Γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1881.Με την αποφοίτηση του απο το Γυμνάσιο κατατάχθηκε ως εθελοντής στο στρατό,στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων.Το 1905 πήρε μέρος στο Μακεδονικό Αγώνα συμμετέχοντας στα αντάρτικα σώματα.
Το 1910-12 φοίτησε στην σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας και με το βαθμό του ανθυπολοχαγού πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Αγώνες.Την εποχή αυτή ήταν που οι συναγωνιστές του του έδωσαν το προσωνύμιο "Μαύρος Καβαλάρης".Το 1914 πήρε μέρος στον Βορειοηπειρωτικό αγώνα.
Ενω το 1916 συμμετέχει στο "Κίνημα Εθνικής Αμυνας" στο πλευρό του Ελευθερίου Βενιζέλου και πολεμά στην Μακεδονία όπου και τραυματίζεται και προάγεται σε ταγματάρχη.
Το 1918 για την ηρωικότητα του στην μάχη του Σκρά θα προαχθεί σε αντισυνταγματάρχη.
Το 1919 πήρε μέρος στην εκστρατεία της Ουκρανίας με το 5/42 σύνταγμα Ευζώνων και προάγεται σε συνταγματάρχη για να ακολουθήσει μέσω Ρουμανίας η αποβίβαση του στην Σμύρνη.
Με την κατάρρευση του μετώπου ο Πλαστήρας όχι μονο έσωσε την τιμή του ελληνικού στρατού αλλά εφαρμόζοντας σωστές τακτικές και δίνοντας στρατηγικές μάχες έσωσε χιλιάδες στρατιώτες απο σίγουρη αιχμαλωσία αλλά και χιλιάδες πρόσφυγες απο την σφαγή για να πάρει αργότερα άλλο ένα προσωνύμιο απο τους πρόσφυγες αυτή την φορά,"ο άγιος της προσφυγιάς".
Ως στρατιωτικός αλλά και ως άνθρωπος ο Πλαστήρας ήταν οξυδερκής,δίκαιος και αγαπητός κερδίζοντας τον σεβασμό όλων.Γι αυτό όταν μαζί με τον Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Φωκά έκαναν την επανάσταση αναγνωρίστηκε απο όλους ως ο φυσικός αρχηγός.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1922 θα μπει στην Αθήνα υποχρεώνοντας τον βασιλιά Κωνσταντίνο να παραιτηθεί υπέρ του Γεωργίου του Β'.
Η παρουσία του ηρεμεί για λίγο τον εξαγριωμένο λαό που ζητά την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής.Θα ακολουθήσει η δίκη και η εκτέλεση των έξι για την οποία ο ίδιος διατηρούσε επιφυλάξεις.
Με την ταχύτατη ανασύνταξη της Στρατιάς Έβρου και με την απειλή ενός νέου Ελληνοτουρκικού πολέμου ενίσχυσε την διαπραγματευτική θέση του Βενιζέλου ώστε το 1923 να υπογραφεί η συνθήκη της Λωζάνης την οποία επικαλούμαστε σήμερα.
Κατα την διάρκεια της επαναστατικής κυβέρνησης ο Πλαστήρας έδωσε λύση στο προσφυγικό πρόβλημα με την στέγαση εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.Ενώ με νόμο που ψήφισε διένειμε το μεγαλύτερο μέρος των τσιφλικιών στους ακτήμονες αγρότες.
Τον Ιανουάριο του 1924 θα παραδώσει την εξουσία και θα αποστρατευτεί με το βαθμό του αντιστράτηγου.
Στο διάστημα μέχρι το 1944 θα ζήσει σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης αλλά δεν παύει να ασχολείται με την Ελλάδα και να εκφράζει απόψεις αλλά και να συμμετέχει στο αποτυχημένο κίνημα του 1935 με αποτέλεσμα να καταδικασθεί σε θάνατο αν και δεν κατόρθωσε να φτάσει στην Ελλάδα.
Μετά τα Δεκεμβριανά ορίστηκε κυβέρνηση υπο τον ίδιο ως προσωπικότητα ευρείας αποδοχής.
Στην βραχύβια πρωθυπουργία του 3/1/1945-8/4/1945 προσπάθησε να αποτρέψει τον Εμφύλιο αλλα τα Βρετανικά συμφέροντα τον εξανάγκασαν σε παραίτηση κατηγορώντας τον ως φιλογερμανό για να ορίσουν αντιβασιλέα τον μητροπολίτη Δαμασκηνό και να ακολουθήσει ο εμφύλιος σπαραγμός.
Με την λήξη του εμφυλίου θα δημιουργήσει την ΕΠΕΚ και με το σύνθημα "Αλλαγή" που κυριάρχησε την δεκαετία του '80 θα σχηματίσει δυο κυβερνήσεις το 1950-52.Ασκώντας μετριοπαθή πολιτική προσπάθησε να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που προέβλεπε εθνικοποιήσεις,αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας,διασφάλιση κοινωνικών παροχών,ψήφιση νέου Συντάγματος,δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες κ.λ.π.
Το Νοέμβριο του 1952 με κλονισμένη υγεία λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου θα χάσει τις εκλογές αφού απο την μια ο αμερικανικός παράγοντας στήριζε τον Συναγερμό ενω απο την άλλη η αριστερά τον εξομοίωνε με τον αντίπαλο του με το γνωστό " Τι Παπάγος τι Πλαστήρας".
Λιγους μήνες αργότερα στις 26/7/1953 ο στρατηγός θα αφήσει την τελευταία του πνοή σκορπώντας θλίψη στο Πανελλήνιο.Στην κηδεία του παραβρέθηκαν άνθρωποι απο όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλα τα πολιτικά κόμματα πράγμα ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή.
Πηγή
http://protesilaos.blogspot.com/
