Ο Raymond Moody, είναι ο άνθρωπος που πρώτος ανακάλυψε και έκανε έρευνες στον τομέα των επιθανάτιων εμπειριών. Το pyles.tv και η Όλγα Τάντου, τον συνάντησαν κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Ελλάδα. Μίλησε για τις επιθανάτιες εμπειρίες (NDE) , τον Πλάτωνα, τα 9 στάδια του "ταξιδιού στον άλλον κόσμο" και για το πώς είναι "η ζωή μετά τη ζωή" !
Όλγα Τάντου: Το 1975 μετά την έκδοση του βιβλίου σας «Η ζωή μετά τη ζωή ξεκινά μία επανάσταση στον κόσμο στην αντιμετώπιση του θέματος επιθανάτιες εμπειρίες, και εσείς πλέον καθιερώνεστε ως ηγετική μορφή σ’ αυτό το χώρο. Τι ήταν αυτό το βιβλίο; «Η ζωή μετά τη ζωή».
"Ενώ σπούδαζα Φιλοσοφία συνάντησα το γιατρό Τζορτζ Ρίτσι, που ήταν Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Λίγα χρόνια πριν είχε ο ίδιος κάποια εμπειρία που έμοιαζε πολύ με την επιθανάτια εμπειρία για την οποία εγώ είχα διαβάσει σε κάποια περιγραφή του μέντορά μου, του Πλάτωνα.
Έμεινα λοιπόν έκπληκτος όταν ανακάλυψα πως αυτό το σπάνιο φαινόμενο το οποίο γνώριζα μόνο από τα κείμενα της αρχαίας Ελλάδας, το συναντούσα στη σημερινή εποχή να συμβαίνει στην Αμερική.
Από τότε είχα το σπουδαίο προνόμιο και την τιμή – κυριολεκτικά έτσι αισθάνομαι – να μιλήσω με χιλιάδες ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο, που είχαν βρεθεί πολύ κοντά στο θάνατο. Αρκετοί από αυτούς είχαν πάθει καρδιακή προσβολή, που σημαίνει ότι η καρδιά τους είχε σταματήσει να χτυπ��. Όταν λοιπόν επέστρεψαν στη ζωή, μου είπαν πως είχαν μία συγκλονιστική εμπειρία, που από εκεί και έπειτα άλλαξε τη ζωή τους για πάντα."
Τα 9 στάδια της μετάβασης στον άλλο κόσμο...
Ο.Τ.: Σύμφωνα με την έρευνά σας υπάρχουν εννιά στοιχεία τα οποία είναι κοινά σε όλες τις επιθανάτιες εμπειρίες. Θα ήθελα να μας εξηγήσετε αυτά τα στάδια και να μας περιγράψετε τι συμβαίνει στο κάθε ένα.
"Το πρώτο στάδιο σύμφωνα με τους ασθενείς μας που έχουν έρθει κοντά στο θάνατο είναι πως όταν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά τους, «εγκατέλειψαν» το φυσικό τους σώμα, ανυψώθηκαν, και έβλεπαν πλέον το σώμα τους να κείτεται στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών ή στο δωμάτιο του νοσοκομείου.
Στο δεύτερο στάδιο, περιγράφουν πως διασχίζουν ένα στενόμακρο τούνελ, και φτάνουν στην άκρη του ακολουθώντας ένα απίστευτο φως που τους γεννά όμορφα συναισθήματα.
Και μέσα σε αυτό το φως, που είναι ό,τι πιο φωτεινό έχουν δει ποτέ, φτάνουν στο τρίτο στάδιο και βλέπουν τα πνεύματα συγγενών και φίλων τους που δεν είναι στη ζωή, αλλά έχουν πάει εκεί προκειμένου να τους συναντήσουν.
Ακολουθεί το τέταρτο στάδιο, όπου βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σε μία φαντασμαγορία. Όταν όμως καλούνται να περιγράψουν ό,τι συμβαίνει εκεί με μία χρονική συνέχεια, τότε λένε ότι ο χρόνος παύει να ισχύει έτσι όπως τον καταλαβαίνω εγώ και εσείς, αλλά είναι σαν να συμβαίνουν όλα μέσα σε μια στιγμή.
Στο πέμπτο στάδιο, περνά από μπροστά τους ολόκληρη η ζωή τους, με κάθε λεπτομέρεια, σαν να μην υπάρχει χρόνος.
Στο έκτο στάδιο, ενώ εξελίσσεται η ανασκόπησης της ζωής τους, νιώθουν ότι τους συνοδεύει κάποια οντότητα η οποία έχει τη μορφή φωτός.
"Αναγνώρισαν τον Ιησού στο "φως"
Από τους ανθρώπους που πήρα συνεντεύξεις και που ήταν χριστιανοί στο θρήσκευμα, στην πλειοψηφία τους είπαν πως αναγνώρισαν σε αυτό το φως τον Χριστό, και αυτό γιατί ήταν μία παρουσία απόλυτης αγάπης και συμπόνιας που τους βοήθησε να κάνουν ανασκόπηση της ζωής τους και να δουν όλα αυτά που είχαν κάνει, σαν να γίνονταν από ένα διαφορετικό άτομο.
Αφηγούνται πως όταν ξαναβιώνουν αυτά τα γεγονότα τα βλέπουν από μία εντελώς διαφορετική προοπτική από αυτή που είχαν ενώ τα βίωναν στη ζωή τους, με αποτέλεσμα πλέον να νιώθουν την επιρροή ή τις συνέπειες που είχαν αυτές οι πράξεις τους στη ζωή των συνανθρώπων τους.
Αν για παράδειγμα σε αυτή την ανασκόπηση κάποιος δει τον εαυτό του να κάνει κακό ή κάτι επίπονο σε κάποιον συνάνθρωπό του, τότε και ο ίδιος νιώθει τα άσχημα συναισθήματα που βίωναν οι άλλοι εξαιτίας των πράξεών του. Ή στην άλλη περίπτωση, αν δουν τον εαυτό τους να κάνει μία καλή πράξη, τότε νιώθουν τα καλά συναισθήματα που είχαν προκαλέσει στη ζωή των συνανθρώπων τους."
Τα τελευταία στάδια της "μετάβασης"
" Έπειτα, φτάνουμε στο έβδομο στάδιο , όπου πρέπει να επιστρέψουν. Από εδώ και πέρα έχουμε δύο στάδια: ορισμένοι ισχυρίζονται πως δεν έχουν ιδέα για το πώς επέστρεψαν! Στο όγδοο στάδιο δηλαδή, τη μία στιγμή βρίσκονταν μέσα σε αυτό το φως, και την άλλη στιγμή βρίσκονταν μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου μέσα στο φυσικό τους σώμα!
Άλλοι υποστηρίζουν πως στο ένατο στάδιο πλέον αυτή η "αχτίδα φωτός" τους λέει ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα τους και πρέπει να επιστρέψουν γιατί έχουν κάτι σημαντικό να ολοκληρώσουν."
Ο.Τ.: Έχω πάρει αρκετές συνεντεύξεις από ανθρώπους που βρέθηκαν σε αυτό το κρίσιμο σημείο για το οποίο συζητάμε, βρέθηκαν δηλαδή κυριολεκτικά μεταξύ ζωής και θανάτου, και πολλοί από αυτούς μου είπαν ότι ήθελαν να παραμείνουν εκεί που βρίσκονταν, και παρά το γεγονός ότι υπήρχε κάποιος που τους πίεζε να γυρίσουν πίσω, εκείνοι αρνούνταν πεισματικά να επιστρέψουν.
"Σωστά! Πολλοί από αυτούς που επέστρεψαν υποστηρίζουν ακριβώς αυτό: ότι σαφώς θα προτιμούσαν για τους ίδιους να είχαν μείνει σε αυτό το φως, αλλά συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να γυρίσουν πίσω. Στις περισσότερες δε περιπτώσεις, ο λόγος ήταν για να φροντίσουν τα μικρά παιδιά τους.
Όταν πια επιστρέφουν, πλέον εμείς είμαστε θέση να κατανοήσουμε πώς επηρέασε τη ζωή τους στη συνέχεια αυτή η εμπειρία. Για παράδειγμα, μας λένε πως ό,τι και αν ήταν αυτό που «κυνηγούσαν» προηγουμένως, γνώση (αυτό είναι που «κυνηγάω» εγώ), φήμη, δύναμη, χρήματα ή οτιδήποτε άλλο, μετά από αυτή την εμπειρία συνειδητοποιούν πως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι ενώ είμαστε στη ζωή, είναι να μάθουμε πώς να αγαπούμε. Πώς να αγαπούμε τους άλλους έτσι όπως αγαπούμε τον εαυτό μας.
Παράλληλα, μας αναφέρουν πως μετά από αυτή την εμπειρία, ο θάνατος πλέον δεν τους προκαλεί καθόλου φόβο. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη εμπειρία για τους ίδιους αποτελεί πειστήριο ότι αυτό που αποκαλούμε θάνατο: είναι απλώς μία μετάβαση σε μία άλλη κατάσταση. Και φυσικά αυτό ακριβώς μας είπε και ο Πλάτωνας πριν από 2.300 χρόνια."
"Γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο!"
Ο Raymond Moody, είναι ο άνθρωπος που πρώτος ανακάλυψε και έκανε έρευνες στον τομέα των επιθανάτιων εμπειριών, ανοίγοντας το δρόμο σε όλους τους άλλους επιστήμονες και ερευνητές να μελετήσουν τις κρίσιμες στιγμές των ανθρώπων που έφτασαν κοντά στο θάνατο. Στο β'μέρος της συνέντευξής του στο pyles.tv και την Όλγα Τάντου, μιλάει για τις επιθανάτιες εμπειρίες των άθεων αλλά και των μικρών παιδιών!
Eπιθανάτιες εμπειρίες και πίστη στο Θεό.
Όλγα Τάντου : Έχετε συναντήσει σε όλες αυτές τις συνεντεύξεις που έχετε πάρει από ανθρώπους που είχαν επιθανάτιες εμπειρίες να ήτανε κάποιος άθεος πριν του συμβεί το συγκεκριμένο περιστατικό, και αμέσως μετά αφού επανήλθε στη ζωή να άλλαξε τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις; Να είναι πλέον πιστός.
"Ναι! Μάλιστα, έχω μιλήσει με αρκετούς ανθρώπους που πριν από αυτή την προσωπική τους εμπειρία δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για τη θρησκεία, καμία θρησκευτική πεποίθηση ή οτιδήποτε άλλο. Μάλιστα, πολλοί δεν πίστευαν καν ότι υπάρχει Θεός. Ωστόσο, μετά από την επιθανάτια εμπειρία που είχαν υποστηρίζουν πως είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι υπάρχει μία άλλη πραγματικότητα πέρα από αυτόν τον κόσμο που ζούμε.
Αντίστοιχα, οι ασθενείς μου μού αφηγούνται ακριβώς την ίδια εμπειρία ανεξάρτητα από το σε ποια θρησκεία πίστευαν. Οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ποικίλλανε: εβραίοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι. Έχω μιλήσει με ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο που ασπάζονται κάθε πίστη και θρησκεία, και που όλοι τους είχαν επιθανάτιες εμπειρίες."
Τι είναι η επιθανάτια εμπειρία
Ο.Τ.: Τι θα απαντούσατε σε κάποιον αν σας έλεγε ότι η επιθανάτια εμπειρία όπως την περιγράφετε εσείς με το πλούσιο φως, την απόλυτη ηρεμία, την αγαλλίαση που νιώθει ο άνθρωπος, δεν είναι τίποτε από αυτά, και ότι απλώς είναι μία κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Με άλλα λόγια, ότι πρόκειται απλώς για παιχνίδι της συνείδησης, και σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
"Η θέση μου δεν είναι μόνο ως γιατρού που έχω μελετήσει τη φυσιολογία του ανθρώπινου εγκεφάλου, και ως ψυχιάτρου μελετώντας τη νευρολογία, αλλά και από την προοπτική της φιλοσοφίας.
Πιστεύω λοιπόν ότι οι άνθρωποι σαν ορθολογικά όντα που είμαστε, το πιο συνετό που έχουμε να κάνουμε είναι απλώς να παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για το πώς η συμπαντική συνείδηση συνδέεται με την υλική υπόσταση του σώματός μας και του εγκεφάλου μας. Γεγονός είναι πως απλώς δεν ξέρουμε. Αυτό το ερώτημα αιωρείται από την εποχή του Πυθαγόρα. Όσον αφορά τώρα εμένα, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μπορέσουμε να το προσδιορίσουμε με ακρίβεια.
Κάτι που θα μπορούσε να προβληθεί ως αντεπιχείρημα σε αυτούς που αποδίδουν αυτές τις εμπειρίες στη φυσιολογία του ανθρώπινου εγκεφάλου, είναι πως επίσης γνωρίζουμε τις νεκρικές εμπειρίες συναισθηματικής ταύτισης.
Δηλαδή είναι συνηθισμένο άνθρωποι που θρηνούν δίπλα σε κάποιο πρόσωπο που έχει πεθάνει, να έχουν και εκείνοι με τη σειρά τους πολύ παρόμοιες εμπειρίες: να βλέπουν αποθανόντες συγγενείς να έρχονται να θρηνήσουν, ή να βλέπουν αυτό το διαφορετικό φως.
Όσον αφορά τώρα σε εκείνους, δεν μπορεί κάποιος να μιλήσει για διαταραχή στη φυσιολογία του εγκεφάλου τους, γιατί αυτοί δεν είναι καν άρρωστοι. Φυσικά είναι πολύ δύσκολο να ερμηνευθεί κάτι τέτοιο με βάση τη φυσιολογία."
Ο.Τ.: Συνήθως όταν κάποιος περιγράφει μία επιθανάτια εμπειρία, οι εικόνες τις οποίες μας δίνει είναι πάρα πολύ όμορφες. Έχει τύχει ποτέ σε εσάς ή σε κάποιον συνάδελφό σας να συναντήσετε ακριβώς το αντίθετο; Άσχημες εικόνες, αντί κάποιος να παρουσιάζει ότι βρίσκεται στον παράδεισο να έχει βρεθεί στην κόλαση;
"Σε ορισμένες περιπτώσεις επιθανάτιων εμπειριών μας περιγράφουν δυσάρεστες καταστάσεις. Ωστόσο, μετά από συστηματική μελέτη που έχουμε κάνει πρέπει να πούμε ότι συναντώνται πολύ πιο σπάνια από ότι οι ευχάριστες εμπειρίες που αναφέραμε, και επίσης, είναι πολύ πιο διαφοροποιημένες μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στις επιθανάτιες εμπειρίες που αναφέραμε προηγουμένως υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία και μία συνέχεια, οι δυσάρεστες εμπειρίες διαφέρουν πολύ η μία από την άλλη.
Η πιο σπάνια κατηγορία δυσάρεστων επιθανάτιων εμπειριών που έχουμε συναντήσει είναι να μας περιγράφουν εικόνες από την κόλαση ή φριχτές εικόνες. Επομένως, η απάντησή μου είναι πως ναι, όντως συμβαίνουν, είναι πολύ πιο σπάνιες από τις ευχάριστες, και φυσικά, δεν έχουμε καμία εξήγηση γιατί συμβαίνουν."
"Οι επιθανάτιες εμπειρίες των μικρών παιδιών!"
Ο.Τ.: Έχετε κάνει μία ειδική έρευνα όπου μελετήσατε αποκλειστικά τις επιθανάτιες εμπειρίες που είχαν μικρά παιδιά, προκειμένου να διαπιστώσετε αν διέφεραν από τις αντίστοιχες εμπειρίες των ενηλίκων. Σε ποια συμπεράσματα καταλήξατε;
"Οι επιθανάτιες εμπειρίες που μου έχουν περιγράψει παιδιά είναι παρόμοιες με αυτές των ενηλίκων. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε ότι είναι πανομοιότυπες, με εξαίρεση το γεγονός – όπως και θα περίμενε κανείς – ότι τα παιδιά έχουν διαφορετικό λεξιλόγιο για να τις εξηγήσουν.
Μας λένε ότι όταν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά τους, βγήκαν από το σώμα τους και πέρασαν σε μία άλλη διάσταση φωτός. Με άλλα λόγια, οι περιγραφές των παιδιών είναι πανομοιότυπες με τις περιγραφές που μου κάνουν άνθρωποι που τους συνέβη στην ενήλικη ζωή τους.
Εκτιμώ πως είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι σε ανθρώπους που είχαν επιθανάτιες εμπειρίες όταν ήταν παιδιά και που συμμετέχουν στην έρευνά μας για πολλά χρόνια, ακόμη και σήμερα να αποτελεί για αυτούς η συγκεκριμένη εμπειρία σπουδαίο παράγοντα για τη ζωή τους και να εξακολουθεί να τους επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό καθ’ όλη τη διάρκεια της."
Ο.Τ.: Μετά από 35 χρόνια προσωπικής έρευνας, και μετά από πάρα πολλά ιατρικά πειράματα σε ό,τι έχει να κάνει με τη μετά θάνατον ζωή, σε ποια συμπεράσματα έχετε καταλήξει εσείς τόσο προσωπικά, αλλά και σε ποια επιστημονικά συμπεράσματα έχετε φτάσει;
raymond_moody.jpg"Θα σας πω αυτό: πλέον δεν φοβάμαι το θάνατο! Πάντως, πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα και στο εξής: Κατά την άποψή μου, ως Καθηγητής της Λογικής και της Φιλοσοφίας, και επίσης ως Κλινικός Ιατρός και Ψυχίατρος, αν προσπαθήσουμε σε αυτή τη φάση να πούμε ότι αυτές οι εμπειρίες αποτελούν επιστημονικές αποδείξεις για την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής, τότε δε θα είμαστε σωστοί.
Πριν η Επιστήμη θέσει το ερώτημα της ζωής μετά το θάνατο, θα πρέπει να έχει προηγηθεί μία φιλοσοφική ή γενικότερη κίνηση, και αυτό γιατί η Επιστήμη δεν είναι ακόμη έτοιμη να συζητήσει το πιο σημαντικό ερώτημα: αν δηλαδή επιβιώνουμε και μετά το φυσικό θάνατο του σώματός μας."
"Ο Πλάτωνας και οι επιθανάτιες εμπειρίες."
Ο Raymond Moody, είναι ο άνθρωπος που πρώτος ανακάλυψε και έκανε έρευνες στον τομέα των επιθανάτιων εμπειριών, ανοίγοντας το δρόμο σε όλους τους άλλους επιστήμονες και ερευνητές να μελετήσουν τις κρίσιμες στιγμές των ανθρώπων που έφτασαν κοντά στο θάνατο, και που επέστρεψαν για να μας περιγράψουν τις, αν μη τι άλλο, μοναδικές αναμνήσεις τους.
Γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1944 στην Τζόρτζια των Η.Π.Α.. Είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια, ενώ έχει σπουδάσει και Ιατρική, και Ψυχιατρική, δύο επαγγέλματα που ασκεί μέχρι και σήμερα.
Είναι Πρόεδρος του Τομέα Μελέτης της Συνείδησης στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, και υπήρξε ένα από τα πρώτα μέλη που συστήσανε τον Διεθνή Οργανισμό για τη Μελέτη των Επιθανάτιων Εμπειριών.
Ο Raymond Moody εκτός του ότι είναι εκείνος που πρώτος διατύπωσε τον ορισμό της επιθανάτιας εμπειρίας, έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως ηγετική μορφή στη μελέτη του φαινομένου. Έγινε ευρύτερα γνωστός στο κοινό το 1975 με την έκδοση του βιβλίου του με τον τίτλο “Ζωή μετά τη ζωή” το οποίο επανεκδίδεται συνεχώς και το έχουν αγοράσει 13.000.000 αναγνώστες!
Μάλιστα προσπάθησε να ρίξει περισσότερο φως στο μυστηριώδες και αγωνιώδες ερώτημα του τι συμβαίνει την στιγμή του θανάτου, κινηματογραφώντας ένα ντοκιμαντέρ για τη μεταθανάτια ζωή στο οποίο συμπεριελάμβανε μαρτυρίες ασθενών, τη μελέτη που είχε διαξάγει ο ίδιος, καθώς και τις απόψεις άλλων συναδέλφων του που είχαν ασχοληθεί με το θέμα.
Οι Pyles και η Όλγα Τάντου, τον συνάντησαν κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Ελλάδα.
"Ευχαριστώ τους έλληνες, για την προσφορά τους στον πολιτισμό!"
Όλγα Τάντου: Έχω απέναντί μου τον άνθρωπο που καθιέρωσε την έρευνα και τον ορισμό του τι είναι μία επιθανάτια εμπειρία. Αυτό όπως που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι όταν ξεκινήσατε την έρευνά σας το 1960 αφορμή στάθηκε ο Πλάτωνας.
"Βεβαίως! Προτού σπουδάσω ιατρική και γίνω ψυχίατρος, είχα πάρει διδακτορικό στη Φιλοσοφία. Και ήμουν μεγάλος θαυμαστής του Πλάτωνα ήδη από την ηλικία των 18 ετών.
Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι στη «Δημοκρατία» του Πλάτωνα, που αποτελεί θεμέλιο της μετέπειτα δυτικής πολιτικής σκέψης, συμπεριλαμβάνεται μεταξύ άλλων και περιγραφή μίας επιθανάτιας εμπειρίας.
Όταν λοιπόν το διάβασα αυτό στον Πλάτωνα, συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι το ερώτημα της ζωής μετά θάνατον. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σας αναφέρω ότι δεν μεγάλωσα με ιδιαίτερες θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά στην ηλικία των 18 ετών οπότε και διάβασα στα κείμενα του Πλάτωνα για το ερώτημα της με��αθανάτιας ζωής, το ενδιαφέρον μου κορυφώθηκε.
Και προφανώς, ο Πλάτωνας στη «Δημοκρατία» λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη του την συγκεκριμένη εμπειρία. Έτσι, το γεγονός ότι ο ήρωάς μου εξέταζε τόσο σοβαρά τις επιθανάτιες εμπειρίες, έκανε και εμένα στη συνέχεια να το σκέφτομαι. Φυσικά, και ο Δημόκριτος, ο θεμελιωτής της ατομικής θεωρίας του, επίσης διαλογιζόταν πάνω στις επιθανάτιες εμπειρίες."
Ο.Τ.: Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από την μελέτη των επιθανάτιων εμπειριών; Τι ελπίζετε; Ή τι θα θέλατε η επιστήμη να κάνει στο μέλλον σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο – μυστυριώδες προς το παρόν – πεδίο έρευνας;
"Σε αρκετά θέματα οι απόψεις μου είναι πολύ συντηρητικές. Κάθε μαθητής του Πλάτωνα μαθαίνει να βρίσκει εξηγήσεις με πολλή προσοχή και να μην βγάζει βιαστικά συμπεράσματα. Έτσι, ενώ δεν γνωρίζω αν υπάρχει μεταθανάτια ζωή, προσωπικά είναι υπέροχο για εμένα να συνεχίσω να μαθαίνω και να διατηρώ τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους που αγαπώ.
Ταυτόχρονα, προβλέπω πως σύντομα θα κάνουμε ένα χειροπιαστό βήμα μπροστά, που σίγουρα ναι μεν δεν θα αποτελεί ορθολογική ή επιστημονική απόδειξη της ύπαρξης της μεταθανάτιας ζωής, αλλά θα αποτελεί σημαντικό γεγονός. Το βήμα αυτό δεν θα γίνει από την πλευρά της Επιστήμης, αλλά από τον τομέα που μας δίδαξαν ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Πυθαγόρας, ο Παρμενίδης, ο Πλάτωνας, και ο Σωκράτης.
Αυτοί ήταν που ξεκίνησαν τον τομέα της Φιλοσοφίας, και από εκεί θα έρθει και η πρόοδος. Δεν θα είναι επιστημονική πρόοδος, αλλά γενικότερη πρόοδος που θα μας διδάξει πώς να μελετούμε το ερώτημα της μεταθανάτιας ζωής με καλύτερη και πιο λογική αντίληψη.
Όταν λέω ότι ο Πλάτωνας ήταν ο μέντοράς μου, το εννοώ πολύ σοβαρά. Επίσης, όμως λατρεύω να μελετώ και τον Αριστοτέλη.
Έτσι, δεν μπορώ σε αυτό τον τομέα να διαχωρίσω τις ορθολογικές μου αντιλήψεις από τις προσωπικές. Κατανοώ απόλυτα πως όταν κάποιος έχει μια επιθανάτια εμπειρία, έπειτα πιστεύει πως υπάρχει ζωή μετά το θάνατο. Το πρόβλημα που δημιουργείται όμως είναι πως μέχρι τώρα τουλάχιστον δεν έχουμε επαρκή στοιχεία ώστε να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα. Από την στιγμή που δεν είχα ποτέ ο ίδιος επιθανάτια εμπειρία, δεν έχω και εγώ με τη σειρά μου μία ορθολογική βάση ώστε να έχω και κατηγορηματική απάντηση. Ειλικρινά, δεν γνωρίζω.
Θα ήθελα να πω στους Έλληνες ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπέροχη συνεισφορά σας στο δυτικό κόσμο. Στην Αμερική σήμερα έχουμε τη δημοκρατία και το σύστημα της ορθολογικής γνώσης χάριν σε εσάς που το ξεκινήσατε εδώ πριν από 2.500 χρόνια. Κάθε φορά που έρχομαι στην Ελλάδα θέλω να εκφράζω την εκτίμησή μου στον υπέροχο πολιτισμό σας και την ιστορία σας.
Από τότε που ήμουν 18 χρονών μελετώ εντατικά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Συνεπώς, είναι τιμή μου που μου ζητήθηκε να παραχωρήσω συνέντευξη πάνω στο θέμα της μεταθανάτιας ζωής στο μέρος όπου ξεκίνησε η ορθολογική αναζήτηση και που τέθηκε για πρώτη φορά αυτό το σημαντικό ερώτημα."
Πηγή
http://www.pyles.tv/News/psixi-meta-thanaton-zoi/O-anthropos-pou-anakalipse--epithanaties-ebiries.aspx
