Οι ταινίες της εβδομάδας 12 Σεπτεμβρίου 2010

THE KARATE KID

Οικογενειακή – αθλητική ταινία , συμπαραγωγής ΗΠΑ-Κίνας , που δεν υστερεί σε τίποτα από την παλαιότερη και πετυχημένη ταινία του 1984 KARATE KID. Στη θέση του αρχικού δίδυμου Ράλφ Μάτσιο - Πατ Μορίτα ( ο οποίος είχε προταθεί για Οσκαρ για την ερμηνεία του) , βρίσκονται οι Τζάκι Τσαν -Τζέιντεν Σμιθ σε σκηνοθεσία αυτή τη φορά του Χάραλντ Ζούαρτ

Υπόθεση

Ο 12χρονος Ντρε Πάρκερ (Τζέιντεν Σμιθ) θα μπορούσε να είναι το πιο δημοφιλές παιδί στο Ντιτρόιτ, όμως η καριέρα της μητέρας του (Ταράτζι Π. Χένσον) τους οδηγεί αναγκαστικά στην Κίνα. Στο νέο του σχολείο, ο Ντρε δυσκολεύεται να κάνει φίλους και όταν δημιουργείται μία αμοιβαία συμπάθεια με τη συμμαθήτριά του Μέι Γινγκ, οι πολιτισμικές διαφορές μοιάζουν να αποκλείουν τη φιλία τους. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν ο «σκληρός» του σχολείου, Τσενγκ, βάζει τον Ντρε στο μάτι: στη χώρα του κουνγκ φου, πώς μπορεί να προστατευτεί ένα αγόρι που ξέρει μόνο λίγο καράτε. Στη μοναχική ζωή του Ντρε μπαίνει όμως ο Κύριος Χαν (Τσάκι Τσαν), που είναι αυθεντία στο κουνγκ φου και τον διδάσκει τα μυστικά της τέχνης του. Ο Ντρε θα μάθει ότι το κουνγκ φου είναι πάνω απ’ όλα ωριμότητα και ψυχραιμία, κι έτσι τελικά θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του σε ένα πρωτάθλημα που αποδεικνύεται ο αγώνας της ζωής του.



Ο σκηνοθέτης

Και στην πρώτη ταινία και σε αυτή το κεντρικό θέμα είναι η προσπάθεια ενός νεαρού αγοριού να ενταχθεί σε ένα νέο περιβάλλον και η ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσει με ένα δάσκαλό του. Όπως λέει ο σκηνοθέτης Χάραλντ Ζούαρτ το νέο έργο δεν αποτελεί remake της πρωτότυπης ταινίας. Αγγίζει το ίδιο ακριβώς θέμα αλλά έχει τη δική του υπόσταση. «Όταν καταπιάνεσαι με ένα τέτοιο υλικό, πρέπει οπωσδήποτε να δείξεις σεβασμό προς το πρωτότυπο έργο αλλά ταυτόχρονα να βρεις τρόπο ώστε να το διευρύνεις και να το φέρεις στο σήμερα».Και συμπληρώνει : «Κατά βάθος δεν αναφέρεται στο καράτε, όσο στην ανάγκη ενός νεαρού αγοριού να βρει ένα μέντορα και κατ’ επέκταση έναν πατέρα».

Η παραγωγή και τα γυρίσματα

Η ταινία γυρίστηκε στην Κίνα κι αυτό με τη σειρά του καθόρισε την πολεμική τέχνη που διέπει το έργο: Το κουνγκ φου. «Για να επιβιώσει ο Ντρε στην Κίνα, πρέπει να μάθει κουνγκ φου. Ο λόγος που η ταινία ονομάζεται ‘The Karate Kid’ είναι γιατί στην αρχή το αγόρι πιστεύει ότι μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του με το λίγο καράτε που ξέρει» εξηγεί ο παραγωγός Κεν Στόβιτς.


Όπως στην ταινία, έτσι και στην πραγματικότητα ο μικρός Τζέιντεν Σμιθ χρειάστηκε να κάνει μαθήματα κουνγκ φου. Δάσκαλός του ήταν ο στενός συνεργάτης του Τσάκι Τσαν, Γου Γκανγκ. «Ο Τζέιντεν είναι πολύ ταλαντούχος και εργάζεται σκληρά. Ήταν χαρά μου να τον προπονώ» λέει ο Γκανγκ για το νεαρό πρωταγωνιστή. Ο Σμιθ είδε επίσης πολλές από τις ταινίες του Τσάκι Τσαν για να εξοικειωθεί περισσότερο με το κουνγκ φου. Ο Χάραλντ Ζούαρτ δηλώνει εντυπωσιασμένος από το μικρό Σμιθ. «Ο Τζέιντεν είναι χαριτωμένος, χαρισματικός, αλλά και καταπληκτικός ηθοποιός. Αφοσιώθηκε πλήρως σε όλες τις πλευρές του ρόλου του. Όχι μόνο στο να μάθει κουνγκ φου αλλά και στο να αποδώσει το συναισθηματικό ταξίδι ενός αγοριού που γίνεται άντρας».


Η σύγχρονη μεταφορά του έργου προϋπέθετε ένα περιβάλλον που θα παρουσίαζε όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια για το μικρό Ντρε, και η συμμετοχή του Τσάκι Τσαν μοιραία οδήγησε την παραγωγή στην Κίνα. «Ξέραμε ότι δε θα ήταν εύκολο, όμως το περιβάλλον ενίσχυσε το θέμα της ταινίας» λέει ο γνωστός ηθοποιός Γουίλ Σμιθ, πατέρας του Τζέιντεν, που συμμετείχε στην ταινία ως παραγωγός. «Όταν βλέπεις τον Τζέιντεν και τον Τσάκι να προπονούνται πάνω στο Σινικό Τείχος, καταλαβαίνεις ότι δε θα μπορούσες να πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα κινηματογραφώντας στο Λος Άντζελες».

Επειδή πολλές από τις τοποθεσίες που επιβάλλονταν για το γύρισμα ήταν δυσπρόσιτες, οι παραγωγοί συνεργάστηκαν με την China Film Group, την πιο σημαντική κρατική εταιρεία παραγωγής που τους εξασφάλισε τους κατάλληλους χώρους. «Ακόμη και για το πιο σύντομο πλάνο μπορεί να χρειάστηκαν μήνες προετοιμασίας» λέει ο σκηνοθέτης. «Είναι η πρώτη ταινία μετά το φιλμ ‘Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας’, 20 χρόνια πριν, που πήρε άδεια για γυρίσματα μέσα στην Απαγορευμένη Πόλη. Βέβαια έπρεπε να τα κάνουμε όλα πολύ βιαστικά γιατί είχαμε μόνο δύο ώρες στη διάθεσή μας για τη συγκεκριμένη σκηνή. Ευτυχώς είχαμε μια πολύ ευέλικτη ομάδα παραγωγής».

Στο Σινικό Τείχος: Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Πίνκετ Σμιθ, μητέρα του Τζέιντεν και επίσης παραγωγός στην ταινία, «η σκηνή όπου ο Κύριος Χαν προπονεί τον Ντρε πάνω στο Σινικό Τείχος είναι κάτι αντίστοιχο με την προετοιμασία στο φιλμ ‘Ρόκυ’». Όμως στο Σινικό Τείχος δεν επιτρέπεται κανενός είδους όχημα, οπότε τα μέλη της παραγωγής έπρεπε να ανεβάσουν τον εξοπλισμό με τα χέρια. Για τα γυρίσματα επιλέχθηκε το τμήμα του Τείχους που βρίσκεται στην περιοχή Μουτιανγιού, περίπου 70 χιλιόμετρα έξω από το Πεκίνο.


ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ –PREDATORS

Αμερικάνικη ταινία , επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Νίμροντ Αντάλ
με τους Ντάνι Τρέχο, Άντριεν Μπρόντι(βραβευμένος με Όσκαρ), Τόφερ Γκρέις, Λόρενς Φίσμπερν, Άλις Μπράγκα, Ντέρεκ Μέαρς.

Υπόθεση


Μία ομάδα επίλεκτων μαχητών βρίσκονται ι σε έναν εξωγήινο πλανήτη. Όλα τα μέλη της ομάδας είναι δολοφόνοι – μισθοφόροι, κατάδικοι, μέλη της Γιακούζα , εκτός από έναν ατιμασμένο γιατρό. Οι άμθρωποι-"κυνηγοί" θα πρέπει να επιβιώσουν στον γεμάτο κινδύνους πλανήτη, ενώ μια νέα γενιά εξωγήινων κυνηγών, βρίσκεται στα ίχνη τους με στόχο να τους εξολοθρεύσει.

Η παραγωγή

Ο «Κυνηγός» , αγαπημένη ταινία του 1987 , με τους Καρλ Γουέδερς και Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ έφερε στο προσκήνιο διαχρονικούς και δημοφιλείς ήρωες , όπως τον εξωγήϊνο πολεμιστή, που είχε τη δυνατότητα να είναι αόρατος και προκαλούσε καταστροφές στη ζούγκλα.

Με στόχο να φρεσκάρει τον κόσμο του "Κυνηγού" το 1994, ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, ένας νέος κινηματογραφιστής που είχε κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το φιλμ "El Mariachi", ανέλαβε να γράψει ένα σενάριο με θέμα τον αγαπητό "Κυνηγό". "Αρχικά ανέλαβα χρέη μόνο σεναριογράφου", εξηγεί ο Ροντρίγκεζ. "Αναζητούσαν μια φρέσκια προσέγγιση του υπάρχοντος υλικού, έτσι άρπαξα την ευκαιρία. Ήμουν μεγάλος φαν του "Κυνηγού".


"Το σενάριο που έγραψε ο Ροντρίγκεζ το 1994 είχε την τοποθεσία της δράσης, αρκετή πλοκή (για το πώς προήλθαν οι Κυνηγοί) και τις βασικές ιδέες για το ποιοι είναι οι χαρακτήρες", σχολιάζει η παραγωγός της νέας ταινίας, Ελίζαμπεθ Άβελαν. "Ο Ρόμπερτ δεν σκέφτηκε ποτέ ξανά κάτι γι' αυτό. Τον πλήρωσαν για το σενάριο που έγραψε τότε και αυτό ήταν όλο. Εξαιτίας της λίστας των projects μας, δεν υπήρχε η χρονική στιγμή για να σκηνοθετήσει ο Ροντρίγκεζ μια τέτοια ταινία. Ωστόσο την ίδια στιγμή μπορώ να τον φανταστώ να θέλει έντονα να δει στην οθόνη αυτούς τους χαρακτήρες που σχεδίασε στο χαρτί."

Αυτό το αρχικό σενάριο , που έμεινε στα συρτάρια , έγινε τελικά το 2009, η βάση για την νέα ταινία "Οι Κυνηγοί". Η παραγωγός της ταινίας Ελίζαμπεθ Άβελαν θυμάται: "Ξαφνικά, ο Ρόμπερτ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από το στούντιο, που του λένε 'Βρήκαμε το σενάριο που είχες γράψει και νομίζουμε ότι είναι σπουδαίο, θες να κάνεις αυτή την ταινία;?».

"Όταν μου προτάθηκε αυτό το project, ήταν συναρπαστικό το ότι μετά από τόσες ταινίες της σειράς "Ο Κυνηγός", υπήρχε ακόμη αρκετό φρέσκο υλικό", σχολιάζει ο Ροντρίγκεζ. "Η ιδέα με τη νέα ταινία δεν είναι να φαίνεται ως η 5η ή 6η ταινία της σειράς, αλλά ως η πρώτη».
Ο Ροντρίγκεζ σκέφτηκε αρκετούς αρκετούς για τη σκηνοθεσία των "Κυνηγών", ώσπου η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του Νίμροντ Αντάλ, του οποίου η πρώτη ταινία "Kontroll" τον είχε ενθουσιάσει. "Αυτό που μου άρεσε στην ταινία του ήταν η επινοητικότητά του, όσα κατάφερε να κάνει με το περιορισμένο budget του. Από την πρώτη σκηνή της ταινίας, λες "ok, αυτός είναι σκηνοθέτης". Ξέρει πώς να δουλέψει με τους ηθοποιούς."

Ο Αντάλ πάλι ήταν μεγάλος φαν του πρωτότυπου "Κυνηγού". ""Ο Κυνηγός" για μένα είναι η παιδική μου ηλικία", εξηγεί. "Ήμουν τρελός φαν. Θυμάμαι να βλέπω την ταινία στην πρεμιέρα της στο Γουέστγουντ της Καλιφόρνια μαζί με συμμαθητές μου."




ONDINE –ΟΝΤΙΝ

Συμπαραγωγή Ιρλανδίας –ΗΠΑ , η ταινία (δραματική) γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ιρλανδία , σε ένα από τα ομορφότερα μέρη, την περιοχή Castletownbere σε σκηνοθεσία Νιλ Τζόρνταν με τους Κόλιν Φάρελ, Αλίσια Μπαχλέντα, Άλισον Μπάρι, Στίβεν Ρία, Τόνι Κάραν.
Τη μουσική επένδυση της ταινίας έχει ο Κγιάρταν Σβέινσον των Sigur Ros (Vanilla Sky, The Life Aquatic with Steve Zissou, Breaking and Entering).


Υπόθεση

Πρόκειται για ιστορία αγάπης και ελπίδας , ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με διαφορετικό παρελθόν.Ο Σίρακους (Κόλιν Φάρελ) είναι ένας τοπικός ψαράς και η ζωή του αλλάζει όταν σώζει μια όμορφη και μυστηριώδη γυναίκα μέσα από την θάλασσα. Η κόρη του Άνι, πιστεύει ότι η Οντίν (Αλίσια Μπαχλέντα) είναι ένα μαγικό πλάσμα της θάλασσας που θα φέρει την ευτυχία στη ζωή τους. Η Άνι έχει περάσει δύσκολα στη ζωή της, ο πατέρας της χώρισε την αλκοολική μητέρα της ενώ η ίδια έχει νεφρική ανεπάρκεια και αναγκάζεται να χρησιμοποιεί και αναπηρικό καροτσάκι. Αγαπάει όμως πάρα πολύ τον πατέρα της και όταν γνωρίζει την Οντίν παύει να αισθάνεται μοναξιά. Εκείνος δεν πιστεύει στα παραμύθια αλλά διαπιστώνει ότι η τύχη τους έχει αρχίσει να αλλάζει και αναρωτιέται τι συμβαίνει. Όταν θα ερωτευτεί την Οντίν, το μυστηριώδες παρελθόν της γυναίκας θα βγει στην επιφάνεια και η ευτυχία της οικογένειας θα απειληθεί.

Ο μύθος

Ondine ή Undine ονομάζεται η νύμφη της θάλασσας. Ο μύθος λέει ότι αυτές οι νεράιδες χάνουν την αθανασία τους και αποκτούν ψυχή μόνο όταν παντρευτούν έναν θνητό άντρα και του χαρίσουν ένα παιδί. Σύμφωνα μάλιστα με έναν γερμανικό μύθο, η Οντίν καταράστηκε τον άπιστο άντρα της να σταματήσει να αναπνέει όταν αποκοιμηθεί. Αυτοί οι μύθοι έγιναν γνωστοί μέσω της λογοτεχνίας, της ζωγραφικής, της μουσικής, της όπερας και του μπαλέτου.

Η παραγωγή


Η αβεβαιότητα που υπήρχε πέρυσι στο Χόλιγουντ λόγω της απεργίας των σεναριογράφων οδήγησε τον Νιλ Τζόρνταν να γυρίσει μια ταινία με δικό του σενάριο στην Ιρλανδία. «Είχα αυτή την ιδέα για μια ιστορία με έναν ψαρά που βρίσκει μια γυναίκα στα δίχτυα του. Δεν ήξερα που θα κατέληγε αλλά αποφάσισα να γράψω το σενάριο. Η πρώτη εικόνα που είχα ήταν ένα κορμί παγιδευμένο στα δίχτυα που έμοιαζε με νεκρό αλλά τελικά ήταν ζωντανό. Υπήρχε κάτι σε αυτή την ιστορία που έδειχνε ότι πρόκειται για ένα παραμύθι αλλά παράλληλα και για μια σκληρή πραγματικότητα. Απλά άφησα τις εικόνες και τις ιδέες να καταλήξουν», λέει ο Τζόρνταν .
Το καλοκαίρι του 2008 όταν έγιναν τα γυρίσματα, οι βροχές και ο αέρας δυσκόλεψαν πάρα πολύ την παραγωγή. Ιδιαίτερα δυσκολεύτηκε η Αλίσια Μπαχλέντα (Οντίν) που έπρεπε να κάνει κάποιες λήψεις κάτω από το παγωμένο νερό φορώντας ένα πλεχτό φόρεμα και έχοντας αληθινά μεγάλα ψάρια γύρω της. Φυσικά για την σκηνή που η Οντίν πιάνεται στα δίχτυα του Σίρακους χρησιμοποιήθηκε μια πεπειραμένη κολυμβήτρια και δύτρια.

Η Πολωνή ηθοποιός Αλίσια Μπαχλέντα κλήθηκε να ενσαρκώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς ο Νιλ Τζόρνταν ήθελε ένα μη αναγνωρίσιμο πρόσωπο. «Έψαχνα για ένα άγνωστο πρόσωπο σε πολωνικές, ρουμάνικες και ρώσικες ταινίες μέχρι που είδα την ταινία Trade που ήταν γυρισμένη στο Μεξικό. Ταίριαζε απόλυτα στο ρόλο και αποδείχτηκε και καλή ηθοποιός», είπε ο Τζόρνταν.
Ο Κόλιν Φάρελ διαβάζοντας το σενάριο του Νιλ Τζόρνταν δέχτηκε αμέσως να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο: «Μου άρεσε πάρα πολύ το Ondine, είναι μια πολύ όμορφη ιστορία, ένα μαγικό κομμάτι», τόνισε ο Φάρελ που υιοθέτησε την τοπική διάλεκτο για να είναι πιο πειστικός ως ψαράς.




ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ-GOING THE DISTANCE

Αισθηματική κομεντί , αμερικανικής παραγωγής σε σκηνοθεσία Νανέτ Μπέρνστιν(η πρώτη της προσπάθεια σε ταινίας καθώς σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ)με τους Ντριου Μπάριμορ, Τζάστιν Λονγκ, Κριστίνα Άπλγκεϊτ, Ρόι Λίβινγκστον, Τσάρλι Ντέι

Υπόθεση

Κεντρικό θέμα της ταινίας ο ξαφνικός έρωτας που προκύπτει και μάλιστα εξ αποστάσεως . Θα αντέξει? Και πόσο ?

Το χιούμορ και η ευφυϊα της Έριν (Ντρου Μπάριμορ) , γοητεύουν τον Γκάρετ (Τζάστιν Λονγκ) , που έχει χωρίσει πρόσφατα. Οι δυό τους γνωρίζονται στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών και διασκεδάζουν με μπύρα κουβεντούλα , που καταλήγει αρχικά σε μία εφήμερη σχέση . Η χημεία τους πυροδοτεί όμως μια παθιασμένη καλοκαιρινή περιπέτεια, που κανένας από τους δύο δεν φαίνεται να περιμένει συνέχεια μετά τις διακοπές. Η Έριν επιστρέφει στο Σαν Φρανσίσκο και ο Γκάρετ στη Νέα Υόρκη. Εξι ενδομάδες μετά όμως το ειδύλιο ,έστω και από απόσταση δεν φαίνεται να τελειώνει . Και οι δύο είναι «κολλημένοι» στο κινητό τους και αανταλλάσουν μηνύματα , τηλέφωνα και ερωτικά υπονοούμενα. Ισως έχουν βρεί τη μεγάλη αγάπη και προσπαθούν να τη ζήζουν παρά τους φίλους και τους συγγενείς που δε βλέπουν με καλό μάτι τη σχέση τους…

Η παραγωγή

"Δεδομένου ότι προέρχομαι από τον χώρο των ντοκιμαντέρ, όπου καταγράφω την πραγματική ζωή, ήθελα να σκηνοθετήσω μια ταινία που να μοιάζει όσο το δυνατόν πιο αληθινή – οι πρωταγωνιστές βρίζουν κανονικά, λένε αυτό που σκέφτονται," λέει η σκηνοθέτιδα Νανέτ Μπερνστάιν. "Είναι μια πολύ δροσερή ιστορία και όλες οι τοποθεσίες που επιλέξαμε για τα γυρίσματα αποπνέουν φυσικότητα. Το υλικό μού άρεσε από την πρώτη στιγμή και αισθάνθηκα ότι θα ήταν πολλοί αυτοί που θα ταυτίζονταν με την ιστορία."

Το σενάριο ανέλαβε ο Τζοφ ΛαΤουλίπ – στην πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα – ο οποίος δεν χρειάστηκε να βασανιστεί πολύ για να βρει την έμπνευση. "Η βασική ιδέα της ιστορίας προέκυψε – όσο κι αν σοκάρει πολλούς – ένα βράδυ πίνοντας ποτό," εξηγεί. Είχε βγει ένα βράδυ με τον Ντέιβ Νουστάντερ (εκτέλεση παραγωγής) και πάνω στη συζήτηση ο τελευταίος ανέφερε ότι μόλις είχε βγει από μία σχέση εξ αποστάσεως. "Ο Ντέιβ μου διηγήθηκε αρκετά από αυτά που είχε ζήσει στη σχέση αυτή. Συνειδητοποιήσαμε λοιπόν και οι δύο ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν είχε ξαναγίνει ταινία, και ειδικότερα κομεντί. Είδαμε ότι γενικά σαν θέμα είχε πολλές αστείες όψεις, ενώ παράλληλα αποτελούσε πρόσφορο έδαφος και για πιο έντονα φορτισμένα συναισθήματα. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η ζωή πολλές φορές φτάνει στα άκρα."

Η πρωταγωνίστρια Ντριου Μπάριμορ σχολιάζει: "μου άρεσε πολύ η συγκεκριμένη ιστορία γιατί είχε πολύ χιούμορ, ήταν σέξι και πολύ ρομαντική. Σκεφτόμουν συνέχεια τους δύο πρωταγωνιστές και πραγματικά με στεναχωρούσε που δεν κατάφερναν να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν. Κάθε ιστορία που πραγματεύεται το πόσο περίπλοκη μπορεί να είναι μία σχέση, με κωμικό και σύγχρονο τρόπο κεντρίζει αφάνταστα το ενδιαφέρον μου."

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο συμπρωταγωνιστής της, ο Λονγκ: "Παλιότερα διάβαζα συνέχεια ρομαντικές κομεντί," "αλλά αυτή την ξεχώρισα, υπό την έννοια ότι ήταν πολύ ωμή, ρεαλιστική και ταυτόχρονα αστεία. Τα έλεγε έξω από τα δόντια."

Ο παραγωγός Γκάρετ Γκραντ , σημειώνει ότι η ιστορία είναι ιδιαίτερα επίκαιρη στις μέρες μας:"Η οικονομική κρίση έχει κάνει δύσκολα τα πράγματα για τον κόσμο. Ειδικά για τους νέους ανθρώπους που δεν έχουν καταξιωθεί ακόμα επαγγελματικά, είναι ακόμα πιο δύσκολο μιας και δεν έχουν και πολλές επιλογές. Δεν έχουν την πολυτέλεια να εργάζονται όποτε θέλουν, ούτε έχουν αρκετά χρήματα για να κάνουν ταξίδια-αστραπή για να δουν το άλλο τους μισό».




WINX CLUB: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - WINX CLUB: THE SECRET OF THE LOST KINGDOM

Ιταλικής παραγωγής , ταινία κινουμένων σχεδίων- επιστημονικής φαντασίας (που θα προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά ) σε σκηνοθεσία Ιγκνίσιο Στράφι

Υπόθεση

Πριν από 16 χρόνια, οι πιο ισχυροί μάγοι της Μαγικής Διάστασης πολέμησαν με αυτοθυσία ενάντια στο απόλυτο κακό. Πλέον, η μοίρα του βασιλείου βρίσκεται στα χέρια ενός νεαρού κοριτσιού: της Μπλουμ, της νεράιδας της φλόγας του Δράκου. Συνοδεία, όπως πάντα, των φίλων της από το Winx Club, η Μπλουμ πρέπει να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση: Να διεισδύσει στα άδυτα της σκοτεινής διάστασης και να αντιμετωπίσει το απόλυτο κακό προκειμένου να επαναφέρει τους γονείς της στη ζωή και να αποκαλύψει το μυστήριο που καλύπτει την καταγωγή της. Θα καταφέρουν η Μπλουμ, η Φλόρα, η Στέλλα, η Αϊσα, η Μούσα και η Τέκνα να νικήσουν τα πιο τρομακτικά πλάσματα και να ξαναβρούν τον τελευταίο βασιλιά του Ντόμινο; Θα καταφέρει άραγε η Μπλουμ να σώσει το χαμένο βασίλειο και να γίνει επιτέλους η Πριγκίπισσα του Ντόμινο; Η μοίρα της Μαγικής Διάστασης θα εξαρτηθεί από την έκβαση αυτής της αναμέτρησης.


ΟΙ ΗΡΩΕΣ - Οι μαγικές WINX

Μπλούμ – Η νεράϊδα της φωτιάς
Στέλλα – Η νεράϊδα του ήλιου και της σελήνης
Μούσα - Η νεράϊδα της μουσικής
Φλώρα - Η νεράϊδα των λουλουδιών
Τέκνα - Η νεράϊδα της τεχνολογίας
Αϊσα – Η νεράϊδα των υγρών




Η ΗΔΟΝΗ -LE PLAISIR

Γαλλική δραματική κομεντί , ασπρόμαυρη ταινία , επανέκδοση της ταινίας του 1952 σε σκηνοθεσία Μαξ Οφίλς με τους Κλοντ Ντοφέν, Γκαμπί Μορλέ, Μαντίν Ρενό, Γκινέ Λεκλερκ, Μίλα Παρελί, Πιερ Μπρασέρ, Ζαν Γκαμπέν, Ζαν Σερβέ, Σιμόν Σιμόν

Υπόθεση

Ένας ηλικιωμένος άντρας που προσπαθεί μάταια να κρύψει την ηλικία του πίσω από μια μάσκα, οι χαρούμενες πόρνες ενός βιεννέζικου οίκου ανοχής που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν για λίγο την πόλη, ο παθιασμένος δεσμός ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άντρα.. Τρεις ιστορίες του Γκι Ντε Μωπασάν τοποθετούνται στην υπηρεσία ενός ευρύτερου στοχασμού που επιχειρεί ο Οφίλς επάνω στην περίπλοκη όσο και εφήμερη φύση της ανθρώπινης αναζήτησης για την ευτυχία και το εκάστοτε τίμημά της.

Η πρώτη ιστορία του Le Plaisir είναι “Η Μάσκα”. Μια πολύ σύντομη ιστορία για έναν παράξενο άνδρα που πηγαίνει σε έναν χορό φορώντας μάσκα. Χορεύει τρελά για μερικά λεπτά και έπειτα καταρρέει. Ένας γιατρός του βγάζει τη μάσκα κι αποκαλύπτεται το πρόσωπο ενός πολύ γέρου άνδρα. Ο γιατρός πηγαίνει τον άνδρα στο σπίτι του και η σύζυγός του του εξομολογείται πως ο άνδρας της ήταν μια ζωή γυναικάς και δεν μπορεί να ζήσει με την ιδέα πως έχει γεράσει. Η γυναίκα παραδέχεται πόση χαρά την κατέκλυσε όταν άρχισαν να ασπρίζουν τα μαλλιά του. Ο γιατρός επιστρέφει στο πάρτυ κάπως σοφότερος.

Η δεύτερη ιστορία καταλαμβάνει τον κύριο όγκο της ταινίας και διαρκεί περίπου 70'. Είναι “Ο Οίκος Τελιέ”. Η κάμερα του Ophuls εξετάζει από πάνω ως κάτω το εξωτερικό του σπιτιού, συστήνοντάς μας όλους τους χαρακτήρες, χωρίς καθόλου κατ και χωρίς να μπει μέσα. Πρόκειται για έναν οίκο ανοχής, όπου όλοι οι άνδρες της πόλης πηγαίνουν για να περάσουν καλά. Ένα Σάββατο βράδυ και χωρίς προειδοποίηση το μαγαζί κλείνει και οι άνδρες, που δεν έχουν τι να κάνουν , το ρίχνουν στον καυγά. Στο μεταξύ οι κυρίες έχουν πάει στο βάπτισμα της ανιψιάς της μαντάμ, όπου βιώνουν μια λυτρωτική επιστροφή στην αγνότητα κι επιστρέφουν στην πόλη, όπου με χαρά τις περιμένουν οι αρσενικοί πελάτες τους.

H τρίτη ιστορία είναι πολύ σύντομη, “Το Μοντέλο”, με την εκπληκτική Simone Simon ως το μοντέλο ενός καλλιτέχνη που κάνει σχέση μαζί του. Ο ζωγράφος είναι ένας τυπικός γυναικάς κι έχει αφήσει πολλά μοντέλα. Αυτή η περίπτωση όμως, είναι διαφορετική. Η κοπέλα πέφτει από το παράθυρο και μένει ανάπηρη, πράγμα που ωθεί τον ζωγράφο να την παντρευτεί. Στην τελευταία σκηνή της ταινίας βλέπουμε τον καλλιτέχνη να την πηγαίνει βόλτα με το καροτσάκι στην παραλία και δυο παρατηρητές να σχολιάζουν και να απορούν γιατί δεν φαίνεται ευτυχισμένος παρόλη τη φήμη, τον πλούτο και τον γάμο του.

Και οι τρεις ιστορίες αναφέρονται στον χρόνο. “Η Μάσκα” αναφέρεται στο τέλος της ζωής, “Το Μοντέλο” στην αρχή του τέλους της ζωής, καθώς, μολονότι το ζευγάρι είναι νέο, η ζωή τους έχει ήδη τελειώσει. Και “Ο Οίκος Τελιέ” δείχνει πώς η αναμονή μιας μέρας μπορεί να κάνει την ηδονή ακόμα πιο συναρπαστική.



Μαξ Όφιλς

Ο Μαξ Οφίλς γεννήθηκε (το πραγματικό του όνομα ήταν Μαξιμίλιαν Οπενχάιμερ) στη Γερμανία, αλλά από την αρχή της καριέρας του στο θέατρο και τον κινηματογράφο χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Οφίλς.
Το πρώτο του βήμα στον κόσμο του θεάματος έγινε με ρόλο θεατρικού ηθοποιού, το 1919 – πέντε χρόνια αργότερα αναλάμβανε θεατρικές παραγωγές και σύντομα πήρε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Burgtheater της Βιέννης, υπογράφοντας το ανέβασμα τουλάχιστον 200 έργων.

Προβλέποντας την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, ο Εβραίος Οφίλς μετοίκισε το 1933 στη Γαλλία και το 1938 πήρε τη γαλλική υπηκοότητα. Μετά την υποταγή και της Γαλλίας στη Γερμανία, ο σκηνοθέτης διέσχισε την Ελβετία και την Ιταλία για να καταλήξει, το 1941, στην Αμερική, μετανάστης, ασφαλής, αλλά σε απόλυτη δημιουργική αδράνεια. Ο άνθρωπος που τον στήριξε και τον εισήγαγε στις ταινίες του Χόλυγουντ, δεν ήταν άλλος από τον μεγάλο του θαυμαστή, τον σκηνοθέτη Πρέστον Στάρτζες. Για μια δεκαετία, περίπου, ο Μαξ Οφίλς δούλεψε στην Αμερική, κέρδισε την εκτίμηση της κριτικής, το σεβασμό των συνεργατών του και τη λατρεία του κοινού. Επέστρεψε στην Ευρώπη το 1950. Πέθανε στο Αμβούργο, αλλά ο τάφος του βρίσκεται στο Νεκροταφείο Pere Lachaise στο Παρίσι. Είχε σκηνοθετήσει είκοσι πέντε ταινίες, υπήρξε φεμινιστής για την εποχή του και κατατάσσεται στους μεγάλους δημιουργούς.

Μεταξύ των θαυμαστών του συγκαταλέγονται ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο Τοντ Χέινς, αλλά και ο Πέδρο Αλμοδόβαρ.




Η ΕΛΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ -ELENA ET LES HOMMES

Αισθηματική κομεντί , ιταλογαλλικής παραγωγής , επανεκδοση κόπιας του 1956 σε σκηνοθεσία Ζαν Ρενουάρ με τους Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Ζαν Μαρέ, Μελ Φερέρ, Ζαν Ρισάρ, Ζιλιέτ Γκρεκό, Πιερ Μπερτάν, Ντόρα Ντολ

Υπόθεση

Μια ταινία που πραγματεύεται με χιούμορ , τον έρωτα , την πολιτική και τη συνομωσία. Η Ingrid Bergman υποδύεται μια επιπόλαιη και άστατη Πολωνή πριγκίπισσα η οποία αν και εξαθλιωμένη οικονομικά, βρίσκεται στο Παρίσι ραγίζοντας τις καρδιές των αστών σε κάθε ευκαιρία. Ερωτεύεται το γοητευτικό Henri (Mel Ferrer) αλλά τον αφήνει για να παντρευτεί ένα πλούσιο μεσήλικα βιομήχανο. Οι μετοχές της ανεβαίνουν και πάλι όταν ένας διάσημος στρατηγός (Jean Marais), δεν την ερωτεύεται απλά,ξετρελένεται μαζί της. . Φιλόδοξοι και δολοπλόκοι πολιτικοί, γνωρίζοντας την επιθυμία της να «εμπνέει» τους άντρες προκειμένου να κατακτήσουν τα όνειρά τους, τη χρησιμοποιούν ως όχημα για να πείσουν το στρατηγό να αναλάβει την εξουσία μέσω πραξικοπήματος. Όταν οι μάσκες πέφτουν, η θλιμμένη αλλά και πιο σοφή πριγκίπισσα και ο Henri παρουσιάζουν σε ολόκληρη τη Γαλλία ένα φιλί μπροστά στο παράθυρο που στην κυριολεξία αποδεικνύεται «φιλί της ζωής». Πρόκειται για την τελική σκηνή , που θεωρείται ένα αριστούργημα καθώς: Πλήθος συγκεντρώνεται μπροστά στην έπαυλη και για να τραβήξουν την προσοχή από την απόδραση του στρατηγού, η Bergman και ο Ferrer φιλιούνται μπροστά σε ένα παράθυρο του πάνω ορόφου. Στην αρχή απλά προσποιούνται, η Bergman είναι νευριασμένη για τον τρόπο που τη χρησιμοποίησαν, αλλά όσο περνάει η ώρα, το φιλί τους γίνεται όλο και πιο παθιασμένο και κάτω στο δρόμο, τα μέλη του πλήθους εμπνέονται τόσο που γυρίζουν και φιλάνε ο ένας τον άλλο.

Άλλωστε όπως είχε δηλώσει και η διάσημη πρωταγωνίστρια « Το φιλί είναι ένα αξιαγάπητο τέχνασμα σχεδιασμένο από τη φύση για να σταματήσει τον λόγο όταν οι λέξεις γίνονται περιττές»




Πηγή
http://culture.ana-mpa.gr/view5.php?id=10260