Μνημείο: Άγνωστος ΣτρατιώτηςΤοποθεσία: Αθήνα, πλατεία ΣυντάγματοςΈτος Δημιουργίας: 1929-1930Αποκαλυπτήρια: 25 Μαρτίου 1932Αφιερωμένο στους Πεσόντες Πολεμιστές της ΕλλάδαςΑρχιτέκτονας: Λαζαρίδης ΕμμανουήλΓλύπτες: Ρωκ Φωκίων, Δημητριάδης Κωνσταντίνος, Θωμόπουλος ΘωμάςΥλικό Κατασκευής: ΜάρμαροΙδιαίτεραΧαρακτηριστικά: 1. Κενοτάφιο, 2. Απεικονιζόμενος Οπλίτης, 3. Φύλαξη από την Προεδρική Φρουρά (Εύζωνες), 4. Πλάκες με καταγραφές από μάχες όλων των πολέμων που συμμετείχε η Ελλάδα από το 1821 και μετά, 5. Φράσεις χαραγμένες από τον Επιτάφιο Λόγο του Περικλέους (Θουκυδίδης)
Πού αλλού θα μπορούσε να βρίσκεται το σημαντικότερο μνημείο της χώρας μας εκτός από την Αθήνα; Φυσικά πουθενά διότι το συγκεκριμένο μνημείο σύμβολο πρέπει να βρίσκεται στο σημαντικότερο σημείο και αυτό το σημείο φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την ιστορική Αθήνα. Στο κέντρο του πολιτισμού και κυριολεκτικά μέσα στην καρδιά όχι μόνο των Αθηνών αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας την πλατεία Συντάγματος από το 1932 δεσπόζει υπερήφανα το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη!
Ο Αρχιτέκτων Εμμανουήλ Λαζαρίδης κι οι γλύπτες Ρωκ Φωκίων, Δημητριάδης Κωνσταντίνος και Θωμόπουλος Θωμάς έβαλαν τα δυνατά τους το 1929 με 1930 για να δημιουργήσουν ένα μνημείο που θα θυμίζει κλασική εποχή και το κατάφεραν. Με ένα έργο που μοιάζει να έχει γεννηθεί στην αρχαιότητα οι δημιουργοί του θέλησαν να δείξουν την διαχρονική αξία αυτής της χώρας της Ελλάδας, ενός τόπου που κατάφερε μέσα σε όλη την ιστορία της από την αρχαιότητα ως σήμερα να γεννά παλικάρια, να γεννά ήρωες.
Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου θα πραγματοποιηθούν την 25η Μαρτίου του 1932. Με το μάρμαρο ως κύριο υλικό, οι δημιουργοί του κατάφεραν να το κάνουν να μην θυμίζει σε τίποτα πως είναι δημιουργημένο πρόσφατα πόσο μάλλον στην σύγχρονη εποχή. Κεντρικό πρόσωπο του έργου, φυσικά ο οπλίτης, μαρμάρινος και "γεννημένος" σαν μέσα από την αρχαιοελληνική τέχνη, σύμβολο παλικαριάς και θάρρους. Ο Οπλίτης δεν είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, μέσα από την εικόνα του καταφέρνουμε να έχουμε κοντά μας όλους όσους έπεσαν ηρωικά για την μητέρα πατρίδα, τον Άγνωστο Στρατιώτη!
Ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο, είναι όλοι εκείνοι που θυσιάστηκαν για να ζούμε σήμερα ελεύθεροι δηλαδή είναι εκείνοι που μας προσέφεραν το υπέρτατο αγαθό, την ελευθερία. Αυτός είναι κι ο λόγος που αυτό το μνημείο δεν αποτελεί απλά ένα μαρμάρινο έργο, αποτελεί ένα κενοτάφιο. Ουσιαστικά αυτό το μνημείο αποτελεί την γέφυρα μεταξύ των ζωντανών κι όσων χάθηκαν για την πατρίδα, είναι το σημείο στο οποίο μπορούμε να αποδώσουμε τις τιμές μας σε όλα αυτά τα ηρωικά πρόσωπα.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης λοιπόν δεν αποτελεί ένα πρόσωπο μακρινό. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο ποια ελληνική οικογένεια δεν θρήνησε τον δικό της Άγνωστο Στρατιώτη; Είναι λοιπόν ένα πρόσωπο γνώριμο που το έχουμε στην καρδιά μας και με το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην Πλ. Συντάγματος προσπαθούμε να αποδώσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στην ηρωική πράξη του!
Αριστερά και δεξιά του Οπλίτη υπάρχουν ορισμένες φράσεις χαραγμένες στο μάρμαρο, από τον "Επιτάφιο Λόγο του Περικλέους" έργο του Θουκυδίδη. Το Έργο αυτό άλλωστε του Θουκυδίδη είναι το σημείο μηδέν για την δημιουργία της μορφής του "Άγνωστου Στρατιώτη". Ουσιαστικά είναι η πηγή η οποία μας πληροφορεί πως τόπος γέννησης της μορφής αυτής φυσικά είναι η Ελλάδα και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι αφού η χώρα μας κατάφερε να μην εγκαταλείψει τις πανανθρώπινες αξίες και να χρησιμοποιήσει τον πολιτισμό ως μέσο έκφρασης.
Στις πλάκες επίσης υπάρχουν αναφορές από διάφορες ηρωικές μάχες από όλους τους πολέμους που πήρε μέρος η χώρα μας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα προστέθηκε και η Κύπρος, τόπος ελληνικός που έγιναν μεγάλοι αγώνες και πολλοί ήταν εκείνοι που θυσιάστηκαν για την Μεγαλόνησο που πέρασε και συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας να περνά τόσα πολλά!
Το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη λοιπόν δεν είναι ένα απλό μνημείο, είναι το κορυφαίο μνημείο για τον πιο κορυφαίο ήρωα τον ήρωα εκείνο που έπεσε για την ελευθερία. Αυτός είναι κι ο λόγος που αποδίδονται τόσο μεγάλες τιμές σε αυτό το πρόσωπο. Αυτός είναι επίσης κι ο λόγος για τον οποίο το μνημείο αυτό φυλάσσεται από την γνωστή σε όλους "Προεδρική Φρουρά" ή αλλιώς τους "Εύζωνες". Η Φύλαξη αυτή είναι συμβολική και προσπαθεί ουσιαστικά να δείξει την τιμή και την ευγνωμοσύνη που αισθανόμαστε όλοι οι Έλληνες για την θυσία που έκαναν οι πεσόντες για την Ελευθερία της χώρας μας.
Είναι λοιπόν τόσο κορυφαίος ο συμβολισμός αυτού του μνημείου που αξίζει κάθε φορά που το επισκεπτόμαστε να μην παρατηρούμε απλά τον χώρο αλλά να συγκεντρωνόμαστε και να επικεντρώνουμε την σκέψη μας σε όλους αυτούς που έπεσαν για την πατρίδα μας και έτσι έστω και ψυχικά να αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης που αισθανόμαστε. Άλλωστε ο Άγνωστος Στρατιώτης μένει Ζωντανός και γίνεται Γνωστός στις καρδιές όλων μας όταν τον έχουμε στην σκέψη μας σαν το πρόσωπο που είναι πραγματικά, δηλαδή τον μεγαλύτερο Ήρωα της Πατρίδας μας.
Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος με τους πολυάριθμους νεκρούς, αποτέλεσε τη βασική αφορμή για την ανέγερση μνημείων αφιερωμένων στον άγνωστο στρατιώτη. Η πρώτη ίδρυση ενός τέτοιου μνημείου με τη σύγχρονη μορφή ξεκίνησε από το Ηνωμένο Βασίλειο, όταν, έπειτα από τον Α΄ Π.Π., ενταφίασαν πρώτοι έναν «άγνωστο στρατιώτη» εκ μέρους όλων των Δυνάμεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, παρακινώντας με αυτόν τον τρόπο και άλλα έθνη να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Τα μνημεία αυτά περιέχουν συνήθως τη σορό ενός ανώνυμου νεκρού στρατιώτη ή «γνωστού μόνο στον Θεό» ("known but to God"), όπως πολλές φορές αναγράφεται στην επιτύμβια στήλη. Πρέπει να τονισθεί ότι δίνεται μεγάλη έμφαση στην επιλογή της σορού, επιλέγοντας πάντα κάποια που θεωρείται ότι είναι αδύνατο να αναγνωρισθεί ποτέ. Μετά τον Α΄ Π.Π., πολλές προσπάθειες καταβλήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση από τα κράτη που ανέγειραν τέτοιου είδους μνημεία, ώστε να βρεθούν σώματα άγνωστων στρατιωτών που να τηρούν αυτή την προϋπόθεση και να έχει διευκρινιστεί η εθνικότητά τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Ελληνικό Μνημείο δεν υπάρχει σορός, ακολουθώντας τα έθιμα των Αρχαίων Ελλήνων που ήθελαν τον τάφο κενό («µία δέ κλίνη κενή φέρεται ἐστρωµένη τῶν ἀφανῶν», Θουκυδίδης, 2.34.3)
Πηγή
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/2011/07/blog-post_27.html
