Αν η μάχη των Πλαταιών ήταν η αποφασιστική μάχη που έδωσε τέλος στα όνειρα των βαρβάρων για επικράτηση στον Ελληνικό χώρο και κατ' επέκταση στην Ευρώπη.Τότε η μάχη της Μύκαλης υπήρξε το τελειωτικό χτύπημα καθώς ο πόλεμος μεταφέρθηκε πλέον σε ασιατικό έδαφος και παράλληλα απελευθέρωσε τις Ιωνικές και όχι μόνο πόλεις.Καθώς μαινόταν η μάχη στις Πλαταιές ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον Σπαρτιάτη Λεωτυχίδη που αποτελείτο απο 110 τριήρεις στάθμευε στην Δήλο.Μετά απο πιέσεις των Ιώνων ο Σπαρτιάτης στρατηγός αποφάσισε να πλεύσει στην Σάμο όπου γνώριζε ότι θα συναντούσε τον περσικό στόλο ο οποίος είχε μεταφέρει τον στρατό του Ξέρξη απο την Ελλάδα στην Ασία και παρέμενε στην Σάμο για να επιτηρεί τυχόν επανάσταση των Ιώνων.
Οι Πέρσες όταν πληροφορήθηκαν ότι έρχεται ο Ελληνικός στόλος εγκατέλειψαν την Σάμο και αφού έβγαλαν τα πλοία στην στεριά κατασκεύασαν πρόχειρα οχυρώματα.
Αφού αφόπλισαν τους Σάμιους που άρχισαν να τους υποπτεύονται ότι θα μπορούσαν να ενωθούν με τον επερχόμενο ελληνικό στόλο τοποθέτησαν τους Μιλήσιους για να φυλάξουν το δρόμο που οδηγούσε στην Μύκαλη.
Οι Ελληνες αφού έφθασαν στην Σάμο και πληροφορήθηκαν τις ετοιμασίες του περσικού στρατού αποφάσισαν να αποβιβαστούν στην παραλία της Μύκαλης και να επιτεθούν στον εχθρό.Η ελληνική δύναμη αποτελούνταν απο 25.000 άντρες ενω η ενωμένη πεζική και ναυτική δύναμη των Περσών απο 120.000.Οποιοσδήποτε άλλος βλέποντας τους αριθμούς θα περνούσε τους Ελληνες για τρελούς.Ομως όπως αναφέρει και ο Ηρόδοτος εκείνη την ώρα διαδόθηκε σε όλο το στρατόπεδο ότι στις Πλαταιές οι ελληνικές δυνάμεις κατατρόπωναν τον Μαρδόνιο και οι μαχητές της Μύκαλης όρμησαν με θάρρος εναντίον των πολυάριθμων αντιπάλων.
Απο την δεξιά ελληνική πτέρυγα οι Σπαρτιάτες είχαν να περάσουν δύσκολο έδαφος ενώ οι Αθηναίοι και Κορίνθιοι στα αριστερά που βάδιζαν παραλιακά με επικεφαλής τον Αθηναίο Ξάνθιππο ήταν οι πρώτοι που συγκρούστηκαν με τον εχθρό.Οι Πέρσες κατα την γνωστή τακτική τους εγκατέλειψαν το περιτείχισμα και μπήζοντας τις ασπίδες τους στο έδαφος άρχισαν να ρίχνουν βροχή απο βέλη.
Μετά απο σφοδρή μάχη οι Ελληνες έκαμψαν την αντίσταση των Περσών οποίοι υποχωρούντες μπήκαν μέσα στο οχυρωμένο στρατόπεδο κυνηγημένοι απο τους Αθηναίους και τους Κορίνθιους.Ακολούθησε πανωλεθρία αφού στο μεταξύ έφτασαν και οι Σπαρτιάτες με αποτέλεσμα οι Πέρσες να παραδοθούν.Την ήττα τους συμπλήρωσε η επανάσταση των Ιώνων με πρώτους τους Σάμιους αλλά και τους Μιλήσιους και τους Αιολείς οι οποίοι εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και επιτέθηκαν κατα των Περσών.Στη μάχη αυτή έπεσαν πολλοί Πέρσες ανάμεσα τους οι στρατηγοί Τιγράνης και Μαρδόντης καθως και οι ναύαρχοι Αρταύνης και Ιθαμίτρης.Ο στρατός τελικά διαλύθηκε και ο περσικός στόλος καραστράφηκε ολοσχερώς αφού οι Ελληνες πυρπόλησαν όλα τα πλοία.
Οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται είναι γνωστό έτσι και σε αυτή την περίπτωση η μάχη δόθηκε στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου 1500 χρόνια περίπου μετά το 1824 ο ναύαρχος Σαχτούρης θα κατατρόπωνε έναν άλλο πολυάριθμο βαρβαρικό στρατό και θα απέτρεπε την αποβίβαση του στην Σάμο.
Με την νίκη τους αυτή οι Ελληνες όχι μόνο έθεσαν τέρμα στα όνειρα του Ξέρξη αλλά απελευθέρωσαν και την Χίο,Σάμο,Λέσβο και όλους τους άλλους Έλληνες νησιώτες που ζούσαν κατω απο την περσική κυριαρχία.
Πηγή
http://protesilaos.blogspot.com/
