Αν έπρεπε να περιγράψουμε με λέξεις το μεγαλείο ή τα χαρακτηριστικά των ζώων και ειδικά των σκύλων, τότε σίγουρα θα αναφέραμε τις λέξεις “πίστη”, “αγάπη”, “συντροφικότητα”, “αλτρουισμός”. Μπορεί να βλέπουμε το σκυλάκι μας και να θεωρούμε ότι δεν μπορεί να κάνει και πολλά ώστε να το χαρακτηρίσουμε “ήρωα”, αλλά σίγουρα, παρότι δε το βλέπουμε μέσα του κρύβει τεράστια δύναμη και αγάπη, και το πιο πιθανό είναι να έδινε και την ζωή του για εμάς.
Γύρω μας υπάρχουν καταπληκτικοί άνθρωποι, αλλά στις μέρες μας δυστυχώς δεν είναι πολλοί και δύσκολα θα ρίσκαραν την ζωή τους για κάποιον. Παρακάτω θα διαβάσετε μερικές ιστορίες σκύλων που αψήφισαν τα πάντα για χάρη αυτών που αγαπούν. Σίγουρα υπάρχουν πολλές περισσότερες κι ευτυχώς όλο αυξάνονται. Συγχωρέστε τον χαρακτηρισμό “αφεντικό” που θα ακολουθήσει. Δε μου αρέσει καθόλου, αλλά κάπως έπρεπε να το πω. Οι ιστορίες είναι γραμμένες με τυχαία σειρά.
1)O Napoleon, το αγγλικό bulldog:
Είναι γνωστό πως το κολύμπι δεν είναι το πιο δυνατό σημείο των αγγλικών μπουλντόγκ. Αυτές οι όμορφες “ασχημοφατσούλες” έχουν τέτοια σωματική διάπλαση που δεν τους επιτρέπει να είναι καλοί κολυμβητές, μιάς και το μπροστά μέρος του σώματός τους είναι βαρύτερο από το πίσω. Το γεγονός αυτό, κάνει την ιστορία μας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα!
Ο Napoleon, ένα υπάκουο σκυλί 2 ετών από το Michigan, ξέφυγε από τον έλεγχο του αφεντικού του, πέρασε τον δρόμο και έτρεξε προς μία λίμνη που βρισκόταν λίγο παραπέρα.Όταν το αφεντικό του κατάφερε να περάσει τον δρόμο, είδε τον σκύλο του να βγάζει από το νερό με μεγάλη προσύλωση κάτι που έμοιαζε με σακί, και να το σέρνει προς εκείνον.
Μόλις ο σκύλος πλησίασε αρκετά το αφεντικό του, εκείνος άκουσε νιαουρίσματα, και τότε διαπίστωσε πως μέσα στο σακί βρίσκονταν έξι νεογέννητα γατάκια!
Δυστυχώς, τα δύο είχαν ήδη χάσει την ζωή τους και τα υπόλοιπα ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Παρόλα αυτά, με την κατάλληλη φροντίδα, αρχικά από την.. “μαμά” του Napoleon και στην συνέχεια από το κέντρο υιοθεσίας μικρών ζώων, τα μικρά έγιναν καλά και βρήκαν σπιτάκια!
Θα ξαναπείτε την φράση “Μαλώνουν σαν το σκύλο με την γάτα” λοιπόν; Μπαα… Δε νομίζω!
2)Η Blue το Australian Blue Heeler:
Η Ruth Gay, 85 ετών είχε βγάλει βόλτα την σκυλίτσα της την Blue ένα απόγευμα πίσω από το σπίτι της, όταν παραπάτησε. Από την πτώση έσπασε την μύτη της κι “έβγαλε” τον ώμο της. Για κακή της τύχη, τις φωνές τις άκουσε μόνο ένας πεινασμένος αλιγάτορας, και παρότι εκείνη δεν τον είδε στα σκοτεινά, η σκυλίτσα της άφησε το πλευρό της κι έτρεξε γρυλίζοντας προς άγνωστη κατέυθυνση.
Σχεδόν μία ώρα αργότερα η κόρη κι ο γαμπρός της κ. Gay έφτασαν στο σπίτι της όπου η Blue τους οδήγησε στην τραυματισμένη γυναίκα.
Αφού την πήραν στο νοσοκομείο, πήγαν και την Blue στην κλινική όπου διαπιστώθηκαν τα τραύματα της από τον αλιγάτορα. Η Blue, τα κατάφερε κι όχι μόνο έσωσε το αφεντικό της, αλλά και τον εαυτό της.
Για να τιμήσουν την πράξη της, η Heinz Pet Products που είναι γνωστή για τα βραβεία που δίνει σε σκυλιά-ήρωες, της έδωσαν $500 σε μετρητά (ποιός ξέρει πού τα χρησιμοποίησε!!), και ένα μπωλ φαγητού με χαραγμένη την φράση “Σκύλος-Ήρωας”. Έδωσαν επίσης κι $100 στην κλινική που την περιέθαλψε!
3) Ο Guinefort, ο Άγιος των μωρών:
Κι όμως, ένα σκυλί κατάφερε να λάβει την τιμή να λέγεται “Αγιος” αν και μόνο για λίγο. Η ιστορία λέει πως τον 13 αιώνα, ένας Γάλλος ιππότης άφησε το μωρό του υπό την προστασία του κυνηγόσκυλού του, κι όταν γύρισε σπίτι βρήκε το σπίτι άνω κάτω και τον σκύλο με αίμα στο πρόσωπό του. Το παιδί του ήταν άφαντο κι έτσι αμέσως σκέφτηκε πως ο σκύλος το έφαγε, έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, τον σκότωσε με ένα βέλος. Λίγα λεπτά αργότερα βρήκε τον γιο του σώο κι αβλαβή δίπλα στα ματωμένα απομειναρια ενός φιδιού. Ο ιππότης ήταν τόσο ταραγμένος από το τραγικό του λάθος, κι έθαψε τον Guinefort σε ένα πηγαδάκι χτίζοντας ένα ναό από πάνω.
Οι ντόπιοι χωρικοί προσεύχονταν στο θαρραλέο σκυλί μέχρι που ένα μέλος της Ιεράς Εξέτασης διέλυσε τον ναό και ανακύρηξε τον σκύλο “αιρετικό”.
4) Η Penny το μαύρο Labrador:
Η Penny με το αφεντικό της σε μια από τις βόλτες τους βρήκαν μία άδεια αναπηρική καρέκλα. Κοιτάζοντας καλύτερα, είδαν ένα σώμα στο νερό, και τότε το αφεντικό της Penny της έδωσε την εντολή “φέρ’το” (fetch). Η σκυλίτσα βούτηξε στο νερό και παρόλα τα ισχυρά ρεύματα του ποταμού, πάλεψε κι έβγαλε την αναίσθητη γυναίκα έξω. Ευτυχώς κατάφεραν και την επανέφεραν και στη συνέχεια κάλεσαν το ασθενοφόρο.
5) Η Zoe το μικρό Chihuahua:
Η Zoe είναι ένα μικρό chihuahua που απέδειξε πως δε χρειάζεται να είσαι μεγάλος για να είσαι ήρωας.
Όταν ένας κροταλίας πήγε να δαγκώσει το ενός έτους παιδί των αφεντικών της, το μικρό σκυλάκι πήδηξε πάνω στο φίδι και το ακινητοποίησε. Το παιδάκι έμεινε ανέπαφο, ενώ η Zoe δέχθηκε αρκετά δαγκώματα και σχεδόν έχασε το ένα της ματάκι, αλλά ο κτηνίατρός της κατάφερε και την έσωσε.
6) Ο Bandit:
Ο Bandit ήταν το καινούριο σκυλί της οικογένειας DeStefanis. Είχαν ήδη ένα Sharpei και μία γατούλα που δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις, κι έτσι τα έβαλαν σε διαφορετικά δωμάτια και έβαλαν το νέο τους σκυλί στο δωμάτιο που μέχρι πριν ήταν τα άλλα δύο ζώα.
Η οικογένεια ξάπλωσε ξεχνώντας πως είχε αφήσει στον αποστειρωτή μία χτένα. Αφού το νερό εξατμίστηκε, η χτένα άρχισε να λιώνει και να καίγεται. Το σπίτι γέμισε με μαύρο τοξικό καπνό αλλά η αυτόματη πυρόσβεση -αν και καινούρια- δεν λειτούργησε. Η οικογένεια συνέχισε να κοιμάται κι ίσως να μην ξυπνούσε ποτέ αν δεν υπήρχε ο Bandit. Ο σκύλος άρχισε να χοροπηδάει πάνω τους ώσπου ξύπνησαν, είδαν τον καπνό, πήραν τα παιδιά τους και βγήκαν σώοι από το σπίτι.
7) Η Baby το Pit Bull:
Η Baby, το 4 ετών pitbull έσωσε την ιδιοκτήτρια της που κοιμόταν και δεν είχε καταλάβει τον κίνδυνο στον οποίο βρισκόταν όταν το διαμέρισμά της έπιασε φωτιά. Η Baby πήδηξε στο κρεβάτι και άρχισε να σπρώχνει το αφεντικό της με τα πόδια της, μέχρι που την ξύπνησε και κατάφεραν και βγήκαν από το φλεγόμενο σπίτι. Οι πυροσβέστες είπαν πως αν είχαν μείνει λίγα λεπτά παραπάνω, θα ήταν αδύνατον να βγουν ζωντανές.
8)Ο Hero το Golden Retriever:
Ένα golden retriever 4 ετών, ο Hero, έσωσε το παραπληγικό αφεντικό του όταν εκείνος “κόλλησε” με το αναπηρικό του καροτσάκι στη λάσπη, μακρυά από οποιαδήποτε ανθρώπινη βοήθεια.
Ο Hero, που είναι ο σκύλος βοηθός και ο καλύτερος φίλος του πρώην στρατιώτη, αμέσως κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Άρπαξε το σχοινί που του πέταξε το αφεντικό του και το τράβηξε, τραβώντας μαζί με αυτό και το αναπηρικό καροτσάκι. Δεν σταμάτησε να τραβάει μέχρι που το αφεντικό του ήταν μακρυά από την λάσπη για τα καλά.
Για την ιστορία, ο Hero έχει εκπαιδευτεί να κάνει πάνω από 100 πράγματα για να βοηθήσει το αφεντικό του, παρότι αυτό που έκανε εκείνη την ημέρα δε το είχε διδαχτεί.
9) Ο Dorado το Labrador:
Ο Dorado είναι ένας σκύλος οδηγός τυφλού. Το αφεντικό του, ή καλύτερα ο φίλος του, δούλευε ως τεχνικός υπολογιστών στον 71ο όροφο των Δίδυμων Πύργων, όταν τα αεροπλάνα χτύπησαν.
Ο ίδιος περιγράφει:
“Σηκώθηκα όρθιος και μπορούσα να ακούσω γυαλιά να πετάγονται παντού γύρω μου σπάζοντας. Ένιωθα τον καπνό να γεμίζει τα πνευμόνια μου και η ζέστη ήταν αφόρητη.
Χωρίς να μπορώ να δω ήξερα πως δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρω να τρέξω κάτω, ανάμεσα από όλα τα εμπόδια, όπως οι υπόλοιποι.
Κατάλαβα πως θα πέθαινα και αποφάσισα να λύσω τον Dorado ώστε να του δώσω την ευκαιρία να σωθεί. Δεν ήταν δίκαιο για εκείνον να πεθάνει μαζί μου σε αυτή την κόλαση. Σκέφτηκα πως είχα χαθεί για πάντα. Ο θόρυβος και η ζέστη ήταν τρομαχτικά αλλά έπρεπε να του δώσω την ευκαιρία να ζήσει. Έτσι, έβγαλα το λουρί του, τον χάϊδεψα και του είπα να φύγει. Ήλπιζα να μπορέσει να κατεβεί εγκαίρως και να σωθεί. Σκέφτηκα πως θα ήταν τόσο τρομαγμένος που θα έτρεχε. Τα πάντα ήταν χάος. Γυαλιά έσπαγαν γύρω από το κεφάλι μου και άνθρωποι έτρεχαν προς τις σκάλες.”
Σε εκείνο το σημείο ο Dorado παραμερίστηκε από το πλήθος κι ο κ.Rivera βρέθηκε μόνος για λίγα λεπτά μέσα στο πανδαιμόνιο. Αλλά μετά το απροσδόκητο συνέβει, στην μορφή ενός γνώριμου, μαλλιαρού σκουντήγματος στο πόδι.
Ο κ.Rivera εξηγεί:
“Γύρισε στο πλευρό μου λίγα λεπτά αργότερα και με οδήγησε 70 ορόφους κάτω και έξω στο δρόμο. Τότε κατάλαβα πως με αγαπούσε όσο κι εγώ εκείνον. Ήταν έτοιμος να πεθάνει με την ελπίδα να σώσει εμένα.
Καθώς κατεβαίναμε βρήκαμε έναν συνεργάτη μου. Του έπιασα το χέρι και κατεβήκαμε μαζί με τον σκύλο. Το στενό πέρασμα ήταν γεμάτο με κόσμο. Άνθρωποι με έσπρωχναν και περνούσαν δίπλα μου. Επικρατούσε τρόμος. Ο κόσμος κατάλαβε πως έπρεπε να διατηρήσει την ψυχραιμία του κι έτσι καταφέραμε να κατεβούμε με τάξη αν και πήρε πολύ ώρα. Ο Dorado με βοηθούσε βήμα βήμα. Χρωστάω την ζωή μου σε εκείνον. Είναι ο σύντροφός μου και ο καλύτερός μου φίλος.”
10) Η Shana το ημιαιμάκι:
Όταν η Eve κι ο Norman Fertig έσωζαν ένα άρρωστο ημίαμο σκυλί 2 εβδομάδων σχεδόν 7 χρόνια πριν (ιστορία του 2006), δεν μπορούσαν καν να φανταστούν ότι αυτό το ζώο κάποτε θα τους έσωζε την ζωή.
Στις 12 Οκτωβρίου 2006 οι 81χρονοι Fertigs φρόντιζαν πληγωμένα ζώα σε ένα καταφύγιο στην ιδιοκτησία τους. Ήταν καθημερινότητα για το ζευγάρι να ταϊζει και να γυμνάζει πάνω από 12 ζώα μεταξύ αυτών ένα 18χρονο κοράκι. Έτσι κι εκείνη την ημέρα, γύρω στις 7 το απόγευμα.
“Καθώς βρισκόμασταν εκεί, το ρεύμα κόπηκε και καταλάβαμε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Βγήκαμε έξω για να δούμε τί συμβαίνει και τότε έπεσε ένα τεράστιο δέντρο, και στη συνέχεια έπεσαν κι άλλα μπροστά μας.” είπε η Eve.
Η τεράστια καταιγίδα που χτύπησε την Νέα Υόρκη έριξε τα δέντρα μπλοκάροντας το δρόμο προς τα υπόλοιπα κτίρια του καταφυγίου και προς το σπίτι τους που ήταν τουλάχιστον 70 μέτρα μακρυά.
“Έχουμε σοβαρό πρόβλημα”, είπε στον άντρα της “Φοβάμαι πως θα πεθάνουμε εδώ.”
Οι Fertigs σύρθηκαν σε ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στο κτίριο του νοσοκομείου του καταφυγίου και των κλουβιών, οπού βρήκαν προστασία από τα δέντρα που έπεφταν. Δεν μπορούσαν να σκαρφαλώσουν στα πεσμένα δέντρα χωρίς να τραυματιστούν και δεν φορούσαν χοντρά ρούχα, αφού μέχρι λίγο πρίν ο καιρός ήταν καλός.
“Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό, σκέφτηκα πως έιχαμε παγιδευτεί τελείως και τότε ήταν που η Shana άρχισε να σκάβει κάτω από τα σωριασμένα δέντρα.”
Το σκυλί που πάντα ακολουθούσε τα αφεντικά του, τους βρήκε και άρχισε να σκάβει ένα μονοπάτι/τούνελ κάτω από τα δέντρα, με νύχια και με δόντια και γαύγιζε καλώντας τους να την ακολουθήσουν. Αφού το τουνελ που έσκαψε έφτασε ως το σπίτι -περίπου στις 11:30 το βράδυ- γύρισε, άρπαξε το μανίκι της Eve, την τοποθέτησε πάνω στην πλάτη και το λαιμό της κι άρχισε να την τραβάει. Ο Norman, πιάστηκε από το πόδι της γυναίκας του και το σκυλί τους έσερνε και τους δύο στο σπίτι, όπου εφτασαν περίπου στις 2 τα ξημερώματα.
“Ήταν ότι πιο ηρωικό έχω δει. Ανοίξαμε την πόρτα και εκείνη έπεσε πάνω μας και μας κράτησε ζωντανούς. Εκεί περιμέναμε μέχρι που μας βρήκαν οι πυροσβέστες.”
Οι γείτονες που ανησύχησαν γιατί οι Fertigs δεν απαντούσαν στο τηλέφωνο είχαν καλέσει την πυροσβεστική, αλλά όταν οι πυροσβέστες τους βρήκαν τους είπαν ότι δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί και τον σκύλο τους, καθώς θα πήγαιναν στον πρόχειρο καταυλισμό της πυροσβεστικής μαζί με άλλους ανθρώπους.
“Είπαμε, χωρίς εκείνη δεν πάμε πουθενά.Θα περιμένουμε να φύγουν οι άλλοι άνθρωποι και μετά θα έρθουμε μαζί της.”
Έτσι το ζευγάρι έμεινε σπίτι μέχρι την Κυριακή που άδειασε ο καταυλισμός. Τις τρεις αυτές μέρες, χωρίς ρεύμα, σόμπα και ζεστό νερό η Shana κοιμόταν μαζι τους για να τους κρατάει ζεστούς με το σώμα και την ανάσα της.
Οι πυροσβέστες που τους έφερναν νερό είδαν το τούνελ κι είπαν πως δεν είχαν ξαναδει κάτι παρόμοιο ποτέ.
Η Shana έλαβε το βραβείο “Citizens for Humane Animal Treatment’s Hero’s”. Τα αφεντικά τους ελπίζουν η ιστορία τους να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους ώστε να φέρονται καλύτερα στα ζώα.
Πηγή
http://www.effie-rizou-photo.com/blog/?p=322
