Τα τελευταία χρόνια, έχει προκύψει μεγάλη αναταραχή στις χώρες του αραβικού κόσμου. Η οποία ξεκίνησε από την αμερικανική εισβολή εις το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν και συνεχίστηκε με την «Αραβική Άνοιξη», τον γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο στην Συρία –που συνεχίζεται ακαταπαύστως- και τελευταίως με τα γνωστά γεγονότα στην Αίγυπτο, που ευρίσκεται πλέον στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου.
Πως εξηγούνται αυτά τα γεγονότα; Προέκυψαν τυχαία ή μήπως αποτελούν μέρος ενός σατανικού σχεδίου καθυποτάξεως του επικινδύνου για την ασφάλεια του Ισραήλ, αραβικού κόσμου; Επιπλέον, μήπως όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι κάπου γραμμένα, ως τα νέα, πιο επίκαιρα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών»;
Διαβάζοντας, λοιπόν, την ελληνική έκδοση του βιβλίου του Ροζέ Γκαρωντύ «Ο ισραηλινός σιωνισμός στο εδώλιο» (εκδόσεις «Νέα Θέσις») ανακαλύπτουμε ένα δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Στρατηγικά σχέδια του Ισραήλ», του περιοδικού «Kivounim» (Προσανατολισμοί), τεύχος 14, που εξεδόθη στην Ιερουσαλήμ τον Φεβρουάριο του 1982, από την Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση. Σας παραθέτουμε αυτούσιο, για να εξαγάγετε τα συμπεράσματά σας:
«Ως ενιαίο κράτος υπό κεντρική εξουσία, η Αίγυπτος είναι ήδη ένα πτώμα, κυρίως αν λάβουμε υπόψη μας τη σύγκρουση που γίνεται όλο και περισσότερο σκληρή μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών. Η διαίρεσή της σε χωριστές γεωγραφικές επαρχίες πρέπει να είναι ο πολιτικός μας στόχος… Άπαξ και η Αίγυπτος διαλυθεί και στερηθεί κεντρικής εξουσίας, χώρες όπως η Λιβύη, το Σουδάν και άλλες πιο απομακρυσμένες, θα γνωρίσουν την ίδια διάλυση. Η δημιουργία ενός κοπτικού κράτους στην Άνω Αίγυπτο και μικρών περιφερειακών οντοτήτων άνευ σημασίας, είναι το κλειδί μιας ιστορικής εξελίξεως που στις ημέρες μας έχει καθυστερήσει εξ’ αιτίας της συμφωνίας ειρήνης, αλλά αναπότρεπτη μακροπροθέσμως. Παρά τα φαινόμενα, το Δυτικό μέτωπο παρουσιάζει λιγότερα προβλήματα από το Ανατολικό. Ο διαμελισμός της Αιγύπτου σε πέντε επαρχίες προμηνύει αυτό που θα συμβεί στο σύνολο του αραβικού κόσμου. Η διάσπασις της Συρίας και του Ιράκ σε περιοχές καθορισμένες με βάση εθνικά ή θρησκευτικά κριτήρια, πρέπει να είναι, μακροπρόθεσμα, ένας πρωταρχικός σκοπός για το Ισραήλ, ενώ το πρώτο στάδιο είναι η καταστροφή της στρατιωτικής ισχύος των κρατών αυτών.
Οι εθνικές δομές της Συρίας, την εκθέτουν σ’ έναν κατακερματισμό, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην δημιουργία ενός σιϊτικού κράτους κατά μήκος της ακτής, ενός σουννιτικού κράτους στην περιοχή του Χαλεπίου, ενός άλλου στην Δαμασκό, και μιας οντότητος Δρούζων που θα επιθυμούσε να δημιουργήσει το δικό της κράτος –ίσως στο δικό μας Γκολάν- εν πάση περιπτώσει με το Χουράν και το βόρειο μέρος της Ιορδανίας. Ένα τέτοιο κράτος θα ήταν, μακροπρόθεσμα, μια εγγύηση ειρήνης και ασφαλείας για την περιοχή. Είναι ένας στόχος που ήδη είναι εντός των δυνατοτήτων μας.
Πλούσιο σε πετρέλαιο και βορά εμφυλίων πολέμων, το Ιράκ ευρίσκεται στο Ισραηλινό στόχαστρο. Η διάλυσή του θα ήταν για μας πιο σημαντική απ’ αυτήν της Συρίας, γιατί είναι αυτό που αντιπροσωπεύει, βραχυπρόθεσμα, την πιο σοβαρή απειλή για το Ισραήλ».
Βλέπουμε, λοιπόν, πως το ανατριχιαστικό αυτό κείμενο τα λέει όλα και προαναγγέλλει με μαθηματική ακρίβεια αυτά που συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια στο Ιράκ και αυτά που συμβαίνουν στις ημέρες μας στην Συρία και την Αίγυπτο. Θεωρώ περιττό οποιοδήποτε άλλο σχόλιο εκ μέρους μας…
(ΥΓ): Εχθρός της Ελλάδος ο Ερντογάν, φιλτάτη όμως η αλήθεια. Ιδού η δήλωσίς του σχετικώς με τα γεγονότα στην Αίγυπτο: «Ξέρετε αυτό που λένε, ότι στην Αίγυπτο η δημοκρατία δεν στηρίζεται στις κάλπες. Ποιος βρίσκεται πίσω απ’ αυτό; Το Ισραήλ».
Γ. Δημητρακόπουλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
(Δημοσιεύθηκε στην εθνική εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» που κυκλοφορεί).
Πηγή
