Η σημερινή κατάσταση της έλλειψης των βιβλίων παραπέμπει στο 1946, επισήμανε η ΟΛΜΕ. Το φύλλο της εφημερίδας «Εμπρός» στις 17/2/1946.
Τότε μόλις είχε βγει η χώρα από τον πόλεμο και τα σχολεία άρχισαν μέσα στο χειμώνα. Υπουργός Παιδείας ήταν ο Γ. Αθανασιάδης-Νόβας. Σ' αυτόν απευθύνεται η εφημερίδα της εποχής «Εμπρός», η οποία με δημοσίευμά της στις 17 Φεβρουαρίου 1946 περιγράφει την κατάσταση στα σχολεία με τα βιβλία που τότε δεν δίδονταν δωρεάν, αλλά τα προμηθεύονταν τα παιδιά από τα βιβλιοπωλεία:
«Τις τελευταίες ημέρες» αναφέρεται στο δημοσίευμα «παρατηρείται μια ασυνήθης κίνησις εις τα βιβλιοπωλεία που πουλούν σχολικά βιβλία... Γονείς και μαθηταί πάνε και έρχονται με μια σημείωση στο χέρι -είναι ο κατάλογος των εγκεκριμένων βιβλίων- ρωτούν με αγωνιώδη ανυπομονησία αν υπάρχουν τα βιβλία που θέλουν, πληροφορούνται με απογοήτευση ότι η Ιστορία ή τα Νεοελληνικά Αναγνώσματα του τάδε συγγραφέως δεν... εξετυπώθησαν ακόμη και πληρώνουν εμβρόντητοι 10-15.000 δραχμές, για 2-3 βιβλιαράκια άδετα, τυπωμένα, τα περισσότερα σε χαρτί κακίστης ποιότητος».
Και το δημοσίευμα καταλήγει με την «ευγενική» όπως την χαρακτηρίζει «χειρονομία ομογενούς από την Αμερική που έστειλε στο χωριό του ενδυμασίας, υποδήματα, σάκκες, τετράδια, μολύβια και διάφορα άλλα σχολικά είδη διά να μοιραστούν εις τα των σχολείων της γενέτειράς του»...
Πηγή
