Στις 19 Ιουλίου 1974 και ενώ ο Μακάριος μιλάει στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ.Το επόμενο πρωί Σάββατο 20 Ιουλίου 5 αεροσκάφη τύπου "ντακότα" και 1 C130 αρχίζουν ρίψεις αλεξιπτωτιστών κοντά στο χωριό Κιονέλι ενω αποβιβάζονται τουρκικά στρατεύματα στις ακτές της Κερύνειας.Τουρκικά πλοία βομβαρδίζουν βόρεια του νησιού και αεροπλάνα την Λευκωσία.
Οι δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς αιφνιδιάζονται με αποτέλεσμα απο την πρώτη μέρα να υπάρχουν έκτροπα καθώς οι Τούρκοι δολοφονούν άοπλους πολίτες και επιδίδονται σε βιασμούς και εκτελέσεις.
Οι Κύπριοι εθνοφρουροί καθώς και οι μικρές δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ προσπαθούν να αποκρούσουν τον εχθρό χωρίς όμως καμία αεροπορική ή ναυτική κάλυψη.
Η γενική επιστράτευση που κηρύχθηκε στην Ελλάδα έδωσε κάποιο κουράγιο στους Κύπριους αδελφούς ενω 2 υποβρύχια που πήγαιναν προς Ρόδο έλαβαν εντολή να πλεύσουν προς την Κύπρο.
Το αντιτορπιλικό "Λέσβος" με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Χανδρινό που γύριζε στην Ελλάδα με 450 άνδρες της ΕΛΔΥΚ για επαναπατρισμό,ανοιχτά της Ρόδου διατάχτηκε να γυρίσει στην Πάφο και να αποβιβάσει τους καταδρομείς.Φτάνοντας στην Πάφο ο Χανδρινός δέχθηκε αίτημα του διοικητή της εθνοφρουράς της Πάφου να βάλει με τα πυροβόλα του πλοίου στις τουρκικές θέσεις στον θύλακα του Μούταλλου όπου βρισκόταν 2 τουρκικά τάγματα πράγμα που έγινε και μετα απο δίωρο κανονιοβολισμό οι Τούρκοι εξουδετερώθηκαν και διασώθηκε η Πάφος.
Αξίζει να παρατεθεί η τελευταία καταχώρηση του κυβερνήτη στο ημερολόγιο.
"Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφέρω ότι άπαντες οι επιβαίνοντες στο πλοίο αξιωματικοί,υπαξιωματικοί και οπλίτες εν ουδεμία περίπτωση απώλεσαν το θάρρος και την πίστιν προς τα ιδεώδη της φυλής.Ιδιαιτέρως εθαύμασα το θάρρος των επαναπατριζόμενων πολιτών οίτινες καίτοι είχαν συνειδητοποιήση ότι επέστρεφαν εις τας οικίας των με έξαλλον ενθουσιασμόν και αλαλαγμούς χαράς εδέχθησαν την απο του στόματος μου πληροφορίαν περί της επανόδου των εις την Κύπρο προς ενίσχυσιν των μαχόμενων συναδέλφων των εναντίον των εχθρών του γένους."
Να σημειώσουμε εδω οτι η αρχική στρατιωτική απουσία της Ελλάδας στο νησί πιθανώς να οφείλεται και στις διαβεβαιώσεις του υφυπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Σίσκο ότι οι Τούρκοι θα αποχωρήσουν άμεσα αν η Ελλάδα δεν αντεπιτεθεί.
Παρόλα αυτά η ΕΛΔΥΚ αν και λαβωμένη καθώς τα αρχηγεία της χτυπήθηκαν απο F104 εξαπέλυσε επίθεση στο στρατόπεδο της ΤΟΥΡΔΥΚ και το κατέλαβε επιφέροντας βαριές απώλειες στον εχθρό.
Μια δεύτερη επίθεση υπο την κάλυψη της νύχτας έγινε στο Κιόνελι απο δυο τάγματα που κατάφεραν να φτάσουν μεχρι την 2η σειρά πολυβολείων αλλά εκεί καθηλώθηκαν απο διασταυρωμένα πυρά και καθώς ξημέρωνε και θα ήταν εύκολος στόχος απο τα τουρκικά αεροπλάνα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Στις 21 Ιουλίου έγιναν δυο απρόσμενα γεγονότα ένα για την καθε πλευρά.
Οι Τουρκοι μπερδεύοντας τα σήματα 3 τουρκικών πλοίων των "Αντάτεπε","Κοτσάτεπε" και "Τσακμάκ" τα πέρασαν για ελληνικά και διέταξαν τα αεροσκάφη να τα βυθίσουν με αποτέλεσμα το "Κοτσάτεπε" να δεχθεί 4 ρουκέτες και να αχρηστευθεί ενω τα άλλα δυο με ζημιές κατάφεραν να γλυτώσουν γιατί ο κυβερνήτης του "Αντάτεπε" μεσα στην απόγνωση του άρχισε να βάλει εναντίον των τουρκικών αεροπλάνων.
Δυστυχώς όμως και απο την ελληνική πλευρά υπήρχε παρόμοιο περιστατικό καθώς τα αντιαεροπορικά του αεροδρομίου της Λευκωσίας περνώντας για τουρκικά ελληνικά μεταγωγικά που έφερναν καταδρομείς στο νησί με τον κωδικό "Νίκη" άνοιξαν πυρ με αποτέλεσμα να καταρριφθεί το "Νίκη 4" στην περιοχή της Μακεδονίτισσας παρασύροντας στο θάνατο 29 άνδρες με μόνο τυχερό τον Αθανάσιο Ζαφειρίου που πήδηξε στο κενό πριν συντριβεί το αεροπλάνο και επέζησε.
Στις 22 Ιουλίου παρότι είχε υπάρξει υπογραφή εκεχειρίας οι Τούρκοι άρχισαν να ρίχνουν βόμβες ναπάλμ.
Το τέλος της πρώτης φάσης του Αττίλα βρίσκει τον εχθρό να έχει δημιουργήσει ενα προγεφύρωμα στην Κερύνεια και να έχει αποβιβάσει 40.000 άντρες και 200 άρματα μάχης αλλα σε κανένα σημείο του μετώπου δεν έχει καταφέρει να προωθηθεί.
Οι εκτιμήσεις του ΒΒC για τις τουρκικές απώλειες είναι χιλιάδες ενω για την ΕΛΔΥΚ 12 νεκροί,45 τραυματίες και 11 αγνοούμενοι.
Στις συνομιλίες που γίνονται στην Γενεύη οι Τούρκοι απορρίπτουν την ελληνική πρόταση για την δημιουργία διακοινοτικού καθεστώτος.
Μόλις ξημέρωσε η 14η Αυγούστου η τουρκική αεροπορία εκδήλωσε νεο σφοδρό βομβαρδισμό σε όλη την γραμμή του μετώπου,Το εχθρικό πεζικό υποστηριζόμενο απο άρματα μάχης καταλαμβάνει το χωριό Χαμίτ-Μανδρές και λυγίζοντας την αντίσταση της Εθνικής Φρουράς η οποία προσπαθούσε να κρατήσει πολεμώντας με όπλα το Α Παγκοσμίου πολέμου απέναντι στα τάνκς κατευθύνεται στην Αμμόχωστο την οποία και κατέλαβε.
Οι κάτοικοι έτρεχαν αλλόφρονες να σωθούν απο την τουρκική μανία.
Παράλληλα μετα απο δίωρο βομβαρδισμό οι Τούρκοι επιτίθενται και κατα του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στα δυτικά της Λευκωσίας το οποίο υπερασπίζονταν 5 λόχοι και 1 λόχος διοικήσεως.
Η πρώτη επίθεση αποκρούστηκε.Την ίδια τύχη είχε και η δεύτερη που εκδηλώθηκε στις 11:20.
Στις 20:00 νέα επίθεση στις ελληνικές θέσεις αλλά με τα ίδια αποτελέσματα.
Το πρωί ξημερώνοντας της Παναγίας μετα απο νεα αεροπορική επιδρομή το τουρκικό πεζικό εφορμά και παλι με την υποστήριξη τεθωρακισμένων αλλά οι Ελληνες αποκρούουν και αυτή την επίθεση προκαλώντας μάλιστα και σοβαρές απώλεις στον εχθρό πράγμα που θα αναγκάσει την τουρκική διοίκηση να προχωρήσει σε αντικατάσταση αξιωματικών.
Στις 16 Αυγούστου εκδηλώνεται νεα επίθεση κατα των ελληνικών θέσεων.Αφου προηγείται αεροπορική επιδρομή ακολουθεί βομβαρδισμός απο όλμους και επίθεση απο άρματα και πεζικό.
Οι Τούρκοι έχοντας το πλεονέκτημα της τεράστιας υπεροχής πυρός καταφέρνουν να προωθηθούν στην περιοχή Γερόλακκος με αποτέλεσμα να κυκλώσουν πλέον το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.
Η διμοιρία του μηχανικού με τον λόχο διοικήσεως μάχονται σθεναρά αλλά όταν έφτασαν τα άρματα στις θέσεις τους πολλοί καταπατήθηκαν.Απο τους 35 άνδρες οι 23 ήταν νεκροί καθώς και ο διοικητής τους λοχαγός Σταυριανάκος.
Οι δυο λόχοι που είχαν απομείνει εντός του στρατοπέδου βρέθηκαν κυκλωμένοι απο παντού δεχόμενοι καταιγιστικά πυρά.Η μάχη κράτησε μέχρι τις 16:00,19 νεκροί Ελληνες και πολλοί τραυματίες ήταν ο απολογισμός.
Οταν τελικά οι Τούρκοι μπήκαν στο στρατόπεδο διατάχθηκε σύμπτυξη και η μάχη θύμισε άλλους αιώνες καθώς κατέληξε να γίνεται σε πολλές περιπτώσεις σώμα με σώμα.Η φρουρά τελικά μαχόμενη κατάφερε να περάσει μέσα απο τις τουρκικές γραμμές στην περιοχή του Αρχαγγέλου αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 42 νεκρούς και 222 τραυματίες.
Η τουρκική βαρβαρότητα φάνηκε για μια ακόμα φορά καθώς οι Τούρκοι στρατιώτες ξέσπασαν στα άψυχα κορμιά των Ελλήνων στρατιωτών αποκεφαλίζοντας 10.
Σαν συμπέρασμα μπορεί ίσως να παραδεχτούμε ότι η Ελλάδα δεν έκανε το καλύτερο δυνατό για την άμυνα του νησιού αλλά αυτο σίγουρα οφείλεται κατα ενα μεγάλο ποσοστό σε εξωγενής παράγοντες.
Τα παιδιά της Ελλάδας όμως για μια ακόμα φορά έδωσαν μαθήματα αυτοθυσίας απέναντι σε εναν πάνοπλο και βάρβαρο επιδρομέα που με την υποστήριξη και εξωτερικών παραγόντων κατάφερε να διχοτομήση την Κύπρο.
Πηγή
http://protesilaos.blogspot.com/
