Η ζωή μετά τον Θάνατο από την αρχαιότητα έως σήμερα

Η ζωή μετά το θάνατο είναι ένα θέμα που δεν έπαψε να απασχολεί τους ανθρώπους από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Χιλιάδες άνθρωποι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι μετά το θάνατο τους περιμένει μία νέα ζωή που θα ζούνε κοντά στους αγαπημένους τους. Σε αυτό το θέμα θα δούμε την ζωή μετά το θάνατο ως φαινόμενο όπως το αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ο Χριστιανισμός, αλλά και οι σύγχρονοι επιστήμονες.

 

Η ζωή μετά τον θάνατο στο Σωκράτη

Ο θάνατος του Σωκράτη είναι ένα ιδιαίτερης σημασίας γεγονός το οποίο χάραξε στις ψυχές των φιλοσόφων την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξει αιωνιότητα. Αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον υπάρχει στο ότι ο Σωκράτης μπορούσε αν ήθελε να δραπετεύσει από το δωμάτιο που τον είχαν φυλακίσει όμως δεν το έκανε γιατί πίστευε στην έννοια της δικαιοσύνης. Είχε μάλιστα όσο χρόνο ήθελε μέχρι να επιστρέψει το ιερό πλοίο από τη Δήλο και να επιτραπεί να εκτελεσθεί - για την ακρίβεια περισσότερο 40 μέρες. Ο μαθητές του προσπαθούσαν με επιμονή να τον μεταπείσουν με κάθε είδους επιχείρημα ότι ο θάνατος του θα ήταν ανώφελος και ήθελαν να τον φυγαδεύσουν όμως ο Σωκράτης δεν ήθελα να δώσει την ικανοποίηση στους κατήγορους του να βλέπουνε τον Σωκράτη να γυρίζει την πλάτη σε όλα όσα είχε διδάξει. Ανάμεσα στις διδαχές του ήταν και αυτή της ζωής μετά θάνατον - της μέλλουσας ζωής ανάμεσα στους δίκαιους. 

Ο Κρίτωνας μέχρι και το τελευταίο πρωί όταν έφτασε το καράβι από τη Δήλο είχε προσπαθήσει να τον μεταπείσει όμως ο Σωκράτης ήταν ανένδοτος. Λίγες ώρες πριν πιει το κώνειο όλοι μαζί οι φίλοι και μαθητές του με δάκρυα πηγαίνουν να συναντήσουν τον μεγάλο διδάσκαλο τους. 

Με έκπληξη οι μαθητές διαπιστώνουν ότι ο Σωκράτης τους αντιμετωπίζει ήρεμος και γαλήνιος. Τους αποκαλύπτει για άλλη μία φορά ότι μετά τον θάνατο ο δίκαιος άνθρωπος πηγαίνει μαζί με του «αγαθούς» κυρίους του άλλου κόσμου. Ο Σωκράτης είχε την πεποίθηση ότι σε κάθε άνθρωπο τυχαίνει ένας άγγελος όσο είναι στη ζωή ο οποίος τον οδηγεί μετά θάνατο στην κατοικία του Άδη. Μας λέει επίσης με την διήγηση ενός μύθου ότι οι ψυχές που έζησαν ανόσια «πετάγονται στον Πυριφλεγέθοντα ποταμό»  ενώ όσοι λήγουν μόνοι τους τη ζωή τους έχουν να υποστούν τιμωρίες. Σας θυμίζουν όλα αυτά κάτι ; Ο Σωκράτης είχε τις ίδιες ιδέες για την μετά θάνατο ζωή που έχουμε όλοι οι Χριστιανοί σήμερα.  

Ο Σωκράτης καλείται για μία τελευταία φορά να υπερασπιστεί τα πιστεύω του στους ίδιους τους μαθητές του οι οποίοι αρνούνται να δεχθούν ότι σε λίγες ώρες ο Σωκράτης θα είναι νεκρός.  Αμφιβάλουν ότι η ψυχή είναι αιώνια και προσπαθούν να του υποβάλουν αντεπιχειρήματα. Η ψυχή για τον Σωκράτη είναι όμοια με το θείον και αθάνατο και νοητό και αδιάλυτη και είναι η αιτία της ζωής στο σώμα το οποίο είναι υλικό, ανθρώπινο και θνητό και διαλυτό και μεταβλητό. Ο Σωκράτης υποστηρίζει ότι οι ψυχές που δεν έχουν επιτύχει να διαχωριστούν από το θνητό στοιχείο εν ζωή, βαραίνουν από τις ακαθαρσίες και τα μιάσματα και κατά την έξοδο τους από το σώμα δεν επιτυγχάνουν να φτάσουν το αιώνιο και το Θείο αλλά πέφτουν «δεμένες» από το πάθος, δηλαδή τις ανώφελες επιθυμίες. Ο φιλόσοφος όμως , γινόμενος ένα με την αλήθεια μετέχει στις αιώνιες ιδέες και εισέρχεται στην αιώνια ζωή. Οι ομοιότητες με το Χριστιανικό δόγμα είναι τρομακτικά όμοιες, μόνο που αυτή η συζήτηση συμβαίνει περίπου το τέταρτο αιώνα π.Χ... 

Ο Σωκράτης πίνει το δηλητήριο

Οι μαθητές αρχίζουν να νιώθουν ανάμεικτα συναισθήματα λύπης και χαράς έως ότου καταφθάνει η ώρα να πιει ο Σωκράτης το δηλητήριο κώνειο. Οι γυναίκα και τα παιδιά του έχουν ήδη απομακρυνθεί με κραυγές δακρύων. Ο Φαίδων αφήνει τα δάκρυα του να κυλήσουν. Ο Κρίτων αδυνατεί να κρατηθεί και απομακρύνεται να κλάψει. Ο Απολλόδωρος ξεσπάει σε λυγμούς. Ο Σωκράτης τότε τους επαναφέρει λέγοντας «Τι είναι αυτά όπου κάμνετε, παράξενοι άνθρωποι; Αλλ' εγώ προ πάντων δι' αυτήν την αιτίαν (δηλαδή διά να μη  κλαίουν) έδιωξα τας γυναίκας, διά να μη κάμνουν τοιαύτα σφάλματα· διότι έχω ακούσει ότι πρέπει κανείς να ξεψυχά εν τω μέσω καλών λόγων. Αλλά ησυχάσατε, παρακαλώ, και δείξατε γενναιότητα». Ο Σωκράτης έχει ήδη πιει το δηλητήριο και ο θάνατος του πλέον είναι αναπόφευκτος. Σε σύντομο χρονικό διάστημα αρχίζει να νιώθει ένα βάρος στα κάτω άκρα του. Κάθεται σύμφωνα με τις οδηγίες εκείνου που του έδωσε το δηλητήριο, ο οποίος του εξηγεί πως όταν φτάσει το ψύχος στη καρδιά τότε πλέον θα έχει έρθει το τέλος. 

Προσωπογραφία του Σοφού Σωκράτη

Το σώμα του Σωκράτη αρχίζει να παραλύει και να παγώνει ραγδαία. Ο Σωκράτης παρά το μεγαλείο της διάνοιας του ήταν ένας απλός άνθρωπος σαν κι εμάς. Άφησε πίσω του την γυναίκα του Ξανθίππη, τρία παιδιά, τους μαθητές του και τους φίλους του αλλά και μία τεράστια πνευματική κληρονομιά. Ο Σωκράτης, ο δίκαιος και σοφός δάσκαλος της Αθηναικής Φιλοσοφίας, δεν είχε απλά ξεψυχήσει, αλλά είχε γίνει ένα σύμβολο πνευματικής ελευθερίας δια της φιλοσοφίας. Ένας μάρτυρας που έδωσε όλη την ζωή του στην αναζήτηση της αλήθειας, την αποκάλυψη του δίκαιου, του αγαθού της αρετής και της σοφίας.

Ο Σωκράτης δεν πίστευε στην μέλλουσα ζωή τυχαία. Ο λόγος του βεβαιώνει ότι κάτι είχε δει , αλλιώς δεν εξηγείται.Τι θα μπορούσε να είχε δει ο Σωκράτης ώστε να πιστεύει στην μεταθανάτιο ζωή; Αν δεχτούμε ότι ισχύει η μεταθανάτιο ζωή τότε ο Σωκράτης πέτυχε να ταξιδέψει στην "Χώρα των Μακάρων"; Ο μόνος τρόπος να απαντήσουμε σε αυτά είναι να δούμε τα πράγματα από την πλευρά του Χριστιανικού μηνύματος.

Η ζωή μετά τον θάνατο στον Χριστιανισμό 

Στην Ορθοδοξία δεν τίθεται καμία αμφιβολία ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο αφού είναι κεντρικό δόγμα της πίστης ότι η ψυχή μετά θάνατο χωρίζεται από το σώμα και πηγαίνει στον Άδη. Η ψυχή μετά τον θάνατο λέει «τι έκανα;», κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;». Η ψυχή, όταν βγει από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα. Η προσευχή και τα μνημόσυνα είναι για τους κεκοιμημένους. Αυτοί ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρί­σκονται στον Άδη μόνον ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά, για να μετανοή­σουν. Όσοι ζουν, έχουν περιθώρια μετανοίας, ενώ οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μό­νοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περι­μένουν από μας βοήθεια. Γι' αυτό στον Χριστιανισμό υπάρχει η πεποίθηση ότι μπορούν να βοηθηθούν με την προσευχή μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Ο Θεός κατά τις λαϊκές δοξασίες συγκινείται περισσότερο από όταν κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες. Στον γέροντα Παΐσιο ήρθε μια μέρα κάποιος και είπε «Γέροντα, δεν έκανα προσευχή για κάποιον γνωστό μου κεκοιμημένο και μου παρουσιά­σθηκε στον ύπνο μου. «Είκοσι μέρες, μου είπε, έχεις να με βοηθήσεις με ξέχασες και υποφέρω». Πράγματι, μου λέει, εδώ και είκοσι μέρες είχα ξεχασθεί με διάφορες μέριμνες και ούτε για τον εαυτό μου δεν προσευχό­μουν». Σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας η ημέρα που δικαιούνται οι κεκοιμημένοι μετά τον θάνατο τους είναι το Σάββατο. Μας ακολουθούν σε όλη τη ζωή μας, νιώθουν χαρά, όταν ένας απόγονός τους είναι κοντά στον Θεό, υποφέρουν όταν ήμαστε σε λάθος δρόμο. Οι Άγιοι από την άλλη έχουν υπ όψιν τους την θεία ανταμοιβή που θα λάβουν όσοι άνθρωποι βασανί­ζονται σ' αυτήν την ζωή και αυτό τους κάνει να χαίρονται. Όσο δηλαδή βα­σανίζονται εδώ οι άνθρωποι (από τα δεινά της πνευματικής οδού), τόσο τους αποταμιεύει εκεί ουράνιο μισθό. Η ζωή εξαγνίζεται όταν ο άνθρωπος εργασθεί τις εντολές του Θεού, κάνη δουλειά στον εαυτό του και καθαρισθεί  από τα πάθη, τότε ο νους φωτίζεται, φθάνει σε ύψος θεωρίας, και η ψυχή λαμπρύνεται και γίνεται όπως ήταν πριν από την πτώση των Πρωτοπλάστων. Σε τέτοια κατάσταση θα βρίσκεται μετά την ανάσταση των νεκρών. Μπορεί όμως ο άνθρωπος να δη την ανάσταση της ψυχής του πριν από την κοινή ανάσταση, αν καθαρισθεί τελείως από τα πάθη. Το σώμα του τότε θα είναι αγγελικό, άυλο, και δεν θα νοιάζεται για τροφή υλική. Το σώμα του νεκρού αφού διαχωριστεί από τη ψυχή λέγεται «λεί­ψανο» ενώ η ψυχή φεύγει στον Ουρανό.στον Παράδεισο «ουκ εστί πόνος...» αλλά «Εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού» λέει ο Ψαλμωδός. Ο καθένας βλέπει την δόξα του Θεού ανάλογα με την καθαρότητα των οφθαλμών της ψυχής του. Η ορατότητα όμως δεν θα καθορισθεί από τον Θεό, άλλα θα εξαρτηθεί από την δική του κα­θαρότητα.  Τον Πα­ράδεισο και την κόλαση τα ζει η ψυχή μας σε έναν βαθμό και από αυτήν την ζωή, ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Όταν κάποιος έχει τύψεις συνειδήσεως και νιώθει φόβο, ταραχή, άγχος, απελπισία, η είναι κυριευμένος από μίσος, από φθόνο κλπ., τότε ζει την πρόγευση της κόλασης. Όταν μέσα του υπάρχει αγάπη, χαρά, ειρήνη, πραότητα, καλοσύνη κλπ., τότε ζει την πρόγευση του Παρά­δεισου. Όλη η βάση είναι η ψυχή, γιατί αυτή είναι που αισθάνεται και την χαρά και τον πόνο.

Η ζωή μετά τον θάνατο στην επιστήμη 

Σύμφωνα με τις επιστημονικές αναφορές που έχουν γίνει σε νοσοκομεία από ανθρώπους που έχουν πεθάνει και επανέλθει έχει παρατηρηθεί ότι κατά την μετάβαση από την ζωή στον θάνατο ο άνθρωπος νιώθει ότι αιωρείται.Χαρακτηριστική εμπειρία είναι το φωτεινό λευκό τούνελ. Η πλειονότητα των περιγραφών των ατόμων που έζησαν μια επιθανάτια εμπειρία έχουν κοινά στοιχεία. Οι περισσότεροι αναφέρουν πως είδαν ένα τούνελ μέσα από το οποίο έβγαινε μια λάμψη που συνεχώς τους προσέγγιζε. Κανένας δεν ένοιωθε πόνο ή κάποιου είδους διστακτικότητα όπως θα ένιωθε ένας άνθρωπος σε ένα αληθινό σκοτεινό τούνελ. Σύμφωνα με τις αναφορές όσων επέστρεψαν από το ταξίδι τους ορισμένοι συναντήθηκαν με αγαπημένα πρόσωπα που δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή. Άλλοι άκουσαν μια φωνή γλυκιά και ήρεμη να τους καλεί να πλησιάσουν προς την φωτεινή πύλη. Αρκετοί επίσης ένιωσαν να αιωροούνται πάνω από το σώμα τους βλέποντας τις προσπάθειες διάσωσής τους. Με λεπτομέρειες διηγούνται τις συζητήσεις των διασωστών σε τόπους τροχαίων ατυχημάτων ή τις υπερπροσπάθειες των γιατρών και νοσηλευτών πάνω από το χειρουργικό κρεβάτι για να τους επαναφέρουν στη ζωή. Στην πλειονότητα τους θεωρούν πως αυτή η μικρή γεύση της μετάβασης από τη ζωή στο θάνατο υπήρξε η πιο όμορφη εμπειρία που έχουν ζήσει και η οποία άλλαξε εκ βάθρων τον τρόπο σκέψης τους.

Υπάρχει λογική εξήγηση για την εμπειρία της ζωής μετά τον θάνατο;

Σύμφωνα με τον Κέβιν Νέλσον που είναι καθηγητής νευρολογίας του Πανεπιστημίου του Κεντάκι με περισσότερα από 30 χρόνια εμπειρίας στην ζωή μετά το θάνατο, υπάρχει μία σχέση ανάμεσα στη κατάσταση ΡΕΜ στην οποία βρίσκεται κάποιος την ώρα που κοιμάται ή βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης με τις εμπειρίες ζωής μετά θάνατο. Οι ασθενείς που μελέτησε έπεφταν  σε υπνοπαράλυση με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να βίωσαν επιθανάτιες εμπειρίες μετά από εμπειρία λιποθυμίας ή καρδιακό επεισόδιο. Το κοινό στοιχείο που συνδέει τις δύο περιπτώσεις είναι η προσωρινή διακοπή της ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο κάτι που μπορεί να προκαλέσει παραισθήσεις λόγω της ελλιπούς οξυγόνωσης του.

Το φως στην άκρη του τούνελ θα μπορούσε να προέλθει από δύο διαφορετικές πηγές. Είτε το φως του χειρουργικού κρεβατιού ή λόγω της μηχανιστικής αντίδρασης του αμφιβληστροειδούς, του οποίου οι νευρώνες λόγω έλλειψης οξυγόνου σταματούν τη λειτουργία τους σχηματίζοντας έτσι την εικόνα-εντύπωση ενός σκοτεινού τούνελ που στην άκρη του υπάρχει φως.

Όσο αναφορά την κίνηση και την έλξη στην πύλη του «Παραδείσου» λέει ότι η περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με τις εξωσωματικές εμπειρίες βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην περιοχή που είναι υπεύθυνη για την αίσθηση της κίνησης. Κανονικά, η περιοχή αυτή απενεργοποιείται κατά τη διάρκεια του ύπνου REM, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυνατό κατά τη διάρκεια της μετάβασης σε κατάσταση ύπνου REM ο εγκέφαλος να λειτουργήσει κατά τρόπο ώστε ο άνθρωπος να βιώσει την αίσθηση της κίνησης.

Τα παραπάνω εξηγούν τα «οράματα» του λευκού φωτός και του τούνελ. Τι γίνεται όμως με τις εμπειρίες της αιώρησης η της αίσθησης απώλειας ζωής;

Σε πολλές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου ΡΕΜ παρουσιάζεται υπνοπαράλυση. Οταν κάποιος βιώνει παράλυση ύπνου έχει την εντύπωση ότι βλέπει όραμα ή όνειρο. Αυτό εξηγεί αρκετές περιγραφές ονείρων στα οποία το άτομο βρίσκεται ξαπλωμένο και ανίκανο να κινηθεί ενώ η κατάσταση μπορεί να επιφέρει και υπναγωγικές παραισθήσεις. Το αίσθημα της αιώρησης μπορεί επίσης να οφείλεται σε ανοξία στη δυσλειτουργία της παρεγκεφαλίδας. Η επιστημονική ομάδα ενός άλλου γιατρού του Δρ Blanke ανακάλυψε τυχαία ότιη αίσθηση της αιώρησης σχετίζεται με χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο που δημιουργούν εμπειρία παραισθήσεων που γίνεται αντιληπτή ως αληθινή από τον ασθενή. Κατά τη διάρκεια εξέτασης ασθενούς που υπεβλήθη σε τεχνίτες ηλεκτρικές εκκενώσεις στον εγκέφαλο αυτή ένιωσε να αιωρείται λέγοντας στους γιατρούς πως έβλεπε το σώμα της από ψηλά. Όταν οι ηλεκτρικές εκκενώσεις σταμάτησαν είπε πως επέστρεψε στο σώμα της. Η υπερ-λειτουργία ορισμένων αισθητήρων μέσε στον εγκέφαλο δηλαδή μπορούν να προκαλέσουν τέτοια φαινόμενα.

Χαρακτηριστική είναι η εμπειρία ζωής μετά θάνατο μίας από τις ασθενείς του γιατρού σύμφωνα με

την οποία εκείνη ένιωσε να βγαίνει από το σώμα της και να αιωρείται πάνω από το χειρουεγικό κρεβάτι βλέποντας τις υπερπροσπάθειες των γιατρών να τη σώσουν. Στη συνέχεια πέρασε στην αίθουσα αναμονής βλέποντας τον άνδρα της εμφανώς σοκαρισμένο να τηλεφωνεί στη μητέρα της ενώ κατά τη συνάντησή με τον πατέρα της αυτός της είπε ότι θα γεννούσε αγοράκι, κάτι το οποίο ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Η ασθενής του είπε στον πατέρα της ο οποίος είχε έρθει να την πάρει ότι έπρεπε να φύγει και να επιστρέψει πίσω να φροντίσει τον άνδρα της και το παιδί της αλλά εκείνος της απάντησε ότι έπρεπε να υπάρχει κάποια σοβαρή αιτία για να της επιτρέψει να γυρίσει πίσω. Δεν φοβόταν καθόλου απλά ήθελα να γυρίσει στο σώμα της για να μην αφήσει το παιδί της. Μετά το επεισόδιο όπως λέει η ίδια επαναθεώρησε όλη τη ζωή της και από αντικοινωνικός κλειστός χαρακτήρας μεταμορφώθηκε σε κοινωνικό άτομο.

«Κάποιος που ψάχνει να βρει λογική εξήγηση απλά χάνει το στόχο. Για όσους έζησαν παρόμοιες εμπειρίες με τη δικιά μου κατανοούν ότι ήταν άκρως αληθινές και είχαν μεγάλη επίδραση στην μετέπειτα ζωή μας. Το να νιώθεις ότι αγγίζεις το θάνατο και επανέρχεσαι στη ζωή σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Οποιοσδήποτε μπορεί να πει ότι έζησα μια παραίσθηση αλλά για εμένα είναι πραγματικότητα» τονίζει.

Ο καθηγητής Νέλσον σημειώνει ότι δεν θέλει να ακυρώσει την πίστη των ανθρώπων για το Θεό αλλά προσπαθεί να εξηγήσει επιστημονικά τα βιώματα τους.
 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Το Μάτριξ και η... Σπηλιά του Πλάτωνα!

Πόσο αληθινός είναι ο κόσμος μας; Πόσο αυθεντικοί είμαστε εμείς σαν άνθρωποι; Είμαστε άραγε αυτοί που νομίζουμε; Φιλόσοφοι αλλά και επιστήμονες έχουν επισημάνει εδώ και αιώνες την απατηλότητα αυτού του κόσμου, το κατά πόσον είμαστε αυτοί που νομίζουμε και πιο ποσοστό ελευθερίας έχει ο άνθρωπος για να αναδείξει τον «πραγματικό» του εαυτό.

 

Η απατηλότητα της ιδέας για τον εαυτό μας αλλά και τον κόσμο έχει παρουσιαστεί από τον Πλάτωνα, εδώ και 2.500 χρόνια με τον «Μύθο της Σπηλιάς» που παρουσιάζεται στην «Πολιτεία» του. Εκεί ο Πλάτωνας παρουσιάζει τους ανθρώπους δεμένους με αλυσίδες στο βάθος μιας σπηλιάς, να παρακολουθούν σκιές που παρουσιάζονται σε έναν τοίχο, τις οποίες αυτοί αντιλαμβάνονται σαν πραγματικότητες.

Επιπλέον οι δεσμώτες αντιλαμβάνονται τις αλυσίδες τους σαν «κοσμήματα», σαν πολύτιμα εργαλεία που τους δένουν με τον κόσμο, χωρίς όμως να συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για τα δεσμά που τους εμποδίζουν να απομακρυνθούν από τη σπηλιά και να αντικρίσουν το φως του ήλιου και τη ζωή που σφύζει έξω από τη σπηλιά.

 

Ο μύθος του σπηλαίου

 

Ο μύθος αυτός διηγείται πως σε ένα σπήλαιο, κάτω από τη γη, βρίσκονται μερικοί άνθρωποι αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο τον απέναντί τους τοίχο. Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πίσω τους ωστόσο είναι αναμμένη μια φωτιά.

 

Έτσι οτιδήποτε εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη τους αναπαριστάνεται ως σκιά στον απέναντι τους τοίχο. Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα. Εάν όμως κάποιος από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου κατορθώσει να ελευθερωθεί, να βγει από τη σπηλιά και να ανέβει πάνω στη γη και, κάτω από το φως του ήλιου πλέον, δει τα πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη στην οποία ζούσε όσο ήταν μέσα στη σπηλιά. Θα αντιληφθεί τότε ότι οι σύντροφοι του, που εξακολουθούν να βρίσκονται αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο, ζουν βυθισμένοι μέσα στις ψευδαισθήσεις.

 

Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που κάποιοι δεσμώτες, καταφέρνουν ν’ απαλλαγούν απ’ την επιρροή των αισθήσεων και των δογμάτων και να γνωρίσουν την αλήθεια, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που τους παρέχει μόνο ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι φιλόσοφοι και οι «πεπαιδευμένοι», οι μορφωμένοι, που η παιδεία τους δείχνει τον τρόπο πώς, ξεγλιστρώντας μέσα από τα ποικίλα δογματικά δίχτυα, να ξεφύγουν από τη μοίρα των δεσμωτών της σπηλιάς…

 

Η αλληγορία του σπηλαίου είναι μια προσπάθεια τεκμηρίωσης της θέσης του φιλόσοφου ως βασιλιά στην Ιδεώδη Πολιτεία. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν τα μη πραγματικά σχήματα των σκιών με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι η πραγματικότητα.

 

Το ότι οι φυλακισμένοι, ωστόσο, μπορούν να δουν μόνο τις σκιές αυτές, δε σημαίνει ότι ο υπαρκτός κόσμος περιορίζεται μόνο μες στο σπήλαιο. Αν κάποιοι καταφέρουν να λυθούν από τις αλυσίδες και βγουν από το σπήλαιο, θα τυφλωθούν από τη λάμψη του Ήλιου και θα επιστρέψουν πίσω. Αν, ωστόσο, συνηθίσουν το φως, θα δουν καθαρά τον Ήλιο, που συμβολίζει το Αγαθό, και θα καταλάβουν ότι όσα έβλεπαν μες στο σπήλαιο ήταν απλά αντίγραφα των αληθινών.

 

Ίσως σκεφτούν να επιστρέψουν πίσω, λυπούμενοι τους φυλακισμένους συντρόφους τους. Πίσω, όμως, στο σπήλαιο, δε θα μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, και, προσπαθώντας να διδάξουν στους υπόλοιπους την αλήθεια, ίσως δεχτούν το μίσος και την αντίδρασή τους. Ωστόσο, όσοι ελευθερώθηκαν, οι φιλόσοφοι, έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

O Μάγος του iPad!!!

Άφησε άφωνη την Ellen DeGeneres και το κοινό της τις προάλλες, είναι Γερμανός, λέγεται Simon Pierro και δηλώνει... iPad Magician.

Δείτε τι κάνει το άτομο! Θα σας πέσει το σαγόνι!




















Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓΕΙΑ: Κινόα (Quinoa), το πιο θρεπτικό τρόφιμο στον πλανήτη. Διατροφική αξία και πως θα την αξιοποιήσετε (video)

της Αγγελικής Μήλιου, βιολόγος, medlabnews.gr

Tο εξωτικό αυτό ψευδο-δημητριακό από τις μακρινές Άνδεις είναι ένα από τα πιο θρεπτικά τρόφιμα στον πλανήτη.

Μαγειρεύεται όπως το ρύζι, είναι ελεύθερο γλουτένης και πλούσιο σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Ακόμη και η ΝΑΣΑ περιλαμβάνει τη κινόα στα διατροφικά εφόδια των διαστημικών αποστολών της.

Η κινόα του γένους των χηνοποδιδών, δεν είναι δημητριακό - για την ακρίβεια ως φυτό είναι πιο συγγενική με το σπανάκι, το παντζάρι και τον αμάραντο - αλλά οι σπόροι της καταναλώνονται ως τέτοιο, και μάλιστα με πλεονεκτήματα έναντι πολλών ανάλογων τροφών : δεν περιέχει γλουτένη και χωνεύεται ευκολότερα από το σιτάρι, το καλαμπόκι ή τη σίκαλη, ενώ μπορεί να αντικαταστήσει το ρύζι σε οποιαδήποτε μορφή του. 

Η Κινόα (Αγγλ.: Quinoa, Λατ.: Chenopodium quinoa Willd.) είναι ετήσιο, ημιξυλώδες, δικοτυλήδονο φυτό με ύψος που μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 3 μέτρα. Ταξινομικά ανήκει στην Οικογένεια των Χηνοποδιοειδών (Chenopodiaceae), στο γένος Chenopodium που απαριθμεί περίπου 250 είδη και είναι συγγενικό είδος με το παντζάρι, το σέσκουλο και το σπανάκι. Δεν είναι δημητριακό και θεωρείται ως “ψευτοδημητριακό” (pseudocereal), διότι παράγει σπό- ρους (κόκκους) πλούσιους σε άμυλο όπως τα υπόλοιπα δημητριακά, που μπορούν να καταναλωθούν με τρόπο παρόμοιο με εκείνο των σιτηρών, δηλαδή να γίνουν αλεύρι ή να καταναλωθούν σαν τα δημητριακά. Η μέση απόδοση σε καρπό είναι 200 - 250 κιλά/στρέμμα. Η Κινόα με μια πρώτη ματιά μοιάζει μορφολογικά με το πολύ γνωστό ζιζάνιο λουβουδιά (Chenopodium album L.). Το φυτό χαρα- κτηρίζεται από τη μεγάλη ποικιλία χρωμάτων των ταξιανθιών και των καρ- πών που κυμαίνονται από πράσινο σε κόκκινο και μωβ και με πολλά ενδιά- μεσα χρώματα.

Το μεγάλο πλεονέκτημα της κινόα είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, που κυμαίνεται από 12-18% (η διατροφική της αξία από πρωτεϊνική άποψη πλησιάζει εκείνη του κόκκινου κρέατος και των γαλακτοκομικών). Σ' αντίθεση με τις πρωτεΐνες των σιτηρών και του ρυζιού, οι πρωτεΐνες της κινόα έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε λυσίνη και άλλα απαραίτητα αμινοξέα ενώ είναι γεμάτη από μεταλλικά ιχνοστοιχεία.

Περιέχει επίσης φυτικές ίνες, κάλιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και διάφορες βιταμίνες του συμπλέγματος Β (βοηθάει τον μεταβολισμό, την ανάπτυξη και την επούλωση των ιστών, την παραγωγή ορμονών και την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων). Είναι μια τροφή ελαφριά και εύπεπτη, ιδανική για ηλικιωμένα άτομα, καθώς ανεβάζει τον αιματοκρίτη, βοηθά στην καλή τροφοδότηση του εγκεφάλου με αίμα και επιπλέον έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη.

Θρεπτικά συστατικά	Ποσότητα
Κεκορεσμένα Λιπαρά	0,59g
Μονοακόρεστα Λιπαρά	1,535mg
Πολυακόρεστα Λιπαρά	2,347mg
Υδατάνθρακες	69g
Φυτικές ίνες	6g
Πρωτεΐνες	13g
Φαινυλαλανίνη	537mg
Λευκίνη	786mg
Μεθειονίνη	262mg
Λυσίνη	734mg
Ισολευκίνη	472mg
Βαλίνη	589mg
Θρεονίνη	459mg
Τρυπτοφάνη	140mg
Ιστιδίνη	314mg
Βιταμίνη Β1	0,198mg
Βιταμίνη Β2	0,396mg
Νιασίνη	2,93mg
Βιταμίνη Β6	0,223mg
Φολλικό Οξύ	49mcg
Παντοθενικό οξύ	1,047mcg
Ασβέστιο	60mg
Σίδηρος	9,25mg
Φώσφορος	210mg
Μαγνήσιο	410mg
Κάλιο	740mg
Νάτριο	21mg
Ψευδάργυρος	3,3mg
Χαλκός	0,82mg
Μαγγάνιο	2,26mg

Είναι εξαιρετικά αφομοιώσιμο από ανθρώπους με δυσανεξία στη γλουτένη. Το Κινόα περιέχει μαγκάνιο, έναν αξιόλογο ρυθμιστή ενζύμων και αντί οξειδωτικό. Χαλκό που είναι επίσης αντί οξειδωτικό και που βοηθάει στην παραγωγή αιμοσφαιρίνης και κολλαγόνου. Ψευδάργυρο που δυναμώνει τον ανοσοποιητικό μας σύστημα και βοηθάει στην παραγωγή της ινσουλίνης.

Χάρη στις θρεπτικές του ιδιότητες, συνιστάται ιδιαίτερα στις παρακάτω περιπτώσεις:

•   Για χορτοφάγους οι οποίοι αντικαθιστούν την κατανάλωση κόκκινου κρέατος με κινόα , χωρίς καμία επίπτωση στον οργανισμό τους

•   Άτομα αλλεργικά στο αγελαδινό γάλα και ασθενείς με κοιλιοκάκη (άνθρωποι που δεν μπορούν να καταναλώσουν τρόφιμα με γλουτένη, δηλαδή τρόφιμα με κριθάρι, βρώμη, σιτάρι και σίκαλη)

•   Ηλικιωμένους, καθώς ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

•   Για άτομα με ψωρίαση (χρόνια αυτοάνοση ασθένεια του δέρματος), επειδή έχει ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρά οξέα

•   Αθλητές, ειδικά πριν και μετά την προπόνηση.

Για εκείνους που θέλουν να χάσουν βάρος, θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, ενώ το κινόα έχει σχεδόν την ίδια τιμή ενέργειας με το καστανό ρύζι (100 g κινόα έχει 374 θερμίδες και 100 g  καστανό ρύζι έχει 350 θερμίδες), το κινόα είναι μια τροφή χαμηλή σε λιπαρά.

Οι επιστήμονες της NASA την έχουν χαρακτηρίσει εξαιρετικά ισορροπημένη και πλήρη τροφή» υπερηφανεύεται στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Επιφάνιο Μουράνα, επικεφαλής της Ένωσης Παραγωγών Κινόα της Βολιβίας. Πράγματι, η NASA εξετάζει τη χρήση της κινόα στο Ελεγχόμενο Οικολογικό Σύστημα Υποστήριξης Ζωής, ένα ερευνητικό πρόγραμμα για μακροχρόνιες επανδρωμένες αποστολές. Μετά την κουζίνα της NASA, οι θρεπτικοί σπόροι φτάνουν τώρα στο πιάτο της μέσης δυτικής οικογένειας, συχνά ως υποκατάστατο των ζυμαρικών και γενικά των σιτηρών και του ρυζιού. Οι σπόροι έχουν αφράτη, μαλακή υφή και γεύση που θυμίζει ξηρούς καρπούς.

Ωστόσο, παρά την άριστη θρεπτική σύσταση του κόκκου της Κινόα, διάφορες έρευνες έδειξαν ότι τα αμινοξέα στα πρωτογενή άλευρα δεν είναι πλήρως διαθέσιμα στον οργανισμό, διότι οι σαπωνίνες (βρίσκονται στο περικάρπιο του σπόρου) παρεμβαίνουν στη βιολογική χρησιμοποίηση των θρεπτικών ουσιών. Μπορούν όμως να απομακρυνθούν με εμποτισμό και σχολαστικό πλύσιμο σε νερό ή με μηχανικό τρόπο, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος μείωσης των ανόργανων στοιχείων του σπόρου.

Τα προϊόντα που προέρχονται από την Κινόα και είναι ευρύτερα γνωστά περιλαμβάνουν ζύμες, άλευρα, ζυμαρικά, νιφάδες, μείγματα με δημητριακά κλπ. Ωστόσο, και άλλα προϊόντα των οποίων η παραγωγή απαιτεί τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών είναι στη διαδικασία έρευνας, όπως η εκχύλιση ελαίου κινόας, το άμυλο, η σαπωνίνη (για φαρμακευτικούς σκοπούς), χρωστικές από τα φύλλα και τους σπόρους, συμπυκνώματα πρωτεϊνών κ.λπ. Τα προϊόντα αυτά αποτελούν το οικονομικό δυναμικό της Κινόας διότι δε χρησιμοποιούν μόνο τη μεγάλη διατροφική της άξια αλλά και τα εξαιρετικά φυσικοχημικά χαρακτηριστικά του φυτού, που τροφοδοτούν εκτός από τις βιομηχανίες τροφίμων και άλλες βιομηχανίες, όπως τη χημική, τη βιομηχανία των καλλυντικών αλλά και τις φαρμακοβιομηχανίες.

Μεγαλύτερος εξαγωγέας κινόα είναι η Βολιβία, η φτωχότερη χώρα της Νοτίου Αμερικής, στην οποία αντιστοιχεί σήμερα το 46% της παγκόσμιας παραγωγής. Το ποσοστό της καλλιεργήσιμης γης στη χώρα περιορίζεται στο 10%, ωστόσο η κινόα δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε νερό και λίπασμα. Τα πάει καλά σε αμμώδη, φτωχά εδάφη και σε υψόμετρα άνω των 4.000 μέτρων. Τα αγρωστώδη δεν θα άντεχαν εύκολα σε τέτοιες συνθήκες. Λόγω καιρού, η φετινή σοδειά στη Βολιβία αναμένεται περιορισμένη. Κατά τα άλλα, όμως, οι ντόπιοι γεωργοί έχουν κάθε λόγο να τρίβουν τα χέρια τους: Η τιμή εξαγωγής έχει τριπλασιαστεί από το 2007 και φτάνει σήμερα τα 2,9 δολάρια το κιλό. Δεύτερη χώρα σε παραγωγή είναι το Περού, με μερίδιο 42%, και τρίτες έρχονται οι ΗΠΑ με 6%.

H υψηλή τιμή πώλησης της κινόα μοιάζει με δίκοπο μαχαίρι για τους παραγωγούς της. Η πρόσφατη αυξημένη ζήτηση της, προκάλεσε την αύξηση της τιμής προκαλώντας πρόσκαιρη ευημερία στους φτωχούς αγρότες της Βολιβίας και του Περού, όπου η κινόα φύεται με ευκολία σε υψηλό υψόμετρο και ξηρό κλίμα. Αλλά η διεθνής ζήτησή της, έχει κάνει την κινόα ένα ακριβό εξαγώγιμο τρόφιμο για τον ντόπιο πληθυσμό που την έχει ως βάσει της διατροφής του εκατοντάδες χρόνια.

Πώς θα την αξιοποιήσετε:

Χάρη στη λεπτή γεύση της μπορεί να συνδυαστεί με αμέτρητα συστατικά σε κύρια πιάτα, σούπες και σαλάτες και υποκαθιστά οποιοδήποτε δημητριακό ή ρύζι στις ανάλογες συνταγές.

Ξεπλένουμε την κινόα σε πολύ νερό, τρίβοντας τους σπόρους με το χέρι ώστε να φύγει η πικρή γεύση της φλούδας.

Η παρασκευή της είναι απλή: Ρίχνετε ένα μέρος κινόα σε δυο μέρη νερό που βράζει και, όταν ξαναπάρει βράση, χαμηλώνετε τη φωτιά, σκεπάζετε και αφήνετε μέχρι να απορροφηθεί όλο το νερό (περίπου 15'). Είναι έτοιμη όταν οι κόκκοι γίνουν διαφανείς.

Μια παραλλαγή της για πρωινό: Αφού σιγοβράσει η κινόα για 5', να προσθέτετε φέτες μήλου, σταφίδες και συνεχίζετε το βράσιμο ώσπου να απορροφηθεί το νερό. Στη συνέχεια σερβίρετε με γάλα και μέλι ή καστανή ζάχαρη. Μπορείτε ακόμα να φτιάξετε ταμπουλέ, τη δροσερή ανατολίτικη σαλάτα με το πλιγούρι και το μαϊντανό, χρησιμοποιώντας αντί για πλιγούρι κινόα. Μια άλλη ιδέα είναι να προσθέσετε στη βρασμένη κινόα ψιλοκομμένα σοταρισμένα λαχανικά, όπως καρότα, πιπεριά πράσινη και κόκκινη, κρεμμύδι, σκόρδο και καβουρντισμένα αμύγδαλα.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Οι σημαίες των Ελλήνων

	Μια από τις κυριότερες σημαίες των σκλαβωμένων Ελλήνων είναι αυτή του πελοποννήσιου κλέφτη Κορκόνδειλα Κλαδά. Υψώθηκε το 1464 στη γενέτειρα του, ενώ το 1479-1481 και το 1481-1482 κυμάτιζε στη Μάνη και τη Χιμάρα αντίστοιχα.
	Από το 1431 μέχρι το 1639 οε Ήπειρο και Πελοπόννησο κυμάτιζε η σημαία των Σπαχήδων -γνωστών και ως Ντερεμπέηδων- με τον Αϊ-Γιώργη στο κέντρο. Είναι οι μετέπειτα ονομαστοί μισθοφόροι έλληνες στρατιώτες (stradioti) στη Δύση.
	Αυτή πρότεινε ο Ρήγας Φεραίος Βελεστινλής (1757-1798) ως σημαία της «Ελληνικής Δημοκρατίας». Έχει στο κέντρο το ρόπαλο του Ηρακλή και τρεις σταυρούς, όπως εξήγησε ο ίδιος στο έργο του «Πολίτευμα του Ρήγα».
	Η σημαία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Αποτελεί εξέλιξη της βυζαντινής με το δικέφαλο αετό να εμφανίζεται σε διάφορες εκδοχές.
	Παραλλαγή της πρότασης του Ρήγα Φεραίου. Το άσπρο χρώμα συμβολίζει την αθωότητα του αγώνα κατά των τυράννων. Το μαύρο υπέρ της πατρίδας και της ελευθερίας μέχρι θανάτου. Το κόκκινο, το αυτεξούσιο του ελληνικού λαού.
	Του Αρείου Πάγου, υψώθηκε στην ανατολική Χέρσο Ελλάδα, στις 19/1/1821.0 σταυρός συμβολίζει την πίστη στη δίκαιη υπόθεση του Γένους, η φλεγόμενη καρδιά, την αγνότητα της επανάστασης, η άγκυρα, τη σταθερότητα στο σκοπό.
	Η σημαία που χρησιμοποιούσαν οι Κολοκοτρωναίοι από τα τέλη του 18ου αιώνα. Από το 1806 και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Έχει το γαλάζιο σταυρό του Αγίου Ανδρέα.
	Η παλαιότερη των επαναστατικών. Σχεδιασμένη υπό τις οδηγίες του Παλαιών Πατρών Γερμανού, φέρει τα σύμβολα του εφοδιαστικού των ιερέων της Φιλικής Εταιρείας. Την ύψωσε ο Γεώργιος Σισίνης στην Ηλιδα το 1821. Σώζεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
	Κυμάτιζε στα εμπορικά πλοία μετά το 1822 και για έξι χρόνιο. Καθορίστηκε με το διάταγμα 540 (15 Μαρτίου 1822), για να καταργηθεί στις 30 Ιουλίου 1828.
	Σημαία της Ύδρας. Με το σταυρό για την ιερότητα του αγώνα, το φίδι για τη δικαιοσύνη. Οι νησιώτες παρομοίαζαν το φίδι με τους Τούρκους (τρώει τα αυγά του ένους).
	Σημαία που χρησιμοποιούσε μεταγενέστερα ο Ανδρέας Μιαούλης. Οι σημαίες των Σπετσών και των Φαρών έφεραν την επιγραφή «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».
	Σημαία των Σπετσών. Ο σταυρός συμβολίζει τη χριστιανοσύνη και το δίκαιο του αγώνα, η ανεστραμμένη ημισέληνος, τον ισλαμισμό και την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το δόρυ, τη δύναμη των Ελλήνων, η άγκυρα, την επιμονή στον αγώνα.
	Του οπλαρχηγού Αντώνιου Σήφακα κατά την Κρητική Επανάσταση του 1866. Μία από τις σημαίες των ακόμα τότε σκλαβωμένων περιοχών της Ελλάδας.
	Της ηρωικής Μάνης. Εδώ χρησιμοποιείται η λέξη «ΝΙΚΗ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», γιατί η Μάνη ήταν πάντα ελεύθερη. Υπήρξε ανεξάρτητη καθ' όλη την Τουρκοκρατία, συνώνυμη του τόπου όπου ζουν ελεύθεροι άνθρωποι την περίοδο της δουλείας.
	Της Επτανήσου Πολιτείας, έγινε π πρώτη επίσημη της Ελληνικής Πολιτείας μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Υψώθηκε για πρώτη φορά στην ακρόπολη της Κέρκυρας [13/1/1801] και απεικονίζει το φτερωτό λιοντάρι του Αγίου Μάρκου.
	Ιδού η... γραικοτουρκική. Από το 1774, η ρωσική κυμάτιζε στα ελληνικά εμπορικά πλοία. Οι Τούρκοι, όμως, ήθελαν να κρατήσουν τον έλεγχο του εμπορίου και επέτρεψαν στους έλληνες ναυτικούς να φέρουν αυτή τη σημαία (χωρίς σταυρό).
	Του υδραίου καπετάνιου Γεώργιου Σαχτούρη. Οι σημαίες των μεγάλων νησιών του Αιγαίου έμοιαζαν αρκετά μεταξύ τους και έφεραν έντονα αλληγορικά Φιλικά στοιχεία.
	Σημαία των πολεμικών πλοίων - καθορίστηκε με το διάταγμα 540 στις 15 Μαρτίου 1822. Μετά την κατάργηση της εμπορικής ναυτικής σημαίας, το 1828, καθιερώθηκε ως ναυτική σημαία της Ελλάδας.
	Η σημαία του Δημήτρη Πλαπούτα είναι μεταξύ όσων χρησιμοποιήθηκαν κατά τον πρώτο χρόνο της επανάστασης. ¶σπρη με γαλάζιο σταυρό και στις τέσσερις γωνιές του είχε γραμμένο το ΙΧΝΚ (Ιησούς Χριστός Νικά).
	Των οπλαρχηγών των Αγράφων. Κάθε εστία αντίστασης των υπόδουλων Ελλήνων, κάθε εξέγερση, έστω και ασύντακτη, ασυντόνιστη, είχε τη δική της ιδιόμορφη σημαία, επινόηση των οπλαρχηγών της περιοχής.
	Αυτή είναι του Λάμπρου Κατσώνη. Στην ελληνική έκδοση εμφανίζεται με κόκκινο – πράσινο - μπλε, στην ιταλική με κόκκινο - μαύρο - μπλε.
	Η μία όψη της σημαίας του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Κόκκινος σταυρός πλαισιωμένος από στεφάνι δάφνης και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ». Στην άλλη όψη, ο μυθικός φοίνικας με την επιγραφή «ΕΚ ΤΗΣ ΣΤΑΚΤΗΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ».
	Η επίσημη της Διοικήσεως της Σάμου κατά το πρώτο έτος της Επανάστασης (όμοια με αυτή της Φιλικής Εταιρείας). Στο νησί γινόταν χρήση και άλλων δυο σημαιών: του Κ. Λαχανά στο Βαθύ και του Λ. Λογοθέτη στο Καρλόβασι.
	Των αδελφών Καλλέργη, πριν από την Επανάσταση. Μοιάζει πολύ με τη σύγχρονη. Οι ίδιοι κατάγονταν από τον αυτοκράτορα Ν. Φωκά και στον αγώνα τους κατά των Βενετών στην Κρήτη είχαν το έμβλημα του οικόσημού του.
	Μία από τις σημαίες των Συνταγματικών της Περοχώρας, μετά το 1822. Από τις ιδιαίτερες σημαίες που συνέχισαν να κυματίζουν περιστασιακά, παρά το νόμο που θεσπίστηκε για τη χρήση συγκεκριμένης σημαίας.
	Η Βυζαντινή μετά το 395 μ.Χ. Μετά την πρώτη χρήση του σταυρού από τον Μέγα Κωνσταντίνο, δεσπόζει στις Βυζαντινές μέχρι την επαναφορά του γνωστού ρωμαϊκού αετού από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό.
	Η σημαία του πυρπολητή Κωνσταντίνου Κανάρη.
	Η σημαία της Κρητικής Πολιτείας.
	Η αρχαία ρωμαϊκή, που χρησιμοποιήθηκε στα πρώτα χρόνια του Βυζαντίου. Λέγεται ότι σχεδιάστηκε από το στρατάρχη Μάριο και αρχικό έφερε ασημένιο αετό με ανοιχτές φτερούγες και χρυσούς κεραυνούς στα νύχια του.
	Του Μιχαήλ Παλαιολόγου [1261-1282], που ανακατέλαβε την Πόλη στις 15 Αυγούστου 1261. Τα δύο στέμματα συμβολίζουν τις ισάριθμες πρωτεύουσες: την Κωνσταντινούπολη και τη Νίκαια. Διατηρήθηκε μέχρι την πτώση της Αυτοκρατορίας.
	Χρησιμοποιήθηκε στο ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου το 1866. Ανήκε στον οπλαρχηγό Γεώργιο Δασκαλάκη. Φέρει το σταυρό με το ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ και τα αρχικά Κ[Κρήτη], Ε[Ένωση], Ε[Ελευθερία] ή θ[θάνατος].
	Η σημαία του Γιάννη Σταθά, μια από αυτές των σκλαβωμένων Ελλήνων, όμοια με την πρώτη επίσημη σημαία ξηράς της Ελλάδας. 0 σκιαθίτης αρματολός τη χρησιμοποίησε στο στολίσκο τούτο 1800.
	Του Ανδρέα Λόντου κατά τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης. Με αυτή κατέλαβε το φρούριο της Πάτρας στις 21 Μαρτίου 1821. Αργότερα ευλογήθηκε στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.
	Επίσημη, φυσικά μόνο στους χρόνους της Βασιλείας: του Όθωνα (1833-1862), του Γεωργίου Α' (1863-1913), του Κωνσταντίνου Α' (1913-1917 και 1920-1922), του Αλέξανδρου Α' (1917-1920), του Γεωργίου Β' (1922-1924).
	Η ναυτική σημαία της Ηγεμονίας της Σάμου.
	Ο θυρεός του Γενικού Επιτελείου Στρατού με το δικέφαλο αετό και την επιγραφή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ». Ανάλογη με του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς της Κύπρου.
	Η σημαία του Μ. Κωνσταντίνου. Συνδυάζει το σταυρό του Αγίου Γεωργίου με το ΒΒΒΒ, που αρχικά αντιστοιχούσε σε Βασιλέως Βασιλέων Βασιλεύων Βασιλεύσιν και μετέπειτα Βασιλεώ Βασιλέων Βασιλέα Βοήθει.
	Των Φρουρίων και των Ταγμάτων Πεζικού, σύμφωνα με το διάταγμα 540 της 15ης Μαρτίου 1822. Μέχρι το 1978 ήταν και η επίσημη σημαία της Ελλάδας. Προστέθηκε το στέμμα κατά τις περιόδους 1833-1924 και 1935-1967.
	Η αρχική πολεμική σημαία της Πολεμικής Αεροπορίας, που βρισκόταν σε χρήση από το 1931, όταν ιδρύθηκε το Όπλο της Αεροπορίας, μέχρι και το 1980. Τότε αντικαταστάθηκε το κυκλικό εθνόσημο με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ επί νεφών.
	Σημαία της Κρήτης. Πριν από το 1453 και σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας χρησιμοποιούσαν κόκκινη σημαία με την εικόνα του προστάτη του νησιού, Απόστολου Τίτου.
	Των Επτανήσων κατά την περίοδο της βρετανικής κυριαρχίας (1815-1864). Η βρετανική σημαία προστέθηκε το 1817. Το φτερωτό λιοντάρι του Αγίου Μάρκου κρατούσε το Ευαγγέλιο από το οποίο ξεπετάγονταν επτά κοντάρια.
	Σημαία του αγνώστου καπετάνιου. Το μαύρο χρώμα συμβολίζει τη σκλαβωμένη Ελλάδα που αγωνίζεται να ελευθερωθεί.

 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...