Συγκεκριμένα όπως μεταδίδει το RT το οποίο φιλοξενεί δηλώσεις του υφυπουργού Άμυνας Ανατόλι Αντόνοφ, «Η Ελλάδα διαθέτει περίπου δυο χιλιάδες νησιά και πάνω-κάτω τα μισά από αυτά κατοικούνται. Ωστόσο, -αν θυμηθούμε και την κρίση των Ιμίων- για τον Έλληνα μια ξένη σημαία σε έναν μοναχικό βράχο στη θάλασσα, αποτελεί εφιάλτη. Τα ρωσικά Zubr μπορούν να βοηθήσουν ώστε αυτοί οι εφιάλτες να μην γίνουν πραγματικότητα.»
Επίσης ο Ρώσος υφυπουργός Άμυνας ο οποίος συνόδευσε τον Σεργκέι Σοϊγκού στο ταξίδι του στην Αθήνα, τόνισε για την υπογραφή της συμφωνίας «το έγγραφο αυτό ήρε όλα τα υφιστάμενα εμπόδια στη στρατιωτικοτεχνική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Επίσης, προσάρμοσε στη σημερινή πραγματικότητα τη ρυθμιστική και νομική βάση της συνεργασίας που προϋπήρχε από το 1994. Η νέα συμφωνία δεν ακυρώνει την προηγούμενη, αλλά τη συμπληρώνει.»
Ας δούμε και μερικά άλλα σημεία του ρεπορτάζ:
- «Οι Έλληνες γνωρίζουν καλά και εκτιμούν σε υψηλό βαθμό την αξιοπιστία και τα πολεμικά χαρακτηριστικά των ρωσικών ναυτικών εξοπλισμών. Πριν από μερικά χρόνια τα ρωσικά αποβατικά σκάφη με φουσκωτό στρώμα τύπου Zubr ((hovercraft) προστέθηκαν στο οπλοστάσιο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Τα σκάφη αυτά, τα οποία είναι ικανά να αναπτύσσουν ταχύτητα έως 60 μίλια/ώρα, είναι ιδανικά για την προστασία των πολυάριθμων ελληνικών νησιών.
Το καθένα από αυτά μπορεί να μεταφέρει τρία άρματα μάχης Τ-80, είτε 8 BMP, είτε 10 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού με 140 στρατιώτες της αποβατικής δύναμης, ή σε τελική ανάλυση, απλώς να μεταφέρουν ταχύτατα ένα ολόκληρο τάγμα με τον πλήρη εξοπλισμό του. Το γεγονός αυτό, από μόνο του, εξηγεί γιατί οι Έλληνες ενδιαφέρονται να διατηρήσουν όσο το δυνατό περισσότερο στο δυναμικό του στόλου τους τα πλοία αυτά.
Όμως, ακόμη και το πιο εξελιγμένο οπλικό σύστημα έχει ανάγκη από συντήρηση και εκσυγχρονισμό. Η Αθήνα, ασφαλώς, θα προέβαινε μετά χαράς σε μια τέτοια ανανέωση με τη βοήθεια του ρωσικού ναυτικού οπλοστασίου. Το ταμείο της Ελλάδας όμως διαθέτει ελάχιστα χρήματα. Η ρωσική αμυντική βιομηχανία μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες -και όχι μόνο υπό αυτές- να βοηθήσει».
- «Με τη βοήθεια της Ρωσίας, η Ελλάδα δημιούργησε σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή το καλύτερο δίκτυο αντιαεροπορικής άμυνας στη Μεσόγειο. Τα αντιαεροπορικά συστήματα OSA-AKM, Tor M-1, σε συνδυασμό με την εξαγωγική έκδοση του S-300, το S-300 PMU-1, «κλείδωσαν» το αρχιπέλαγος από αεροπορικές επιθέσεις προερχόμενες από μεγάλα ύψη και αποστάσεις.
H Ρωσία είναι έτοιμη να βοηθήσει την Ελλάδα να ανανεώσει ή να εκσυγχρονίσει το σύστημα της αντιαεροπορικής της άμυνας. Ενώ γενικότερα, οι ρωσο-ελληνικές σχέσεις στον αμυντικό τομέα μπορούν να αποτελέσουν ένα καλό παράδειγμα για τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ όσον αφορά την καθιέρωση μιας αληθινά εταιρικής σχέσης προς όφελος της ασφάλειας στην Ευρώπη.»
- «Οι υπουργοί δεν αποκάλυψαν δημοσίως τις λεπτομέρειες της συμφωνίας. Έγινε όμως γνωστό, ότι η συμφωνία καλύπτει ολόκληρο των κύκλο, από τις προμήθειες όπλων στην Ελλάδα και την εκπαίδευση του προσωπικού που θα τα χειρίζεται, μέχρι την υποστήριξη του εξοπλισμού μετά τη λήξη της εγγύησής του».
Όπως το είπε και ο sir Βασίλειος Μαρκεζίνης σε πρόσφατη συνέντευξή του «δεν με βοηθούν οι Αμερικανοί, στρέφομαι στον Ρώσο».
Πηγή
