Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Και διηγόντας τα να κλάις!!!!!!!

Αυτόν τον μήνα έχουμε τις επετείους τριών νικηφόρων μαχών μας (μια μάχη στην ξηρά και μια ναυμαχία της εποχής των Περσικών πολέμων), μια μεταγενέστερη ναυμαχία «του Γέροντα» κατά την επανάσταση του 1821. Για τις δύο ναυμαχίες όποιοι επιθυμούν μπορούν να βρούν εκτεταμένη καταγραφή και λοιπά στοιχεία στο μπλόκ  ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ.


24 Αυγούστου 479 π.Χ

   Στις 4 του μηνός Βοηδρομιώνος ( 27 Αυγούστου ) του έτους 479 π.Χ., διεξήχθη η μεγάλη και νικηφόρα μάχη των Ελλήνων στην περιοχή των Πλαταιών εναντίον των Περσών και των συμμάχων τους, οι οποίοι υπό την αρχηγία του στρατηγού και γαμβρού του Ξέρξη Μαρδονίου, και με ορμητήριο την Βοιωτία,  προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν τον σκοπό της εκστρατείας του Ξέρξη, δηλαδή την πλήρη υποδούλωση της Ελλάδος.
   Η κοιλάδα του Ασωπού ποταμού, η οποία εκτείνεται στις Βοιωτικές υπώρειες του Κιθαιρώνα, μπροστά από τις πόλεις των Πλαταιών, των Υσιών και των Ερυθρών, έγινε το πεδίο, όπου 110.000 Έλληνες υπό την αρχηγία του Σπαρτιάτη Παυσανία, κατενίκησαν και διέλυσαν στην κυριολεξία το συνασπισμένο στράτευμα των 300.000 Περσών και των συμμάχων τους, σκοτώνοντας και τον ίδιο το Μαρδόνιο και  απαλλάσσοντας έτσι την Ελλάδα από την συνεχόμενη επιβουλή των εχθρών της.


 Σημείο μέγα της θεϊκής εύνοιας προς τους μαχητές του δικαίου Έλληνες, είναι η σύμπτωση της ταυτόχρονης νίκης των την ίδια ημέρα και στο άλλο θέατρο του απελευθερωτικού αγώνα των νήσων και των Ιωνικών πόλεων: Στο ακρωτήριο της Μυκάλης, απέναντι από τη Σάμο. Εκεί το Ελληνικό ναυτικό και το ναυλοχούμενο στράτευμα υπό την αρχηγία του Σπαρτιάτη Λεωτυχίδη κατήγαγε περίλαμπρη νίκη εναντίον του ναυτικού και του στρατού της Ιωνικής φρουράς των Περσών, διoικουμένου υπό του στρατηγού Τιγράνη, και απελευθέρωσε την Ιωνία από την κυριαρχία των Περσών. Άλλη μία παράξενη σύμπτωση μεταξύ των δύο μαχών και την οποία τονίζει ιδιαίτερα ο Ηρόδοτος, είναι ότι και οι δύο μάχες διεξήχθησαν σε τόπους όπου υπήρχαν Ιερά της Ελευσινίου Δήμητρας. Απόδειξη ότι σε όλους τους ευγενείς αγώνες των Ελλήνων, τους αναφερόμενους στην υπεράσπιση υψίστων αξιών και ιδανικών, το Θείο είναι πάντοτε παρόν.

   Αυτές τις ημέρες, όλοι όσοι αισθάνονται Έλληνες, θα εορτάσουν, έστω και σιωπηρά, την επέτειο αυτών των δύο σταθμών στους αγώνες του Διαχρονικού Ελληνισμού. Αυτές τις ημέρες που η Πατρίδα μας βιώνει την νέα Ύβρη και την επερχομένη υποτέλεια, αυτές τις ημέρες που οι σπιθαμιαίοι Νεοεφιάλτες ταγοί μας, ασέλγησαν και ασελγούν κατά συρροήν πάνω στην πάνσεπτη Ιδέα Της, ως ελάχιστο φόρο στην μνήμη των πεσόντων στις μάχες αυτές Ελλήνων, θα παραθέσω τρείς αναφορές του Ηροδότου, που αφορούν στα γεγονότα αυτά και που έχουν διαχρονική αξία για όλους μας
    Γι' αυτούς που τις γνωρίζουν θα λειτουργήσουν ως τονωτικά θάρρους και αισιοδοξίας, για όσους δεν τις έχουν ακούσει, θα γίνουν έναυσμα συμπλήρωσης της γνώσης του μεγαλείου της Ελληνικής Φυλής και για τους ανθέλληνες θα καταστούν νέφη Ερινυών και βρόγχοι που θα πνίξουν τις ελεεινές υπάρξεις τους!!

1η ΑΝΑΦΟΡΑ: Απάντηση των Αθηναίων στις δελεαστικές προτάσεις του Μαρδονίου, μέσω του Μακεδόνα Αλεξάνδρου Α΄, για τα οφέλη που θα είχαν αν μήδιζαν και προσχωρούσαν στο στρατόπεδο των Περσών:

« Και αυτοί τούτό γε επιστάμεθα ότι πολλαπλησίη εστί τώ Μήδω δύναμις ή περ ημίν, ώστε ουδέν δέει τούτό γε ονειδίζειν. Αλλ' όμως ελευθερίης γλιχόμενοι αμυνεύμεθα ούτω όκως άν καί δυνώμεθα. Ομολογήσαι δε τώ βαρβάρω μήτε σύ ημέας πειρώ αναπείθειν ούτε ημείς πεισόμεθα. Νύν τε απάγγελλε Μαρδονίω ως Αθηναίοι λέγουσι, έστ' άν ο ήλιος τήν αυτήν οδόν ίη τή περ καί νύν έρχεται, μήκοτε ομολογήσειν ημέας Ξέρξη· αλλά θεοίσί τε συμμάχοισι πίσυνοί μιν επέξιμεν αμυνόμενοι καί τοίσι ήρωσι, τών εκείνος ουδεμίαν όπιν έχων ενέπρησε τούς τε οίκους καί τά αγάλματα. Σύ τε τού λοιπού λόγους έχων τοιούσδε μή επιφαίνεο Αθηναίοισι, μηδέ δοκέων χρηστά υπουργέειν αθέμιστα έρδειν παραίνεε· ου γάρ σε βουλόμεθα ουδέν άχαρι πρός Αθηναίων παθείν εόντα πρόξεινόν τε καί φίλον. »

Ηροδότου Ιστορία Η΄ (Ουρανία), 143

« Κι εμείς οι ίδιοι αυτό το γνωρίζουμε καλώς, ότι δηλαδή η δύναμη του Μήδου είναι πολλαπλάσια από την δική μας, ώστε είναι περιττό να μας ειρωνεύεσαι γι' αυτό. Αλλά επειδή αγαπάμε υπέρμετρα την ελευθερία, θα την υπερασπίσουμε όπως μπορέσουμε. Μήτε εσύ λοιπόν να προσπαθείς να μας πείσεις να συμβιβασθούμε με τον βάρβαρο, γιατί ούτε εμείς θα πεισθούμε.  Πήγαινε τώρα και πες στον Μαρδόνιο, ότι οι Αθηναίοι λέγουν, πως όσο ο ήλιος ακολουθεί τον ίδιο δρόμο, τον οποίο ακολουθεί και σήμερα, ποτέ δεν θα συμβιβασθούμε με τον Ξέρξη, αλλά στηρίζοντας τις ελπίδες μας στην συμμαχία των Θεών και των Ηρώων, των οποίων εκείνος χωρίς κανένα σεβασμό έκαψε τους  ναούς και τα αγάλματα, θα τον πολεμήσουμε και θα τον εκδικηθούμε. Όσο για σένα, πρόσεξε μην ξαναφανείς μπροστά στους Αθηναίους με τέτοιες προτάσεις και με την πρόφαση ότι τάχα μας προσφέρεις εκδούλευση, μην μας συμβουλεύεις να κάνουμε έργα παράνομα. Γιατί δεν θέλουμε να πάθεις από τους Αθηναίους κανένα δυσάρεστο, αφού είσαι φίλος τους και πρόξενος. »

2η ΑΝΑΦΟΡΑ: Απάντηση των Αθηναίων στους απεσταλμένους των Λακεδαιμονίων, οι οποίοι ζητούσαν από αυτούς να μην συμβιβασθούν με τον Μαρδόνιο:

« Τό μέν δείσαι Λακεδαιμονίους μή όμολογήσωμεν τώ βαρβάρω, κάρτα ανθρωπήιον ήν· ατάρ αισχρώς γε οίκατε εξεπιστάμενοι τό Αθηναίων φρόνημα αρρωδήσαι, ότι ούτε χρυσός εστι γής ουδαμόθι τοσούτος ούτε χώρη κάλλεϊ καί αρετή μέγα υπερφέρουσα, τά ημείς δεξάμενοι εθέλοιμεν άν μηδίσαντες καταδουλώσαι την Ελλάδα. Πολλά τε γάρ καί μεγάλα εστί τά διακωλύοντα ταύτα μή ποιέειν μηδ' ήν εθέλωμεν, πρώτα μέν καί μέγιστα τών θεών τά αγάλματα καί τά οικήματα εμπεπρησμένα τε καί συγκεχωσμένα, τοίσι ημέας αναγκαίως έχει τιμωρέειν ες τά μέγιστα μάλλον ή περ ομολογέειν τώ ταύτα εργασαμένω, αύτις δέ τό Ελληνικόν εόν όμαιμόν τε καί ομόγλωσσον καί θεών ιδρύματά τε κοινά καί θυσίαι ήθεά τε ομότροπα, τών προδότας γενέσθαι Αθηναίους ουκ άν ευ έχοι. Επίστασθέ τε ούτω, ει μή πρότερον ετυγχάνετε επιστάμενοι, έστ' άν καί είς περιή Αθηναίων, μηδαμά ομολογήσοντας ημέας Ξέρξη. Υμέων μέντοι αγάμεθα τήν προνοίην τήν πρός ημέας εούσαν, ότι προείδετε ημέων οικοφθορημένων ούτω ώστε επιθρέψαι εθέλειν ημέων τούς οικέτας. Καί υμίν μέν η χάρις εκπεπλήρωται, ημείς μέντοι λιπαρήσομεν ούτω όκως άν έχωμεν, ουδέν λυπέοντες υμέας. Νύν δέ, ως ούτω εχόντων, στρατιήν ως τάχιστα εκπέμπετε. Ως γάρ ημείς εικάζομεν, ουκ εκάς χρόνου παρέσται ο βάρβαρος εσβαλών ες τήν ημετέρην, αλλ' επειδάν τάχιστα πύθηται τήν αγγελίην ότι ουδέν ποιήσομεν τών εκείνος ημέων προσεδέετο. Πρίν ών παρείναι εκείνον ες τήν Αττικήν, ημέας καιρός εστι προβοηθήσαι ες τήν Βοιωτίην. »

Ηροδότου Ιστορία Η΄ (Ουρανία), 144

« Το να φοβούνται οι Λακεδαιμόνιοι μήπως συμβιβαστούμε με τον βάρβαρο, αυτό είναι πολύ ανθρώπινο. Φανήκατε όμως πολύ μικροπρεπείς που φοβηθήκατε τόσο πολύ, γιατί γνωρίζετε ότι ούτε χρυσός υπάρχει τόσο πολύς πουθενά στη γη, ούτε χώρα τόσο ωραία και τόσο πλούσια, που η προσφορά τους να μας πείσει να μηδίσουμε και να συντελέσουμε στην υποδούλωση της Ελλάδος. Είναι πολλά και μεγάλα τα αίτια που, κι αν θελήσουμε ακόμη, πάλι μας εμποδίζουν να το κάνουμε αυτό. Πρώτα - πρώτα τα καμένα και γκρεμισμένα αγάλματα και οικήματα των Θεών, που μας υποχρεώνουν να πάρουμε εκδίκηση και όχι να συμμαχήσουμε μ' αυτόν που τα κατέστρεψε. Ύστερα όλοι οι Έλληνες έχουν το ίδιο αίμα, την ίδια γλώσσα και τα ιδρύματα των Θεών είναι κοινά γι' αυτούς και οι θυσίες και τα ήθη όμοια. Και δεν είναι σωστό να το προδώσουμε αυτό εμείς οι Αθηναίοι. Μάθετε λοιπόν και τούτο αν πρωτύτερα δεν το ξέρατε: Ότι όσο και ένας Αθηναίος μένει ζωντανός, καμιά συνθηκολόγηση δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην Αθήνα και στον Ξέρξη. Είναι αξιέπαινο το ενδιαφέρον σας για την καταστροφή των αγαθών μας και η απόφαση που πήρατε για την διατροφή των οικογενειών μας. Είναι μεγάλη η καλωσύνη σας. Εμείς όμως αποφασίσαμε να μείνουμε όπως είμαστε και να μην σας γίνουμε βάρος. Τώρα λοιπόν, όπως έχουν τα πράγματα, στείλτε όσο μπορείτε πιο γρήγορα στρατό, γιατί όπως υποθέτουμε, όχι αργά, αλλά αμέσως μόλις πάρει την πληροφορία ότι απορρίπτουμε τις προτάσεις του ο βάρβαρος, θα εισβάλει στην χώρα μας. Αλλά προτού εκείνος μπεί στην Αττική, είναι κατάλληλη περίσταση να εκστρατεύσουμε εμείς στην Βοιωτία. »

3η ΑΝΑΦΟΡΑ: Ο θάνατος του Καλλικράτη στις Πλαταιές:

« Καλλικράτης γάρ έξω τής μάχης απέθανε, ελθών ανήρ κάλλιστος ες τό στρατόπεδον τών τότε Ελλήνων, ου μούνον αυτών Λακεδαιμονίων αλλά καί τών άλλων Ελλήνων· ός, επειδή εσφαγιάζετο Παυσανίης, κατήμενος εν τή τάξι ετρωματίσθη τοξεύματι τά πλευρά. Καί δή οί μέν εμάχοντο, ό δ' εξενηνειγμένος εδυσθανάτεέ τε καί έλεγε πρός Αρίμνηστον άνδρα Πλαταιέα ου μέλειν οι ότι πρό τής Ελλάδος αποθνήσκει, αλλ' ότι ουκ εχρήσατο τή χειρί καί ότι ουδέν εστί οι αποδεδεγμένον έργον εωυτού άξιον προθυμευμένου αποδέξασθαι. »

Ηροδότου Ιστορία Θ΄ (Καλλιόπη), 72

« Διότι ο Καλλικράτης απέθανε πριν αρχίσει η μάχη. Αυτός αφού ήλθε εις το στρατόπεδο των τότε Ελλήνων ήταν ο ωραιότερος άνδρας όχι μόνον ανάμεσα στους Λακεδαιμονίους, αλλά και σε όλους τους άλλους Έλληνες. Αυτός, όταν ο Παυσανίας έσφαζε τα θύματα για τις θυσίες πριν από την μάχη, μένοντας ακλόνητος στην παράταξη του τμήματός του, ετραυματίσθηκε θανάσιμα από εχθρικό βέλος στα πλευρά. Και λοιπόν ενώ οι άλλοι άρχισαν να πολεμούν και αυτόν τον μετέφεραν τραυματισμένο, πεθαίνοντας λυπημένος έλεγε προς τον Αρίμνηστον, άνδρα από τις Πλαταιές, ότι δεν τον στεναχωρεί που πεθαίνει για την Ελλάδα, αλλά γιατί δεν πρόλαβε να χρησιμοποιήσει τα χέρια του (εναντίον των εχθρών) και να κάμει κάποιο ανδραγάθημα άξιο του εαυτού του και της προθυμίας που είχε για να πολεμήσει. »

   Δεν μπορεί να βρεί κανείς τα κατάλληλα λόγια για να εκφράσει τον θαυμασμό του για το ανυπέρβλητο μεγαλείο αυτών των Ελλήνων αγωνιστών. Μόνο εκστασιασμένοι από το παράδειγμά τους, ας τους κρατήσουμε με σεβασμό και αγάπη μία μόνιμη θέση στα βάθη της ψυχής μας, εκεί που το μικρό και το εφήμερο δεν χωράει, εκεί που ανθίζει μόνο το Μεγάλο και το Αιώνιο!!

 Πηγή