"Σαν ἀντικρύσω τὸ ἄσπρα ἄλογα τοῦ Αἰγαίου, χάνεται ἡ σκέψις μου στὸν Οὐρανὸ τοῦ Θείου, τοῦ Ὡραίου του Ἀληθινοῦ! Δὲν εἶμαι ἡμίθεος, δὲν εἶμαι ἄτρωτος, δὲν εἶμαι καν ἥρωας! Καημένη Πατρίδα ἔχεις ὅλους τους ἄχρηστους στὴν πλάτη σου ἔχεις καὶ μένα. Μπορεῖ νὰ μὴν εἶμαι σὲ θέση νὰ ζητήσω ἀπὸ τὴν ἔρμη Πατρίδα κάτι τὸ καλύτερο γιὰ μένα, γιὰ τὰ παιδιά μου, μπορεῖ νὰ μὴν εἶμαι καν ἱκανὸς γιὰ αὐτὰ ποὺ παίρνω! Ὅλες αὐτὲς οἱ σκέψεις ποὺ περνᾶνε ἀπὸ τὸ μυαλό μου, σφίγγουν τὸ λαιμὸ καὶ ξεραίνουν τὸ στόμα μου !
Μπορεῖ νὰ ἤξερα πόσο ἐπικίνδυνο καὶ ἀνούσιο, ἴσως καὶ ἄχρηστο, γιὰ πολλοὺς ἐκεῖ κάτω νὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνω! Ἴσως καὶ νὰ ἔχουν δίκιο, βλέπεις ἐγὼ δὲν κατεβάζω διακόπτες, ἐγὼ δὲν ὁδηγῶ λεωφορεῖο μὲ 50 ψυχές, ἐγὼ δὲν βγάζω φωτοτυπίες στὰ βουλευτικὰ ἕδρανα ἕνα χειμωνιάτικο βράδυ τοῦ Γενάρη στὴ ζεστασιὰ τῆς Βουλῆς! Ἐγὼ κάθομαι, σκέπτομαι, μελετάω καὶ περιμένω τὸν Τοῦρκο. Μπορεῖ καὶ ἐγὼ νὰ μὴν ἔχω νὰ πληρώσω τὰ κοινόχρηστα ἀλλὰ ἐσᾶς δὲν σᾶς ἐνδιαφέρει, μπορεῖ νὰ μὴν ἔχω νὰ πληρώσω τὸ χαράτσι στὸ....
πατρικό τοῦ χωριοῦ μου, ἀλλὰ ἐσᾶς δὲν σᾶς ἐνδιαφέρει. Οὔτε καὶ πρέπει ! Ἐγὼ
ὅμως πρέπει νὰ ἀδειάσω τὸ μυαλό μου νὰ κλειδώσω τὸ ὑποσυνείδητο, νὰ μὴν
σκεφτῶ ὅτι μὲ περιμένουν καὶ ἐμένα στὸ σπίτι μου, ὅπως τόσους καὶ
τόσους ἄλλους ποὺ δὲν γύρισαν Ποτὲ πίσω ἀπὸ μία ἀκόμη καθημερινὴ
ἀποστολή. Ἴσως καὶ κάποιοι νὰ ποῦν ὅτι τὰ ἤθελε καὶ τὰ ἔπαθε!
Ἐγὼ ὅμως δὲν πετάω γιὰ αὐτούς, πετάω γιὰ τὸν Πατέρα μου ποὺ καμαρώνει στὴν ἄκρη στὸ χωράφι ὅταν περνοῦν τὰ μαχητικά μας, πετάω γιὰ τὸ παιδὶ στὴ Φλώρινα ποὺ περπατάει στὸ χιόνι νὰ πάει στὸ σχολειό του, πετάω γιὰ τὸν Παπά μας ποὺ κάνει χιλιόμετρα νὰ κάνει Ἀνάσταση μὲ τοὺς τσοπαναραίους στὸ ὕψωμα τῆς Παναγιᾶς!
Πετάω γιὰ τὸ ψαρὰ ποὺ βγῆκε 4 τὸ πρωὶ μὲ τὴν ψαρόβαρκα νὰ φέρει τὸ μεροκάματο στὴ φαμελιά του, πετάω γιὰ τὸ δασκαλάκο ποὺ πληρώνει ἀπὸ τὴν τσέπη τοῦ τὶς φωτοτυπίες στὰ Ἄγραφά της Καρδίτσας.
Γιὰ αὐτοὺς πετάω. Γιὰ νὰ μποροῦν νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ χρόνια κάνουν καὶ νὰ κρατᾶνε τὴν Πατρίδα μᾶς ζωντανή!
Οὔτε αὐτοί, οὔτε ἐγὼ θὰ ζητήσω ὑπερωρίες γιορτὲς καὶ Κυριακὲς ,γιατί ἐγὼ πετάω γιὰ τὴν Πατρίδα μου.
Πετάω γιὰ τοὺς δικούς μου ἀνθρώπους, αὐτοὺς ποὺ γλεντᾶνε μὲ τὴν ψυχή τους, ζοῦν γιὰ μιὰ στιγμὴ καὶ ὅταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους μὲ τραγούδια καὶ εὔχονται καλὴν ἀντάμωση !
Ἴσως κάποιο πρωὶ ὅταν κοιτάξεις ψηλὰ θὰ μὲ δεῖς γιατί
Ἐκεῖ ποὺ Ἰσιώνει ὁ Ἀετὸς oι Γλάροι δὲν πετᾶνε!"
Ἐγὼ ὅμως δὲν πετάω γιὰ αὐτούς, πετάω γιὰ τὸν Πατέρα μου ποὺ καμαρώνει στὴν ἄκρη στὸ χωράφι ὅταν περνοῦν τὰ μαχητικά μας, πετάω γιὰ τὸ παιδὶ στὴ Φλώρινα ποὺ περπατάει στὸ χιόνι νὰ πάει στὸ σχολειό του, πετάω γιὰ τὸν Παπά μας ποὺ κάνει χιλιόμετρα νὰ κάνει Ἀνάσταση μὲ τοὺς τσοπαναραίους στὸ ὕψωμα τῆς Παναγιᾶς!
Πετάω γιὰ τὸ ψαρὰ ποὺ βγῆκε 4 τὸ πρωὶ μὲ τὴν ψαρόβαρκα νὰ φέρει τὸ μεροκάματο στὴ φαμελιά του, πετάω γιὰ τὸ δασκαλάκο ποὺ πληρώνει ἀπὸ τὴν τσέπη τοῦ τὶς φωτοτυπίες στὰ Ἄγραφά της Καρδίτσας.
Γιὰ αὐτοὺς πετάω. Γιὰ νὰ μποροῦν νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ χρόνια κάνουν καὶ νὰ κρατᾶνε τὴν Πατρίδα μᾶς ζωντανή!
Οὔτε αὐτοί, οὔτε ἐγὼ θὰ ζητήσω ὑπερωρίες γιορτὲς καὶ Κυριακὲς ,γιατί ἐγὼ πετάω γιὰ τὴν Πατρίδα μου.
Πετάω γιὰ τοὺς δικούς μου ἀνθρώπους, αὐτοὺς ποὺ γλεντᾶνε μὲ τὴν ψυχή τους, ζοῦν γιὰ μιὰ στιγμὴ καὶ ὅταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους μὲ τραγούδια καὶ εὔχονται καλὴν ἀντάμωση !
Ἴσως κάποιο πρωὶ ὅταν κοιτάξεις ψηλὰ θὰ μὲ δεῖς γιατί
Ἐκεῖ ποὺ Ἰσιώνει ὁ Ἀετὸς oι Γλάροι δὲν πετᾶνε!"
