Κανκούν, Δεκέμβριος 2010. Λομπίστες και εκπρόσωποι τουλάχιστον 250 επενδυτικών σχημάτων, τραπεζικών κολοσσών, ασφαλιστικών εταιρειών και συνταξιοδοτικών funds που ελέγχουν συνολικά μία αγορά 11,5 τρισ. ευρώ δίνουν το «παρών» στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα, επιδιώκοντας να πετύχουν έναν και μόνο σκοπό: Πιέζουν παρασκηνιακά και ζητούν με κάλεσμα τους από τις κυβερνήσεις των 200 χωρών που λαμβάνουν χώρα στη συνδιάσκεψη να υπογράψουν έγγραφο νομικής δέσμευσης για τη μείωση των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Τελικά δεσμευτική συνθήκη δεν υπογράφηκε, ωστόσο ο πόλεμος δεν χάθηκε, καθώς μία ακόμη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής θα πραγματοποιηθεί στη συνδιάσκεψη του 2011 στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής. Ο αγώνας για την αποτροπή της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει γεννήσει μια πολλά υποσχόμενη αγορά αξίας τρισεκατομμυρίων, αυτή της πίστωσης ρύπων (carbon credits) στην οποία επιδιώκει να εισέλθει και ο Παναγιώτης Δρακόπουλος, ο Έλληνας επικεφαλής της ενεργειακής εταιρείας GreenEra.
Βλαβερές εκπομπές
Στο πλαίσιο της καταπολέμησης του φαινομένου του θερμοκηπίου τέθηκε σε ισχύ το 2005 το Πρωτόκολλο του Κιότο, σύμφωνα με το οποίο οι βλαβερές εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα (Co2) πρέπει να μειωθούν διεθνώς περίπου 5% κάτω από τα επίπεδα του 1990 μεταξύ 2008-2012.
Η συμφωνία που υπογράφηκε στο Κιότο της Ιαπωνίας το 1997 και ολοκληρώνεται το 2012 προβλέπει ότι η μείωση των αερίων ρύπων μπορεί να γίνει μέσω εμπορίου εκπομπών: Εάν μια χώρα δεν εκπέμψει εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που να φτάνουν το ανώτατο όριο εκπομπών που της αναλογεί, μπορεί να πουλήσει το αχρησιμοποίητο μέρος των εκπομπών της σε κάποια άλλη χώρα που έχει υπερβεί το επιτρεπτό ανώτατο όριο.
Έτσι δημιουργήθηκαν οι άδειες ή μονάδες άνθρακα (carbon credit), οι οποίες διαπραγματεύονται στα χρηματιστήρια ως εμπορεύματα σε τιμές που καθορίζονται από τον κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης.
Μία μονάδα επιτρέπει την εκπομπή ενός τόνου διοξειδίου του άνθρακα και παρέχεται στις βιομηχανίες δωρεάν. Δεδομένου ότι αφενός σε ετήσια βάση το πλαφόν εκπομπών μειώνεται -άρα και οι carbon credits- και αφετέρου στις εταιρείες που υπερβαίνουν το όριο επιβάλλονται πρόστιμα, οι βιομηχανίες στρέφονται σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας, όπως οι ΑΠΕ.
Οι ρυπογόνες εταιρείες που έχουν στραφεί στην πράσινη ενέργεια διαθέτουν περίσσεια αδειών άνθρακα, τις οποίες πουλούν σε βιομηχανίες που τις έχουν ανάγκη. Στο χρηματιστήριο του Λονδίνου μια carbon credit πωλείται περίπου έναντι 12 ευρώ, ενώ η αξία της αγοράς ρύπων το 2006 διπλασιάστηκε σε σχέση με έναν χρόνο πριν, οπότε ανερχόταν στα 8,5 δισ. ευρώ.
Πρόκειται για μία εξαιρετικά κερδοφόρα «μπίζνα», στην οποία δραστηριοποιούνται πέραν των βιομηχανιών, τράπεζες ως μεσάζοντες, αλλά και εταιρείες που πωλούν μονάδες άνθρακα. Για να εξασφαλίσουν carbon credits οι ρυπογόνες εταιρείες είτε τοποθετούν αντιρρυπαντικά φίλτρα στις ίδιες εγκαταστάσεις ή σε εργοστάσια π.χ. στην Κίνα ή την Ινδία είτε επενδύουν σε ένα δάσος (λόγω της ικανότητας των δέντρων να απορροφούν Co2).
Την τελευταία πρακτική υιοθετεί η GreenEra που έχει αποκτήσει τον έλεγχο περίπου 10 εκατ. στρεμμάτων ζούγκλας στη Βραζιλία, τα οποία υπολογίζεται ότι μπορούν να παράξουν περίπου 500 εκατ. carbon credits, μέγεθος που συνεπάγεται κεφαλαιοποίηση της τάξης των 2,5 δισ. δολαρίων.
«Έχουμε αποκτήσει τη διαχείριση 10 εκατ. στρεμμάτων δάσους στη Βραζιλία σε συνεργασία με τους ντόπιους, οι οποίοι θα εισπράξουν μερίδιο των κερδών από την πώληση μονάδων άνθρακα. Έως ότου ξεκινήσει η διαδικασία παραγωγής και διάθεσης carbon credits θα απαιτηθούν περίπου δύο χρόνια, προκειμένου να ληφθούν οι απαιτούμενες πιστοποιήσεις ότι η GreenEra συντηρεί και προστατεύει το τμήμα δάσους που της ανήκει», σημειώνει ο 38χρονος Παναγιώτης Δρακόπουλος.
Ο κ. Δρακόπουλος ηγείται επίσης της εταιρείας ακινήτων Prime Estates & Developments (PMLT) με έδρα το Σικάγο, η οποία αναζητά ευκαιρίες στο real estate των ΗΠΑ, στα Βαλκάνια και την Ελλάδα, καθώς και σε distressed εταιρείες ακινήτων.
Πριν από λίγες ημέρες η εισηγμένη στο Χρηματιστήριο του OTCBB (over-The Counter Bulletin Board) ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να διευρύνει το χαρτοφυ-λάκιό της, με την υλοποίηση επενδύσεων σε δάση στο πλαίσιο συνεργασίας με εταιρείες ή ιδιώτες που διαθέτουν δικαιώματα management στις τροπικές ζούγκλες της Βραζιλίας.
Για την υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων απαιτείται χρηματοδότηση της τάξης των 10 εκατ. δολαρίων και γι΄ αυτό ο αμερικανοτραφής επιχειρηματίας σχεδιάζει να διαθέσει περίπου το 40% του μετοχικού κεφαλαίου της Prime Estates & Developments για την απόκτηση πολύτιμης δασικής γης.
Πώς λειτουργεί η αγορά των ρύπων
Ας υποθέσουμε ότι στο γερμανικό εργοστάσιο Α έχει τεθεί όριο εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου 50 χιλιάδων τόνων. Για την εύρυθμη λειτουργία του, όμως, απαιτείται παραγωγή 75.000 τόνων CO2, άρα θα πρέπει είτε να περιορίσει τη δραστηριότητα του είτε να αναζητήσει το πλεόνασμα στις αγορές.
Σε γειτονική βιομηχανική ζώνη το εργοστάσιο Β διαθέτει ετήσιο όριο 100.000 τόνων, έχοντας όμως επενδύσει σε πράσινες υποδομές, έχει καταφέρει να περιορίσει τις εκπομπές στους 60.000 τόνους, επομένως μπορεί να πουλήσει μέρος του πλεονάσματος, εν προκειμένω 25.000 τόνους (που μετατρέπεται σε μονάδες άνθρακα) είτε στην αγορά είτε στο εργοστάσιο Α.
Δεδομένου ότι η μόλυνση του περιβάλλοντος δεν έχει σύνορα, το εργοστάσιο Α μπορεί εξίσου να χρηματοδοτήσει την εγκατάσταση πράσινων συστημάτων ενέργειας σε βιομηχανία π.χ. της Κένυας ή να αγοράσει τμήμα της βραζιλιάνικης ζούγκλας.
Πηγήhttp://www.politis-gr.com/?p=9843
