Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Τα αγαπημένα παιχνίδια των σχολικών μας χρόνων....




Πάρτε θέση στα -αξίας ανεκτίμητης, όπως θα έλεγε και η διαφήμιση- «παιχνίδια της αυλής», έστω και ως ανάμνηση ή ως θεατές των δικών σας παιδιών που τα αναβιώνουν, και πείτε μας ποιο ήταν το δικό σας αγαπημένο.



  • Κρυφτό

Τα αγαπημένα παιχνίδια των σχολικών μας χρόνων (2)

«Πέντε, δέκα-δεκαπέντε ...;» Μία από τις λίγες εκδοχές των μαθηματικών που έχουν εντυπωθεί ευχάριστα στη μνήμη μας είναι αυτή του μετρήματος στο δέντρο, για τον άτυχο που «τα φυλούσε» στο κρυφτό. Ακόμη πιο ευχάριστο γινόταν όταν κατέληγε στο «φτου ξελευθερία», οπότε όλοι ανανέωναν το ραντεβού τους με τις κρυψώνες τους και ο ...; άτυχος το ραντεβού του με το μέτρημα και το δέντρο.

  • Μακριά γαϊδούρα

Από τα πιο αστεία παιχνίδια της αυλής, η μακριά γαϊδούρα στήνει τους μισούς συμμετέχοντες σκυφτούς τον έναν μετά τον άλλον, όσο οι υπόλοιποι παίρνουν φόρα και τους ...; καβαλάνε για να φτάσουν όσο πιο μακριά μπορούν. Όποιος πέσει, χάνει. Όποιος παίζει, γελάει.

  • Τα βαρελάκια

Ανάλογης φιλοσοφίας παιχνίδι, τα βαρελάκια τοποθετούν τα παιδιά σε απόσταση και κάποιος προσπαθεί να περάσει από πάνω τους, προσπαθώντας να μην τους ακουμπήσει καθόλου, παρά μόνο με τα χέρια.

  • Σπασμένο τηλέφωνο

Λιγότερο δραστήριο παιχνίδι, αλλά ιδανικό για τα ...; πρώτα πάρτι της ζωής μας, το σπασμένο τηλέφωνο περιλαμβάνει την «αυτί με αυτί» σκυταλοδρομία μιας λέξης ή φράσης. Ο τελευταίος πρέπει να βρει την λέξη, κάτι που δεν είναι τόσο εύκολο, μιας και όλοι φροντίζουν με ηχητικά εφέ και αυτοσχεδιασμούς παρασίτων να αλλοιώσουν την ...; πρωτόγονη αυτή μορφή τηλεπικοινωνίας.

  • Μουσικές καρέκλες

Το παιχνίδι απαιτεί μουσική, χορό και φυσικά καρέκλες, οι οποίες ολοένα μειώνονται. Όσοι είναι οι συμμετέχοντες, τόσες και οι καρέκλες ...; μείον μία, ώστε ένας να μην προλάβει να καθίσει όταν σταματήσει η μουσική και να μείνει όρθιος για παραδειγματισμό. Χωρίς βέβαια να μείνει στην γωνία με το ένα πόδι - αυτό ήταν «άλλο παιχνίδι».

  • Αγαλματάκια ακούνητα

Γνωστό σε άλλους ως «στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα», ένα όνομα που δεν προδιαθέτει για ευκαιρίες έκφρασης και εκτόνωσης. Κι όμως, τα καταφέρνει, αφού σπάνια κάποιος συγκρατεί τα γέλια του, όσο το παιδί που τα φυλάει τους περιεργάζεται για να δει αν κινείται έστω και το μάτι τους.


  • Τα μήλα

Σπάνια ως παιδιά μιλούσαμε για μήλα εννοώντας τα γνωστά φρούτα. Περισσότερη όρεξη είχαμε για το γνωστό παιχνίδι με την απειλητική μπάλα, τα «μηλαρόνια» και τις δέκα τελικές ρίψεις που έχουν σκοπό να «κάψουν» τον τελευταίο εναπομείναντα παίκτη ή να τους ξαναβάλουν όλους μέσα στο παιχνίδι. Ανάλογο παιχνίδι είναι τα «λεμόνια», στα οποία η μπάλα κινείται χαμηλά και πρέπει να περνάει ανάμεσα από τα πόδια.

  • Πατητό

Ήταν το παιχνίδι που, κάθε φορά που ξεκινούσε, έκανε όσους φορούσαν ολοκαίνουρια παπούτσια να τρέμουν. Ο καθένας έχει την ευκαιρία με τρία βήματα -και τρεις ιαχές ταυτόχρονα, «πα - τη - το»- να πατήσει το πόδι ενός φίλου του -ή εχθρού μετά το παιχνίδι, δεν έχει σημασία. Όλοι στο τέλος επέστρεφαν στην τάξη ή στο σπίτι με μαυρισμένα παπούτσια, αλλά δεν ένοιαζε πραγματικά κανέναν, εκτός από τους γονείς.


  • Αμπάριζα

Ομαδικό παιχνίδι, στο οποίο οι δύο αντίπαλες ομάδες προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν η μία την άλλη, παίρνοντας πρώτα «αμπάριζα» από την «μάνα», από το καταφύγιό τους δηλαδή. Με άλλα λόγια, μία πιο «πολιτισμένη» εκδοχή των κλεφταστυνόμων.


  • «Τα βγάζουμε;»

Τα αγαπημένα παιχνίδια των σχολικών μας χρόνων (5)

Για τελευταίο αφήσαμε το παιχνίδι που προηγείται από κάθε παιχνίδι. Ποιος θα παίξει πρώτος; Ποιος θα διαλέξει πρώτος παίκτες για την ομάδα του; Ποιος θα τα φυλάει; Σε όλα αυτά τα σοβαρά παιδικά ερωτήματα, η απάντηση δινόταν με την φράση «Τα βγάζουμε;» Υπάρχουν αμέτρητα αυτοσχέδια τραγουδάκια για να επιτευχθεί ο στόχος. Τα πιο γνωστά είναι το κλασικό «α-μπε-μπα-μπλομ», το «κινεζάκι που τρώει ρυζάκι», ο «Καρακατσάνης που μπήκε στο τηγάνι» και φυσικά, το «Πέτρα-ψαλίδι-μολύβι-χαρτί» που έκανε την προ του παιχνιδιού διαδικασία πιο απολαυστική και από το ίδιο το παιχνίδι.


Πηγή
http://lookafter.pblogs.gr/2011/08/ta-agaphmena-paihnidia-twn-sholikwn-mas-hronwn.html