Σινεμά : Bal (2010)

Μάθημα ζωής σε τεντωμένο σχοινί που τρίζει

Του Δημητρη Mπουρα / dbouras@kathimerini.gr

ΔΡΑΜΑ
Σκηνοθεσία: Σεμίχ Καπλάνογλου
Ερμηνεία: Μπόρα Αλτάς, Ερντάλ Μεσίκιογλου, Τουλίν Οζέν.

ΚΡΙΤΙΚΗ. Το πιο μονόχορδο θρίλερ, από κινηματογραφιστή που δεν ενδιαφέρεται για την πλοκή και τη δράση, είναι η σκηνή του προλόγου στο «Μέλι». Ενας μελισσοκόμος, που τρυγάει μια σπάνια ποικιλία μελιού, προσπαθεί να φτάσει σε μια κηρήθρα στην κορυφή ενός πανύψηλου δέντρου. Οι μέλισσες χάνονται, μεταναστεύουν ανεξήγητα από τα πεδινά στα ορεινά, και ο μελισσοκόμος κρέμεται από ένα τεντωμένο σχοινί σ' ένα κλαδί έτοιμο να σπάσει. Είναι ένα ανθρώπινο είδος προς εξαφάνιση, που αφουγκράζεται ήχους και σιωπές και ξεχωρίζει σπάνιες γεύσεις της φύσης, αλλά και ένας σοφός δάσκαλος.

Ο πρώτος σημαντικός δάσκαλος του μικρού γιου του, που ζει μια παρατεταμένη αγωνία στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Το κλαδί που κρατεί τον πατέρα τρίζει επικίνδυνα, ενώ η γλώσσα του γιου, που προσπαθεί να διαβάσει δυνατά, τραυλίζει. Στο «Μέλι», ο Τούρκος σκηνοθέτης Σεμίχ Καπλάνογλου επιστρέφει στα παιδικά χρόνια ενός ευαίσθητου νέου, του Γιουσούφ, που έγινε ποιητής. Προηγήθηκαν το «Γάλα» (2008) και το «Αυγό» (2007) που συμπληρώνουν την τριλογία του Γιουσούφ. Και σε αυτές τις ταινίες ο Καπλάνογλου ξαφνιάζει τον θεατή με τους προλόγους του. Το «Μέλι» είναι μια διαδοχή από ανεπιτήδευτες, ποιητικές εικόνες από έναν καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί τον κινηματογράφο για να συνθέσει έναν κόσμο στον οποίο η φαινομενικά απλή ζωή είναι απείρως σύνθετη στο βάθος της. Οπως η χημεία της κηρήθρας στην κορυφή του πανύψηλου δέντρου... Χρυσή Αρκτος στην τελευταία Μπερλινάλε.

Πηγή

http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite1_1_21/10/2010_360745