Πανιώνιος - ΑΕΚ 1-0 (30-10-2010)

Αγνώριστη η ΑΕΚ ηττήθηκε με 1-0 στη Ν. Σμύρνη από έναν ψυχωμένο Πανιώνιο στον αγώνα με τον οποίο έπεσε η αυλαία της 8ης αγωνιστικής της Σούπερ Λίγκα και έχασε την ευκαιρία να πλησιάσει στην κορυφή της βαθμολογίας.

Χαμένο πέναλτυ και πολλές ευκαιρίες για την ομάδα του Πανιωνίου, που είχε τον Μάντζιο ως προπονητή στον πάγκο του, για να βάλει κι άλλα γκολ απέναντι σε μια ΑΕΚ που δεν θύμιζε σε τίποτα την ομάδα που νίκησε τον Παναθηναϊκό πριν μια εβδομάδα. Το γκολ που έκρινε τον αγώνα πέτυχε ο Ριέρα με κεφαλιά στο 50΄. Με δέκα παίκτες αγωνιζόταν η «Ενωση» από το 36΄, λόγω ανόητης αποβολής του Νταντόμο, ενώ τραυματίστηκαν και αντικαταστάθηκαν οι Ντιόπ και Δέλλας.

Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία για το ποιος είχε την υπεροχή στο πρώτο μέρος, αφού η ομάδα του Μάντζιου επικράτησε πλήρως στο γήπεδο απέναντι στην «φουρτουνιασμένη» άμυνα της ΑΕΚ που έδειχνε αδύναμη να ανακόψει τον γρήγορο ρυθμό των ορεξάτων «κυανέρυθρων». Στο 11' ο Μπάλαμπαν με φάουλ, στο 14' ο Ριέρα, στο 17' ο Μπάλαμπαν και στο 20' ο Γουνδουλάκης απέτυχαν από εξαιρετική θέση να σκοράρουν, ενώ στο 33' ο Αργυρίου δείχνοντας την απειρία του, έπεσε άτσαλα πάνω στον Μπάλαμπαν, ο Τσινιάρης έδωσε αμέσως το πέναλτι, που εκτέλεσε ο Ριέρα, αλλά απέκρουσε ο Σάχα. Όμως φαινόταν ότι το γκολ ήταν θέμα χρόνου για τον Πανιώνιο.

Το διάστημα αυτό η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βρει τα πατήματά της μέσα στο γήπεδο, έχανε με ευκολία τις μάχες στο κέντρο, ωστόσο την «χτύπησε» η ατυχία δύο φορές: Στο 26' τραυματίστηκε και αποχώρησε ο Ντιόπ, στο 45' συνέβη το ίδιο με τον Δέλλα και σαν να μην έφτανε αυτό, αλλά έμεινε και με δέκα παίκτες, καθώς στο 36' αποβλήθηκε ο Νταντόμο με απευθείας κόκκινη κάρτα για χτύπημα εκτός φάσης.

Ίδια περίπου εικόνα και στο 2ο ημίχρονο με τους γηπεδούχους να πιέζουν ασφυκτικά την άμυνα της ΑΕΚ. Στο 50' και σε σέντρα του Μανιάτη, ο Ριέρα με κεφαλιά άνοιξε το σκορ και «πήρε το αίμα του πίσω» για το χαμένο πέναλτι στο πρώτο μέρος. Νέα ευκαιρία για τους γηπεδούχους στο 68', όταν πάλι ο Ριέρα με σουτ πάνω στην κίνηση, υποχρέωσε τον Σάχα σε δύσκολη απόκρουση.

Η ΑΕΚ ουσιαστικά φάνηκε μόνο στο τελευταίο τέταρτο και προσπάθησε να ανατρέψει την εις βάρος της κατάσταση, όταν οι γηπεδούχοι γύρισαν πια πίσω για να κρατήσουν τη νίκη. Μια αντεπίθεση του Χίκα στο 89', που δεν ολοκληρώθηκε, ένα σουτ του Μάκου στις καθυστερήσεις που έφυγε άουτ κι έτσι το 1-0 ήταν ό,τι καλύτερο μέχρι το τελικό σφύριγμα του διαιτητή Τσινιάρη που έδωσε τη νίκη στον Πανιώνιο, παίρνοντας συγχρόνως βαθιά βαθμολογική ανάσα.

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Τσινιάρης (Αθηνών)

ΚΟΚΚΙΝΕΣ: 36' Νταντόμο

ΚΙΤΡΙΝΕΣ: Τσότσαλιτς, Κοντοές, Σιόβας, Μάχο, Γουνδουλάκης - Νασούτι, Αργυρίου, Μπλάνκο

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ (Άκης Μάντζιος): Μάχο, Μανιάτης, Λάτκα, Ριέρα (72' Χίκα), Μπάλαμπαν (78' Βαρό), Γουνδουλάκης, Κουμορτζί (62' Βαζ Τε), Σάμαρης, Σιόβας, Κοντοές, Τσότσαλιτς.

ΑΕΚ (Μανόλο Χιμένεθ): Σάχα, Καφές, Νασούτι, Δέλλας (45' λ.τρ. Μανωλάς), Λεονάρντο (64' Μπλάνκο), Τζιμπούρ, Νταντόμο, Μάκος, Αργυρίου, Λαγός, Ντιόπ (26' λ.τρ. Γκέντσογλου).

Πηγή
http://www.youtube.com/watch?v=hmuKlVwOeuU
http://news.ert.gr/sports/podosfairo/super-league/18417-pikros-kafes-gia-tin-aek-stin-%C2%ABplateia%C2%BB
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Παπάγια

Αν και οι Μάγια θεωρούσαν την παπάγια ιερό φυτό (σύμβολο του δέντρου της ζωής) πριν από τουλάχιστον 2.500 χρόνια, στην Ελλάδα τη γνωρίσαμε μόλις την τελευταία δεκαετία.

Η παπάγια, δέντρο διαδεδομένο και δημοφιλές, συναντάται σ' όλη τη Ν.Α. Ασία, μολονότι έλκει την καταγωγή της από τη Ν. Αμερική.

Αν και δεν είναι εξακριβωμένη η ακριβής καταγωγή της παπάγιας, πιστεύεται ότι κατάγεται από τη τροπική Αμερική, ίσως από το νότιο Μεξικό. Πάντως πρόκειται για πολυταξιδεμένο φυτό αφού σύμφωνα με καταγραφές οι πρώτοι σπόροι του ταξίδεψαν μέσω του Παναμά και της Δομινικανικής Δημοκρατίας πριν το 1525.

Η καλλιέργειά του εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Κεντρική και Νότια Αμερική, το Νότιο Μεξικό, τις Μπαχάμες και τις Βερμούδες το 1616. Οι Ισπανοί μετέφεραν σπόρους παπάγιας στις Φιλιππίνες το 1550 και από εκεί το φυτό ταξίδεψε για Ινδία και Μαλαισία. Από την Ινδία το φυτό έφτασε στην Ευρώπη καθώς σπόροι του ταξίδεψαν στη Νάπολη της Ιταλίας το 1626.

Τώρα το φυτό είναι πια συνηθισμένο σε όλο τον Παλιό Κόσμο και στα νησιά του Ειρηνικού κοντά σε περιοχές που έχουν τροπικό κλίμα. Αν και το μεγαλύτερο κέντρο επεξεργασίας παπάγιας βρίσκεται στην Φλόριντα των ΗΠΑ, τα φρούτα έρχονται κυρίως από εισαγωγές. Για πολλές περιοχές η παπάγια αποτελεί σημαντικό προϊόν της αγροτικής τους οικονομίας. Η Χαβάη, το Πουέρτο Ρίκο, η Κούβα και η Κολομβία, συγκαταλέγονται μέσα σ' αυτές. Στον υπόλοιπο κόσμο εκτός από την Ινδία την Μαλαισία τις Φιλιππίνες και την Σριλάνκα σημαντική παραγωγή έχει η Αυστραλία αλλά και η Τροπική και Νότια Αφρική.

Το μυστικό του λουλουδιού

Η παπάγια είναι φυτό γνωστό κυρίως για τους καρπούς του που αποτελούν σημαντική τροφή σε πολλά μέρη του κόσμου. Επίσης είναι γνωστή για τις πάμπολλες φαρμακευτικές της ιδιότητες. Η παπάγια έχει αρσενικά και θηλυκά δέντρα που ανθίζουν και τα δύο αλλά μόνο τα λουλούδια των θηλυκών μετατρέπονται στους γνωστούς μας θρεπτικούς καρπούς. Τα φύλλα της και κυρίως τα λουλούδια της χρησιμοποιούνται στην σαπωνοποιία και την αρωματοποιία. Λέγεται πως η εισπνοή του αρώματος της παπάγιας βοηθάει στην διέγερση κάποιων κρυφών σημείων του εγκεφάλου που μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία δύσκολα προβλήματα.

Δεν υπάρχει μέρος του φυτού της παπάγιας που να μην χρησιμοποιείται. Η εξάπλωσή της σε τόσα μέρη και σε τόσους λαούς και πολιτισμούς είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη αξιοποίησή της. Όπως αναφέρεται οι Μάγια την είχαν ιερό φυτό και συμβόλιζε γι' αυτούς το "δέντρο της ζωής". Ακόμα και σήμερα συνηθίζεται σε όλες τις τροπικές ή υποτροπικές περιοχές να φυτεύουν παπάγιες στον περίγυρο των σπιτιών. Το "δέντρο της ζωής" είναι ένα σημάδι ασφάλειας για πολλές φτωχές οικογένειες ότι τουλάχιστο δεν θα πεινάσουν.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η παπάγια (papaya, από τη γλώσσα Καρίμπ μέσω της ισπανικής, είναι ο καρπός του φυτού Carica papaya, του γένους Carica. Αποτελεί ιθαγενές φυτό των τροπικών χωρών της Αμερικής. Καλλιεργούνταν στο Μεξικό πολλούς αιώνες πριν την έλευση των κλασικών μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Μερικές φορές καλείται και "δεντροπέπονο" ή "pawpaw," ωστόσο το νοτιοαμερικάνικο pawpaw αποτελεί ένα διαφορετικό είδος, του γένους Asimina.

Πρόκειται για φυτό που μοιάζει με δένδρο. Ο βλαστός του φτάνει σε ύψος τα 5-10 μ. και τα φύλλα του περιορίζονται στην κορυφή του κορμού και είναι διατεταγμένα σε σπείρες. Τα φύλλα είναι μεγάλα και η διάμετρός τους κυμαίνεται από 50-70 εκατοστά. Ο καρπός είναι ώριμος όταν μαλακώσει (όπως το ώριμο αβοκάντο ή και πιο μαλακός) και η φλούδα του έχει χρώμα ώχρας προς πορτοκαλί. Η γεύση του φρούτου προσιδιάζει σε εκείνη του ροδάκινου και του ανανά. Κύριος εχθρός του είναι ένα είδος μύγας, με την ονομασία "Papaya Fruit Fly". To έντομο αυτό μοιάζει με σφήκα και γεννά τα αυγά του στο νεαρό φυτό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι το πρώτο οπωροφόρο δέντρο του οποίου το γονιδίωμα αποκρυπτογραφήθηκε[1]

Καλλιέργεια και χρήσεις

Στη Χαβάη καλλιεργούνται δύο ποικλίες γενετικά τροποποιημένης παπάγιας, η SunUp και η Rainbow, από τη δεκαετία του 1990.[2] Ως το 2004, η μη γενετικά τροποποιημένες και οι βιολογικές παπάγιες επιμολύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις γενετικά μεταλλαγμένες ποικιλίες.[3] Πατρίδα της παπάγιας είναι το νότιο Μεξικό, η Κεντρική Αμερική και η βορειότερη Νότια Αμερική. Σήμερα το φυτό καλλιεργείται στις περισσότερες χώρες με τροπικό κλίμα, όπως στη Βραζιλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική, τη Σρι Λάνκα και τις Φιλιππίνες.

Το ώριμο φρούτο τρώγεται συνήθως ωμό, χωρίς τη φλούδα ή τα κουκούτσια. Το άγουρο πράσινο φρούτο μπορεί να φαγωθεί μαγειρεμένο, ειδικά σε κάρι, σαλάτα και σιγοβρασμένο.Τόσο το πράσινο φρούτο όσο και το ώριμο είναι πλούσια σε ένα ένζυμο, που ονομάζεται παπαΐνη. Αυτό είναι πρωτεάση, που έχει τη δυνατότητα να διαλύει τις σκληρές ίνες του κρέατος, κάτι που ανακαλύφθηκε αιώνες πριν από τους αυτόχθονες Αμερικανούς. Διατίθεται σε ταμπλέτες για τη θεραπεία προβλημάτων που αφορούν την πέψη. Η πράσινη παπάγια, ωμή αλλά και μαγειρεμένη, χρησιμοποιείται στην κουζίνα της Ταϊλάνδης.[4]

Η παπαΐνη χρησιμοποιείται από πολλούς κατοίκους των χωρών όπου καλλιεργούνται οι παπάγιες, για τη θεραπεία τραυμάτων από αιχμηρά εργαλεία, για εξανθήματα, τσιμπήματα και εγκαύματα. Χρησιμοποιείται ως φάρμακο σε αλοιφή. Ο Χάρισον Φορντ είχε χρησιμοποιήσει παπαΐνη στην πλάτη του για τη θεραπεία του στη διάρκεια γυρισμάτων της ταινίας από τη σειρά "Ιντιάνα Τζόουνς".[5]

Επίσης, ιατρικές έρευνες σε ζώα επιβεβαίωσαν την αντισυλληπτική και αμβλωτική ιδιότητα του φυτού. Οι σπόροι του επίσης έχουν αντισυλληπτικές ιδιότητες στους αρσενικούς πιθήκους (σε συγκεκριμένο είδος).[6][7]

Οι μαύροι σπόροι είναι εδώδιμοι και έχουν στυφή, πιπεράτη γεύση. Πολλές φορές αλέθονται και χρησιμοποιούνται σε αντικατάσταση του μαυροπίπερου. Σε μερικές περιοχές της Ασίας σιγοψήνουν τα νεαρά φύλλα της παπάγιας και τα τρώνε, όπως το σπανάκι.

Αλλεργίες και παρενέργειες

Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχη κατά τη συγκομιδή, καθώς η παπάγια εκκρίνει ένα υγρό όταν δεν είναι αρκετά ώριμη και αυτό μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και αλλεργική αντίδραση σε ορισμένα άτομα. Ο καρπός επίσης περιέχει ένα αλκαλοειδές, που λέγεαι καρπαΐνη, και είναι επικίνδυνο σε μεγάλες ποσότητες. Το αλκαλοειδές αυτό περιέχεται επίσης στους σπόρους και στα φύλλα.

Φύλλο παπάγιας (*)

Φαρμακευτική χρήση

Οι Μότσε συχνά απεικόνιζαν παπάγιες στα κεραμικά τους.[8]

* Το ώριμο φρούτο θεραπεύει την τριχοφυτίαση, ενώ οι άγουροι καρποί θεραπεύουν την υπέρταση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αφροδισιακά.
* Τοπικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο καρπός για επούλωση πληγών στο δέρμα.[1].
* Ο χυμός του φρούτου και ειδικά τα ένζυμα που περιέχει μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση των γαστρεντερικών αερίων.
* Οι σπόροι του είναι αντιφλεγμονώδεις και αναλγητικοί, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία των πόνων στο στομάχι. αλλά και για μυκητιάσεις[1].
* Τα φύλλα χρησιμοποιούνται ως τονωτικό για την καρδιά, αναλγητικό και για τη θεραπεία του στομαχόπονου.[1].
* Οι ρίζες χρησιμοποιούνται επίσης ως αναλγητικό[2].

Πηγή

http://www.valentine.gr/papaya_gr.phphttp://
www.hellenica.de/Biologia/Flora/Papaya.html
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Ενζυματική, η έξυπνη διατροφή

Τα ένζυμα είναι εξειδικευμένες λειτουργικές πρωτεϊνες που, δρώντας ως καταλύτες, δεσμεύουν εκλεκτικά ορισμένες ουσίες, επιτρέποντας τη χημική μεταβολή τους σε αξιοποιήσιμα για τον οργανισμό συστατικά, χωρίς τα ίδια να μεταβάλλονται. Από τις εκατομμύρια βιολογικές διεργασίες που πραγματοποιούνται μέσα στα κύτταρά μας, ελάχιστες είναι εκείνες που δεν εξαρτώνται από την παρουσία και τη δράση των ενζύμων. Άλλωστε, υπάρχουν εξειδικευμένα ένζυμα για κάθε δυνατή βιοχημική αντίδραση, κι αυτό σημαίνει ότι όταν τα ένζυμα δεν είναι αριθμητικά αρκετά ή δεν επιτελούν το ρόλο τους όσο δραστικά πρέπει, τότε ο μεταβολισμός δυσλειτουργεί και οι καύσεις δεν γίνονται σωστά.

Ο ρόλος των ενζύμων
Είτε τρώμε κρέας είτε λαχανικά είτε τούρτα σοκολάτα, το σώμα μας δεν χρησιμοποιεί αυτές καθαυτές τις τροφές, αλλά αξιοποιεί τα θρεπτικά συστατικά που περιέχουν. Η μετατροπή των τροφών σε αξιοποιήσιμα στοιχεία απαιτεί την παρουσία συγκεκριμένων ομάδων ενζύμων: αμυλάσες για τους υδατάνθρακες, πρωτεάσες για τις πρωτεϊνες και λιπάσες για τα λίπη. Η εργασία των ενζύμων ξεκινάει αμέσως μόλις βάλουμε έστω και μια μπουκιά τροφής στο στόμα μας, συνεχίζεται στο στομάχι και ολοκληρώνεται στο έντερο, όπου ουσιαστικά γίνεται το μεγαλύτερο τμήμα των πεπτικών διαδικασιών. Αν και τα περισσότερα πεπτικά ένζυμα παράγονται από τον οργανισμό, όσο περνούν τα χρόνια, η παραγωγή και η δραστικότητά τους φθίνουν φυσιολογικά. Το γεγονός αυτό επηρεάζει την ποιότητα της πέψης και καθιστά επιτακτικότερη την ανάγκη να προσλαμβάνουμε καθημερινά μια ικανοποιητική ποσότητα ενζύμων και συνενζύμων μέσω των τροφών.

Τι σχέση έχουν τα ένζυμα με τις βιταμίνες;
Τα ένζυμα καταλύουν τις βιολογικές αντιδράσεις είτε μόνα τους είτε με τη βοήθεια άλλων ενώσεων, που ονομάζονται συνένζυμα ή προσθετικές ομάδες. Πολλά από τα συνένζυμα σχετίζονται με κάποιες βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία ή τα περιέχουν στο μόριό τους. Γι αυτόν το λόγο οι περισσότερες βιταμίνες, ιδιαίτερα όσες ανήκουν στην ομάδα Β, το μαγνήσιο και ο ψευδάργυρος είναι απολύτως απαραίτητα για τη σύνθεση συνενζύμων και επομένως για τη βιολογική δράση των ενζύμων. Κι αν δεν λαμβάνουμε επαρκείς βιταμίνες; Όταν δεν λαμβάνουμε από την τροφή μας επαρκείς ποσότητές τους, ο οργανισμός δεν μπορεί να συνθέσει τα απαιτούμενα συνένζυμα κι έτσι δεν μπορούν να δράσουν τα αντίστοιχα ένζυμα. Έτσι, κάποιες βιοχημικές αντιδράσεις είτε δεν γίνονται στον αναγκαίο βαθμό είτε δεν γίνονται καθόλου.

Κάνω δίαιτα, γιατί δεν χάνω λίπος;
Ο βαθμός κινητοποίησης του λίπους εξαρτάται από την ενεργειακή ισορροπία και από την παραγωγή διαφόρων ορμονών, κυρίως ινσουλίνης, γλυκαγόνης και κατεχολαμινών. Κατά τη δίαιτα η αναλογία των ορμονών αυτών αλλάζει φυσιολογικά, προκαλώντας αφενός τη μείωση των ενζύμων που ευνοούν την αποθήκευση λίπους, αφετέρου την αύξηση των ενζύμων που επιταχύνουν την καύση του. Όταν όμως τα λιποδιαλυτικά ένζυμα δεν επαρκούν, δεν είναι αρκετά δραστήρια ή ο οργανισμός δεν έχει τα απαραίτητα συστατικά για να τα κατασκευάσει, οι καύσεις περιορίζονται στις απόλυτα αναγκαίες και η απώλεια λίπους καθυστερεί ή είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με το θερμιδικό έλλειμμα. Εάν επιπλέον η πρόσληψη διατροφικών συστατικών που αναγεννούν τα οργανικά ένζυμα είναι ανεπαρκής ή οριακά χαμηλή, τότε αυξάνονται τα τοξικά κατάλοιπα του μεταβολισμού, ελαττώνονται τα ενζυμικά αποθέματα και περιορίζεται περαιτέρω η καύση του λίπους. Αναγκαστικά ο οργανισμός, προσπαθώντας να βρει με λιγότερο κόστος τις απαιτούμενες θερμίδες για την επιβίωσή του, στρέφεται προς το μυϊκό ιστό και τον διασπά αντί για τα λίπη για να παραγάγει ενέργεια.

Πώς καταστρέφονται τα ένζυμα των τροφών
Σχεδόν όλες οι φυσικές τροφές περιέχουν ενεργά ένζυμα. Ποια είναι αυτά και πόσα, εξαρτάται από το είδος της τροφής, από την κατάστασή της κι από το πώς την καταναλώνουμε. Για παράδειγμα, ο φρέσκος ανανάς είναι πλούσιος σε βρωμελαϊνη, ένζυμο με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενώ τα φυσιολογικά ωριμασμένα ακτινίδια σε ακτινιδίνη, ένζυμο που βοηθάει στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών. Αντίθετα, στον αποξηραμένο ή κονσερβαρισμένο ανανά και στα διατηρημένα για πολύ καιρό σε ψυγεία ακτινίδια δεν απομένουν παρά ελάχιστες ποσότητες από τα ένζυμά τους. Το ίδιο συμβαίνει και στις πολύ μαγειρεμένες ή ψημένες τροφές, αφού με τη θέρμανση σε πολύ υψηλή θερμοκρασία καταστρέφονται όλα τα ένζυμα αλλά και οι περισσότερες βιταμίνες που δρουν ως συνένζυμα. Όπως έχει αποδειχτεί, σε θερμοκρασίες άνω των 50C η πλειονότητα των ενζύμων παρουσιάζουν χαμηλή δραστικότητα, ενώ σε θερμοκρασίες άνω των 110C το σύνολο των ενζύμων μετουσιώνονται ή αδρανοποιούνται. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στα πλήρως αφυδατωμένα από το ψήσιμο, το τηγάνισμα ή το τσιγάρισμα τρόφιμα δεν ανιχνεύεται καμία απολύτως ενζυματική δραστηριότητα, κατάσταση που επιτρέπει τη δημιουργία προϊόντων προχωρημένης γλύκανσης, δηλαδή άκρως επικίνδυνων τοξικών ενώσεων. Και σαν να μην έφταναν αυτά, τα πολύ μαγειρεμένα και επεξεργασμένα τρόφιμα χρειάζονται με τη σειρά τους πολλά ένζυμα για να διασπαστούν, κάτι που ελαττώνει σε μεγάλο βαθμό τις μικρές! εφεδρείες ενζύμων του οργανισμού.

Πώς θα πάρουμε περισσότερα ένζυμα;
Οι ακατέργαστες ωμές τροφές αυξάνουν τα ενζυμικά αποθέματα του οργανισμού, ενώ μας παρέχουν απαραίτητους ενεργοποιητές, δηλαδή ουσίες που δραστηριοποιούν τα ένζυμα και επιταχύνουν τις ενζυμικές αντιδράσεις. Κερδίζουμε λοιπόν πολλά εάν τρώμε φρέσκα εποχιακά φρούτα και λαχανικά ωμά ή μαγειρεμένα στον ατμό σε χαμηλή θερμοκρασία και μόνο για λίγα λεπτά. Για παράδειγμα, μια καλή τακτική είναι να βάζουμε στο τραπέζι μας μεσημέρι και βράδυ ένα πιάτο με διαφορετικών χρωμάτων λαχανικά πλούσια σε ένζυμα, όπως λάχανο, πράσο, παντζάρια, καρότα, ντομάτα, σελινόριζα και μάραθο, ή τουλάχιστον να συνοδεύουμε τις πρωτεϊνούχες τροφές με αρκετό σκόρδο, μπρόκολο, κρεμμύδια, μανιτάρια ή πιπεριές. Επίσης, θα έχουμε επιπλέον σημαντικό κέρδος εάν είμαστε λίγο πιο τσιγκούνηδες με το αλάτι, μια και το αλάτι είναι αναστολέας της δράσης κάποιων ενζύμων, και αντί γι αυτό να χρησιμοποιούμε περισσότερο λεμόνι, φρέσκα βότανα και μυρωδικά, όπως ρίγανη, δυόσμο, μαϊντανό, βασιλικό και θυμάρι, που βοηθούν στην πέψη.

Τροφές πλούσιες σε ενεργά ένζυμα

Λαχανικά και χόρτα: αγκινάρες, γλιστρίδα, καρότα, κουνουπίδι, κρεμμύδια φρέσκα και ξερά, λάχανο, μανιτάρια, μαρούλι, μελιτζάνες, μπάμιες, μπρόκολο, παντζάρια, πράσα, σέλινο, σκόρδο, σπανάκι, σπαράγγια. Ωφέλιμα όταν δεν περιέχουν χημικά υπολείμματα. Πρέπει να τρώγονται ωμά ή ελαφρώς βρασμένα στον ατμό.

Λιπαρές τροφές: αβοκάντο, αγουρέλαιο, ελαιόλαδο εξαιρετικά παρθένο, ελιές ανάλατες, καρύδα, λινέλαιο ψυχρής έκθλιψης, μάνγκο, σουσαμέλαιο και επίσης τα μη υδρογονωμένα βούτυρα σπόρων και ξηρών καρπών (ταχίνι, φιστικοβούτυρο κ.ά.). Ωφέλιμες μόνον όταν τρώγονται σε μικρές ποσότητες και πάντα ωμές.

Ξηροί καρποί και σπόροι: αμύγδαλα, ηλιόσποροι, καρύδια, κάσιους, κολοκυθόσποροι, λιναρόσποροι, σουσάμι. Ωφελούν όταν είναι ανάλατοι, άψητοι και δεν έχουν οξειδωθεί (πολυκαιρισμένοι, με επίγευση ταγκίλας).

Φρούτα: ακτινίδια, αχλάδια, βατόμουρα (ειδικά τα μπλε), βερίκοκα, γκρέιπφρουτ, κεράσια, κουμκουάτ, κυδώνια, λεμόνια (ειδικά τα πράσινα), μήλα, μπανάνες, παπάγια, πεπόνια, πορτοκάλια, ροδάκινα, φράουλες. Ωφελούν μόνο τα φρέσκα. Να προτιμάτε τα βιολογικής καλλιέργειας.

Διάφορα: γιαούρτι παραδοσιακό, καλαμπόκι ωμό, κεφίρ, μέλι ανεπεξέργαστο, μηλόξιδο, ξινόγαλα, σόγια και προϊόντα της, φασόλια, φύκια, φύτρα δημητριακών και επίσης τα ωμά ψάρια (σούσι) και θαλασσινά (αλιευμένα σε καθαρά νερά). Όσο λιγότερη επεξεργασία έχουν δεχτεί, τόσο περισσότερα ένζυμα διατηρούν.

Προσοχή! Οι τροφές αυτές είναι σίγουρα υγιεινές και ωφέλιμες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν να καλύψουν όλες τις θρεπτικές ανάγκες, ούτε εξασφαλίζουν από μόνες τους ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο. Στόχος πρέπει να είναι η ένταξή τους σε μια ποικίλη καθημερινή δίαιτα και όχι να αποτελούν την αποκλειστική διατροφή σας.

Οργανώστε τώρα τα γεύματά σας
Ένα τυπικό ημερήσιο πλάνο διατροφής πλούσιο σε ένζυμα και συνένζυμα μπορεί να περιλαμβάνει: Για πρωινό: φρούτα εποχής και ημιαποβουτυρωμένο γάλα, ξινόγαλα ή «ζωντανό» γιαούρτι. Για δεκατιανό: λίγους ανάλατους ξηρούς καρπούς ή κάποιο φρούτο. Το μεσημέρι: μια μεγάλη σαλάτα λαχανικών με λίγο ωμό ελαιόλαδο και ένα πιάτο όσπρια, ανεπεξέργαστα δημητριακά, ψάρι βραστό ή λίγο κοτόπουλο. Προσθέστε όσο λεμόνι και αρωματικά επιθυμείτε, αλλά όχι πολύ αλάτι ούτε πολύ λάδι. Το απόγευμα: πάλι φρούτα ή γάλα ή γιαούρτι. Στο βραδινό: περισσότερα λαχανικά και λιγότερο από κάποιο μαγειρευτό φαγητό, παρόμοιο με το μεσημεριανό.

Ποιες τροφές καταστρέφουν τα ένζυμα;
Υπερθερμασμένα, αφυδατωμένα, συντηρημένα με χημικά μέσα ή εξευγενισμένα τρόφιμα. Όπως, π.χ., κατεψυγμένα προπαρασκευασμένα γεύματα, άσπρο ψωμί, ζυμαρικά από άσπρο αλεύρι, ζάχαρη, γλυκά, μπισκότα, κουλουράκια, αναψυκτικά, θερμασμένα έλαια, κομπόστες φρούτων, συντηρημένοι και συμπυκνωμένοι χυμοί, κονσέρβες φρούτων, ψαριών, λαχανικών και κρεάτων, αλλαντικά κ.ά. Χημικά επεξεργασμένα ή τηγανισμένα τρόφιμα, όπως καφές, καραμέλες, τροφές με υδρογονωμένα λιπαρά, προϊόντα με χημικά γλυκαντικά, καβουρντισμένοι ξηροί καρποί, τηγανητές πατάτες, αλκοολούχα ποτά, τηγανητά ψάρια, ψητά κρέατα κ.ά. Γενικά οι τροφές που μαγειρεύονται ή ψήνονται σε μεγάλες θερμοκρασίες και οι πολύ αλατισμένες.

Τελικά, τι έχω να κερδίσω;
Η επιλογή περισσότερων τροφών που από τη φύση τους είναι πλούσιες σε ένζυμα και συνένζυμα είναι μια έξυπνη τακτική υποβοήθησης των βιοχημικών σας λειτουργιών. Πολύ γρήγορα θα παρατηρήσετε θετικές αλλαγές στην ενεργητικότητα και τη διάθεσή σας, ενώ μέσα σε λίγες εβδομάδες η πέψη των τροφών θα καλυτερεύσει αισθητά, ο μεταβολισμός θα ξεμπλοκαριστεί και σύντομα θα αρχίσετε να χάνετε περιττά λίπη χωρίς κάποια ιδιαίτερη δίαιτα. Συγχρόνως, με την κατανάλωση πολλών λαχανικά και φρούτων θα ενισχύσετε τον οργανισμό σας στη μάχη που δίνει ενάντια σε τοξίνες, ελεύθερες ρίζες και φλεγμονές, συμβάλλοντας έτσι τα μέγιστα υπέρ της υγείας, της αντιγήρανσης και της μακροβιότητάς του.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΕΔΟΥΚΟ

Πηγή
http://www.womenonly.gr/article.asp?catid=13309&subid=2&pubid=459114
Διαβάστε περισσότερα...

Οι ταινίες της εβδομάδας (29 Ωκτωβρίου 2010)

Alpha and Omega - (Γ)λυκάκια (2010)
The Social Network (2010)
Blodsband - Δεσμοί Αίματος - AKA : Mirush (2007)
The Last Airbender - Ο Τελευταίος Μαχητής του Ανέμου (2010)
The Joneses - Μια Οικογένεια... Ψώνιο (2009)
You Will Meet a Tall Dark Stranger - Θα Συναντήσεις Εναν Ψηλό Μελαχρινό Ανδρα (2010)



Πηγή
http://cine.gr/index.asp

Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Υγιής καρδιά με «έξυπνα» λίπη

Γνωρίζεις πως τα λιπαρά είναι απαραίτητα συστατικά μίας υγιούς διατροφής;
Και όμως αυτή είναι η αλήθεια, παρόλο που η φράση «περιορίστε τα λίπη» αποτελεί κοινή οδηγία για όλους. Όσον αφορά λοιπόν τα λίπη και την υγεία, το κλειδί είναι να καταναλώνεις αρκετά αλλά όχι πάρα πολλά, και να διαλέγεις τους σωστούς τύπους λιπών.




Ορισμένα συναρπαστικά δεδομένα για τα λίπη:

• Παρέχουν ενέργεια, απαραίτητα λιπαρά οξέα, παίζουν ρόλο στην υγεία του δέρματος αλλά και σε πολλές άλλες λειτουργίες του οργανισμού, μεταφέρουν βιταμίνες (Α, D, E, K) και καροτενοειδή και βοηθούν στην απορρόφησή τους, κατέχουν σημαντική θέση στην ανάπτυξη του εγκεφάλου

• Ορισμένα είδη λιπών σχετίζονται με την καλή υγεία. Τα πολυακόρεστα και τα μονοακόρεστα λίπη βοηθούν στην μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης όταν αντικαθιστούν τα κορεσμένα και τα τρανς λιπαρά οξέα στη διατροφή μας.

• Οι περισσότερες τροφές που περιέχουν λιπαρά, στην σύστασή τους έχουν παραπάνω από ένα τύπο λίπους (π.χ. το ελαιόλαδο έχει πολυακόρεστα λιπαρά οξέα αλλά και μονοακόρεστα)

• Τα λιπαρά δίνουν ευχάριστη γεύση, άρωμα και υφή στα φαγητά μας.
Επομένως μπορούμε με τις κατάλληλες επιλογές να έχουμε μία διατροφή η οποία δεν θα είναι μόνο υγιής για την καρδιά αλλά και εύγεστη. Τροφές λοιπόν που πρέπει να προτιμάται είναι εκείνες που είναι πλούσιες σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (φυτικά έλαια, λιναρόσπορος, ξηροί καρποί, λιπαρά ψάρια) και μονοακόρεστα λιπαρά οξέα (ελαιόλαδο, αβοκάντο, φυστίκια, φυστικοβούτυρο).

Από την άλλη πλευρά πρέπει να αποφεύγετε τροφές πλούσιες σε κορεσμένα (ζωϊκές τροφές-τυρί,πλήρες γάλα και γιαούρτι, κρέας, καρυδέλαιο, φοινικέλαιο, κ.α.) και τρανς λιπαρά οξέα (στις τροφές με μερικώς υδρογονωμένα λίπη, π.χ. βούτυρο, έτοιμα μπισκότα, γαριδάκια – και παρόμοια προϊόντα, σκληρές μαργαρίνες, κ.α.). Αυτά τα είδη λίπους αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων εξαιτίας του ότι αυξάνουν την «κακή» χοληστερόλη (LDL-χοληστερόλη) και προωθούν την αρτηριοσκλήρυνση.

Για να αυξήσετε λοιπόν την πρόσληψη των «έξυπνων» λιπών και να περιορίσετε εκείνα που δεν προωθούν την υγεία σας μπορείτε να: προτιμάτε πλήρως ή μερικώς αποβουτυρωμένα προϊόντα, επιλέγετε κρέας από μέρη του ζώου που δεν έχουν πολύ λίπος και αυξάνετε την πρόσληψη ψαριών, μην καταναλώνετε το δέρμα ζώων (πχ πέτσα κοτόπουλου), χρησιμοποιείτε κυρίως ελαιόλαδο και να αποφεύγετε τις τηγανισμένες τροφές.

Καλαμάρη Ασπασία-Σοφία
MSc Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

Πηγή
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=48597&catid=20&la=1
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Παντζάρι

Γνωστό από την αρχαιότητα, το παντζάρι θεωρούνταν ένα πολύτιμο θρεπτικό λαχανικό. Τα φύλλα του μαγειρεύονταν με μέλι και κρασί, ενώ η χρωστική του χρησιμοποιήθηκε ως βαφή μαλλιών.
Λέγεται ότι στο ναό των Δελφών το προσέφεραν στο θεό Απόλλωνα και πίστευαν ότι η θεά Αφροδίτη έτρωγε πολλά παντζάρια, γι’ αυτό διατηρούσε την ομορφιά της.
Αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμινών και ιχνοστοιχείων, ενώ ταυτόχρονα είναι ο ιδανικός τρόπος για να συνδυάσετε εκλεπτυσμένη γεύση με χαμηλές θερμίδες (44 θερμίδες/100 γραμμ.). Επομένως, δεν προσφέρει μόνο ξεχωριστή γεύση στη διατροφή μας, αλλά πολλά περισσότερα ευεργετικά συστατικά για την υγεία μας.

Διατροφική αξία ...
Με την απαλή υφή του και το υπέροχο βαθυκόκκινο χρώμα του είναι ασυναγώνιστο όσον αφορά την υψηλή θρεπτική αξία του.
Είναι πλούσιο σε:
* Βιταμίνη Α
* Βιταμίνη C
* Κάλιο
* Νάτριο
* Φώσφορο
* Μαγνήσιο
* Ασβέστιο
* Σίδηρο
* Ψευδάργυρο
* Μαγγάνιο
* Χαλκό
* Σελήνιο

Τα φύλλα του έχουν τις ίδιες σχεδόν βιταμίνες με αυτές που περιέχει το σπανάκι, πλούσια σε β-καροτίνη, φολικό οξύ, ασβέστιο και σίδηρο.

Πού κάνει καλό ...
Όσον αφορά τις ιδιότητες του παντζαριού, θα πρέπει να τονίσουμε ότι καταπολεμά εμπύρετες καταστάσεις, όπως η γρίπη, η βρογχίτιδα και άλλες, ανακουφίζει τον οργανισμό από τις συνέπειες μιας γαστρορραγίας, λειτουργεί ως πρώτης τάξης φυσικό καθαρτικό και διαθέτει αιμοποιητικές ιδιότητες. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο συμπλήρωμα διατροφής για όσους πάσχουν από αναιμία.

Όσο για το χυμό του, οι ειδικοί τονίζουν ότι είναι πολύ καλό φάρμακο για προβλήματα υπέρτασης, καρδιαγγειακά και αρτηριοσκλήρωσης, ενώ καθαρίζει τα νεφρά και τη χολή. Επίσης, ο χυμός του μαζί με μία κουταλιά μέλι πριν από το πρωινό ανακουφίζει τα συμπτώματα ενός στομαχικού έλκους. Τέλος, κάποιες έρευνες έχουν αποδείξει ότι ένα συστατικό τους ανεβάζει ένα από τα επίπεδα ενός ενζύμου που φαίνεται πως καταπολεμά κάποια είδη καρκίνων.

Όπως εξηγούν Βρετανοί επιστήμονες στην επιθεώρηση «Hypertension», την οποία εκδίδει η Αμερικανική Εταιρεία Καρδιάς, ο χυμός με το φωτεινό κόκκινο χρώμα περιέχει νιτρικά άλατα, τα οποία ελαττώνουν σημαντικά την αρτηριακή πίεση, προστατεύοντας έτσι την καρδιαγγειακή υγεία. Στην πραγματικότητα, η κατανάλωση 250 ml χυμού παντζαριών φάνηκε να ελαττώνει την πίεση μόλις 24 ώρες αργότερα.

Τη μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Ερευνητικό Ιδρυμα Ουίλιαμ Χάρβεϊ του Πανεπιστημίου Κουίν Μαίρη, στο Λονδίνο, οι οποίοι συνέκριναν εθελοντές οι οποίοι έπιναν κάθε μέρα 250 ml χυμό παντζαριού με εθελοντές οι οποίοι έπαιρναν συμπληρώματα νιτρικών αλάτων.

Όπως διαπίστωσαν, και τα δύο μείωναν εξίσου την αρτηριακή πίεση, γεγονός που υποδηλώνει ότι «τα νιτρικά άλατα που εκ φύσεως υπάρχουν στα παντζάρια είναι υπεύθυνα για την ωφέλιμη δράση τους», κατά την επικεφαλής ερευνήτρια δρα Αμρίτα Αχλουβάλια, καθηγήτρια Αγγειακής Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο.

Τι να προσέξω ...

Η σάρκα τους θα πρέπει να αφαιρείται λίγο πριν από την κατανάλωσή τους.

Πρέπει να βράζονται σε λίγο νερό και για λίγη ώρα, όπως άλλωστε όλα τα λαχανικά.

Όσο πιο φρέσκα είναι τα παντζάρια, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμά τους και μαγειρεύονται πιο γρήγορα.

Για να διατηρήσετε τα παντζάρια μέχρι και δύο εβδομάδες, δεν έχετε παρά να κόψετε τα φύλλα 5 εκατοστά από το κοτσάνι και να βάλετε τους βολβούς στο ψυγείο μέσα σε πλαστική σακούλα.

Όταν αγοράζετε παντζάρια, προσέχετε να είναι λεία, στρογγυλά, με βαθύ κόκκινο χρώμα.

Πηγή
http://documentarygr.blogspot.com/2010/10/blog-post_28.html
Διαβάστε περισσότερα...

Μήπως συμφέρει το ΔΝΤ να μην αποπληρωθεί ποτέ το ελληνικό χρέος;

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας το κόστος της αποπληρωμής των επιτοκίων των δανείων που είχε λάβει μία ομάδα 109 δανειοληπτριών κρατών μεταξύ του 1980 και του 1986, έφτανε τα 326 δις δολάρια όταν το αρχικό χρέος ήταν της τάξης των 430 δις δολαρίων.
Προσθέτοντας το κεφάλαιο που απέμενε να αποπληρωθεί, ύψους 322 δις δολαρίων, το συνολικό ποσό τόκων και κεφαλαίου ανέρχονταν στα 658 δις

Παρά τις τεράστιες προσπάθειες των δανειοληπτριών κρατών να πληρώσουν τα χρέη τους, στο τέλος του 1986 κατέληξαν να χρωστούν στους δανειστές τους 882 δις δολάρια, δηλαδή περισσότερο από το διπλάσιο του κεφαλαίου που είχαν δανειστεί.

Αυτό ήταν αποτέλεσμα του φαινομένου της ʽπυραμίδας χρέουςʼ που δημιουργήθηκε από τον ανατοκισμό των δανείων και ...από την αύξηση του Libor πάνω στο οποίο είχαν εκδοθεί τα δάνεια, εξαιτίας της αλλαγής της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Το φαινόμενο της ʽπυραμίδας χρέουςʼ αποτυπώνεται και στα στατιστικά στοιχεία για το συνολικό χρέος όλων των κρατών χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων το οποίο αυξήθηκε από 1,4 τρις το 1990 σε 2,5 τρις το 2000, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις ο τόκος των δανείων που δεν πληρώθηκε προστέθηκε στο κεφάλαιο με επιπλέον χρέωση η οποία οδήγησε στην εκθετική αύξηση του χρέους.

Λαμβάνοντας υπόψη τις προβλέψεις του ΔΝΤ ότι το ελληνικό χρέος θα αυξηθεί στο 142,7% του ΑΕΠ στο τέλος του 2010 από το 111% του ΑΕΠ το Μάιο του 2010, ενώ μέχρι το 2013 θα έχει ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ (με την προϋπόθεση ότι το euribor πάνω στο οποίο έχουν εκδοθεί τα ελληνικά δάνεια δε θα αυξηθεί γιατί αν συμβεί το αντίθετο κανείς δε μπορεί να γνωρίζει το ύψος στο οποίο μπορεί να φτάσει το χρέος) γεννιούνται βάσιμες υποψίες πως με την έλευση του στην Ελλάδα το ΔΝΤ έφερε μαζί του και το φαινόμενο της ʽπυραμίδας χρέουςʼ.

Μέχρι σήμερα και παρά τις δραματικές προβλέψεις όλοι ποντάρουν στην απλή λογική που λέει πως εφόσον το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν δανείσει τα ʽχρήματαʼ τους στην Ελλάδα τους συμφέρει να κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να τη βοηθήσουν να τα αποπληρώσει και έτσι, κατά κάποιο τρόπο, τα συμφέροντα δανειστών και δανειολήπτη έχουν μία κοινή τομή, κάτι που δημιουργεί ένα υποτυπώδες αίσθημα ασφάλεια. Σύμφωνα με πηγές εκτός Ελλάδας, ωστόσο, δεν είναι κατʼ ανάγκη αυτή η αλήθεια. Για παράδειγμα, αν και το ΔΝΤ και οι έμποροι χρέους υπολογίζουν ότι το 80% των δανείων που έχουν δώσει σε χώρες του Τρίτου Κόσμου δεν πρόκειται να αποπληρωθούν ποτέ αυτό τους αφήνει αδιάφορους και συνεχίζουν να τους δανείζουν, αρκεί να παρατείνουν τη νομική δέσμευση αυτών των κρατών και με όπλο αυτήν και το απλήρωτο χρέος να εξασφαλίζουν, μεταξύ άλλων, την αποπληρωμή των τόκων, τον έλεγχο τους και την απόκτηση των δημόσιων περιουσιακών τους στοιχείων σε τιμή ευκαιρίας.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές το μεγάλο κόλπο του ΔΝΤ ολοκληρώνεται με την ʽαναδιάρθρωση του χρέουςʼ του δανειστή ο οποίος όσο πληρώνει τους τόκους του εξασφαλίζει τέσσερα δώρα για τους δανειστές: α) ότι θα αποκομίζουν ένα τεράστιο κέρδος από το ολοένα και μεγαλύτερο ποσό εξυπηρέτησης των τόκων του χρέους, β) ότι θα συνεχίσουν να ελέγχουν το δανειστή και να έχουν πρόσβαση στους πόρους του σε πολύ προνομιακές τιμές, γ) ότι το κράτος δε θα πτωχεύσει και έτσι οι τράπεζες δα θα χρειαστεί να διαγράψουν το χρέος από το ενεργητικό τους και δ) ότι οι τράπεζες θα συνεχίσουν να μπορούν να χρησιμοποιούν τα δάνεια ως εγγύηση για την εξασφάλιση περαιτέρω δανεισμού σε έναν φαύλο κύκλο δημιουργίας χρήματος μέσα στο κλασματικό αποθεματικό τραπεζικό σύστημα.

Στην έκθεση του ΔΝΤ που συντάχτηκε σε απάντηση του ελληνικού αιτήματος για ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, αναφέρεται πως ʽυπάρχουν σημαντικά ρίσκα στο πρόγραμμα χρηματοδότησης που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την δυνατότητα της Ελλάδας να ξεπληρώσει το Ταμείοʼ ενώ σε άλλο σημείο της ίδιας έκθεσης προβλέπεται ότι οι τόκοι των δανείων θα φτάσουν στο 17% του ελληνικού ΑΕΠ και στο 46% των συνολικών δημοσίων εσόδων, ξεπερνώντας το 60% των εσόδων από τις ελληνικές εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, προκειμένου να αποπληρωθεί το ΔΝΤ και οι δανειστές μας από την ΕΕ θα χρειάζονται τα μισά ετήσια έσοδα του δημοσίου γεγονός που σημαίνει πως περισσότερο από το 50% των φόρων που θα πληρώνει ο Έλληνας πολίτης (μέσα από τις αυξήσεις σε ΦΠΑ, σε πετρέλαιο, ΔΕΗ, κλπ) αλλά και των χρημάτων που θα αποκομίζονται από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, θα πηγαίνει στους δανειστές για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων των πακέτων ʽστήριξηςʼ.

Από όλα τα παραπάνω διαφαίνεται μία άλλη διάσταση της ελληνικής κρίσης χρέους μέσα από την οποία προκύπτουν και οι απαντήσεις σε όλα τα εφιαλτικά ερωτήματα σχετικά με το πώς θα πληρωθούν τα υπέρογκα ποσά στα επόμενα χρόνια με αποκορύφωμα αυτά του 2014-2015. Και η απάντηση είναι απλή: δε θα πληρωθούν.

Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, το ΔΝΤ δεν είναι εδώ για να μας βοηθήσει να πληρώσουμε το χρέος μας αλλά για να εξασφαλίσει ότι θα χρωστάμε για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Πάνος Παναγιώτου

χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής

Πηγή
http://emprosdrama.blogspot.com/2010/10/blog-post_320.html
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ 500 ΚΑΙ 322πΧ

Πυθαγόρας 500π.Χ. ετών^:80 στην εξορία από πείνα

Μιλτιάδης 489π.Χ. ετών 65 στην φυλακή

Αριστείδης 468π.Χ. ετών 72 στην εξορία από πείνα

Αισχύλος 456π.Χ. ετών 69 στην εξορία

Θεμιστοκλής 461π.Χ. ετών 66 στην εξορία

Περικλής 429π.Χ. ετών 66 παραιτήθηκε λόγω κατηγορίας

Φειδίας 429π.Χ. ετών 66 στην φυλακή

Αναξαγόρας 428π.Χ. ετών 72 στην εξορία

Ηρόδοτος 426π.Χ. ετών 59 στην εξορία

Ικτίνος 420πΧ. στην εξορία

Σοφοκλής 406π.Χ. ετών 90 στην εξορία από πείνα

Ευριπίδης 406π.Χ. ετών 74 στην εξορία

Αλκιβιάδης 404π.Χ. ετών 48 στην εξορία

Σωκράτης 399π.Χ. ετών71 ήπιε το κώνειο

Θουκυδίδης 396π.Χ. ετών 64 στην εξορία
Αριστοφάνης 385π.Χ. ετών 61 στην εξορία από πείνα!!

Πλάτων 347π.Χ. ετών 80 στην εξορία

Ισοκράτης 338π.Χ. ετών 99 στην εξορία

Δημοσθένης 322π.Χ. ετών 62 πήρε δηλητήριο

Αιτία Θανάτου ο φθόνος και η αχαριστία των Ελλήνων.

Πηγή
http://mary-giorgiladaki.pblogs.gr/2009/04/ellas-to-megaleio-soy.html
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Καστελλόριζο

Το μικροσκοπικό διαμάντι του Αιγαίου

ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΩ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

Στην ανατολικότερη άκρη της Ελλάδας, αγκαλιά με τις μικρασιατικές ακτές, το Καστελλόριζο είναι ένας μικρός νησιωτικός παράδεισος που, παρά τις αμέτρητες ομορφιές και τη μακραίωνη ιστορία του, παραμένει ανέγγιχτος από τον μαζικό τουρισμό.

Ανάμεσα στα βραχώδη νησάκια και στις νησίδες που σχηματίζουν τούτη τη μικρογραφία αρχιπελάγους, δύο απλωτές, θαρρείς, από τα τουρκικά παράλια, ένα ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να κατοικηθεί, σχεδόν από τις απαρχές της ιστορίας. Ετσι λένε ότι πήρε το όνομά της η Μεγίστη - και ας πρόκειται για ένα από τα πιο μικρά νησιά της Μεσογείου. Ως Μεγίστη ταξίδεψε στην ιστορία μέχρι τον Μεσαίωνα, όταν οι Ιωαννίτες ιππότες έχτισαν εδώ το Castello Rosso, το κάστρο στην κορυφή του κοκκινωπού βράχου που υψώνεται πάνω από το λιμάνι. Κατά άλλη εκδοχή, το όνομα προκύπτει από τον ίδιο τον οικισμό, που απλώνεται «στου Καστέλλου τη ρίζα» ίσα με το νερό. Αυτά είναι πράγματα για να απασχολεί κανείς το μυαλό του στις ατέλειωτες ώρες -εφόσον επιλέξει την πρόσβαση με το πλοίο- που χρειάζεται για να φτάσει στο πιο ακριτικό των ελληνικών νησιών. Γιατί, μόλις αντικρίσει το λιμάνι και το κουκλίστικο χωριό που το αγκαλιάζει, ονομασίες και ετυμολο-γίες δεν έχουν πια καμία απολύτως σημασία.

Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, το Καστελλόριζο ήταν ένας σχετικά άσημος προορισμός, ακόμα και μεταξύ Ελλήνων - ένας μακρινός, δυσπρόσιτος, ελάχιστα διαφημισμένος τόπος. Ομως, την τελευταία εικοσαετία, το νησάκι των μόλις 9 τετραγωνικών χιλιομέτρων αναδύθηκε από την ακριτική του απομόνωση για να συστηθεί απευθείας στο διεθνές κοινό: το 1991, η βραβευμένη με Οσκαρ ιταλική ταινία «Mediterraneo» ξενάγησε τους απανταχού κινηματογραφόφιλους στα γοητευτικά τοπία του Καστελλόριζου. Αρκετά αργότερα, το 2006, ένα ουράνιο φαινόμενο, η εντυπωσιακή ολική έκλειψη ηλίου, έφερε στο νησί εκατοντάδες επισκέπτες από κάθε γωνιά της Γης. Κατά μήκος του ασφαλούς φυσικού λιμανιού απλώνεται ο μοναδικός οικισμός του νησιού. Αυτό είναι όλο κι όλο το Καστελλόριζο? μια σταλιά τόπος, αλλά με τόσο πλούσια ιστορία, που θα σας πάρει λίγο χρόνο για να τον εξερευνήσετε ενδελεχώς. Η βόλτα στα σοκάκια του μοιάζει με ταξίδι πίσω στο χρόνο.

Αλλάζοντας χέρια

Η Μεγίστη κατοικείται από τη νεολιθική εποχή, όπως μαρτυρούν τα άφθονα ευρήματα που έχουν έρθει στο φως. Στην αρχαιότητα κατοικήθηκε από Πελασγούς και αργότερα από Δωριείς, ενώ πέρασαν από εδώ Μινωίτες και Μυκηναίοι. Στενές ήταν πάντα και οι επαφές με τα μικρασιατικά παράλια, με τα οποία το νησί διατηρούσε ζωτικές, για την επιβίωση και την ανάπτυξή του, εμπορικές σχέσεις. Η Μεγίστη γνώρισε περιόδους δόξας -μέχρι και δικά της νομίσματα έκοβε-, αλλά συνήθως ήταν εξαρτημένη από κάποια μεγαλύτερη δύναμη της εποχής - κυρίως τη Ρόδο. Λόγω της στρατηγικής της θέσης, τους επόμενους αιώνες ουκ ολίγοι θα διεκδικήσουν τη Μεγίστη: Ρωμαίοι, Βυζαντινοί και ύστερα, το 1306, είναι η σειρά των Ιωαννιτών ιπποτών. Εκείνοι θα χτίσουν το μεσαιωνικό κάστρο στην κορυφή των βράχων και θα δώσουν στη Μεγίστη το όνομα Καστελλόριζο, το οποίο θα αποτελέσει τόπο εξορίας των αντιπάλων τους.

Το 1440, ο στόλος των Αιγύπτιων Μαμελούκων επιτίθεται στο νησί. Ο οικισμός ερειπώνεται και οι κάτοικοι αιχμαλωτίζονται, για να βρεθούν δούλοι στην Ανατολή. Τα επόμενα 200 χρόνια, το Καστελλόριζο θα αλλάζει διαρκώς χέρια μεταξύ Φράγκων και Οθωμανών. Εν τέλει, θα κυ-ριαρχήσουν οι τελευταίοι. Επί τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι του νησιού θα καταφέρουν να διατηρήσουν πολλά προνόμια, τα οποία θα τους επιτρέψουν να αναπτύξουν σταδιακά μια ανθηρή οικονομία, βασισμένη κυρίως στη ναυτιλία. Ο εμπορικός στόλος του Καστελλόριζου αλώνιζε την ανατολική Μεσόγειο, μεταφέροντας αγαθά από και προς την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική. Το εμπόριο έφερε στους ντόπιους άφθονο πλούτο. Μάρτυράς του είναι τα πανέμορφα αρχοντικά νεοκλασικού ύφους που απλώνονται κατά μήκος του «Κορδονιού», όπως ονομάζουν οι ντόπιοι την παραλιακή οδό - και αγαπημένη τους βόλτα. Αυτά τα δίπατα και τρίπατα αρχοντόσπιτα, άλλα ζωηρόχρωμα και άλλα κατάλευκα, με τα ξύλινα παράθυρα, τα μπαλκόνια και τις κόκκινες κεραμοσκεπές, ανάγονται κυρίως στα μέσα του 19ου αιώνα. Σήμερα, πολλά από αυτά έχουν ανακαινιστεί και είναι είτε ιδιωτικές κατοικίες είτε ξενώνες.

Προς τιμήν τους, οι Καστελλοριζιοί φρόντισαν, εκτός από την προσωπική τους περιουσία, να προικίσουν τον τόπο τους με αξιόλογα δημόσια κτίρια. Περιδιαβαίνοντας τις συνοικίες Κάβος, Χωράφια, Μανδράκι, θα συναντήσετε το δημαρχείο, τη Δημοτική Αγορά αλλά και τη Σαντράπειο Σχολή, η οποία θα σας φανεί πολύ οικεία: λογικό, αφού η πρόσοψή της είναι ακριβές αντίγραφο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, ανέγειραν πανέμορφες εκκλησίες, όπως εκείνη των πολιούχων του νησιού, Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης - τα τάματα και ο διάκοσμος θα σας δώσουν άλλη μια εικόνα της ακμής που γνώρισε το Καστελλόριζο χάρη στη θάλασσα. Οι κίονες που στηρίζουν τον τρούλο μεταφέρθηκαν από το ναό του Απόλλωνα στα Πάταρα της Λυκίας, στη Μικρασία.

Στο λιμάνι υψώνεται ο μιναρές του τζαμιού του Καστελλόριζου, που λειτουργούσε ώς τις αρχές του 20ού αιώνα. Τους καλοκαιρινούς μήνες είναι ανοιχτό το μικρό λαογραφικό μουσείο που φιλοξενεί. Συνεχίζοντας τη βόλτα στην περιοχή του λιμανιού, θα συναντήσετε τα 315 (λένε) σκαλοπάτια που οδηγούν στον Αγιο Γεώργιο του Βουνού. Είναι χτισμένος σε μια εντυπωσιακή τοποθεσία, στη θέση παλαιοχριστανικής εκκλησίας - σώζεται το δάπεδό της. Στο εσωτερικό βρίσκεται και μια ενδιαφέρουσα κατακόμβη.

Στους πρόποδες του βράχου του κάστρου, το ενδιαφέρον γίνεται καθαρά αρχαιολογικό: εδώ σώζεται σε άριστη κατάσταση ένας ναόσχημος λυκιακός τάφος του 4ου αιώνα - άλλη μία ένδειξη των πανάρχαιων δεσμών του Καστελλόριζου με τα μικρασιατικά παράλια. Ανηφορίζοντας θα βρεθείτε στο μεσαιωνικό κάστρο. Οταν κατασκευάστηκε, τον 14ο αιώνα, ήταν ένα από τα πιο ισχυρά φρούρια της ανατολικής Μεσογείου. Σήμερα πια στέκει ερειπωμένο, συντροφιά με τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης. Εκεί ψηλά αξίζει να ξαποστάσετε και να απολαύσετε τη θέα στον οικισμό, στο λιμάνι και στα μικρασιατικά παράλια, που απέχουν ελάχιστα. Πριν κατηφορίσετε, περάστε και από το ωραίο μουσείο του Καστελλόριζου: φιλοξενεί αρχαιολογικά ευρήματα και εκθέματα από κάθε χρονική περίοδο της ιστορίας του νησιού, όπως για παράδειγμα τις τοιχογραφίες του Αγίου Νικολάου του κάστρου.

Κάνοντας βόλτες στον οικισμό, θα παρατηρήσετε ότι πολλά σπίτια, ακόμα και αρχοντικά, στέκουν ρημαγμένα. Αρκετά καταστράφηκαν το 1926, όταν ένας πανίσχυρος σεισμός 8 Ρίχτερ συγκλόνισε την περιοχή. Η καταστροφή ολοκληρώθηκε στη διάρκεια των γερμανικών βομβαρδισμών το 1943, με τις πυρκαγιές που ακολούθησαν να δίνουν τη χαριστική βολή στο νησί. Είχε αρχίσει να παρακμάζει ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα - τότε, οι διαδοχικές εναλλαγές των ευρωπαϊκών δυνάμεων κατοχής καθώς και οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης οδήγησαν έναν τεράστιο αριθμό ντόπιων στην ξενιτιά, κυρίως στην Αυστραλία. Μάλιστα, η κοινότητα των Καστελλοριζιών της Αυστραλίας αριθμεί πολλαπλάσια μέλη από τους μόνιμους κατοίκους του νησιού, που δεν ξεπερνούν τους 300 στις μέρες μας.

Περίπατοι στην ύπαιθρο

Το Καστελλόριζο δεν έχει δρόμους, πλην της ασφάλτου που συνδέει τον οικισμό με το αεροδρόμιο. Τα αυτοκίνητα μετριούνται στα δάχτυλα και υπάρχει ένα και μοναδικό ταξί που εξυπηρετεί τους επισκέπτες. Ομως, είναι τόσο μικρούτσικος τόπος, ώστε αξίζει τον κόπο να τον περπατήσετε, ακολουθώντας τα καλοχαραγμένα μονοπάτια της υπαίθρου. Μόλις ένα χιλιόμετρο από τον οικισμό βρίσκεται το Παλαιόκαστρο, ένα από τα αρχαιότερα μνημεία του νησιού, που χρησιμοποιούνταν μέχρι και την εποχή των ιπποτών. Νότια του οικισμού θα συναντήσετε τα αμυντικά «κυκλώπεια» τείχη της Βίγλας, που πιθανότατα ανάγονται στην ελληνιστική εποχή. Η πεζοπορία στην ύπαιθρο είναι επίσης μια καταπληκτική ευκαιρία να ανακαλύψετε έναν οικολογικό παράδεισο, όπου απαντούν διάφορα σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας, με πιο διάσημη τη σαλαμάνδρα Mertensiella luschani.

Το Καστελλόριζο είναι το ένα από τα μόλις τρία νησιά όπου ζει αυτό το σπάνιο και προστατευόμενο είδος, που θυμίζει μικροσκοπικό δεινοσαυράκι! Παραλίες στο Καστελλόριζο... δεν υπάρχουν, αλλά δεν συντρέχει λόγος απογοήτευσης. Εκτός από τις βουτιές που μπορείτε να κάνετε στα πεντακάθαρα, διάφανα νερά του λιμανιού ή στην περιοχή Πλάκες, πολλά βαρκάκια θα σας μεταφέρουν στις αμμουδιές που βρίσκονται στα γειτονικά νησάκια και στις βραχονησίδες: στη Ρω -όπου θα δείτε και το μνημείο της περίφημης Κυράς της-, στη Στρογγύλη και στον Αγιο Γεώργιο, με το ομώνυμο εκκλησάκι.

Ομως, το πιο εντυπωσιακό σημείο για βουτιές βρίσκεται στο ίδιο το Καστελλόριζο και δεν είναι άλλο από τη Σπηλιά του Παράστα, ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια σπήλαια της Μεσογείου. Πραγματικό θαύμα της φύσης, κρυμμένο τόσο καλά στα βράχια, που, για να χωρέσει το βαρκάκι, θα πρέπει να σκύψετε τόσο που να ακουμπήσει η μύτη στα δάχτυλά σας! Η φύση έχει διακοσμήσει το σπήλαιο με απίθανους σταλακτίτες, ενώ τα τοιχώματά του παίρνουν απερίγραπτες γαλάζιες αποχρώσεις χάρη στον ιριδισμό του νερού. Η σπηλιά ονομάζεται και Φώκιαλη, καθώς λέγεται πως εδώ φωλιάζουν οι φώκιες monachus monachus. Βέβαια, είναι μάλλον

απίθανο να συναντήσετε κάποια, γιατί δεν αντέχουν καθόλου την πολυκοσμία.Το Καστελλόριζο προσφέρει πληθώρα εμπειριών, όμως πάνω από όλα είναι τόπος γαλήνης, ηρεμίας και -γιατί όχι- ραστώνης. Μια τεμπέλικη βόλτα στο Κορδόνι, όταν τα βουνά της Μικρασίας, απέναντι, βάφονται στα χρώματα του σούρουπου και το ένα μετά το άλλο ανάβουν τα φωτάκια του Κας, της αρχαίας Αντιφέλλου, ίσως είναι η πεμπτουσία των απολαύσεων που μπορεί να σας χαρίσει αυτό το ακριτικό διαμαντάκι του Αιγαίου.

Η Κυρά της Ρω

Νοτιοδυτικά του Καστελλόριζου βρίσκεται η νησίδα Ρω. Εκεί ζούσε ολομόναχη από το 1940, όταν χήρεψε, η Κυρά της Ρω -κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη-, η πιο διάσημη ακρίτισσα της ελληνικής ιστορίας, με αντιστασιακή δράση.

Από το 1943 ώς το θάνατό της, το 1982, φρόντιζε να μην περάσει ούτε μία μέρα που να μην κυματίζει η σημαία στη μικροσκοπική βραχονησίδα. Η Κυρά της Ρω τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, από το Πολεμικό Ναυτικό κ.ά. και σήμερα στο νησάκι της υψώνεται ένα μνημείο προς τιμήν της.

Memo

ΜΕΤΑΒΑΣΗ

Αν αποφασίσετε να πάτε στο Καστελλόριζο με καράβι, ετοιμαστείτε για ένα από τα πιο μακρινά ταξίδια της ζωής σας, αφού διαρκεί περίπου 23 ώρες (δρομολόγια πλοίων από Πειραιά: http://info.yen.gr). Αλλες επιλογές είναι να μεταβείτε αεροπορικώς ή με καράβι στη Ρόδο και από εκεί να πετάξετε για Καστελλόριζο (Olympic Air: Τ/801.801.01.01, www.olympicair.com). Η Ρόδος συνδέεται με το Καστελλόριζο και ακτοπλοϊκώς - το ταξίδι διαρκεί περίπου 5 ώρες (Λιμεναρχείο Ρόδου: Τ/22410-22.220, 22410-28.888).

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ

Εκτός από θαλασσινά και ψάρια, στο Καστελλόριζο θα απολαύσετε γεμιστό κατσικάκι, ρεβιθοκεφτέδες αλλά και νόστιμα τοπικά γλυκά, όπως κατουμάρια, στραβά και χαλβά του κουταλιού.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ

• Τον Ιούλιο, το μεγαλύτερο πανηγύρι είναι αυτό του Προφήτη Ηλία (20/7), που έχει μια κάποια ιδιαιτερότητα: την παραμονή, οι ντόπιοι πέφτουν με τα ρούχα στη θάλασσα - και δεν θα διστάσουν να σας παρασύρουν αν δεν κρατήσετε... απόσταση ασφαλείας!
• Τον Δεκαπενταύγουστο, και εδώ γίνεται βέβαια μεγάλη γιορτή, που ξεκινά από την παραμονή, όταν τα παιδιά ανάβουν φωτιές και αρχίζουν τα σάλτα!

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΚΑΣ

Μια επίσκεψη στη γειτονική Τουρκία επιβάλλεται αν βρεθείτε στο Καστελλόριζο - αρκεί να μην έχετε ξεχάσει την (καινούργια) ταυτότητά σας. Το Κας, αυτή η μικρή πόλη της τουρκικής «Ριβιέρας», διατηρεί, παρά την τουριστική ανάπτυξη, το χαρακτήρα της. Εκτός από το πολύχρωμο παζάρι που γίνεται κάθε Παρασκευή, το Κας βρίσκεται σε μια περιοχή γεμάτη μνημεία. Λίγο έξω από την πόλη σώζεται αρχαίο θέατρο, απομεινάρι της αρχαίας Αντιφέλλου.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Κωδικός κλήσης: 22460
Δήμος: 49.269
Αστυνομία: 49.333
Λιμεναρχείο: 49.270
Αγροτικό Ιατρείο: 49.267
Αεροδρόμιο: 49.250

Πηγή
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ecom1_1_13/07/2010_346532


Διαβάστε περισσότερα...

Σινεμά : Bal (2010)

Μάθημα ζωής σε τεντωμένο σχοινί που τρίζει

Του Δημητρη Mπουρα / dbouras@kathimerini.gr

ΔΡΑΜΑ
Σκηνοθεσία: Σεμίχ Καπλάνογλου
Ερμηνεία: Μπόρα Αλτάς, Ερντάλ Μεσίκιογλου, Τουλίν Οζέν.

ΚΡΙΤΙΚΗ. Το πιο μονόχορδο θρίλερ, από κινηματογραφιστή που δεν ενδιαφέρεται για την πλοκή και τη δράση, είναι η σκηνή του προλόγου στο «Μέλι». Ενας μελισσοκόμος, που τρυγάει μια σπάνια ποικιλία μελιού, προσπαθεί να φτάσει σε μια κηρήθρα στην κορυφή ενός πανύψηλου δέντρου. Οι μέλισσες χάνονται, μεταναστεύουν ανεξήγητα από τα πεδινά στα ορεινά, και ο μελισσοκόμος κρέμεται από ένα τεντωμένο σχοινί σ' ένα κλαδί έτοιμο να σπάσει. Είναι ένα ανθρώπινο είδος προς εξαφάνιση, που αφουγκράζεται ήχους και σιωπές και ξεχωρίζει σπάνιες γεύσεις της φύσης, αλλά και ένας σοφός δάσκαλος.

Ο πρώτος σημαντικός δάσκαλος του μικρού γιου του, που ζει μια παρατεταμένη αγωνία στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Το κλαδί που κρατεί τον πατέρα τρίζει επικίνδυνα, ενώ η γλώσσα του γιου, που προσπαθεί να διαβάσει δυνατά, τραυλίζει. Στο «Μέλι», ο Τούρκος σκηνοθέτης Σεμίχ Καπλάνογλου επιστρέφει στα παιδικά χρόνια ενός ευαίσθητου νέου, του Γιουσούφ, που έγινε ποιητής. Προηγήθηκαν το «Γάλα» (2008) και το «Αυγό» (2007) που συμπληρώνουν την τριλογία του Γιουσούφ. Και σε αυτές τις ταινίες ο Καπλάνογλου ξαφνιάζει τον θεατή με τους προλόγους του. Το «Μέλι» είναι μια διαδοχή από ανεπιτήδευτες, ποιητικές εικόνες από έναν καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί τον κινηματογράφο για να συνθέσει έναν κόσμο στον οποίο η φαινομενικά απλή ζωή είναι απείρως σύνθετη στο βάθος της. Οπως η χημεία της κηρήθρας στην κορυφή του πανύψηλου δέντρου... Χρυσή Αρκτος στην τελευταία Μπερλινάλε.

Πηγή

http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite1_1_21/10/2010_360745
Διαβάστε περισσότερα...

Σινεμά : The Town

Ο αρχηγός μιας συμμορίας ληστών τραπεζών ερωτεύεται την υποδιευθύντρια μιας τράπεζας που λήστεψε. Παράλληλα, το FBI σφίγγει έναν θανάσιμο κλοιό γύρω από τη συμμορία

Δυο απόψεις για την ταινία

Tου Παναγιωτη Παναγοπουλου

(+) Μια ασυνήθιστη περίπτωση στο χώρο του κινηματογράφου είναι ο Μπεν Αφλεκ. Μπορεί να έχει γίνει σταρ ως ηθοποιός, αν και οι κριτικές που παίρνει συνήθως για τις ερμηνείες του είναι -δικαίως- ισοπεδωτικές, έχει όμως κερδίσει Οσκαρ σεναρίου (για τον «Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ») και πριν από τρία χρόνια έκανε ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στη σκηνοθεσία με το «Gone Baby Gone». Το «The Town» επιβεβαιώνει το σκηνοθετικό ταλέντο του, με μια διαφορετική ιστορία. Ο Αφλεκ από το δράμα περνάει στην αστυνομική περιπέτεια, έχοντας τον απόλυτο έλεγχο της εικόνας, δείχνοντας παράλληλα ότι μπορεί να καθοδηγήσει και ηθοποιούς με μεγάλη επιτυχία. Ο Τζέρεμι Ρένερ, τον οποίο γνωρίσαμε από το «Hurt Locker», είναι γεμάτος δύναμη, η Ρεμπέκα Χολ δίνει βάθος στις πιο δραματικές πτυχές της ιστορίας και, κοντά τους, ο Αφλεκ δείχνει και αυτός καλύτερος ως ηθοποιός.

(-) Παρ' όλα αυτά, το αστυνομικό δράμα είναι ένα από τα είδη με τη μεγαλύτερη παραγωγή στο αμερικανικό σινεμά. Επομένως ο πήχυς είναι ιδιαίτερα ψηλά.

Ο Αφλεκ, λοιπόν, που συν-έγραψε και το σενάριο, τα έχει πάει καλά, όμως η αλήθεια είναι ότι έχουμε δει και καλύτερα δείγματα και με περισσότερη πρωτοτυπία.

Αστυνομικό θρίλερ που επιβεβαιώνει το σκηνοθετικό -και ανώτερο του υποκριτικού- ταλέντο του Αφλεκ. (6 στα 10)

Tου Δημητρη Μπουρα

(+) Η υπερδύναμη του αμερικανικού σινεμά: η ρεαλιστική ερμηνεία των ηθοποιών, από τον σταρ μέχρι τον τελευταίο κομπάρσο. Ο Τζέρεμι Ρένερ (του περσινού «The Hurt Locker») είναι ολόκληρη η ταινία. Δίνει ρεαλιστική διάσταση σε έναν χαρακτήρα στα όρια της ψύχωσης, αποφεύγοντας παράλληλα το μεταφυσικό κλισέ του κακού. Ο Μπεν Αφλεκ είναι ο καλύτερος που έχουμε δει έως σήμερα. Η Ρεμπέκα Χολ είναι όσο πρέπει εύθραυστη, για να λειτουργήσει ως καταλύτης στο δράμα που εκτυλίσσεται κάτω από την επιφάνεια του θρίλερ. Ο Πιτ Ποστλεθγουέιτ είναι εξαιρετικός σε έναν δεύτερο ρόλο.

Το πρώτο μέρος της ταινίας, όπου η περιπέτεια τύπου «Ενταση» συναντά το ρεαλισμό ενός νεονουάρ. Εδώ, το σενάριο και σκηνοθεσία τοποθετούν άριστα τους χαρακτήρες στο χώρο: η κακόφημη γειτονιά Τσάρλσταουν της Βοστώνης.

(-) Το σενάριο που απλώνεται, αντί να πυκνώνει, με αποτέλεσμα τη φλυαρία. Είναι η αχίλλειος πτέρνα, που αποπροσανατολίζει και τη σκηνοθεσία, με αποτέλεσμα το χάσιμο της ομοιογένειας.

Το φινάλε της ταινίας, όπου το νεονουάρ της αρχής και το ρεαλιστικό θρίλερ εξαϋλώνονται, για να μείνει στην οθόνη ένα μελόδραμα χριστιανικού τύπου γύρω από το καλό και το κακό, τη λύτρωση και την οικογένεια.

Χωρίς οικογένεια και ομοιογένεια. (6,5 στα 10)

Trailer

http://thetownmovie.warnerbros.com/

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite1_3_27/10/2010_361657
Διαβάστε περισσότερα...

Διακοπές : Weekend στην Καστανίτσα

Στολισμένη με πυκνά δάση από καστανιές, έλατα και πλατάνια, μα και προστατευμένη από τους ορεινούς όγκους του Πάρνωνα, η Καστάνιτσα «κλέβει» καρδιές με την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της. Εδώ, όλα κυλούν σε άλλους ρυθμούς, πιο χαλαρούς, πιο ήρεμους, απόλυτα αναζωογονητικούς. Και μία επιπλέον αφορμή για τούτη την εξόρμηση η ετήσια Γιορτή του Κάστανου, που φέτος θα πραγματοποιηθεί στις 30 και 31 Οκτωβρίου

ΚΕΙΜΕΝΟ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΡΑΒΑΛΟΥ

Αν η πρώτη εντύπωση παίζει καθοριστικό ρόλο για το αν θα σε «κατακτήσει» ή όχι ένας τόπος, η Καστάνιτσα κερδίζει σίγουρα το στοίχημα. Ενα κατάλευκο πέτρινο χωριό με στέγες από σχιστόλιθο του Μαλεβού, σμιλεμένο με τέχνη και μεράκι από τα άξια χέρια των ξακουστών Λαγκαδινών μαστόρων, απαγκιάζει σε υψόμετρο 900 και θυμίζει μάλλον αιγαιοπελαγίτικο νησί, παρά ορεινό μέρος.

Ανατρέχοντας στην ιστορία αυτού του τόπου, ανακαλύπτουμε πως η Καστάνιτσα είναι ένα από τα αρχαιότερα ορεινά χωριά της Κυνουρίας - σύμφωνα μάλιστα με γραπτά κείμενα, το αρχαιότερο χωριό της Τσακωνιάς.

Η ίδρυσή της ανάγεται στον 11ο αιώνα, όταν Τσάκωνες χωρικοί, κυνηγημένοι από τους Φράγκους κατακτητές, αναζήτησαν εδώ ασφάλεια για να δημιουργήσουν τα καινούργια σπιτικά τους. Στο πέρασμα του χρόνου, πάλεψαν όχι μόνο με τους νέους επίδοξους κατακτητές, όπως ήταν οι Τούρκοι, αλλά και με τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης. Για όλους αυτούς τους λόγους οδηγήθηκαν κάποια στιγμή στη μετανάστευση. Κατάφεραν, όμως, κι εκεί να μεγαλουργήσουν, δημιουργώντας ισχυρές παροικίες στο Βουκουρέστι, στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Αμερική αργότερα. Ποτέ, βέβαια, δεν λησμόνησαν τη γενέτειρά τους, στην οποία πάντα επέστρεφαν για να χτίσουν τα αρχοντικά τους αλλά και να βοηθήσουν τον τόπο τους να αναπτυχθεί.

Γιατί, όμως, ένα χωριό ανάμεσα στα βουνά είναι ντυμένο στα κατάλευκα, λες κι αρμενίζει στο Αιγαίο; Δεν είναι, βέβαια, καθόλου τυχαίο το γεγονός, αφού εδώ και αιώνες ένα από τα βασικά προϊόντα της περιοχής ήταν ο ασβέστης που ψηνόταν σε παραδοσιακά καμίνια. Αλλοτε λειτουργούσαν εδώ πάνω από 40 ασβεστοκάμινα! Και βέβαια, η παράδοση συνεχίζεται ώς τις μέρες μας, κι έτσι τα σπίτια, οι αυλές, οι εκκλησιές και οι μαντρότοιχοι ντύνονται στα κατάλευκα.

Ενα ακόμη προϊόν του τόπου ήταν η μεγάλη παραγωγή κάστανων, αφού περιβάλλεται από πυκνά καστανοδάση. Η σοδειά έφτανε κάποτε και τους 500 τόνους. Σήμερα, μπορεί να μη φτάνει σ' αυτά τα μεγέθη, όμως η περιοχή φημίζεται για τα εξαιρετικής ποιότητας κάστανα παραγωγής της. Εξάλλου, εδώ θα τα δοκιμάσουμε με πολλούς τρόπους (από γλυκά του κουταλιού μέχρι φαγητά και λικέρ). Οι δε κάτοικοι της Καστάνιτσας εξακολουθούν να ζουν απ' όσα τους προσφέρει το δάσος: τα κάστανα και τα βιοκαλλιεργήσιμα έλατα που τα κόβουν τα Χριστούγεννα.

ΣΕΡΓΙΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Η Καστάνιτσα είναι ένας ξεχωριστός παραδοσιακός οικισμός. Περπατώντας στα πλακόστρωτα καλντερίμια της, θαυμάζουμε τα περήφανα πυργόσπιτα με τις τετράριχτες σκεπές από ασημόγκριζες ασβεστολιθικές πλάκες, τα ξύλινα μπαλκόνια με τα υποστυλώματα και τα μικρά παράθυρα με τα λευκά κουρτινάκια. Πολλά από αυτά έχουν ηλικία μεγαλύτερη των τριών αιώνων. Κι εμείς χανόμαστε στην ατμόσφαιρα καιρών αλλοτινών που αποπνέει ο τόπος. Καθώς ανηφορίζουμε προς το ύψωμα που οδηγεί στην πλατεία, αγναντεύουμε τις κατάφυτες από έλατα και καστανιές πλαγιές του Πάρνωνα (ή Μαλεβού). Η πλατεία της Καστάνιτσας μικρή, μα γραφική. Οι κάτοικοί της λιγοστοί, μα ιδιαίτερα φιλόξενοι. Σε κάνουν να νιώθεις φίλος από τα παλιά και όχι απλώς ταξιδευτής.

Στη νότια άκρη του χωριού, στην κορυφή ενός λόφου, υψώνεται ο ερειπωμένος πλέον Πύργος Καψαμπέλη, αμυντικό κτίσμα της Τουρκοκρατίας. Εδώ οχυρώθηκε ο Γιάννης Καψαμπέλης με τους συντρόφους του, για να αποκρούσουν τον Ιμπραήμ. Αποτέλεσε, ακόμη, τόπο δράσης του πατέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Κωνσταντή. Τα βήματά μας θα μας φέρουν στο μονοπάτι που οδηγεί στο επιβλητικό αυτό κάστρο. Καθώς ανεβαίνουμε τα τελευταία πέτρινα σκαλοπάτια, ένα χαλί από κίτρινα κρινάκια τραβάει το βλέμμα στη γη. Ακόμα και σε μια σπιθαμή γης η ομορφιά βρίσκει πάντα τρόπο να ξεφυτρώνει.

Η θέα από την κορυφή του κάστρου είναι μαγευτική. Από τη μια, η πανέμορφη Καστάνιτσα απλώνεται νωχελικά ανάμεσα στα δάση από καστανιές και έλατα. Από την άλλη, η ματιά γλιστρά ανάμεσα σε βαθιά φαράγγια, για να σμίξει με τη θάλασσα.

Επιστρέφουμε στο χωριό και παρατηρούμε το όμορφο αναπαλαιωμένο κτίριο του άλλοτε Δημοτικού Σχολείου, κτίσμα του 1879. Στους χώρους του φιλοξενείται σήμερα το Λαογραφικό Μουσείο του τόπου και μέχρι το τέλος του χρόνου αναμένεται να λειτουργήσει και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καστάνιτσας, το οποίο θα διαχειριστεί ο Φορέας Διαχείρισης Ορους Πάρνωνα και Υγρότοπου Μουστού (Τ / 27550-22.021).

Εντυπωσιακός είναι και ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, χτισμένος το 1780. Το περίφημο ξυλόγλυπτο τέμπλο του είναι ρωσικής κατασκευής και ήταν δώρο της Αικατερίνης της Μεγάλης προς επιφανή Καστανιτσιώτη στην Οδησσό. Γύρω από το χωριό υπάρχουν αρκετά ξωκλήσια, με αρχαιότερο αυτό του Αγίου Παντελεήμονα.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Ενα Σαββατοκύριακο στην Καστάνιτσα ισοδυναμεί με ξεκούραση στον φιλόξενο πέτρινο ξενώνα «Αντωνίου», βόλτες στα γραφικά δρομάκια της αλλά και εξορμήσεις στα ενδιαφέροντα χωριά της περιοχής, όπως ο Πραστός, τα Τσίντζινα ή Πολύδροσο, η Σίταινα, ο Πλάτανος (με τους καταρράκτες της Λεπίδας), ο Αγιος Πέτρος, η Βαμβακού, η Βαρβίτσα.

Μπορούμε ακόμη να κάνουμε πεζοπορίες σε δασικά μονοπάτια που ενώνουν τους οικισμούς της περιοχής, όπως Καστάνιτσα - Πραστός, Καστάνιτσα - Σίταινα - Πλάτανος, Καστάνιτσα - Μεγάλη Τούμπα (1.935 μ.) ή σε κατάφυτα φαράγγια, όπως της Μαζιάς, του Λούλουγκα και της Ζαρμπάνιτσας.

Στην περιοχή δραστηριοποιούνται ορειβατικοί σύλλογοι για ανάλογες περιηγήσεις. Με το αυτοκίνητο μια φανταστική διαδρομή ανάμεσα σε έλατα θα μας φέρει ώς τα Τσίντζινα (Πολύδροσο). Διασχίζοντας τους κατάφυτους δρόμους του Πάρνωνα, θα φτάσουμε στο γραφικό χωριό του Αγίου Πέτρου και στην ιστορική Μονή Μαλεβής, στον Αγιάννη, αλλά και στο Κάστρο της Ωριάς. Αξιόλογη είναι και η παλαιά Μονή Εγκλειστουρίου (γνωστή και ως Προδρόμου). Θα τη συναντήσουμε στο δρόμο για τον Πραστό. Θα επισκεφτούμε ακόμη τη μεταβυζαντινή Μονή Αγίου Νικολάου Κοντολινάς, κτίσμα των αρχών του 16ου αιώνα. Το καθολικό της είναι αφιερωμένο στον Αγιο Παντελεήμονα (αρχικά ήταν αφιερωμένο στον Αγιο Νικόλαο) και διατηρεί ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του 1760.

Αν πάλι βαρεθούμε τα βουνά κι επιθυμήσουμε λίγο θάλασσα, δεν έχουμε παρά να κατηφορίσουμε ώς την παραλία του Αγίου Ανδρέα, για να ανακαλύψουμε ένα παλιό πέτρινο γεφύρι και έναν κυκλικό πύργο δίπλα στα κύματα. Κοντά βρίσκεται και ο σημαντικός Υγρότοπος Μουστού.

Η νύχτα πέφτει στην Καστάνιτσα κι εμείς, γεμάτοι από όμορφες εικόνες από τις εξορμήσεις μας, θα απολαύσουμε καλό φαγητό στα ταβερνάκια της πλατείας. Για τσάι του βουνού, καφεδάκι ή γλυκό του κουταλιού θα πάμε στο καφενείο.

Η βραδιά στην Καστάνιτσα κλείνει γλυκά με καλή παρέα και επιτραπέζια παιχνίδια δίπλα στο φουντωμένο τζάκι. Ε, δεν θα λέγαμε όχι και σ' ένα σπιτικό λικεράκι κάστανο...

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΑΝΟΥ

Στις 30 και 31 Οκτωβρίου, όπως κάθε χρόνο, θα γίνει και φέτος στην Καστάνιτσα η Γιορτή του Κάστανου. Οι καστανοπαραγωγοί του χωριού σε συνεργασία με τον τοπικό σύλλογο οργανώνουν αυτή την όμορφη γιορτή, όπου δίνεται η αφορμή στους πολυπληθείς επισκέπτες να διασκεδάσουν και να απολαύσουν το κάστανο σε πολλές εκδοχές (βραστό, ψητό, γλυκό του κουταλιού, λικέρ, φαγητό κ.λπ.). Ακόμη έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν για την καλλιέργεια, τη συγκομιδή, την πολύτιμη διατροφική αξία του κάστανου, αλλά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι καστανοπαραγωγοί.

ΠΩΣ ΠΑΜΕ

Για να φτάσουμε στην Καστάνιτσα, θα κινηθούμε με το αυτοκίνητό μας από Αθήνα ώς το Αστρος Κυνουρίας (150 χλμ.), θα συνεχίσουμε για Αγιο Ανδρέα (άλλα 10 χλμ.) και από εκεί θα ανηφορίσουμε ώς την Καστάνιτσα (για 18 χλμ.). Προσοχή να μην προσπεράσουμε την πινακίδα στον Αγιο Ανδρέα, στα δεξιά μας. Επίσης, πριν ανεβούμε στα βουνά, θα πρέπει να έχουμε γεμάτο το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου.

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_25/10/2010_361331
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΛOIOΓΡΑΦΙΑ : Το ΔΝΤ είναι φίλοι μας

Πηγή
http://www.koufogiorgos.de/images/greek%20images/241010_oxi_big_1.ज्प्ग
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΛOIOΓΡΑΦΙΑ : Το Νησί…

Πηγή
http://zacharispanos.wordpress.com/2010/10/21/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF/
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΛOIOΓΡΑΦΙΑ : ‘Οχι ρε γαμώτο…

Πηγή
http://zacharispanos.wordpress.com/2010/10/28/%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CF%81%CE%B5-%CE%B3%CE%B1%CE%BC%CF%8E%CF%84%CE%BF/
Διαβάστε περισσότερα...

Όρκος των αρχαίων Αθηναίων Εφήβων

Οι Αθηναίοι, όταν γίνονταν 18 ετών παρουσιάζονταν στην εκκλησία του δήμου στην Πνύκα, αναγράφονταν στους καταλόγους των πολιτών (ληξιαρχικόν γραμματείον), τους χορηγούνταν ένα δόρυ και μια ασπίδα, και υπηρετούσαν για δύο χρόνια στρατιώτες, αφού έδιναν τον «Όρκο των Αθηναίων εφήβων», μπροστά από το ναό της Αγλαύρου, όπως μας τον διασώζει ο Λυκούργος στον «Κατά Λεωκράτους» λόγο 77.

Λέγεται μάλιστα πως ο όρκος γράφτηκε από τον ίδιο το Σόλωνα, νομοθέτη των Αθηναίων.

Κρατώντας τα όπλα που του εμπιστευόταν η Πατρίδα, ο Αθηναίος έφηβος μπροστά στο ναό της Αγραύλου έδινε τον παρακάτω όρκο :

Ου καταισχυνώ τα όπλα τα ιερά,
ουδ' εγκαταλείψω τον παραστάτη αυτών, ότω αν στοιχίσω.

Αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων
και μόνος και μετά πολλών.

Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσοις αν παραδέξωμαι.

Και ευηκοήσω των αεί κρινόντων,
και τοις θεσμοίς τοις ιδρυμένοις πείσομαι, και ούστινας αν άλλους το πλήθος ιδρύσηται ομοφρόνως.

Και αν τις αναιρεί τους θεσμούς ή μη πείθηται, ουκ επιτρέψω,
αμυνώ δε και μόνος και μετά πολλών.

Και ιερά τα πάτρια τιμήσω.

Ίστορες θεοί τούτων
Αγραυλος, Ενιάλιος, Aρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη

Δε θα ντροπιάσω τα όπλα μου,
ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμιστή μου
όπου κι αν ταχθώ να πολεμήσω,
θα υπερασπίζω τα ιερά και τα όσια,
και μόνος και με πολλούς,
και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη,
αλλά μεγαλύτερη και πολεμικότερη απ' όση θα μου παραδοθεί.
Στους ισχύοντες νόμους θα υπακούω,
και σε όσους άλλους νόμιμα θεσπισθούν.
Κι αν κάποιος αναιρέσει ή αμφισβητήσει
τους θεσμούς δεν θα το επιτρέψω,
θα τον πολεμήσω είτε μόνος είτε με όλους.
Και τις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων θα τιμήσω.

Μάρτυρές μου οι θεοί
Αγραυλος, Ενυάλιος, Aρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη

Πηγή
http://geokout.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=27527&blid=109
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΛOIOΓΡΑΦΙΑ : o δρόμος του πόνου..

Πηγή
http://yannis-ioannou.com/2010/10/27/3396/
Διαβάστε περισσότερα...

Συνταγή : Tοματόσουπα με βασιλικό

Από τον Αλέξανδρο Γιώτη
Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος, Ακης Ορφανίδης,
Αλέξης Σοφιανόπουλος, Studio Reflector

Προετοιμασία: 20΄, Μαγείρεμα: 40΄

Υλικά (για 4 - 6 άτομα):

500 γρ. τομάτες σε κύβους + 150 γρ. λιαστές, μουσκεμένες
150 γρ. μανιτάρια
50 γρ. κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδου, λιωμένες
τα φύλλα από 1 ματσάκι βασιλικό, ψιλοκομμένα
1 ποτήρι κρασιού λευκό ξηρό κρασί
3 κουτ. σούπας ξίδι
250 γρ. γιαούρτι στραγγιστό
αλάτι, πιπέρι
1 κουτ. γλυκού ζάχαρη
1/2 κουτ. γλυκού πάπρικα γλυκιά, σε σκόνη
και 1 πιπερίτσα καυτερή (αν θέλουμε)
60 ml ελαιόλαδο

Διαδικασία:

Ζεσταίνουμε 2 κουτ. σούπας από το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τα μανιτάρια και τις μισές λιαστές ντομάτες για 3 λεπτά. Ρίχνουμε τις φρέσκες τομάτες, 1/2 φλιτζ. τσαγιού νερό, το ξίδι, το κρασί και τον μισό βασιλικό. Αλατοπιπερώνουμε, προσ­θέ­του­με τη ζάχαρη και τα μπαχαρικά και σιγοβράζουμε για 40 λεπτά. Πολτοποιούμε το μείγμα στο μπλέντερ, προσθέτοντας 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο, και διορθώνουμε το αλάτι. Ψιλοκόβουμε τις υπόλοιπες λιαστές τομάτες, τις ανακατεύουμε με το γιαούρτι και τις χτυπάμε με το σύρμα. Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε τον υπόλοιπο βασιλικό και το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Σερβίρουμε τη σούπα σε θερμοκρασία δωματίου ή κρύα με μια γερή κουταλιά της σούπας μείγμα γιαουρτιού - λιαστής τομάτας και ελάχιστο λάδι.

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite7_1_27/04/2010_334744
Διαβάστε περισσότερα...

Συνταγή : Κρύα ντοματόσουπα με κατίκι

Από την Ντίνα Νικολάου
Επιμέλεια - food styling: Τίνα Webb
Bοηθός food stylist: Αλεξάνδρα Τασουνίδου, Φωτογραφίες: Γιώργος Δρακόπουλος

Προετοιμασία: 20΄, Αναμονή στο ψυγείο: 1 - 2 ώρες

Μια σούπα που επειδή δεν μαγειρεύεται σε φωτιά, πίνεται σαν δροσιστικός χυμός, στην αρχή ενός γεύματος. Ετσι εξηγείται και ο ρόλος του νερού, ανθρακούχου ή μη στη συνταγή· αραιώνει το μείγμα και, στην περίπτωση που βάλουμε ανθρακούχο, αφενός αφρίζει με το ανακάτεμα δίνοντας μια ιδιαίτερη εικόνα που θυμίζει σαμπάνια, αφετέρου οι φυσαλίδες αφήνουν αίσθηση δροσιάς στο στόμα.

Υλικά (για 6 άτομα):

6 μεγάλες ώριμες ντομάτες
3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
1 ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδου, ψιλοκομμένες
1 κουτ. γλυκού ζάχαρη
1/2 φλιτζ. τσαγιού φύλλα βασιλικού ή δυόσμου, ψιλοκομμένα (την τελευταία στιγμή, για να μην μαυρίσουν)
250 ml ανθρακούχο νερό ή απλό νερό βρύσης
2 κουτ. σούπας ξίδι από κόκκινο κρασί ή μηλόξιδο
6 κουτ. σούπας κατίκι Δομοκού (ή τσαλαφούτι)
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
μερικές σταγόνες ταμπάσκο, (προαιρετικά και ανάλογα τα γούστα και τις αντοχές μας στο καυτερό)

Διαδικασία:

Ξεφλουδίζουμε τις ντομάτες ως εξής: Με ένα μαχαιράκι χαράζουμε χιαστί τη βάση τους και τις βυθίζουμε για μερικά δευτερόλεπτα σε καυτό νερό. Τις βγάζουμε και τις μεταφέρουμε αμέσως σε ένα μπολ με κρύο νερό. Τις ξεφλουδίζουμε (πολύ εύκολα μετά από τη διαδικασία εναλλαγής καυτού-κρύου νερού) και τις κόβουμε στη μέση. Αφαιρούμε τα σπόρια με ένα κουταλάκι, κόβουμε τη σάρκα σε μικρά κομμάτια και τη βάζουμε σε ένα μπολ.

Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε το κρεμμύδι και λίγο αλάτι και το σοτάρουμε για 2 - 3 λεπτά, μέχρι να μαραθεί, αλλά όχι να ροδίσει. Ρίχνουμε το σκόρδο, συνεχίζουμε το σοτάρισμα για άλλο 1 λεπτό το πολύ (ώστε να μην σκουρύνει το σκόρδο και πικρίσει) και ρίχνουμε πασπαλιστά τη ζάχαρη. Ανακατεύουμε μία φορά και αποσύρουμε το σκεύος από τη φωτιά. Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει.

Βάζουμε στο μπλέντερ (ή στο μούλτι, σε δόσεις), την σάρκα ντομάτας, το μείγμα του τηγανιού, τον ψιλοκομμένο βασιλικό, το ανθρακούχο νερό ή το νερό βρύσης, αλάτι και πιπέρι και τα πολτοποιούμε καλά, μέχρι να γίνουν λείο μείγμα.

Μεταφέρουμε τη σούπα στο ψυγείο, σκεπασμένη και την αφήνουμε για 1 - 2 ώρες για να κρυώσει καλά και να αναμειχθούν τα αρώματα. Λίγο πριν σερβίρουμε, περνάμε τη σούπα από λεπτή σήτα και τη μοιράζουμε σε ατομικά μπολ. Σε κάθε μερίδα προσθέτουμε από μερικές σταγόνες ξίδι, από 1 κουτ. σούπας κατίκι (ή τσαλαφούτι) και, αν θέλουμε, μερικές σταγόνες ταμπάσκο.

ΜΥΣΤΙΚΟ

Μια εναλλακτική πρόταση σερβιρίσματος είναι να αναμείξουμε το κατίκι με 2 - 3 κουτ. σούπας γιαούρτι και 3 κουτ. σούπας ψιλοκομμένο βασιλικό ή δυόσμο, να βάλουμε το μείγμα σε παγοθήκες και μετά στην κατάψυξη να παγώσουν και να διακοσμήσουμε κάθε μερίδα με αρωματικά λευκά παγάκια.

Πηγή
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite7_1_03/08/2010_349297
Διαβάστε περισσότερα...