Τέλη δεκαετίας του '60. Σαββατόβραδο. Εξοδος. Χαρτζηλίκι 20 ολόκληρες δραχμές. Πρώτη προτεραιότητα, ΚΑΡΕΛΙΑ των 10 (6 δραχμές), καφεδάκι (νες) στην Μπόνι στη Λεωφ. Βουλιαγμένης (5 δρχ.) βλέποντας την εκπομπή του Μαστοράκη στην τηλεόραση και μετά σινεμαδάκι (5-7 δρχ).Τω καιρώ εκείνω, το πιό διαδεδομένο μέσο διασκέδασης του κόσμου ήταν ο κινηματογράφος. Δεκάδες κινηματογράφοι, σ’ όλη τη συνοικία του Νέου Κόσμου αλλά και στις όμορες συνοικίες (Κουκάκι, Δάφνη), γνώριζαν κάθε βράδυ πιένες, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα. Κινηματογράφοι χειμερινοί και κινηματογράφοι θερινοί.
ΑΛΙΝΤΑ, χειμερινός στον Αγ. Γεώργιο, Μπουμπουλίνας, τώρα είναι σούπερ μάρκετ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ.
ΑΜΥΝΤΑΣ, θερινός στην Πλατεία Υμηττού. Λειτουργεί από 1958 ως σήμερα. Εχει κυρηχθεί ως διατηρητέος κινηματογράφος.
ΑΝΝΑ, θερινός, στη Λεωφ. Βουλιαγμένης 26, μετά έγινε συνεργείο αυτοκινήτων, ύστερα CLUB 22.
ΑΣΤΕΡΙΑ, θερινός, Αρτέμωνος 10 και Ιππάρχου. Από το 1956 έως το 1972, οπότε και πήγε στη θέση του ο ΟΡΦΕΑΣ. (Σημ. ekto1972: Τα ΑΣΤΕΡΙΑ λόγω θέσης ήταν μακράν το καλύτερο θερινό σινεμά όλης της Αθήνας. Έβλεπες στο βάθος αριστερά την Ακρόπολη, δεξιά το Λυκαβηττό και στη μέση την οθόνη!)
ΑΤΛΑΝΤΙΣ, στην πλατεία Καλογήρων, χειμ. & θερ. Το καλοκαίρι άνοιγε η οροφή. Λειτουργεί μέχρι σήμερα με 2 αίθουσες.
ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ, χειμερινός, στο Κουκάκι (Γαργαρέττα) Παρθενώνος 26, από το 1967 έως το 1982. Τώρα είναι σούπερ μάρκετ "ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ".
ΓΑΡΔΕΝΙΑ, χειμερινός, στη Λεωφ. Βουλιαγμέννης στον Αγ. Γιάννη, τώρα είναι σούπερ μάρκετ.
ΔΑΦΝΗ, χειμερινός, με θερινό στην ταράτσα, στην Εθνάρχου Μακαρίου στην Δάφνη, μετά έγινε μπαρ και έκλεισε την δεκαετία του 80.
ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ, θερινός, στο Κουκάκι (Γαργαρέττα), Ερεχθείου 26, από το 1957 έως το 1978. Τώρα είναι το πίσω μέρος του ξενοδοχείου DIVANI PALACE.
ΕΡΜΗΣ, χειμερινός, με θερινό στην ταράτσα, Ελλης και Κανάρη, λίγο πριν την πλατεία Καλογήρων. Τώρα είναι κέντρο διασκέδασης.
ΕΥΡΩΠΗ, θερινός, στην Αμβρ. Φραντή 43, από το 1942 έως το 1971. Μέχρι πρότινος ήταν ταβέρνα, αλλά σύντομα θα ανεγερθεί νέο πολυόροφο κτίριο. Λειτούργησε και σαν θέατρο.
(Σημ. ekto1972: το καλύτερο ελληνικό γουέστερν!)
ΘΑΛΕΙΑ, θερινός, στην Κασομούλη, στον Αγ. Γιάννη, λειτούργησε μέχρι το 1980, μετά έγινε βενζινάδικο SHELL κι ύστερα κατεδαφίστηκε λόγω σταθμού μετρό Αγ. Ιωάννου.
ΙΜΠΕΡΙΑΛ, θερινός στην Δάφνη, Μιλτιάδου & Ηλιουπόλεως, λειτούργησε από το 1970 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 70, τώρα είναι πάρκινγκ.
ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ, χειμερινός, στη Λεωφ. Βουλιαγμένης, πλατεία Καλογήρων. Εκλεισε το 2005.
ΝΑΣΙΟΝΑΛ, χειμερινός, με θερινό στην ταράτσα, στην Μπακνανά και Μάχης Αναλάτου. Σήμερα είναι σούπερ μάρκετ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ.
ΟΑΣΙΣ, στην Ιππόνακτος 36, θερινός από το 1956 έως το 1967, στη συνέχεια έγινε χειμ. & θερ., ανοίγοντας το καλοκαίρι από τα πλάγια. Λειτούργησε μέχρι το 1988 κι ύστερα έγινε Γυμναστήριο του Πάντειου Πανεπιστήμιου.
Ο Ορφέας το 1946 (από το site http://www.cinefilip.gr)
ΟΡΦΕΑΣ, στη Λεωφ. Βουλιαγμένης 85, στον Αγ. Γιάννη, θερινός, από το 1935, κάποια στιγμή (το 1972) μεταφέρθηκε στην οδό Αρτέμωνος και Ιππάρχου, εκεί που λειτουργούσε ο κινηματογράφος ΑΣΤΕΡΙΑ. Τη δεκαετία του 2000 γκρεμίστηκε και έγινε πολιτιστικό κέντρο, με τον θερινό να λειτουργεί στην ταράτσα.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ, χειμερινός & θερινός, στο Κουκάκι - Φιξ, Λεωφ. Συγγρού 106, από το 1939 έως το 1990. Το θερινό, λίγα κτήρια πιό κάτω στη Λεωφ. Συγγρού 112, από το 1930 έως το 1970. Πρώτα γκρεμίστηκε το θερινό, μετά και το χειμερινό. Το χειμερινό ξαναφτιάχτηκε στο ημιυπόγειο ενός νέου κτηρίου, τη δεκαετία 80. Την δεκαετία του 90 λειτούργησε ως θέατρο. Τέλος το χειμερινό μετονομάστηκε σε MIKROKOSMOS, λειτουργεί από το 2004 έως σήμερα για σινεφίλ.
ΠΙΚΟΛΟ, χειμερινός στο Κουκάκι, Λεωφ. Συγγρού 33, από το 1962 έως το 1981, υπόγειος κινηματογράφος. Το τελευταίο καιρό είχε γίνει sex cinema, τώρα παραμένει κλειστός. Εγινε προσπάθεια να γίνει θέατρο από τον Χάρη Ρώμα με το όνομα Χρώμα.
ΠΡΩΤΕΑΣ, χειμερινός, στο Κουκάκι - Αν. Ζίννη & Οδ. Ανδρούτσου, 1938 - 1971, ξεκίνησε πρώτα το θερινό στην Αν. Ζίννη 28, σε ένα μεγάλο οικόπεδο, αργότερα μέρος του οικοπέδου στην Οδ. Ανδρούτσου έγινε χειμερινός από το 1957 έως 1971, επίσης το σινεμά έγινε γνωστό επειδή δούλευαν οι γονείς της Νάνας Μούσχουρη. Γκρεμίστηκαν και τα δύο και έγιναν σχολείο.
ΣΙΝΕ ΕΠΤΑ, χειμερινός, στην Αρτέμωνος και Αίνου, από το 1961 μέχρι το 1970 οπότε και έγινε ο χειμερινός ΟΡΦΕΑΣ.
...για να πιείτε Ταμ-Ταμ!
"...Σάμαλι-Παστέλι-Κωκ, Λεμονάδες-Πορτοκαλάδες..."
...................................................................................................................
Ο κινηματογράφος «ΕΥΑ», εκεί ψηλά, στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα), στο τέλος της ανηφόρας της Εμπεδοκλέους.
Ο κινηματογράφος «ΕΥΑ», εκεί ψηλά, στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα), στο τέλος της ανηφόρας της Εμπεδοκλέους.
Να θυμίσω στους νεώτερους, που ίσως μας διαβάζουν, ότι «τσόντα» ονομαζόταν η προσθήκη ενός κομματιού ταινίας μέσα στην κανονική διάρκεια μιας άλλης ταινίας. Δηλαδή, εκεί που παρακολουθούσες αμέριμνος μια ταινία γουέστερν, ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση, προβάλλονταν μπροστά σου τα αχαλίνωτα πάθη της Εμμανουέλλας, δηλαδή «έπεφτε τσόντα». Η τσόντα διαρκούσε 5-10 λεπτά, κι ύστερα η αρχική ταινία συνεχιζόταν, το ίδιο ξαφνικά και απροειδοποίητα, από το σημείο που είχε διακοπεί. Αυτό μπορούσε να γίνει 3-4 φορές κατά τη διάρκεια μιας προβολής. Και επειδή βέβαια αυτά τα κομμάτια ταινίας, οι «τσόντες», ήταν πάντα πορνογραφικού περιεχομένου, στο τέλος η λέξη τσόντα ταυτίστηκε με την πορνογραφία, άρα οτιδήποτε πορνογραφικό λέγεται, κατ’ ευφημισμό, τσόντα.
Την τεχνική λοιπόν αυτή της τσόντας, την πρωτοεφάρμοσε η «ΕΥΑ» στον Αγ. Αρτέμιο, στα χρόνια της χούντας, αρχές δεκαετίας του 70. Και πάντα στη βραδινή παράσταση. Σύντομα, το γεγονός έγινε ευρύτερα γνωστό, όχι μόνο μέσα στο λεκανοπέδιο της Αθήνας, αλλά και λίγο πιο έξω (Μέγαρα, Ελευσίνα κλπ). Και κόσμος άρχισε να συρρέει στην ανηφόρα της Εμπεδοκλέους, τα δε λεωφορεία της γραμμής, λίγο πριν της 10 το βράδυ, ανηφόριζαν αγκομαχώντας από τον πολύ κόσμο.
Φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να μη φτάσει το χαρμόσυνο νέο στ’ αυτιά μας. Περίεργοι όντες, ξεκινήσαμε δειλά-δειλά, τις επισκέψεις μας, για να διευρύνουμε τον κύκλο των ενδιαφερόντων μας και των γνώσεών μας, αλλά και για να γίνουμε μάρτυρες μιας νέας κινηματογραφικής τεχνικής, που γνώρισε την αποθέωση στις μέρες μας, από τις ιέρειες της τέχνης, Τζούλια και Μαριάννα. Οι επισκέψεις αυτές, γρήγορα πήραν τον χαρακτήρα μαζικών εκδρομών των μαθητών του ΣΤ' Γυμνασίου (επ’ αυτού, κάτι ξέρουν και τα παιδιά της Τάξης του '70). Γίνονταν προσυγκεντρώσεις, συνήθως στο ημιυπόγειο καφενείο του Σωτήρη, στην Αγκύλης ή στην παιδική χαρά στη γωνία Αγκύλης και Πυθέου, όπου και η έδρα του μπασκετικού Πρωτέα, και την προκαθορισμένη ώρα, το τσούρμο ξεκινούσε.
Πηγαίναμε με τα πόδια, δεν ήταν δα και πολύ μακριά. Δεν ήμασταν όμως πάντα τυχεροί. Τύχαινε τώρα, τις πληροφορίες για το τι γίνεται σ΄αυτόν τον κινηματογράφο, να τις έχει και η Αστυνομία. Και θα θυμάστε οτι η Χούντα ήταν πολύ αυστηρών ηθών. Έρχονταν λοιπόν κάνα-δυό μυστικοί, να διαπιστώσουν την τέλεση του εγκλήματος. Τώρα, πώς τους έπαιρνε χαμπάρι ο ιδιοκτήτης της «ΕΥΑΣ», μυστήριο. Έμπαινε λοιπόν περιδεής στην αίθουσα και ανακοίνωνε στο φιλοθεάμον κοινό, πως «απόψε παιδιά δεν έχει τσόντα, γιατί μας την έχουν στημένη οι μπάτσοι». Χαμός! Φωνές, αλαλαγμοί, κατάρες, παρακάλια. «Έλα, ρε μάστορα, βάλε, λιγάκι μόνο, δεν θα κάνουμε φασαρία, σε παρακαλούμε δηλαδή». «Παιδιά, αποκλείεται, δεν γίνεται, θα μας κλείσουνε μέσα». «Έλα, ρε φίλε, σε παρακαλώ, έχουμε έρθει από την Ελευσίνα με πούλμαν, κάνε κάτι». Ύστερα, το κοινό, ξεσπούσε σε έντονες προτροπές «ρίξε την τσόντα ρε μαλάκααα...» ακόμα και σε ανοιχτές απειλές «Αχιλλέα, θα πεινάσεις!!!» (Αχιλλέας ήταν ο μηχανικός προβολής) ή «Αχιλλέα, θα πεινάσουν τα παιδάκια σου, ρέεε...».
Όταν, τις καλές μέρες έπεφτε η τσόντα, γινόταν στην αίθουσα Ο χαμός. Υπήρχε τέτοιος σχολιασμός που δάκρυζες από τα γέλια. Λεγόντουσαν απίστευτα πράγματα, που δε γράφονται εδώ, στα πλαίσια αυτού του επιμορφωτικού αφιερώματος. Ευρηματικά τα περισσότερα, δημιουργούσαν ατμόσφαιρα φαρσοκωμωδίας. Πιστεύω, ότι λόγω αυτής της περιρρέουσας ατμόσφαιρας που δημιουργείτο στις προβολές τσόντας, όταν αργότερα άνθισε το ελληνικό πορνό με τον Γκουσγκούνη και την Τίνα Σπάθη, οι πρωταγωνιστές διάνθιζαν τη δραστηριότητα τους με διάφορες κωμικές ατάκες, πολλές από τις οποίες έγραψαν ιστορία. (Για παράδειγμα, σε κάποια ταινία, ο πρωταγωνιστής – Γκουσκγούνης – έχει ξυπνήσει και στέκεται όρθιος, ακουμπώντας το... εργαλείο του στο καλοριφέρ. Η συμπρωταγωνίστριά του ξυπνάει κι αυτή, τον βλέπει και τον ρωτάει «Τι κάνεις εκεί αγάπη μου;» «Ζεσταίνω το πρωϊνό σου μωρό μου!!!»).
Αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία της ΕΥΑΣ, ενός κινηματογράφου που δημιούργησε σχολή, που υπήρξε πρωτοπόρος ενός φαινομένου, την γέννηση του οποίου είχαμε την «τύχη» να παρακολουθήσουμε ζωντανά. Σύντομα, κι άλλοι κινηματογράφοι κι εδώ και στην επαρχία ακολούθησαν το παράδειγμα της ΕΥΑΣ. Μέχρι που μπήκαν στη ζωή μας οι αίθουσες αποκλειστικής προβολής ταινιών πορνό, μέχρι που άνθισε η παγκόσμια αλλά και η ελληνική πορνογραφία, μέχρι που η πορνογραφία πήρε θέση στο σαλόνι μας.
Πηγή
http://topaliatzidiko.blogspot.com/2010/12/blog-post_8298.html
