Αυτό που οι επιστήμονες φοβούνται, βέβαια, είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση που φέρει το όνομα «σύνδρομο του Κέσλερ»· συντρίμμια χτυπούν και διαλύουν άλλα σε μικρότερα κομμάτια κ.ο.κ.
Μια βιώσιμη λύση για το διογκούμενο πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών πρότειναν πρόσφατα επιστήμονες. Η ιδέα αφορά την εκτόξευση ενός δορυφόρου και τη «συνάντησή» του με τα περισσότερα διαστημικά συντρίμμια, όπως χρησιμοποιημένα κομμάτια από διαστημικές ρουκέτες.
Ο δορυφόρος θα βάζει, λοιπόν, σε λειτουργία ένα προωθητικό μηχανισμό και θα «οδηγεί» τα συντρίμμια στην ατμόσφαιρα της Γης. Οι εμπλεκόμενοι στην επιστημονική πρόταση ισχυρίζονται ότι σύμφωνα με τον σχεδιασμό, θα είναι δυνατή η απομάκρυνση πέντε έως δέκα αντικειμένων ετησίως. Βέβαια αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο στόχος του προγράμματος είναι τεράστιος καθώς αφορά περισσότερα από 17.000 αντικείμενα, μεγαλύτερα από 10 εκατοστά, που βρίσκονται σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη γη. Η πιο αρνητική προοπτική βέβαια σχετίζεται με το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα αυτά κομμάτια είναι πιθανό να δημιουργήσουν χιλιάδες άλλα.
«Κατά τη γνώμη μας το πρόβλημα αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση και είναι επείγον θέμα», δήλωσε ο Marco Castronuovo, συγγραφέας της έρευνας και ερευνητής της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. «Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Όσο περνάει ο καιρός θα αναγκαζόμαστε να απομακρύνουμε ολοένα και περισσότερα κομμάτια», επισημαίνει.
Το 2007 η Κινεζική κυβέρνηση παρουσίασε ένα «αντι-δορυφορικό» σύστημα, καταστρέφοντας έναν παλιό, απενεργοποιημένο δορυφόρο της· η ενέργεια αυτή ωστόσο δημιούργησε 2.000 περισσότερα κομμάτια – συντρίμμια. Πρόσφατα, μάλιστα, μια σύγκρουση αμερικανικών και ρωσικών δορυφόρων δημιούργησε ακόμη περισσότερα «σκουπίδια».
Αυτό που οι επιστήμονες φοβούνται είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση που φέρει το όνομα «σύνδρομο του Κέσλερ». Σύμφωνα με τη θεωρία του επιστήμονα της NASA, που έδωσε το όνομά του σ’ αυτήν, τα κομμάτια που αποκόβονται από συγκρούσεις χτυπούν με τη σειρά τους άλλα κομμάτια και εντέλει σχηματίζουν ένα σύννεφο συντριμιών που γυρνούν συνεχώς γύρω από τη γη.
Αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τις επανδρωμένες αποστολές δορυφόρων αλλά και για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και ευρύτερα για κάθε επανδρωμένη αποστολή.
«Είναι δύσκολο βέβαια αν κάποιος το δει από την πολιτική πλευρά του ζητήματος· πολλά από τα κομμάτια ανήκουν σε έθνη που δεν είναι διατεθειμένα να συνεργαστούν ή ακόμα δεν έχουν πρόσβαση σ’ αυτά. Εντωμεταξύ δεν υπάρχει κάποια διεθνής ρύθμιση για την απομάκρυνσή τους», σχολιάζει ο δρ. Castronuovo.
O Iταλός ερευνητής προτείνει ένα σχήμα με το οποίο μικροί δορυφόροι θα αναπτύσσονται σε επτάχρονες αποστολές και ο κάθε ένας θα διαθέτει δύο ρομποτικούς βραχίονες: έναν για να «αρπάζει» κάποιο κομμάτι και έναν για να εγκαθιστά ένα προωθητικό πηδάλιο που θα το οδηγεί εκτός τροχιάς της γης.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC
Πηγήhttp://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_09/08/2011_401679
