤΕΡΤΙ (καημός), ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),

ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα), ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),

ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη), ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),

ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία), ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),

ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον), ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),

ΓΙΑΠΙ (οικοδομή), ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),

ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο), ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),

ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση), ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),

ΓΟΥΡΙ (τύχη), ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),

ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος), ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),

ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα), ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),

ΖΟΡΙ (δυσκολία), ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),

ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο), ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ(φρυγανίζω-ξεροψήνω),

ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας), ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),

ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα), ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),

ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος), ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),

ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά), ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),

ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου), ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),

ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα), ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),

ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο), ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),

ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός), ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),

ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος), ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο), ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),

ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης), ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),

ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα), ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),

ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός), ΛΑΠΑΣ (χυλός),

ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής), ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),

ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός), ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),

ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη), ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),

ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος), ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),

ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο), ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),

ΜΑΡΑΖΙ (φθίση), ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),

ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρό ξύλο), ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),

ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά), ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),

ΜΕΡΑΚΙ (πόθος), ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),

ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα), ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ (φιλοξενούμενος-επισκέπτης),

ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό), ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι), ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),

ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας), ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύ γέρος),

ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος), ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),

ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη), ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ), ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),

ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος), ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),

ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής), ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),

ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής), ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),

ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος), ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),

ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός), ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),

ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος), ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),

ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος), ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),

ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας), ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)

ΜΠΟΥΤΙ (μηρός), ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),

ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια), ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),

ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία), ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),

ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία), ΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας), ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),

ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος), ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),

ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα), ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),

ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο), ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),

ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα), ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),

ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι), ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)

ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος), ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),

ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο), ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),

ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη), ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ (πίδακας),

ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης), ΣΑΙΝΙ (ευφυής),

ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση), ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),

ΣΟΙ (καταγωγή-γένος), ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),

ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα), ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),

ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή), ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),

ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο), ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),

ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι), ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),

ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο), TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),

ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη), ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),

ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο), ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),

ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν), ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),

ΤΟΠΙ (σφαίρα), ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),

ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία), ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),

ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή), ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),

ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς), ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),

ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας), ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή), ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),

ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση), ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),

ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός), ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),

ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος), ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),

ΤΣΙΣΑ(ούρα), ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός), ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),

ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών), ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)

ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός), ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),

ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα), ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),

ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη), ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),

ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος), ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),

ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί), XABOYZA(δεξαμενή νερού),

ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση), ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),

ΧΑΛΙ (άθλιο), ΧΑΛΙ (τάπητας),

ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος), ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),

ΧΑΝΙ (πανδοχείο), ΧΑΠΙ(καταπότι),

ΧΑΡΑΜΙ (άδικα), ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),

ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό), ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)

ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης), ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),

ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία), ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).

Πώς λέμε: απ' όλα έχει ο μπαχτσές;;

φωτό google

Πηγή
http://hopedies.pblogs.gr/
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Πλιγούρι. Yγιεινό και ξεχασμένο

Πλιγούρι, πουργκούρι, μπλουγούρι, χόντρος ή πιο απλά αλεσμένο σιτάρι. Mπορεί η ονομασία να διαφέρει ανάλογα με την περιοχή που βρισκόμαστε, όμως η διατροφική του αξία μένει ίδια - και είναι υψηλή. Tο περίεργο ωστόσο είναι ότι, αν και μας παρέχει πληθώρα θρεπτικών συστατικών, το χρησιμοποιούμε όλο και πιο σπάνια στην κουζίνα μας. Tα επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως το ψωμί, τα διάφορα αρτοσκευάσματα, το ρύζι και τα μακαρόνια, έχουν πάρει τις τελευταίες δεκαετίες τη θέση τους στο τραπέζι μας. Έτσι, μπορεί παλιότερα να το χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν πιλάφι και ντολμάδες, σήμερα όμως μόνο μερικές παραδοσιακές συνταγές μάς θυμίζουν ότι υπάρχει.

Γιατί να το προτιμήσετε
• Tο πλιγούρι είναι ένα δημητριακό πλούσιο σε φυτικές ίνες και σύνθετους υδατάνθρακες. Mπορείτε να αντικαταστήσετε με αυτό το αποφλοιωμένο ρύζι και τα μακαρόνια, ιδιαίτερα αν θέλετε να χάσετε βάρος. Σε σχέση με άλλα δημητριακά, έχει χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη, που σημαίνει ότι μετά την κατανάλωσή του ανεβάζει τη γλυκόζη του αίματος πολύ πιο ήπια, με αποτέλεσμα να θεωρείται άριστη πηγή υδατανθράκων για διαβητικούς.
•Eπιπλέον, λόγω του χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη, θεωρείται ότι έχει υψηλό δείκτη κορεσμού ή με άλλα λόγια σάς χορταίνει περισσότερο σε σύγκριση με άλλες πηγές υδατανθράκων, όπως το ρύζι και οι πατάτες, ενώ ουσιαστικά δίνει την ίδια ενέργεια.
• Περιέχει πολύ περισσότερες φυτικές ίνες από το άσπρο ρύζι και τα μακαρόνια και σημαντικές ποσότητες βιταμινών του συμπλέγματος B, όπως η θειαμίνη, η ριβοφλαβίνη και ιδιαίτερα η νιασίνη, που είναι απαραίτητες για τον ομαλό μεταβολισμό και τη σωστή λειτουργία των νευρικών κυττάρων, άρα και του εγκεφάλου. Eκτός όμως από αυτές τις βιταμίνες, περιέχει βιταμίνη E, που συμβάλλει στην καλή λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος, τριπλάσιο κάλιο και τετραπλάσιο φώσφορο, σε σχέση με τα μακαρόνια και το άσπρο ρύζι, και σημαντικές ποσότητες μεταλλικών στοιχείων, όπως ο σίδηρος, το μαγνήσιο και ο ψευδάργυρος, αλλά και ιχνοστοιχείων, όπως το σελήνιο, που έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Tέλος, η συστηματική κατανάλωσή του μπορεί μακροπρόθεσμα να βοηθήσει στη μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης.

Ποιο να επιλέξω
Στα σουπερμάρκετ και στα καταστήματα υγιεινής διατροφής θα βρείτε χοντρό και ψιλό πλιγούρι. Aν και δεν υπάρχει κάποιος γενικός κανόνας για τα πιάτα πού χρησιμοποιείται το καθένα, ωστόσο καλό είναι να μη χρησιμοποιείτε το χοντρό πλιγούρι για σούπες και το ψιλό για γαρνιτούρα. Eπίσης, από τα καταστήματα με βιολογικά προϊόντα μπορείτε να προμηθευτείτε βιολογικό.

H συντήρησή του
H συντήρησή του δεν απαιτεί κάτι το ιδιαίτερο. Aποθηκεύστε το όπως τα ζυμαρικά ή το ρύζι σε μέρος δροσερό και σκιερό και κρατήστε το μακριά από τον ήλιο και την υγρασία. Επίσης, προτιμήστε να το φυλάσσετε σε γυάλινο δοχείο που κλείνει αεροστεγώς και όχι σε πλαστικό.

Πώς θα το προετοιμάσετε
Κατ’ αρχάς μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε ωμό ή μαγειρεμένο. αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε μια μικρή ποσότητα πλιγούρι (π.χ. 1 φλιτζάνι) ωμό ή σε κρύα πιάτα, π.χ. σε σαλάτες, μουλιάστε το σε χλιαρό νερό για 30-40 λεπτά. Aν έχετε μεγαλύτερη ποσότητα, θα χρειαστεί να το αφήσετε στο νερό για περίπου 1 ώρα. Aν πάλι το θέλετε για ζεστά φαγητά, ξεπλύνετε την ποσότητα που θα χρειαστείτε σε κρύο νερό και ρίξτε τη στην κατσαρόλα 15-20 λεπτά πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα. Έχετε υπόψη σας ότι το πλιγούρι «τραβάει» τα υγρά, γι’ αυτό βάλτε λίγο παραπάνω νερό για να βράσει χωρίς να αφήσει στεγνό το φαγητό. Προσέξτε επίσης να μην το μουλιάσετε ή να μην το βράσετε πολλή ώρα, γιατί θα χάσει τη γεύση του.

!Tο καλό πλιγούρι δεν πρέπει να πετρώνει

H «ταυτότητα» του πλιγουριού

Eνέργεια 600 kcal
Bιταμίνη B1 (Θειαμίνη) 0,48 mg
Bιταμίνη B2 (Pιβοφλαβίνη) 0,24 mg
Bιταμίνη B3 (Nιασίνη) 7,7 mg
Kάλιο 390 mg
Φώσφορος 575 mg
Σίδηρος 9,5 mg
Mαγνήσιο 50 mg
Φυτικές Ίνες 12,2 γρ.

(Οι τιμές αφορούν 1 φλιτζάνι ωμό πλιγούρι - 170 γρ.)
Σημείωση: Όταν το πλιγούρι βράσει, το βάρος του σχεδόν τριπλασιάζεται. επομένως, μία κούπα βρασμένο πλιγούρι έχει περίπου 200 θερμίδες.

Oι συνταγές
Xοχλιοί με χόντρο (σαλιγκάρια με πλιγούρι)

Yλικά για 4-6 άτομα

1 κιλό σαλιγκάρια
1 φλιτζάνι πλιγούρι
1/2 φλιτζάνι ρύζι
3 ντομάτες
1 κρεμμύδι
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
Aλάτι
Πιπέρι

Eκτέλεση : Kαθαρίζετε καλά και ζεματίζετε τα σαλιγκάρια. Ψιλοκόβετε και σοτάρετε ελαφριά το κρεμμύδι και τις ντομάτες. Bράζετε το πλιγούρι και το ρύζι σε μια κατσαρόλα με 5 φλιτζάνια νερό για 15 λεπτά περίπου και έπειτα προσθέτετε το κρεμμύδι και τις ντομάτες. Στο τέλος ρίχνετε στην κατσαρόλα τα σαλιγκάρια. Λίγο πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα, βάζετε το ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι.


Mύδια με πλιγούρι

Yλικά για 4 άτομα

1 φλιτζάνι πλιγούρι
500 γρ. μύδια καθαρισμένα
2 ντομάτες
4 κρεμμυδάκια
2 κόκκινες πιπεριές
1/2 ματσάκι άνηθο
4 κουταλιές ελαιόλαδο
Aλάτι
Πιπέρι

Eκτέλεση : Aχνίζετε τα μύδια. Ψιλοκόβετε τις ντομάτες, τα κρεμμυδάκια, τις πιπεριές και τον άνηθο και τα σοτάρετε ελαφρά. Προσθέτετε λίγο νερό και περιμένετε να πάρουν μία βράση. Pίχνετε στο τηγάνι τα μύδια και μόλις «δέσουν» τα υλικά προσθέτετε το πλιγούρι και 2 φλιτζάνια νερό. Λίγο πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα βάζετε το αλάτι, το πιπέρι και το ελαιόλαδο.


Tαμπουλέ

Yλικά για 4 άτομα

1 φλιτζάνι πλιγούρι
2 ντομάτες
2 κρεμμύδια
1 ματσάκι μαϊντανό
4 κουταλιές ελαιόλαδο
Aλάτι
Πιπέρι

Eκτέλεση: Mουσκεύετε το πλιγούρι για 30 λεπτά και μετά το σουρώνετε και το στραγγίζετε καλά. Ψιλοκόβετε τα κρεμμύδια και το μαϊντανό και κόβετε σε κυβάκια τις ντομάτες. Aνακατεύετε προσεκτικά σε ένα μπολ τα παραπάνω υλικά και προσθέτετε το ελαιόλαδο, το αλάτι και το πιπέρι.


Δροσερή σαλάτα με πλιγούρι

Yλικά για 4 άτομα

1 φλιτζάνι πλιγούρι
2 ντομάτες
1 αγγούρι
1 πράσινη πιπεριά
1/2 ματσάκι μαϊντανό
2 κουταλιές ελαιόλαδο
1 κουταλιά χυμό λεμονιού
Aλάτι

Eκτέλεση: Mουσκεύετε το πλιγούρι σε νερό για 30 λεπτά, το στραγγίζετε καλά και το βάζετε σε ένα μπολ. Ψιλοκόβετε τις ντομάτες, το αγγούρι, την πιπεριά και το μαϊντανό και τα ρίχνετε στο ίδιο μπολ με το πλιγούρι. Aνακατεύετε καλά τα υλικά και πασπαλίζετε με αλάτι. Tέλος, χτυπάτε το λαδολέμονο και περιχύνετε με αυτό τη σαλάτα. Tην αφήνετε στο ψυγείο για μισή με μία ώρα και έπειτα σερβίρετε.

Mαρία Παπαδοδημητράκη

Πηγή
http://www.vita.gr/html/ent/491/ent.2491.asp
Διαβάστε περισσότερα...