Πριν μερικές μέρες, σε δημοσίευμα της εφημερίδας “ΠΑΤΡΙΣ”, υπήρχε η είδηση της έκδοσης σε πλειστηριασμό του σπιτιού ενός Ηρακλειώτη, για χρέος μόλις 6.000 ευρώ, τα οποία τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αδυνατούσε να αποπληρώσει. Πόσοι από εμάς δε διαβάσαμε αυτή την είδηση, και είπαμε “τον καημένο, θα χάσει το σπίτι του..”, και μετά συνεχίσαμε το διάβασμα χωρίς να συμβαίνει τίποτα; ΟΛΟΙ. Όλοι, εκτός από έναν…
Ένας άλλος συμπολίτης μας, σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα,ο οποίος διάβασε και αυτός την είδηση, έκανε το εξής απλό και απίστευτο: πήρε τα στοιχεία του δικηγόρου του ιδιοκτήτη , και χωρίς δεύτερη σκέψη, κατέβαλε ο ίδιος το ποσό των 6.000 ευρώ, προκειμένου να σταματήσει ο πλειστηριασμός!
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός, διατηρώντας την ανωνυμία του, και χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, βοήθησε ένα συμπολίτη του, ένα συνάνθρωπό του, να μην χάσει το σπίτι του! Και αυτό, στην εποχή της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης της μεταπολίτευσης!
«Θέλω να βοηθήσω αυτήν την οικογένεια με όλη μου την ψυχή», είπε ο 65χρονος Ηρακλειώτης. «Δεν θα ηρεμήσει η ψυχή μου και η συνείδηση μου όσο ξέρω ότι θα μπορούσα να σώσω το σπίτι του και δεν το έκανα. Εγώ, ξέρετε, μεγάλωσα ξυπόλυτος, σε μεγάλη φτώχεια. Η ζωή τα έφερε έτσι και σήμερα έχω οικονομική άνεση. Όσο ζω και όσο μπορώ, θα βοηθώ συνανθρώπους μου».
Σίγουρα κι άλλοι άνθρωποι είχαν την οικονομική δυνατότητα να βοηθήσουν, αλλά δεν το έκαναν, είτε επειδή δεν ήταν σημαντικό γι’ αυτούς, είτε επειδή δεν το σκέφτηκαν. Κι άλλοι άνθρωποι που προέρχονται από φτωχές οικογένειες έχουν αποκτήσει σήμερα οικονομική άνεση. Αλλά έχουν παγιδευτεί τόσο πολύ στο παιχνίδι της απόκτησης χρήματος, που δεν έχουν χρόνο να σκεφτούν, πολύ περισσότερο δε να προβούν σε τέτοιες ενέργειες. Και αυτό δυστυχώς είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.
Πηγήhttp://antipaloi.blogspot.com/2010/11/blog-post_4145.html
