Αφορμή γι αυτή την έρευνα ήταν το γεγονός ότι κάθε χρόνο, τη περίοδο των Χριστουγέννων, διάφοροι ανά τον κόσμο ερευνητές επαναφέρουν στην επικαιρότητα απίστευτες ιστορίες για το άστρο της Βηθλεέμ και για την ημερομηνία γέννησης του Χριστού. Θέλησα να δώσω οριστική λύση στο πρόβλημα της φύσης του άστρου, χρησιμοποιώντας καθαρά επιστημονική προσέγγιση στο θέμα, με τη βοήθεια των εξελιγμένων πλανητατιακών προγραμμάτων. Κατάφερα μετά από επίπονη προσπάθεια χιλιάδων ωρών, να αποδείξω ότι οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης επαληθεύτηκαν πλήρως στο πρόσωπο του Χριστού και ότι στα ευαγγέλια οι πληροφορίες για τη γέννηση του, περιέχουν αλήθειες που αποδεικνύονται επιστημονικά.
Όταν γεννήθηκε o Χριστός, το αστρονομικό φαινόμενο που προανήγγειλε τη γέννηση του ήταν μοναδικό. Απορώ πως ο γίγαντας της αστρονομίας ο Γιοχάνες Κέπλερ, ο πρώτος ιστορικά μεγάλος αστρονόμος που προσέγγισε το θείο αυτό θέμα και μάλιστα έπεσε αρκετά κοντά όπως αποδεικνύεται στην έρευνα μου, δεν κατέληξε στο ίδιο εκπληκτικό συμπέρασμα με εμένα. Φυσικά η απάντηση είναι ότι δεν είχε τη πολυτέλεια να δει τόσο αναλυτικά τον ουρανό την εποχή της γέννησης του Χριστού όπως εγώ στον προσωπικό μου υπολογιστή με τη χρήση των πλανηταριακών προγραμμάτων. Τα καταπληκτικά αυτά εργαλεία γνώσης που χρησιμοποιώντας πολύπλοκους αλγόριθμους υπολογίζουν τις κινήσεις του ήλιου και των πλανητών σε βάθος χρόνου ,με βοήθησαν τα μέγιστα στην επίλυση ενός από τους μεγαλύτερους γρίφους στην ιστορία .
O Κέπλερ όπως και αρκετοί άλλοι σύγχρονοι ερευνητές έχουν απλά προτείνει σαν άστρο των Χριστουγέννων το ίδιο φυσικό φαινόμενο με εμένα χωρίς βέβαια τη δική μου λεπτομερέστατη επιστημονική τεκμηρίωση. Ορισμένοι πάλι ερευνητές προτείνουν διάφορα άλλα αστρονομικά φαινόμενα σαν το άστρο της Βηθλεέμ ,ενώ κάποιοι άλλοι προτείνουν ημερομηνίες γέννησης του Χριστού βασιζόμενοι σε ένα μεμονωμένο γεγονός των Ευαγγελίων. Τέλος υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα που υποστηρίζει ότι το άστρο των Χριστουγέννων ήταν αποκύημα της φαντασίας των Ευαγγελιστών Ματθαίου και Λουκά για να προσδώσουν το θεϊκό στοιχείο στην γέννηση του Χριστού .Όμως όπως περίτρανα αποδεικνύεται από την μελέτη μου το άστρο των Χριστουγέννων υπήρξε, οι Μάγοι της Ανατολής υπήρξαν και φυσικά ο Ιησούς Χριστός ενισχύεται αφάνταστα σαν ιστορικό πρόσωπο.
Ήταν όπως θα αποδειχτεί το άστρο της Βηθλεέμ ένα απόλυτα φυσικό φαινόμενο. Αλλά όμως ήταν ένα ανεπανάληπτο φαινόμενο από αστρονομικής άποψης .
Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ? Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ
Η σύνοδος των πλανητών το σπουδαίο αυτό γεγονός για τους απανταχού αστρολόγους και φυσικά για τους Μάγους-ιερείς του Ζωροάστρη- περιέχει πληροφορίες που απαιτούν βαθύτατες αστρονομικές γνώσεις, όπως είναι η ανάδρομη κίνηση των εξωτερικών πλανητών.
Η ανάδρομη κίνηση των εξωτερικών πλανητών σαν φαινόμενο, παρατηρείται τη χρονική στιγμή που η γη λόγω μεγαλύτερης γωνιακής ταχύτητας προσπερνάει τους εξωτερικούς πλανήτες και αυτοί φαίνεται να διαγράφουν βρόχους ή διαδρομές σχήματος S ή Ζ στον ουρανό .
Η ανάδρομη κίνηση που παρατηρείται στους ορατούς με γυμνό μάτι εξωτερικούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος , δηλαδή Άρη, Δία, Κρόνο , ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Για τον Άρη που έχει περίοδο περιστροφής 687 ημέρες και είναι σχετικά κοντά στη γη ,το φαινόμενο ήταν αρκετά εύκολο να παρατηρηθεί σε βάθος χρόνου γιατί διαρκεί περίπου 2,5 μήνες ενώ το τόξο που διαγράφει στην ανάδρομη κίνηση του είναι σχεδόν 15ο - 20ο και συνεπώς εύκολο να μελετηθεί από κάποιο γνώστη του ουρανού. Αλλά για το Δία που έχει περίοδο 11,86 χρόνια και ειδικά για τον Κρόνο που έχει περίοδο 29,46 χρόνια και λόγω απόστασης κινούνται αργά στον ουρανό θα έπρεπε κάποιος να είναι εμπειρότατος παρατηρητής για να μπορεί να διακρίνει με γυμνό μάτι την ανάδρομη τους κίνηση δηλαδή τα τόξα των 9o και 6o αντίστοιχα που διαγράφουν στον ουρανό.
Εξάλλου θα έπρεπε να παρατηρεί τον ουρανό συνεχώς για τέσσερις τουλάχιστον μήνες για να μελετήσει πλήρως τις ανάδρομες κινήσεις των δύο πλανητών. Κάθε περίπου 20 χρόνια που συμβαίνει σύνοδος των δύο γιγάντων πλανητών θα ήταν εξαιρετική τύχη για κάποιον παρατηρητή του ουρανού να παρακολουθήσει όλη την εξέλιξη της ταυτόχρονης ανάδρομης φοράς το ίδιο χρονικό διάστημα και μάλιστα χωρίς το φαινόμενο να διακοπεί από την είσοδο των πλανητών στο φως της ημέρας.
Σύνοδοι των πλανητών Δία-Κρόνου τον προηγούμενο αιώνα, δηλαδή τον πρώτο π. Χ ,που λόγω ηλικίας θα μπορούσαν να έχουν δει οι συγκεκριμένοι Μάγοι, είχε συμβεί δύο φορές. Στις 9 Οκτωβρίου του 46 π. Χ και στις 30 Ιουνίου του 26 π. Χ.
Η σύνοδος του 46 π.Χ. συνέβη στον αστερισμό του Οφιούχου (νότια από τον αστέρα Sabik, τον η΄ Οφιούχου) και ήταν ορατή για ένα περίπου μήνα στο δυτικό ορίζοντα , πριν οι δύο πλανήτες εξαφανιστούν στο φως του απογευματινού ήλιου. Συνεπώς την ανάδρομη κίνηση των πλανητών, όταν αυτοί ξαναεμφανίστηκαν στο πρωινό ουρανό στον αστερισμό του Τοξότη, ίσως να μη μπόρεσαν να τη μελετήσουν σωστά αφού η παρατήρηση είχε διακοπεί από το φως της ημέρας.
Στις 19 Νοεμβρίου του 27 π.Χ. συμβαίνει κάτι μοναδικό στον αστερισμό του Λέοντα. Η ανάδρομη κίνηση των πλανητών Δία και Κρόνου εξελίσσεται δίπλα στο Βασιλίσκο τον α΄ Λέοντα. Το καταπληκτικό είναι ότι οι Δίας και Κρόνος βρέθηκαν εκατέρωθεν του Βασιλίσκου (Regulus). Συνεπώς ήταν πολύ εύκολο για τους αρχαίους παρατηρητές του ουρανού να «μετρήσουν» τα τόξα της ανάδρομης κίνησης των δύο πλανητών με πολύ μεγάλη ακρίβεια
Ίσως και να ήταν οι Μάγοι οι πρώτοι αστρονόμοι στη παγκόσμια ιστορία της Αστρονομίας που κατάφεραν να μελετήσουν προσεκτικά την ανάδρομη κίνηση των δύο γιγάντων πλανητών. Ο καταπληκτικός αστέρας Βασιλίσκος, ο α΄ Λέοντος, είναι το μοναδικό άστρο 1ου μεγέθους του ουρανού που βρίσκεται ακριβώς πάνω στην εκλειπτική και συνεπώς οι Μάγοι τον χρησιμοποίησαν σαν σημείο αναφοράς, αφού σαν απλανής αστέρας παραμένει ακίνητος στον ουρανό. Δηλαδή η πλήρης ερμηνεία της ανάδρομης κίνησης των πλανητών οφείλεται αποκλειστικά στον Βασιλίσκο και στον αστερισμό του Λέοντα .Παρακολουθούν το φαινόμενο να εξελίσσεται συνεχώς. Καταγράφουν στα αστρονομικά τους βιβλία με λεπτομέρεια την ανάδρομη κίνηση των πλανητών που ολοκληρώνεται στις 20 περίπου Μαρτίου του 26 π.Χ. Μετά από αυτή την ημερομηνία οι δύο πλανήτες επανερχόμενοι στην ορθή τους κίνηση προετοιμάζονται για τη σύνοδο. Η σύνοδος του 26 π. Χ συνέβη στον αστερισμό του Λέοντα στις 30 Ιουνίου, ακριβώς δίπλα στον α΄ Λέοντα τον αστέρα 1ου μεγέθους, τον Βασιλίσκο ή Κανόνα (Regulus) ή Καρδιά του Λιονταριού (Cor Leonis) και ήταν ορατή για ένα μήνα στο δυτικό ορίζοντα πριν οι πλανήτες χαθούν στο φως του ήλιου. Φυσικά οι ερευνητές που έχουν ασχοληθεί με τη σημασία του Δία, του Βασιλίσκου και του Λέοντα, αγνοούν παντελώς την ύπαρξη του φαινομένου της ανάδρομης κίνησης των πλανητών το 27 π.Χ. και της συνόδου του 26 π.Χ. την οποία αποκωδικοποίησα πλήρως και με οδήγησε στο ασφαλές συμπέρασμα γιατί ήταν τόσο σημαντικοί ο Βασιλίσκος και ο Λέοντας στην Ιουδαϊκή παράδοση και αναφέρονταν σαν ο αστέρας και ο αστερισμός του Μεσσία-Βασιλιά αντίστοιχα.
Ήταν αυτοί που επεξήγησαν πλήρως την ανάδρομη κίνηση των πλανητών στους αρχαίους αστρονόμους, προετοιμάζοντας τους Μάγους για το επόμενο μεγάλο ουράνιο ραντεβού, την ανεπανάληπτη σύνοδο του 7 π.Χ. !!!
Οτιδήποτε λοιπόν ισχυρίζονται διάφοροι «ερευνητές» για το Βασιλίσκο και το αστερισμό του Λέοντα είναι στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας καθ? όσον δεν έχουν στοιχειώδεις γνώσεις αστρονομίας και αγνοούν τα καταπληκτικά προγράμματα προσομοίωσης που βοηθούν τα μέγιστα στη κατανόηση της κίνησης των πλανητών ανάμεσα στους αστερισμούς.
Αυτό λοιπόν ήταν το σημάδι στον ουρανό που περίμεναν να δουν. Η σύνοδος Δία-Κρόνου. Τη προηγούμενη σύνοδο των πλανητών του 26 π.Χ. τη θεώρησαν σαν προάγγελο της έλευσης του Μεσσία αφού ο Δίας, ο πλανήτης του Μεσσία, βρέθηκε σε σύνοδο με το Κρόνο στον αστερισμό του Μεσσία το Λέοντα, ακριβώς δίπλα στον αστέρα του Μεσσία τον Βασιλίσκο. Γνωρίζοντας λοιπόν από τα αστρονομικά τους βιβλία τη μέση περίοδο του φαινομένου της συνόδου Δία-Κρόνου και συνεπώς ότι η αμέσως επόμενη σύνοδος θα εμφανιζόταν στους ουρανούς 20 περίπου χρόνια μετά , προετοιμάζονταν από την αρχή της χρονιάς του 7 π.Χ. για την σύνοδο του Δία και Κρόνου. Είχαν καταλάβει ότι αυτό ήταν το «θεϊκό σημάδι» των Γραφών, περίμεναν όμως λίγους μήνες για να επιβεβαιώσουν ότι πράγματι οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης θα εκπληρώνονταν τη χρονιά αυτή.
Φυσικά η εξέλιξη του φαινομένου δεν άφησε καμιά αμφιβολία στους Μάγους ότι «έφτασε» το πλήρωμα των Γραφών.
Συνεπώς οι αναλύσεις που παρουσιάζουν ορισμένοι ερευνητές όπου ερμηνεύουν την απλή διέλευση των πλανητών ή κάποιες απλές συνόδους που έγιναν σε κάποιους αστερισμούς , κάποια χρονική στιγμή το 2 και το 3 π. Χ σαν τα σημάδια των γραφών είναι εντελώς αυθαίρετη και χωρίς καμία επιστημονική βάση.
Όπως θα δούμε από την ανάλυση του φαινομένου η σύνοδος του 7 π.Χ. ήταν μια σύνοδος πολύ διαφορετική από τις συνηθισμένες των δύο πλανητών Δία και Κρόνου. Μια σύνοδος που αν αποκρυπτογραφηθεί δείχνει ότι είναι μοναδική στην ιστορία του ανθρώπινου γένους.
Ήταν σύνοδος που δεν συμβαίνει μόνο μια φορά, όπως συνήθως, το χρονικό διάστημα που οι δύο πλανήτες ταξιδεύουν αγκαλιασμένοι, αλλά τρεις φορές!!!
Στατιστικά οι σύνοδοι των πλανητών Δία και Κρόνου συμβαίνουν κάθε περίπου 20 χρόνια. Ελέγχοντας τη βάση δεδομένων του πλανηταριακού προγράμματος Redshift 5 όπου υπάρχουν αποθηκευμένες οι σύνοδοι από το 4700 π.Χ. έως το 10000 μ.Χ. , βρήκα ότι από τις 737 συνόδους αυτής της μεγάλης χρονικής περιόδου, μόνο οι 83 είναι τριπλές ( δηλαδή ποσοστό περίπου 11%) και η περίοδος της τριπλής συνόδου (στρογγυλοποιημένη στα 20 χρόνια) είναι 40 ,80 ,120, 140, 160 ,220, 260, 300, 340, 380 ,420 χρόνια.
Την ημέρα της εαρινής ισημερίας την 23η Μαρτίου του 7 π. Χ , χαμηλά στον ανατολικό ορίζοντα αρχίζουν να ξεπροβάλλουν οι πλανήτες που ήδη έχουν απομακρυνθεί αρκετά από τον ήλιο. Πρώτος όπως πάντα ο Ερμής και κατόπιν οι γίγαντες πλανήτες Δίας και Κρόνος ,που μόλις έχουν ξεφύγει από το φως του ήλιου που του τους κάλυπτε τους προηγούμενους μήνες.
Ο Ερμής μάλιστα θα προϊδεάσει γι αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει κάνοντας κάτι εκπληκτικό. Στις 26 Μαρτίου φτάνει το Δία και δημιουργεί μαζί του τη πρώτη σύνοδο. Τον προσπερνάει και στις 31 Μαρτίου φτάνει το Κρόνο και δημιουργεί μαζί του τη δεύτερη εντυπωσιακή σύνοδο!!!
Θα παραμείνει ο Ερμής στο προσκήνιο μέχρι της 7 Απριλίου ,ορατός στο πρωινό ουρανό ,λίγο πριν εξαφανιστεί στο φως της ημέρας. Από εδώ και μπρος ,θα κυριαρχούν στο νυχτερινό ουρανό ο Δίας με το Κρόνο .
Ήταν πάρα πολύ τυχεροί οι Μάγοι αυτή την εποχή. Δηλαδή είναι η τέλεια περίπτωση όταν ένα τέτοιο ουράνιο φαινόμενο εμφανίζεται νωρίς το πρωί στον ανατολικό ουρανό.
Λόγω της φαινόμενης ετήσιας κίνησης του ο ήλιος κινείται από δυτικά προς τα ανατολικά περίπου 1ο/ημέρα (360ο/365 ημέρες). Άρα μετά από ένα μήνα θα έχει απομακρυνθεί από τους δύο πλανήτες 30Ο περίπου. Ο ήλιος στην φαινόμενη ημερήσια κίνηση του στον ουρανό ,κινείται εξ ανατολών προς δυσμάς με 360Ο /24ώρες=15Ο / ώρα. Δηλαδή μετά από ένα μήνα, στα μέσα Απριλίου, ο ήλιος θα βρίσκεται ανατολικότερα από την προηγούμενη θέση που κατείχε στον ουρανό στα μέσα Μαρτίου ,κατά δύο ώρες( δηλ 30Ο/15Ο =2 ώρες). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η σύνοδος των πλανητών θα έχει απομακρυνθεί από τον ήλιο και θα ξεπροβάλλει από τον ανατολικό ορίζοντα στις 3 το πρωί οπότε και θα είναι παρατηρήσιμη μέχρι τις 5 π. μ λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος Έτσι για κάθε μήνα που περνάει, γίνεται ευνοϊκότερη για τους παρατηρητές η σύνοδος των πλανητών αφού είναι ορατή για δύο επιπλέον ώρες.
Πόσο καιρό θα παραμείνουν στο προσκήνιο οι δύο πλανήτες;
Απίστευτο, αλλά θα είναι ορατοί το μέγιστο δυνατό διάστημα που μπορεί να κρατήσει ένα φαινόμενο να μη χαθεί στο φως του ήλιου .
Όταν ο Δίας και ο Κρόνος ξέφυγαν από τον ήλιο που μόλις τους είχε προσπεράσει, έγιναν ορατοί στο πρωινό ουρανό ,λίγο πριν την ανατολή.
Ο ήλιος μετά από ένα έτος, δηλαδή μετά από μια πλήρη φαινομενική περιστροφή του στην ουράνια σφαίρα, θα ξαναβρεθεί στην ίδια θέση, δηλαδή θα είναι έτοιμος να εξαφανίσει τους πλανήτες στο απογευματινό φως. Όμως ο Δίας και ο Κρόνος τον ένα αυτό χρόνο θα έχουν κινηθεί ανατολικά περίπου 30ο και 12 ο αντίστοιχα λόγω της ίδιας τους κίνησης.
Δηλαδή ο ήλιος θα πρέπει να κινηθεί ανατολικά στον ουρανό άλλες δώδεκα ημέρες για να εξαφανίσει το Κρόνο και άλλον ένα μήνα για να εξαφανίσει το Δία. Αλλά ο γίγαντας πλανήτης επειδή την εποχή αυτή κινείται κοντά στο περιήλιο θα έχει μετακινηθεί λίγο περισσότερο στον ανατολικό ουρανό. Άρα ο ήλιος θα πρέπει να κινηθεί κάποιες ημέρες επιπλέον από το συνηθισμένο χρόνο για να εξαφανίσει και το Δία. Ήταν δηλαδή ο Δίας ορατός στο νυχτερινό ουρανό για το μέγιστο δυνατό χρόνο που θα μπορούσε ποτέ να είναι ορατός!!!
Εν κατακλείδι και οι δύο πλανήτες θα παραμείνουν ορατοί στο νυχτερινό ουρανό, για κάποιες ώρες φυσικά, επί ένα ολόκληρο σχεδόν χρόνο επιβεβαιώνοντας πλήρως την άποψη διαφόρων ερευνητών του άστρου της Βηθλεέμ που υποστηρίζουν ότι το άστρο ,όποια και αν ήταν η φύση του, θα ήταν οπωσδήποτε άστρο «μακράς» διάρκειας!!!
Στις 29 Απριλίου του 7 π.Χ. στις 17.38μ.μ. ,οι Μάγοι στη Περσία βλέπουν ένα εντυπωσιακό φαινόμενο στον ουρανό όπως είναι η έκλειψη ηλίου όπου το 40% του ηλιακού δίσκου καλύπτεται από τη Σελήνη. Εντυπωσιακή προσομοίωση του Redshift 5.Την ημέρα αυτή ο ήλιος ανέτειλε στις 5.17 π.μ. και έδυσε στις 18.42 μ.μ. τοπική ώρα. Η μερική έκλειψη ηλίου σαν φαινόμενο ,ξεκίνησε στις 16.38 μ.μ. και τελείωσε στις 18.42 μ.μ. τοπική ώρα. Δηλαδή ακριβώς τη στιγμή της δύσης του ήλιου, ο ηλιακός δίσκος εφάπτονταν με τον σεληνιακό .Την ημέρα αυτή ο απογευματινός ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει σχεδόν δύο ώρες πριν τη δύση του ήλιου.
Στις 13 Μαΐου του 7 π.Χ. στις 22.30 μ.μ. συμβαίνει και μια μερική έκλειψη Σελήνης ορατή στη Περσία. Δηλαδή δεν υπάρχει ουράνιο φαινόμενο που να μην συμβεί το έτος 7 π.Χ. Η φύση πανηγυρίζει με απίστευτο τρόπο την έλευση του Χριστού!!!
Στις 4 Ιουνίου του 7 π. Χ ,αφού έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο ο Ερμής, ευθυγραμμίζονται με τη Γη οι Δίας και Κρόνος και ξεκινάει η 1η σύνοδος των πλανητών στον αστερισμό των Ιχθύων. Οι πλανήτες είναι ορατοί από τις 00.40 π.μ. μέχρι τις 4.20 π.μ. λίγο πριν την ανατολή του ήλιου.
Δίας και Κρόνος ταξιδεύουν μαζί σχεδόν αγκαλιασμένοι από δυτικά προς τα ανατολικά και για ένα σχεδόν μήνα. Είναι η σύνοδος ένα γεγονός που το γνωρίζουν οι αρχαίοι παρατηρητές του ουρανού- και φυσικά οι Μάγοι- από τις προηγούμενες εμφανίσεις του φαινομένου.
Στις 8 Ιουλίου φαίνεται ο Κρόνος να σταματάει στον ουρανό .Ξεκινάει τότε η ανάδρομη κίνηση του ,δηλαδή φαίνεται να κινείται στον ουρανό από ανατολικά προς δυτικά.
Την ίδια αυτή ημέρα ο Δίας, που εν τω μεταξύ συνεχίζει την ορθή του κίνηση για εννιά ακόμη ημέρες, βρίσκεται σε ένα πολύ ειδικό σημείο της τροχιάς του. Το περιήλιο του που βρίσκεται σε απόσταση 4,964391 AU(αστρονομική μονάδα) από τον ήλιο. Στις 17 Ιουλίου ξεκινάει και η ανάδρομη κίνηση του Δία.
Εξ ?αιτίας της ανάδρομης κίνησης την χρονική αυτή στιγμή και οι δύο πλανήτες φαίνεται να κινούνται , σε σχέση με τα μακρινά άστρα ,ανάποδα στον ουρανό ( από ανατολικά προς δυτικά).
Στις 14 Σεπτεμβρίου συμβαίνει αυτό που κάνει τη σύνοδο του 7 π.Χ. μο-να-δι-κή, τη Τέλεια Μεγάλη Σύνοδο όπως αποδεικνύεται παρακάτω.
Την ημέρα αυτή έχουμε την απόλυτη συμμετρία .Είναι το μέσο της ανάδρομης κίνησης και για τους δύο πλανήτες. Για το Δία που ξεκίνησε την ανάδρομη κίνηση του στις 17 Ιουλίου (198η ημέρα του χρόνου) και την ολοκλήρωσε μετά από 118 ημέρες στις 12 Νοεμβρίου ,το μέσον είναι 198+118/2=257.Η 257η ημέρα της χρονιάς είναι η 14η Σεπτεμβρίου.
Για το Κρόνο που ξεκίνησε την ανάδρομη κίνηση του στις 8 Ιουλίου (189η ημέρα του χρόνου) και την ολοκλήρωσε μετά από 136 ημέρες στις 21 Νοεμβρίου, το μέσον είναι πάλι 189+136/2=257, δηλαδή η 14η Σεπτεμβρίου.
Την ημέρα αυτή η απόσταση του Δία από τον Ήλιο ήταν 4,965693 AU .Δηλαδή 4,965693/4,964391=1,00026 φορές την απόσταση του περιηλίου από τον ήλιο. Την ημέρα αυτή η απόσταση του Δία από τη Γη ήταν 3,969549 AU, η μικρότερη που θα μπορούσαν να βρεθούν οι δύο πλανήτες καθ? όσον η γη ευθυγραμμίστηκε με Ήλιο-Δία-Κρόνο. Δηλαδή ο Δίας δεν ήταν μόνο σχεδόν στο περιήλιο ,αλλά ήταν και σε αντίθεση, δηλαδή ακριβώς απέναντι από τη γη (κάτι σαν πανσέληνος) και συνεπώς πλησιέστερα σε αυτή. (Με το 99,999% της επιφάνειας του να φωτίζεται από τον ήλιο και με φαινόμενη Ισημερινή διάμετρο 49,6΄΄).
Ήταν ο πιο λαμπρός συνοδικός Δίας (με φαινόμενο μέγεθος -2,93) και μάλιστα στις 5.23 π.μ. όταν και τους φανέρωσε τη χώρα !!!
Ο Κρόνος βρισκόταν σε απόσταση 8,294988 ΑU από τον ήλιο. ( Με το 99,999% της επιφάνειας του να φωτίζεται από τον ήλιο και με φαινόμενη Ισημερινή διάμετρο 19,9΄΄).
Στις 23 Σεπτεμβρίου έχουμε το Δία στη θέση 23h 20? 24? και το Κρόνο ακριβώς στη ίδια θέση 23h 20? 24?.Αυτό σημαίνει ότι την ημέρα αυτή έχουμε την απόλυτη 2η σύνοδο των πλανητών σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης συνόδου.
Στις 23 Οκτωβρίου του 7 π.Χ. στις 7.27 π.μ. , όταν οι Μάγοι διέσχιζαν τη Συριακή έρημο και λίγες μέρες πριν φτάσουν στη Βηθλεέμ, συμβαίνει κάτι μοναδικό στο πρωινό ουρανό. Και δεύτερη έκλειψη ηλίου μέσα στην ίδια χρονιά. Ερευνώντας στη βάση δεδομένων του υπολογιστή, έβαλα από περιέργεια το πρόγραμμα να ψάξει για ηλιακές εκλείψεις από το 200 π.Χ. μέχρι το 200 μ.Χ. Μόνο μια χρονιά σε εύρος 400 χρόνων έχουμε δύο εκλείψεις ηλίου μέσα στην ίδια χρονιά ορατές από Σάβε και Βηθλεέμ. Το ανεπανάληπτο 7 π.Χ.!!!
Φτάνοντας στο τέλος της περιόδου της ανάδρομης κίνησης τους, οι δύο πλανήτες φαίνεται ότι ελαττώνουν έως να μηδενίζουν τη φαινόμενη γωνιακή ταχύτητα τους. Έτσι στις 12 Νοεμβρίου του 7 π. Χ ο γίγαντας πλανήτης Δίας φαίνεται εντελώς ακίνητος στον ουρανό και είναι πιθανότατα η ημερομηνία γέννησης του Χριστού , αφού είναι η μοναδική στιγμή που ταιριάζει αστρονομικά με τη ρύση των Ευαγγελίων.
Σωτήρης Σοφιάς
Πηγή
