Οι κάτοικοι των Δελφών, βλέποντας τους Πέρσες να πλησιάζουν, ρώτησαν στο μαντείο τον Απόλλωνος, αν θα έπρεπε να κρύψουν ή να μεταφέρουν τα ιερά αντικείμενα του ναού. Ο θεός δεν άφησε να τα μετακινήσουν τους είπε ότι ήταν ικανός να προστατεύσει ότι τον ανήκει.... Όταν οι βάρβαροι έφθασαν κοντά, βλέποντας από την θέση τους το ιερό, ο προφήτης που λεγόταν Ακήρατος βλέπει να μετακινούνται έμπροσθεν τον ναού όπλα ιερά που εξήλθαν από το άδυτον. Αυτά δεν επιτρεπόταν να τα αγγίζει κανείς.
Τρέχει να αναφέρει το σημείον εις τους κατοίκους που είχαν μείνει. Και οι βάρβαροι όμως, όταν έφθασαν τρέχοντας εις το ιερόν της Αθηνάς Προναίας, είδαν σημεία μεγαλύτερα από το πρώτο. Βέβαια είναι μεγάλο θαύμα να φανερωθούν από μόνα τους αυτόματα πολεμικά όπλα, έμπροσθεν τον ναού. Τα δεύτερα όμως (σημεία) που ακολούθησαν, αξίζει να τα θαυμάσεις περισσότερο απ' όλα τα φαινόμενα.
«Όταν
οι βάρβαροι έφθασαν βιαστικοί εις τον ναόν της Αθηνάς Προναίας, πέφτουν
επάνω τους κεραυνοί από τον ουρανό, δυο κορυφές από τον Παρνασσό
κόβονται και κατρακυλούν επάνω τους με πολύ πάταγο και καταπλακώνουν
πολλούς απ' αυτούς.... Όσοι εσώθησαν κατευθύνθησαν εις την Βοιωτίαν. Αυτοί οι βάρβαροι που επέστρεψαν, όπως μου είπαν, εκτός απ' αυτά είδαν και άλλα θεία σημεία. Δυο
οπλίτες με ανάστημα μεγαλύτερο από άνθρωπο τους ακολουθούσαν
σκοτώνοντας και διώκοντας τους. Οι κάτοικοι λένε ότι αυτοί οι δυο είναι
οι ντόπιοι ήρωες Φύλακος και Αυτόνοος». (Ηρόδοτος, Ιστορίαι, 8,36)
Ανάλογη τύχη με τους Πέρσες είχαν και οι Γαλάτες οι οποίοι επίσης προσπάθησαν να συλήσουν το μαντείο των Δελφών, το 279 π.Χ.
«Μόλις
λοιπόν συνεπλάκησαν, αμέσως κεραυνοί κατευθύνονταν εναντίων των Γαλατών
και πέτρες που αποκόπηκαν από τον Παρνασσό, και άνδρες οπλισμένοι
πρόξενοι, τρόμου ορθώθηκαν εναντίον των βαρβάρων. Απ' αυτούς λέγεται ότι άλλοι μεν ήλθαν από τους Υπερβόρειους. Ο Υπέροχος και ο Αμάδοκος και τρίτος, ο Πύρρος του Αχιλλέως». (Παυσανίας, Αττικά, 4,4)
Μετά
την συντριβή και εξολόθρευση των βαρβάρων οι κάτοικοι των Δελφών,
θέλησαν να αφήσουν μνημείο της θεϊκής βοήθειας και αρωγής, γι αυτό
έστησαν τρόπαιο κοντά στον ναό της Αθηνάς Προναίας όπου έγραψαν τα εξής:
«Μνάμα
τ’ αλεξάνδρου πολέμου και μάρτυρα νίκας Δελφοί μεστάσαν, Ζανί
χαριζόμενοι συν Φοίβω, πτολίπορθον απωσάμενοι στίχα Μήδων και
χαλκοστέφανον ρυσάμενοι τέμενος». 
Δηλαδή:
Μνημείο του αμυντικού πολέμου και μάρτυρα της νίκης οι Δελφοί με
έστησαν, ευχαριστούντες τον Δία και τον Φοίβο, διότι απέκρουσαν τον
στρατό των Μήδων που εκπορθεί πόλεις, και έσωσαν τον χαλκοσκεπή ναό.
Το
Ιερό των Δελφών διεφυλάχθει σώο κατά την εισβολή των Περσών. Και τα
υπερφυσικά και παράδοξα που έγιναν τότε, θα πρέπει αναμφιβόλως να έχουν
σχέση με πανάρχαιες επιστημονικές γνώσεις τις οποίες κατείχαν οι Ιερείς
των Δελφών, και οι οποίες, άγνωστο πότε και πως, χάθηκαν κατά τους
μεταγενέστερους χρόνους, για αυτό και έμεινε απροστάτευτος ο χώρος από
τους μετέπειτα καταστροφείς του Ιερού, τους Μαίδους καθώς και τους φανατικούς εκείνους μοναχούς που αφάνισαν απαράμιλλα έργα τέχνης.
Πηγή
