Η Εύβοια μπορεί να καυχηθεί για το φυσικό κάλλος που πλαισιώνει τα μονοπάτια της όταν εκείνα διασχίζουν φαράγγια ή ανεβαίνουν σε βουνοκορφές όπως αυτή της Οχης ΚΕΙΜΕΝΟ: ΘΑΛΕΙΑ ΑΡΓΕΙΤΗ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΣΤΑΡΑΣ
Εύβοια είναι ένας ξεχωριστός βιότοπος με σπουδαία ποικιλία φυτών και ζώων. Ειδικά, η περιοχή της Οχης, στα νότια του νησιού, με το ομώνυμο βουνό, τον υγρότοπο της Καρύστου και το ακρωτήριο του Καφηρέα, εντυπωσιάζει για τη γεωμορφολογία και τη βιοποικιλότητά της, καταλαμβάνοντας επάξια μια θέση στο πρόγραμμα NATURA 2000. Το ακρωτήρι όπου δεσπόζει η Οχη είναι γεμάτο αντιθέσεις. Αντιθέσεις που προκαλούν κάθε φυσιολάτρη και πεζοπόρο που δεν έχει παρά να ακολουθήσει τα μονοπάτια, με πρώτο και καλύτερο αυτό που φτάνει ώς την κορυφή του βουνού με το μυστηριώδες Δρακόσπιτο.Η πεζοπορία προς την κορυφή της Οχης θα μας χαρίσει μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία. Προορισμός των περισσοτέρων είναι το Δρακόσπιτο που στέκει στην κορυφή του βουνού, στα 1.398 μ. Πρόκειται για μια μεγαλιθική κατασκευή σε άριστη κατάσταση που θεωρείται μοναδικό μνημείο στην Ελλάδα, λόγω της πρωτότυπης μορφής του, της αρτιότητας της κατασκευής του αλλά και των ερωτηματικών που σχετίζονται με την ηλικία και τη χρήση του. Είτε υπήρξε ναός είτε νεκρικός θάλαμος είτε απλή κατοικία αρχαίων λατόμων και φυλάκιο, το Δρακόσπιτο της Οχης τυλίγει με μυστήριο την περιοχή κάνοντας για πολλά χρόνια πιστευτή την εκδοχή ότι κάποιο υπερφυσικό ον, όπως ένας δράκος, μετακίνησε τους τόνους πέτρας για να το κατασκευάσει. Ο,τι και αν ισχύει, το σίγουρο είναι πως, αν θελήσουμε να το προσεγγίσουμε, θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα ακόμη εξαιρετικό κομμάτι της ευβοϊκής φύσης.
Αφήνοντας πίσω μας την Κάρυστο, θα σταματήσουμε στο χωριό των Μύλων με τους ερειπωμένους μύλους και τα γέρικα πλατάνια, αν φυσικά έχουμε δυνάμεις να πεζοπορήσουμε για τέσσερις ώρες περνώντας από ρεματιές, βράχια, αρχαία λατομεία και δάση αγριοκαστανιών μέχρι το καταφύγιο και την κορυφή του βουνού. Αλλιώς, ακολουθώντας τους περισσότερους πεζοπόρους, θα οδηγήσουμε στον ανηφορικό δρόμο με χαλίκι που ξεκινά από τον Πλατανιστό και καταλήγει στο καταφύγιο.
Μακριά από τα καμένα που πληγώνουν το μάτι, η φύση μεγαλουργεί στα 600 στρέμματα όπου απλώνεται το αιωνόβιο δάσος με τις καστανιές, ο Καστανόλογγος. Μια περιοχή-καταφύγιο μικρών θηλαστικών, πουλιών, ερπετών και εντόμων που έχει συμπεριληφθεί στα Τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους. Δίπλα του αρχίζει η πορεία μας πάνω από το καταφύγιο και προς τα 1.398 μ. Το τοπίο μυστηριακό με τα γυμνά, γκρίζα βράχια να χάνονται στην ομίχλη και τον κρύο αέρα να δυσκολεύει το περπάτημα. Με κόπο θα διακρίνουμε τα κόκκινα σημάδια και τις στοιβαγμένες πέτρες που σηματοδοτούν το μονοπάτι το οποίο σε κάποιο σημείο διασταυρώνεται με ένα άλλο που κατηφορίζει αριστερά προς το Πετροκάναλο και την είσοδο για το φαράγγι του Δημοσάρη.
  |
Μία ώρα περπάτημα μας έφερε πια στο πέτρινο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία που μοιάζει να είναι ένα με τις γύρω πέτρες. Θα μπούμε να ανάψουμε ένα κεράκι και να ξαποστάσουμε σε ένα χώρο σιωπηλό που προκαλεί δέος. Λίγα μέτρα μάς χωρίζουν από το Δρακόσπιτο. Το ορθογώνιο κτίσμα (4,85 x 9,80 μ.) έχει κατασκευαστεί με τέλεια τοποθετημένους ογκόλιθους, χωρίς να χρησιμοποιηθούν συνδετικό υλικό και θεμέλια. Θα μπούμε στον σκοτεινό θάλαμο από τη μία και μοναδική είσοδο, για να παρατηρήσουμε πόσο άρτια έχουν τοποθετηθεί οι τεράστιες πέτρες της στέγης, με το εκφορικό σύστημα, ώστε να σχηματίζουν κώνο. Θα αναρωτηθούμε πώς μεταφέρθηκε ο ογκόλιθος δέκα τόνων πάνω από την πόρτα. Ποιος και πώς έχτισε σε τέτοιο υψόμετρο αυτό το κτίσμα; Πότε και για ποια χρήση έγινε αυτό; Πολλοί επιστήμονες ασχολήθηκαν με αυτό και τα περίπου είκοσι άλλα δρακόσπιτα της Εύβοιας. Σύμφωνα με τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, πιστεύεται ότι χτίστηκε ανάμεσα στον 5ο και τον 3ο αιώνα π.Χ., ίσως να ήταν λατρευτικός χώρος, ναός της Ηρας ή, ακόμη, κατοικία λατόμων που δούλευαν στα αρχαία λατομεία που έβγαζαν τη φημισμένη πράσινη πέτρα της Εύβοιας, τη «στύρια λίθο».
Στεκόμαστε μπροστά στο παράξενο αυτό τοπίο πάνω από τα τεράστια βαθουλώματα που τρυπάνε τα σχιστολιθικά πετρώματα της κορυφής. Ο μύθος τα θέλει να είναι οι πατημασιές του δράκου που ακόμα κοιμάται κάπου εκεί κοντά. Ενας από τους μύθους που κάνουν ακόμη πιο γοητευτικές τις, ούτως ή άλλως, ενδιαφέρουσες, διαδρομές στην ευβοϊκή γη.
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Πριν πέσουν τα χιόνια(!), θα φτάσετε στην Κάρυστο οδικώς από Εθνική Αθηνών-Λαμίας και μέσω της γέφυρας της Χαλκίδας (128 χλμ.). Επίσης, με φέρι μέσω του πορθμείου Αγίας Μαρίνας-Στύρων (τηλ. λιμεναρχείου: 22940-63.888) ή από Ραφήνα (τηλ. λιμεναρχείου: 22940-23.300) για Μαρμάρι. Για την κορυφή της Οχης θα οδηγήσετε μέχρι το καταφύγιο μέσω Πλατανιστού.
Για περισσότερες πληροφορίες (και μάλιστα από ειδικούς) μπορείτε να απευθυνθείτε στον Ορειβατικό Σύλλογο Χαλκίδας (T/22210-25.230, www.eoschalkidas.gr)
Πηγήhttp://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_31/10/2009_305289
