Μυρσίνη Λοΐζου: Ο ήλιος είναι δικός μας και όχι δικός σας!

Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.

» Τα δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
 Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το ‘Καλημέρα Ήλιε’ στις κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους και ενεργούς πολίτες-


και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του. Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.
Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.
Μυρσίνη Λοΐζου»
Πηγή: para8yro ( para8yro.wordpress.com )
——————————————————————————————————————————————————-

Καλημέρα Ήλιε
Μουσική, στίχοι: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Σμοκοβίτης, Αλέκα Αλιμπέρτη, χορωδία, από το δίσκο: Καλημέρα ήλιε, ΜΙΝΟΣ 1974
Άλλη εκτέλεση: Ζωντανή ηχογράφηση της ιστορικής συναυλίας – αφιέρωμα στον Λοίζο στο ΟΑΚΑ, ΜΙΝΟΣ, 1985,
από όλους τους συμμετέχοντες μεγάλους τραγουδιστές – πρώτους εκτελεστές του έργου του: Καλατζή, Νταλάρα, Αλεξίου, Παπακωνσταντίνου, Γαλάνη

Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο / θα τον τρελάνουμε το φίλο σίγουρα ναι
με το νταούλι και με το ζουρνά / καλημέρα ήλιε καλημέρα

Γελά ο ήλιος κι αμολιέται στα στενά
χορεύει πάνω στο νταούλι κι αρχινά
το κόκκινο για τη ροδιά
το πράσινο για τα παιδιά
για της Μυρσίνης την ποδιά μια Παναγιά

Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο / θα τον τρελάνουμε το φίλο σίγουρα ναι
με το νταούλι και με το ζουρνά / καλημέρα ήλιε καλημέρα
Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο / θα τον κρατήσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
πάνω στις στέγες μέσα στις καρδιές / καλημέρα ήλιε καλημέρα

Πηγή: www.e-orfeas.gr
——————————————————————————————————————————————————-
Αυτό που πρόδωσαν… κι αυτό το πρόδωσαν… που το τραγουδάμε από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας…
Μουσική, στίχοι: Μάνος Λοΐζος
Σε  Πρώτη Εκτέλεση: Κώστας Σμοκοβίτης, Αλέκα Αλιμπέρτη, χορωδία, από το δίσκο: Καλημέρα ήλιε, ΜΙΝΟΣ 1974








Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ - Η ΧΕΙΡΩΝΙΟΣ ΛΑΒΗ - Η ΛΑΒΗ ΤΩΝ ΘΕΟΜΑΧΩΝ!

ου Μ. Καλόπουλου απο το βιβλίο του ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ του 1995
Κάποτε στο φως του φεγγαριού ο βασιλιάς της Φθίας ο Πηλέας, είδε μια πανώρια θεά να χορεύει μαζί με τις κόρες των νερών. Ήταν η θεά Θέτιδα, που η προφητεία του Προμηθέα την ανάγκαζε να παντρευτεί θνητό, ώστε να μη γεννηθεί αυτός, που θα ανέτρεπε τον παντοδύναμο Δία!
Ο Πηλέας τυραννιόταν απ’ τη θεϊκή ομορφιά, αλλά πώς μπορούσε αυτός θνητός, ν’ αποκτήσει τη Θέτιδα που ήταν μια θεά; Ρώτησε όμως γι’ αυτό τον σοφότατο Χείρωνα που κατοικούσε ψηλά στο πολυβότανο Πήλιο. «Εκείνος τον ορμήνεψε, στο ίδιο μέρος σαν τη δει, τη νύχτα να χορεύει, να την αρπάξει όσο γίνεται σφιχτά στην αγκαλιά του. Να μην αφήσει τη λαβή όσο εκείνη κι αν άλλαζε μορφή, κι ας γίνει φίδι, λιοντάρι ή φωτιά, νερό για να ξεφύγει». Ο Πηλέας στο πάθος του για τη θεά ξεπέρασε και νίκησε καρτερικά όλες τις θυμωμένες μεταμορφώσεις της, κρατώντας την με μια λαβή σφιχτά στην αγκαλιά του. Η θεά υπέκυψε και παραδόθηκε στον έρωτά του!
Το υπέροχο αυτό θέμα απεικονίζεται έξοχα στο εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας του -500 που τώρα βρίσκεται στο μουσείο του Δυτικού Βερολίνου. Η έξοχη αυτή απεικόνιση παρουσιάζει τον Πηλέα, να αψηφά τα φίδια της θεϊκής μεταμόρφωσης που τον δαγκώνουν παντού, καθώς και το λιοντάρι που ωρύεται γαντζωμένο στην πλάτη του. Ο Πηλέας νικά τις μεταμορφώσεις της πεντάμορφης θεάς, χρησιμοποιώντας την ιερή"χειρώνιο λαβή", ή «Μαίανδρο» όπως έγινε αργότερα γνωστό, το διάσημο αρχαιοελληνικό σύμβολο της ήττας των θεών!

Τα λεξικά πράγματι επιμένουν στην ανόητη στερεότυπη άποψη, πως Μαίανδρος είναι: «το διακοσμητικό αρχαιοελληνικό σχήμα που υπενθυμίζει τους ελιγμούς του ποταμού της Καρίας Μαίανδρου, όπου πρωτοευρέθη και εκ του οποίου έλαβε το όνομα». Μπορεί πράγματι να πήρε το όνομα απ’ τον ποταμό πλησίον του οποίου πρωτοευρέθη, αλλά είναι ολότελα ανόητο να πιστεύουμε ότι τα απανταχού της γης ελληνοπρεπή αυτά ευρήματα, απεικονίζουν με πάθος τις χάρες και τους "ελιγμούς" ενός άγνωστου εν πολλοίς ποταμού της Ασιατικής Καρίας.

Ο Πηλέας καταβάλλει τη Θέτιδα με τη "μαιάνδριο ζεύξη χειρών 
ή χειρώνιο λαβή"! Εσωτερικό ερυθρόμορφου κύλικα που
χρονολογείται γύρω στο -500 Δ. Μουσείο Βερολίνου.

Σημειώνουμε εδώ, ότι ο συσχετισμός της λαβής αυτής, ή μια χούφτα γαντζωμένη μεσ’ στην άλλη, που σαφώς σχηματίζει το διάσημο ελληνοπρεπές γραμμικό σύμβολο του μαίανδρου, είναι εδώ ολοφάνερος. Δε βλέπω όμως πουθενά να σχολιάζεται έτσι, αυτός ο ολοφάνερος παραλληλισμός, που τόσο τιμά τον «παγκόσμια γνωστό ελληνικό Μαίανδρο», που απλά είναι γνωστός μόνο, ως ένα πανέμορφο διακοσμητικό γραμμικό εφεύρημα και όχι ως πιθανό ιερό σύμβολο ανύψωσης του ανθρώπου στο βάθρο του ισάξιου αντιπάλου των "θεών". Η μαιάνδριος ζεύξη των χειρών, είναι εξαίρετος συμβολισμός κάθε ηρωισμού και αξιοσύνης.
Απ’ το πλήθος των αρχαιοελληνικών αγγειογραφιακών αναπαραστάσεων σαφώς διαφαίνεται ότι η λαβή αυτή, η χειρώνιος λαβή ή χειρώνιο πλέγμα ή όπως αλλιώς κι αν αποκαλούσαν την συγκεκριμένη αυτή λαβή στο παρελθόν, αποτελούσε το ιδιαίτερο ίσως και ιεροπρεπές έμβλημα των θεομάχων Ελλήνων ηρώων! Το μεγαλειώδες σχηματικό σύνθημα ότι και οι θεοί ηττώνται!
Ο Μαίανδρος λοιπόν ήταν πιθανότατα η γραφική παράσταση της θεϊκής ήττας, από ψυχωμένους θεομάχους ήρωες!
Την "μαιάνδριο λαβή", όπως δικαίως πλέον θα πρέπει να την αποκαλούμε, τη χρησιμοποιεί κατ’ επανάληψη ο κατ’ εξοχήν θεομάχος Ηρακλής, όπως φαίνεται τονισμένη ξεκάθαρα στην αριστουργηματική αυτή απεικόνιση της πάλης του Ηρακλή με τον Τρίτωνα, σε αγγειογραφία του -550 όπου βλέπουμε τον Τρίτωνα να πασχίζει μάταια ν’ ανοίξει μπροστά από το στήθος του, τα κλειδωμένα με την μαιάνδριο λαβή ατσαλένια δάχτυλα του ανίκητου ήρωα!
Την ολοφάνερη σχέση διακοσμητικού μαιάνδρου και μαιάνδριας λαβής μπορεί κανείς εύκολα επίσης να διαπιστώσει στο σύμπλεγμα Πηλέα και Θέτιδας όπου η αξία της εν λόγω λαβής στο κέντρο της παράστασης υπερτονίζεται στεφανωμένη ολόγυρα απ’ τον σχηματοποιημένο πλέον μαιάνδριο συμβολισμό. Δεν πρέπει επίσης να είναι τυχαίο, ότι πλήθος αγγειογραφιών που υπαινίσσονται θεϊκή ήττα, ή υπέρμετρο ηρωισμό, συχνά στεφανώνονται από μαίανδρο!
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η ευρύτατη διάδοση κατά την αρχαιότητα του παραπάνω μαιανδρικού συμβολισμού. Αποτελούσε ένα διαχρονικό δώρο των μυθολογικών χρόνων, στους κλασικούς και νεότερους χρόνους των μεσογειακών απογόνων του Έλληνα. Ένα υπέροχο σχηματικό σύνθημα, της υποχρέωσης σε υποχώρηση των εξουσιαστικών "θεών", ιερατείων και θρησκειών.

Ο Ηρακλής καταβάλλει τον Τρίτωνα με την "μαιάνδριο λαβή". 
Αγγειογραφία του -550 Αρχαιολογικό Μουσείο Ταρκυνία.

Αν μάλιστα σωστά υποθέτουμε ότι οι ερωτήσεις και οι ερμηνείες, είναι τα δυο χέρια των σοφών. Τότε η μαιάνδριος πεμπτουσία, δεν είναι άλλη απ' την αδιάσπαστη αλυσίδα ερωτήσεων και ερμηνειών, που αχρηστεύουν τους θεοποιημένους αινιγματοποιούς, μαζί με τα αινίγματά τους!
Μπορεί σαν λαός (αυτό αφορά μόνο τους σημερινούς έλληνες) να πάσχουμε (επειδή κάποιοι έτσι το θέλουν) από βαριά ιστορική αμνησία, δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να αφαιρούμε επίμονα αξία απ’ τους συμβολισμούς των προγόνων μας, επιμένοντας με πάθος σε τυχάρπαστες ερμηνείες που κάποιοι εντελώς αβασάνιστα πρότειναν υποτιμώντας βάναυσα τον εξαίσιο αυτόν ιερό συμβολισμό.
Ο μαίανδρος είναι ένα γραμμικό παράγγελμα των προγόνων μας, για μάχη ενάντια στο αδύνατο! Μια υπέροχη σχηματική υπενθύμιση ότι στα δύο σου "χέρια" κρατάς το μυστικό της ήττας των καταδυναστευτών σου. Και αν μόνο τα δικά σου "χέρια" δεν επαρκούν, τότε ένωσέ τα με άλλους σ’ ένα αδιάσπαστο αρμονικό σύνολο, ελληνοπρεπούς, μαχητικής, μαιανδρικής αλυσίδας, επιθετικών ερωτήσεων και απομοιθοποιητικών ερμηνειών! Αυτή είναι και η αποτελεσματικότερη μάχη ενάντια σε κάθε αυθαίρετης εξουσίας!
Ο ιερός μαίανδρος είναι ένα αιώνιο σύμβολο νίκης, που το χαρίζει η Ελληνική Αρχαιότητα στην πανανθρώπινη ελπίδα της τελικής απελευθέρωσης απ’ τη δουλεία όλων ανεξαιρέτως των αρχαίων και νεότερων "θεών".

 Μ. Καλόπουλος Απ' το βιβλίο του "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ" του 1995 http://www.greatlie.com/


 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Agenda 21 : Βήματα και στόχοι

Agenda 21: Οι στόχοι και τα βήματα για την παγκόσμια διακυβέρνηση που αναζητούν... Αυτοί που ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ (Απόσπασμα από το βιβλίο Γιατί και πως ζουν ανάμεσα μας - Το Σιδερένιο Βουνό-)

Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

Το 1893 ήταν το οινόπνευμα και τα σπίρτα.Τώρα τα ενεργειακά αποθέματα;

Σ΄ένα τούνελ σκοτεινό όπου φως δεν φαίνεται πουθενά έχει μπει η χώρα.Δεν είναι η πρώτη φορά αλλά δεν ξέρουμε αν αυτή είναι η χειρότερη είσοδος σ΄ αυτό το τρομακτικό τούνελ της απόλυτης αβεβαιότητας. Η διαδρομή συνήθως είναι μεγάλη. Τη τελευταία φορά που μας είχε συμβεί κράτησε μόλις…οκτώ δεκαετίες!

Ήταν το 1893 που ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε πει το γνωστό “δυστυχώς επτωχεύσαμεν”.Η Αθήνα αδυνατώντας να διαπραγματευτεί “παρέδωσε” την οικονομική και φορολογική πολιτική της σε μία Διεθνή Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου που αποτελούνταν από εκπροσώπους των ομολογιούχων -Ηνωμένο Βασίλειο,Γαλλία,Ιταλία,Ρωσία και Αυστροουγγαρία- η οποία επέβαλε αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία .Τότε επιβλήθηκαν τα γνωστά μονοπώλια στο οινόπνευμα και τα σπίρτα. Πότε αποχώρησε εκείνη η τρόϊκα; Το 1978!Τι κατάφερε; Εκτός από το να εισπράττει απολύτως τίποτα!


Ποια είναι …τα σπίρτα και το οινόπνευμα της εποχής; Το μυαλό όλων πηγαίνει ασφαλώς στα αποθέματα ενέργειας που λέγεται ότι υπάρχουν στην ελληνική επικράτετεια.Και ασφαλώς έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα,δεν μπορείς εύκολα να απορρίψεις τέτοιες σκέψεις ως “συνωμοσιολογικές”.Ειδικά μετά τα όσα έγιναν γνωστά περί “κλειστού λογαριασμού”,στον οποίο θα μπαίνουν τα ελληνικά έσοδα αλλά και το μέγεθος του χρέους που όλοι παραδέχονται ότι “δεν βγαίνει με τίποτα”. Και γίνεται κανείς πιο καχύποπτος και ίσως και συνωμοσιολόγος αν κοιτάξει πίσω στην ιστορία.

Το 1893, φθάσαμε στο σκοτεινό τούνελ της απόλυτης οικονομικής αβεβαιότητας και του χάους,περίπου με τον ίδιο τρόπο.

Τότε ήταν η επιταχυνόμενη παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το κενό εξουσίας σε νέα ανεξάρτητα κράτη των Βαλκανίων που ανησυχούσαν τους Δυτικούς. Αμέσως μετά το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878 το Ηνωμένο Βασίλειο,η Γαλλία και η Γερμανία ήθελαν να αυξήσουν την στρατιωτική ισχύ της Ελλάδος.Ήθελαν να γίνει η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στα Βαλκάνια. Οι τρεις χώρες συμφώνησαν να ενεργούν ως μεσάζοντες του ελληνικού δημοσίου και ξένων πιστωτών για να διευκολύνουν τη παροχή νέων δανείων! Η Ελλάδα αυξάνει τις αμυντικές της δαπάνες αλλά και το χρέος της.Το 1893 ήρθε η  αδυναμία πληρωμής.

Τώρα δεν ήταν βέβαια μόνο τα όπλα που μας έφεραν σ΄ αυτό το σημείο,όπως πολλοί θέλουν να μας πείσουν.Αλλά τα όσα έγιναν από το 1996 έως το 2005 έπαιξαν κι αυτά το δικό τους ρόλο.Μαζί με πολλά,πάρα πολλά “πάρτυ” που έγιναν σε πολλούς άλλους χώρους εκτός της Άμυνας.

Θα πείτε ότι οι ιστορικές αναδρομές και οι συγκρίσεις δεν μας δίνουν τη λύση για το αύριο.Ίσως αν γνωρίζαμε καλύτερα την ιστορία να αποφεύγαμε τα λάθη που διαρκώς επαναλαμβάνουμε. 


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δυστυχώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται!

Την πώληση ως και του συνόλου των μετοχών του Δημοσίου στην εταιρεία “Ελληνικές Αλυκές ΑΕ” αποφάσισε η κυβέρνηση, 115 χρόνια μετά την…. παραχώρηση στον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο των εσόδων του κρατικού μονοπωλίου στο αλάτι και 25 έτη έπειτα από την αποπληρωμή, του μετά τον Τρικούπη χρέους. Σύμφωνα με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ανατίθεται στο υπουργείο Οικονομικών να κάνει διαγωνισμό για να προσλάβει χρηματοοικονομικούς, τεχνικούς και νομικούς συμβούλους για τις ανάγκες “αξιοποίησης” του ποσοστού του Δημοσίου στην εταιρεία, που φτάνει το 55%.

Πριν από 115 χρόνια στο μνημόνιο που είχε επιβληθεί από τους ξένους δανειστές στηνκυβέρνηση Τρικούπη μεταξύ άλλων είχαν παραχωρηθεί και τα έσοδα του τότε κρατικού μονοπωλίου στην παραγωγή και διάθεση αλατιού. Η παραχώρηση αυτή κράτησε 90 χρόνια (!!!) και μετά η εκμετάλλευση των αλυκών ξαναπέρασε υπό τον έλεγχο του δημοσίου τουλάχιστον μέχρι τις ημέρες μας. Η σημερινή Συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, αποφάσισε  να πωλήσει το ποσοστό του Δημοσίου στην εταιρεία “Ελληνικές Αλυκές ΑΕ“ , που φτάνει το 55%.

Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης κατά την τελευταία πρωθυπουργία του κήρυξε πτώχευση. Τότε επιβλήθηκε μερικός έλεγχος από τους πιστωτές, που ήταν τυπικός κι όχι ουσιαστικός χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στα ελληνικά δημόσια οικονομικά. Η εμπλοκή όμως της χρεοκοπημένης Ελλάδας σε σύρραξη με την Τουρκία το 1897, στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, βρήκε την Ελλάδα σε εξαιρετικά δυσχερή θέση με τον ελληνικό στρατό ανίκανο να αντιπαραταχθεί στα οθωμανικά στρατεύματα, που είχαν καταλάβει τη Θεσσαλία και τμήμα της Στερεάς Ελλάδας. Η Συνθήκη Ειρήνης της 20ης Σεπτεμβρίου 1897 στην οποία εξαναγκάστηκε η Ελλάδα ως ηττημένη, προέβλεπε πολεμική αποζημίωση των τεσσάρων εκατομμυρίων τουρκικών λιρών της οποίας την άμεση καταβολή απαιτούσε η Υψηλή Πύλη. Η ΚυβέρνησηΑλέξανδρου Ζαΐμη υποχρεώθηκε σε διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της Ελλάδας για επιπλέον δανεισμό (ενώ πριν τέσσερα χρόνια τους είχε ήδη δηλώσει ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τα ήδη χρωστούμενα δάνεια). Οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης οδήγησαν στην επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ) για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας που να εξασφαλίζει στους πιστωτές την αποπληρωμή και των παλαιότερων αλλά και των νέων δανείων τους.

Η συμφωνία με τους εκπροσώπους των πιστωτών (Αγγλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Ρωσίας, Ιταλίας) προέβλεπε:

1. Χορήγηση δανείου πολεμικών επανορθώσεων και του «οικονομικού δανείου»:

Εκχωρήθηκε εγγυημένο δάνειο 151,3 εκατ. φράγκων, από τις Μεγάλες Δυνάμεις στην Ελλάδα. Το δάνειο λήφθηκε προκειμένου να καταβληθούν στην Οθωμανική αυτοκρατορία οι αποζημιώσεις, που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στην Τουρκία συνολικού ύψους 93,9 εκατ. φράγκων, το υφιστάμενο κρατικό χρέος ύψους 31,4 εκατ. φράγκων, το έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου για το έτος 1897 ύψους 22,5 εκατ. φράγκων και οι δαπάνες έκδοσης του δανείου (προμήθειες τραπεζών μεσιτικά, χαρτόσημα) ύψους 3,5 εκατ. φράγκων.

2. Υποθήκευση φορολογικών εσόδων ώστε να εξασφαλισθεί η αποπληρωμή των δανείων:

Για να επιτευχθεί η εξυπηρέτηση του χρέους ο ΔΟΕ απέκτησε τακτικές πηγές εσόδων και αξιολογούσε τις κρατικές υπηρεσίες για την αποδοτικότητα και την φοροεισπρακτική τους ικανότητα. Έτσι στο ΔΟΕ αποδίδονταν τα έσοδα των μονοπωλίων αλατιού, πετρελαίου, σπίρτων, τραπουλόχαρτων, τσιγαροχάρτων και σμυρίδας Νάξου, ο φόρος καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά.

3. Αναδιάρθρωση του χρέους.

Τα χρωστούμενα δάνεια χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με την παλαιότητα τους και υπολογίστηκε τόσο ο τόκος για τα 4 έτη της πτώχευσης που η Ελλάδα δεν αναγνώριζε, αλλά επιβλήθηκε και επιπλέον ένα επιτόκιο ως την πλήρη αποπληρωμή τους. Στην Ελλάδα επιβλήθηκε επίσης μια ισοτιμία της δραχμής προς τα ξένα νομίσματα (ευνοϊκή για τους δανειστές προφανώς) και επίσης της αφαιρέθηκε το δικαίωμα της τύπωσης χαρτονομίσματος. Ταυτόχρονα η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου έθεσε υπό τον έλεγχο της και τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις και προαγωγές των υπαλλήλων του στενού Δημοσίου τομέα.Ουσιαστικά η Ελληνική Εθνική κυριαρχία είχε πάψει να υφίσταται ενώ ο Ελληνικός λαός εργαζόταν στην κυριολεξία υπό ένα ιδιότυπο και πρωτόγνωρο καθεστώς Ευρωπαϊκής αιχμαλωσίας. Φυσικά ο Ελληνικός στρατός υπήρχε μόνο στα χαρτιά, καθώς δεν υπήρχαν πόροι για την συντήρηση του, δεν αγοραζόταν πολεμικό υλικό, δεν γίνονταν ασκήσεις και η στρατιωτική θητεία είχε ελαχιστοποιηθεί.

Όταν λειτούργησε η επιτροπή του Ελέγχου, οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις χορήγησαν νέο δάνειο 170.000.000 χρυσών φράγκων ώστε η Ελλάδα να πληρώσει την πολεμική αποζημίωση στην Τουρκία για την πολεμική της ήττα και να αντιμετωπίσει το τρέχον υψηλό της έλλειμμα…

Από τον Απρίλιο κιόλας του 1898 εγκαθίσταται στην Αθήνα η… τρόικα της εποχής. Στις θέσεις των σημερινών εκπροσώπων της τρόικας κ.κ. Σερβάας Ντερούζ  (εκπρόσωπος της ΕΕ), Πόουλ Τόμσεν (εκπρόσωπος του ΔΝΤ) και Κλάους Μαζούχ  (εκπρόσωπος της ΕΚΤ) τότε ήταν οι αείμνηστοι Τέστα (Γερμανός), Λετάν (Γάλλος) και Λόου (Αγγλος). Μόνον που τότε οι κυβερνήσεις τους είχαν φανεί πιο …γαλαντόμες από τις σημερινές και για να μην ταλαιπωρούν τους υψηλούς ελεγκτές μας φρόντισαν να τους κτίσουν και ιδιαίτερο Μέγαρο. Διάλεξαν δε μία από τις καλύτερες τοποθεσίες, πίσω από το τότε παλάτι του Διαδόχου, που δεν ήταν άλλο από το σημερινό Μέγαρο της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Πρόκειται για το ακίνητο που σήμερα καταγράφεται στο Κτηματολόγιο της Προεδρίας της Δημοκρατίας και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βασιλέως Γεωργίου (τότε ονομαζόταν Διοχάρους) και Στησιχόρου και ανεγέρθηκε για τις ανάγκες της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής! Μάλιστα, η ανέγερσή του βάφτηκε με αίμα, αφού κατά την ανατίναξη φουρνέλου (1901) τραυματίστηκε ένας σαραντάχρονος εργάτης, δίνοντας αφορμή για συζητήσεις.

Δεκάδες ήταν οι περιπέτειες στις οποίες υποβλήθηκε το ελληνικό κράτος από την τότε τρόικα, ακόμη και σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές. Όπως το 1922, όταν η κυβέρνηση Δ. Γούναρη για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του στρατού που μαχόταν στη Μικρά Ασία εξέδωσε 550 εκατομμύρια σε χαρτονομίσματα, χωρίς τη συγκατάθεση των τροϊκανών. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Ο «Ελεγχος» εξανέστη, απαίτησε «ζεστό» χρήμα από τον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, ο οποίος δεν πρόλαβε να αντιδράσει, αφού μαζί με τον πρωθυπουργό και τέσσερις ακόμη συναδέλφους του εκτελέστηκαν στο Γουδή. Βρέθηκαν βέβαια άλλοι για να εξυπηρετήσουν τις απαιτήσεις του «Ελέγχου».

Λίγα χρόνια αργότερα ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αναγκάστηκε να κηρύξει στάση πληρωμών την 1η Μαϊου 1932, ως απόρροια της οικονομικής κρίσης του προηγούμενου χρόνου. Οι τροϊκανοί της εποχής εξανέστησαν εκ νέου και μαζί τους σχεδόν όλη η Ευρώπη αλλά και η Αμερική!Χαρακτηριστική είναι έκθεση που έστειλε ο πρεσβευτής της Ελλάδος στο Λονδίνο (1935), γράφοντας: «Η συζήτησίς μου με τους εμπειρογνώμονας υπήρξεν εξόχως διαφωτιστική. Το Φορέϊν Οφφις πνέει μένεα εναντίον μας»!

Όπως αποκάλυψε ο Α. Σβώλος, το 1942, μεσούσης της Κατοχής, η βρετανική κυβέρνηση είχε δηλώσει εγγράφως προς τον πρόεδρο της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης Εμμ. Τσουδερό ότι ήταν σύμφωνη με την κατάργηση του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Όταν η ελληνική «Κυβέρνησις Εθνικής Ενότητος» βρισκόταν στην Ιταλία (Νοέμβριος 1944) απέρριψε την άφιξη στην υπό απελευθέρωση Ελλάδα του Huge Jones, που ήταν ο τελευταίος προπολεμικός αντιπρόσωπος της Αγγλίας στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο των Αθηνών.Αποφασίστηκε να έρθει μόνο για την τακτοποίηση υπηρεσιακών θεμάτων, άποψη που ασπάστηκε και η βρετανική κυβέρνηση. Εν τω μεταξύ, ο «Ελεγχος» εγκατέλειπε το ακίνητο της οδού Στησιχόρου και «βολευόταν» με την υπηρεσία του σε μικρότερες –αλλά εξίσου πολυτελείς– εγκαταστάσεις.

Μετά την απελευθέρωση ήρθε στην Αθήνα ο Huge Jones και περιορίστηκε στην παράκληση να μην απολυθεί το προσωπικό και να μεταταχθεί σε δημόσιες υπηρεσίες. Έγιναν και οι συνεννοήσεις με τις υπηρεσίες για να παραληφθούν τα υπάρχοντα στις αποθήκες προϊόντα.Αλλά, ως εκ θαύματος, ο Έλληνας αντιπρόσωπος που παραβρέθηκε στη Διάσκεψη της Ειρήνης των Παρισίων (1946) συνηγόρησε υπέρ της παραμονής του «Ελέγχου», με αποκλεισμό μόνον της Ιταλίας. Έτσι, μας ξέμεινε πάλι Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στην Αθήνα!

Αλλά η μακρά σειρά των διατυπώσεων που ζητούσε ο «Έλεγχος» προβλημάτιζε τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις. Υπουργεία και υπηρεσίες διαμαρτύρονταν διαρκώς για τις δυσχέρειες που παρουσιάζονταν στη διοίκηση με τα περίφημα «ένσημα» του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Μέχρι που ο Σοφοκλής Βενιζέλος –το 1951– από το βήμα της Βουλής δήλωνε πως «ο Έλεγχος θεωρείτο ουσιαστικώς κατηργημένος». Αλλά μόνον κατηργημένος δεν ήταν, αφού ταλάνισε την ελληνική οικονομία και πραγματικότητα για 27 ολόκληρα χρόνια ακόμη.

Το τέλος εκείνης της ογδοηκονταετούς περιπέτειας δόθηκε με νόμο που εξέδωσε ο αείμνηστος Θανάσης Κανελλόπουλος το 1978. Επιστρατεύοντας μάλιστα και το χιούμορ του στο έγγραφο που απέστειλε στη Βουλή έγραφε ότι με το νομοσχέδιο για τη διάλυση της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής όχι μόνον δεν προκαλείτο δαπάνη εις βάρος του Προϋπολογισμού, αλλά πραγματοποιούνταν οικονομίες περίπου τετρακοσίων χιλιάδων δραχμών που αντιστοιχούσαν στα έξοδα λειτουργίας της (ενοίκιο, κοινόχρηστα, φωτισμός, τηλέφωνα κ.ά.)! Βέβαια η Χώρα συνέχιζε να αποπληρώνει τα παλαιά της δάνεια, και στο μεταξύ και νέα δάνεια φορτώνονταν στην πλάτη του Ελληνικού Λαού! Με την είσοδο της Χώρας στον Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε ΕΟΚ, η ύπαρξη κρατικών μονοπωλίων καταργήθηκε: η “ελεύθερη αγορά” όσο λατρεύει τα πολυεθνικά μονοπώλια και τα οικονομικά τράστ, τόσο μισεί τον κρατικό παρεμβατισμό στην αγορά! Έτσι το Κρατικό Μονοπώλιο του αλατιού καταργήθηκε μαζί με τα σπίρτα, το πετρέλαιο και την ζάχαρη!

Το αλάτι είναι απολύτως απαραίτητο για την Ζωή. Γι’ αυτό ήταν γνωστό και χρησιμοποιούνταν από τους ανθρώπους από αρχή της ύπαρξής τους στον πλανήτη. Πολύ συχνά στην αρχαιότητα είχε χρησιμοποιηθεί και σαν νόμισμα. Έτσι, οι πλούσιοι πουλούσαν δούλους σε αντάλλαγμα με αλάτι. Σε μερικές χώρες ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι κάνουν τις αγορές και τις πωλήσεις με κομμάτια αλατιού. Άλλοι λαοί είχαν έλθει σε πόλεμο μεταξύ τους για να κατακτήσουν εδάφη με αλατούχες πηγές. «Αξίζει το βάρος του σε χρυσό» έλεγαν οι αρχαίοι και δεν είναι τυχαίο πως η λέξη αμοιβή στην αγγλική γλώσσα, που είναι salary, προέρχεται από τη λατινική λέξη salt (αλάτι), επειδή οι Ρωμαίοι συχνά λάμβαναν την αμοιβή τους σε αλάτι. Οι Έλληνες θεωρούσαν το αλάτι σύμβολο φιλίας και αλληλεγγύης και επισφράγιζαν με αυτό τις συμφωνίες τους. Διάφοροι λαοί το χρησιμοποιούσαν ως δώρο στις θυσίες και στις προσφορές προς τους θεούς, σκορπίζοντάς το στους αγρούς. Επίσης, το αλάτι ήταν για αιώνες το μοναδικό μέσο των ανθρώπων για τη συντήρηση των τροφίμων.

Η ιστορία του αλατιού είναι συνυφασμένη με την ιστορία του ανθρώπου επειδή ακριβώς είναι απαραίτητο για την επιβίωση του. Το έμβρυο αναπτύσσεται στο αλμυρό αμνιακό υγρό και το μητρικό γάλα περιέχει επίσης αλάτι. Ένα μέσο ενήλικο ανδρικό σώμα περιέχει 90 γρ. νάτριο, από τα οποία τα μισά βρίσκονται στο αίμα και σε άλλα υγρά του σώματος, πάνω από το 1/3 βρίσκεται στα οστά και το υπόλοιπο στα κύτταρα του σώματος.

Το αλάτι βοηθά στον πολλαπλασιασμό των ερυθρών κυττάρων, στην μεταφορά θρεπτικών συστατικών στα κύτταρα και στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Το νάτριο είναι φορέας ενέργειας και υπεύθυνο για τη μεταφορά μηνυμάτων από τον εγκέφαλο προς τους μυς, μέσω του νευρικού συστήματος. Το νάτριο και το χλώριο βοηθούν στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, ελέγχουν την ισορροπία των υγρών και διατηρούν τις σωστές συνθήκες για τη λειτουργία μυών και νεύρων. Το νάτριο διευκολύνει την απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, όπως η γλυκόζη και τα αμινοξέα.

Το αλάτι παρόλο που είναι πολύ διαδεδομένο στη φύση, οι άνθρωποι χρειάζονται κόπο για να το αποκτήσουν: το παίρνουν είτε από τις αλυκές (θαλασσινό αλάτι) είτε με εξόρυξη από ορυχεία (ορυκτό αλάτι). Το θαλασσινό αλάτι είναι πιο καθαρό από το ορυκτό αλάτι, το οποίο πρέπει να υποστεί χημική επεξεργασία για να “καθαρίσει” και να καταστεί βρώσιμο. Και ευτυχώς η χώρα μας, χάρη στην θάλασσα και στον ήλιο της δεν είχε ποτέ έλλειψη αλατιού! Το αλάτι του θαλασσινού νερού παραλαμβάνεται ως εξής: Το νερό συγκεντρώνεται σε λάκκους, τις γνωστές σε όλους μας “αλυκές”. Εκεί, με τη βοήθεια της ηλιακής θερμότητας και των ανέμων το νερό εξατμίζεται και μένει το αλάτι. Αν όλες οι ακτές ήταν κατάλληλες για αλυκές, τότε το αλάτι δε θα είχε καμία εμπορική αξία: Συνήθως οι αλυκές είναι επίπεδα τμήματα γης κοντά στην παραλία, κατάλληλα διαμορφωμένα, όπου παρασκευάζεται αλάτι, αφού εξατμιστεί το θαλασσινό νερό. Για την ύπαρξη της αλυκής είναι απαραίτητο το έδαφος να μην είναι υδατοπερατό, συνήθως λοιπόν οι αλυκές έχουν αργιλικό υπόστρωμα που συγκρατεί το νερό.Οι αλυκές αποτελούνται από αβαθείς δεξαμενές που διαιρούνται σε επιμέρους διαμερίσματα και μέσα σε αυτές κυκλοφορεί θαλασσινό νερό το οποίο, μετά την εξάτμισή του, αφήνει το αλάτι που περιείχε.

Το αλάτι που λαμβάνεται από τις αλυκές πριν έρθει στην κατανάλωση υφίσταται κατάλληλη κατεργασία για να καθαριστεί. Το αλάτι που παράγεται διατίθεται για χρήση στη μαγειρική, στη χημική βιομηχανία σαν πρώτη ύλη και στη βιομηχανία αλιπάστων. 

Οι χώρες που δε διέθεταν θάλασσα ανακάλυψαν το ορυκτό αλάτι και κατασκεύασαν μηχανισμούς εξόρυξής του. Το 70% της παγκόσμιας κατανάλωσης αλατιού σήμερα καλύπτεται από το ορυκτό αλάτι, το αλάτι δηλαδή που άφησαν πίσω τους οι ωκεανοί μετά την απόσυρση του νερού πριν χιλιάδες χρόνια. Πολλά από τα ορυχεία της Ευρώπης εκτός από τη χρηστική τους σημασία, αξιοποιούνται σήμερα και ως τουριστικά αξιοθέατα. Η ιδιορρυθμία της φύσης, οι τεχνολογικές εξελίξεις των μηχανημάτων, η αναβίωση της ιστορίας τους αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες των Μουσείων Άλατος στην Κρακοβία, το νησί Salt Spring, τις Συρακούσες, το Northwich, το Halle και το Berchtesgaden. Αντίθετα παρόλο που οι αλυκές έχουν και καλύτερης ποιότητας αλάτι, και πιο μεγάλη ιστορία  και συνήθως αποτελούν και μοναδικούς βιότοπους, δεν έχουν γνωρίσει ανάλογη  εκμετάλλευση.

Οι αλυκές είναι συνήθως ιδανικά μέρη για τη συγκέντρωση αποδημητικών πτηνών και έτσι σε αρκετές περιπτώσεις χαρακτηρίζονται ως “προστατευόμενες περιοχές”. Οι Αλυκές Μεσολογγίου για παράδειγμα,  πέραν του οικονομικού κομματιού, είναι ένα πραγματικό και μοναδικό μνημείο της φύσης, αφού δεν έχουν μόνο άλας: έχουν ως ζωντανό στοιχείο το 40% της ελληνικής ορνιθοπανίδας. Στις αλυκές Μεσολογγίου φιλοξενούνται 164 είδη πουλιών, από τα 226 της ευρύτερης περιοχής!

Η αλυκή Μεσολογγίου, η «Άσπρη» στην Φοινικιά, έχει έκταση 11.500 στρεμμάτων, και είναι η μεγαλύτερη της Ελλάδας με δυναμικότητα παραγωγής περί τους 120.00 τόνους άλατος ετησίως, δηλαδή το 60% της Πανελλήνιας παραγωγής. Στο Μεσολόγγι υπάρχει και άλλη μια αλυκή αυτή της Τουρλίδας ή αλλιώς η «Μαύρη», 2.500 στρεμμάτων με δυναμικότητα παραγωγής περί τους 15.00 τόνους άλατος ετησίως. Και οι δύο αλυκές είναι ουσιαστικά κομμάτι όχι μόνο της Ιστορίας της Ιερής Πόλης του Μεσολογγιού αλλά και της Λιμνοθάλασσάς του! Το νερό της λιμνοθάλασσας οδηγείται με αντλίες σε αβαθείς επίπεδες εκτάσεις, τα τηγάνια, όπου και εξατμίζεται, κι ύστερα στα κρυσταλλοπήγια όπου το αλάτι παίρνει την τελική του μορφή. Η περιοχή των αλυκών θεωρείται σπάνιος υδροβιότοπος και προστατεύεται από την συνθήκη Ραμσάρ. Το χειμώνα οι πλημμυρισμένες λεκάνες  φιλοξενούν πολλά σπάνια πουλιά όπως αργυροπελεκάνους, φλαμίγκος, χήνες πάπιες κ.α.

Η αλυκή Μεσολογγίου είναι ένα ζωντανό τµήµα ενός πολύπλοκου οικοσυστήµατος και αποτελεί έναν από τους σηµαντικότερους υγρότοπος της Ελλάδας. Στην περιοχή κυριαρχεί ηΛιµνοθάλασσα του Μεσολογγίου, που βρίσκεται στο κεντρικό τµήµα του συστήµατος των υγροτόπων και που αποτελεί και τον τροφοδότη της αλυκής Μεσολογγίου σε θαλασσινό νερό.Η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής παρουσιάζει µεγάλη ιδιαιτερότητα λόγω της έντονης παρουσίας και κυριαρχίας ειδών του υγρού στοιχείου, που ευνοούνται από τις συνθήκες αλατότητας αφενός και στον τρόπο λειτουργίας των αλυκών αφετέρου.

Με δεδοµένο οτι το µεγαλύτερο µέρος των αλυκών καλύπτεται από νερό, η χερσαία βλάστηση είναι περιορισµένη. Αποτελείται από είδη φυτών, που δεν διαφέρουν σηµαντικά από αυτά που συναντά κανείς σε παραθαλάσσια έλη και αµµώδεις παραλίες. Σύµφωνα µε σχετικές µελέτες κυρίαρχα φυτά στην αλυκή είναι είδη του γένους Arthrocnemum, Chenopodiaceae, Halimione portulacoides, Limonium και Salicornia. Από τους πλαγκτονικούς οργανισµούς που παρατηρούνται στην αλυκή Μεσολογγίου αλλά και σε όλες αναιξαιρέτως τις αλυκές της Ελλάδος, σηµαντικότερος είναι το ανόστρακο καρκινοειδές artemia, που αποκαλείται και γαρίδα της άλµης, αφού επηρεάζει άµεσα την παραγωγική διαδικασία και παράλληλα αποτελεί πολύτιµη τροφή (πηγή πρωτεϊνης) για πολλά είδη πουλιών. Επίσης συναντάται το µικρό ψάριζαµπαρέλλα (aphanius fasciatus) και αρκετά είδη θαλάσσιων εντόµων.

Εβδοµήντα ένα είδη πουλιών παρατηρήθηκαν στην αλυκή Μεσολογγίου κατά τη διάρκεια του 1991. Από αυτά, 25 έχουν χαρακτηριστεί ως απειλούµενα στην Ευρώπη, 20 από τα οποία προστατεύονται από την Ελληνική και Κοινοτική νοµοθεσία. Ενδεικτικά αναφέρονται η αβοκέτα, ο καλαµοκανάς, ο θαλασσοσφυριχτής, η νανοσκαλίδρα, η πετροτριλίδα, η αυροβουτηχτάρα, η λασποσκαλίδρα, διάφορα είδη ερωδιών και πελαργών και τα γνωστά φοινικόπτερα που τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει περισσότερο έντονη την παρουσία τους στην αλυκή Μεσολογγίου. Επίσης η αλυκή Μεσολογγίου, όπως και όλες οι αλυκές είναι απαραίτητες για την επιβίωση πολλών ειδών γλαρονιών όπως το ποταµογλάρονο, το νανογλάρονο και το γελογλάρονο.

Για τους παραπάνω λόγους: Η αλυκή Μεσολογγίου προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νοµοθεσία, την συνθήκη Ramsar καθώς και την ελληνική νοµοθεσία,  ανήκει στο δίκτυο Natura 2000 και έχει αναγνωριστεί ως περιοχή ειδικής προστασίας.

Μεγάλη σημασία στην διατήρηση της οικολογικής αξίας των αλυκών παίζουν οι περιβαλλοντικοί όροι και ο τρόπος διαχείρισης  που ακολουθεί η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τις αλυκές, και που μέχρι τώρα ελεγχόταν πλήρως από το Δημόσιο!

Οι Έλληνες γνώριζαν πώς να χρησιμοποιούν το αλάτι από τα ομηρικά χρόνια. Μάλιστα, η άγνοια χρήσης αλατιού θεωρούταν δείγμα βαρβαρότητας. Στην Οδύσσεια, ο Οδυσσέας διηγείται στον μάντη Τειρεσία, κατά την κάθοδό του στον Άδη, για τους παράξενους ανθρώπους που γνώρισε, “που δεν αλατίζουν την τροφή τους, που αγνοούν τη θάλασσα”.“Αλοπήγια”, ή κρυσταλλοπήγια, ή τηγάνια υπήρχαν ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή. Οι αρχαίοι Αθηναίοι έπαιρναν το μεγαλύτερο μέρος του αλατιού τους από τις αλυκές στη Ραφήνα, στη Βούλα και στο Σούνιο. Κατά τη βυζαντινή εποχή, η παραγωγή και η πώληση αλατιού ελέγχονταν από τον αυτοκράτορα και ενίοτε από μεμονωμένα μοναστήρια. Στη συνέχεια, την κερδοφόρα επιχείρηση εμπορίας μεσογειακού αλατιού σφετερίστηκε η μεγαλύτερη ναυτική δύναμη της εποχής, η Βενετία.

Επί οθωμανικής αυτοκρατορίας οι αλυκές ανήκαν στις κατά τόπους κοινότητες και πόλεις ή σε ιδιώτες οι οποίοι τις καλλιεργούσαν και κατέβαλαν τον περιβόητο “αλατιάτικο”, έναν κατά κεφαλήν φόρο, στις τουρκικές Αρχές.

Το τρίτο έτος της Επανάστασης του 1821, το 1823, το αλάτι έγινε μονοπωλιακό είδος από τα επαναστατημένα εδάφη. Μέχρι το 1900 όλες οι αλυκές πέρασαν στο κρατικό μονοπώλιο. Το 1902 λειτουργούσαν 16 αλυκές τα έσοδα των οποίων χρησιμοποιούνταν για την αποπληρωμή εθνικών χρεών. Το 1897, τα σπίρτα, το αλάτι, η ζάχαρη και το ελαιόλαδο ανήκαν στο ελληνικό μονοπώλιο. Αλλά η Ελλάδα για να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος όπως της επιβλήθηκε από την  Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, μετά την πτώχευση του 1893 παραχώρησε τα κέρδη των μονοπωλίων μαζί με τους δασμούς του λιμανιού του Πειραιά στους πιστωτές της.

Το χρέος της εποχής του Τρικούπη εξοφλήθηκε μετά από 92 χρόνια, μόλις το 1985 οπότε και καταργήθηκε το μονοπώλιο και το 1988 ιδρύθηκε η δημόσια επιχείρηση  «Ελληνικές Αλυκές Α.Ε.». Στόχος της εταιρείας ήταν η εκμετάλλευση των αλυκών απανταχού της Ελλάδας μέσω του εκσυγχρονισμού της λειτουργίας των, ούτως ώστε η χώρα σύντομα να καταστεί  αυτάρκης όσον αφορά τις ανάγκες της σε πρωτογενές αλάτι, αλλά και να εξάγει αρκετές ποσότητες.

Σήμερα η εταιρεία εκμεταλλεύεται οκτώ αλυκές:

-Δύο στην Αιτωλοακαρνανία, στο Μεσολόγγι και στην Τουρλίδα,

-δύο στη Λέσβο, στην Καλλονή και στην Σκάλα Λέσβου, κοντά στην Πολίχνιτο,

-στο Κίτρος Πιερίας,

-στο Αγγελοχώρι Θεσσαλονίκης (Μεγάλο Έμβολο),

-στη Μέση Κομοτηνής και

-στη Νέα Κεσσάνη Ξάνθης.

Η εταιρεία διαθέτει επιπλέον μία ανενεργή αλυκή στη Μήλο και μία υπό κατασκευή στη Λήμνο. Η δυναμικότητά τους ανέρχεται στους 260.000 Μετρικούς Τόνους, με την μισή δυναμικότητα (130.000 ΜΤ) να προέρχεται από τις αλυκές Μεσολογγίου. Η συνολική ετήσια παραγωγή κυμαίνεται από 120.000 έως 200.000 τόνους. 

Το ποσοστό του Δημοσίου είναι 55%, ενώ συνεταίροι είναι κατά ποσοστό 25% η “ΚΑΛΑΣ ΑΕ” (του ομώνυμου ομίλου της οικογενείας Καλαμαράκη) και κατά 20% οι Δήμοι Μεσολογγίου, Κομοτηνής,

Ξάνθης, Λέσβου, ο Δήμος Θερμαϊκού (από τον πρώην Δήμο Μηχανιώνας) και ο Δήμος Πύδνας-Κολινδρού (από τον πρώην Δήμο Κολινδρού).

Πώληση του μεριδίου του Δημοσίου επιχειρήθηκε και το 2009 και προκάλεσε τις αντιδράσεις άλλων βιομηχανιών παραγωγής άλατος, αφού φοβούνταν ότι ο μέτοχος των Ελληνικών Αλυκών, η “ΚΑΛΑΣ ΑΕ“, θα μπορούσε να αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στην αγορά, κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε. Το 2001 είχε επιχειρηθεί η μετοχοποίησή της και η είσοδός της στο Χρηματιστήριο Αθηνών, εγχείρημα το οποίο όμως δεν προχώρησε. Τότε η εταιρεία αποτιμήθηκε σε αξία μεταξύ των 7 και 10 εκατ. ευρώ.

Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μια κερδοφόρα εταιρεία, η οποία λειτουργεί με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, δεν λαμβάνει επιδοτήσεις και πορεύεται με τις δυνάμεις της, συμβάλλοντας με τον τρόπο της τόσο στα έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού όσο και στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών όπου και δραστηριοποιείται! Τα κέρδη της επιχείρησης για το 2012 άγγιξαν το 1,5 εκατ. ευρώ με προοπτική να αυξηθούν ακόμα, αν γίνουν οι κατάλληλες επενδύσεις και υπάρξει εκσυγχρονισμός των εγκαταστάσεων. 

Σύμφωνα με τη Διυπουργική Επιτροπή, για την εξαγορά της εταιρείας υπάρχει ήδη αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον. Και πως να μην υπάρχει αφού το αλάτι είναι απολύτως αναγκαίο για την ζωή, και εξίσου απαραίτητο όπως το νερό! Κι ας μην ξεχνάμε ότι η εταιρεία διαθέτει ολιγοπωλιακή θέση στην εγχώρια αγορά του αλατιού, και πρακτικά ελέγχει όλη την αγορά! Πως λοιπόν να μην την ορέγονται οι διάφοροι επενδυτές; Είναι πρόδηλο εξάλλου, ότι η σημερινή κυβέρνηση “τρώει ψωμί κι αλάτι” με πολλά …επενδυτικά συμφέροντα, την ίδια ώρα που “ρίχνει αλάτι στις πληγές” του Ελληνικού Λαού! Γιατί λοιπόν να μην πουλήσει και τις αλυκές του Μεσολογγιού, αφού ο ίδιος ο Λαός δεν σηκώνεται να την κάνει “του αλατιού”;

 

 

 

Πηγή 1 

 

Πηγή 2 

Διαβάστε περισσότερα...

Γιατί οι Ινδιάνοι είχαν μακριά μαλλιά;

Γνώσεις που μένουν κρυφές για προφανείς λόγους. Πληροφορίες που παραμένουν μυστικές από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ.

Ο δυτικός πολιτισμός έχει οδηγήσει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι το στυλ που θα έχουν τα μαλλιά τους, ανήκει στη σφαίρα των προσωπικών προτιμήσεων, ότι το μήκος των μαλλιών έχει να κάνει με τη μόδα ή την άνεση. Αν πάμε όμως πίσω, στην εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ, θα δούμε μια ολότελα διαφορετική εικόνα να αναδύεται, που παρέμεινε προσεκτικά κρυμμένη από το κοινό για δεκαετίες.

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, η Σάλυ (όνομα αλλαγμένο για προστασία), παντρεύτηκε έναν διακεκριμένο ψυχολόγο που εργαζόταν σε Νοσοκομείο βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ, που υπέφεραν από μετατραυματικό στρες μάχης.

Η Σάλυ διηγείται: «Θυμάμαι καθαρά ένα απόγευμα όταν επέστρεψε σπίτι ο άντρας μου, κρατώντας στα χέρια του έναν ογκώδη επαγγελματικό φάκελο. Μέσα του βρίσκονταν εκατοντάδες σελίδες από κάποια μελέτη που είχε εκπονήσει η κυβέρνηση. Ο άντρας μου είχε σοκαριστεί από το περιεχόμενο. Αυτά που διάβασε σ’ εκείνη τη μελέτη, άλλαξαν την μετέπειτα ζωή του. Από τη μέρα εκείνη ο συντηρητικός, μέσης ηλικίας άντρας μου, άφησε τα μαλλιά του και τα γένια του να μεγαλώσουν και δεν τα έκοψε ποτέ ξανά κοντά. Επιπλέον, το ιατρικό κέντρο που δούλευε του επέτρεψε να το κάνει, και ακόμα, ορισμένοι άλλοι πολύ συντηρητικοί άντρες από το προσωπικό ακολούθησαν το παράδειγμά του. Διάβασα τη μελέτη και έμαθα το γιατί.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, ένας τομέας του υπουργείου Αμύνης είχε στείλει μυστικά ειδικούς απεσταλμένους σε Αμερικανικό Καταυλισμό Ινδιάνων να ερευνήσουν και να ψάξουν για ταλαντούχους ανιχνευτές, σκληροτράχηλους νεαρούς άντρες που ήταν εκπαιδευμένοι στο να κινούνται σε άγρια εδάφη χωρίς να τους παίρνει είδηση ο εχθρός. Αναζητούσαν ιχνηλάτες με σχεδόν υπερφυσικές, εξωπραγματικές ικανότητες. Πριν να τους προσεγγίσουν, εκείνοι οι εκλεκτοί άντρες παρακολουθούνταν στενά για την τεχνική τους και τον τρόπο που είχαν να επιβιώνουν.

Όταν βρήκαν τελικά εκείνο που έψαχναν, οι άντρες των ειδικών δυνάμεων, με όμορφα λόγια δελέασαν τους νεαρούς Ινδιάνους και τους έπεισαν να στρατολογηθούν στον Αμερικανικό στρατό. Μόλις κατετάγησαν, συνέβη κάτι εκπληκτικό. Όποιο ταλέντο και ικανότητα και αν διέθεταν προηγουμένως, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, και ο ένας νεοσύλλεκτος μετά τον άλλο δεν κατάφεραν να επιδείξουν όσα είχαν δείξει να γνωρίζουν στον καταυλισμό τους.

Μετά από τις σημαντικές αποτυχίες των νεοσύλλεκτων, η κυβέρνηση διεξήγαγε δαπανηρότατα τεστ για να ανακαλύψει την αιτία, και αυτά που βρήκε περιγράφονταν στη μελέτη.

Όταν οι Ινδιάνοι ερωτήθηκαν για τους λόγους της αποτυχίας τους, ο πιο μεγάλος στην ηλικία νεοσύλλεκτος απάντησε με επιμονή ότι όταν τους έκοψαν τα μακριά τους μαλλιά, δεν μπορούσαν πλέον να ‘νιώθουν’ τον εχθρό, δεν είχαν πια πρόσβαση στην 6η αίσθηση, η διαίσθησή τους δεν ήταν πια αξιόπιστη, δεν μπορούσαν να ‘διαβάσουν’ τα λεπτοφυή, αδιόρατα σήματα και δεν είχαν πλέον πρόσβαση στις λεπτοφυείς εξωαισθητήριες πληροφορίες.

Έτσι, το ινστιτούτο που διεξήγαγε τις δοκιμές, στρατολόγησε και άλλους Ινδιάνους ιχνηλάτες, αυτή τη φορά επιτρέποντάς τους να κρατήσουν τα μαλλιά τους μακριά και τους υπέβαλε σε διάφορες δοκιμασίες. Μετά έστειλαν τους άντρες ανά ζεύγη, έχοντας και οι δυο από το ζεύγος περάσει τα τεστ με την ίδια βαθμολογία. Άφησαν τον ένα να κρατήσει τα μαλλιά του μακριά, ενώ τον άλλο κούρεψαν στρατιωτικά. Μετά τους υπέβαλαν ξανά σε διάφορες δοκιμασίες.

Οι άντρες με τα κουρεμένα μαλλιά αποτύγχαναν συνεχώς στα ίδια τεστ που προηγουμένως είχαν περάσει με επιτυχία.

Ένα τυπικό τεστ:

Ο νεοσύλλεκτος κοιμάται στο δάσος. Ένας οπλισμένος ‘εχθρός’ τον πλησιάζει. Ο με μακριά μαλλιά άντραςνξυπνάει με μια ισχυρή αίσθηση κινδύνου και φεύγει μακριά πριν ο εχθρός έρθει πολύ κοντά του, προτού καν ακουστεί κάποιος ήχος από τον ‘εχθρό’ που πλησιάζει.

Σε μια άλλη εκδοχή του ίδιου τεστ, ο ίδιος άντρας νιώθει κάτι να τον πλησιάζει και διαισθάνεται ότι ο εχθρός θα του επιτεθεί με το σώμα του. Ακολουθεί την 6η αίσθησή του και μένει ακίνητος προσποιούμενος τον κοιμισμένο, αιφνιδιαστικά αρπάζει τον επιτιθέμενο και τον ‘σκοτώνει’ καθώς εκείνος προσπαθεί να τον στραγγαλίσει.

Αυτός ο ίδιος άντρας που πέρασε με επιτυχία τα τεστ, στη συνέχεια κουρεύτηκε στρατιωτικά και συνεχώς αποτύγχανε σε όσα τεστ είχε περάσει. Έτσι, το έγγραφο συνιστούσε όλοι οι Ινδιάνοι ιχνηλάτες/ανιχνευτές να εξαιρούνται από το στρατιωτικό κούρεμα. Αντίθετα, ήταν επιβεβλημένο οι ιχνηλάτες να διατηρούν μακριά μαλλιά.

Σχόλιο

Το σώμα των θηλαστικών εξελίσσεται επί πολλά εκατομμύρια χρόνια. Οι ικανότητες επιβίωσης ανθρώπων και ζώων πολλές φορές μοιάζουν εξωπραγματικές, ενώ η επιστήμη συνεχώς ανακαλύπτει νέες εκπληκτικές ικανότητες. Κάθε μέρος του σώματος επιτελεί ένα πολύ λεπτό έργο για την επιβίωση και την ευζωία του σώματος.

Τα μαλλιά αποτελούν επέκταση του νευρικού συστήματος, μπορούν να ειδωθούν ως αισθητήρια νεύρα της εξωτερικής πλευράς, ένα είδος υψηλά εξελιγμένου ‘αισθητήρα’ ή ‘κεραίας’ που διαβιβάζει τεράστιες ποσότητες σημαντικών πληροφοριών στον εγκέφαλο.

Όχι μόνο τα μαλλιά, αλλά και το τριχωτό του προσώπου παρέχει στον εγκέφαλο μια οδική αρτηρία πληροφοριών και επίσης εκπέμπει προς το περιβάλλον την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του εγκεφάλου. Αυτό το έχουν δει οι επιστήμονες στις φωτογραφίες Κίρλιαν, όταν ένα άτομο φωτογραφίζεται με μακριά μαλλιά και μετά κουρεμένο.

Όταν τα μαλλιά είναι κοντά, οι λήψεις και οι εκπομπές από και προς το περιβάλλον εμποδίζονται πολύ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ‘μούδιασμα’.

Το κόψιμο των μαλλιών συμβάλλει στην έλλειψη επίγνωσης που έχει ο κόσμος για την καταστροφή του περιβάλλοντος στα τοπικά οικοσυστήματα. Συμβάλλει ακόμα στην έλλειψη ευαισθησίας στις κάθε είδους σχέσεις. Συμβάλλει στην σεξουαλική απογοήτευση.

Συμπέρασμα

Αναζητώντας λύσεις για τη δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο, ίσως είναι η ώρα να αναλογιστούμε ότι πολλές από τις βασικές υποθέσεις μας για την πραγματικότητα είναι λανθασμένες. Ίσως ένα μεγάλο κομμάτι της λύσης να κρύβεται στο πρόσωπο που κοιτάμε κάθε μέρα στον καθρέφτη μας.

Η ιστορία του Σαμψών και της Δαλιδά στην Βίβλο εμπεριέχει πολλές κωδικοποιημένες αλήθειες. Όταν η Δαλιδά έκοψε τα μαλλιά του Σαμψών, ο κάποτε αήττητος Σαμψών ηττήθηκε.

Ας αναλογιστείτε ότι εκτός από τους Ινδιάνους της Αμερικής, όλοι οι αρχαίοι λαοί διατηρούσαν μακριά μαλλιά. Αυτό δεν έχει να κάνει με την μη ύπαρξη 'ψαλιδιών' γιατί έχουν βρεθεί και τέτοια στις ανασκαφές.




Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Πώς να διαλέξεις τη μάνα του παιδιού σου

Το κομμάτι αυτό, παίδες μου αγαπημένοι, γράφεται κατόπιν επίμονης απαιτήσεως των αρσενικών αναγνωστών μου και κατόπιν αναγνώσεως των επιπόλαιων απόψεων που διατύπωσαν στα σχόλιά τους – απόψεων που, παραδόξως, χαίρουν ακόμα και σήμερα μεγάλης δημοτικότητας.
Πριν όμως προχωρήσω στις ρεαλιστικές και βγαλμένες μέσα από τη ζωή συμβουλές μου, θα βάλω βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο και θα αποκαλύψω ότι κι εσείς, αγαπημένα αγόρια, είστε εξίσου θύματα της κοινωνίας (ψεύτρας) ως προς το θέμα της διαιώνισης του είδους. Απλώς το βουλώνετε και δεν λέτε τίποτα γιατί ανέλαβαν οι βλαμμένες οι γκόμενές σας να κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά, όπως πάντα. Μόλις πιάνετε λοιπόν κι εσείς τα 35 κι αρχίζετε να τραβάτε την ανηφόρα για την καράφλα και το έμφραγμα, η μανούλα σας αρχίζει να pump up the volume of the maternal Mediterranean μπίρι μπίρι: Εγώ πότε θα γίνω γιαγιά; (Γιατί έτσι έχει μάθει το θηλυκό, παίδες μου αγαπημένοι, να δουλεύει με τα μεγάλα ερωτήματα: Πότε θα αποκτήσω βυζιά του ονείρου; Πότε θα βρω τον έρωτα των ονείρων μου; Πότε θα βρω τη γαμάτη δουλειά των ονείρων μου; Πότε θα παντρευτώ τον άντρα των ονείρων μου; Πότε θα γίνω μάνα; (σωστά προσέξατε, εδώ κάπου σταματούν τα όνειρα κι αρχίζουν οι εφιάλτες) Πότε θα γίνω χήρα για να μπορώ να πάω Σιγκαπούρη με τις φίλες μου; Πότε θα γίνω γιαγιά για να μπω στο μάτι της Πιπίτσας;)


Η θειά σας η Αναστασούλα επίσης αρχίζει να σας στραβοκοιτάει: Bρε, μπας και την λαδώνει τη μανέστρα ο Τασούλης; Γιατί δεν στεριώνει πουθενά; Λες να δω την ξαδέρφη μου την Ανθούλα στο Gαy pride του χρόνου αγκαζέ με τη μάνα του Βαλιανάτου να ουρλιάζουν "my son is gay and its ΟΚ";
Την κατάσταση επιδεινώνουν και τα γομάρια οι φίλοι σου που την κρίσιμη ώρα της υπαρξιακής αγωνίας (αν δεν κάνω κι εγώ ένα αγόρι, σε ποιον θα μεταλαμπαδεύσω τις πολύτιμες γνώσεις μου πάνω στο τάβλι και συγκεκριμένα στο «φεύγα;») την κάνουν ένας-ένας κι απόμεινες εσύ να βλέπεις τα τοκ σόου του Νίκου Χατζηνικολάου τρώγοντας κρύα πίτσα μέχρι να σκάσεις (αχχχχ… τι να λέμε τώρα; Πίτσα που δεν μοιράζεται, είναι πίτσα χαμένη).
Ε, μόλις συμβούν όλα αυτά, είσαι ώριμο φρούτο. Αρχίζεις να ψάχνεσαι. Να τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Να αδημονείς. Απλώς δεν το λες προς τα έξω. Αφήνεις τις γκόμενες να ξεφτιλίζονται γιατί έχεις μελετήσει τους κανόνες που λενε ότι όποιος μιλήσει πρώτος για τις ανάγκες του, αυτός θα υποστεί και τις επιπτώσεις τους. Ω, πόσο έξυπνο εκ μέρους σου, αγαπημένε αναγνώστη. Αιώνες εξουσίας σε έμαθαν να διατηρείς πάντα το ψυχολογικό προβάδισμα. Όμως, ως γνωστόν, το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Κι εκεί που ως τα 37 έχεις ενδεχομένως απορρίψει (ως βδέλλες, ως απαιτητικές, ως κτητικές, ως ανασφαλείς, ως χέσε μας τώρα, μωρή) τρομερές γκόμενες, βρίσκεσαι ξαφνικά τώρα στη θέση να πάρεις όποια βρεθεί δίπλα σου πρόθυμη για τη δουλειά, ξεχνώντας ότι αυτή η δουλειά είναι η πιο σοβαρή δουλειά στον κόσμο, ρε μαλάκα!
Λοιπόν, αγόρια, θα είμαι σύντομη. Εσείς 2 μόνο πράγματα έχετε να τσεκάρετε:
1. Την εξωτερική εμφάνιση, η οποία πρέπει οπωσδήποτε να είναι μέτρια. Ξέρω, είναι σκληρό. Για σένα ειδικά, είναι αμείλικτο. Πρέπει όμως να καταπολεμήσεις το ένστικτό σου που είναι γελοίο και να σουτάρεις αμέσως τη σούπερ χότι. Δεν κάνει για μάνα μια γυναίκα που από τα πρώτα της γενέθλια μέχρι τα 35 προσφωνείται από όλους με τη λέξη «μωρό μου» (τις περισσότερες φορές μέσα σε παράδοξα λεκτικά σχήματα τύπου: Τι τρελό μωρό είσαι εσύ;) Τι δεν καταλαβαίνεις; Το «μωρό», όσο και να μεγαλώσει, δεν μπορεί να ασχοληθεί με κανένα άλλο μωρό. Η Ζωζώ η Σαπουντζάκη, φίλε μου αγαπημένε, άλλαξε τα φώτα πολλών αντρών στην εποχή της, αλλά ακόμα και τώρα που έγινε υπεραιωνόβια είναι σαφές ότι ποτέ δεν θα αλλάξει τα μπέϊμπι λίνας τους.
2. Τη μάνατζέρ της. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι σε κάθε γάμο ζουν 4 άνθρωποι: Εσύ, αυτή, η μάνα σου και ο πατέρας της. Αυτό το είπε ο Φρόυντ. Και η μάνα της, θα προσθέσω εγώ. Συνήθως τα κορίτσια με τον πατέρα έχουν έρωτα. Ο πατέρας συνήθως δε σε χαλάει, φίλε μου. Αν είναι ένας κλασσικός γερομαλάκας, τον αποφεύγεις με δυο γεύματα το χρόνο: Πάσχα, Χριστούγεννα. Αν είναι πολύ μαλάκας του λες ότι έγινες μουσουλμάνος μετά από τα επαγγελματικά σου ταξίδια στο Ντουμπάι και γλιτώνεις και τα Χριστούγεννα. Αν είναι συμπαθής, άντε να δείτε κανένα αγώνα μαζί και να ανταλλάξετε μερικές φράσεις για το μέλλον της κεντροαριστεράς (συμφωνώντας πως παραμένει αόρατον). Ο πεθερός λέει λίγα και κάνει ακόμα λιγότερα. Δεν είναι απαιτητική ύπαρξη. Δε βάζει κανόνες, ούτε πατάκια στα πόδια σου για να γυαλίζεις περπατώντας το παρκέ.
Η μάνατζερ όμως, φίλε, βάζει. Και πατάκια βάζει, και κανόνες βάζει, και τα 2 πόδια σε ένα παπούτσι με τακούνι βάζει, και τη μούρη της μέσα στην κρεβατοκάμαρά σου βάζει. Αν λοιπόν συναντήσεις γκόμενα-δουλάκι της μαμάς, βάλε τα nike σου και κάν’ την τρέχοντας, αλλιώς θα σε τρέχει για όλη σου τη ζωή. Αν θέλεις να γίνεις δουλάκι μιας μάνατζερ άλλωστε, έχεις τη δικιά σου, που είναι και καλύτερη!


Πηγή 

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973- 2013 – 40 ΧΡΟΝΙΑ ΨΕΜΑΤΑ!

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973- 2013 – 40 ΧΡΟΝΙΑ ΨΕΜΑΤΑ!
Με το δήθεν «έπος» του Πολυτεχνείου θα ασχοληθούμε σήμερα («λόγω της ημέρας») αγαπητοί αναγνώστες. Δηλαδή, με την μεγαλύτερη απάτη της νεοελληνικής ιστορίας. Μια απάτη που την φούσκωσαν κάποιοι επιτήδειοι μετά το ’74, ξεφούσκωνε όμως χρόνο με τον χρόνο κι έχει πλέον στις ημέρες μας απαξιωθεί πλήρως. Ήταν επόμενο. Βλέπετε, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…
Να δούμε ποια ήσαν τα πραγματικά γεγονότα. Την 1η Ιουλίου 1973, κατηργήθη δια λαϊκού δημοψηφίσματος η Βασιλεία και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ανακηρύχθηκε ο Γ. Παπαδόπουλος. Την 8η Οκτωβρίου, του ιδίου έτους, διορίσθηκε πρωθυπουργός ο παλαιός πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης, ο οποίος σχημάτισε προσωρινή πολιτική κυβέρνηση, με σκοπό την διενέργεια εκλογών στο άμεσο μέλλον. Από την 8η Οκτωβρίου, λοιπόν, και μετέπειτα ουδείς στρατιωτικός συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση, ενώ παύει και η ισχύς του στρατιωτικού νόμου. Άρα, λοιπόν, δεν υπήρξε καμία δικτατορία, εναντίον της οποίας εξεγέρθηκαν «τα παιδιά του Πολυτεχνείου». Γιατί, όμως, εξεγέρθηκαν;

 

 

 

Για να καταλάβουμε τους πραγματικούς λόγους της εξεγέρσεως, θα πρέπει να ψάξουμε αλλού, κι όχι στην «καταπίεση» των νέων από την «δικτατορία», που κι αν υπήρξε στο παρελθόν εκείνη την περίοδο είχε χαλαρώσει κατά πολύ. Αφού, λοιπόν, δεν υπήρχε καμιά αιτία προερχομένη από την εσωτερική πολιτική της κυβερνήσεως, θα πρέπει να εξετάσουμε την εξωτερική της πολιτική.
Παρά τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα, οι Αμερικανοί –«προστάτες» και «σύμμαχοι» τότε και τώρα της Ελλάδος- δεν υποστήριξαν ούτε την Επανάσταση της 21ης Απριλίου, ούτε το καθεστώς που προέκυψε απ’ αυτήν. Ο λόγος είναι απλός: οι Αμερικανοί, όπως άλλωστε όλες οι μεγάλες δυνάμεις της σύγχρονης εποχής, προτιμούν να υπάρχει «δημοκρατία» στα κράτη που ελέγχουν, διότι δια της «δημοκρατίας» μπορούν να συνεχίζουν να τα ελέγχουν. Κι αν κάποια στιγμή ο οποιοσδήποτε «δημοκρατικός» κυβερνήτης τους κάνει νερά, μπορούν πανεύκολα να τον «συμμορφώσουν» δια της αντιπολιτεύσεως, των ΜΜΕ, των συνδικάτων, ακόμα δε και των παραγόντων του ιδικού του κόμματος. Ας θυμηθούμε τι έγινε προσφάτως στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή (του νεωτέρου) και που κατέληξε το άνοιγμά του προς την Ρωσσία. Αντιθέτως, μ’ έναν «δικτάτορα» στο τιμόνι της χώρας, η «προστάτιδα δύναμη» δεν ξέρει τι θα της ξημερώσει.
Το σίγουρο είναι, πως το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 βρήκε τους Αμερικανούς («Αμερικανοσιωνιστάς», επί το ακριβέστερον) αιφνιδιασμένους. Πιάστηκαν στον ύπνο! Άλλα περίμεναν κι άλλα τους προέκυψαν. Είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο, ότι με παρέμβαση των Αμερικανών το πολιτικό κατεστημένο της χώρας και ο τότε βασιλεύς είχαν συμφωνήσει στην κήρυξη μιας δικτατορίας από ελεγχομένους ανωτάτους αξιωματικούς (η περιβόητη «χούντα των στρατηγών»), η οποία θα είχε σύντομο βίο, στην διάρκεια του οποίου θα επανέφερε την κατάσταση στην «ομαλότητα» και εν συνεχεία θα παρέδιδε την εξουσία στους «νομίμους κατόχους» της. Εδώ, όμως, αντί για τους ελεγχομένους στρατηγούς τους προέκυψαν οι ανεξέλεγκτοι συνταγματάρχες!

Προκειμένου, όμως, να αποφύγουν τα χειρότερα –δηλαδή να χάσουν για πάντα την επιρροή τους στην Ελλάδα- οι Αμερικανοσιωνισταί ακολούθησαν την πολιτική του «βλέποντας και κάνοντας». Έτσι, απέρριψαν προτάσεις πολιτικών περί αποκαταστάσεως της «δημοκρατικής νομιμότητος» από τον 6ο Στόλο και άρχισαν να δουλεύουν υπογείως. Η πρώτη απόπειρα ανατροπής Παπαδοπούλου έλαβε χώρα στα τέλη του 1967, με αφορμή την παρουσία της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο. Η ελληνο-τουρκική κρίση του ’67 παρουσιάζει καταπληκτικές ομοιότητες με αυτήν του ’74! Μόνο που τότε ο Γ. Παπαδόπουλος δεν έπεσε στην παγίδα και με κατάλληλους διπλωματικούς χειρισμούς απέφυγε τον πόλεμο και την εθνική ταπείνωση που μας ετοίμαζαν οι «φίλοι» και «σύμμαχοί» μας, αλλά και την ανατροπή του. Η δεύτερη απόπειρα έγινε με το βασιλικό κίνημα, αλλά απέτυχε κι αυτή. Την ιδία τύχη είχε και η τρίτη απόπειρα, το επόμενο έτος (1968), όταν ο Παναγούλης αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Γ. Παπαδόπουλο. Εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση. Ο Αλέκος Παναγούλης, παλικάρι πραγματικό, αγνός ιδεολόγος και ίσως ο μόνος αληθινός αντιστασιακός, έγινε πιστεύω άθελά του όργανο των Αμερικανοσιωνιστών, που τον δολοφόνησαν την 1η Μαΐου του ’75 –επισήμως επρόκειτο για «τροχαίο ατύχημα»- γιατί προφανώς είχε αντιληφθεί ποιοι και γιατί τον χρησιμοποίησαν και απειλούσε με αποκαλύψεις. Εδώ κλείνει η παρένθεση. Τρία στα τρία, λοιπόν! Τρεις απόπειρες, τρεις αποτυχίες! Είναι αυτό που ανέφερα προηγουμένως: δύσκολα τα βάζει κανείς μ’ έναν «δικτάτορα»…
Την 15η Ιανουαρίου 1973, ο Γ. Παπαδόπουλος ξεπερνά για πρώτη φορά τα επιτρεπόμενα όρια: Με επιστολή του στον πρόεδρο των ΗΠΑ αρνείται την δωρεάν στρατιωτική βοήθεια, για λόγους εθνικής υπερηφανείας! Άλλωστε, η Ελλάς δεν είχε πλέον κανένα οικονομικό πρόβλημα, καθώς με μια συνετή και έντιμη διαχείριση (κανένας δεν έκλεβε!) η Επανάσταση πέτυχε ένα «οικονομικό θαύμα», όπως το χαρακτήρισαν οι πάντες. Επίσης, ο Γ. Παπαδόπουλος είχε σκοπό να ξεκινήσει σύντομα την άντληση του «μαύρου χρυσού», των πετρελαίων που κρύβει το υπέδαφος της πατρίδος μας. Και βέβαια, η παροχή δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας προς τα διάφορα κράτη, ήταν η εγγύηση της υποταγής των. Η ιστορική επιστολή Παπαδοπούλου, με την οποία η Ελλάς έσπασε τα δεσμά της, είναι η ακόλουθη: «Η κυβέρνησις απεφάσισεν όπως δηλώσει εις την κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι παραιτείται του λοιπού, αρχής γενομένης από του τρέχοντος έτους, της παρεχομένης υπό των Ηνωμένων Πολιτειών, δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας» (πηγή: εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» της 16ης Ιανουαρίου 1973, υπό τον πρωτοσέλιδο κεντρικό τίτλο: «Η ΕΛΛΑΣ ΠΑΡΗΤΗΘΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑΣ – Επιστολή του κ. Γ. Παπαδοπούλου προς τον Πρόεδρον Νίξον»).
Τον Οκτώβριο του 1973, ο Γ. Παπαδόπουλος ξεπερνά τα «όρια» κατά πολύ. Αρνείται στους Αμερικανοσιωνιστάς την χρήση της βάσεως της Σούδας προς βοήθεια των Ισραηλινών σιωνιστών στον πόλεμο με τους Άραβες. Δεν πάει άλλο! Οι εβραιοαμερικανοί αποφασίζουν την άμεση ανατροπή του! Όλως «τυχαίως», έναν μήνα αργότερα, ξεσπούν τα γνωστά γεγονότα. Η συνταγή της φοιτητικής εξεγέρσεως είναι δοκιμασμένη και στο παρελθόν. Το 1968, όταν ο Στρατηγός Ντε Γκωλ συγκρούστηκε με τους Αμερικανοσιωνιστές, του έστησαν τον διαβόητο «κόκκινο Μάη του ‘68», με τους Κον (Κοέν) Μπεντίτ και συντροφία να κραυγάζουν εν χορώ «είμαστε όλοι εβραίοι» και να σπέρνουν την καταστροφή και το χάος.
 Όλα, λοιπόν, άρχισαν στις 14 Νοεμβρίου, με μια εντελώς απροσδόκητη κατάληψη του Πολυτεχνείου από ελαχίστους φοιτητάς, με αφορμή τις αναβολές στρατεύσεως. Δυστυχώς, οι πολιτικάντηδες της κυβερνήσεως Μαρκεζίνη κωλυσιέργησαν και δεν έστειλαν αμέσως την Αστυνομία να πετάξει έξω τους ταραξίες, για να φανούν «δημοκράτες». Έτσι, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή που υπήρξε, μπαίνουν μέσα στο Πολυτεχνείο κάθε είδους πράκτορες, αλλά και αριστερίστικα, αναρχικά και κακοποιά στοιχεία. Αυτοί οι τελευταίοι καμία διαφορά δεν έχουν με τα αναρχοκομμουνιστικά στοιχεία του σήμερα, που καίνε κάθε λίγο και λιγάκι την Αθήνα και το εθνικό μας σύμβολο. Αυτοί, οι «γνωστοί-άγνωστοι», είναι τα μόνα γνήσια τέκνα των «παιδιών» της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και οι μόνοι που δικαιούνται να εορτάζουν την επέτειο, με τον γνωστό «εκρηκτικό» τους τρόπο. Από εκεί κι έπειτα, η επέμβαση έγινε πολύ καθυστερημένα, με τις γνωστές συνέπειες. Ωστόσο, και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία,  δεν υπήρξαν νεκροί μέσα εις τον χώρο του Πολυτεχνείου, παρά μόνον κάποιοι ολίγοι εκτός αυτού, φονευθέντες ως επί το πλείστον από αδέσποτες σφαίρες και εξοστρακισμούς, είτε από προβοκάτορες που έδρασαν μέσα στην αναμπουμπούλα. Ο μικρός αριθμός των θυμάτων, αλλά και οι συνθήκες θανάτου των, δεν βόλευαν την μεταπολιτευτική μαρξιστική προπαγάνδα, η οποία ευρισκόμενη σε πτωματολογικό παροξυσμό έκανε λόγο για… εκατοντάδες, ακόμα και… χιλιάδες νεκρούς. Θα μείνουν στην ιστορία οι κωμικοτραγικές… εκσκαφές που έκανε στο νεκροταφείο Ζωγράφου ο τότε δήμαρχος, Δ. Μπέης, προκειμένου να βρει τους… ομαδικούς τάφους των «νεκρών του Πολυτεχνείου». Όμως, άνθρακες ο… θησαυρός!

Είναι γεγονός, ότι αυτοί που σήμερον εμφανίζονται ως «πρωτοπόροι» και «καθοδηγητές» της εξεγέρσεως, δηλαδή οι κομμουνιστές, όχι μόνον απείχαν από το Πολυτεχνείο, αλλά το κατήγγειλαν κιόλας! Έγραφε τότε το υπ’ αριθμόν 8 τεύχος της «Πανσπουδαστικής», οργάνου της φοιτητικής νεολαίας του ΚΚΕ: «Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου προβοκατόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλλη-Καραγιαννόπουλου, με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας, γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής αναρχικής εξέγερσης, να χρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του “επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος”, για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικάνοι και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλλουν ύστερα από την παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζινικής προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης». Εμείς εδώ μιλάμε με ντοκουμέντα, κι όχι με… τρίχες. Ας διαψεύσει, αν τολμάει, το παραπάνω δημοσίευμα το ΚΚΕ, κι ας δώσει στη δημοσιότητα το φύλλο της συγκεκριμένης εφημερίδος, που σίγουρα υπάρχει στο αρχείο του. Κουκουέδες, ιδού η Ρόδος!
Την ίδια περίοδο, ο Μπάμπης Δρακόπουλος, στέλεχος του τότε ΚΚΕ εσωτερικού, πολιτικού προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε για τα γεγονότα: «Η εξέλιξη στον τόπο μας έχει περιέλθει σε λεπτό σημείο. Παράλληλα, στο ευρύτερο δημοκρατικό κίνημα που αξιώνει την είσοδο στη δημοκρατική ομαλότητα, σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται για να φράξουν το δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή και οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατοκρατικών μέτρων» (πηγή: «Ελευθεροτυπία» της 28ης Νοεμβρίου 2004, σελίς 54). «Σκοτεινές δυνάμεις», λοιπόν, εκπροσωπούσαν οι «ήρωες» του Πολυτεχνείου, σύμφωνα με τους «ανανεωτές» της αριστεράς. Συμφωνούμε απολύτως!
Κόσμος και κοσμάκης πέρασε εκείνες τις ημέρες από το Πολυτεχνείο. Ήταν μοναδική ευκαιρία για λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και ασυδοσίας, για… καμάκι και… χαβαλέ. Τυχεροί, όμως, στάθηκαν όσοι εγκλωβίστηκαν στον χώρο την τελευταία ημέρα. Τυχεροί, γιατί εκμεταλλευόμενοι τον εγκλωβισμό τους έφτιαξαν μετά λαμπρή πολιτική καριέρα. Είναι κάποιοι που εμφανίζονται στα φιλμ αρχείου με γένια και μαλλιά, και με υψωμένες τις γροθιές, αυτοί που κυβέρνησαν εν συνεχεία την Ελλάδα και την κυβερνούν ακόμα. Μερικά τρανταχτά παραδείγματα: Δαμανάκη, Λαλιώτης, Ανδρουλάκης, Παπουτσής, Τζουμάκας, Λαζαρίδης (σήμερα εξ’ απορρήτων σύμβουλος του Α. Σαμαρά) κ.λπ., ενώ πάμπολλοι εισχώρησαν στα ΜΜΕ και σήμερα είναι πρωτοκλασάτα στελέχη της καθυποτάξεως των Ελλήνων. Τα αποτελέσματά τους, τα είδαμε όλοι. Παρέλαβαν το 1974 μηδενικό εξωτερικό χρέος και μια οικονομία σε έναν πρωτοφανή στα ελληνικά χρονικά ανοδικό καλπασμό αναπτύξεως. Μια χώρα νοικοκυρεμένη, με ευημερούντες πολίτες. Και πως την κατήντησαν; Αφού διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας και την καταχρέωσαν στους διεθνείς τοκογλύφους, κι αφού προηγουμένως είχαν φάει ότι μπορούσε να φαγωθεί, μας παρέδωσαν σιδηροδέσμιους στο ΔΝΤ και στους διεθνείς τοκογλύφους. Κι έχουν και το θράσος να ομιλούν για τους «αγώνες» και τα «οράματά» τους, αυτοί ακριβώς που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι της δυστυχίας μας!
Ποια, λοιπόν, σκοπιμότητα εξυπηρετεί ο μύθος του Πολυτεχνείου και τα ψεύτικα δάκρυα στην μνήμη ανύπαρκτων «ηρωικών» νεκρών; Η απάντηση είναι απλή: με τον μύθο του Πολυτεχνείου η αριστερά στέριωσε την ιδεολογική της κυριαρχία στην ελληνική κοινωνία. Επειδή δε η αριστερά στερείται αληθινών ηρώων, προβάλει τους ψεύτικους! Ωστόσο, 39 χρόνια μετά, ο μύθος καταρρέει. Η προσέλευση γίνεται χρόνο με τον χρόνο ολοένα και μικρότερη. Κι αν δεν ήταν η υποχρεωτική προσέλευση των μαθητών, ακόμα και των δημοτικών σχολείων, θα φαινόταν η γύμνια του πανηγυριού σε όλο της το θλιβερό μεγαλείο. Και εφέτος, λοιπόν, το αυθόρμητο συναίσθημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού στην θέα του πανηγυριού, είναι είτε πλήρης αδιαφορία, είτε οργή και αηδία. Επιπλέον, τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα υπάρχει μέσα στη βουλή και στο λαό ένα κόμμα που περιφρονεί το μύθο τους, δεν τους φοβάται και αμφισβητεί ευθέως τις κατεστημένες αλήθειες που μέχρι προσφάτως εθεωρούντο δεδομένες. Κι όσο η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού δυναμώνει, τόσο οι μύθοι της αριστεράς θα ξεθωριάζουν, μέχρι που να έρθει η στιγμή –κι αυτό θα γίνει πολύ πιο σύντομα απ’ ότι περιμένουμε- που θα ξεθεμελιωθούν εκ βάθρων και θα λάμψει η ελληνική αλήθεια!
Γ. Δημητρακόπουλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
πηγή: Εθνικισμός.net

Πηγή

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Διαβάστε περισσότερα...

Εξωφρενική δήλωση τροικανών: αν σας ενδιαφέρει να κάνετε κοινωνική πολιτική βρείτε καταλύματα σε όσους χάσουν τα σπίτια τους

O ανάλγητος υπάλληλος των δανειστών Π.Τόμσεν και η παρέα του με τους 'Ολι Ρεν και Κριστίν Λαγκάρντ, είπανε κατά την τηλεδιάσκεψη με κυβερνητικούς παράγοντες, να "ξεπαγώσουν" τους πλειστηριασμούς ακινήτων, και μάλλιστα "βρείτε καταλύματα σε όσους χάσουν τα σπίτια τους αν σας ενδιαφέρει να κάνετε κοινωνική πολιτική".
Μόλις χθες σας γράψαμε για την κατάρρευση των εμπορικών αξιών κάτω των αντικειμενικών, την απαξίωση της ακίνητης περιουσίας του Έλληνα πολίτη, και την εξ'επίτηδες διατήρηση των αντικειμενικών αξιών σε "φανταστικά" υψηλά επίπεδα, ώστε με την ανηλεή φορολόγηση επί πλασματικών αξιών, να δημεύσουν το σπίτι του Έλληνα.
Πρόκειται προμελετημένο έγκλημα, με ξεκάθαρη διάθεση εκδικητικής εξαθλίωσης του Ελληνικού λαού. Επιθυμούν την πλήρη καταστροφή της χώρας και των πολιτών για να προχωρήσουν τους σχεδιασμούς τους χωρίς αντίσταση

 
Η ηγεσία της ΕΕ και του ΔΝΤ συνεχίζει να προκαλεί την ελληνική κοινωνία με σχεδόν απάνθρωπες δηλώσεις.
Χαρακτηριστικοί της έντασης που υπήρξε στην τηλεδιάσκεψη της Πέμπτης μεταξύ Στουρνάρα, Ρεν, Λαγκάρντ και Τόμσεν είναι οι διάλογοι που αποκαλύπτει το «Έθνος της Κυριακής».
Σύμφωνα με την εφημερίδα οι δανειστές εμφανίζονται ανυποχώρητοι στο ζήτημα των πλειστηριασμών, ενώ προέτρεψαν την κυβέρνηση να βρει σπίτια σε όσους τα χάσουν.
«Αν θέλετε να κάνετε κοινωνική πολιτική, βρείτε καταλύματα σε όσους χάσουν τα σπίτια τους» ήταν σύμφωνα με την εφημερίδα τα λόγια των δανειστών γεγονός που προκαλεί αμηχανία στην κυβέρνηση, καθότι έχουν καταλάβει ότι συνομιλούν με οικονομικούς "Ντίλινγκερ" και "Αλ Καπόνε".
Στην κυβέρνηση νόμιζαν ότι η τρόικα ενδιαφέρεται για το πολιτικό τους μέλλον, και ότι επιθυμούν την συνέχιση της πολιτικής τους ζωής, επειδή ήταν συνεργάσιμοι ως πολιτικό σύστημα (σε συνεργασία με το σύστημα των ΜΜΕ) τα χρόνια του Μνημονίου. Ανακαλύπτουν ότι κάνουν λάθος. Ποσώς τους ενδιαφέρει για την πολιτική επιβίωσή τους.
Τώρα η κυβέρνηση διαρρέει ότι είναι αποφασισμένη, σύμφωνα με το Mega, ακόμη και για μονομερή αντίδραση, να επεκτείνει δηλαδή το ισχύον καθεστώς για το πάγωμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας είτε για έξι μήνες είτε για ένα χρόνο.
Φυσικά το έργο το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, με δήθεν αντιστάσεις, και μεγαλειώδεις υποχωρήσεις στο τέλος. Αυτή τη φορά όμως υπάρχει μια παράμετρος.
Οι διπλές (τουλάχιστον) εκλογές του Μαΐου του 2014, όπου αναμένεται η κυβέρνηση να πέσει σε "τοίχο". Αυτό που ενδιαφέρει είναι το μέγεθος της καταστροφής. Για αυτ΄και διαρρέουν ότι θα παγώσουν τους πλειστηριασμούς τουλάχιστον για έξη μήνες. Να περάσουν πρώτα οι εκλογές, να μετρήσουν τις πολιτικές ζημιές και αναλόγως θα κανονίσουν την συνέχεια.

Τελικά οι διπλές εκλογές του Μαΐου θα είναι εθνικής σημασίας.


 Πηγή

Διαβάστε περισσότερα...