Λίγο μετά την πρώτη απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και αφού έσφαξε αδιακρίτως και κατ έκαψε με σκοπό να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό στράφηκε προς την Σφακτηρία την οποία υπεράσπιζαν 1.000 περίπου άντρες.Χωρίς την κυβερνητική βοήθεια και με τους οπλαρχηγούς να τσακώνονται μεταξύ τους ο Ιμπραήμ εύκολα περικύκλωσε την ελληνική δύναμη και έχοντας την υποστήριξη των πυροβόλων του τουρκοαιγυπτιακού στόλου επιχείρησε έφοδο.
Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθεί η μισή σχεδόν φρουρά ανάμεσα τους ο Τσαμαδός,ο γέροντας Αναγνωσταράς και ο αξιολογότερος ίσως φιλέλληνας κόμης του Πεδεμοντίου Σανταρόζας και περίπου 200 να πιαστούν αιχμάλωτοι.Ο Μαυροκορδάτος σώθηκε αφου επιβιβάστηκε στο πλοίο του του νεκρού Τσαμαδου.Το πλήρωμα παρόλο που είχε χάσει τον καπετάνιο του κατάφερε να περάσει ανάμεσα απο τα 34 πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου υπο βροχή πυροβολισμών.
Μετά απο αυτή την καταστροφή που έσπειρε απόγνωση στους Έλληνες έφτασε στη Μεσσηνία απο το Ναύπλιο που βρισκόταν ο υπουργός Εσωτερικών Παπαφλέσσας.Μπορεί να ήταν άνθρωπος που τον κυρίευαν οι προσωπικές φιλοδοξίες αλλά την δύσκολη αυτή στιγμή που όλα φαίνονταν χαμένα αφού ζήτησε απο την κυβέρνηση την απελευθέρωση του Κολοκοτρώνη ανέλαβε επικεφαλής 1.000 αντρών και κατέλαβε το Μανιάκι περιοχή που βρισκόταν στην ανατολική πλαγιά του όρους Μάλια.
Στη θέα του αιγυπτιακού στρατού οι περισσότεροι άντρες του τον εγκατέλειψαν και απέμεινε μόνο με 300 άντρες οι οποίοι είχαν κατασκευάσει πρόχειρα ταμπούρια.Ακόμα και άλλοι οπλαρχηγοί προσπάθησαν να τον μεταπείσουν ζητώντας του να εγκαταλείψει την θέση και να υποχωρήσει στους πρόποδες του βουνού όπου θα μπορούσε να γλυτώσει την περικύκλωση απο τον πολυάριθμο εχθρό. Εκείνος όμως ήταν αποφασισμένος να δώσει ένα δίδαγμα στους τρομαγμένους Έλληνες και να επιλέξει το θάνατο για να αναζωπυρώσει το πνεύμα της επανάστασης.
Νωρίς το πρωί της 20ης Μαίου 1825 άρχισε η αιγυπτιακή επίθεση με σφοδρό βομβαρδισμό των Ελληνικών θέσεων απο το πυροβολικό.Στην άνιση μαχη που ακολούθησε οι 300 Έλληνες απώθησαν αρκετές φορές τον αιγυτπιακό στρατό των 6.000 πεζών και ιππέων.
Μετά απο οκτώ ώρες μάχης τα αιγυπτιακά τάγματα με προτεταμένες τις λόγχες κατάφεραν να εισβάλουν στα πρόχειρα ταμπούρια για να γραφτεί μια απο τις φοβερότερες θυσίες της επανάστασης καθώς οι Έλληνες με τα σπαθιά στα χέρια πολεμούσαν εως ότου έπεσαν όλοι νεκροί ανάμεσα τους και ο Παπαφλέσσας.
Ο Ιμπραήμ προχώρησε χωρίς να συναντήσει εμπόδιο στην Αργολίδα αλλά δεν επιτέθηκε στο φρούριο του Ναυπλίου που ήταν δύσκολο να καταληφθεί αλλά στράφηκε προς τους Μύλους όπου υπήρχαν οι ελληνικές αποθήκες.Την θέση υπεράσπιζε ο Υψηλάντης με τον Μακρυγιάννη και τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη και 350 άνδρες.Ο Γάλλος ναύαρχος Δεριγνύ που βρισκόταν εκεί παρατήρησε ξέροντας το μέγεθος του αιγυπτιακού στρατού ότι μάταια εκτίθεστε σε τέτοιο κίνδυνο,για να λάβει την απάντηση του Υψηλάντη "το καθήκον μας είναι να πεθάνουμε".
Οι Αιγύπτιοι μετά απο μερικούς πυροβολισμούς επιχείρησαν έφοδο αλλά προς έκπληξη τους οι υπερασπιστές εξήλθαν απο τις θέσεις τους με τα σπαθιά στα χέρια και προκάλεσαν σοβαρές απώλειες।Μετά απο αυτή την εξέλιξη ο Ιμπραήμ δεν επέμεινε καθώς δεν είχε μαζί του και το πυροβολικό και έτσι εγκατέλειψε την προσπάθεια και επέστρεψε στο εσωτερικό της Πελοποννήσου.
Πηγή
http://protesilaos.blogspot.com/
