Κύριε Κάρολε Παπούλια,
Άκουσα και διάβασα πολύ προσεκτικά τις δηλώσεις που κάνατε πριν και μετά την αποχώρησή σας από την εξέδρα των επισήμων στη Θεσσαλονίκη, και όταν φτάσατε πια πίσω στην Αθήνα. Θέλω λοιπόν να σας απαντήσω, χρησιμοποιώντας τα δικά σας λόγια.
Κύριε Κάρολε Παπούλια,
Είπατε «Λυπάμαι πολύ, αλλά είναι ορισμένοι που θέλουν να ματαιωθεί αυτή η εκδήλωση», αυτούς μάλιστα τους χαρακτηρίσατε «υβριστές» που πρέπει«να ντρέπονται». Απαιτείται εδώ να γίνουν δύο διευκρινίσεις: Πρώτον, δεν έγινε καμιά ματαίωση παρέλασης. Σε όλη την Ελλάδα, αυτό που ματαιώθηκε δεν ήταν οι ίδιες οι παρελάσεις, αλλά η παρουσία σε αυτές των πολιτικών που αποδείχτηκαν εθνικοί προδότες. Δεύτερον, οι πολίτες που εσείς ονομάζετε «υβριστές»δεν ήταν «ορισμένοι» (ούτε «φασίζουσα μειοψηφία» όπως τους χαρακτήρισαν άλλοι), αλλά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλες τις πόλεις, που κατέκλυσαν τις λεωφόρους των παρελάσεων, μαθητές που αρνήθηκαν να χαιρετίσουν τους επισήμους, παρελαύνοντας με μαύρα περιβραχιόνια ή ανεμίζοντας μαύρες κορδέλες. Όλοι αυτοί είναι μάλλον η πλειοψηφία. Εσείς, οι κυβερνώντες, είστε μειοψηφία ορισμένων υβριστών, και όχι ο λαός.
Κύριε Κάρολε Παπούλια,
Είπατε «Πατριώτες είναι εκείνοι που αμαυρώνουν μια εθνική επέτειο; Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν;». Συνεχίζοντας τον προηγούμενο συλλογισμό, σας επαναλαμβάνω ότι αυτή η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, που εσείς υβρίζετε, δεν πρόσβαλαν καθόλου την ίδια την εθνική επέτειο, και δεν την αμαύρωσαν. Όταν οι υποκριτές πολιτικοί αποχώρησαν από τις εξέδρες, τότε οι πολίτες παρακολούθησαν τις παρελάσεις, και μάλιστα με πολύ αγωνιστικότερη διάθεση και με πολύ υψηλότερο φρόνημα. Τίμησαν τους ήρωες του πολέμου και της Αντίστασης, προβαίνοντας οι ίδιοι σε μια υψηλή πράξη Αντίστασης.
Κύριε Κάρολε Παπούλια,
Είπατε «Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν το δημόσιο χώρο ως ιδιοκτησία τους;». Σας επιστρέφω το ερώτημα σχεδόν κατά λέξη: Είναι μήπως δημοκράτες όσοι ξεπουλούν, στην κυριολεξία, τον δημόσιο χώρο, δηλαδή τον εθνικό μας πλούτο, μέρος της εδαφικής μας ακεραιότητας, και τελικά την Εθνική μας Ανεξαρτησία, επειδή τα θεωρούν ιδιοκτησία τους; Μήπως αυτοί είναι εθνικοί προδότες;
Κύριε Κάρολε Παπούλια,
Είπατε «Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;». Για ποιες εκλογές μιλάτε; Μήπως για τις τελευταίες εκλογές, στις οποίες ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για κάποια πράγματα, και μόλις ανέβηκε στην εξουσία έκανε ακριβώς τα αντίθετα, χωρίς καν να προσπαθήσει να τηρήσει τις υποσχέσεις του; Αναφέρομαι στη δέσμευση για εξοικονόμηση χρημάτων χωρίς να καταφύγουμε σε άλλα δάνεια ή ληστρικούς οργανισμούς («Λεφτά υπάρχουν»), στη δέσμευση ότι δεν θα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, στη δέσμευση ότι δεν θα επιβληθούν επιπλέον φόροι κτλ. Και για ποιο Σύνταγμα μιλάτε; Για αυτό που, σύμφωνα και με γνωμοδοτήσεις πολλών νομικών, καταστρατηγείται και αντικαθίσταται στην πράξη από επιτροπεία και μνημόνια και δανειακές συμβάσεις;
Κύριε Κάρολε Παπούλια,
Είπατε «Δεκαπέντε χρονών και πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς, μη μου λένε τώρα 'Παπούλια προδότη'. Ποιος είναι προδότης;». Πράγματι, ίσως φαίνεται άδικο να σας συμπεριφέρονται σαν κοινό εγκληματία και να σας αποκαλούν «προδότη». Αντάρτης στην Αντίσταση, με αντιδικτατορική δράση, αθλητής με διακρίσεις, ικανότατος και δημοφιλέστατος υπουργός εξωτερικών στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου (εκείνου που είχε ως σύνθημα το «Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία»!), τιμημένος δύο φορές με το αξίωμα του Προέδρου, κανονικά θα έπρεπε να είστε το στολίδι της πολιτικής ζωής του τόπου. Τι συνέβη και απολέσατε αυτή την τιμή; Νομίζω πως ξέρω. Όταν η κυβέρνηση έπαιρνε όλα τα αντιλαϊκά και αντεθνικά μέτρα της, θα μπορούσατε να αναπέμψετε στη Βουλή τους αντισυνταγματικούς νόμους της, όπως σας επιτρέπει το Σύνταγμα - έτσι λέει τουλάχιστον ο κύριος Κόκκινος, πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Εσείς όμως δεν το κάνατε, δεν αποτρέψατε την προδοσία. Και όταν κάποιος δεν αποτρέπει την προδοσία, παρόλο που μπορεί (και είναι μάλιστα σε ένα τόσο υψηλό αξίωμα σαν το δικό σας!), τότε είναι κι αυτός προδότης. Επομένως, ο λαός «ξέχασε» την αντιστασιακή σας δράση και τη δημοφιλία που κερδίσατε ως αθλητής και ως πολιτικός, και θυμάται μόνο την τελευταία σας προδοτική παράλειψη. Ξέρετε, εξάλλου, ότι στην Ελλάδα τα στερνά τιμούν τα πρώτα!
Κύριε Κάρολε Παπούλια,
Προβληματιζόμουν πολλή ώρα για τον τρόπο που θα έπρεπε να σας προσφωνήσω σε αυτή την επιστολή. Είμαι φιλόλογος, και προσπαθώ να ζυγίζω καλά τις λέξεις προτού τις χρησιμοποιήσω. Σύμφωνα λοιπόν με το πρωτόκολλο, θα έπρεπε να σας προσφωνήσω με το αξίωμά σας, δηλαδή Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ακριβώς όμως επειδή είμαι φιλόλογος, ξέρω καλά τα συνθετικά της λέξης Δημοκρατία. Και βλέπω καθαρά ότι η Δημοκρατία με την πραγματική της σημασία έχει καταλυθεί. Επομένως είστε ένας πρόεδρος χωρίς αντικείμενο. Αρκεί λοιπόν ένα «Κύριε Κάρολε Παπούλια», και πολύ σάς είναι. Έχετε καταντήσει ένας από αυτούς τους ορισμένους υβριστές που μας κυβερνούν, γκρεμίζουν το μέλλον και τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού, μας προδίδουν και θα έπρεπε να ντρέπονται. Επιτρέψτε μου να θεωρώ τον εαυτό μου έναν από τους «άλλους», τους πολλούς προδομένους και αγανακτισμένους.
Αντώνης Κουντούρης
εκπαιδευτικός
Πηγή
