Μετά την ήττα του Αλή πασά των Ιωαννίνων ο Χουρσίτ διέταξε τον Ομέρ Βρυώνη να συντρίψει τους Σουλιώτες οι οποίοι κατά την διάρκεια του πολέμου είχαν δεχθεί πρόταση των Τούρκων να γυρίσουν στον τόπο τους με αντάλλαγμα να βοηθήσουν συμμαχώντας μαζί τους.Οι Σουλιώτες όμως μετα απο λίγο καιρό ήρθαν σε μυστική συμφωνία με τον Αλή και αποχώρησαν απο το πλευρό των Τούρκων ελπίζοντας ο πόλεμος μεταξύ των δυο πασάδων να συνεχιστεί προκαλώντας την φθορά και των δυο.
Ο Βρυώνης για να τους τιμωρήσει επιτέθηκε με πολυάριθμη τουρκαλβανική δύναμη και κατάφερε αν τους φέρει σε δυσχερέστατη θέση.Ετσι ο αρχηγός των Σουλιωτών Μάρκος Μπότσαρης πήγε στο Μεσολόγγι για να ζητήσει βοήθεια.
Η κυβέρνηση αποφάσισε μεν να στείλει βοήθεια στους Σουλιώτες όχι μόνο γιατί αυτό έπρεπε να κάνει αλλά και γιατί σε περίπτωση ήττας των Σουλιωτών ο τουρκικός στρατός θα εξαπλωνόταν σε όλη την Δυτ.Ελλάδα.Εκανε όμως ένα τεράστιο σφάλμα καθώς όρισε επικεφαλής του εκστρατευτικού σώματος τον Μαυροκορδάτο ο οποίος ήταν πολιτικός και δεν διέθετε καμιά στρατιωτική εμπειρία.
Οργανώθηκε λοιπόν δύναμη απο 5.000 άνδρες μεταξύ των οποίων και 350 τακτικοί με αρχηγό τον Ιταλό φιλέλληνα Ταρέλλα,υπό τον Σπύρο Πάνα τακτικοί απο το Ιόνιο και δυο λόχοι φιλελλήνων Γερμανών,Γάλλων,Πολωνών και Ιταλών περίπου 180 άτομα.
Στον ένα λόχο επικεφαλής μπήκε ο Πολωνός Μιζέφσκι και στον άλλο ο Γάλλος Σεβαλιέ ενω διοικητής και των δυο λόχων ήταν ο Γάλλος Δάννιας.Στην Πάτρα ενώθηκαν με 1.000 Πελοποννήσιους υπο τον Γιατράκο,Γενναίο Κολοκοτρώνη και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη.
Την 1η Ιουνίου ο Μαυροκορδάτος ξεκίνησε μαζί με το εκστρατευτικό σώμα βαδίζοντας αργά ώστε να δώσει χρόνο στους κατοίκους της Δυτ.Ελλάδας να ενταχθούν στο σώμα του.
Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε στο βαθμό που μάλλον περίμεναν με αποτέλεσμα οι Πελοποννήσιοι να εγκαταλείψουν το στράτευμα και να αποχωρήσουν.
Σαν να μην έφτανε αυτό ο οπλαρχηγός της Άρτας Γώλος Βακόλας ερχόταν σε συνεννοήσεις και με τους Ελληνες αλλά και με τους Τούρκους.
Σε ολέθριο όμως σφάλμα λόγω της απειρίας του έπεσε και ο Μαυροκορδάτος αφού αποφάσισε να μοιράσει το ήδη μπερδεμένο και ταλαιπωρημένο στρατό του σε τρία τμήματα.
Ετσι λοιπόν έστειλε τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη με 500 Μανιάτες μέσω θαλάσσης στο Σούλι προς ανεφοδιασμό των Σουλιωτών.Το τμήμα όμως αυτό με το που αποβιβάσθηκε στο Φανάρι δέχτηκε σφοδρή επίθεση απο πολυπληθής τουρκαλβανούς και διαλύθηκε χάνοντας και τον Μαυρομιχάλη που έπεσε νεκρός.
Το δεύτερο τμήμα με επικεφαλής τον Μάρκο Μπότσαρη προχώρησε προς τα Πέντε Πηγάδια με κατεύθυνση την Κιάφα αλλά φτάνοντας εκεί βρήκαν το ύψωμα να κατέχετε απο 2.000 Τούρκους και δεχόμενοι επίθεση και απο τα νώτα τράπηκαν σε φυγή.Ισα που γλύτωσε ο ίδιος ο Μπότσαρης που με τα υπολείμματα του τμήματος και μετά απο σφοδρό αγώνα κατάφερε να φτάσει στο χωριό Πέτα έξω απο την Αρτα.
Εκει στις 4 Ιουλίου επιτέθηκε ο Ρεσίτ πασάς ο επονομαζόμενος Κιουταχής ο οποίος ήταν ικανότατος στρατηγός με 6.000 άνδρες χτυπώντας το χωριό απο όλες τις πλευρές.
Στην πεισματώδη μάχη που ακολούθησε το ελληνικό στράτευμα που είχε απομείνει υπέστη πανωλεθρία ενω το σώμα των φιλελλήνων αφού πολέμησε γενναία αποδεκατίστηκε.
Οι Ταρέλλας,Μιρζέφσκι,Δάννιας,Τάιχμαν και Μινιάκ έπεσαν στην μάχη και μονον 25 με το στρατηγό Νόρμαν ο οποίος ήταν και τραυματίας κατάφεραν να φτάσουν στο Μεσολόγγι.
Μαζί με αυτούς έπεσαν και οι περισσότεροι απο τους τακτικούς και 400 άλλοι Έλληνες το δε υπόλοιπο σώμα διαλύθηκε.
Οι Σουλιώτες μόνοι πλέον αγωνίστηκαν για δυο ακόμα ολόκληρους μήνες και τελικά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν για δεύτερη φορά την πατρίδα τους και να καταφύγουν στα επτάνησα.Ο δε Μπότσαρης με το Μαυροκορδάτο και ότι απέμεινε απο το εκστρατευτικό σώμα βάδισαν προς υπεράσπιση του Μεσολογγίου.Της τελευταίας ελεύθερης πόλης στην Δυτ.Ελλάδα.
Πηγή
http://protesilaos.blogspot.com/
